TwaBla

Is dit een theoretische kwestie of een ondernemersvraag? Mag ik Calvé pindakaas in kuipjes overpakken? Mij lijkt dat iedereen die een voorverpakt product uitpakt om in een andere verpakking te verkopen in een wespennest terecht komt. Waarom zou je dat doen, als er geen strikte noodzaak toe is?

Er wordt wel opgetreden tegen de verkoop van samples in originele verpakkingen. Dat is niet de bedoeling van de merkhouder en omdat het luxe-merken betreft gelden er speciale regels. Het verkopen van samples in neutrale verpakkingen is zo mogelijk nog nadeliger voor het merk. Want alle garanties die de originele verpakking geeft, zijn verwijderd. Wie luxe geurtjes gaat overgieten in neutrale verpakkingen volgt zeker een crash-koers. Waarom zou je dat überhaupt doen? Je kan nooit bewijzen dat het geen namaak is, dus de schadeclaims worden groot.

Het is helaas een totale sufferd-markt. De adverteerder zegt: ik betaal een bedrag van X cent voor elke lezer van mijn advertentieboodschap, en de fantasieloze publisher die redeneert: ik kan dus 0,5 X uitgeven aan incentives. in dit geval 'kans op prijs'. Uiteindelijk krijgt die adverteerder waardeloze eyeballs. Allemaal sufferds. Dus het is goed nieuws dat adverteerders niet reageren. Gaan developers weer slimme dingen bedenken.

Er zijn websites en nieuwbrieven en games waar mensen een grijpstuiver verdienen als ze reclame lezen. Mijn suggestie: maak daar veel reclame.

Ken je voorbeelden van mensen die hun eigen kledingmerk hebben opgezet? Eerst de kleding, dan het merk? Of andersom? Zijn die bovenin begonnen, bijvoorbeeld met handgemaakte kleding voor bekende Nederlanders? Of onderin, met leggings op de markt of t-shirts op internet? Hadden ze al fans voordat ze begonnen? Hadden ze al enige ervaring met ontwerpen, of maken, inkopen of verkopen? Het is niet zo moeilijk om thuis in je fantasie een wereldmerk te bedenken, maar wel lastig om klein te beginnen. Bedenk nou eerst eens één ding dat je zelf al zou kunnen uitvoeren, bijvoorbeeld shirts op festivals. En groei dan met vallen en opstaan.

Dat kunnen we ons allemaal herinneren van de lagere school: het is makkelijker om iemand negatief weg te zetten dan positief. Schelden en pesten bestaat voor een groot deel uit framen. Een positief gebruik is lastiger. Hoewel ondernemen in een generatie toch wel een draai ten goede heeft gemaakt. Politici hebben het makkelijker als ze vanuit de marge kritiek geven. Dan kunnen ze steeds nieuwe munitie vinden in het te kakken zetten van de besturende klasse. Het wordt lastiger als ze naar het midden bewegen, compromissen moeten sluiten en die aan de man brengen. Daar kunnen nog heel wat linguïsten op afstuderen. ;)

De Engelse term voor Gutmenschen is do-gooders; dat heeft ook een negatieve bijklank. Er is vast al een Nederlandse versie. Maar daar kom ik zo niet op.

