Quo vadis reflexwerking?

[Branko Collin]

Reflexwerking betekent dat de bescherming van het consumentenrecht soms wordt uitgebreid naar ondernemers. In overeenkomsten tussen consumenten en ondernemers worden de eersten automatisch als de zwakkere, onderliggende partij gezien. Daarom is er een hele reeks wetten die ervoor moeten zorgen dat consumenten extra bescherming genieten in dergelijke overeenkomsten.

 

Ondernemers heb je in allerlei maten, dus gebeurt het ook in overeenkomsten tussen ondernemers onderling dat er één de zwakkere, onderliggende partij is. Ik kan bijvoorbeeld als eenpitter echt niet mijn voorwaarden dicteren aan mijn telefonieprovider. Er is geen provider in Nederland die zo zeer op mijn klandizie zit te wachten, dat hij bereid is daarvoor allerlei condities te accepteren.

 

Rechters zijn consumentenrecht op dat soort overeenkomsten, tussen zwakkere en sterkere ondernemers, gaan toepassen. Dat heet reflexwerking.

 

Reflexwerking bestaat voor zover ik heb kunnen achterhalen (IANAL) alleen in de jurisprudentie. Er bestaat geen wet die zegt: dit is reflexwerking. Het gevolg is dat de betekenis van reflexwerking sterk kan veranderen van rechtszaak tot rechtszaak.

 

Tussen 2000 en 2010 is in Nederland het aantal ZZP's bijna verdubbeld (van ca. 6% naar ca. 10% van de werkzame beroepsbevolking). In overeenkomsten zijn ZZP's vaak de onderliggende partij.

 

In diezelfde periode lijkt de reflexwerking een tegengestelde beweging te hebben gemaakt en flink te zijn geërodeerd. In een artikel van Arnoud Engelfriet uit 2011 worden voorbeelden genoemd van rechtszaken waarin reflexwerking wordt afgewezen, in het geval dat:

 

[*] de ondernemer een dienst heeft afgenomen die hij als privépersoon niet zou hebben afgenomen (TL/DR: "maar hij is geen consument");

[*] de wet expliciet aangeeft dat hij er alleen voor consumenten is;

[*] het om activiteiten gaat die een ondernemer onderneemt, want dat zijn per definitie ondernemersactiviteiten.

 

Eigenlijk zeggen al die rechters hetzelfde: "weliswaar beoogt de reflexwerking de ondernemer onder voorwaarden te behandelen alsof hij een consument is, maar wij hebben nog nooit van het woord 'alsof' gehoord, en snappen dus ook niet wat hier staat".

 

Dat is op het eerste gezicht een wat vreemde ontwikkeling. Het percentage werkenden in relaties met grote machtsverschillen wordt steeds groter (omdat werknemers kleine ondernemers worden), maar dat beetje extra bescherming dat zwakke ondernemers historisch hadden, kalft af.

 

Aangezien de Nederlandse overheid nog wel even op zich zal laten wachten met het beter aanpakken van schijnzelfstandigheid en het vrijer laten van echte ondernemers (coalitiepartners PvdA en VVD verschillen fundamenteel van mening hoe dit moet worden ingericht), is het wellicht nuttig de reflexwerking te versterken. Bijvoorbeeld door deze een wettelijke grondslag te geven?

[Norbert Bakker]

In diezelfde periode lijkt de reflexwerking een tegengestelde beweging te hebben gemaakt en flink te zijn geërodeerd.

Ik zie geen beweging en geen erosie? De beperkingen en onmogelijkheden van de reflexwerking zijn sinds 2011 niet gewijzigd.

 

Zoals Arnoud Engelfriet in 2011 en 2013 al stelde:

Opzetten van een website voor een webwinkelier. Hier geldt geen reflexwerking, ook al is de winkelier een kleine startende eenmanszaak. Voor een webwinkel is de website essentieel, zodat er een grote samenhang is met de eigenlijke professionele activiteit.

In de discussietopics over MKB Clickservice en Power Internet blijven een hoop zaken onduidelijk, maar de mogelijkheden van (een beroep doen op) reflexwerking zijn dat niet ( en bij mijn weten ook nooit geweest ): die mogelijkheden zijn er kennelijk niet.

