kuifje

In principe kun je andere onderdelen van de verpakking, bijvoorbeeld specifieke kleurvelden, lettertypes etc net zo goed laten vastleggen als beeldmerk als andere dingen. Ja, je kunt je ook op het auteursrecht beroepen (als je dat hebt, tenminste, dat wil zeggen als de ontwerper dat schriftelijk aan je heeft overgedragen), maar uiteindelijk zal de andere partij, als hij toch al inbreuk pleegt op een paar merken, niet echt warm of koud worden van een auteursrecht inbreuk meer of minder. Als je toch officiele distributeur bent, kan de japanse fabrikant je misschien nog wel helpen. Misschien hebben ze wel een (in Europa geldig) patent? Let op: het zal weinig zinvol zijn om de Chinese leverancier aan te pakken. Dat is ten eerste heel veel werk, en ten tweede is de kans op succes gering. Je moet dus de Europese importeur(s) aanpakken. Wat je ook kunt doen is hun klanten aanpakken (voor zover het niet ook jouw klanten zijn, natuurlijk). Als je er eenmaal een paar hebt aangepakt, spreekt zich dat wel rond. Je kunt mogelijkerwijs ook de douane (vooral van de landen waarlangs het spul Europa binnenkomt) aanspreken. De douane heeft, bij mijn weten, als actief doel om namaak op te sporen, dus die kunnen zo een binnenkomende zending blokkeren. IK weet ook niet precies de REACH regels, maar de bedoeling is niet (dat herinner ik me tch van een paar jaar geleden) dat iedereen maar gratis kan aanhaken. Dat jij de REACH aspecten in order hebt gebracht, wil nog niet zeggen dat die Chinees daarvan mag profiteren. Heeft hij zijn REACH wel in orde? Daarmee heb je een ander aspect waarmee je hem kunt aanpakken.

Voor sommigen, zelfs goede ondernemers is het invullen van een simpel formuliertje een halve dagtaak. En het is slecht 1 van de 429 administratieve verplichtingen. Er is op zich niks tegen verplichtingen aan een ondernemer. Maar wel als ze alleen, of hoofdzakelijk, een administratief doel dienen. Dat zorgt voor frustratie bij de ondernemer en voor een meerkost voor de samenleving = klanten van de ondernemer. Ik neig naar de kant van mmint. Er is van alles mis met schijnzelfstandigheid, zeker als het het gedwongen is, maar het middel is erger dan de kwaal. Waarom kan een fietskoerier met slechts 1 opdrachtgever geen echte ondernemer zijn? Zolang hij vrij kan kiezen om een opdracht aan te nemen, en zolang hij tevreden is met die ene opdrachtgever, is er toch niets aan de hand? Het lijkt er heel hard op dat de overheid de gemakkelijke weg kiest en op basis van administratieve gegevens het onderscheid wil maken, terwijl de overheid eigenlijk naar de essentie zou moeten kijken. En met die administratieve last zadel je iedereen op. Ook de goeden, de echte ondernemers. Niet alleen de kwaden of de twijfelgevallen. Een administratieve last, voor iedereen, is nooit goed en moet altijd verantwoord worden door een duidelijk voordeel. En dat voordeel is er, zo lijkt het toch, niet. De wantoestanden worden niet vermeden, alleen mooier aangekleed, maar ondertussen moet iedere ondernemer wel dagdelen besteden aan het invullen van formuliertjes die voor 90% van hen onzinnig zijn. Formuliertjes invullen is niet iets kleins. Het hindert ondernemers (ze hadden die tijd ook kunnen besteden om een dikke buitenlandse klant binnen te halen, of om het veiligheidsbeleid van hun zaak onder de loep te nemen), en laat de balans doorslaan voor sommigen om maar geen ondernemer te worden.

