TwaBla

Suggestie is een naam te kiezen die zowel voor keuken- als tafel- en beddenlinnen te gebruiken is. Breed genoeg om steeds weer nieuwe collecties te lanceren, en wellicht zelfs met een oogje op buitenlands gebruik. Op zichzelf is linnengoed natuurlijk al een prachtig woord. Er is ook iets voor te zeggen om juist een heel moderne uitstraling toe te voegen aan heel klassieke productie- en verwerkingsmethoden. Je zou dan kunnen denken aan LPLND (voor lapland) of LNNL (Linnen Nederland) net zoals DKNY of FCUK. Extreem is het beeldmerk NLD voor natuurlinnendistributie. In dezelfde lijn ligt WEEEF of WEEF! net zoals LIEF!. Die gaan inmiddels ook over de grens. Dan kun je zelfs aan GOED! denken, of GOED*. Wederom alleen als beeldmerk te beschermen. Er is overigens interessante concurrentie! Die zitten erg op het traditionele spoor. Of een eigentijdse positionering bij je past, moet je zelf bepalen. Volgens mij mag je wel iets toevoegen aan de dimensie bio/ecologisch. Zelfs Wereldwinkel experimenteert met modieuze aspecten, zie WAAR. In navolging zou je voor de domeinnaam ditisgoed.nl kunnen denken.

Dat zegt-ie helemaal niet. Het is helemaal niet ongewoon dat familienamen gebruikt worden, eventueel vergezeld van een omschrijvende uitdrukking. Philips, Heinz, Albert Heijn: ze zijn allemaal klein begonnen. Het was ooit Philips Gloeilampenfabriek. Komt waarschijnlijk ook omdat een beschrijvende naam minder merkkracht heeft. Neemt niet weg dat een Nederlandse beschrijvende naam met enige originaliteit wel iets beter is voor een oudere doelgroep. Wazeggu? VOOR EEN OUDERE DOELGROEP Goh, dat zou op de radio goed werken...

Popcorn kun je zelf maken. Geen zout of suiker toevoegen. En het is milieuvriendelijk want popcorn weegt minder dan papier (lage transportkosten) en het is compleet afbreekbaar: zie The Guardian. Blijkbaar komt het idee uit Nederland!

Adresbestanden hebben waarde. Die koop je via de koninklijke weg of via de achterdeur. Als je aan de achterdeur koopt van een leverancier die je niet kent en je betaalt handje-contantje, dan moet je niet zeuren als je daar achteraf problemen mee krijgt. Je concurreert immers met oneigenlijke middelen. Ook als inkoper heb je een zorgplicht om te doen wat redelijk verwacht kan worden zodat je geen illegale zaken inkoopt. Als je dus niet kan aangeven wie je leverancier en niet kan aantonen dat je gehandeld hebt op een manier die in de branche gebruikelijk is, dan zit jij fout. The buck stops there.

Het is een rotsmoes. Ze kunnen gewoon niet genoeg verdienen aan kleine klanten. Het idee om dat marktsegment te bedienen is overigens door TNT hier op HL getoetst. Zoek maar eens op Scanpost. Kun je niet gewoon een verontwaardigde brief sturen dat ze tenminste de looptijd van het contract moeten uitdienen? Of tot de eerste verleningsdatum...

Lush gebruikt popcorn. Is biologisch afbreekbaar!

Jij vind nogal veel. Je kan morgen honderd logo's bestellen. Ga je daar dan recht op hebben? Kan je anderen het gebruik ontzeggen?

Niet te lang twijfelen. Maak een lijstje van namen die bij je passen. Zoek vervolgens uit of ze onderscheidend en bruikbaar zijn (dus niet al elders in gebruik) en hak dan een knoop door. Jij bent de ondernemer!

Iets met STIL als in jugendstil. Of anders Masch-Up!

Een belangrijke en relatief nieuwe uitdrukking in het communicatievak is engagement, in goed neerlands: engageren of betrekken. Noem jezelf engageer of enganieur en daarvan afgeleid enganieursadvies. Alternatieven zijn Betrekbureau of Betrekadvies.