 

(en - in relatie tot het citaat: ja, ik snap het verschil tussen een winkelier en een webwinkelier, maar de rechter niet)

 

We kunnen discussiëren of dat wel eerlijk is of anders zou moeten, maar stellen dat de reflexwerking een tegengestelde beweging maakt of is ge-erodeerd is wat mij betreft niet correct: de jurisprudentie omtrent het wel of niet toepassen van reflexwerking is juist stil blijven staan.

 

 

[TwaBla]

De reflexwerking is in de jurisprudentie ontstaan en wordt nu in de jurisprudentie weer afgebroken.

 

Deze reflexwerking komt uit de jurisprudentie en is dus door rechters als ‘recht’ aangewezen. Door de reflexwerking kunnen kleine ondernemers en kleine bedrijven in sommige gevallen een beroep doen op het consumentenrecht.

Door reorganisaties bij banken en faillissementen in retail komen er deze maanden weer tienduizenden mensen op straat te staan, waarvan een deel zijn geluk als ondernemer gaat beproeven. Dan geldt survival of the fittest, dus er komt weer een kudde aan domme wildebeesten aan die de rivieren moet oversteken en de krokodillen die aan dubieuze werving doen liggen al klaar.

 

Branko heeft gelijk. Er is brede politieke overeenstemming over de noodzaak om (kleine) ondernemers te beschermen tegen misleidende verkooppraktijken. Wellicht kan hetzelfde politieke platform nog eens goed bekijken of 'de wetgever bedoelde' dat de colportagewet niet voor (kleine) ondernemers geldt. Waarom is de ondernemer vrij wild?

 

 

[TwaBla]

Overigens is de mening van Arnoud Engelfried geen algemeen geldende maatstaf. Voor een webwinkel die een website laat maken, is de reflexwerking niet van toepassing, zo stelt hij in 2013. Maar mid 2015 beweert hij op ICTrecht dat de reflexwerking wel geldt voor andere kleine ondernemers die een website willen.

 

Opzetten van een website voor een camping. Ook dit staat ver verwijderd van wat het bedrijf(je) onderneemt.

Dat is dus een onjuiste interpretatie. De reflexwerking telt ook niet (meer) voor die campinghouder die bezoek krijgt van verkopers of gebeld wordt. Conclusie: de reflexwerking erodeert. Maar Norbert heeft ook een beetje gelijk: de reflexwerking heeft nooit echt officieel bestaan.

 

Rare jongens, die juristen. :-\

 

 

[TwaBla]

Rare jongens, die juristen. :-\

Los van alle meningen: hoe krijgen we die reflexwerking weer terug? Als het aan de voorgeschiedenis van de Colportagewet ligt, hoe kunnen we de nageschiedenis beïnvloeden? Moeten er kamervragen gesteld worden? Moeten we naar het Europese Hof? Moeten we rechters omkopen?

 

 

[Hans v N]

In principe zou het nieuwe wetsvoorstel voldoende moeten zijn, maar is dat ook zo?:

 

33.712

Initiatiefvoorstel-Gesthuizen en Van Oosten Strafbaarstelling van acquisitiefraude

 

Dit initiatiefwetsvoorstel van de Tweede Kamerleden Gesthuizen en Van Oosten regelt in Boek 6 Burgerlijk Wetboek (BW) en in het Wetboek van Strafrecht (WvSr) de strafbaarstelling van acquisitiefraude tegen ondernemers. Onder acquisitiefraude wordt verstaan misleidende handelspraktijken tussen organisaties, waarbij verkooptechnieken worden gebruikt gericht op het winnen van vertrouwen en het wekken van verwachtingen teneinde de ander te bewegen tot het aangaan van een overeenkomst, waarbij de tegenprestatie niet of nauwelijks naar behoren wordt geleverd.

 

Het gaat dus om het aangaan van een overeenkomst die niet of nauwelijks naar behoren wordt geleverd. In het geval van website- en adwordsverkopers zal de aanbiedende partij zich doorgaans gewoon aan de afspraken houden.