Ben je je ervan bewust dat die laatste informatie zeer waarschijnlijk illegaal verkregen is? Zie https://blog.iusmentis.com/2017/03/06/is-tracker-e-mail-legaal/

Niet superveel. De enige waar TS echt goed advies kan krijgen is een DE advocaat. Open kaart spelen....dat is eigenlijk zoeken naar een compromis. X duizend euro als je de rechtszaak laat vallen. Uiteindelijk zal de andere partij ook wel weten waar zijn zwaktes zitten (omvang van de schade, twijfelachtige inbreuk) en zal die waarschijnlijk ook liever een goede deal dan een rechtszaak willen. Maar ook dat doet TS het beste via een DE advocaat, voor je het weet maak je een fout waardoor je 'hangt'

Ja, maar zodra ze eenmaal toegekend zijn vallen ze uiteen in een bundel nationale patenten, die in inder land apart te onderhouden zijn door betalingen van taksen, en in ieder land apart af te dwingen zijn. Bijna niemand houdt alle landen in stand, maar de meeste mensen houden wel minimaal hun thuismarkt en de drie grote landen in stand. IK heb al gezien dat in een heel aantal landen dit octrooi niet meer van kracht is, maar in DE en NL wel. Maar de octrooihouder zal een aparte rechtszaak moeten beginnen in NL als hij iets tegen inbreuk in NL wil doen. Zonder me over de grond van de zaak uit te spreken vind ik het volledig logisch wat de andere partij doet: in zijn thuismarkt aanvallen. Hoe zou je zelf zijn? Als je zelf bijvoorbeeld een Tsjechische inbreukpleger had, die zowel in CZ als in NL inbreuk had gepleegd, waar zou je die dan in eerste instantie aanpakken? in NL toch zeker, en niet in CZ?

Je moet alleen claim 1 bekijken. In eerste instantie zijn de andere claims niet relevant. En de uitvinders kunnen best onderdelen hebben ingekocht. Waarom zou dat niet mogen? Het is de bijzondere constructie die ze met die onderdelen hebben gemaakt die geoctrooieerd is, niet die gecollimeerde laser diodes.

OK. Die is inderdaad toegekend (geen aanvraag meer) en is inderdaad van kracht in DE (de jaarlijkse taksen zijn tot op heden altijd netjes betaald). Het is dus gewoon een volledig geldig patent, waarop ze zich mogen beroepen. Ook de oppositieperiode is al lang voorbij. Wat wel opmerkelijk is: Jij zegt 'Bedrijf B is een Duitse GmbH die beweert een patent te hebben op methodes die gebruikt zijn in de producten van bedrijf A'. Dat is niet juist. Bedrijf B heeft een patent op bepaalde producten, die in claim1 precies omschreven zijn. De methode die gebruikt wordt om die producten te maken is volledig irrelevant. Als je dat dacht, en daarop je onderzoek hebt gebaseerd, is dat dus niet juist. Als het product wat je verkoopt alle kenmerken heeft van claim 1 pleeg je inderdaad inbreuk. Maar goed, of je nu wel of geen inbreuk pleegt is niet zo interessant, omdat je blijkbaar geen geld hebt om je te laten bijstaan zelfs al zou heb je 100% gelijk. Daar zit je probleem, niet in de vraag: wel of geen inbreuk.

KUn je het patentnummer van bedrijf B plaatsen?

Tja, je hebt maar twee keuzes: Vechten of opgeven. Een tussenweg is is er niet (behalve dan een deal bereiken met bedrijf B) Zeker het Duitse octrooi-inbreuk-recht is zeer specifiek. Je zult in eerste instantie bij een Duitse octrooigemachtigde of advocaat gespecialiseerd in octrooirecht moeten langsgaan. Al is het maar om je mogelijkheden en de bijbehorende kosten op een rij te krijgen, en om antwoord te krijgen op de vraag van TwaBla. En ik zou dat snel doen, antwoordtermijnen willen wel eens kort zijn in Duitsland. Je zult hier op het forum geen gespecialiseerd advies kunnen krijgen voor een buitenlandse juridische kwestie. Maar let op: Je kunt alleen voor het Duitse gerecht gedaagd worden voor een inbreuk in Duitsland. Ik weet niet hoe groot je markt is in Duitsland en daarbuiten, maar onafhankelijk van de uitkomst kun je in andere landen gewoon doorgaan (natuurlijk alleen als je echt geen inbreuk maakt). Een (echte of vermeende) inbreuk in NL, BE, IT of wherever kan nooit onderwerp uitmaken van een rechtszaak in DE. De enige tussenoplossing met gematigde kosten die ik zie is: een dealtje maken over een schadevergoeding voor inbreuk in het verleden in Duitsland, en toezeggen dat je in Duitsland niet meer actief zult zijn, en dan gewoon doorgaan in de andere landen. Maar ook voor een dergelijke deal doe je het beste een beroep op een Duitse specialist. En dat voelt natuurlijk ook verkeerd, omdat je er zeker van bent dat je niets misgedaan hebt. Maar soms moet je vooral praktisch denken en je emoties aan de kant zetten.