Deze week zag ik een mooi voorbeeld van framing. Een partij in de Duitse discussie over de opvang van asielzoekers maakte bezwaar tegen het verschijnsel dat gastvrije Duitsers door tegenstanders van opvang afgeschilderd werden als Gutmenschen. Ze was vooral verontwaardigd omdat iets positiefs nu in een kwaad daglicht geplaatst werd. Wat kan er nou verkeerd zijn aan Gutmenschen? Dat raakt aan de origine van de theorie over framing. Die is afkomstig van George Lakoff, een Amerikaanse linguïst die observeerde dat de betekenis van woorden kan veranderen, als je ze maar koppelt aan andere associaties. Een voorbeeld is het woord liberal, dat in de VS geleidelijk een heel negatieve bijklank heeft gekregen. Lakoff stelt dat de Republikeinen in de VS veel beter zijn in het framen dan de Democrats en dat die techniek gebruikt wordt om progressie tegen te gaan. Lakoff merkt op dat de techniek van associaties en sterke beeldspraak door de politiek afgekeken is van de reclame, van de marketing. Daar zie je voortdurend dat de betekenis van woorden geleidelijk opschuift, opgeschoven wordt. De reclame speelt traditiegetrouw leentjebuur en pikt woorden en beelden met een positieve bijklank om ze als verpakkingselement te gebruiken. Daarom zie je overal boeren-x en natuur-x en weide-x en homemade-x opduiken. Dat is al een ouwe truc. Het woord partner is helemaal uitgehold, zegt niks meer. Voor ondernemers die eerlijkheid en duidelijkheid nastreven, is dat wel een probleem. Die moeten voortdurend op zoek naar nieuwe woorden, want als een begrip niet wettelijk beschermd wordt, is het na een paar jaar uitgewoond. Het boek dat Lakoff schreef over deze materie heeft de titel Don't think of an Elefant. Het Nederlandse boek waar in deze column naar verwezen wordt heet Denk niet aan een Roze Olifant. Ik hoop dat de Nederlandse schrijver haar schatplicht aan Lakoff heeft voldaan.

Zo te zien, ben jij franchisenemer in een keten met meer dan dertig vestigingen. Jij betaalt een fee die ook voor marketing gebruikt wordt. Wil je daarnaast nog in je directe omgeving (verzorgingsgebied) of op een specialiteit gevonden worden, dan zul je gerichte aanvullende activiteiten moeten ondernemen. Om je sterker te 'positioneren' in de regio is het aan te raden een label toe te voegen, bijvoorbeeld Merknaam X Rotterdam of Merknaam X Rijnmond. De voor jou relevante link bevat voor de doelgroep verwarrende informatie. Daar is namelijk sprake van 'hoofdkantoor', wat mij een interne kwestie lijkt. En 'uw betrouwbare partner in financiële zaken' duidt op totale desinteresse. Ik zou zeggen, vraag de franchise-organisatie om een goede lokale landingspagina (daar hebben alle franchisenemers belang bij) waar de ondernemert gezicht krijgt en koppel daar een blog aan, die je wekelijks of maandelijks vult met een ervaring of een observatie. Praat vervolgens mee op fora, met regionale ondernemersgroepen, reageer op regionale blogs en zet daar altijd een nette backlink bij naar je blog en/of landingspagina. Dat mag op dit forum in je signatuur. Wees dienstbaar, dan reageert de markt dankbaar. ;) En vergeet Google Maps niet!

Topic-kaper!

One more thing... Korte samenvatting: Swatch kan het niet verkroppen dat Apple nu horloges verkoopt, dus de Zwitsers schieten terug. Afgelopen najaar is One More Thing voor registratie aangemeld bij de Zwitserse merkautoriteit, waar ook Tick Different vastgelegd wordt. Waarom vind je dit interessant of wil je dit delen?: De slagzin Tick Different is een leuke vondst. Swatch geeft daarmee een sportieve por aan Apple, die immers jarenlang campagne voerde onder het motto Think Different. Apple op zijn beurt had het idee geleend van IBM, waar het begrip Think diep geworteld is. Dat was het motto van Thomas J. Watson, al sinds 1911. Daar is ThinkPad van afgeleid, een label voor IBM laptops sinds 1992. Apple reageerde daar weer op met zijn iPad. Straks komt Swatch met TickPads! Als ze nou One More Tick hadden vastgelegd, was de cirkel netjes rond geweest. Dikkoppen. Tickheads!

