het vervolg van "Down" ...

[Marcel (Up)]

Het vervolg van “Down”….

 

Naar aanleiding van ettelijke PM, wil ik graag een up-date plaatsen hoe het verder afgelopen is. Natuurlijk kan, en zal ik ook niet in details treden, maar een globale opsomming geven van de ontwikkelingen.

 

Nadat er plotseling een doorbraak kwam in het crediteurenakkoord, en ik uiteindelijk iedereen betaald had, kwam er een gat. Een heel, groot, diep, zwart gat….

 

Het is nu écht over en voorbij.

 

PUNT.

 

En dan…. Raar, maar je hebt het druk met van alles. Al die maanden ben je in onderhandeling geweest met incasso bureau’s, advocaten, kredietverzekeraars…. Langzaam sluimert dit naar een laag pitje, en je doet steeds meer in het huishouden/verzorging kinderen.

 

Toen was het daadwerkelijk voorbij en zei mijn omgeving : OK, en nu een baan zoeken !

 

Sinds een week of 3 ben ik er achter dat het zo niet werkt. Voor mijn omgeving ben ik al wel een jaar thuis, werkloos, maar zelf ben ik natuurlijk al die maanden bezig geweest met knokken ! Om uit die WSNP en dat faillissement te blijven. Nu pas krijg ik in de gaten wat voor gevolgen dit heeft…..! (Eigenlijk ben ik pas 3 maanden “werkloos”!) En al die maanden géén inkomen of uitkering.

 

Financieel, Psychisch en persoonlijk…..!

 

Huisvrouw/man, ik neem er mijn petje voor af. Kinderen verzorgen, de was doen, huishouden an sich, het is een dagtaak…en toch….. vroeger deden wij dit samen er “gewoon bij” !

 

Nadat ik in de gaten kreeg, dat ik wel erg bezig was geweest met afwikkeling van de toko, maar totaal geen oog meer had gehad voor de privé financiën, ging het fout.

 

Helaas gooide ik ineens, per direct het bijltje er bij neer…… Ik was moe, op, wilde slapen en effe een week of langer niet gestoord worden. Gelukkig zag ik dit net op tijd in, en heb hiervoor hulp gezocht. Je kent het wel, die bomen en bossen…

 

Dus ik heb even hulp privé, en diverse andere mensen coachen mij, om weer terug op de rit te komen. Ook de stap hulp te vragen, en/of te accepteren, is een moeilijk iets. Blij die stap tóch overwonnen te hebben.

 

Dit, terwijl ik bezig was met nieuwe plannen en ideeën. Ook die ideeën gleden plotseling onder mijn handen vandaan...

Gelukkig had mijn (waarschijnlijk toekomstige compagnon) hier begrip voor, en mij met rust gelaten en heeft me terug die ladder op geduwd…

 

Ook mijn liefhebbende echtgenote kreeg in de gaten wat er speelde. Niet voor niets dat huisarts met antidepressiva en slaappillen wilde strooien…

 

Mijn vrouw ziet me nu ook als iemand die een beetje “ziek” is, wat je niet ziet aan de buitenkant, maar ze verteld erover en kweekt intussen een berg van begrip. Daardoor zie ik nu kans weer mijn leven op te bouwen. Er liggen weer plannen, sinds vorige week zelfs Concrete Plannen, alles begint langzaamaan zijn weg weer te vinden !

 

Ik ben er nog lang niet, maar door mijn voorgeschiedenis hebben mijn vrouw en ik (iig in de familie) bewezen ontzettend veel aan te kunnen.

 

Ook door de nieuwe concrete plannen, komt er weer structuur. Ik ga weer werken, ik ga weer aan de gang , IK GA WEER ONDERNEMEN !

 

Ik zal vast en zeker nog wel eens een terugslag krijgen, maar de kriebels zijn nooit verdwenen. Zoals diverse personen hier al tijden aanhalen, ondernemer bén je niet, ondernemen zit in je bloed…..

 

Gelukkig heb ik buiten mijn eigen familie, mijn HL-familie ontmoet. Heel cru ziet mijn eigen omgeving mij het liefst morgen nog achter de vuilniswagen lopen, mijn HL-familie BEGRIJPT dat het zo niet werkt… !