De merkhouder kan later in de supply chain barcodes of radiotags aanbrengen. Er zijn legio mogelijkheden om de aanvoerketen transparanter te maken, maar dan worden ook onvolkomenheden in die aanvoerketen zichtbaar. Dat willen veel merkproducenten en hun distributeurs niet.

Deze zaak heeft twee kanten. Tuurlijk is eBay een prachtig platform om snel een partij namaakartikelen te slijten. Toch moet daar iets tegen te doen zijn, bijvoorbeeld met een verificatieserice van merkeigenaren. Die doen daar waarschijnlijk liever niet aan mee, omdat dan hun eigen dumppraktijken aan het licht komen. Vervalsingen dienen nu als stok om de hond mee te slaan. Door eBay een voet dwars te zetten, sluiten merkeigenaars ook een parallelkanaal voor de handel in restpartijen en tweedehands af. Die handel ondergraaft hun prijsreputatie, dus dat willen ze niet. Vraag is: hoe kun je restpartijen onderscheiden van vervalsingen?

Ik kan me allerlei prachtige constructies voorstellen waarin je onder de vlag van een non-profit instelling (als de Kamer van Koophandel) argeloze ondernemers binnenhaalt voor advies om ze vervolgens door te geleiden naar for-profit bedrijven die hun zakken leeghalen. Dat is ook precies de reden waarom de neutraliteit van dit soort instanties gewaarborgd zou moeten zijn en misbruik bestreden moet worden. Wie met de beste bedoelingen zo'n kamer opzet in een ver buitenland, heeft er alle belang bij dat collega's met minder goede bedoelingen het vuur aan de schenen gelegd wordt. Lijkt me.

Wat gebeurde er op jouw terrein toen er nog geen hek stond? Maakten de buren gebruik van jouw parkeerplaats? Maw: kan er sprake zijn van boze opzet? Toch maar eens met de (andere) buren kletsen... ;)

Als je in het buitenland een handelsadviesbureau begint en je noemt jezelf Kamer van Koophandel, dan lift je mee op de naamsbekendheid van een instituut en suggereer je een zekere neutraliteit. Ik snap zeer goed dat de topicstarter zich opwindt over de misbruik van die naam, zeker wanneer er dan vervolgens allerlei lijntjes lopen tussen de overheid, de echte kamers en commerciële bedrijven. Aan de andere kant: sinds wanneer verwachten ondernemers dat de overheid ook in het buitenland hun handje vasthoudt?

Je was voorzitter van de stichting. Bij overdracht van de stichting is de Kamer van Koophandel ingelicht, neem ik aan. Per datum van overname staan daar nieuwe bestuuders geregistreerd. Of is dat ook onderhands geregeld?

Heb je ook weer gelijk in. ;) Bier vind ik trouwens helemaal geen bruiloftsdrink. Meer voor de vrijgezellenparty. De walk-in fridge is wel een origineel idee.

Een professionele beursorganisator heeft marktcijfers en bezoekcijfers van voorgaande en vergelijkbare beurzen. Die weet precies hoeveel koppels komen opdagen, en hoeveel bezoekers niet als stel shoppen. Vraag daarnaar (als je dat niet al gedaan hebt). Ze weten ook welke tijdstippen druk zijn en wanneer het rustig is, wat ook van belang is voor je planning. Oops, je had die cijfers al. Meer dan de helft komt niet met partner!

