herman van der helm

"zolang het maar heel aankomt is prima." dan heb je het over de goederen denk ik. :) "Wanneer er een nog groter chauffeurs te kort is zal dit misschien een hoter item worden" Zolang we nog rugproblemen naar het voormalige Oostblok kunnen exporteren zal dat tekort waarschijnlijk niet optreden. :)

De vraag is hoe je dit kan weten natuurlijk. Door het te vragen.

Kun je de feitelijke bestemming dus de omschrijving uit het bestemmingsplan hier melden?

Wij rijden in NL zelf uiteraard rond met een hefmobiel. Dus dat ergonomie probleem is er in NL nog niet. Maar we zouden bij groei dit aan vervoerders willen uitbesteden dus vandaar onze vraag. Die prijs van 80 euro per halve pallet (product staand 1.6 meter hoog) is naar het buitenland. Als pakket is dit vanaf 45 euro. Tot nu toe heb ik nog geen vervoerders kunnen ontwarren die wel arbo vriendelijk vervoeren. Dus de vraag blijft staan.

Ik boek altijd de voorschotten zonder de BTW te verrekenen op een balansrekening. Zodra de factuur in de bus valt in september boek ik de factuur en verreken de BTW. En tevens boek ik via memoriaal de factuur als betaald.

De meeste pakketten die we verzenden zijn rond de 45 kg omdat dit de standaard machine is in doos. Hulpstukken zijn tussen de 15 en de 35 kilogram per doos/pakket. De afmetingen van doos met standaard machine zijn 160 x 60 x 30 cm. Als we vervoeren op pallet liggend of staand, dit is afhankelijk van vliegtuig of vrachtwagen, kost dit vanaf 80 euro oplopend tot circa 950 euro. Als we als pakket vervoeren kost dit vanaf circa 45 euro tot 500 euro. Binnenlands en een deel België hebben we meestal eigen vervoer omdat we ook een gebruikers instructie erbij geven, maar dit zouden we bij oplopende aantallen willen laten doen door een vervoerder die ergonomisch werkt. Wat betreft meermans vervoerders, die werken als ze 45 kilo samen tillen ook niet verantwoord, omdat het een moeilijk te dragen pakket is en de een veel meer tilt dan de ander vanwege het zeer excentrische zwaartepunt. Alleen met een tilhulpmiddel is dit goed te doen. Overigens willen we dat een vervoerder alle pakketten, ook voor anderen ergonomisch verantwoord vervoert. En zo'n vervoerder lijkt er niet te zijn tot nu toe. Ik heb deze vraag uitgezet op allerlei logistieke en transportfora. Dit mede omdat ik als vrijwilliger verbonden ben aan een organisatie die fysieke belasting in NL wil gaan helpen begrenzen/voorkomen en onderzoek doe in diverse branches om voorbeelden te vinden hoe het wel zou moeten.

Is wel de bedoeling dat ik kom.

Ben vanaf 1 januari niet meer actief met het bedrijf. Heb de directie overgedragen. Ga me als ervaringsdeskundige als vrijwilliger toeleggen op het verbeteren van de fysieke belasting in het bedrijfsleven en in privésituaties . Mijn core business gaat weer uitvinden worden en het op de markt brengen van nieuwe producten in een eenmanszaak. Jullie zult geen last meer hebben van mijn "reclames" voor hefmobielen, misschien hoogstens van mijn tomeloze inzet om mensen een beter en gezonder leven te gunnen.

't is mij duidelijk. Ben vanaf 1 januari niet meer actief met het bedrijf. Heb de directie overgedragen. Ga me als ervaringsdeskundige als vrijwilliger toeleggen op het verbeteren van de fysieke belasting in het bedrijfsleven en in privésituaties . Mijn core business gaat weer uitvinden worden en het op de markt brengen van nieuwe producten. Jullie zult geen last meer hebben van mijn "reclames" misschien hoogstens van mijn tomeloze inzet om mensen een beter en gezonder leven te gunnen.

Mijn excuses dat ik in dit onderwerp iets heb geplaatst dat niets met arbeidsomstandigheden te maken heeft.

Wat een onzin om dat op de arbeidsomstandigheden af te schuiven. Dan heb je de commentaren van de verschillende pakketbezorgers niet gelezen denk ik.

praktijkvoorbeeld arbeidsomstandigheden: http://www.omroepwest.nl/nieuws/24-12-2014/pakketbezorger-met-hoge-nood-plast-voortuin-delfgauw

Zo dus.

