RT....

Ik wil je niet uit de droom helpen, maar af en toe een pakketje wegbrengen is wat anders dan 'koerieren'. Je hebt dan te maken met een strak schema, daar is niks lekker romantisch rondtuffen bij. Althans, dat is mijn ervaring. Dus voordat je je in allerlei avonturen stort, zou ik toch eens een tijdje in loondienst meedraaien.

ja zou kunnen natuurlijk, wie weet...dus ::)

Voor zover vennoot B hier ook maar iets over te zeggen heeft... Huurschuld zal niet zo'n punt zijn als deze op tijd voldaan wordt. Maar als de bank geleend heeft zal deze toch echt zelf akkoord moeten gaan met het vrijwaren van vennoot A, hoe zeer vennoot B ook meewerkt. Je begrijpt me verkeerd. De vrijwaring heeft uiteraard geen 'derdenwerking'. De uitgetreden vennoot (A) kan nog altijd worden aangesproken voor 'oude' schulden (zoals gezegd o.a. de huurpenningen). Mocht dat gebeuren dan dient A dus te betalen, maar kan dankzij het overeengekomen beding de vordering verhalen op B (en dan maar hopen dat B solvabel genoeg is uiteraard). Wil je je eigen aansprakelijkheid ook jegens de derden uitsluiten, dan zul je hierover uiteraard afspraken moeten maken met die derden (en die zullen daar niet op zitten te wachten).

Goed punt van Dennis! Een kleine aandeelhouder (stemgerechtigd of niet) kan (op den duur) nogal vervelend zijn/worden. Je overweging om het aandeel uit te keren is omdat je de werknemer wilt 'binden'. Ik ga er dan van uit dat je hiermee doelt op een 'emotionele binding'? Want hij kan uiteraard prima het aandeel in ontvangst nemen en lekker ergens anders aan de slag gaan. Dan is het voorstel van Dennis, om de werknemer mee te laten delen in de winst, een betere optie. Want is hij weg, dan deelt hij ook niet meer in de winst.

Als A uittreedt, dan zal A ook een vrijwaring willen verkrijgen voor schulden die de VOF is aangegaan (ik denk dan bijvoorbeeld aan langlopende contracten zoals eventuele huur van het pand etc). Je zou A kunnen voorhouden dat je alleen bereid bent hieraan mee te werken als zij genoegen neemt met een redelijk uitkoopbedrag.

Hangt er ook een beetje vanaf of morgen de wereld vergaat of niet, of andere zaken die je er bij de tandenborstelharen bijtrekt :-\ Discussie begint 'wat' te verzanden. Ik denk dat Romano er in de praktijk prima in zal slagen om e.e.a. goed in te richten, en de ervaring zal dan wel leren of hij op de goede weg zit of niet. Ik sluit me wat dat betreft aan bij wat Ludi zei:

Laatste poging: je hebt me nog steeds niet uitgelegd wat maakt dat die wetswijzing er voor zorgt dat een uitspraak van vandaag (over de vraag of en wanneer men een product retour mag sturen) alsdan geheel achterhaald is...

Ja je zult wel gelijk hebben, in Nederland is de jurisprudentie inderdaad geen rechtsbron... ::) En je hebt nog steeds geen antwoord gegeven op de vraag in welke zin de wet verandert.

Dat levert te weinig op. Over drie maanden wordt de wet aangepast. In welke zin? Sarcasme...toch?

Zin in een proefproces, ieder draagt zijn eigen proceskosten en kosten griffierecht/dagv. delen? ;)

Alleen wel jammer dat uitgangspunten voor juristen natuurlijk weer voer voor discussie opleveren... Bovendien is met die quote niet gesteld dat de consument zijn herroepingsrecht verliest, slechts dat zij aansprakelijk is voor eventuele schade. Dat zijn twee verschillende dingen. Wat voorafgaat aan jouw geknipte quote was: Sommige consumenten maken gebruik van hun herroepingsrecht nadat zij de goederen meer dan noodzakelijk gebruikt hebben om de aard, de kenmerken en de werking ervan vast te stellen. In dat geval dient de consument zijn herroepingsrecht niet te verliezen, maar aansprakelijk te zijn voor het waardeverlies van de goederen. Het uitgangspunt dient te zijn dat (...) etc. Zie overigens ook Nota II, Kamerstukken II 1999/2000, 26 861, nr. 5, p. 24: Vervolgens vroegen deze leden, voor het geval hun voorgaande vraag bevestigend moet worden beantwoord, of de consument wel verplicht is het product in oorspronkelijke staat terug te sturen. Ook deze laatste vraag moet bevestigend worden beantwoord. Hetgeen in de artikelen 6:271 e.v. BW over de rechtsgevolgen van de ontbinding wegens een tekortkoming in de nakoming is bepaald, is naar analogie van toepassing op de ontbinding uit hoofde van artikel 7.1.9A.4. (huidig art. 7:46d BW) Zo is de consument verplicht tot ongedaanmaking van reeds ontvangen prestaties (artikel 6:271 BW). Hij zal het door hem ontvangen product derhalve in de staat waarin hij het heeft ontvangen moeten retourneren aan de verkoper. Is dit niet mogelijk, dan is de consument gehouden tot schadevergoeding voor zover de tekortkoming aan hem kan worden toegerekend (artikelen 6:74 e.v. jo. 6:273 e.v. BW). Dus als je het zuiver zou bekijken, dan mag de consument de half lege tube retour zenden, moet de verkoper deze ook retour nemen, moet de verkoper de koopprijs terugstorten en vervolgens de consument aansprakelijk stellen voor de schade (ik laat hier overigens voor het gemak de uitzonderingen zoals bederfelijk waar etc buiten beschouwing!) Door niet retour te nemen verrekent de verkoper indirect het reeds betaalde verkoopbedrag met de schade. Het is mij in ieder geval nog niet helemaal helder en de ingenomen stellingen laten imho nog steeds ruimte voor discussie.