 

Tot zover, en nee (!!!) géén nieuw dagboek ! ;)

 

Liever dit te gebruiken voor ondernemers in nood, die hierdoor zien dat er altijd nog een waterig zonnetje schijnt !

 

Met zonnige groet, Down ! ;D

 

 

 

[melvin1983]

Wat een verhaal (ik heb de voor geschiedenis niet meegekregen).

 

Ik vind het bijzonder dat je weer de draad aan het herpakken bent.

 

Wens je alle sterkte en succes toe (ook al ken ik je niet ;))

 

En een reus voor jou.

 

Groet,

Melvin

[Zomaar iemand]

Ben heel erg benieuwd wat het gaat worden, die nieuwe onderneming van je.

[Minter]

Gefeliciteerd Down, een nieuwe stap!

Wellicht kun je juist wel een dagboek bijhouden, maar in een hele andere vorm dan de vorige keer..

 

Als het moment daar is, horen wij wel wat je van plan bent.. thumbs up!

 

 

[Frans Sijtsma]

Wat een verhaal (ik heb de voor geschiedenis niet meegekregen).

 

Voor de voorgeschiedenis moet je dit draadje even lezen als je een paar dagen hebt. HL-classic. Zodat je weet dat ondernemen niet alleen rozengeur is.

 

Frans

[Marcel (Up)]

 

Voor de voorgeschiedenis moet je dit draadje even lezen als je een paar dagen hebt. HL-classic.

 

Frans

LOL Frans....!

 

Nou,......

 

Langzaamaan lijkt het gat gedempt te worden.

 

Nog wel wat tegenslagen gehad. Psych blijkt bijvoorbeeld van de verzekering niet door te mogen gaan, want je mag (aanvullend verzekerd !) maar 8 gesprekken voeren.....

Sorry, maar 8 gesprekken van 45 minuten is écht helemaal niets...!

 

Nu is mijn (privé) adviseur aan het onderzoeken of dit niet anders kan, evt zelfs met een gemeentelijk potje.

Kijk, ik kom er wel uit, hou mezelf wel op de been, maar hoeveel mensen zitten niet nóg dieper in de sh##, en erg hulp nodig hebben ? Na 8 gesprekken wordt er gezegd, bedankt, succes er mee !

 

Intussen beginnen de ideeën en plannen vorm te krijgen. Wel lastig je weer te concentreren op het arbeidsleven. Ik ben natuurlijk de laatste 4 maanden vrij geweest in doen en laten. Bracht wel de kids naar school, maar wanneer ik daarna nog een uur of 2 ging liggen ? Geen haan die er naar kraait !

 

Probeer nu weer ritme te krijgen, tóch zonder medicatie. Lukt me wel.

 

En voor het positieve nieuws : Gisteren alvast ingeschreven bij KvK, vandaag naam geregistreerd en bankrekening geopend... Pffff, je kunt je niet voorstellen wat voor klus dit was ! Voor een ander lijkt dit peanuts, voor mij waren het de Rocky Mountains !

 

( Terwijl : QUOTE uit de ondernemerskalender : inschrijven bij de KvK is nog minder spannend dan in ondertrouw gaan)

 

Maar.....ik ben dus officieel weer ondernemer ! Nu alles gaan oppakken. Ik heb hier een week of drie de tijd voor. Maar persoonlijk waren dit voor mij de eerste hobbels.

 

Weet je ? Ik bén ineens weer iemand ! Ik ben niet meer die werkloze huisman ! Wanneer men nu naar mijn beroep vraagt , kan ik gewoon weer zeggen/invullen : IK BEN ZELFSTANDIG ONDERNEMER !

 

Groet, Marcel

[ironny]

Dat zijn goede stappen en moet snel een beter gezicht krijgen! Om deze positieve richting kracht bij te zetten, denk ik dat je nu ook mooi de naam " down" achter je moet laten! Een nieuwe start vraagt om een nieuwe identiteit! Dus... Laat maar komen!

[Mikky Vrolijk]

Probeer nu weer ritme te krijgen, tóch zonder medicatie. Lukt me wel.

 

dan 100duizend woorden.