Hoe verleg je met dit nieuwe systeem dan de pijnpunten? Naar de consument?

Hierbij een klein stukje uit een (nog niet openbaar) rapport over onze vijfjarige ervaring met het inzetten van hulpmiddelen ter voorkoming van fysieke belasting in het Nederlandse bedrijfsleven. Dit is de passage over de pakkettenbezorging: "De pakketbezorging is een bedrijfstak waarin erg veel fysieke belasting plaatsvindt. Vanuit onze positie hebben we te maken met de handmatige handeling naar de vervoersorganisaties toe en van hen naar de klant. Vervoersorganisaties hebben afspraken met een keten van aanleverpunten en ophaaldiensten die veelal zelfstandig gerund worden. En ze hebben afspraken met een keten van bedrijven waarin bezorging van de pakketten aan de klant plaatsvindt. De vervoersorganisaties zelf doen eigenlijk geen of nauwelijks handmatige hendeling meer. Bijna alles wat in hun bereik ligt is geautomatiseerd of wordt dat op kortere termijn. De fysiek belasting vindt net buiten hun gezichtsveld plaats, daar waar er fysiek aangeleverd of bezorgd wordt. Een van onze mensen heeft gesprekken gehad met het hogere kader in die vervoersbedrijven en daar wordt ons ook duidelijk verteld dat de fysieke handeling niet onder hun verantwoording valt. Daar zijn hun subcontractors en ZZPers zelf verantwoordelijk voor. Het handmatig door burgers aanleveren van pakketten vindt plaats bij boekhandels en andere aanleverpunten zoals supermarkten. De medewerkers van deze zelfstandige vestigingen nemen pakketten aan tot een gewicht van maximaal circa 30 a 32 kg. De pakketten zijn voor 70% tot 10 kg, 20% tot 20 kg en 10% van 20kg en meer. Een gemiddelde inname plek ontvangt per dag een dertigtal pakketten dat in de laatste twee categorieën valt. Omdat we zelf pakketten met onze hefmobiel naar inname plekken brengen hebben we geregeld gesprekken met medewerkers en bedrijfsleiders. De pakketten worden door ons gemechaniseerd op een weegschaal gelegd en na weging in de rolcontainer van het vervoersbedrijf geplaatst. Medewerkers klagen steevast dat ze zo'n ding ook zouden moeten hebben, omdat ze het erg zwaar werk vinden. Bedrijfsleiders zijn ook geïnteresseerd, maar zodra de prijs ter sprake komt haken ze af. Veilig werken mag geen geld kosten zeggen ze. Bij de pakketaflevering hebben we een tiental bedrijven bezocht, waarvan enkele op verzoek van de inkomensverzekeraar of de arbeidsongeschiktheidsverzekering. De werkers in de pakketbezorging hebben zo goed als allemaal klachten zoals rugklachten, problemen met armen en benen en nekklachten. Ze wijten dit allen aan het tillen van de zwaardere pakketten boven de 10 a 15 kg. Ze zijn geïnteresseerd in de hefmobiel en we hebben diverse proeven gedaan. Het blijkt dat het werk in het uiterste geval circa 20 a 30 seconden per pakket langer duurt als je de pakketten boven de 15 kg met het apparaat hendelt. Bij de gemiddelde bezorger zijn dit circa 25 eenheden. Dit betekent een arbeidstijdverlies van circa een kwartier op een dag. Dit legt een te grote druk op de bezorgtijd. Als argument wordt ons te verstaan gegeven dat het pakket dat er bezorgd wordt maar €0.90 oplevert en dus daarom met de hand gedaan moet worden. Aanschaf van een hefmobiel past ook niet in het financiële plaatje van de zelfstandig bezorger. Een nieuw op te zetten grote speler voor stadsbezorging met elektrische voertuigen wil voldoen aan de tilnormen voor de bezorgers. Als ze binnen de NIOSH formule voor tillen blijven door het gebruik van hulpmiddelen is de bezorgtijd tussen een kwartier á een half uur per dag langer, wat ze op achterstand zet ten opzichte van de concurrentie. De implementatie van veilig tillen loopt hierdoor gevaar."

