TwaBla

En dan krijg je dus vreemde verschijnselen. Ik verbaas me al jaren over Linkedin dat uit alle hoekjes data weggraait om links te leggen tussen mensen. Uitloggen helpt niet. Je ziet het aan de gesuggereerde links. Hoe weet Linkedin (Facebook even goed) nou dat ik tien jaar geleden één keer met iemand gebeld of gemaild heb? Als HL een drempeltje kan inbouwen, zou dat trouwens wel een goede zaak zijn. ;)

Ook niet. Ik kan ik aantonen dat ik Apple Nederland ter versterking van zijn positie in het hoger onderwijs in de zomer van 1995 heb voorgesteld een online studentensociëteit te beginnen met foto-pagina's naar voorbeeld van de Amerikaanse jaarboeken: de sociësite. Negen jaar later werd Facebook gelanceerd op basis van eenzelfde idee. Ideeën zijn vluchtig. Als je ze vaak hebt, kan je ze beter delen en hopen dat iemand er iets aan heeft.

De iPod is helemaal niet bedacht door Steve Jobs. Spil in de ontwikkeling van dat apparaat was Tony Fadell. Het onderliggende principe was zo nieuw niet (mp3-players bestonden al) maar bij Apple werd een nieuwe interface gebouwd en ecosysteem opgezet (iTunes). Fadell had eerder aan vergelijkbare handhelds gewerkt bij Philips, maar de ontwikkelkracht van Apple bleek veel sterker. Het verhaal van de iPod illustreert juist dat een idee pas vleugels krijgt in de uitwerking. Fadell stond later aan de basis van Nest, dat door Google is gekocht voor 3,3 miljard dollar. Dat was ook iets meer dan een idee. ;)

Nou sta je voor de keuze: lekker mee-surfen op dat baalgevoel, nooit meer iemand betrekken bij volgende ideeën en eindigen in een bejaardenflat met herinneringen aan ideeën die nooit ergens toe geleid hebben. Of beseffen dat die bron van ideeën een energiecentrale is die alleen maar beter werkt naarmate je meer deelt en ziet hoe anderen enthousiast worden en zelfs gaan helpen bij de uitvoering. Als je echt talent hebt, deel het met de wereld! Geef het weg. Je wordt er misschien niet rijk van, maar het geeft zo'n goed gevoel. Veel plezier!

Of kijk eens in Eindhoven. Dat is trouwens een tamelijk ongerichte aanpak, want volgens mij tref je op muziekinstrumentenfora eerder een goede designer aan dan op een toevallige design-academy. Ik zou de zoektocht ook niet tot Amsterdam eo beperken, want wellicht zit jouw expert net in Londen of Turijn. Succes.

Zie ook iCollect van de Soex Group. Dat is de inzamelaar van gebruikte en afgedankte kleding en schoenen. Die schrikken niet van containers.

Een grapje tussendoor is niet hetzelfde als weglachen. Er wordt terecht opgemerkt dat HL beloften maakt die het forum niet kan waarmaken, omdat de data die het forum zegt niet te delen via plugins alsnog weglekken. Waar die belanden en wat ermee gedaan wordt, is eigenlijk niet zo relevant. Als er simpele methoden zijn om zulke lekken te stoppen, lijkt me dat een logische toevoeging.

Was achter de schermen al jaren bekend, want Vadertje Staat houdt graag een oogje op zijn ondernemers. Er zitten bij EZ vier analisten die niks anders doen dan het online gedrag van starters tot beleidsklare ideeën te herleiden. En nog eentje bij de Belastingdienst die zoekt naar fraude-aanwijzingen. Wir haben es gewusst!

