Vechten of falen?

[Annedien Hoen]

Ik lees in de meeste topics veel terug over "vechtlust" en wat een goede eigenschap dat is van ondernemers. Maar op welk punt wordt je vechtlust je vijand, als je er bijvoorbeeld mee voorkomt dat je inzicht krijgt in je eigen situatie? In hoeverre ontneem je jezelf een soort "reality check" die je helpt maatregelen te nemen in plaats van door te modderen in een niet goed functionerende situatie? In hoeverre zijn we dan in staat een probleem te analyseren vanuit een hoger niveau dan waarop het speelt, zodat we het adequaat kunnen oplossen?

 

Volgens mij voelen mensen stoppen met vechten ook als "falen", en dat is een moeilijke kluif om te verwerken (of überhaupt onder ogen te zien).

Wat is "falen" dan eigenlijk? Zijn we bang om af te gaan, hebben we onszelf iets voorgespiegeld? Bestaat "falen" eigenlijk wel, of is het een vermomde zegen omdat het ons helpt bescheiden te zijn, te leren dat "winnen" ook een erg wankel concept is?

 

Ik las laatst ergens dat op Romeinse zegenwagens, als die terugkwamen van een succesvolle strijd, iemand naast de generaal stond om diegene in het oor te blijven fluisteren dat roem vergankelijk was, terwijl die gouden strijdwagen door een juichende menigte reed. Wie van jullie heeft ook zo'n stemmetje?

 

Ik ben benieuwd welke ondernemers zich een situatie voor de geest kunnen halen waarbij ze zichzelf voor de gek hielden met "doorvechten" en hoe het voor ze was om daarmee op te houden. Of een situatie waarin ze zich met vechten hebben vastgebeten en doorgezet en daarmee iets bereikt hebben.

 

 

 

[StevenK]

In mijn praktijk zie ik helaas te vaak dat mensen langer blijven vechten dan goed is. Denk daarbij aan een ondernemer die op zich zijn privé-vermogen afgeschermd heeft middels BV / Holding, maar op het moment dat er extra financiering nodig is, omdat het slecht gaat, akkoord gaat met een - vaak ongelimiteerde - privé borgstelling.

 

Patronen die ik daarbij o.a. terug zie keren zijn dat adviseurs op het financiële en fiscale gebied, een enkele uitzondering daargelaten, hun aandacht alleen richten op het koste wat het kost voortbestaan van de onderneming.

[ExTax!]

Interessante post Annedien. Is 'vechten' niet gewoon een primaire reactie die buiten de persoonlijke beïnvloedingssfeer zit? Als je een dier in het nauw drijft zal deze altijd een uitweg proberen te vinden. Wat als er geen uitweg is, of die niet wordt gezien... Waarom zouden 'wij mensen' anders zijn? Niet-vechten lijkt mij het lastigste wat er is. Ik denk dan ook dat er veel mensen zullen zijn die langer doorgaan dan objectief gezien goed voor hen is.

[ironny]

Niet-vechten lijkt mij het lastigste wat er is. Ik denk dan ook dat er veel mensen zullen zijn die langer doorgaan dan objectief gezien goed voor hen is.

 

 

Is dit niet dan ook gewoon een (slechte) karaktereigenschap van elke ondernemer?

Slechte tussen haakjes want dat hoeft niet per definitie zo te zijn. Iedereen wil graag zo objectief dingen blijven zien, maar vaak ziet het er dan minder rooskleurig uit. Leidt dit dan niet tot demotivatie en gebrek aan zelfvertrouwen en dus tot het falen? Of gaan we toch voor de roze bril, laten we het "als dit gebeurt" verhaal zwaarder wegen en stappen hier positief in? Het geeft extra power denk ik.

Ik heb me beide situaties al wel meegemaakt alleen nog niet echt als ondernemer, maar wel in mijn rol als verantwoordelijke van een afdeling. Gewoon lekker met een plaat voor mijn kop blijven doormodderen en er op vertrouwen dat het allemaal wel goed komt. Dat het niets wil zeggen dat je concurrente voor een bepaalde positie, hele dagen slijt op het kantoor van de directeur en dat deze echt wel ziet wat ik doe en op basis daarvan de juiste beslissingen neemt...

lekker naief? tegen beter weten in? Achteraf wel en het kostte me mijn job. Tuurlijk doet dat pijn en voelt het als falen en leidt je gezichtsverlies. Maar ik zou het zo weer doen op deze manier, dan maar weer falen. Dankzij die plaat voor mijn kop dacht ik altijd maar... "er komt een tijd..." en dat is ook zo ;). Overigens andersom ook. Maar dan in de privé situatie. Uitzichtloos lijkt het dan voor alles en iedereen, maar met diezelfde plaat en positieve instelling en ook met behulp van je omgeving kun je toch nog dingen die je niet van jezelf had verwacht.