 

Het gaat erom dat de prijs die berekend wordt in geen verhouding staat tot de geleverde dienst als je de prijzen van dergelijk diensten in de markt vergelijkt. Immers als de verhouding (redelijk) in balans zou zijn en de dienst de beloofde omzet en winst zou opleveren zou niemand klagen. Het effect op de hier veelvuldig besproken zaken zal naar mijn (niet juridisch geschoolde) mening gering of afwezig zijn. Je mag namelijk als ondernemer zelf je prijs bepalen en je dienst op een manier presenteren waarbij die hoge prijs gerechtvaardigd is.

 

Reflexwerking uitbreiden heeft m.i. ook weinig nut omdat die geen wettelijke basis heeft maar zijn basis in de jurisprudentie.

 

Er zou dus een nieuwe wet moeten komen die kleine ondernemers en of starters (bijv. 2 jaar na inschrijving) vergelijkbare rechten geeft als consumenten of op zijn minst een betere bescherming. Dus een ruime bedenktijd en de mogelijkheid om na 1 jaar per maand op te zeggen.

 

 

[dicko]

Overigens is de mening van Arnoud Engelfried geen algemeen geldende maatstaf. Voor een webwinkel die een website laat maken, is de reflexwerking niet van toepassing, zo stelt hij in 2013. Maar mid 2015 beweert hij op ICTrecht dat de reflexwerking wel geldt voor andere kleine ondernemers die een website willen.

 

Opzetten van een website voor een camping. Ook dit staat ver verwijderd van wat het bedrijf(je) onderneemt.

Dat is dus een onjuiste interpretatie.

[...]

 

Kan je misschien aangeven via welke redenering je tot deze conclusie ('dus') bent gekomen?

Ik kan dat uit de eerdere posts of daarin vermeldde links niet opmaken... (of wellicht begrijp ik je verkeerd, dat kan natuurlijk ook)

 

[TwaBla]

Kan je misschien aangeven via welke redenering je tot deze conclusie ('dus') bent gekomen?

Ook een campinghouder is een ondernemer die geen aanspraak kan maken op reflexwerking als hem een website is verkocht door een websiteverkopende vertegenwoordiger, in tegenstelling tot wat op ICTrecht wordt beweerd.

 

 

[StevenK]

In Nederland laat de rechter geen ruimte voor reflexwerking. Er is wel wat jurisprudentie uit het buitenland, maar voor zover ik die ken gaat dat om situaties waar het over gedeeltelijk privégebruik gaat, als ik het mij goed herinner groot onderhoud aan een pand dat zowel zakelijk als privé werd gebruikt.

 

Tot nu toe wordt het begrip 'die niet handelt in de uitoefening van beroep of bedrijf' heel beperkt uitgelegd. Op het moment dat je zegt 'zet de factuur maar op naam van de zaak' handel je volgens die stand van zaken als als ondernemer.

[Maxn]

Dat is dus een onjuiste interpretatie. De reflexwerking telt ook niet (meer) voor die campinghouder die bezoek krijgt van verkopers of gebeld wordt.

Begrijp dat het niet telt bij de colportrage wetgeving in het bijzonder vanwege de wetsgeschiedenis.

Maar dat het ook niet toepasbaar zou zijn op andere wetgeving die consumenten beschermt vind ik een stuk minder duidelijk.

Let op dat in het stuk dat je linkt de colportrage wetgeving ook met geen woord wordt genoemd, maar men nadrukkelijk op andere zaken doelt, citaat:

 

Denk aan de Wet Van Dam bij opzegging of het van tafel krijgen van een beperking van aansprakelijkheid

 

==

 

In Nederland laat de rechter geen ruimte voor reflexwerking.

Kan je dat iets verder toelichten?

 

Als ik op rechtspraak.nl op reflexwerking zoek krijg ik namenlijk wel eerdere zaken te zien waarin de rechter bijvoorbeeld de zwarte lijst met bedingen die onredelijk bezwarend bij overeenkomsten met consumenten zijn -onder het mom van reflexwerking- ook op kleine ondernemers van toepassing laat zijn.

