Probleem met je zelf ?

[Sushi4]

Hallo allemaal,

Als je lichmelijk moe bent, ga je naar wellness center, of een massage centrum. Maar als je geestelijk moe bent, wat kan je eraan doen? Stoppen met ondernemen gaat niet, zelf pauze kan ik ook niet.

Samen met mijn man hebben we sinds 2006 een kleine horeca bedrijf gestart. Tot heden hebben we 2 vestigingen, met bij elkaar 15 oproep krachten. Wij werken dag in dag uit. In die 6 jaren hebben we misschien maar 2, 3 keer vakantie gehad elke keer 1-2 weken, maar dan dacht ik weer dat we iets leuks gaan doen voor de kids omdat ze ook bijna nooit opvankantie kunnen gaan met hun ouders. Dus weer pretparken en zo, niet iets dat mij het gevoel geeft van VAKANTIE.

Mijn man kan slecht nederlands spreken. Bij bijna alles moet het via mij. Hij doet de inkoop, repareert koelkasten, lichten, elektriciteit enz. Hij valt in voor keuken personeels als het nodig is. Thuis: de kids ophalen en brengen naar school. That is!

Ik heb steeds het gevoel dat ik alles moet regelen.

Elke keer als ik hem vraag een break te nemen, vindt hij weer dat ik het niet genoeg heb gewerkt, en alleen maar aan vankantie te denken.

Doordat ik elke dag alleen van huis naar de zaak en terug, heb ik ook geen contact meer met iemand buiten de zaak, met wie ik alles kan praten en zo.

Het gaat zo door al jaren. Ik heb steeds geen zin meer in. De zaak draait nu wel oke, ja ze hebben wel ups en douwn, maar we kunnen nog wel iets overhouden. Maar als dit zo doorgaat ben ik bang dat ik niet meer de controle kan hebben op de zaak.

Ken iemand dit probleem? wat kan ik doen?

[Nico Schouten]

Heb je deze column al gelezen?

[TwaBla]

Is er onder die oproepkrachten iemand aan wie je de zaak een paar dagen durft over te laten?

 

Fixeer je niet op vakantie (dat werkt als een rode lap op de stier) maar probeer uitjes te regelen om weer wat meer familie en echtpaar terug te brengen in de samenwerking. Zoek vrienden op. Boek een weekend in een bungalowpark. Ga eens naar het theater. Het is een familiebedrijf en geen bedrijfsfamilie, toch?

[SimonV]

Laat deze post aan je man lezen. Hij zou hier toch van moeten schrikken?

Al was het alleen al omdat hij z'n zaak dreigt te verliezen.

 

[Sushi4]

Bedankt Nico, ik ben die columm aan het lezen.

Ik moest huilen toen ik al die berichten lees.

Ik zal het proberen mijn `to do` lijst elke dag te verkorten, alleen wat belangrijk is op te noteren, niet alles, Oke en dan andere dingen in een `to remember` lijst te noteren.

Ja en dit aan mijn man laten lezen... weet ik niet. Ten eerste± hij kent nls niet zo goed. Hij leest ook bijna nooit nederlandse site.

En elke keer als ik deze probleem met hem ga praten, vindt hij flauw, hij negeert het. Bij de laatste keer dat we ruzieen, heb ik gezegd dat ik het niet meer kan, en als hij het mij niet begrijpt en niet steunt, gaan we scheiden. Hij werd nog boos en zei dat hij niet verwacht dat ik zo dom ben. Ik was erg boos. Wou op dat moment echt een advocat opbellen om afspraak te maken voor het scheiden. De dagen later, door al het werk, kwam het toch niet meer ter spraken.

Ik denk alleen dat ik de kinderen te veel pijn zou gaan doen als we gaan scheiden, en dat dit wel voorbij zal gaan.

 

Denk ik het goed zo?

Geen idee wat ik moet doen.

