renep

Hmmm ja, dat is ook weer waar. Maar ik twijfel... Als iemand gewoon "webwinkel.nl" (o.i.d.) zou beginnen, dan is daar denk ik inderdaad weinig aan te doen op grond van de handelsnaamwet. Maar met dat e-tje ervoor is het toch net iets bijzonders (Marqt is iets anders dan markt, al scheelt het maar een letter) en webshops is toch iets anders dan webwinkel (We is iets anders dan wij, al scheelt het maar een taal). Je kunt vinden dat ewebshops een beschrijvende naam is in een andere taal met een letter ervoor, maar ik vraag me af of dat betekent dat de rechter e-webshops zou toelaten. Ik vind dat toch wel iets anders dan puur een beschrijvende naam, en e-webshops lijkt verdacht veel op ewebshops.

Je kunt de handelsnaamwet online inzien. Best leuk om een keer te lezen. Als jouw verhaal klopt, dan schendt de andere partij vermoedelijk artikel 5: Een mogelijke valkuil is de interpretatie van "de plaats, waar zij gevestigd zijn" in het geval van internetdomeinen. Arnoud zal me wel dankbaar zijn, want ik verwijs weer naar zijn uitstekende informatiebron: Bescherming van een handelsnaam op internet. Het middel wat je het beste kunt gebruiken is zoals ik al zei een aangetekende brief. Misschien is het verstandig die brief door een jurist te laten opstellen.

De KvK waarschuwt hooguit en doet niet aan "vrijgeven". Bovendien gaat de KvK alleen over de registratie van handelsnamen, niet over het gebruik ervan en niet over internetdomeinen. Het is de verantwoordelijkheid van de betreffende onderneming zelf. Er is dus geen sprake van onzorgvuldigheid van de KvK. Als jij aantoonbaar het eerste gebruik van de handelsnaam hebt, dan kun je op basis van de handelsnaamwet de andere partij sommeren het gebruik van de naam te staken en misschien kun je een schadevergoeding vorderen. Dat kun je het beste per aangetekende brief doen, niet per e-mail of telefoon. Hoe dit met in België gevestigde ondernemingen moet, weet ik niet.

Waarschijnlijk citeer je hier uit een recente bron én een verouderde bron. Vroeger betrof het intracommunautaire verhaal inderdaad alleen de levering van goederen, maar ik meen sinds 2010 zijn er nieuwe regels voor intracommunautaire prestaties, waar sindsdien ook diensten onder vallen.

Ik ben ook niet deskundig, maar op de site van de Belastingdienst staat het anders beschreven: Als ik het goed begrijp zou je met deze truc alleen maar nog meer belasting gaan betalen.

Dat mensen iets niet weten, lijkt me geen gat in de wet. Je kunt een wetsartikel "mensen horen te weten dat..." toevoegen, maar dat lost niks op. En ik vraag me af wat die mensen beweegt. Als ik een enveloppe van een rechtbank of gerechtsdeurwaarder op mijn mat vind, dan maak ik die open. En als daar een dagvaarding in staat, dan neem ik die serieus. Het zou niet bij me opkomen om hem als niet-rechtsgeldig te verwerpen, omdat hij niet aangetekend bezorgd is. De enige meerwaarde van aantekenen is betere kwaliteit van bezorging, en dat heeft geen betekenis meer als je het ding al hebt ontvangen. Handtekening voor ontvangst heeft een andere meerwaarde, maar dat doen nu eenmaal niet alle aangeschrevenen.

Ik vrees dat je vette en zeer ongelukkige pech hebt. Misschien helpt het om het een beetje te relativeren: de (tien)duizenden mensen die niet toevallig op 14 juni, maar de weken, maanden en jaren ervoor hebben gekocht, missen dezelfde bevoordeling. Ik heb bijvoorbeeld in september 2010 gekocht en ben net als jij de volle 6% overdrachtsbelasting kwijt. Het zij zo. Frits Wester had het in de uitzending van Knevel en van den Brink van 1 juli over een maas in de wet. Iets als twee buren die binnen een half jaar op papier hun huis aan elkaar verkopen, en zo gebruik maken van een uitzonderingsbepaling. Dit zou werken voor iedereen die binnen een half jaar voor 15 juni heeft gekocht, als ik het goed heb begrepen. Maar ik heb geen idee of dat in jouw geval zou helpen en of dat juridisch standhoudt.

Waarom vind je dat een gat? Bij juridische conflicten heb je soms te maken met mensen die onvindbaar of onbereikbaar zijn, post niet ophalen of aannemen, niet voor ontvangst willen tekenen etc. en dan moet er toch een manier zijn om zo iemand voor de rechter te dagen. Geprotocolleerde bezorging via de deurwaarder lijkt me dan een redelijke oplossing. Bedoel je dat je in de brievenbus achterlaten te mager vindt? Of wantrouw je verklaringen van deurwaarders over dichte deuren?