 

Bijvoorbeeld m.b.t. voorwaarden die de overeenkomst automatisch voor langere tijd verlengen:

 

http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBMID:2009:BL4051

http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBSHE:2008:BC9287

 

Of de grote telecomaanbieder die dacht dat ze aansprakelijkheid voor gegevensverlies bij een backup dienst vericht aan een eenmanszaak volledig kon uitsluiten:

 

http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBDHA:2014:6526

 

 

[RT....]

Ook een campinghouder is een ondernemer die geen aanspraak kan maken op reflexwerking als hem een website is verkocht door een websiteverkopende vertegenwoordiger, in tegenstelling tot wat op ICTrecht wordt beweerd.

Volgens de kantonrechter wel?

 

Gelet op het vorenstaande is [gedaagde sub 2 c.s.] materieel niet of nauwelijks van een consument te onderscheiden en komt hen via de open norm van artikel 6:233a BW de bescherming toe van de zogenaamde zwarte en grijze lijst.

 

Zie ook rechtbank Noord-Nederland:

 

Omdat de kwetsbaarheid van Stichting Gilde wat betreft deze acquisitie te vergelijken is met die van een consument zijn de beschermende bepalingen van de Wet op de Oneerlijke Handelspraktijken op haar van overeenkomstige toepassing.

 

Steven's opmerking dat de Nederlandse rechter geen ruimte laat voor reflexwerking kan ook ik dus niet plaatsen...

[TwaBla]

Volgens de kantonrechter wel?

Jij zet een zaak voor het kantonrecht uit 2012 tegenover een hoger beroepszaak voor het Hof uit 2015 (zie Proximedia-topic). Het beroep was gericht tegen de toepassing van de reflexwerking. Vertel mij maar welke uitspraak meer gewicht in de schaal legt.

 

Her sluit aan bij het openingsbericht in dit topic, namelijk dat het domein waar de reflexwerking wordt toegepast steeds kleiner wordt.

 

 

[Highio]

De wetgever legt grotere ondernemingen aanvullende eisen op bijvoorbeeld op het gebied van verslaglegging. Het omgekeerde lijkt mij een eenvoudige oplossing: ondernemingen met een omzet onder noem maar wat € 200.000,- vallen onder dezelfde bescherming als het consumentenrecht biedt.

 

Groet,

 

Highio

 

 

[Branko Collin]

De uitspraak van de kantonrechter springt een beetje heen en weer (zoals heel veel uitspraken, overigens), waardoor je bij vluchtig lezen makkelijk de verkeerde conclusies trekt.

 

4.2. De gedaagde heeft geen recht op reflexwerking onder de colportagewet (noot Branko: die wet bestaat overigens niet meer).

 

4.3. De gedaagde heeft wel recht op reflexwerking onder artikel 6:233a van het Burgerlijk Wetboek (dat is het deel van de wet dat over Algemene Voorwaarden gaat).

 

(Noot Branko: De rechter springt dan naar de conclusie dat de zwarte en grijze lijst van toepassing zijn, al zegt 6:233a daar volgens mij niets over. Die heeft het alleen over het vernietigen van een beding als dat beding onredelijk bezwarend is, wat volgens mij veel breder is dan de vier lijsten - zwart, grijs, 'blauw' (Europees) en 'Haags' (jurisprudentie) - bij elkaar.)

 

Dan is er een rare zijsprong van een aantal paragrafen over het ontbinden van de overeenkomst op basis van wanprestatie en hoe dat niet van toepassing zou zijn. In paragraaf 4.13 wordt er dan weer teruggekeerd op het pad van het betwiste en te ontbinden beding, maar de rechter dan nog zegt dat met reflexwerking te maken heeft, is dat dit beding niet onredelijk bezwarend is.

 

Ik lees dit als: de reflexwerking is hier wel van toepassing, maar levert de gedaagde niets op.

 

In de hogeberoepszaak die TwaBla aanhaalt, staat eigenlijk hetzelfde als in de bovengenoemde zaak, namelijk dat onder de Colportagewet (nogmaals: inmiddels afgeschaft) reflexwerking niet mogelijk is.