 

 

[1889]

Op dit forum melden vaak ondernemers zich met een probleem, en zijn dan uit tijd- of geldgebrek niet bereid om een oplossing te creëren. Gevaarlijk, want zo kom je in een vicieuze cirkel terecht.

 

Denk aan ondernemers die hun boekhouding niet op orde hebben - en die daardoor geen zicht hebben op hoe het met hun bedrijf gaat - maar die geen geld willen uittrekken voor een accountant. Denk aan ondernemers die verlies lijden en hard werken, en daardoor geen tijd en geld hebben om de nodige veranderingen in de bedrijfsvoering aan te brengen. Ik vind jouw verhaal hier erg op lijken, al heeft het dan minder met geld te maken en meer met tijd en energie.

 

Neem gewoon zo lang vrij als je nodig hebt, ga in je eentje in een hutje op de hei zitten, en vertel daarna tegen je man wat er voortaan anders moet. Of ga naar een psycholoog. Bezuinig nooit, maar dan ook nooit, op je eigen (geestelijke) gezondheid.

[RiVe]

Hij doet de inkoop, repareert koelkasten, lichten, elektriciteit enz. Hij valt in voor keuken personeels als het nodig is. Thuis: de kids ophalen en brengen naar school. That is!

Ik heb steeds het gevoel dat ik alles moet regelen.

Elke keer als ik hem vraag een break te nemen, vindt hij weer dat ik het niet genoeg heb gewerkt, en alleen maar aan vankantie te denken.

Doordat ik elke dag alleen van huis naar de zaak en terug, heb ik ook geen contact meer met iemand buiten de zaak, met wie ik alles kan praten en zo.

Ik denk dat jij heel snel dit patroon moet doorbreken, het is zo gegroeid en als je niks doet ga je eraan en ben je binnen nu een een half jaar een zombie en beweeg je nog uit automatisme.

 

Kies een dag uit de week waarop je tegen je man zegt, dat is mijn dag en daar kom jij niet aan.

Willekeurige dag en op die dag ga je dingen die je zelf leuk vindt, en die dag hou je ook in ere, op het risico van een fikse ruzie, maar die ruzie gaat weer over.

 

En die dag, nu al uitkiezen en niet meer veranderen, en resoluut zijn naar je man, jij hebt 1 dag per week voor jezelf.

 

Lekker winkelen, fietsen, mediteren, sporten, waar je zin in hebt.

 

En over een maand nog eens kijken of je beter voelt, just my two cents, zonder verdere diepgang.

[Sabra]

De communicatie tussen jou en je man zit zo te zien ook helemaal vast. Misschien is een derde persoon een idee? Iemand die jullie kan begeleiden om beter met elkaar te communiceren. Ik heb hier geen ervaring mee, maar misschien dat anderen je hier over kunnen adviseren.

 

Spreekt je man wel goed Nederlands, of is dat ook een probleem?

 

Kunnen jullie het financieel aan om iemand in te huren, die wat verantwoordelijkheid overneemt binnen de zaak? Een soort van bedrijfsleider?

[Sandra.]

Ik zou de neiging hebben eens naar de huisarts te gaan voor advies, wellicht kan die dan doorverwijzen naar psycholoog of maatschappelijk werker die verder kan adviseren....

Advies van Rick is ook goed, ik noem het altijd 'doen waar je op dat moment zin in heb momenten', niets moeten zeg maar. Je kan best 'n tijdje overal achteraan rennen maar op 'n gegeven moment heb je ook ontspanning nodig, en als je daar niet op tijd aan toegeeft zorgt je lijf wel op 'n andere manier om je tot halt te roepen, en dan heb je pas echt 'n probleem, bv burn out.

[djluc]

Hoe gaat het financieel? Je werkt hard, levert het ook goed op?

[Sushi4]

Bedankt voor al jullie advies!!

 

Mijn man spreekt niet zo goed nederlands. Dat is ook het probleem. Ik heb ook na gedacht om naar een relatie-psycholoog te gaan, maar heeft dat voor nut?

