Erelijst

Dit is een beetje ziekelijk. Deze kwestie is ook in 2011 en 2008 al besproken. Toen merkten we dat de ruzie al sinds 2000 speelt. Over namen in de sfeer van IcookFood... Dit is kinnesinne die echt zonder is van ieders tijd. Twintig jaar ergernis om niks.

We zijn nog even de archieven ingedoken en het blijkt dat dit jaren terug ook al besproken is op ditt forum: Lees met name de post van Norbert nog even goed door. Daar staat een mooie samenvatting van wat er destijds al speelde, wat blijkbaar nog altijd niet veranderd is, en een prima advies over wat je misschien toen al had moeten doen. Nog weer een herhaling van zetten over hoe jij en je concurrent elkaar blijkbaar al 13 jaar (!!) pesten heeft helemaal geen zin. Daar helpen we jou helemaal niet mee, zeker niet gezien het feit dat er blijkbaar niets veranderd is in de afgelopen 13 jaar, ondanks de prima adviezen die je in die tijd al via dit forum gekregen hebt. Er gaat daarom een slotje op dit topic.

Er zijn plenty ondernemers - waaronder ook boekhouders - die het motto van uurtje-factuurtje (te) letterlijk toepassen. Tijd kost niet altijd geld ... Hoeveel energie wil je steken in het bewijzen van je gelijk of het bewijzen van andermans ongelijk? Wijsheid is om de (geringe) rekening te betalen en je energie te richten op positieve zaken.

Met stijgende verbazing lees ik dit topic. Je posthistorie op HL (eerste melding komt uit 2008, met updates in 2010 en 2011) komt over als een bizarre zwarte komedie waarbij twee concurrenten elkaar al jaren - meer dan 5 jaar ! het leven goed zuur maken met volkomen uit de hand gelopen pesterijen. Wie een beetje zoekt op Google komt diverse verslagen van gerechtelijke procedures tegen van 2 IT bedrijven uit Waddinxveen waar af en toe de ene en af en toe de andere partij gelijkt krijgt, terwijl het sarcasme van de rechterlijke macht in ieder vonnis doorsijpelt met zinsnedes zoals "dat het afwijzen van de vordering geen vrijbrief is voor gedaagde om bepaalde activiteiten nog langer uit te voeren". Citaat van de Rechtbank 's-Gravenhage van 3 november 2011: "er lijkt sprake te zijn van concurrentje pesten op een weinig volwassen manier. " (De rechtbank doelt hier overigens op het pestgedrag van IMakeIT) De kinderachtigheden zijn van een kaliber dat je denkt "dit kan toch niet?" Elkaars reclamecommercials na-apen en persifleren, logo's en kleuren nabootsen, reclame uitingen nadoen, etc etc. Maar één ding blijkt uit al die verslagen wel: er is niet 1 duidelijke dader en 1 duidelijk slachtoffer. Wie met deze 'oorlog'' begonnen is doet op dit moment niet meer ter zake, vraag is wie zo verstandig is om zich er aan te onttrekken en al die tijd en energie aan wat zinnigers te besteden Dat je in het verleden geconfronteerd bent met fraude, 5 jaar lang gepest bent door een concurrent, door een huurbaas het huis uit bent gezet en je nu weer om andere redenen tegen problemen aanloopt kan 2 dingen betekenen: ofwel jij bent de grootste pechvogel van de hele wereld, of je roept dit onheil mede (of grotendeels) over je zelf af door je houding en (re)acties ten opzicht van bepaalde dingen die jou niet zinnen Zoals Twabla in 2011(!) al schreef is het misschien raadzaam om deze extreme fixatie te stoppen. Is slecht voor je gezondheid, je wordt er niet oud mee. Mijn advies daarom: stop er mee! Verkoop de hut, emigreer naar Hawai en ga leven!