Heb daar een keer contact mee gehad. Toen was het probleem dat ze alleen lichte pakketjes tot max 5 kg bezorgden. Als validexpress nu onderdeel van TNT is weet ik zeker dat er in de keten helaas niet ergonomisch en arbovriendelijk gewerkt wordt. Maar ik ben ze aan het bellen om het zeker te weten. gebeld. Nemen pakketten tot 15 kg aan en bezorgen deze gewoon met de hand. Zeiden er uitdrukkelijk bij dat het niet arbovriendelijk gebeurt. Ze werken wel met mensen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt zoals mensen met rugklachten en andere handicaps die op deze manier weer meedoen in het arbeidsproces. Ik ga wel contact opnemen met de beleidsmakers daar, omdat de tijd er nu misschien rijp voor is, om uitbreiding naar zwaardere pakketten ook te gaan oppakken. Dat was toen niet het geval omdat ze pas net waren opgericht.

Leuke tips. Dank daarvoor. Kennen jullie wel een of meerdere vervoerders die aan onze wensen voldoen?

Voor onze hefmobiel en accessoires die bedoeld zijn om bezorgers hun gezondheid te ontzien, zijn wij op zoek naar een verzendorganisatie die in de gehele keten arbeidsvriendelijk werkt. Die dus aan de arboregels voldoet. Onze pakketten wegen tussen de 15 en de 45 kilo. We verzenden naar een twintigtal landen. Het tillen en sjouwen van deze pakketten gebeurt bij de verzenders tot nu toe met de hand of het wordt op een pallet geplaatst met de hogere kosten van dien. In onze productie en ons magazijn werken we uiteraard wel met de hefmobiel en onze klanten doen dat ook of gaan dat ook doen, maar het staat zo slordig als onze producten door iemand met de hand worden gesjouwd bij de aflevering bij de klant. We krijgen hier regelmatig commentaar op. Op elke doos plakken we het anti-tilsymbool zoals te zien is op www.veiligtillennietmeertillen.nl maar dat negeren de bezorgers gewoon. Dus als iemand een verzender/vervoerder/koerier weet?

Vervoeren zij ook arbovriendelijk?

Gewoon boeken als contant betaald en dan over tot de orde van de dag. Is de moeite niet waard om er een discussie over te voeren lijkt me.

Grappig dat je Jetverzendt noemt. We hebben overleg met hun om arbo verantwoord te gaan vervoeren. Onze apparaten zijn ontwikkeld om de ruggen en lichamen van sjouwers te sparen. Als we heden zo'n apparaat de wereld over zenden loopt de bezorger met een doos van dik veertig kilo te zeulen en dat vinden wij onverantwoord en niet passen bij ons product. We zijn dus op zoek naar een vervoerder die ons de veiligheid van de werkers kan garanderen en zo goedkoop mogelijk opereert. Jetverzendt lijkt daar een oor naar te hebben.

Een basisinkomen is geen verdienmodel. Het eerste ijsje is basis levensbehoefte en de rest zoek je er zelf maar bij.

Als de afrekening op jouw naam staat, is het gewoon aftrekbaar en kun je het dus terug betalen en weer in mindering brengen bij de aangifte. Als ie niet op jouw naam staat maar op de rechtsbijstandverzekering moeten zij het verrekenen als ze dit kunnen en niet jij.