En wie gaat die producten dan verkopen? Jij, of die certificeerder? Als het die certificeerder is, heeft hij dus alle macht in handen, jij wordt gewoon anonieme leverancier, en kunt uitgespeeld worden tegen andere leveranciers en zijn eigen interne productie. Als jij het bent, moet je dus producten met het merk van de concurrent verkopen. Hoe gaat dat in de praktijk? Lijkt me gek, dat Coca Cola zijn spul in Pepsiflessen doet, en het dan verkoopt met de geheime boodschap: ja, er staat wel Pepsi op, maar trek je daar maar niets van aan, eigenlijk zit er echte cola in.

Hoewel ik octrooigemachtigde ben wil ik octrooien zeker niet overdreven pushen. Het begint inderdaad met het businessplan. Wat wil je bereiken? Misschien kan een octrooi nuttig zijn voor het bereiken van je doel, en misschien niet. Een octrooi is een middel, wat je in kunt zetten als ondernemer, maar dat is lang niet altijd nodig/wenselijk/verstandig. Dat varieert van geval tot geval.

Helaas is dit een misverstand wat vaak voorkomt, dat van dat Europees octrooi, en waar de autoriteiten ook flink hard aan meewerken. Ten eerste: het is geen heel gedoe. Je hebt al tientallen jaren een europese octrooiprocedure. Aan het eind krijg je een toekenning (of niet natuurlijk). Daarna moet je (nu nog, voordat het unitaire octrooi er is) besluiten in welke landen je dit octrooi actief wilt houden, en daarvoor bepaalde formaliteiten uitvoeren, die door de individuele landen worden voorgeschreven. Daar is niets moeilijks aan, een beetje administratie voor een octrooigemachtigdenbureau, en wat vertalingen. Daar zitten natuurlijk kosten aan, maar als je een beetje een bescheiden set landen neemt (wat de meesten sowieso al doen) dan is dat zelden meer dan een paar duizend Euro. Afgezet tegen de totale kost van een Europese octrooiprocedure (15-20000€) heb je het dan over 10-20%. Je zult dus realistisch gesproken maximaal een paar duizend Euro besparen. Ten tweede: Het unitair octrooi is alleen geldig in de Europese Unie (en dan zijn er nog een paar landen waarvan niet duidelijk is of ze wel mee gaan doen), terwijl een Europees octrooi veel breder gaat. Voor de landen buiten de Europese unie (bijvoorbeeld economisch gesproken relatief belangrijke landen zoals Noorwegen, UK(?), Turkije, Zwitserland) verandert er sowieso niets als gevolg van het unitair octrooi Ten derde: Je kunt niet wachten. Als je over vier, vijf jaar de toekenningsbeslissing van je europese octrooi krijgt, dan pas is het relevant of het unitaire octrooi er op dat moment is. Of het er nu al zou zijn of niet is niet relevant. En we zijn goed op weg dat het er waarschijnlijk wel komt, maar zeker is het ook nog lang niet. In mijn inschatting: als het er over vier jaar nog niet is, dan komt het de komende 10 jaar ook niet meer. Het heeft geen zin om te wachten, het komt er of het komt er niet, en als het er komt kun je ervan gebruikmaken onafhankelijk van of je nu wacht of niet. Ten vierde: Momenteel is het nog zo dat je per land waarin je gevalideerd hebt instandhoudingstaksen moet betalen. Als je het unitair octrooi neemt zul je een centrale betaling moeten doen. Die zal wel een stuk hoger zijn, waarschijnlijk ongeveer zoals nu voor DE, FR, UK en NL samen. Dus daar bespaar je ook al niet echt. Wel is het zo dat het dan een alles of niets verhaal is. Je kunt nu nog besluiten dat je na 10 jaar alleen in bijvoorbeeld PT je gevalideerde Europese octrooi in stand houdt en dat je het opgeeft voor de rest van de landen omdat daar toch geen business zit. Dat kan niet meer als je voor het unitair octrooi kiest, dan is het alles in stand houden (3-5000€/j in de laatste 5 jaren) of niets. Ten vijfde: Als je het unitair octrooi kiest, val je ook automatisch onder het eengemaakte octrooihof voor wat betreft inbreuk en nietigheidsprocedures, terwijl dat met het traditionele Europese octrooi niet zo is, daar val je gewoon onder de nationale gerechtshoven. Dat wil dus zeggen dat als iemand nu jouw octrooi wil vernietigen, hij in bijvoorbeeld 10 landen naar de rechter moet stappen, met 10 maal kosten en 10 maal kans dat hij sommige procedures wint, en sommige verliest. Dat zal hij dus niet gauw doen. Bij een unitair octrooi zal dat nog maar voor 1 gerechtshof moeten, en is de kans dat hij dat gaat doen dus ook veel groter. Kortom, voor de octrooihouder zit er misschien een paar duizend euro voordeel aan het unitair octrooi, maar ook een aantal nadelen, die in mijn professionele opinie meestal zwaarder wegen. Het unitair octrooi is meestal NIET in het belang van de octrooihouder: de daadwerkelijke bescherming wordt zwakker, en je raakt flexibiliteit kwijt. Misschien is het unitaire octrooi wel in het belang van de maatschappij als geheel, maar dat is een andere issue.