Je zegt dat bulkproducten in principe niet retour genomen worden en dat men dan maar een testertje er bij moet bestellen. Zou het niet fijner zijn, ook voor de klant, als jij bv boven een bestelling van 50 euro(?) er een testertje gratis bij doet? Nu komt het namelijk een beetje over in de trant van: 'had je maar wat extra geld moeten uitgeven aan een testertje, niet mijn probleem...maar toch bedankt voor de bestelling van enkele tientjes.' Zou voor mij de eerste en laatste keer zijn dat ik iets bij jou bestel (no offence ;)) Geef je er een gratis testertje bij, dan geef je de klant de mogelijkheid om te testen en de producten ongeopend retour te sturen (heeft niemand pijn van). Krijgt de klant ook meteen een 'cadeautje' die hij misschien aan een kennis geeft, die vervolgens weer op basis van die tester bij jou producten besteld. win win win. Overigens ben ik het ook met je eens (en met Hans) dat je desondanks wilt weten hoe het juridisch precies zit, lijkt me een gezond uitgangspunt. Maar daarna moet je je wel afvragen of je die theorie ook in de praktijk wilt brengen. Ik denk dat je klanten immers niet zitten te wachten op een juridisch betoog als hun producten niet retour genomen worden.

Het antwoord zal vast wel ergens in je studieboek terug te vinden zijn...

Romano, ik neem aan dat jij je voornamelijk richt op consumenten om je brood te verdienen toch? Dus als een consument je iets verteld vanuit zijn perspectief, dan lijkt het me dat het juist jouw belang dient i.p.v. dat het daarmee in strijd is (afgezien van de vraag of de gegeven informatie juist is). Ik ben overigens wel benieuwd of je al besloten hebt hoe je e.e.a. gaat inrichten. Er heeft een hoop juridisch getouwtrek over en weer plaatsgevonden, maar ik betwijfel of in de praktijk de soep zo heet gegeten wordt. Ik lees in je berichten dat je je voornamelijk richt op het niet in retour hoeven ontvangen van producten (hetgeen je een hoop juridisch gedoe kost, discussies met klanten, gebruik van zegels etc.), maar hoe groot schat je de kansen in dat producten inderdaad retour komen? En wat zijn dan voor jou de kosten? Weegt dat op tegen de baten van een uitmuntende klantenservice/gevoel?

Excuus, zeker niet de bedoeling je woorden te verdraaien. Maar TS gaf aan het vreemd te vinden dat er eenzelfde tarief gehanteerd wordt, waarop je antwoorde met de vraag of de geboden oplossing soms niet goed was. Dat stond verder niet ter discussie, het ging om het enkele feit dat er, op het eerste oog, geen lager tarief werd gehanteerd voor de administratief medewerker. Wat je wel zou verwachten. Die gedachtegang kan voor TS behulpzaam zijn, anders dan je deed voorstellen, om te beoordelen of het gebruikelijk is dat er eenzelfde tarief geldt. TS heeft ook helemaal niet de indruk gewekt te denken dat ze opgelicht werd, maar vroeg zich oprecht af of de declaratie op die manier gebruikelijk is. Ik vind het niet gebruikelijk, dus rechtvaardigt dat mi ook de vraag richting de accountant. Hoeft helemaal niet in verwijtende zin, en de accountant heeft ongetwijfeld een goede reden om het op die manier te doen en heeft jou als klant daar waarschijnlijk ook nog eens (financieel) mee geholpen.