Ik herhaal hier nog even de tekst uit de column die ik eerder schreef: In een beschaafd land willen de inwoners vanzelfsprekend goed zorgen voor hun medebewoners. Al het werk dat hiervoor noodzakelijk is, moet gedaan worden. Iedereen die er toe in staat is, dient zijn steentje bij te dragen. Uiteraard niet degenen die dat niet of niet meer kunnen, maar zelfs van hen wordt verwacht de anderen te helpen motiveren het werk te klaren. Om al dit werk te kunnen doen, moet voor iedereen een basisbedrag beschikbaar zijn om te voorzien in hun noodzakelijke natje en droogje en een dak boven het hoofd. De een haalt dit uit loon, de ander uit inkomsten van bedrijf, een ander uit een uitkering. Wat mensen meer willen kunnen en mogen ze zelf regelen, als maar voor iedereen de basisvoorziening is gegarandeerd. In Nederland is de basisvoorziening in vele hokjes en regelingen gestopt. We hebben er bijvoorbeeld een subsidie voor jong gehandicapten. We hebben er banen waar je in moet passen. We hebben er vacatures, en als je niet helemaal aan de eisen voldoet, kom je in een werkloosheidsuitkering. Als je niet goed kunt lopen, omdat je een keer te zwaar getild hebt tijdens een baan, kom je in de arbeidsongeschiktheidsregeling. Er wordt beoordeeld door iemand met een andere baan dat je nog 50 procent wel kunt lopen en dan moet je een baan aannemen waar je die 50 procent kunt gaan lopen. Als je ouder bent dan 65, word je in een ouden-van-dagen-uitkering gestopt. Tenzij je werk in een ander land hebt verricht, dan krijg je maar een gedeelte. Heb je helemaal geen mogelijkheid in een baan te passen, omdat je bijvoorbeeld de verkeerde opleiding hebt, dan kom je in de bijstand. Als je jong bent, krijgen je ouders kinderbijslag, dat als je ouder wordt, overgaat in studiefinanciering. Kortom, een hok vol met regelingen en subsidies, die allemaal wel een goede grondgedachte herbergen, maar waarvan je door de bomen het bos niet meer ziet. Het zou een goede gedachte zijn de basisuitkeringen en voorzieningen, die voor iedereen gelden, in plaats van allemaal met interessante afkortingen aan te duiden, voortaan gewoon subsidie te noemen. Subsidie is een instrument, bedoeld om een probleem te regelen en als het probleem niet meer bestaat, of achterhaald is door de feiten stopt het. Zo is de AOW een subsidie die van oorsprong bedoeld is om mensen met een zware baan te ontlasten als ze zo goed als versleten waren. Vanaf 65 jaar kwam je er standaard in. Deze subsidie is feitelijk nu vervangen door de arbeidsongeschiktheidssubsidie. Dus waarom stoppen we deze subsidies niet in hetzelfde hok? De leeftijdsgrens is dan niet meer aan de orde. Mensen kunnen gewoon doorwerken zolang ze hiertoe in staat zijn. Uiteraard hoort hierbij dat we zorgen voor goede hulpmiddelen om dit werk prettig te kunnen blijven doen. Het moet natuurlijk leuk zijn om te blijven werken. Een ergonomische stoel voor achter het bureau, een tilhulpmiddel voor de pakketbezorger, een stel goede schoenen voor de rolstoelduwer etcetera. Dit zijn gewoon dingen die we eigenlijk toch al hadden moeten regelen. Het blijkt dat maar 15 procent van de mensen nog een baan heeft op 64 jarige leeftijd. Bij 50 jaar zijn al meer dan de helft van de mensen uitgeschakeld door arbeidsongeschiktheid, of zitten in een andere uitkering. Ze doen echter naast hun uitkering wel allemaal vrijwilligerswerk, of ze klussen bij. Dit geldt ook voor 65-plussers. Die doen nog vele klussen, betaald of onbetaald. Mensen stoppen in de praktijk toch pas met dingen doen als ze het fysiek of geestelijk niet meer kunnen. Iedereen kent wel de kamertjesschilderende opa of de oppas-oma. De heer Drees zelf bijvoorbeeld gaf nog tot ver in de negentig adviezen aan politici. Stoppen met dingen doen en achter de geraniums gaan zitten ligt niet in de aard van mensen. Laten we gewoon gebruik maken van deze eigenschap en de AOW en andere levensonderhouduitkeringen afschaffen en daarvoor in de plaats een basissubsidie instellen die gedurende het hele leven geldt. Kan iedereen gewoon blijven doen wat hij leuk vindt om te doen, ongeacht leeftijd, en is ons financiële probleem dat we als maatschappij op dit moment hebben weer een stukje opgelost. Hoeven we alleen maar de condities te scheppen dat mensen het werken leuk blijven vinden.

Op het moment dat je geboren wordt heb je recht op een menswaardig bestaan en in onze maatschappij waar geld dit bepaalt, heb je dus recht op geld van een ander. Geld van de gemeenschap waar je in woont en naar rato van de heersende levensstandaard. Op dit moment moet je je in allerlei bochten wringen als je hier gebruik van wilt maken en kom je in veel gevallen niet aan "een bijdrage leveren" toe. Met het gratis geld voor een bestaanszekerheid zoals een basisinkomen voldoen we aan de maatschappelijke verplichting die we op ons hebben genomen toen er een kleintje bijkwam. Het kleintje zal, als hij vanaf het begin welkom is, vanzelfsprekend een bijdrage gaan leveren.