 

Neemt daarnaast niet weg, in dat filmpje, dat die man die zo enthousiast aan het meezingen is, ergens ook qua looks iets weg heeft van jou - in een oudere versie wel te verstaan... Maar toch...... ;)

[Marcel (Up)]

Na enkele hectische weken, waarin pc het wel of niet doet, verbindingen verbroken worden en dergelijke, toch een voorbereidende start kunnen maken voor opzet nieuw bedijf.

 

Een soort van partner-ship, maar ieder draait zijn eigen toko, dus inschrijven Kvk, automatisch BD (met de nodige papieren rompslomp) maar vooruit we zijn er weer.

 

Familie en dergelijke laten me even met rust, dus geen druk van die kant ! Stuk prettiger werken, moet ik zeggen ! Ook echtgenote begint te begrijpen, dat ik ondernemer ben, en laat me even " aan - tamboeren ". Erg prettig, kan ik me focussen op de goede dingen.

 

Persoonlijke noot : Vanavond was raar : ik ben voor het eerst sinds maanden weer eens buiten de deur een biertje gaan drinken. Zomaar even.

Van 01.00 uur tot 02.00 uur. Ik wilde even tussen de muren uit.

 

........

 

Niemand maakt het iets uit dat je er bent, een vluchtige opmerking van : "Hoe is het ? " That's it.... Raar, voor mij dan.

 

Niet dat ik persé mijn ding wil vertellen, zeker niet, maar misschien had ik gehoopt op wat belangstelling.....

 

Voor mij weer een teken in ieder geval, dat ik voor mezelf en gezin moet kiezen. De achtergrond/omgeving is je zo vergeten...

 

Nu gaan we eerst lekker niets doen op een superleuke, goedkope, boeren-camping, en daarna volop aan de gang.

 

4 augustus vorig jaar ben ik mijn dagboek op HL gestart, en enige dagen eerder, ben ik lid geworden. De deur dicht, de lampen uit, toch "op vakantie " (vluchten) ...... en na die dagen tóch weer open om alles tot een goed eind te brengen. Zg. vakantie was dus niets, begrijpelijk, denk ik. Dit jaar doen we het over, maar dit zijn wel rare dagen......

 

Ik probeer het maar te zien zoals het verlies van ons eerste kindje...het slijt. (zie topic) Ieder jaar opnieuw denk je er aan, je weet de dagen, de uren, alles....en toch..het slijt...

 

Na dit eerste verlies kwamen er bij ons twee giga mooie andere "dingen" : 2 super dochters.

 

4 augustus, en de week er rond om heen , denk ik heel mijn leven aan het afscheid van mijn eerste toko.

(en stiekem ook aan de ontdekking van HigherLevel !)

 

En dus ook na dit "verlies", moet en zal er een nieuw begin komen ! Het bewijs voor een nieuw begin heb ik in 2-voud thuis rondlopen !

 

Mij krijgen ze niet klein !

 

Dus na komende week een stukje pijn, vol goede moed een nieuw traject in...!

 

Marcel

 

(PS Fijne vakantie iedereen !)

[Henri Kroeze]

Fijne vakantie, Marcel! Super dat je de draad weer aan het oppakken bent!!

[Edo van Santen]

Geniet van je vakantie Marcel, die heb je meer dan verdiend. Daarna, the world is your's!

[Joost Rietveld]

Vakantie? Zeg Marcel: ondernemen zult ge ;) ;D

 

Geniet ervan kerel: hard verdiend!

 

gr. joost

[retail]

Prettige vakantie Marcel maar waarom al die geheimzinnigheid over je nieuwe onderneming?

[Christine]

 

Hey Almost Up, zet 'm op!

 

 

 

ondernemers zijn mensen die het allemaal best zelf kunnen.

[Quibke]

Meer dan een jaartje verder...... ;)

 

Overpeinzingen……..

 

Augustus 2008 heb ik moeten besluiten mijn bedrijf te staken. Natuurlijk was dit niet van de één op andere dag, maar al een langer, sluipend en slopend proces.

 

Sluipend, omdat ik al langer (onbewust) wist dat het niet goed ging, slopend omdat ik besloot me niet te laten koeioneren door Jan en Alleman en dus niet te kiezen voor een makkelijke weg. De “makkelijke” weg zou faillissement of schuldsanering zijn. Ik koos ervoor om met open vizier mijn schuldeisers tegemoet te treden en hen een onderhands crediteurenakkoord aan te bieden. Na een jaar lang onderhandelen was dit akkoord bereikt, en kon ik schuldvrij verder met mijn leven.