En dat is wat je nu precies wel zou moeten doen, nou ja beter gesteld je moet zijn onderhandelingskracht gebruiken om iets te bereiken bij de intermediair! Je wilt toch niet je onderhandelingsruimte in handen leggen van een loonslaaf die bij een intermediair werkt? die heeft namelijk maar 1 belang, hoe meer marge hoe meer bonus voor hem.. Intermediairs zijn door het gekloot van de overheid met VAR en DBA een noodzakelijk kwaad geworden voor een hele grote groep opdrachtgevers, die gewoon niet meer zonder werken. En ik heb ervaren dat de eindklant vaak veel meer voor je wil doen dan een intermediair en nog veel belangrijker, als de eindklant iets vindt en jou wil dan springt de intermediair al in de houding terwijl als ik iets vraag krijg ik de "voor jou tien anderen" houding. In het verhaal dat je hier plaats vind ik alleen de marge tussen jou tarief en tarief voor de eindklant volstrekt onacceptabel en niet in verhouding staan tot de geleverde inspanning door de intermediair. Ze gaan er net zoveel aan verdienen als jij. Voor opdrachten van een jaar is, naar mijn ervaring, een marge van 15% redelijk, alleen bij korte opdrachten kan dat oplopen tot 25-30% De andere voorwaarden zijn minder absurd en eigenlijk voor een opdracht van een jaar (welke zzp-er droomt niet van een gegarandeerde bezettingsgraad van 100% van 1 jaar) te accepteren. Toch nog even naar de voorwaarden in je startpost. het opzegverbod en eenzijdige opzegging voor de intermediair (opdrachtgever). Branco verwees al naar art 408 BW7. de tekst daarvan is als je dan nog eens naar de raamovereenkomst kijkt dan wordt daar lid 2 afgezwakt, ze stellen daar namelijk dat niet tussentijds kan worden opgezegd tenzij anders overeengekomen, daarnaast word lid 1 ook afgezwakt want de intermediair benoemd specifiek in welke gevallen hij de overeenkomst kan opzeggen. Als hij dit had weggelaten geeft hem dat meer ruimte. Voor raamovereenkomsten geldt ook dat het vergelijkbaar is met algemene voorwaarden, die zijn vaak ook op punten wat (te) kort door de bocht. Maar daarom worden er deelovereenkomsten gesloten waarin je aanvullende of afwijkende voorwaarden kunt stellen. In een opdracht van een jaar zou ik altijd wel proberen een opzegclausule te hebben, Dan de reiskosten.. Grote kans dat in de aanbesteding ook staat dat er geen reiskosten worden vergoed en dat er een tarief incl reiskosten wordt verwacht. Dat zie je veel in aanbestedingscontracten want men zoekt naar zo eenvoudig mogelijke voorwaarden. En voor werkzaamheden op een vaste locatie is het vrij eenvoudig in het uurtarief te verwerken. Je weet immers hoeveel afstand er naar de vaste werkplek is. Ik heb ook gewerkt voor organisaties die geen reiskosten vergoeden en waar ik toch 1-3x per week op een andere locatie moest zijn. Toen ik het probleem voorlegde dat reiskosten alleen voor woon-werk incl zijn, accepteerde de opdrachtgever vrijwel meteen mijn voorstel dat ik reistijd mocht rekenen. En als je even snel rekent dan is reistijd altijd veel beter dan die paar centen per km en in eigen tijd reizen.. Verder heb ik nog nooit een opdracht geweigerd omdat de reiskosten te mager waren, dat is een snelle rekensom.. de kosten die je niet krijgt staan niet in verhouding tot de omzet die je verliest, want tenzij je koerier of vertegenwoordiger bent zul je als zzp-er per dag echt niet meer dan 200km maken want opdrachtgevers huren je niet in om tussen (vergader)locaties heen en weer te rijden dus dat gebeurd hooguit een paar keer per week.. Dus