Administratie loop ik ook vaak achter. Wij zien wel het geld binnen komt, maar eind van de maand blijft nog weinig over. DAt vind ik ook erg eng. Ik heb gedacht alle administratie (of in ieder geval) zoveel mogelijk door te schuiven aan mijn boekhouder, maar deze man doet zijn werk ook niet bepaald snel. Iemand anders inhuren daarvoor? dat kost veel geld (denk ik. Of weet iemand van jullie wat het tarief daarvoor is?) en mijn man vertrouwt die persoon niet.

 

Personeels heeft ook elke dag problemen (kleine problemen alleen maar toch).

 

............!!!

[Sushi4]

en een bedrijfsleider op het werk vloer waardoor ik niet elke dag aan al die problemen hoef te denken--- wuaoh wat is het toch zo heerlijk, alleen hoeveel kost het ?? en werkt het wel? waar kan ik zo iemand vinden??

 

Weet iemand het ?

[Sabra]

Bedankt voor al jullie advies!!

 

Mijn man spreekt niet zo goed nederlands. Dat is ook het probleem. Ik heb ook na gedacht om naar een relatie-psycholoog te gaan, maar heeft dat voor nut?

 

 

Het nut ligt hem in het feit dat zo iemand objectief naar jullie situatie kan kijken. Ik kan me zo voorstellen dat als jij met je man praat, er al ruzie is voordat het ergens over gaat. Jullie ervaren allebei stress, druk en gebrek aan tijd/energie en dat is geen goed begin voor een serieus gesprek. Een hulpverlener kan hierbij helpen, en richting geven aan het gesprek.

 

Wat betreft je administratie: besteed dit toch in godsnaam uit. Je werkt je al een slag in de rondte en dan zit je ook nog met een administratie die niet op orde is. Een goede boekhouder kost niet veel meer dan dat hij opleverd!

 

EDIT: N.a.v. je laatste bericht. Maak eerst een lijstje van prioriteiten. Dit zijn allemaal best grote veranderingen, maar wat is het belangrijkste nu?

 

- Je boekhouding: in hoeverre is deze op orde? Geeft dit veel stress? Kun je hiermee wat tijd voor jezelf krijgen, als je dit aan een goede boekhouder overlaat?

- De relatie met je man: Wil je hiervoor hulp?

- Uitbesteden van verantwoordelijkheid.

- Problemen op de werkvloer.

- Tijd voor jezelf, vakantie, dagje vrij etc.

 

En vul maar aan.

 

[TwaBla]

 

Twee vestigingen, vijftien oproepkrachten, zes jaar actief: nou zou duidelijk moeten zijn of alle inspanningen zich ook lonen. Daarvoor moeten je cijfers kloppen. Als je huidige boekhouder dat inzicht niet kan geven, kun je beter op zoek naar een nieuwe die je wel kan vertellen waarom jullie zo hard moeten werken en niet genoeg overhouden om ook eens vakantie te nemen.

 

Als je de kosten en inkomsten vergelijkt, kom je misschien tot de conclusie dat één zaak beter rendeert dan twee. Dat vijf werkdagen beter zijn dan zeven werkdagen. Dat er hoge kosten op ingrediënten gemaakt worden die niet renderen (vis) of dat bepaalde oproepkrachten duurder zijn dan een parttime medewerker die je ook eens alleen in de zaak kan achterlaten.

 

Zoek naar overeenstemming met je man. Het doel hoeft niet te zijn om op vakantie te gaan of te gaan rentenieren, maar wel zo met kosten en inkomsten om te gaan dat jullie niet allebei als gekken voor niks werken. Kies daarom een onderwerp waarover jullie allebei hetzelfde denken en werk daar samen aan.

[TwaBla]

 

Hebben jullie dezelfde culturele achtergrond?