 

Wat heet schuldenvrij. Buiten het feit dat wij zakelijk en privé alles verkocht hadden wat geld op kon leveren om de schuldeisers tegemoet te komen, had het ook een aanslag gegeven op de privé situatie natuurlijk. Persoonlijk kon ik het ook niet aan, en raakte in een behoorlijke depressie.

 

Maar dan ? Je kunt niet op de bank blijven liggen en denken dat het allemaal wel goed komt. Want ook al loopt het privé niet lekker, en heb je een erkende depressie, er zal wel brood op de plank moeten komen !

 

Na een afsluiting met je crediteuren, dacht je schuldenvrij te zijn, en even te kunnen uitrusten dus. Maar natuurlijk is niets minder waar. Want privé gaan natuurlijk ook alle vaste laten gewoon door. En na een week of 4 niet meer bang geweest te zijn voor het geluid van de brievenbus of deurbel, begon het overnieuw …..

 

Gelukkig kreeg ik mezelf op één of andere manier van dat bankstel af, en ging mijn mogelijkheden onderzoeken. Eerst nog in de hulp behoevende fase, dus aankloppen voor bijstand of uitkering. Daar was ik dus snel mee klaar. Een uitkering ging niet (wisten we wel, maar toch) en de bijstandsuitkering….. daar zaten zoveel belachelijke regeltjes aan vast, dat we besloten hebben af te zien van die 100 piek per maand.

 

En toen ? De weg even kwijt eerlijk gezegd. Ging ik in loondienst, zoals familie en ouders mij continu voor ogen hielden ? Ik heb een aantal sollicitaties gedaan hoor, maar die zijn allemaal mislukt. En waarom ? Misschien presenteerde ik me wel nét niet zo goed als men eigenlijk zag, en deed ik dat eigenlijk al wel onbewust. Ik heb ong 10 jaar als werknemer een leidinggevende functie gehad in diverse beroepen en ben daarna zelfstandig verder gegaan. Ik zag en zie mezelf niet als wederom een loonslaaf, sorry, het lukt me niet !

 

Een vriend van me heeft jaren geleden alle verantwoordelijkheden van zich af weggegooid, is een jaar lang achter de vuilnisauto gaan lopen, daarna een perfecte baan gevonden, en wil nooit meer zelfstandig of leidinggevend zijn. Zo kan het ook, maar zag ik niet zitten. Neemt niet weg dat ik een hoge dunk heb van zijn beslissingen.

 

Ik ben een tijdje postbode geweest in de meest kwade maanden van het jaar. 3 uurtjes per dag. Ik vond het werk waar je niet bij na hoefde te denken, maar mijn leidinggevenden kwamen regelmatig vragen waarom ik geen problemen of vragen had in bepaalde situaties. Wanneer ik dan vertelde die problemen al opgelost te hebben, vonden ze dit “eng”. Dit was men niet gewend namelijk. Zo was het ook bij andere sollicitaties overigens. Bestempeld als te zelfstandig…..

 

En dat bracht me dus tot het niet onontkoombare feit, dat ik dus was geboren om zelfstandig te zijn. En niet alleen zelfstandig in het leven, maar ook in mijn werk.

 

Tegen alle adviezen en ruzies in koos ik toch weer voor het ondernemerschap. Met heel, heeeeel, heeeeel veel hulp van collega ondernemers proberen we nu het hoofd boven water te houden en niet te verzuipen. We leven nog steeds net boven het bijstandsniveau, dus volgens de instanties heb je dan geen klagen, ook al kun je daadwerkelijk aantonen dat je werkelijke inkomsten veel lager zijn dan je vaste lasten.

 

Er moeten nog heel veel bergen verzet worden, dorpen gebouwd, en waterputten geslagen worden voordat we er daadwerkelijk weer bovenop zijn. Maar ik heb nog geen seconde spijt van het stoppen van mijn bedrijf, ben trots op de goede afhandeling met mijn crediteuren, ben blij dat ik de bank en het bed vaarwel gezegd heb, en STA achter mijn beslissing om als zelfstandige door te gaan !