De Schoenenreus heeft inruildagen! ;)

Ik volg al vele jaren de ontwikkelingen van klantdata in retail (die pasjes) en als je ziet wat er met al die informatie gebeurt is het om te snikken. Heel weinig. Het lokatiebeleid wordt ermee aangepast, de routes in de winkel, de plaatsing op het schap, de balans in productgroepen en het introduceren en uitfaseren van producten. Het blijft dus interessant om ook in de peiling te houden wat al die grote data-vergaarders nou eigenlijk doen met hun gegevens; kunnen ze er ook informatie uit halen en is die actionable (of sellable)? Dat is geen excuus voor trackers trouwens. De verkoop van gebruikersdata op basis van medisch zoekgedrag via Amerikaanse brokers is verontrustend. Daar distilleer je immers sukkellijsten uit die je haargroeimiddeltjes en potentieversterkers kan verkopen. Maar het is wel belangrijk om het oordeel over dit soort technologie niet alleen te baseren op wat er in theorie allemaal mogelijk is, maar ook op wat er in het echie mee gebeurt.

Ook als je in staat zou zijn om die grote hoeveelheid in te kopen, heb je nog geen exclusiviteit want Europa kent een vrij verkeer van goederen. Het staat ondernemers vrij om in te kopen bij een groothandel in de UK of Duitsland, en dat kan jij dus ook. Welk voordeel je hebt aan omverpakken is niet duidelijk. Wil je voorkomen dat de concurrent op een idee gebracht wordt? Met een beetje pech ligt het echte product daar straks alsnog en zit jij met een duurdere variant. Want opnieuw verpakken voegt kosten toe. Kun je trouwens niet wat verder in de aanvoerketen aankloppen, bij de toeleverancier van jouw leverancier?

Blijkbaar zijn jouw klanten zo content dat ze je graag betrekken bij grotere werken. Daarvoor kun je beleefd bedanken of je kan een passende rol kiezen. Als regisseur (hoofdaannemer) of als referent (aanbeveler en doorverwijzer) naar collega's waar je vertrouwen in hebt. Aan de eerste rol kleeft een financieel risico, aan de tweede een reputatie-risico. Voordeel van de referentie-rol is echter dat de aanbevelingen ook naar je toe kunnen komen.

Als je een inbreker betrapt kun je twee dingen doen: je eigen spulletjes terugnemen en 'm verder met zijn buit laten gaan of 'm aan zijn oren langs alle voorgaande adresjes trekken en alles laten teruggeven. Ik ben meer van de tweede aanpak. De schade beperkt zich immers niet tot jouw eigen omgeving, die strekt veel verder. En als het inbreken vergoeilijkt wordt, gaan meer mensen inbreken. De vergelijking met Startpagina's gaat een beetje mank. Dat mag niet van Google, maar verder heeft niemand er direct last van als jij op een uithoek van het internet je eigen blazoen blaast. Waar andere mensen wel last van hebben is dat jij gaat meeschrijven op blogs, in forums of via colums in een quasi-hoedanigheid terwijl je stiekem als linkknecht overal backlinks naar jouw opdrachtgevers laat vallen. Dan slibt het web langzaam dicht met onkruid. Ik heb al een aantal andere fora en nieuwssites gevonden waar dezelfde auteur dezelfde trucs uithaalt. Daarmee vervuilt hij niet alleen die platforms, maar schaadt hij ook de belangen van zijn opdrachtgevers die waarschijnlijk wars zijn van linkspam. En z'n eigen reputatie, als duidelijk wordt wat-ie aan het doen is. ::)