[Sushi4]

Ik denk relatie probleem is nu het belangrijkst. Als dat niet goed gaat, zal de rest ook niet functioneren.

dus is het best om een relatie-psycholoog te gaan zoeken? moet ik gewoon gaan googelen? en dan een van die prijktijken opbellen? afspraak maken? zijn er ook dingen die ik op moet letten als ik moet kiezen tussen al die praktijken?

 

Mijn man zou het erg belachelijk, en zonder voor je geld vinden, denk ik.

 

[Sushi4]

ja we komen beide uit Vietnam. Alleen mijn man is wel 12 jaar ouder dan ik, en best ouderwets. Ik heb de helft van mijn leven in nederland gewoond. Mijn leven is nu erg aan gepast op de nederlandse samenleving. En dat is ook het probleem tussen ons.

[Nico Schouten]

Als je lichamelijk moe bent, ga je naar wellness center, of een massage centrum. Maar als je geestelijk moe bent, wat kan je eraan doen? Stoppen met ondernemen gaat niet, zelf pauze kan ik ook niet.

 

Dat is het lastige aan ondernemen en iets waar hulpverleners niet altijd bij stilstaan dat de omzetshow must go on.

Het zomaar loslaten van verantwoordelijkheden in een kleine onderneming kan ernstige gevolgen hebben als er niemand anders is die zorgt dat de belangrijke zaken zoals het betalen van rekeningen doorgaat.

Aan de andere kant is het in een situatie waarin mensen het gevoel hebben geestelijk helemaal leeg te lopen van grootbelang dat er enkele rust momenten komen om eventueel samen met een goede coach te kijken waar de schoen wringt. Ga je door met ondernemen dan zie ik vaak dat de besluitvaardigheid achteruit gaat tot het moment waarop het allemaal teveel word. Dan heb je spijt dat je niet eerder aan de bel getrokken hebt.

 

Samen met mijn man hebben we sinds 2006 een kleine horeca bedrijf gestart. Tot heden hebben we 2 vestigingen, met bij elkaar 15 oproep krachten. Wij werken dag in dag uit. In die 6 jaren hebben we misschien maar 2, 3 keer vakantie gehad elke keer 1-2 weken, maar dan dacht ik weer dat we iets leuks gaan doen voor de kids omdat ze ook bijna nooit op vankantie kunnen gaan met hun ouders. Dus weer pretparken en zo, niet iets dat mij het gevoel geeft van VAKANTIE.

 

Ik lees, dacht ik dat we iets leuks gingen doen, hoezo dacht?

Het lijkt erop dat je aan de ene kant alles onder controle hebt, de administratieve kant van de bedrijfsvoering maar aan de andere kant geen enkele regie voert over je persoonlijke leven. Denk dat je iets gaat doen laat te veel ruimte over, als je iets leuks wilt gaan doen dan . . . moet je dat plannen en vervolgens ook gaan doen want anders gebeurt het helemaal niets.

 

 

Mijn man kan slecht nederlands spreken. Bij bijna alles moet het via mij. Hij doet de inkoop, repareert koelkasten, lichten, elektriciteit enz. Hij valt in voor keuken personeels als het nodig is. Thuis: de kids ophalen en brengen naar school. That is!

Ik heb steeds het gevoel dat ik alles moet regelen.

Bij aanvang van de onderneming heb je(jullie) er misschien niet zo bij stilgestaan dat het feit dat hij de Nederlandse taal niet goed beheerst niet zo’n probleem zou zijn. Maar zoals ik het nu lees is dat inmiddels een grote bron van ergernis geworden.

Ook voor hem zal het niet altijd makkelijk zijn dat hij zich geconfronteerd ziet met zijn afhankelijkheid, het kan zo een bron van grote irritatie worden en dat vreet aan jullie beiden.

Het klinkt simpel maar een taalcursus voor hem zou voor jullie beide wel eens veel frustratie weg kunnen nemen.