 

In deze tweede zaak gooit de gedaagde het ook nog op dwaling (afgewezen) en op de Algemene Voorwaarden. Ook in dit laatste gaat het hof gewoon mee met wat de kantonrechter in de (ongerelateerde) andere zaak in 2012 zei. Met andere woorden: de grijze en de zwarte lijst kunnen van toepassing zijn als je artikel BW 6:233a erbij pakt, maar ook deze gedaagde heeft onvoldoende gemotiveerd waarom dat zo zou moeten zijn.

 

 

[dicko]

Volgens de kantonrechter wel?

Jij zet een zaak voor het kantonrecht uit 2012 tegenover een hoger beroepszaak voor het Hof uit 2015 (zie Proximedia-topic). Het beroep was gericht tegen de toepassing van de reflexwerking. Vertel mij maar welke uitspraak meer gewicht in de schaal legt.

 

Her sluit aan bij het openingsbericht in dit topic, namelijk dat het domein waar de reflexwerking wordt toegepast steeds kleiner wordt.

 

 

 

Uit 's hofs arrest begrijp ik dat de reflexwerking niet is uitgebreid tot gevallen van colportage (waar deze voorheen ook al niet aanvaard was op grond van de wetsgeschiedenis); dat lijkt me dan vooral een geval van 'geen uitbreiding', niet van 'beperking'.

Daarnaast zegt het voor zover ik kan overzien (obv diagonaal doorlezen) niets over websites voor (bijvoorbeeld) campinghouders of banketbakkers die niet via colportage zijn aangesmeerd.

 

[RT....]

Jij zet een zaak voor het kantonrecht uit 2012 tegenover een hoger beroepszaak voor het Hof uit 2015 (zie Proximedia-topic).

Nee, maar ik vond het wel aardig om te noemen dat in die specifieke zaak waar jij naar verwees, de rechter juist wél reflexwerking toekende.

 

Ook in de uitspraak van het Hof sluit zij (een vorm van) reflexwerking niet uit:

Dit neemt niet weg dat, gelet op de positie van [geïntimeerde] als kleine ondernemer (zij had een eenmanszaak zonder personeel), het bepaalde in artikel 6:237 (i) BW in die zin reflexwerking kan hebben

 

[TwaBla]

Er zit een groter probleem onder het oppervlak. De consument wordt door de wet beschermd in tal van situaties waarin de leverancier een kennisvoordeel heeft. De ondernemer heeft die bescherming helemaal niet en moet dus bloeden voor elk opzetje dat leveranciers in een overeenkomst weten te gieten.

 

Het lijkt een goede zaak om kleine (startende) ondernemers te beschermen als ware het consumenten.

 

Wij krijgen op HL echter ook reacties van controllers bij multinationals die hun abonnementen-kosten eens bekijken en zich afvragen waarom ze vastzitten in stilzwijgend verlengde overeenkomsten die hun oorsprong hebben in gratis proefabonnementen. Als je die niet actief actief opzegt, ben je ook de pineut.

 

 

[TwaBla]

 

Het wemelt hier weer van de spitsvondige juristen. Die weten heel precies waarom een campinghouder die een website bestelt bij een sitebouwer wel aanspraak mag maken op de reflexwerking, maar een student die een cafe runt en overvallen wordt door vertegenwoordiger niet.

 

Als dat recht is, is de wereld krom. ::)

[dicko]

 

Het wemelt hier weer van de spitsvondige juristen. Die weten heel precies waarom een campinghouder die een website bestelt bij een sitebouwer wel aanspraak mag maken op de reflexwerking, maar een student die een cafe runt en overvallen wordt door vertegenwoordiger niet.

 

Als dat recht is, is de wereld krom. ::)

 

Vandaar mijn poging om argumentatie boven water te krijgen in plaats van meningen die gebaseerd leken te zijn op niet goed herleidbare conclusies. ;)

 

Er zijn overigens best valide redenen te bedenken waarom wetsgeschiedenis een rol speelt bij de uitleg van wetsbepalingen. Iets met democratische totstandkoming etc.

