4711

Je schrijft dat je wil stoppen, maar vervolgens geef je allerlei situaties aan waarin je eigenlijk doorgaat als een soort ‘verhuurbedrijf’. Allereerst denk ik dat je bij jezelf na moet gaan wat je nou werkelijk wil: stoppen of doorgaan (want het is toch, wanneer je gewoon een baan hebt – zoals ik uit jouw verhaal lees – best een heel ‘iets’ om een onderneming erbij te hebben). Als je toch wil stoppen, dan denk ik dat je het beste je apparatuur kan verkopen (daar moet je natuurlijk gewoon BTW over afdragen en dat moet ook wanneer je het zelf ‘in privé’ overneemt). Hoe dat moet (dus aan je ‘ex-beoogde-partner’ of bijvoorbeeld via marktplaats), daar kan je zelf het beste over oordelen lijkt mij.

Wat ook belangrijk is in deze (voor de samenwerking) is dat de andere twee dit ook redelijk vinden. Wanneer jij in een Bentley rondrijdt en berekend hebt dat je hier X euro per kilometer voor moet kunnen ‘declareren’, kan dat volgens mij leiden tot behoorlijke spanning. Goed overleggen, dus.

Dit is de site van Skatteverket (in Zweden).

Wanneer je de jaartsukken opmaakt voor een bepaald jaar, dan komt het soms voor dat naar voren komt dat de aangegeven BTW over dat jaar niet juist was. Dat blijkt dan uit de balans. Vervolgens dien je dan een suppletie in over dat jaar. Dan heb je dus voor dat jaar een BTW schuld (of vordering) op de balans staan en het bedrag van de suppletie valt daar tegenover weg wanneer de betaling (of de ontvangst) een feit is.

Van een aftrekbeperking vanwege 'gemengde kosten' lijkt mij ook (zoals Joost al zei) helemaal geen sprake te zijn in dit geval.

Normaal gesproken zou je a) doen, mits de kosten al bedrijfskosten aangemerkt kunnen worden (zo niet, dan zou je misschien een 'persoonlijke aftrek' in je IB aangifte kunnen opvoeren).

Fiscaal gezien mag je 19 cent per zakelijk gereden km (met je privéauto) ten laste van de winst brengen. Hoe dat precies in jullie VOF geregeld is, dat blijkt uit de VOF overeenkomst (die er vaak niet is – dan is er m.a.w. niets geregeld: werk aan de winkel dus). Stel dat er in de overeenkomst geregeld is dat een vennoot 19 cent kan “declareren”, dan kan hij dat dus doen. Rijdt hij/zij 10000 km per jaar voor de VOF, dan kan hij dus 1900,- euro (onbelast) uit de VOF nemen en de VOF brengt dat bedrag ten laste van de winst (de winst die vervolgens – als dat zo in de overeenkomst staat natuurlijk – bijvoorbeeld 50/50 verdeeld wordt, wat vervolgens bij de vennoten belast wordt voor de IB). Zo simpel is het. Als daar niets over afgesproken is, dan is het uiteraard niet zo simpel. Dan zou ik zeggen: Snel afspraken maken. Overigens is het zo dat wanneer er afgesproken wordt om meer dan 19 cent per km “te vergoeden”, het meerdere niet ten laste van de winst gebracht kan worden door de VOF. En hoe dat meerdere, het voor de VOF niet aftrekbare gedeelte dus, verder verdeeld moet worden over de vennoten is dan weer afhankelijk van de VOF overeenkomst.

Dat soort kromme bepalingen in een arbeidscontract hebben geen waarde (dat weet je toch wel...?). Sterker nog: ik denk dat de kans groot is dat het tegen je werkt in het geval van een conflict. Lees jezelf in (Google, HL etc.) over dit onderwerp, zou ik zeggen. Want je bent kennelijk al werkgever en dan zijn onderwerpen als arbeidsrecht en goed werkgeverschap toch erg belangrijk.

Datgene jij informatief vindt, vindt iemand anders vaak hoogst irritante spam. Het is net als met al die talentenjachten op TV: Kandidaten (en hun families) vinden dat zij fantastisch zijn. Dat ontgaat vaak de onpartijdige kijker totaal. Zo ziet de betrokken ondernemer ook vaak dingen die anderen ontgaat. Goed om rekening mee te houden (vind ik).

Nee, het is natuurlijk veel makkelijker om een tijdelijk contract dat afloopt niet opnieuw te verlengen dan om een ontslagvergunning aan te vragen voor iemand met een vast contract.