Dat hangt er o.a. van af of de foto gemaakt is in de openbare ruimte, of hij journalistiek/informatief of commercieel gebruikt wordt etc. Foto's en het portretrecht (Ius mentis) vind ik een goede informatiebron.

Scherp opgemerkt. Google detecteert dat sinds een paar jaar, ook als je dat trucje indirect via stylesheets doet. Sterker, er staan in de homepage geen head en body tags, er klopt niks van de HTML. Die witte H1 staat nog voor een aantal tags, die in de head thuishoren. Op het todolijstje: zorg dat dit foutvrij wordt (nu 523 errors, 28 warnings, Aborting validation): dpcleaning.nl beoordeeld door de W3C Markup Validation Service

Dan zou ik qua zoekgedrag gokken op: [*]elektrotechnisch adviesbureau [*]elektrotechnisch adviseur [*]elektrotechnisch adviesburo [*]etc. (deze verschenen als suggestie toen ik op google.nl 'elektrotechnisch ad' had ingetypt) Maar ook hier wordt niet zoveel op gezocht. Aan de andere kant, degenen die zoeken, zijn vermoedelijk allemaal potentiële opdrachtgevers (en misschien ook potentiële werknemers op zoek naar een vacature). Nu vergeet ik even de seo en probeer ik even inhoudelijk mee te denken... Ik zou denken dat 'men' voor advies over elektrotechnische installaties een installatiebureau inschakelt, en niet zozeer zoekt naar een adviesbureau. Misschien moet je voor wat je wilt doen naar de klanten toe toch een allround installatiebureau zijn, zelf adviseren en projecten begeleiden, en het feitelijke installatiewerk uitbesteden aan een (jongere) concullega. Maar waar je ook voor kiest, die businesskeuze bepaalt je seo, niet andersom. Ik zou dus eerst over je business nadenken, en daarna pas over seo en domeinen. En als je business niet scherp is afgebakend en zich nog ontwikkelt, dan zou een merk-domeinnaam weleens beter kunnen zijn dan een zoekwoord-domeinnaam.

Dit begrijp ik niet, qua seo. Er wordt niet of nauwelijks gezocht op 'elektrosupport', dus welk positief effect verwacht je hiervan?

Nou, ik vraag me af of het voor je ranking verstandig is meerdere domeinen met seo-motieven naar je site te laten doorverwijzen.

Nee, op die manier lijkt het me niet nuttig. Google trapt vast niet meer in een lege domeinregistratie die alleen maar doorverwijst. Wat wel een seo-effect heeft, is het zoekwoord in je bedrijfsnaam en domein opnemen én die url daadwerkelijk voor je zakelijke site gebruiken. Dus iets als ritske-werkzaamheden.nl alwaar informatie over de firma Ritske Werkzaamheden. Dat heeft zin als er veel gezocht wordt op 'werkzaamheden' en die zoekers voor jou relevant zijn. De reden dat dit werkt is denk ik vooral dat allerlei bedrijvengidsen en andere sites die naar je linken, dat meestal doen met de ankertekst "Ritske Werkzaamheden". Via de ankertekst van inkomende hyperlinks krijg je zo een rankingverbetering op 'werkzaamheden'.

De belastingdruk op het aanmerkelijk belang in box 2 is 25%, waarbij de door de bv ingehouden dividendbelasting als voorheffing wordt afgetrokken. Je betaalt dus uiteindelijk 25% belasting over het uitgekeerde dividend. Of na netto-bruto-omrekening: voor elke euro die je netto overhoudt, moet € 0,33 aan de belastingdienst worden afgedragen (deels als voorheffing door de bv, deels in box 2 van de ib).

Dat hangt allemaal erg af van je specifieke situatie. Of je in loondienst bent bij de holding, hoeveel geld erin zit, hoeveel je eruit wilt halen, wat je in de toekomst met je holding van plan bent, welke pensioenregelingen en andere langetermijnverplichtingen erin zitten etc. Als je er geld uithaalt als inkomsten, dan moet je daarvan ook loonaangiftes doen en loonbelasting/premies afdragen. Hoe heb je dat nu geregeld?

Uiteraard, want daarmee eindigt je kruispostgrootboekrekening 1290 op 0, zoals het hoort. De opmerking over waar het op de balans komt geldt alleen voor de tijdelijke situatie dat de kruispost nog 'onderweg' is.

Ik zou niet te makkelijk en niet zonder IE-advocaat aannemen dat je winstafdracht kunt vorderen. Die mogelijkheid staat wel in de wet, maar wordt dacht ik alleen in uitzonderlijke gevallen toegewezen. Gebruikelijker is dat de andere mogelijkheid wordt toegewezen: schadevergoeding. Dat is dan schade in auteursrechtelijke zin, inclusief verlies van exclusiviteit, gederfde omzet e.d. In dit geval zijn niet jouw teksten verkocht, maar zijn andere dingen verkocht met behulp van jouw teksten. Dan is helemaal niet zo duidelijk welk deel van zijn winst aan jouw teksten is toe te schrijven.