 

Daar kan je het mee oneens zijn, en dat is prima. Daar kan je de uitvoerders van de wet op afrekenen, maar wellicht is het efficiënter om er de makers van de wet op af te rekenen.

 

Wetten en beleid worden gemaakt op basis van politieke meerderheden; de uitvoerders hanteren slechts de door die meerderheid vastgestelde kaders om tot ordening te komen. Recht of krom kan daarbij geen afweging meer zijn want het volk (via parlement) heeft de kaders vastgesteld, en daar moeten we het maar mee doen. Ook als de kaders naar onze privé mening krom zijn.

Totdat (de vertegenwoordiging van) het volk anders beslist...

 

[RT....]

kneus 22-03-2016 Wegens gebrek aan links niet te volgen - twabla

Geeft niks Twa, de rest volgt het wel.

[Branko Collin]

Het wemelt hier weer van de spitsvondige juristen. Die weten heel precies waarom een campinghouder die een website bestelt bij een sitebouwer wel aanspraak mag maken op de reflexwerking, maar een student die een cafe runt en overvallen wordt door vertegenwoordiger niet.

 

Als dat recht is, is de wereld krom. ::)

 

In het recht is het zo dat a) het altijd afhangt van de exacte omstandigheden en dat b) alleen dat wat is aangedragen door de partijen in een zaak, als 'feit' geldt. Als de campinghouder zijn verdediging anders formuleert dan de kroegbaas, dan rolt er een ander oordeel uit.

 

In de voorbeelden die jij aandraagt konden overigens zowel de kroegbaas als de campinghouder geen aanspraak maken op de reflexwerking.

 

Wat betreft de multinational die zijn telefoonabonnement niet snapt, die heeft twee voordelen. Tien miljoen euro is voor hem nog niet zo'n rampzalig bedrag als tienduizend euro is voor de kleine zelfstandige, en de multinational heeft een batterij juristen in dienst die zich stierlijk vervelen en op een verse zaak reageren als een dobermann op een biefstuk. Tenzij het opzetjes bedenkende telefoonbedrijf het hele contract honderd procent heeft dichtgetimmerd, gaat die afdeling Legal wel wat vinden dat een rechter kan overtuigen.

[TwaBla]

Daar kan je het mee oneens zijn, en dat is prima. Daar kan je de uitvoerders van de wet op afrekenen, maar wellicht is het efficiënter om er de makers van de wet op af te rekenen.

Maar nou weer even over die campinghouder. Die neemt contact op met een websitebouwer voor een site, maar in de samenwerking gaat iets mis en dan kan de ondernemer via de reflexwerking aanspraak maken op consumentenbescherming. Omdat hij als campinghouder geen verstand van websites heeft. Dat lees ik op ICTrecht.

 

Zit diezelfde campinghouder echter thuis op zijn camping aan de thee en wordt hij overvallen door een vertegenwoordiger die hem verleidt tot het tekenen van een contract voor het maken en beheren van een website, dan kan hij geen aanspraak maken op de reflexwerking. Want dat was colportage en uit de wetsgeschiedenis blijkt dat het nooit de intentie was van de wetmakers om ondernemers te beschermen tegen colporteurs.

 

Zo kan ik ook rijmen en dichten, zonder mijn hemd op te lichten. >;(

 

 

[TwaBla]

In het recht is het zo dat a) het altijd afhangt van de exacte omstandigheden en dat b) alleen dat wat is aangedragen door de partijen in een zaak, als 'feit' geldt.

Dus toepassing van de regels verschilt van geval tot geval, en als je je niet correct beroept op de juiste regels dan heb je pech gehad.

 

De campinghouder kan soms wel aanspraak maken op reflexwerking, maar de cafehouder soms niet.

 

 

[dicko]

[...]

 

Zit diezelfde campinghouder echter thuis op zijn camping aan de thee en wordt hij overvallen door een vertegenwoordiger die hem verleidt tot het tekenen van een contract voor het maken en beheren van een website, dan kan hij geen aanspraak maken op de reflexwerking. Want dat was colportage en uit de wetsgeschiedenis blijkt dat het nooit de intentie was van de wetmakers om ondernemers te beschermen tegen colporteurs.