 

Ik ben nu ruim een half jaar bezig en het valt soms niet mee om mijn klantenkring uit te breiden. Soms is er weer een instort moment van 2 weken (persoonlijk) , en dan loopt het weer erg goed. Toch krijg ik steeds meer het idee dat het alsmaar vooruitgaat, en dat is lang geleden ! Wanneer ik lekker aan het werk ben, bén ik er ook echt weer, misschien meer dan ooit voor mijn klanten. En dat geeft een super goed gevoel. Ik doe mijn werk goed !

 

Na wat gesprekken afgelopen week, heb ik wat flinke schoppen onder mijn kont gekregen, om er harder tegenaan te gaan, en die schoppen heb ik gevoeld ! (waarvoor dank overigens !)

Ik moet wel.

Mijn gezin en huwelijk zijn beiden weer super stabiel, en nu ligt het aan mij om er weer iets van te maken !

 

 

[P.J.]

Dat ziet er dus aan de persoonlijke kant goed uit. Maar aan de zakelijke kant ben je dus nog aan het kwakkelen.

- Kun je aangeven wat er nog niet goed gaat en waarom?

- Kun je je afhankelijkheid niet gaan verkleinen door ook andere persoonlijke capaciteiten in te zetten?

- Wat is je "plan-B"?

[herman van der helm]

Ik doe het liefst zaken met bedrijven die het klappen van de zweep kennen. Ik bedoel die ooit kantje boord hebben gelopen of goed in de problemen zijn geweest en er weer bovenop geklauterd zijn.

Over het algemeen kennen ze hun eigen grenzen en zijn daardoor meestal stukken betrouwbaarder in het nakomen van (ook kleine) afspraken.

[Edo van Santen]

Respect voor Marcel! Als ik alsnog iets voor je kan betekenen, je weet me te vinden.

[P.J.]

MVDWOA.

[henkh]

Ik ben een tijdje postbode geweest in de meest kwade maanden van het jaar. 3 uurtjes per dag. Ik vond het werk waar je niet bij na hoefde te denken, maar mijn leidinggevenden kwamen regelmatig vragen waarom ik geen problemen of vragen had in bepaalde situaties. Wanneer ik dan vertelde die problemen al opgelost te hebben, vonden ze dit “eng”. Dit was men niet gewend namelijk. Zo was het ook bij andere sollicitaties overigens. Bestempeld als te zelfstandig…..

 

En dat bracht me dus tot het niet onontkoombare feit, dat ik dus was geboren om zelfstandig te zijn. En niet alleen zelfstandig in het leven, maar ook in mijn werk.

 

Heel herkenbaar, vandaar dat ik ook weer druk bezig ben om terug te keren als zelfstandig ondernemer. alleen is er bij mij toch wel de twijfel door mijn huidige salaris en secundaire voorwaarden. En het ontbreken van financiële zorgen maakt mij af en toe besluiteloos en lui.

 

En inderdaad na de start heb je soms van die perioden dat het niet loopt zoals jezelf wilt. Juist dan moet je volop aan de bak en niet je schouders laten hangen.

 

Jouw verhaal volg ik al van het begin en nog steeds vol bewondering voor jouw doorzettingsvermogen.

 

 

 

 

[Gast Verwijderd account]

Ik heb maar een klein bedrijf, 3 personeelsleden, en wij vangen drukte op door het inschakelen van een collega van jou.

 

Ik zal je morgen is een factuur van hun mailen zodat je kan kijken of je hetzelfde kan aanbieden. Dan wil ik best een poging wagen met jouw bedrijf :)

 

Danny

[Quibke]

Dat ziet er dus aan de persoonlijke kant goed uit. Maar aan de zakelijke kant ben je dus nog aan het kwakkelen.

- Kun je aangeven wat er nog niet goed gaat en waarom?

- Kun je je afhankelijkheid niet gaan verkleinen door ook andere persoonlijke capaciteiten in te zetten?

- Wat is je "plan-B"?