 

Elke keer als ik hem vraag een break te nemen, vindt hij weer dat ik het niet genoeg heb gewerkt, en alleen maar aan vankantie te denken.

Doordat ik elke dag alleen van huis naar de zaak en terug, heb ik ook geen contact meer met iemand buiten de zaak, met wie ik alles kan praten en zo.

Het gaat zo door al jaren. Ik heb steeds geen zin meer in. De zaak draait nu wel oke, ja ze hebben wel ups en douwn, maar we kunnen nog wel iets overhouden. Maar als dit zo doorgaat ben ik bang dat ik niet meer de controle kan hebben op de zaak.

Ken iemand dit probleem? wat kan ik doen?

Het is nooit leuk als mensen alleen maar kritiek op je lijken te hebben en ook niet zien wat je allemaal doet.

Het komt over alsof je doet niet gewaardeeerd word en dus moet er iets gaan gebeuren anders lopen je batterijen hier helemaal op leeg.

 

Bedankt Nico, ik ben die columm aan het lezen.

Ik moest huilen toen ik al die berichten lees.

Ik zal het proberen mijn `to do` lijst elke dag te verkorten, alleen wat belangrijk is op te noteren, niet alles, Oke en dan andere dingen in een `to remember` lijst te noteren.

 

Ik denk dat het voor jou prettig is om te zien dat veel meer ondernemers met soortgelijke problemen worstelen. Zeker ondernemers die samen met hun partner in hetzelfde bedrijf actief zijn hebben het volgens mij nog net iets lastiger. Je schrijft zel fal dat jullie buiten het bedrijf om weinig contacten hebben, laat staan dat jullie eens kunnen praten over het gezin en de onderneming.

 

Ja en dit aan mijn man laten lezen... weet ik niet. Ten eerste± hij kent nls niet zo goed. Hij leest ook bijna nooit nederlandse site.

En elke keer als ik deze probleem met hem ga praten, vindt hij flauw, hij negeert het.

Misschien toch eens doorvragen ook al ligt het wat gevoelig, er kan hier van alles achter zitten waarom hij er niet over wil praten. Het kan best zijn dat vooral het feit dat hij het Nederlands niet goed beheerst de reden is waarom hij bij voorbaat al in de stress schiet en als verdediging alles afdoet als flauw en ‚niet belangrijk’

 

Bij de laatste keer dat we ruzieen, heb ik gezegd dat ik het niet meer kan, en als hij het mij niet begrijpt en niet steunt, gaan we scheiden. Hij werd nog boos en zei dat hij niet verwacht dat ik zo dom ben. Ik was erg boos. Wou op dat moment echt een advocaat opbellen om afspraak te maken voor het scheiden. De dagen later, door al het werk, kwam het toch niet meer ter spraken.

 

En wat is er dan nu verandert?

Is die emotie zo weggezakt dat overleg met een advocaat niet meer van toepassing is, heb je je toen vergist of ben je nu bezig met wat overleven door je eigen grenzen weer iets op te rekken?

 

Ik denk alleen dat ik de kinderen te veel pijn zou gaan doen als we gaan scheiden, en dat dit wel voorbij zal gaan.

Hoewel een scheiding voor kinderen bepaalt niet leuk is moet je je ook afvragen wat voor lezen ze nu hebben.

Het liefst groeien kinderen gewoon bij hun ouders op in een veilige en liefdevolle thuissituatie.

Als je daar aan voldoet dan is het voor kinderen eigenlijk al goed (dak boven het hoofd en eten is basis natuurlijk)

 

Je kent de situatie voor jouw kinderen het best dus dan weet je ook of dat van toepassing is of niet.

En zo niet, wat zou er moeten veranderen om dat je kinderen wel te bieden ?

 

Denk ik het goed zo?

Geen idee wat ik moet doen.

 

Denk niet in goed of slecht, denk in keuzes.

