Annedien Hoen

Ik vind het eigenlijk een hele heldere voorwaarde, maar wel sterk afhankelijk van het soort opdrachten dat je uitvoert of het ook redelijk is om te verlangen. De "stok achter de deur" factor is wel prettig lijkt me. Het verschijnsel dat je lekker even door wil met een project maar dat er aan opdrachtgeverskant nogal getreuzeld wordt is niemand vreemd, toch? ;) Soms (het blijft een ondernemersbestaan...) is het ook handig om zo'n voorwaarde te hebben voor het geval dat er tijd verspild wordt en je wil eigenlijk afmaken en factureren omdat je het geld eenvoudigweg nodig hebt. Als deze voorwaarde niet echt bij je soort diensten past kan je 'm misschien nog een beetje ombouwen.

Heb je al een naam voor 't netwerk, en wanneer ga je van start? ;D

wel een groot brokje info. Ik zou het iets compacter maken.

Geenzinnovatie en salondernemerschap ;)

@ Ilja Zodra apen in staat zijn om een KvK nummer aan te vragen zal ik eens over Dunbar z'n theorie nadenken ;) In het zakelijk verkeer wordt vanzelf tamelijk snel zichtbaar welke relaties intensief zijn of kunnen worden (of zouden moeten worden) en welke je met een paar keer 'pingen' per jaar (of nog minder) kunt onderhouden. Ik denk dat Dunbar's definitie van "stabiele interpersoonlijke relatie" heel bepalend is in dit verhaal. Wat ik me afvraag is of er in de business arena andere regels gelden dan in de sociale netwerken sec, waar Dunbar het over heeft. Volgens mij is het dus vooral ook een onderscheid aanbrengen in je "inner circle" en meer perifere relaties en dan nog minder intensieve af-en-toe relaties (die zich met af en toe pingen laten "onderhouden"). Dunbar stelt dat "grooming" (vlooien ;)) essentieel is voor het onderhouden van je relatie, en dat mensen dit grotendeels hebben vervangen met taal. Ik vraag me af hoe flexibel de menselijke geest is in het accepteren van substituten van "grooming" als er maar een duidelijk (gemeenschappelijk of individueel) belang is. @ Targon Hoewel het waar is dat je vantevoren niet kunt inschatten of een bepaald persoon vanuit zakelijk perspectief heel interessant is (een klus jouw kant opstuurt, een lucratieve alliantie met je zal aangaan, grote wijsheid in je leven brengt en een beter mens en ondernemer van je maakt) leert ervaring wel op welke parameters je kunt scannen om iets tijdsefficiënter te netwerken. Bovendien: hoe verder je zelf komt, hoe interessanter je weer wordt voor anderen die een claim doen op je tijd en energie. Daar wil je ook een inschatting in kunnen maken. (En dan helemaal niet op potentiele winstgevendheid of zoiets, maar je kunt wel duidelijk onderscheid maken tussen mensen die alleen maar komen om te krijgen en bij wie het woordje "geven" niet in hun woordenboek voorkomt- al was het maar in aandacht, of interesse!) Anoniem en onpersoonlijk... handig toch? Aan de andere kant; zo anoniem en onpersoonlijk is het niet. Hier op het forum zijn veel voorbeelden te vinden van mensen die dachten dat ze hiér iets konden verkondigen dat ondertussen doormiddel van Google erg gemakkelijk te ontzenuwen was. (Studenten van 18 met veel initialen en poeha die deden alsof ze een megacorp aan het runnen waren... kwartiertje Googlen en je heb een veel accurater profiel van ze). Een beetje meedogenloos is dat wel gesteld vind ik. De conceptuele benadering van de meeste netwerkmeetings is puur gericht op mensen die geen enkele remming voelen om met vreemden te praten (terwijl dit bij veel mensen een natuurlijke neiging is! Schijnt evolutionair ook verklaarbaar te zijn- dus een biologische aanleg). Het is ook vaak georganiseerd door mensen die het niet erg vinden om met vreemden te praten. The more, the better! Het is toch niet raar dat mensen aarzeling voelen om met een vreemde een gesprek aan te knopen en dan ook nog zichzelf moeten verkopen. Twee dingen waar veel mensen klamme handen van krijgen. Er zijn onder de mensen die het wél doen trouwens ook veel mensen die weliswaar klamme handen krijgen, maar het toch doen (...). Op het moment dat je snapt waar de reactie door veroorzaakt wordt kan je die managen-- maar dan moet er wel een sterke wil zijn om uberhaupt te 'netwerken' omdat je hier het nut van inziet en begrijpt dat conctacten belangrijk zijn. Van die 95% zou ik wel eens willen horen hoe dat anders kan, dan. Het is beter een kaars te ontsteken dan te klagen over de duisternis, toch? (En wat te denken van een gat in de markt ;-) Die 95% lijkt me trouwens een topje van een "verlegen ijsberg"-- dat zijn de mensen die bij wijze van spreken het boekje "Niet durven, toch doen!" hebben gelezen. Die de strijd met tegenstrijdige signalen aan zijn gegaan ("Ik moet naar die meeting en nieuwe mensen leren kennen!" -- "Ik durf niet met iemand te gaan praten!") en bij wie het signaal van angst het blijkbaar gewonnen heeft. Kun je nagaan hoeveel mensen maar gewoon thuis of op kantoor blijven "omdat een netwerkbijeenkomst niks voor ze is." Moet succesvol ondernemerschap afhangen van je sociale vaardigheden, kun je je dan afvragen. De link tussen social skills en succes is in menig wetenschappelijk onderzoek natuurlijk al aangetoond- maar zou het ook anders kunnen werken? Wat als de verlegen mensen zaken gaan doen met andere verlegen mensen? Krijgt DVO (De Verlegen Ondernemer) dan meer bestaansrecht of werkt het niet zo? @ Martin Bedoel je dat je het als extroverte ondernemer een beetje voor die 95% compenseert door met hén te gaan praten? ("Gebruik maken van" klinkt multi-interpretabel zeg maar ;)