 

Tja, wat gaat er niet goed ? Eerlijk gezegd weet ik het niet, en misschien toch weer wel. Door de constante financiële druk die er leeft, wordt mijn energie opgeslokt. Je wilt heel veel dingen doen en ondernemen, maar alles draait maar om één ding : Geld. Klaar. En wanneer dat er niet is, kun je ook niet verder natuurlijk. En zo maalt dat hele dagen en avonden door je hoofd.

 

 

En begrijp me goed, ik weet echt wel hoe één en ander in elkaar steekt. Ik zal moeten knokken om er boven op te komen om geld te verdienen, dan pas kun je weer investeren om te groeien. Het is een soort van vicieuze cirkel.

 

En andere persoonlijke kwaliteiten ? Ik zou niet weten wat Peter. Ik kan een leuk stukje schrijven, zegt men. Vind ook erg leuk om te doen. Maar dan moet je wel inspiratie en fut / energie hebben. Ik heb het boek "Down" nog niet af (hahaha ) en heb bijvoorbeeld 2-3 kinderboeken half afgemaakt in mijn hoofd en op de harde schijf staan.

 

Weet je, het meest frustrerende is wel, dat je weet dat je schouders er onder moeten, en je wéét dat wanneer je nu je schouders laat hangen, het écht over en uit is. Maar tussen weten en doen, zit een groot verschil.

 

Afgelopen week heb ik een mega drukke week gehad, en dit ging fantastisch. Doodmoe maar erg voldaan sloot ik de week af.

En wat ik nog gedaan heb : Ik heb een site check laten doen door een door mij zeer gewaardeerd HL-lid, en daar erg nuttige tips op gekregen. Dit ga ik komende week ten uitvoer brengen.

Gisteravond naar een feestje geweest, waarbij ik wist dat er wat hotelmanagers rond liepen. Aangezien ik nog een mooie flyer heb liggen, heb ik er daar wat van mee genomen, en vriendelijk gevraagd dit aan hun zakelijke gasten te geven. Dit werd erg positief ontvangen, en wanneer het goed is, ligt de flyer nu dus bij 4 of 5 hotels "in den lande" op de balie !

 

Nu gaan we er eerst maar eens een leuke zondag van maken met de kids, en proberen van komende week een goede week te maken !

 

Bedankt voor het meedenken.

Marcel

 

(PS : morgen een kleine ingreep ivm dermatoligisch onderzoek. Mijn vrouw en ik maken ons best zorgen over de uitslag. Ook het wachten op die uitslag maakt het natuurlijk lastig om je te concentreren op je core bussiness.

Waar het eigenlijk allemaal op te neer komt : Bedankt dat ik mijn zorgen even mocht neerpennen, bedankt voor het meedenken, en niemand anders kan zorgen dat we overleven, dan ik zelf. Er moet peper in de reet, en een schop voor het hol, om het maar eens plat te zeggen ! Want een plan B bestaat er niet meer...)

 

@colorrepublic : Thanks. Ik zie het graag verschijnen !

@ Herman : Thanks voor de opsteker. Mooi om te lezen !

 

 

[P.J.]

Beste Marcel. Er hoeft helemaal geen peper in je reet. Wat wel moet is te voorkomen dat je in een doodlopende weg aan ge gang bent, waarin je nooit een goede boterham kunt verdienen. Dan verdampt al je energie en word je radeloos. Dat zou verschrikkelijk zonde zijn. En natuurlijk heb jij kennis en eigenschappen, die je veel bredere kansen kunnen bieden. Praat over jezelf met mede-onderneemrs en probeer eens te schetsen waarom je nu vast zit.

 

Dit staat los van mijn mede-zorgen over je onderzoek. Hopelijk niks ernstigs. We duimen er in elk geval voor. Bel me maar als ik even naar Tilburg moet overwippen voor een tas koffie. ;)

[Bazzio]

succes met het onderzoek, als je verdere hulp nodig hebt wbt natuurlijke hulpmiddelen weet je mij wel te vinden hoop ik.

 

Ik lees ook dat je energie 'verdwijnt', dat je niet verder komt en dat zijn altijd lastige momenten,

je moet gewoon vooruit blijven denken, positief je richting kiezen en ervoor gaan!

denk niet in blokkades, denk in mogelijkheden! ;)

[P.J.]

Hmmm.... hopelijk niks ernstigs aan de hand....