Wat voor jou nu de beste keuze is weet je zelf als niemand anders, misschien dat je dat zelf uit kunt vogelen, misschien heb je wat hulp van buitenaf nodig. Kies in ieder geval wel voor jezelf!

 

 

Zoals ik in mijn reactie al schreef is het van belang dat jij je grenzen aan gaat geven, driegen met iets en het vervolgens niet waarmaken doet afbreuk aan je geloofwaardigheid. Daarom is het belangrijk dat als jij zegt iets te gaan doen dat vervolgens ook uitvoert, drukte mag dan geen excuus zijn.

Hoe vaker jij loze dreigementen uit hoe vaker je zult zien dat niemand zich er nog iets van aantrekt. Meestal zie je in dat soort sitauties dat mensen steeds zwaarder geschut in gaan zetten dat vervolgens weer volkomen genegeerd word, tot het moment dat iemand daadwerkelijk een keer de daad bij het woord voegt en meteen begint met een zwaar middel. Zover wil je het natuurlijk niet laten komen.

 

 

Hieronder heb ik een aantal punten aangehaald waarvan ik denk dat ze jou kunnen helpen om weer wat grip op de huidige situatie te krijgen.

 

 

Grenzen.

Je lijkt nu omwille van het bedrijf en de relatie grote concessies te doen aan jezelf door veel verder te gaan dan je normaal zou doen. Over grenzen gaan kan soms een bewuste keuze zijn. Als daar voldoende tegenover staat kan dat het afwegen waard zijn. Maar als je voortdurend (onbewust) allerlei grenzen overschrijd dan pleeg je een enorme aanslag op je eigen energie voorraden en loop je vroeg of laat een keer vast.

 

De relatie

Ik denk dat het goed is om gewoon eens te kijken naar de verwachtingen die jullie hebben van de relatie zoals je die nu hebt.

Door samen te onderzoeken of jullie ongeveer dezelfde verwachtingen en doelen hebben kan dat leiden tot meer begrip en komt er weer energie vrij om samen dingen op te lossen.

 

Het bedrijf

Ook hier hetzelfde als met de relatie, wat zijn jullie verwachtingen van het bedrijf, toekomstplannen enz

Ga eens om tafel zitten om te kijken of het bedrijf jullie allebei wel brengt wat je nodig hebt. Als jullie nog steeds dezelfde ambitie hebben en er op dezelfde manier in staan kan dat veel onbegrip wegnemen.

 

Taakverdeling

Een taakverdeling is in dit geval net zo belangrijk voor de relatie als voor het gezin.

Ik denk dat het voor jullie allebei goed zou zijn als er een duidelijke taakverdeling is. Om een idee te krijgen van elkaars werkzaamheden zou waar mogelijk de taken eens door de ander overgenomen kunnen worden. Ook dit leidt vaak tot een beter onderling begrip voor elkaar.

 

En als laatste, zoals anderen ook al aangaven, ieder van jullie heeft op gezette tijden een moment nodig waarop je zelf kunt kiezen wat je gaat doen, dat mag werken zijn omdat het mag maar ook gewoon met de voetjes languit op de bank om eindelijk eens die film te kijken. Een dagje zwembad met de kinderen enz enz

 

Al met al speelt er best heel wat en is het misschien best complex om dit samen aan te pakken. Een goede coach kan jullie vast helpen met de dingen op een rijtje te krijgen. Het wordt voor iedereen makkelijker als jullie samen alvast wat voorwerk hebben gedaan zodat je zel fal aan kunt geven waar je graag hulp bij wilt hebben.

 

Als je een coach gaat zoeken, probeer iemand te vinden die zelf bekent is met de Vietnamese cultuur, het beste is dan een Vietnamese coach.

[robberttk]

Eigenlijk is bovenstaande reactie zo compleet als het kan zijn. Het lijkt erop dat de druk die op je gelegd wordt en die je voelt enorm is. Steun zoeken en door hebben dat wat nu gebeurt niet fijn is, is stap 1, die heb je alvast binnen!