Als je je klant een betalingstermijn geeft van twee tot vier weken, terwijl die bereid is om ter plekke af te rekenen, ben je dan eigenlijk geen sufferd? Ik zie hier allemaal ondernemers die verwijzen naar 'wat in de branche gebruikelijk is'. Terwijl ze eigenlijk moeten kijken naar wat de klant normaal vindt of waartoe de klant bereid is. Die klant rekent doorgaans direct af als hij zijn auto laat repareren, als er iemand langs komt voor de wasmachine of om de ramen te lappen. Bij noodgevallen en spoedklussen moet het goed mogelijk zijn om de betaalgewoonte om te buigen naar boter bij de vis, contant of online. Zodat betaling achteraf een gunst wordt, een voorrecht van gekende klanten. Bij planklussen kan de betaling uiteraard ook gepland worden, dat is van een andere orde.

Dat is dus cynisch. En nog best terecht ook. Als er steeds meer reviewsites gaan smokkelen voor een paar grijpstuivers, dan doet al snel iedereen mee. Maar de Consumentenbond nou net weer niet. Bedrijven betalen niet om het predikaat Beste Koop te krijgen, dat wordt nog steeds onafhankelijk toegekend. Bedrijven betalen alleen om dat stempeltje in hun publiciteit te mogen gebruiken. Het is een nuanceverschil, maar wel een essentiële nuance. Juist omdat de rest wel corrupt is geworden of gegamed wordt. Reden te meer om vakman-reviews niet te laten vervuilen - back on topic. ;)

Yep, ik weet dat veel review-sites helaas geen weerstand kunnen bieden aan marketing-euro's of onvoldoende in staat zijn om valse recensies te weren. Maar dat mag geen reden zijn om cynisch te worden. Op zich is een recommendation-systeem voor de consument wel handig om de goede loodgieters van de bokken te scheiden. Checkatrade werkte redelijk goed, is mijn ervaring. In dat verband is lopend onderzoek van de Britse Mededingingsautoriteit wel relevant, ook omdat hun bevindingen ook in Nederland wel resonantie zullen krijgen. Wat er tegen de Consumentenbond ingebracht kan worden, weet ik niet. De ANWB heeft vroeger wel betalingen geaccepteerd voor aanbevelingen, maar de Consumentenbond is voor zover ik weet nog steeds objectief en neutraal en zelfs kritisch. Dus misschien kun jij die *kuch' insinuatie wat nader onderbouwen. Het is namelijk wat makkelijk om zoiets te roepen, terwijl de niet-vercommercialiseerde gidsen online toch echt wel heel schaars worden.

Voor mij is het voordeel van een bemiddelaar evident, zeker als daar respons-times en reviews bijkomen. Dat geeft mij als klant houvast, zie bv Checkatrade in de UK. Bijna 2 miljoen reviews. Dat mag zelfs een stuk harder, zodanig dat ook de klant een score krijgt. Doen ze bij AirBnB en Uber ook. Dan krijgen de goede klanten de goede service, en de zeurpieten de beunhazen. Maar dat lukt pas als je schaal hebt. Bij noodklussen weet ik niet beter dan dat die onbekende vakman direct betaald wordt als de klus naar tevredenheid geklaard is. Die vertelt altijd: ik moet ongeveer zo-en-zoveel uitgeven aan materiaal. Net als de garage. Die betaal ik ook direct als ik mijn auto ophaal. Ik verbaas me dat er zoveel mensen zijn die een nota afwachten.

Iemand zou eens een website moeten maken van alle hobbels die je tegenkomt als je gebruik wil maken op het recht op vrije vestiging binnen de Europese Unie. Mijn advies: construeer het zo dat je onderneming en woonadres in Nederland blijft, en dat je verblijf tijdelijk is. Lukt dat niet: kijk dan ook eens naar de nieuwe belasting in Belgie op vergoeding van auteursrechten (inkomen uit vermogen)!

Hoe verklein jij als klant dat risico? Opzoeken via Google of de Gouden Gids: heb je nog steeds precies hetzelfde risico. Een bemiddelingsdienst kan werken aan betrouwbaarheid, bv door respons-times en reviews te publiceren. Dan wordt dat nadeel (risico-perceptie) ineens een voordeel. En voeg je waarde toe die verzilverd kan worden, bv door betaling ter plekke te verlangen. Payleven is een goede suggestie, maar ook overboeken per iDeal (met feedback) blijft een optie. Nou intrigeert me: hoe voorkom je dat de klusjesman het hele bedrag incasseert en dus niks deelt met de middelman?