Stel we resetten de planeet: we verwijderen alle bedrijven, cultuurproducten, welvaart, gebouwen, infrastructuur, computers, boeken, scholen, kennis etc., behalve de casino's. Van die kale-natuurplaneet met casino's en hongerige mensen in berevelletjes maken we een kopie, in een vergelijkbare maar niet-conflicterende baan om de zon. Op planeet A negeren ze de casino's en gaan de mensen weer ondernemen. Op planeet B gaat iedereen de hele dag naar de casino's. Hoe zouden planeet A en planeet B er na een paar honderd jaar voor staan?

Een website kan verschillende dingen zijn: [*]Een ding op zichzelf: een paar webpagina's met een vormgeving, tekst en plaatjes [*]Een uitgeefproduct, zoals een nieuwssite of informatieve site, met daarachter een cms en redactie [*]Een communitysite (forums, bestanden delen, commentaren etc.) [*]Een gebruikersinterface van een klassiek informatiesysteem [*]De gebruikersinterface een cloudapplicatie [*]... Ik zou de manier waarop ik de site beschrijf laten afhangen van de categorie. Over hoe je een klassiek informatiesysteem specificeert zijn bijvoorbeeld boeken vol geschreven, en dat het ding een webinterface in plaats van (of: naast) een desktop-GUI heeft verandert daar niet zo verschrikkelijk veel aan. Maar in veel gevallen zou ik eerst het achterliggende data- of objectmodel maken, in plaats van beginnen met schermen te beschrijven.

Een auteursrechtelijke licentie is vormvrij, er is geen akte voor nodig. Ik zie regelmatig licenties in de vorm van pixels op mijn beeldscherm, dat schijnt voldoende te zijn :) Dat mag, maar ik vind het erg overbodig. Als je zelf toestemming hebt gegeven, kun je die ook zelf intrekken. Er is geen enkele reden om daarbij 'juridisch' te worden. En wat betreft het indruk maken beveel ik je nog een keer bericht #8 in deze discussie aan.

Jawel, want je schreef eerder: Die toestemming is in feite een licentie, ook al is hij misschien niet op papier gezet. Dat stelt TwaBla inderdaad, maar ik vraag me af of dat zo eenduidig ligt. Dat zou nog weleens discussie kunnen opleveren. Dat zei Hans al: je kunt de verleende toestemming per brief intrekken/beëindigen, mits je een redelijke termijn in acht neemt.

Ik weet niet of dat een goede strategie is, daar zou ik toch maar even een jurist over raadplegen. Je moet er bijvoorbeeld ook nog rekening mee houden dat de verhuurder de overeenkomst ontbindt wegens overmacht. Dat is onzeker en ter beoordeling van de rechter.

Dat hij bepaalde gegevens direct in de computer kan inlezen, zonder (of: met minder) menselijke tussenkomst. Dus: minder fouten, minder kosten, database sneller up-to-date. Dat hele gedoe van facturen als PDF per e-mail wat nu erg in de mode is, is eigenlijk middeleeuws. Het is weliswaar goedkoper voor de verzender (geen briefpapier, enveloppes, handling en portokosten meer), maar niet voor de ontvanger (die moet het nog net zo inkloppen als een papieren factuur). Een factuur zou gestructureerde data moeten zijn, die je semi-automatisch in de boekhouding kunt inlezen. Vergelijk het met bankafschriften vs transactiedownloads van je bank: de eerste moet je inkloppen, de tweede kun je met een simpele handeling inlezen. Het punt is dat voor dat soort elektronische gegevensuitwisseling standaarden nodig zijn, die voorschrijven hoe een factuur, pakbon etc. wordt gecodeerd. Zodat de computer van de ene handelspartij gegevens kan ophoesten, die de computer van een andere partij direct kan inlezen. EDI is een verzamelnaam voor een aantal van zulke standaarden.

De belastingdienst verstrekt op aanvraag van de opdrachtnemer een VAR, die duidelijkheid zou kunnen geven. Het is aan jou om die VAR van de opdrachtnemer te vragen en als voorwaarde te stellen voor nieuwe overeenkomsten. Vermoedelijk krijgt ze een VAR-ROW. Dan weet je eigenlijk nog niets, en moet je zelf beoordelen of er fiscaal sprake is van een dienstverband (check de Beleidsregels Beoordeling dienstbetrekking). Ben je ervan overtuigd dat er geen dienstverband is, dan is er verder ook geen probleem. Door die VAR weet je in ieder geval dat je opdrachtnemer bij de belastingdienst bekend is als resultaatgenieter.