Dus in mijn geval zal altijd blijven vechten als ik in datgene waar ik voor vecht geloof heb en zullen anderen mij moeten confronteren met de objectiviteit of voor mij de deur moeten dichtgooien. Ik kan daar wel mee leven.

 

[theo meereboer | COMMIDEA]

Ongeveer zeven jaar geleden werkte ik bij een internet bedrijf. De directeur/oprichter had zich vergist in een afspraak en mij meegenomen naar een vergadering waar we niet gewenst waren. Het project waarop we werkten dreigde al enige tijd in de soep te lopen en ik wist ook niet meer hoe we het tij konden keren. Volgens de Algemeen Manager had ik de directeur moeten corrigeren. Ik werd in het "strafkamertje" geroepen. "Je hebt gefaald", schreeuwde ze en bleef dat enkele keren herhalen.

Het zinnetje en de paniek in haar stem komen nog vaak in mij boven op momenten dat ik mij afvraag of ik wel door moet gaan op een project, dus wanneer ik het vechten wil staken.

 

Falen is ook perceptie. Wanneer je echt faalt, kun je het best hartgrondig teneergeslagen zijn en je falen tot op het bot analyseren én beleven. Dat biedt grond voor een nieuw begin; als het platbranden van bos ten behoeve van bouwland.

[Karel Stromph]

Annedien,

 

70% van de pretense "vechtlust" op deze site is "klaaglust". Mensen die voor een snelle "buck" de meerst elementaire zorgvuldigheid voor het ondernemen negeerden - een spoor van schulden bij andere ondernemers achterlaten en straks op kosten van de gemeenschap gaan leven. Heel pervers krijgen ze nog snoepjes (reuzen) aangereikt door anderen, die wellicht ook geen ondernemers zijn maar graag hun stem laten horen. Vechten: hij begon, want hij sloeg terug!

 

Ik heb veel GESTREDEN (verchten is niet het juiste woord, want er wordt niet teruggeslagen) omdat ik 34,000 jaren geleden als homo sapiens de opdracht kreeg voor mezelf en voor mijn afhankelijken te zorgen. Daarin ben ik geslaagd. Ik heb de sociale anti-Darwinisme (struggle for life) vroeg afgezworen en dus mijn hoofd niet in de schoot geworpen van degenen die mij oh zo graag wilden helpen. Wel gebruik gemaakt van mijn rechten (waarvoor ook veel strijd moest voeren). Ik kan, en wilde ook niet, de schuld aan anderen geven: als ik zou falen was het mijn eigen schuld. Maar kennelijk is dat niet progressief.

 

Annedien: als we geen water hadden, dan konden we niet leren zwemmen, en dan zouden er duizenden mensen per jaar verdinken, dat is de teneur.

 

Maar ik zal je topic volgen.

 

Ave, Karel

[Christine]

Je moet niet doorgaan tegen beter weten in. Maar je moet ook niet opgeven als je nog openingen ziet, ook als die klein zijn. Falen kan altijd nog.

 

[ExTax!]

Een wijs man zei een tijd geleden tegen mij: Iemand met een visie kan nooit gegijzeld worden door de omstandigheden. Deze persoon kan echter wel gegijzeld worden door zijn eigen visie, met alle gevolgen voor hem/haarzelf en degenen in de directe omgeving.

 

Hoever is genoeg. Wanneer weet je dat de uitwegen die je misschien nog ziet zulke grote offers gaan vragen dat met één stap voorwaarts er eigenlijk 10 terug doet?

[Karel Stromph]

En een onwijs man zei op zijn sterfbed. Ik heb een ongeluk leven gehad omdat ik voortdurend vocht tegen de angst voor dingen die NOOIT gingen gebeuren.

 

Karel

[Hans v N]

Annedien: als we geen water hadden, dan konden we niet leren zwemmen, en dan zouden er duizenden mensen per jaar verdinken, dat is de teneur.

En waarin zouden ze dan verdrinken Karel?

 

Vechten is bijna altijd fout. Het is vechten om een koe. Een trekt aan de kop en de ander aan de staart en de advocaat of consultant melkt de koe.

 

 

[Karel Stromph]

Hans toch!

 

Dat is de sillogie! Net zoiets als een stoel heeft 4 poten, een hond ook, dus moet die stoel naar een zindelijkheidstraining.

 

Ave, Karel

[Karel Stromph]

Hans,

 

Advocaat - volgens Huido de Brès - wordt de advocatenkeel met "muntolie" gesmeerd.