Even terug. Door de opmerking 'zit een boekje bij' lijkt het net alsof dat boekje het product is, maar volgens mij wordt niet duidelijk waar dat boekje dan bij zit. Bij een mand vol groenten, dan is het wat voor de supermarkten. VHZ-boekjes, voor de voedhetzelvende ouders, om maar een zijstraat te noemen. Kun je ook met blenders verkopen, tussen het witgoed. Coraline heeft een idee, maar verder nog niet zoveel. Het is een kraamcadeau (iets voor jonge gezinnen dat gekocht wordt door familie en kennissen) dus dan zoek je naar distributors met bereik bij en relevantie voor die groep. Dat kan iedereen zijn, variërend van ECI tot de Bijenkorf. Dus niet alleen en misschien wel juist niet de babyspeciaalzaken.... Is Caroline bereid en in staat om vooruit te produceren, opslag en distributie te regelen, voorraad te financieren? Mogelijk wel, maar misschien kan ze ook gewoon het idee verkopen. Dan zijn HEMA en Kruidvat ineens een alternatief. En wellicht leent het idee zich voor een leuke spaaractie bij babyvoeding of luiers. Verzamel de ganse serie! Beetje uit de box klimmen helpt soms. Kun je niet jong genoeg mee beginnen.

Volgens mij creëer je je eigen probleem door uberhaupt trage betaling toe te staan. Wanneer je een rol wil spelen als digitale bemiddelaar moet betaling vanaf het begin een duidelijke dienst zijn. Een dienst naar de vakmensen die je aan het werk zet en dus een voorwaarde naar je klanten. Spoedklus is boter bij de vis. Voorrijkosten vooruitbetalen en de kluskosten ter plekke. Je kan vast een iDeal-betaling per ommegaande bevestigen naar de klusser toe, met een sms-je desnoods. Planklus is begroot en kan dus ook gepland afgerekend worden. Gewoon wat bij leveringen aan particulieren gebruikelijk is. Je meldt overigens niet of deze diensten overwegend door bedrijven of particulieren gebruikt worden. Bij particulieren is direct betalen meer gemeengoed, lijkt me. Laat de wanbetalers maar aan de concurrent over. Kun jij het probleem gaan oplossen van ontevreden klanten die betaald hebben maar hun geld terug willen. Ook een lekkere kluif. Waar ben je aan begonnen? ::)

Jij hebt nog niet zo lang geleden een column geplaatst over framing. Je gaf je eigen merknaam en slogan als voorbeeld. Kemdirect, werkt perfect. Nou behoor ik niet tot de doelgroep, dus daar kan het ook aan liggen. Maar wat is daar simpel en duidelijk aan? Ik heb geen idee wat je verkoopt. Wat is kem in hemelsnaam? Dat het met een M geschreven wordt, ontdekte ik ook pas later. Ik dacht voordien dat het KERN was. En werkt perfect. Is dat niet een gemeenplaats? Is dat niet iets wat iedereen van zijn eigen product beweert? Het is in ieder geval geen tagline die mij iets nieuws vertelt, de informatiewaarde is nihil. En met framen heeft het eigenlijk ook niet zoveel te maken. Noem het dan strontabsorptiekorrels, kattegrit voor mensenkonten. Dan ben je duidelijk en doe je misschien ook nog wel aan framen. Nou kun je het gebrek aan duidelijkheid best goedmaken. Gewoon alle beurzen aflopen, veel in de bladen staan, je product demonstreren en dus je merk laden door actief te zijn. Dat is geen ingewikkeld verhaal. Je hoeft geen strategische lagen te bedenken. Je hoeft geen theorie te kennen over framen of aan kennismarketing te doen. Je moet er simpelweg op uit. Je verhaal vertellen. Walk the talk, zoals Amerikanen zeggen. En dat heb je zonder twijfel goed gedaan met Kemdirect, als je de aanvankelijke twijfel in de markt overwonnen hebt. Niks mis mee. Overigens ben ik een groot voorstander van klare taal, maar met een beetje fantasie en een sprankje originaliteit kun je d'r ook iets verrukkulluks van maken.