Ja zeker. Het is bijna altijd het beste om eerst een nationaal octrooi aan te vragen. Dan heb je een jaar de tijd (en geen dag langer!!!!) om in andere landen een octrooi in te dienen, waarbij je, voor wat betreft de vraag of het nieuw/inventief is, om het simpel te zeggen, fictief in die andere landen de datum van de oorspronkelijke nationale indiening krijgt. (dit is het zogenaamde prioriteitsrecht) Het voordeel is dat je inderdaad (meestal na 6-9 mnd) een eerste nieuwheidsonderzoek krijgt, en dus een beetje kunt inschatten of je wat in handen hebt, en bovendien misschien al een beter idee hebt in welke landen er interesse is, zodat je meer gefundeerd kunt beslissen of, en in welke landen, je de procedure wilt doorzettten.

Ja, het loont absoluut. Als je geen octrooi in China neemt, maar wel in Europa, dan mag iemand wel in China produceren, maar iedere importeur, zelfs iedere handelaar, in Europa kun je aanpakken. Ze mogen zelfs geen reclame maken of het product op een beurs laten zien in Europa. Je ziet het waarschijnlijk als een kost, maar je moet het zien als het vastleggen van je eigendom, en je moet daar geld voor voorzien in je businessplan. ZOnder een octrooiaanvraag heb je NIETS, dan mag iedereen je namaken. Hoe denk je dat je je ontwikkelkosten en marketingkosten gaat terugverdienen als morgen iedereen zonder diezelfde kosten jouw kan wegconcurreren? Bovendien, zoals Cosara zegt: hoe denk je een investeerder te vinden? En wat denk je dat er gebeurt als een grote speler jou wil uitkopen/de zaak wil overnemen? Die hechten ook waarde aan een beetje bescherming. Ga eens met een octrooigemachtigde praten. Als je het dan nog steeds echt niet wilt, eigen keuze, daar ben je ondernemer voor, maar op het eerste gezicht lijkt je houding niet verstandig.

Afgezien van het fiscale aspect, lijkt het me in eerste instantie onwaarschijnlijk dat de licentievoorwaarden toelaten wat jullie willen. De andere partij lijkt me hoogst professioneel, die gaat dit truukje echt niet toelaten.