Hi BD 8) Als ik een tipje mag geven: zorg voor een duidelijke gezamelijke propositie. Oftewel, frummel niet al jullie diensten en expertises in zo'n brief maar zoek een overeenkomst zodat je een sterk aanbod kunt doen. Als je een te vaag beeld oproept blijf je niet hangen en dat is zonde van de energie en centjes. En...spoor aan tot actie. Hoe dan ook :-) Annedien

Arend! en Lucas! zijn een beetje stil :) Vakantie, misschien?

Is "l'art pour l'art" hoe je mijn 'verkenning' definieert? Nomen est omen. ;) Een naam of label hoeft niet te zijn waar je mee speelt- ik zie de talige insteek meer als EEN manier om dingen in kaart te brengen, een materie te verkennen en creativiteit een kans te geven. Mensen betrekken bij je product vind ik een heel ander fenomeen dan mensen (in hun eigen brein!) je merk te laten 'supplementeren'. Mensen een naam laten verzinnen voor je product is toch niet echt vernieuwend? (Ik interpreteer dit trouwens vaker als een signaal dat een bedrijf te beroerd is om hier een (creatief) team op te zetten dan als manier om hun klanten bij hun ding te betrekken - een gedegen name creation traject is prijzig ;) Het woord 'relatie' licht voor mij heel erg op in wat je zegt. Als je gaat kijken naar de definitie van 'een goede relatie' dan kom je vaak uit op wederzijdse interesse, inzicht in elkaars situatie, echtheid, respect. Veel merk-relaties zijn van oudsher misschien ook wel gebaseerd op hele andere machtsverhoudingen dan hoe ze nu liggen. "Als je niet naar me gaat luisteren ga ik bij je weg." In eerste instantie kan dat als een loos dreigement van een klant klinken, maar als klanten dan ook echt weggaan zijn de voormalige-bullebakken-in-spé vaker bereid om de oorspronkelijke hiërarchische verhoudingen aan te passen. Klant en Merk dus maar eens samen naar Dr. Phil sturen? ;)