reiskosten zijn heel goed te overzien. Dan de betaaltermijn 45 dagen.. Als het om een overheidsopdrachtgever wen er maar aan, want zelfs als ze 30 dagen beloven halen ze dat zelden.. De voorwaarde dat urenstaten getekend moeten zijn is standaard, dat geldt zelfs voor uitzendkrachten. Dat hangt samen met de aard van de overeenkomst, zonder goedkeuring van de uren is er geen zekerheid over acceptatie van de factuur door de eindklant. Ook voor betaaltermijnen geldt. ik heb nog nooit een opdracht geweigerd omdat de betaaltermijn te lang was.. Tuurlijk heb ik ook het liefst na 14 dagen mijn geld, maar ik ga er een opdracht van een jaar met een omzetwaarde van 100k+ niet voor laten lopen en ik ga er ook geen uren onderhandelingen over voeren en al zeker niet nog eens 3% inleveren om sneller betaald te krijgen. Qua onderhandeling zou ik al mijn energie stoppen in het dichten van die marge tussen jou tarief en het eindtarief, daar is echte winst te halen om 2 redenen.. 1. 10 euro per uur erbij levert je een veelvoud op van gaan zitten steggelen over wel of geen reiskosten en na 45 of 30 dagen betaald krijgen. 2. 9 van de 10 keer krijg je de eindklant wel mee, die vind zo'n marge net zo belachelijk, die voelt zich ook "opgelicht" als de opslag 100% is. (ook al mag het volgens het aanbestedingscontract wel, vrijwel elke inkoper of recruiter vind het teveel) Werken voor opdrachten die zijn aanbesteed is een andere tak van sport dan jezelf (direct) verhuren aan kleinere opdrachtgevers of niet aanbesteed werk in vrije concurrentie tussen intermediairs, daar voelt men prijsdruk om niet te duur te zijn ten opzichte van de concurrent. Bij een aanbesteedtraject is er 3-9 maanden onderhandeld over de voorwaarden, dat kost een vermogen, dus moet terugverdiend en je hebt de garantie als intermediair dat je exclusiviteit hebt, eventueel met 2 of 3 concullega's maar je weet wie dat zijn en jullie weten allemaal dat er geen anderen onder je duiven kan schieten dus niemand gaat met tarieven concurreren. Je moet als zzp-r niet te kleinzerig zijn over wat ongunstiger voorwaarden en dat afwegen tegen de opbrengst. WAnt als jij het onderhandelingsspel over het tarief gaat snappen kun je een hoop meer verdienen. Ik snap dat zo'n eerste ervaring wat schokkend kan zijn.. maar je weet nu dus wel hoeveel marge er op kan zitten. Ik vraag ALTIJD wat het eindtarief zal zijn.. De bureau's die dat niet willen zeggen, daarvan weet ik dat het teveel is en dat ik dus lastig moet doen over het tarief en desnoods de eindklant voor mij moet winnen om in te zetten in de strijd als dat nodig is.. Veel bureaus zeggen wel wat het eindtarief wordt en dan is het vaak ook al redelijk of je weet meteen hoeveel ruimte er is om jou tarief omhoog te krijgen.

Ik denk dat het wel een goed gesprek was en hoop niet bijgedragen te hebben aan de paniekzaaierij. Hier terug te luisteren: https://www.bnr.nl/podcast/ask-me-anything/10404280/eerste-hulp-bij-corona-voor-ondernemers

Dit is een reactie op de volgende discussie, gok ik?

Niet alleen de supply chain. Om 11 uur ga ik in gesprek met Jörgen Raymann op BNR Nieuwsradio over de impact van het virus op het bedrijfsleven / met name ons bedrijf dan.

Een mythe over het recept van een drankje met al jaren het grootste merk ter wereld, zelfs de rode kerstman is door dit merk verzonnen. Ik hoef de naam niet te noemen, want het zegt genoeg en dat biedt aantoonbaar bescherming, niemand zal zich aan dat merk wagen. In de chocolade zijn daar ook voorbeelden van...