 

Karel

[Hans v N]

Daar hebben ze de Smilies voor uitgevonden. Soms weet je niet of mensen serieus zijn omdat je geen gezichtsuitdrukking ziet. Kan ook zijn dat ik gewoon traag van begrip ben natuurlijk. :-\

[Karel Stromph]

Zij herhaald:

 

Hans,

 

Advocaat - volgens Guido de Brès - wordt de advocatenkeel met "muntolie" gesmeerd. ;D

 

Karel

[Karel Stromph]

Maar nu even serieus: je hebt net als bij faal-angst er een "positieve" en een "negative" ook bij vechten. Het vechten om het gevecht doe je alleen in de ring. Daarbuiten: vecht je om een doel en niet om van de andere te winnen, dan is dat een positieve vechtlust, vecht je om van de andere te winnen, is vermoedelijk een negatieve. Bij de laatste vecht je dan een dolle stier met bloeddorlopen ogen, waardoor je zicht ontmomen wordt van de realiteit.

 

Is doorgaan omdat je geen alternatief hebt ook vechten?

 

Karel

[Solitair]

Is doorgaan omdat je geen alternatief hebt ook vechten?

Karel

 

Dat is strompelen..

[Christine]

Is doorgaan omdat je geen alternatief hebt ook vechten?

 

Bijvoorbeeld omdat je klanten hebt die gedupeerd worden als je stopt? Of omdat je personeel in dienst hebt?

[Pawelotti]

Tuurlijk is vechtlust een goede eigenschap van de ondernemer. Zonder vechtlust kom je niet heel ver.

 

Als je "gekke" en ver strekkende visies hebt, dan heb je vaak maar weinig bevestiging van je omgeving. Of je kent mensen met net zulke gekke visies, nog het liefst diegenen die iets hebben gerealiseerd. Ik weet nog goed hoe Richard Branson in z'n boek "Screw it, let's do it" beschrijft hoe hij bij een presentatie van een van z'n concepten voor gek werd verklaard. Hij onderstreepte de opluchting dat hij had nagelaten om te melden dat hij nog veel grotere ambities had dan wat hij aan ze had voorgeschoteld. (Het ging over Virgin trains enz.). Ook al ben je een uitstekende pitcher, en vat je je visie in 1 zin samen als geen ander... je bent toch in zeker zin eenzaam in je kop.. en dat is lastig.. dat is vechten... in my humble opinion...

 

Wat betreft ondernemers die door blijven tieren met hun eigen visie als het niet goed gaat.. dat is een kwestie van je realiseren dat dit fenomeen voorkomt, hoe goed je ook bent, en je omringen met coaches, goede partners, blijven vragen stellen, meten(is weten)..en meer. En deze realisatie is heel belangrijk, want naar ik gelezen heb komt dit voor bij zelfs de meest bekende ondernemers of bij grote bedrijven. De markt wordt niet goed in de gaten gehouden, er wordt niet naar klanten geluisterd.. enz.

 

Tekst uit het lied "Eye of the tiger": "Don't lose grip of the dreams of the past, you must fight just to keep them alive". Let op het woord "just". Om ze in leven te houden moet je al "vechten". Ik ben het daarmee eens. Het is wonderbaarlijk hoe je zelfs met bakken positieve energie en ambitie toch overspoeld kan raken door gevoelens van ontmoediging.

 

“Effort only fully releases its reward after a person refuses to quit.”

- Napoleon Hill

 

[Marcel (Up)]

Annedien,

 

70% van de pretense "vechtlust" op deze site is "klaaglust". Mensen die voor een snelle "buck" de meerst elementaire zorgvuldigheid voor het ondernemen negeerden - een spoor van schulden bij andere ondernemers achterlaten en straks op kosten van de gemeenschap gaan leven. Heel pervers krijgen ze nog snoepjes (reuzen) aangereikt door anderen, die wellicht ook geen ondernemers zijn maar graag hun stem laten horen. Vechten: hij begon, want hij sloeg terug!

 

 

Ave, Karel

 

 

Alsjeblieft zeg.....

[Karel Stromph]

Sommige mensen moeten vechten, anderen weer niet. Mijn zoon moest voor alles vechten (werken), mijn dochter niet. Bij haar komt alles aangewaaid, komt vanzelf. Grappig genoeg is ze met een keizersnede geboren (dus zelfs geboren worden heeft zij niet zelf gedaan, maar anderen deden het voor haar).

 

Karel

[T Harbers]

Maar op welk punt wordt je vechtlust je vijand, als je er bijvoorbeeld mee voorkomt dat je inzicht krijgt in je eigen situatie?

In hoeverre ontneem je jezelf een soort "reality check" die je helpt maatregelen te nemen in plaats van door te modderen in een niet goed functionerende situatie? In hoeverre zijn we dan in staat een probleem te analyseren vanuit een hoger niveau dan waarop het speelt, zodat we het adequaat kunnen oplossen?