Is dat een conclusie vanuit de vakmatige kant of is dat wat je echt signaleert vanuit de markt? Ik weet namelijk ook nog niet precies of het een 'conclusie' is die marketeers trekken omdat ze merken dat het niet meer werkt (hoewel in elke branche klappen vallen in het huidige economische klimaat betrekt elke branche het ook op zichzelf en z'n aanpak) of omdat er echt zulke signalen vanuit de markt komen. Marketing is toch geen kunstje? Dat men er een kunstje-oplossing van gemaakt heeft is niet de schuld van het begrip. De marketingbranche zegt hiermee meer over zichzelf dan over de consument. Ruimte voor creativiteit en innovaties is volgens mij ook per definitie ruimte die geclaimd moet worden-- hier "ruimte aan geven" vind ik zelf een beetje kunstmatig klinken. Een beetje als mensen van 50 die 'vet cool' zeggen. De marketeer realiseert zich dat z'n informatie slechts een prikkel is en pas informatie (en dus een te interpreteren marketing-boodschap)wordt als hij het brein van de ontvanger weet te overtuigen van enige vorm van relevantie. Het begrip "Nieuw!" doet dit voor een brein, het begrip "Onbekend" doet dit voor een brein-- zoals Tom Peters zegt: Distinct or extinct. Er zijn volgens mij gewoon oer-oude evolutionaire principes aan het werk. En de bedreigde diersoort...wat doet die? Misschien is het linguïstische muggenzifterij, maar in hoeverre vindt er een verschuiving plaats in definitie? Wordt een marketeer weer iemand die zich met de 'market' bezighoudt, of blijft een marketeer iemand die zich met 'marketing' bezighoudt? Blijven we druk met woordjes verzinnen (wel leuk hoor, ik maak me hier uiteraard ook schuldig aan ;D) of gaan we eens observeren, kijken, waarnemen, luisteren. De link tussen het product (inhoudelijk!) en de marketing wordt steeds belangrijker denk ik. (Marketing is dan niet meer een truukje dat wordt toegepast om bij mensen een breinpositie te verwerven en met simpele psychologische principes tot kopen te bewegen, maar een verlengstuk van een strategie van transparantie, authenticiteit, kwaliteit, onderscheidendheid < ook niet echt 'nieuws' ofzo, maar misschien sijpelt dat traag door de aardlagen van Marketingville?) Wat denk jij?

Veel klanten communiceren niet duidelijk wat ze willen en verwachten automatisch dat ze een super-rankende website krijgen als ze 'm laten maken. Zoekmachine optimalisatie is een vak op zich en hoewel iemand die websites maakt hierover duidelijk zou kunnen zijn naar klanten toe, blijft het volgens mij ook vaak in het midden. Mensen laten een site ontwerpen en bouwen, en gaan een maand later hysterisch bij de maker aan de bel trekken omdat ze zichzelf niet op Google kunnen vinden. De 'schuld' van deze onduidelijkheid ligt bij beide partijen en ik kan de situatie met deze informatie niet goed beoordelen natuurlijk-- maar ik ken het soort "klacht" dat mensen dan hebben, zonder dat deze dan echt terecht is. Het update-argument komt uit de lucht vallen; of moet dit het 'knoeiwerk' onderstrepen? Alaup kent volgens mij het adagium: "There's no such thing as bad publicity". 8) Over andere webdesigners miepen is eigenlijk wel de te verwachten bedrijfsactiviteit, hoewel 'webgemiep-design' dan misschien nog iets meer to the point is. Annedien

Ik denk niet dat het probleem is dat mensen zich inschrijven als webdesigner; eerder dat het begrip 'webdesigner' niet eenduidig is. Webdesigners waren van oudsher de mensen die 'het ploatje moakten'. Bij mijn weten is de term later ook geclaimd door 'nerds' die bij hun code ook nog een soort van beeld konden maken. Nu zie je ze in alle soorten en maten (goed coden+beroerde visuals, goed coden+goede visuals, beroerde code+beroerde visuals) en allemaal heten ze webdesigner. En zo moeten we elkaar denk ik maar een beetje respecteren en 'gedogen', for what it's worth. ;D Wat professioneel is en niet is volledig 'in the eye of the beholder'. Kwaliteitsverschillen zijn altijd te vinden, en je hebt ook altijd baas boven baas. Ik denk wel dat en public het werk van anderen als 'knoeiwerk' aanmerken niet zo handig is. (Iets met een splinter en een (navigatie)balk in je eigen oog....) Groet, Annedien