Op zo'n beurs heb je doorgaans fraaie grote bedrijfsstands in de middeneilanden en een cirkel van vaak trieste exposanten in kant-en-klaar boots. Triest omdat het meestal snel ramsjwerk is. Er straalt iets hopeloos van uit, zeker omdat daar bovendien soms oudere verkopers op een krukje voor zich uit zitten te staren, wachtend tot sluitingstijd. Eerste tip: gebruik niet teveel signalen. Doe de hele achtergrond in één sfeer en gebruik iets groters op de voorgrond. Een gietijzeren bankje, een overhellende taart of enorme piramide champagneglazen, of wellicht zelfs een (over-the-top) steek-je-kop-door-de-foto bruid en bruidegom. Los van mekaar, want volgens mij zijn er ook veel aanstaande bruidjes met moeder, zuster of vriendin op pad. Plaats die foto op je website (verzamel mailadressen) en bied de mogelijkheid om een print per email te verzenden naar de aanstaande partner. Zoek een actieve fotograaf die mensen naar binnenhaalt. Nog een opmerking: je maakt je stand aantrekkelijker en actiever, maar de optelsom draagt niet echt de boodschap van een weddingplanner uit. Het geheel moet tenminste welverzorgd en goed geregeld zijn, want dat verwacht je van een weddingplanner: exceed expectations.

Dat 'uiteindelijk bureau' is een groot Nederlands bedrijf. Maar wellicht heeft het opdrachtgevend bureau tussenin te laag geoffreerd en zitten ze nu met de kosten in hun maag. Toch geen excuus om niet te betalen. Moeten ze maar beter begroten. Of tijdig aangeven dat ze een klein budget hebben. Kopen = betalen.

Haal die opengeklapte doos nou eens door de reverse image search engine die ik eerder gelinkt heb, en kijk hoeveel beelden datzelfde idee met een vierkant en driehoeken hebben. Dat is op zichzelf helemaal geen uniek idee. Als je dat kan aantonen, vervalt de enige overeenkomst als grond voor verwarring. ;D

Maak er een Partij zonder Pluche van. Niet voor ondernemers (daar hangt al snel zo'n middenstandersluchje aan, van mensen die tegen Europa zijn, voor beschermingsmaatregelen en liefst niet teveel vernieuwing) maar voor ondernemende kiezers. Lekker libertair! Er bestaat een lange traditie van libertaire ondernemers die juist vrijheid bevorderen. Amsterdam is daar op gebouwd. Hoewel daar een flinke portie eigenbelang in zat. In dat kader kan ook de coöperatieve gedachte weer nieuw leven ingeblazen worden. Scholen, ziekenhuizen: heel veel voorzieningen zijn ooit vanuit de gemeenschap opgericht. Met directe betrokkenheid van belanghebbenden. Er zitten nu veels te veel zakkenvullers bij die instellingen. De moderne cooperatie/community (internet/mobiel) zou met belastingfaciliteiten en een digitale infrastructuur bevorderd kunnen worden. Heb je meteen een basis om de publieke omroep om te bouwen tot een publiek mediabestel... Nog een suggestie: introduceer de cashless society. Met mobiele telefoons als betaalmiddel. En evt rfid-cards. Wanneer alle betalingen digitaal zijn, verdampt het zwarte circuit en wordt een heel simpel belastingstelsel mogelijk, in een soort self-service opzet. Dat self-service systeem kan bovendien ingezet worden voor het beheer van samenlevingsdata, waarbij het primaat bij de individuele gebruiker ligt.

Er gelden voor medicijnen standaarden voor good production en good distribution. De Europese club van medicijnengrossiers GIRP (waar Mediq bij aangesloten is) heeft duidelijke richtlijnen en een zogenaamde Safe Supply Chain Coalition. Die richtlijnen zijn aantoonbaar door Mediq genegeerd. Zo hadden de bewuste verpakkingen geen barcode. Mediq heeft die regels genegeerd, en de injectenaalden alleen verkocht in zijn direct sales-kanaal, buiten zicht van apothekers die wellicht zouden zien dat er iets niet in de haak was. Wat mij betreft misdadig.

De reverse search engine TinEye moet je eens proberen...

Volgens mij kan je honderen vergelijkbare logo's vinden. Gevaar voor verwarring is verwaarloosbaar. Er bestaat een web-service waarmee je beelden kan vergelijken op internet - zal eens kijken of dat kan vinden...