Wat mij betreft op het punt dat je zelf hebt bepaald. Wanneer je een helder plan maakt dan weet je als het goed is wanneer het tijd is om te concluderen of iets wel werkt of niet. Als het plan niet heeft gewerkt dan evalueer je wat er fout gegaan is, leer je ervan en probeer je opnieuw je doel te bereiken met een beter plan. Natuurlijk hoeft dat niet een exacte datum te zijn, zolang er maar op de planning staat dat dit moment er ooit komt. Als je nooit durft te evalueren dan hoef je je falen nooit toe te geven en slaat je 'vechtlust' om in koppigheid.

 

Volgens mij voelen mensen stoppen met vechten ook als "falen", en dat is een moeilijke kluif om te verwerken (of überhaupt onder ogen te zien). Wat is "falen" dan eigenlijk? Zijn we bang om af te gaan, hebben we onszelf iets voorgespiegeld?

Bestaat "falen" eigenlijk wel, of is het een vermomde zegen omdat het ons helpt bescheiden te zijn, te leren dat "winnen" ook een erg wankel concept is?

Bij het woord "falen" is het inderdaad niet altijd duidelijk wat ermee bedoeld wordt. Het kan betekenen dat 'een poging om je doel te bereiken mislukt is' maar ook 'het is mislukt om je doel te bereiken'. Die tweede staat gelijk aan 'stoppen met vechten' en zou ik nooit aanraden, tenzij er absoluut niets meer te verzinnen is dat zou kunnen werken.

 

Ik ben benieuwd welke ondernemers zich een situatie voor de geest kunnen halen waarbij ze zichzelf voor de gek hielden met "doorvechten" en hoe het voor ze was om daarmee op te houden. Of een situatie waarin ze zich met vechten hebben vastgebeten en doorgezet en daarmee iets bereikt hebben.

Als ondernemer werk ik nog te kort om al zoiets te hebben meegemaakt. Wel denk ik hierbij altijd aan Thomas Edison, die zevenhonderd pogingen had gedaan om het juiste materiaal te vinden voor de gloeidraad, waarna hij de gloeilamp uitvond. Toen hem werd gevraagd hoe het was om met zoveel mislukkingen geconfronteerd te zijn zei hij: "dat waren geen mislukkingen. Ik heb alleen 700 manieren gevonden die niet werkten." Ook een manier om falen te bekijken!

 

[ExTax!]

 

Als ondernemer werk ik nog te kort om al zoiets te hebben meegemaakt. Wel denk ik hierbij altijd aan Thomas Edison, die zevenhonderd pogingen had gedaan om het juiste materiaal te vinden voor de gloeidraad, waarna hij de gloeilamp uitvond. Toen hem werd gevraagd hoe het was om met zoveel mislukkingen geconfronteerd te zijn zei hij: "dat waren geen mislukkingen. Ik heb alleen 700 manieren gevonden die niet werkten." Ook een manier om falen te bekijken!

 

 

Kijk, zo is het inderdaad. Het niet halen van je doelen is ook een leerkans en één die veel beter landt dan inzichten uit allerlei managementboeken. Om weestand bij prospects bijvoorbeeld écht te begrijpen, moet je weestand ondervonden hebben.

[Christine]

70% van de pretense "vechtlust" op deze site is "klaaglust".

 

...knip...

 

Jeetje Karel, wat een emoties ineens. En dat voor iemand die net nieuw is hier. Bij het lezen van je bijdrage krijg ik een beetje "pot en ketel" idee, maar dat zal door de emoties komen? Gaat het wel goed met je?

 

 

[Karel Stromph]

Christine,

 

Mijn dank - leuk he, roer ik mijn mond dan word ik besprongen - en eerst dan komen betere antwoorden/adviezen aan TS!!!

 

Karel

[Christine]

Christine,

 

Mijn dank - leuk he, roer ik mijn mond dan word ik besprongen - en eerst dan komen betere antwoorden/adviezen aan TS!!!

 

Karel

 

Het is niet mijn gewoonte om mensen te "bespringen". Ik geef een serieus kort antwoord en dat levert me kneuzen op (van jou?), en dan begin jij een beetje te zeuren. Maar ik ben altijd optimistisch, misschien dat ik daarom de stekker niet uit mijn bedrijf heb getrokken op een moment dat ik dat beter wel had kunnen doen.

 

 

[Karel Stromph]

Christine,

 

Ik had het helemaal niet over jou! Integendeel ik lees graag je reacties, altijd een verademing.

 

Ik geef je tevens antwoord op ja vraag, hoe het met mij gaat. Redelijk: over 2 maanden ben AOW-er. Ik denk dat ik enige jaren met mijn bedrijven door ga. Vide www.cephal.nl (geen spam we leveren niet aan particu;ieren en bedrijven).

 

En hoe gaat het met jouw linker oog?

 

Karel