Dan zou je dit toch goed moeten doornemen, lijkt mij: Ondernemer worden

Het is dus (dat zeg je namelijk) niet in de CAO geregeld. En je wil dus vragen of een werknemer ergens mee naar toe gaat (niet om een wijntje te drinken, maar naar iets zakelijks). Daar zal dan de werknemer een hoop uren mee kwijt zijn (neem ik aan). Op verzoek van “de baas”. Wat denk je zelf dat er gebeurt wanneer blijkt dat de werknemer hier niets voor krijgt en jij hebt dat niet van tevoren tegen hem/haar gezegd? Ik denk dat ik het kan raden… Dus: goed bespreken met hem/haar.

De wet vertelt niet hoe jij dingen moet gaan “boeken”. Op je balans moet je lening komen (en je investeringen en eventuele voorbelasting). In je resultaat de bedrijfskosten. En volgens de wet op de omzetbelasting moet je van alles vastleggen m.b.t. ontvangen facturen.

Dan debiteer je dus “kosten” (en eventueel “voorbelasting”, als hier BTW bij betrokken is) en crediteer je “leningen” .

Als je het helemaal goed wil doen, dan moet je het zakelijke gedeelte van de lening passieveren (niet activeren, maar passieveren) op je balans en de rente over dit gedeelte in je resultaat verwerken. Het privégedeelte (met bijbehorende rente) is gewoon privé. Het zakelijke gedeelte bestaat uit het geld dat je voor investeringen en eventuele bedrijfskosten hebt gebruikt.

Anders Dutchwebhosting misschien?

Neeh, Dennis. Niet om in te breken bij de buren. Want dat is echt heel vervelend voor de slachtoffers. En ook niet zomaar om roekeloos te rijden, want dat levert gevaar op voor anderen. Dus ondanks dat ik bijna altijd met jou eens ben, vind ik niet dat je dit zo kan stellen. En verder heb ook ik zelden zulke onzin gelezen zoals boven door Paul geschreven (de kneus is overigens NIET van mij afkomstig, dus meer mensen delen kennelijk deze mening). Dus daar zijn wij het dan weer roerend over eens. Peter

Een kredietfaciliteit (dus de mogelijkheid om X euro te lenen indien nodig) die niet gebruikt is komt niet tot uitdrukking op de balans van een onderneming. Ook niet op de openingsbalans uiteraard. Als je toch de behoefte hebt om deze extra ‘buffer’ te noemen, dan zal je dat in een toelichting moeten doen. Kennelijk ben je met een plan bezig, dus dan is het toch simpel om dat ergens te vermelden (“Verder beschikt de onderneming over een ongebruikte kredietfaciliteit van X euro bij de Y bank als extra buffer…. bla, bla” of iets dergelijks).

Daar zou ik niet van uit gaan, want zij zeggen dat het een uniek nummer voor deze ene order is.

Maar dat zeggen ze toch ook niet? Zij zeggen dat je het beste één betaling per order kan doen, dus niet één betaling voor X orders bij dezelfde leverancier. Dat lijkt mij ook wel handig, omdat anders de kans dat er iets verkeerd gaat nog groter is (het schijnt - heb ik begrepen uit berichten - toch wel het e.e.a. verkeerd te gaan soms).

Ik weet dat MKB A'dam dit kritisch volgt (het reilen en zeilen in A'dam 'Metropool' dus) en binnenkort overleg met de gemeente heeft. Een soort evaluatie van eerdere gesprekken die hier beschreven worden.

Volgens mij stond Amsterdam er niet tussen.

Dat is natuurlijk niet de beste oplossing voor een beginnende eenmanszaak met weinig omzet. Daar worden hoge tarieven gehanteerd namelijk (zij hebben ook hoge onkosten, dus het is ook wel enigszins te verklaren). Maar dat een indicatie van 350,- euro eindigt in 1500,- is inderdaad slecht. Zeker als het, zoals jij het schetst, niets bijzonders was.

Had je dan helemaal niet vooraf afgesproken welke werkzaamheden verricht moesten worden en welk prijskaartje daar aan vast hing? Gezien het bedrag heeft hij/zij vast een uitgebreide jaarrekening gemaakt voor je onderneming, die vervolgens ongelezen de archiefkast in verdwenen is. Het is (vind ik) beter om geen dingen te laten doen waar noch jij, noch de belastingdienst, op zitten te wachten.

Er is helemaal geen opbrengst of last. De betaling moet je als transitorische post op de balans verantwoorden. Vervolgens zou je, als je heel krom (althans in mijn ogen heel krom) wil denken, kunnen beweren dat je bezitting (je vordering op de staat dus) heel onzeker is en hier een voorziening (dus een kostenpost) voor in je resultaat opnemen.