Maar dat is het hele punt van de vraag toch juist? Een door vraag en aanbod tot stand gekomen marktwaarde is vermoedelijk vele malen hoger dan het in een onderonsje tussen werkgever en werknemer afgesproken symbolische verkrijgingswaarde? Niet perse. Er zitten ook nadelen aan het breed aanbieden: Kost geld: je moet daar tijd en energie in steken, spreken met mogelijke geinteresseerden, etc Kost tijd en dus geld: Er zijn weer instandhoudingstaksen te betalen, mogelijk voor het moment dat een deal gesloten is Geeft info aan concurrenten over wat er gaande is in het bedrijf Geeft macht aan concurrenten. Ik hoef helemaal geen moeite te doen om een berekening te maken waarbij een brede verkoop 10 of 20000 Euro kost, zonder garantie op een verkoop. Een snelle, cleane sale, zonder moeite, voor 1 €, is dus best te verdedigen.

Een patent heeft geen intrinsieke waarde. Het heeft alleen een waarde als instrument in een businessplan. Dat kan een heel simpel businessplan zijn. Om het heel extreem te stellen, als ik morgen een sleutelpatent voor touchscreens kan krijgen, is het businessplan in 1 minuut klaar. Maar er moet wel een daadwerkelijke, winstgevende business zijn (of het vooruitzicht erop) voordat het patent waarde krijgt. Een recht om visvergunningen uit te geven voor een vijver heeft ook geen waarde als er geen vis in de vijver zit. Dat is ook zo in jouw voorbeeld: Waardoor wordt de winst gegenereerd? Door het zakelijk inzicht van de manager van de start up, waarbij het patent geen rol van betekenis speelt? Door het feit dat hij/zij als enige de waarde van het patent inzag? Of misschien had iedere sukkel met het patent winst kunnen maken. Je moet oppassen om niet de gerealiseerde winst als uitgangspunt te nemen, maar de waarde te bepalen op het moment van overdracht, met de kennis van potentiele kopers op dat moment. Het zou oneerlijk zijn om de waarde van een winnend loterijbiljet op een moment VOOR de trekking gelijk te stellen aan de waarde NA de trekking. Kortom, de belastingdients zal een behoorlijke kluif hebben om hard te maken dat de waarde anders was dan de prijs die door vraag en aanbod tot stand is gekomen.

IK ben het in principe met je eens. Het lijkt niet rationeel. Maar goed, niet iedereen heeft hetzelfde idee van rationaliteit. Soms helaas, en soms gelukkig. Ik wordt, bij herlezen, gekieteld door de volgende zin van de TS: 'Ik heb bij mijn werkgever een product ontwikkeld dat al geruime tijd wordt toegepast' Betekent dit dat het product (tussenproduct of eindproduct) er ook uitgaat bij de werkgever? Indien ja, dan is het verhaal logisch. Indien nee, dan is de directeur geweldig dom, of speelt hij een uitermate slim spelletje, zo slim dat ik het niet begrijp. Misschien kan TS dit beantwoorden: gaat het product er ook uit bij de werkgever?

Je weet wellicht dat je om het patent in stand te houden ieder jaar taksen moet betalen? Op zich geen wereldschokkende bedragen, maar als het een aantal landen betreft, kan het snel oplopen. Moet je soms een licentie teruggeven aan het bedrijf? Dan zou ik nog eens drie keer nadenken. ZO niet dan kun je je (ex) bedrijf in de tang houden, want ze mogen dan dat product niet meer maken en verkopen. En heb je wel een idee hoe je er winst uit gaat halen? Een patent is als een recalemcampagne: als je geen product hebt wat er van kan profiteren, dan heb je er niets aan. Krijgen is altijd leuk, en een aantal reacties hier zijn nogal cynisch van aard, alsof er er een addertje onder het gras moet zitten. Ik zie dat niet zo. Die directeur wil misschien een grote opruiming houden en de focus terugbrengen naar de kernbusiness. En als hij er iemand plezier mee kan doen, waarom niet? Anders moet hij er de boer mee op, kost ook tijd en focus. De koude zakelijke rationaliteit zou zijn: als je het patent niet meer wilt, dan moet je het gewoon laten vervallen. Maar misschien is die directeur niet koud-zakelijk en verdient hij daar wel alle lof voor

Als octrooigemachtigde vraag ik me dan af.... waarom vind je dat verbazingwekkend?