I'm game ;D

Ok, helder :) Hoe veel mensen kennen wérkelijk hun prioriteiten? "Some people went around interviewing dying patients, but not one person said they regretted not making more money or working harder. They all seemed to say their regrets were not spending more time with the people they loved and not traveling more…and relating more to the world and the planet.” --Van het album van “One Giant Leap” (Ta Moko)-- Het mooie van een eigen onderneming vind ik dat je hier zelf helemaal invulling aan kunt geven. Dit potentieel van mogelijkheden ook echt benutten is vers 2, als je (inderdaad!) gewoon aan de slag gaat vanuit een gewoonte of omdat er ook aardig wat korte-termijn-brandjes zijn die geblust moeten worden. Voor veel mensen is het echt "come to a grinding halt" om over zulke dingen te gaan nadenken. Als je alleen werkt is het bovendien praktisch gezien ook nog eens een hele uitdaging om zulke vragen in je eentje te gaan beantwoorden. Als iemand je de vragen stelt en je wordt "gedwongen" na te denken is dat een stuk gemakkelijker dan dat je dit voor jezelf moet doen, ook al is er op internet en in de boekenwinkel genoeg over te vinden en kan je overal vragenlijsten en pointers vandaanplukken. Als er geen 'juf' is slaan we veel gemakkelijker de (wel essentiële) vragenlijsten en oefeningen over. En natuurlijk zie je je eigen blinde vlekken niet, ook best lastig. Hoewel een manier om dat op te lossen natuurlijk een coach inhuren is, vraag ik me af of het mogelijk is om een dusdanige noodzaak te voelen om zulke dingen ook voor jezelf te doen en je 'dagelijkse dingetje' hiervoor te onderbreken....wat dan redenen zijn om dat NIET te doen...en wat manieren zijn om het wél te doen.

Marketing Online is niet goed geïnformeerd. Hoewel momenteel niet zo heel actief, is www.meet-anyone.com een in Nederland ontstaan initiatief.

Het is razend moeilijk, maar probeer eens een brief te schrijven zonder 'ik' of 'wij' :) Als je vanuit je publiek gaat redeneren krijg je een heel ander soort brief, en je spreekt mensen aan. De bedoeling van zo'n brief is bovendien niet om alles in één keer te zeggen, eerder om interesse te wekken. Uiteraard moet je wel weten waarom ze per sé jou zouden moeten inhuren natuurlijk maar daar hoeven niet veel woorden voor nodig te zijn. Een andere benadering die je kan kiezen is een heel persoonlijke- maar dan is het een echt concept. ;D Dan zeg je, op mooi handgeschept papier in een warm handschrift: "Ik ben Leendert Maarten. Texel, dat is mijn eiland- hier schrijf ik mijn verhaal, ik maak deel uit van haar geschiedenis. Mijn opa was hier paardenmenner van de reddingsbrigade, mijn vader schoor hier ieder jaar de schapen en ik... ik maak websites. U begrijpt, het rijke erfgoed van Texel stroomt me door de aderen- terwijl ik met nieuwewetse dingen de kost verdien. Zo zou uw museum haar eigen verhaal ook op internet kunnen vertellen. Bovendien...vakantiegangers en toeristen nemen vaak eerst een kijkje op de websites van een streek. Zou het niet mooi zijn als ze uw museum al zouden kennen en hun interesse gewekt zou zijn?" ....enzovoorts. Mooie krullende handtekening erbij. 't is nog een hele toer, een goeie brief ;D Een mailingbrief moet geen bedrijfspresentatie zijn maar een manier om ze te interesseren. Het probleem van "als ik eenmaal met iemand die interesse heeft" is uiteindelijk wat ons allemaal bezighoudt. Interesse wekken doe je met een korte, krachtige boodschap. Je wil ze niet tot tranen toe vervelen, toch? ;)

Is dat wat hij bedoelt met de zaag scherp houden? Dan zoiets als 'werk synergetisch'. Hoe doe je dat? (Of moet ik het boek maar eens uitlezen? :)

Er zijn ook mensen die beweren dat tijd niet bestaat ;D Je Covey quote klinkt zo uit z'n context best abstract-- wat bedoel je er precies mee? (Ik ken het principe hoor, maar hoe vertaal jij dat naar de praktijk?) Wat ik mooi vind aan je beschrijving is dat je de macht weer bij de persoon neerlegt, in plaats van tijd als een soort 'te temmen factor' definiëren. Het verschil tussen geleefd worden en pro-actief keuzes maken. Mag ik nog even een term coinen: Stressstress. Dat is altijd gestressd zijn uit angst dat je gestressd raakt. ;)