Yep. Ook links naar Overnamematch. Dan snap je ook ineens waarom colums die niet zoveel met HL te maken hebben alsnog op dit forum geplaatst worden. Bespiegelingen op winkelleegstand met commentaar van Fonq bijvoorbeeld, ook een klant van Netnotion. Ik popel om Patrick Kerssemaker van Fonq te vragen of zoiets in zijn SEO-beleid valt. Ook Randstad heeft al eens eerder te maken gehad met een bureau dat vals speelt om links te plaatsen, en daar waren ze destijds niet trots op. Mijn ervaring is dat als je gaat spitten je vindt dat zo'n bureau ook elders aan linkspam en forumvervuiling doet. Sebastiaan Eikholt ziet het waarschijnljk als een onschuldige vorm van content marketing, maar voor de Reclame Code Commissie is het ontoelaatbaar wanneer je als linkknecht niet op een of andere manier kenbaar maakt dat het reclame is. Interessant dilemma is nu: wat doe je als je zulke content op je forum hebt? Verwijderen of laten staan? Nu Netnotion betrapt is, is het ook wel goed om het gewoon te laten staan. Dan gaat dat zoekmachinespel namelijk ineens tegen je werken.

Er is op zich ook geen bezwaar als iemand van of voor OpenLab een interessante bijdrage levert over big data in de gezondheidszorg, over privacy-vraagstukken in relatie tot de overheid of verzekeraars. Maar doe dat dan transparant en niet stiekem. In een preek (column) over waarden is zoiets extra sneu. ::)

Je ruikt het gewoon. Wat zijn dat voor kromme redeneringen? Privacy is een interessant en actueel thema. Maar een kernwaarde? Wat een prietpraat! Wie maakt er nou zulke rare bochtjes in z'n denken? Iemand die iets aan het verpakken is. Wat zit er verpakt in deze column: een link naar OpenLab. Doen die iets aan privacy? Nou eigenlijk niet. Zij doen gezondheidstesten in opdracht van de consument, thuis uit te voeren. Net zoals zwangerschapstesten. Heb je als verkoper dan ineens privacy als kernwaarde? Wat een nonsens. Schaam je!

Wat zijn kernwaarden? Hoe verschillen kernwaarden van gewone waarden? Kun je alles in kernwaarden stoppen? Is winst een waarde? Gelijke behandeling van mannen en vrouwen? Gezond eten in de bedrijfskantine? Andere vraag: is OpenLab een opdrachtgever van de auteur? Ja dus. OpenLab is een zusje van NetNotion. Deze column is een wat moeizaam verpakt voorbeeld van linkbuilding. Wat leidt tot de laatste vraag: is transparantie een kernwaarde van Sebastiaan Eikholt?

Yep, die zijn hier. De beste hulp is de hulp die je jezelf kan geven. Volg je interessen, vind je talenten, ontwikkel je capaciteiten, doe een opleiding, schrijf je in bij een avondschool, neem een parttime baan, doe vrijwilligerswerk en scherp je zelf in het leren, luisteren en waarnemen. Ga weg van de computer! Als je een half jaartje in de dierenwinkel heb gewerkt, of koffie geschonken bij Starbucks, en ouden van dagen hebt geholpen met klussen in huis en tuin, ga je geleidelijk kansen zien. Dat leer je niet van coaches, koop je niet bij get-rich-quick cursussen en zie je niet op Youtube. Doe iets met passie. Succes!

Let ook op je aansprakelijkheid ivm brandbaarheid.

Heel interessant. Als de organisator meeleest, dan is het handig om te weten dat events gewoon aangemeld kunnen worden bij HL - ik kan de link zo even niet vinden. ;)