Wat zijn babywinkels? Wie mikt er allemaal op jonge ouders? Op mensen die kraamcadeaus geven? Heb je winkels nodig of kan je bv ook met Wehkamp of Bol samenwerken? Zouden HEMA of Kruidvat interesse hebben in een exclusieve samenwerking? Je hebt een heleboel alternatieven. ;)

Voortschrijdend inzicht is kennisvermeerdering. Proficiat!

Eerlijk gezegd klinkt het knap indrukwekkend. Gelokaliseerde versies van een fashion recommendation engine die ook nog eens gekoppeld is aan leveranciers met een kickback naar de middleman. Je zit op hetzelfde spoor als de mannen van Project Collins bij OTTO, maar die had ik al genoemd als potentiële partner. Ook een internationaal mannen-lifestyle blad lijkt me een kansrijke partner. En dan kun je nog aan virals denken. Stuur een kekke meid elke maand langs een B-enner en maak een video van zijn reacties op het mode-advies dat uit je app komt. Dan heb je een format dat zich leent voor seeding bij talloze lifestyle platforms.

Hoe meer je leest, hoe meer kennis je opdoet. Dan verzamel je marketingkennis en kun je aan kennismarketing gaan doen. Zoek op Pitaya en je leest dat dat één van vele lokale benamingen is voor een fruit die vrijwel overal drakenfruit heet. Maar het zal best gebeuren dat een fruit onder naam A minder goed verkoopt dan naam B. Van de kiwi is bekend dat die in Nederland doorbrak toen AH paginagroot ging uitleggen wat dat nou voor lekker fruit was. Had niks met de naam te maken. Maar dat wil niet zeggen dat de naam niet van belang is. Er is bij telersverenigingen veel ervaring met naamvarianten van oa tomaten en komkommers. Een voorbeeld is Tasty Tom. Zou iemand eens moeten onderzoeken, wat zijn nou naamspelregels. Als dat niet al gebeurd is. Ik denk dat het met die spelregels een beetje tegenvalt. Er zijn niet echt regels, er is alleen voortschrijdende common sense. Want stel nou dat er wel regels waren, echte regels zoals natuurwetten. Dan zou iedereen hetzelfde doen. En als iedereen hetzelfde doet, valt niemand meer op. Vandaar ook die voortschrijdende wijsheid. Een generatie geleden kon je nog opvallen met een dubbeltje in de envelop; nu zijn er weer andere trucs. Kijk ik naar de literatuur over kennismarketing (als je het al literatuur mag noemen) dan kom ik heel veel schreeuwerige responsgerichte modelletjes tegen. In kennismarketing is het gratis e-book nog populair, leeft de 4H-workweek nog en wil de blinde de dove graag coachen. Daar worden de DM-dubbeltjes van de digital age uitgedeeld, daar heerst de waan van de dag. Vandaag kan je je voordeel ermee doen, maar morgen zijn de kansen verkeken. Vandaag ben ik licht afgunstig op het succes, morgen is dat weer voorbij.

Een naam is een vehikel van betekenis, dus die moet je laden. Sommige namen komen pre-charged. Diesel is een brandstof, maar die naam is opnieuw geladen voor vrijetijdskleding. Mac of Mc is een tussenvoegsel van een Schotse achternaam, maar dat woord is herladen voor hamburgers, regenjassen en computers. Al die merknamen zijn in hun domein behoorlijk bekend geworden, maar dat komt vooral omdat het aanbod onder die labels door de markt als relevant gezien werd. De naam is dan ook van ondergeschikt belang, het zijn die activiteiten die onder dat label plaatsvinden waarmee betekenis gecreëerd wordt.