Als je nou eerst alle 'wij' en 'ik' uit de brief schrapt? En me dan uitlegt hoe relevant het in deze branche (internet) is dat je bedrijf al vanaf 1965 bestaat? Ik zou eerder voor een meer 'catchy' aanpak gaan. Met een gevoel voor historie of cultureel bewustzijn. (Afhankelijk van het museum)... Museum-mensen lijken me mensen met een roeping. Je stipt dat wel even aan aan het einde van je brief, maar eigenlijk is de kans veel te groot dat mensen daar niet aan toe komen. (Factor P, oftwel de prullenbakfactor). Ik denk dan meer aan...dat een website licht-echt is...stofvrij...geen suppoosten nodig heeft...geen openingstijden kent (staat anders dan te zeggen dat je 24 uur per dag open bent, dat is zo'n cliché-argument en refereert meer aan museum)...interesse wekt... Dat gaat over de belevingswereld van een museum-eigenaar. Hoeveel pagina's de website uiteindelijk gaat krijgen is van later zorg. Succes! Annedien

Pim, Ziet er interessant uit, zal ze eens benaderen die mensen van officematch. Het lijkt me ook meer een kwestie van slim partneren en een distributiekwestie (distributie van informatie) en een heldere propositie dan om nou het wiel opnieuw te gaan uitvinden. Sleutelwoorden in deze: startups, de verhuurder betaalt, vraaggestuurd (dus niet: wij knutselen wat vanuit een push-gedachte), wendbaar, professioneel, overzichtelijk en fris (ik zie nogal wat rommelige niet-vraaggestuurde zelfkickerij als ik eens wat sites bezoek). Toen ik het loqate concept in april aan mijn broer (werkzaam in de makelaardij) voorlegde was hij heel kritisch- en terecht. Zowel aan aanbod- als aan vraagkant vraagt het om een paradigm shift. Die shift aanmoedigen en er een platform voor bieden lijkt me de uitdaging. (En ook een manier om je uniek te positioneren ten opzichte van bestaande concepten?) Er staat ook eenvoudigweg zo gruwelijk veel ruimte leeg-- een professionele oplossing hiervan (in plaats van doekjes voor het bloeden) waar beide partijen iets aan hebben lijkt me een mooi uitgangspunt. Helemaal de kapitaalvernietiging ermee oplossen zal niet lukken, maar alle beetje helpen. Tegengas/bijval/andere perspectieven uiteraard welkom!

Inderdaad :) Ik heb Code9 Media (www.code9.nl) bereid gevonden met me te partneren om de achterkant van de site te gaan maken, dus de bal is nu aan het rollen. Ik ben nu nog uit de mogelijkheden aan het destilleren wat een slimme (lichtgewicht!) manier is om dit in een vorm te gieten. Mensen die mee willen bouwen hieraan zijn van harte uitgenodigd om even contact met me op te nemen! (info@impulsant.nl) Als e.e.a. wat duidelijker is zal ik even een bericht plaatsen in deze thread. Op zich heb ik het te druk met ondernemen om te ondernemen ;)maar opportunity knocks. Aan de slag dus. Er is een naam, een ontwerp, een achterkant, een netwerk en genoeg koffie op voorraad, dus hop on board. Annedien

Opvallen! Fotografeer je eigen hoofd op de mimicmedia-manier en stuur een geheimzinnig cd-rommetje aan je prospect. Een flyer met groot de tekst:"Niks evenaart aanraken. (klein bijschrift: hoewel onze 360° productpresentatie in de buurt komt...) Of... Kijken, Kijken, Kopen! (parodie op hoe er over Nederlanders gesproken wordt: "Kijken, kijken, nie kopen". Just a thought.... Volgens mij is het een kwestie van opvallen of afvallen.

Een hele verbetering. Mooie kleurstelling. Flash bovenin is wel TE nerveus vind ik. En hoewel het logo persoonlijker geworden is (leuk, zo'n poppetje ;)) is de site zakelijker geworden, wat nog eens versterkt wordt door de erg voor de hand liggende stockfoto's die gebruikt zijn (en bij 'diensten' heeft die gast een aan snelle veroudering onderheving laptop modelletje voor zich staan)

OK. Revenuemodel: kan nog diverse kanten op. -Vergoeding voor plaatsing (van eigenaar object(en)) (abonnement of incidentele plaatsing) -Vergoeding voor notificatiedienst -Vergoeding voor matchmaking -Vergoeding voor succesvolle matches (percentage huur) -Als de site populair is, kan er aan advertenties gedacht worden.

Het is wel onze eerste keus. Mag ik misschien vragen waarom deze vraag? Ik vind 'm nietszeggend.

staat ICDevelopments trouwens al vast?