Dus jij vindt dat een administratief medewerker per definitie dezelfde competenties heeft als een accountant en dus recht heeft op hetzelfde uurtarief? Ik ga ervan uit dat een accountant beter onderricht is en om die reden waarschijnlijk ook een hoger tarief vraagt. Dan zou ik het in beginsel gek vinden als ik een factuur krijg waarop staat dat een administratief medewerker kennelijk hetzelfde (hoge) tarief vraagt als de accountant. Dat is ook wat TS kennelijk vreemd vond. Dat er vervolgens legio omstandigheden kunnen zijn die hetzelfde tarief rechtvaardigen is een tweede. Zou graag nog van TS horen wat het antwoord is geweest!

De reden dat een accountant het tarief vraagt dat hij vraagt zal te maken hebben met de expertise die hij heeft, genoten opleiding, ervaring etc. Een administratief medewerker heeft niet diezelfde expertise of ervaring, dus is het logisch dat hij voor zijn dienstverlening een lager uurtarief hanteert. Ik vergelijk het maar even met de advocatuur, waarin een advocaat-stagiair een lager uurtarief in rekening brengt dan een vennoot. Als je dan wel een vennoot-tarief moet betalen voor werk dat een stagiair heeft gedaan, dan steekt dat ergens. Ik kan me voorstellen dat je je accountant kiest op persoonlijke gronden, en liever niet wilt dat iemand anders vervolgens het werk gaat doen. Kan me voorstellen dat dit sporadisch gebeurt, maar vind het apart dat daar dan wel hetzelfde tarief wordt gerekend. Maargoed, waarschijnlijk heeft de accountant een goede verklaring voor dezelfde tarieven en is er weinig aan de hand.

Ok, dan zal ik maar gewoon zeggen wat je wilt horen. Je kunt de auto op je naam zetten en daarna weer terugverkopen, daarmee ondervang je al je problemen. Succes!

Al bij de bank langs geweest?

Artikel 2:9 lid 2 BW: Elke bestuurder draagt verantwoordelijkheid voor de algemene gang van zaken. Hij is voor het geheel aansprakelijk terzake van onbehoorlijk bestuur, tenzij hem mede gelet op de aan anderen toebedeelde taken geen ernstig verwijt kan worden gemaakt en hij niet nalatig is geweest in het treffen van maatregelen om de gevolgen van onbehoorlijk bestuur af te wenden.

Ik kan me haast niet anders voorstellen dan dat ten tijde van de oprichting er 4 bestuurders geweest zijn. Als er met de 3/4 meerderheid een besluit moet worden genomen, dan kan ik dat met slechts 3 bestuurders niet anders lezen dan 2/3. Ben niet zo thuis in de praktische kant van dit hele verhaal, wellicht dat StevenK je hier mee kan helpen. edit: In tegenstelling tot hetgeen in eerder schreef is het besluit niet vernietigbaar, maar nietig. Verwijzend naar art. 2:14 bW.

Wat is in de statuten bepaald over het wijzigen van de statuten?

Als het besluit destijds is genomen i.s.m. de statuten, dan is het wellicht vernietigbaar o.g.v. art. 15 lid 1 sub a BW. nietig o.g.v. art. 2:14 BW Wanneer was 'vorig jaar'? De mogelijkheid tot vernietiging vervalt nl. een jaar na de dag waarop het besluit kenbaar is gemaakt. (lid 5). Wat wellicht ook kan, is een 2/3 besluit nemen. Dit is wellicht ism de statuten, maar dan moet de derde bestuurder dit besluit dus vernietigen. Als verweer zou je dan art. 2:8 in stelling kunnen brengen, omdat het i.c. onredelijk is vast te houden aan een statutaire bepaling (en er kennelijk in het verleden ook niet aan werd vastgehouden).

Je wilt jezelf als taxichauffeur laten inlenen door een taxibedrijf dat over een taxivergunning beschikt? Volgens deze bron heb je dan zelf geen taxivergunning nodig.

Ik denk niet dat het fiduciair is en wel om de volgende reden: De eigendomsoverdracht die mogelijk fiduciair is, betreft de auto. En laten we stellen dat de eigendomsoverdracht gedaan wordt omwille van zekerheid (dat is imho niet zo, maar goed). Je hebt anders al meerdere malen aangegeven dat je de eigendom wilt om te voorkomen dat je niet betaald wordt... Niet relevant, de auto wordt overgedragen louter ter zekerheid van betaling van die diensten. Het is Tummers ;) Wat je wilt kan dus niet, andere opties hebben we al meerdere malen aangereikt (retentie, of pandrecht zoals StevenK voorstelt). Aangezien jij als importeur de kennis en expertise hebt die een toiletjuffrouw ontbeert, ga ik ervan uit dat je ons nog laat weten hoe je het hebt opgelost.