 

Heel veel succes

 

[TwaBla]

ja we komen beide uit Vietnam. Alleen mijn man is wel 12 jaar ouder dan ik, en best ouderwets.

 

Onbekend met de Vietnamese cultuur, maar waarschijnlijk geldt ook daar dat een man die hard werkt om zijn gezin te voeden een goede echtgenoot is. Misschien denkt hij dat hij dag en nacht bezig is om net genoeg te verdienen, en dat dus die vakantie er gewoon nog niet in zit. Wellicht hebben jullie met dat doel een tweede zaak geopend: een paar jaar extra hard werken en dan komen de goede jaren.

 

Dan moet je herbezinnen.

 

Tijd nemen. Tijd maken. Samen iets anders doen, misschien iets dat in Vietnam als beloning geldt voor hard werk. Een kuurweekend? Een dagje vissen? Bij familie langs? Een oude vriend opzoeken? Creëer desnoods het omgekeerde: dat een oude vriend of familielid contact opneemt en eens langskomt. En ga weer met elkaar in gesprek.

[Jeannine vdLinden]

Hallo, Sushi4,

 

Ik wil op een punt reageren, hoor: ik ben Amerikaanse, met een Nederlander getrouwd en wij waren allebei boven de dertig toen we elkaar tegen kwamen. Toch is de bron van onze geluk samen en van onze grootste misverstanden de culturele verschil, En de Amerikaanse cultuur, tot de hoogte waarin het bestaat tenminste, wijkt niet zo gek veel af van de Nederlandse.

 

Ik wil er ook bij zeggen, dat wij hebben wat dat betreft een handige smoes ook, want wij hebben een ingebouwde boosdoener om de schuld te geven: mijn zus en haar man, beide Amerikanen, hebben net zo goed andere normen en waardes die de nodige problemen opleveren. Het is niet apart dat een echtgenoot verdient en de ander spendeert, of dat een is stabiel en de ander impusief. Zo zoeken mensen vaak balans, ze vullen elkaar aan. Het kan dus zijn dat de dingen die je gek maakt in je partner, zijn dezelfde dingen die je in je partner waardeert. Maar goed, het is makkelijker te zien en erover te praten als het om cultuur gaat. En het zit wat dieper qua identiteit: als jij je naar de Nederlandse cultuur hecht en hij draait zich eerder naar de Vietnamese, dan staan jullie symbool voor elkaar van waar de schoen wrijft.

 

Bijvoorbeeld: als mensen staan over de vakantie te dromen dan kan ik er niets aan doen, het voelt... zwak. Alsof je van je leven en je verantwoordelijkheden weg wil hollen en een kind worden om ervan te genieten terwijl de bedoeling eigenlijk is om als volwassen mens van middenin je leven ervan te genieten. Dat is zoiets typisch; gewoon een stem vanuit de jeugd die helemaal niks voorstelt want natuurlijk denk ik dat niet. Maar zo voelt het. En ik heb geleerd om ermee om te gaan, met die stem.

 

Is er iemand die je man wel zou vertrouwen om samen ermee over te kunnen discussiëren? Een familielid, een vriend? Als hij gelovig is, iemand bij de kerk? Soms is bewust worden van wat er speelt al een grote stap.

 

Hang in there, en

Met vriendelijke groet,

 

Jeannine

[SimonV]

Ik denk relatie probleem is nu het belangrijkst. Als dat niet goed gaat, zal de rest ook niet functioneren.

dus is het best om een relatie-psycholoog te gaan zoeken? moet ik gewoon gaan googelen? en dan een van die prijktijken opbellen? afspraak maken? zijn er ook dingen die ik op moet letten als ik moet kiezen tussen al die praktijken?

 

Mijn man zou het erg belachelijk, en zonder voor je geld vinden, denk ik.

 

 

Grootste probleem lijkt me wel om je man mee te krijgen, wellicht ervaart hij psychotherapie als gezichtsverlies.