 

Zo kan ik ook rijmen en dichten, zonder mijn hemd op te lichten. >;(

 

Over je hemd wil ik het niet hebben ;) , maar de samenvatting lijkt me op het eerste gezicht incompleet.

Wanneer de campinghouder een beroep doet op een consumentenbeschermingsbepaling anders dan ontsproten uit de regelgeving rond colportage kan er (afhankelijk van de feiten en de ingeroepen rechtsgevolgen) best reflexwerking van toepassing zijn.

Zie bijvoorbeeld ook de post van RT van 16:01:30.

 

 

Dus toepassing van de regels verschilt van geval tot geval [...]

In het ideale geval is de toepassing van de regels consequent dezelfde (en zo niet, dan zijn er Hof en HR om te corrigeren), alleen verschillen de regels van geval tot geval.

En ja, dan kan het gebeuren dat een beroep op bescherming op grond van colportage anders uitvalt dan een beroep op bescherming op grond van het 'algemene' consumentenrecht.

 

Ik begrijp best dat dat strijdig kan zijn met het rechtvaardigheidsgevoel, maar het is m.i. niet strijdig met het (namens het volk) vastgestelde recht.

En wat is het alternatief? Dat een rechter zelf op grond van zijn eigen wereldbeeld, empathie en politieke perspectief oordelen velt? Dat lijkt me tot meer willekeur en grotere onzekerheid te leiden, ook voor kleine ondernemers.

[TwaBla]

Volgens de kantonrechter wel?

 

Uit dezelfde zaak. Tegen een campinghouder nota bene. :P

 

[Gedaagde sub 2 c.s.] kan dus niet gekwalificeerd worden als particulier in de zin van de Colportagewet. Het Gerechtshof Amsterdam, nevenzittingsplaats Arnhem en het Gerechtshof Arnhem, hebben bij arrest van 11 oktober 2011 (LJN BU3275) respectievelijk 31 januari 2012 (LJN BV3776) geoordeeld dat geen ruimte bestaat om ter bescherming van kleine ondernemers reflexwerking toe te kennen aan de beschermende bepalingen van de Colportagewet, zodat het beroep van [gedaagde sub 2 c.s.] op de (reflexwerking van de ) Colportagewet niet opgaat.

 

Ten aanzien van het beroep van [gedaagde sub 2 c.s.] op de reflexwerking van de grijze lijst...<> Het beroep van [gedaagde sub 2 c.s.] op de vernietigbaarheid van artikel 7.1 van de overeenkomst slaagt daarom niet en kan evenmin naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar worden geoordeeld.

 

Geen enkel beroep op reflexwerking slaagt. De campinghouder heeft in december getracht een vierjarig contract op te zeggen dat in november gesloten was. Het enige wat RT illustreert is dat de uitspraak in de zaak tegen de cafehouder een zinsnede bevat waarin genoemd wordt dat het reflexrecht soms nog steeds wel aangeroepen kan worden. Maar vandaag even niet.

 

 

[TwaBla]

 

En dit komt uit ICTrecht (2015).

 

Het criterium is in hoeverre het contract samenhangt met de bedrijfsmatige activiteiten van de wederpartij en hoe ver dit buiten het gebied ligt van de eigenlijke professionele activiteit. Dat is een hele mond vol, maar wellicht maken deze voorbeelden het wat duidelijker:

 

- Een online backup-dienst voor een fysiotherapeut. Deze dienstverlening heeft niets te maken met wat de eenmanszaak zelf doet, zodat hier reflexwerking mag worden aagenomen.

 

- Opzetten van een website voor een camping. Ook dit staat ver verwijderd van wat het bedrijf(je) onderneemt.

 

Dus een campinghouder kan zich (volgens ICTrecht) verschuilen achter het consumentenrecht, tenzij de overeenkomst tot stand gekomen is met hulp van een colporteur buiten de winkel. Zo zijn de regels en zo werkt het recht.