Er ontstaat geen spraakverwarring, maar wel voortschrijdende weihsijd. Je introduceerde je vraag door te verwijzen naar een tijd waarin je 'uit noodzaak' moest ruilen. Dat was dus een abnormale situatie. Ik vul het maar even in: niet genoeg normale opdrachten tegen normale uurtarieven, dus bied je je restcapaciteit aan in ruil voor... betaling in natura, wederdiensten, en-zo-voort. Je noemde ook een drukkerij waar de overcapaciteit benut werd om geschraapte opdrachten te verwerken. Dan zit je dus in de daluren, het schouderseizoen, de last-minutes. Elke ondernemer snapt het principe. Je werkt voor een 'vriendenprijsje' of op basis van een ander verrekensysteem. Dan komen er reacties en ga jij ineens je vraag aanpassen. Als er belasting betaald moet worden over vriendenprijsjes maak je je zorgen. Oh nee, het gaat eigenlijk niet om vriendenprijsjes. Oh nee, het was eigenlijk geen ruilen. Misschien moet er een wegingsmechanisme in. Oh nee, we hanteren gewoon marktprijzen. Verrek, iemand wijst op systemen die al heel lang bestaan. Nou dat zijn geitenwollensokkengroepen, dat bedoelde je niet. En je wil ook geen tegoedbonnen ofzo. Kom je uiteindelijk op de gangbare marktwerking uit. En een gangbare marktplaats. Bijna dan. Met simpele logica kom je echter een heel end. Ons huidige systeem is namelijk ontsproten uit dat ruilen. Het is alleen een heel gedoe als je net duizend kilo peentjes geoogst hebt om binnen een week genoeg ruilpartners te vinden, voordat die dingen gaan rotten. Dus is er handel ontstaan en zijn betaalmiddelen uitgevonden. Zo'n betaalmiddel is een overbruggingsmechanisme. Jij hebt nu tien uur over en ik heb straks duizend kilo peentjes, accepteer mijn tegoedbon asjeblieft. En dan kun je die tegoedbon vervolgens weer gaan verhandelen. Je ziet al dat met een betaalmiddel de ruilrijkweidte enorm toeneemt. Kun je bestaand geld voor gebruiken of een nieuw betaalmiddel. Disney heeft Disneydollars. Er bestaan wereldwijd duizenden ruilsystemen, variërend van oubollig tot 100% crypto. Schuif die niet zo snel in de appeltaarthoek, want dan doe je de denkkracht en inventiviteit van deze parallel-economieën tekort. Er zijn creatieve topbankiers die nadenken over de beperkingen van ons huidige geldsysteem (met slechts een paar dominante valuta) en slimme techneuten die het geld aan de macht van de banken willen onttrekken. Doe wat onderzoek, snuffel eens rond en je vindt vast voorbeelden die wel inspirerend zijn.

Jij stelt een vraag en als iemand daar een antwoord op geeft, is je eerste reactie dat je het antwoord afwijst. In dit geval omdat ik duidelijk maakte dat zulke systemen al lang bestaan en dat het directe ruilen of barteren doorgaans verrijkt wordt met een tegoedsysteem (banknotes, etc). Ik noemde dat pegels. Die wijs jij af omdat het te ingewikkeld wordt. Daarna ga je je oorspronkelijke vraag ook nog eens herschrijven op zo'n manier dat betaalsystemen afgewezen worden. Volgens mij ben je helemaal niet geïnteresseerd in enige dialoog.

Zo kan het ook. Iets bedenken en helemaal niet nagaan of iemand anders dat niet al eens eerder bedacht heeft en of daar al ervaring mee opgedaan is. Maar dit idee duikt steeds weer op. Zo is de ruileconomie ooit ontstaan (boer ruilt met smid) en daaruit is vervolgens geld voortgekomen (tegoedbonnen). Neemt niet weg dat er allerlei leuke eigentijdse lokale en regionale varianten bestaan, al-dan-niet met lokaal en regionaal geld. Zijn zelfs apps voor. Misschien dat time-banking meer op je idee lijkt.

Stop d'r een virtueel valutum in die je als tegoed kan opslaan en je hoeft niet meer 1:1 te ruilen. Dus jij verkoopt x uren voor 65 pegels per uur en je slaat je tegoed op bij de pegelbank totdat je een aanbod treft dat bij jou past. Maar dat bestaat vast al ergens. ;)

Heb je al gecheckt of horeca is toegestaan in het pand dat je op het oog hebt? De relevante regelgeving (en handhaving) is nu in beweging, met name ten aanzien van de verkoop van bereide levensmiddelen in retail, maar dat verschilt van stad tot stad.