Je kunt gaan googelen en een aantal relatietherapeuten bij jou in de buurt uitzoeken.

Daarna elke therapeut opbellen en wat informatie vragen (is er een wachtlijst, wat zijn de kosten, heeft hij/zij ervaring met mensen uit een andere cultuur, “hoe krijg ik mijn man mee”). Die vragen zijn ook bedoeld om een eerste indruk van de therapeut te krijgen (of het “goed voelt”).

 

Je zou ook je huisarts om advies kunnen vragen.

 

 

 

[Annedien Hoen]

Ik ben erg benieuwd hoe het nu met de vraagstelster gaat?

[Sushi4]

na een tijdje is het min of meer niets zo veel veranderd.

Mijn man gaat vaker naar de nederlandse les, het lijkt alsof het voor hem meer prioriteit heeft.

Wij denken om nu 1 zaak te gaan verkopen, maar kan nog geen koper vinden.

Zodat we meer tijd kunnen concentreren op de andere zaak en de kinderen thuis.

 

Ik heb nog steeds erg behoefte aan een echte close vriendschap waar mee ik al mijn gedachten kunnen vertellen, en dat iemand die ook mee kan denken ipv afkraken .

 

Maar ga nu de kids op halen van school, hun brengen naar muziek les !!! dan nog koken enz..

 

Zie jullie wel bij de volgende keer !!!

[P.J.]

Druk druk druk hoeft geen probleem te zijn. Blijven praten met je man want hij is je man en je zakelijke partner. Je mag best voor jezelf opkomen en laten weten dat je het gevoel hebt dat je meer tijd voor jezelf en je gezin nodig hebt. Probeer anders samen een schema te maken om eens uit te knobbelen hoe je het werk wat anders kunt indelen en samen ook wat leuks kunt doen. In jullie situatie lijkt me het een loerend gevaar dat je door je druk zijn geen tijd meer hebt voor de leuke dingen die je vroeger wel kon doen. Zoek een methode om dat wel te kunnen. Je man zal dat niet tegenspreken. Als hij die dingen weer "proeft", zal hij vanzelf weer loskomen. De tweede zaak verkopen is een heel rigoureuze stap die ook invloed op jullie inkomen heeft. Probeer eerst eens wat kleine stapjes.......

[Maric]

Beste Sushi4, heb net het een en ander gelezen in dit topic en zie dat er eigenlijk niets veranderd is. Welke stappen heb jij gezet om een verandering in gang te zetten? Of wacht je af tot je man gaat veranderen, want dat gebeurd niet en dat kan je ook nooit van een ander verwachten. Je kunt wel de verwachting uitspreken.

Zelf zal je ook wat moeten doen, bijv meer tijd voor jezelf creëren door bijvoorbeeld micropauzes in te lassen. Wat ik zelf doe is als ik veel klantbezoeken moet afleggen, dan zet ik de auto soms expres wat verder weg (moet het natuurlijk niet regenen he ;) ) zodat ik even een kleine looppauze inlas om even op adem te komen. Kijk ook eens naar dit filmpje:

, dan kun je zien dat mediteren en tijd voor jezelf creëren echt niet veel tijd hoeft te kosten en het levert zoveel meer op.

 

Ik zou je willen adviseren om naar de huisarts te gaan en het een en ander voor te leggen, hij weet wat er in jou omgeving is en kan je daarin het beste adviseren. Want ik denk eerlijk gezegd dat als je één zaak verkoopt er alsnog niets gaat veranderen omdat iedereen nog steeds op dezelfde manier op de situatie reageert. Werk niet alleen aan je relatie maar ook aan jezelf, daar heb je denk ik uiteindelijk het meeste aan. Probeer de krachten die jij bezit zo goed mogelijk te gebruiken en kom in actie als je graag een vriend(in) wil waar je alles mee wil delen.

 

Succes met alles!

En welgemeende groet, Marianne