Waarom kiezen veel artisten en sporters Monaco als thuisbasis? Als je genoeg geld hebt, is al veel meer mogelijk. ;) Maar die DJs en sporters zullen ook uitgeschreven zijn in NL, als ze officieel in Monaco wonen. En dat is wat zwerfkat juist niet wil.

Ik durf het bijna niet te vermelden, wegens enorm voor de hand liggend, maar heb je al gekeken naar de mogelijkheden van het officiele, wettelijke, Estse e-residency programma? https://e-resident.gov.ee

Het lijkt me toch logisch dat het systeem niet overeind kan blijven en iedereen zich zomaar kan inschrijven op eender welk adres, en toch stiekem in het buitenland wonen (en misschien daar ook wel van het systeem gebruik maken, wie weet!). Was er een paar jaar geen heel gedoe over een hele hoop Bulgaren die ingeschreven stonden in NL terwijl ze er niet woonden, maar wel aanspraak maakten op allerlei voordelen uit het NL systeem? Het Nederlandse sociale zekerheidssysteem is er alleen voor mensen die in NL wonen. Zo moeilijk is dat toch niet te begrijpen? Dus daarom is die wet er. Nederlanders die in het buitenland willen wonen, kunnen een beroep doen op het buitenlandse sociale zekerheidssysteem. Of ze dat willen, is een van de overwegingen die ze moeten maken voordat ze besluiten Nederland te verlaten. Dat jij er nu voor kiest om Nederland te verlaten en niet in een ander land te wonen, maar op een jacht, is je eigen keuze. Die heeft voordelen en nadelen, zoals iedere keuze. Zou er een systeem moeten komen voor mensen zoals jij, die geen ander woonland hebben en die vrijwillig willen blijven bijdragen? Wat mij betreft ja, maar het is er niet echt. Je zult dus moeten werken binnen de wettelijke mogelijkheden die er wel zijn, en waarvan er al enkele zijn aangegeven: BV oprichten, jezelf goed organiseren zodat je onder de radar blijft (om het sjieker te zeggen: zodat je binnen de grenzen van het de-facto gedoogbeleid blijft) Maar dat maakt de wet dat je minimaal 4 maanden per jaar op je inschrijvingsadres moet wonen nog geen rare wet. Vier maanden.... ik vind het nog weinig.

Juist, daar wringt het schoentje. Het Nederlandse zorgsysteem is er in principe alleen voor mensen die legaal in Nederland wonen, of ze nu Nederlander, Belg of Chinees zijn. Als jij ervoor kiest om buiten Nederland te willen wonen, moet je de consequenties daarvan accepteren: goedkoop, lekker klimaat, maar ook 'geen toegang tot het zorgsysteem'. Het zou wat oneerlijk zijn als je alleen de positieve consequentie kon nemen, en niet de negatieve. En het feit dat je wel wilt betalen... tja, dat is pech, die mogelijkheid bestaat niet (terecht of onterecht, daar kunnen we over twisten), je voldoet niet aan de wettelijke voorwaarden. IK vind het vooral oneerlijk dat je je bedrijf moet opgeven, en je bankrekening en je huis en dat soort dingen. Wat dat betreft heb je mijn sympatie. Dat je geen of minder aanspraak kunt maken op voordelen uit het Nederlandse systeem vind ik volkomen terecht, daar kies je zelf voor doordat je niet langer in Nederland wilt wonen. Dan neem je daar maar een priveverzekering voor.

Ze kunnen inderdaad terugkomen, maar ik weet echt niet op hoeveel ze aanspraak kunnen maken. Maar zelfs al zouden ze aanspraak op alles kunnen maken alsof ze nooit weg waren geweest: dan is het blijkbaar de wil van de kiezer die via het parlement in wetgeving is omgezet, dat dat een voordeel is dat verbonden is aan het Nederlanderschap. Of ik, of jij, het persoonlijk daarmee eens zijn is niet belangrijk. Dan zou onze vriend zwerfkat daar ook aanspraak op kunnen maken, en dan is het enige rare in het verhaal dat hij daarvoor zijn bedrijf moet opgeven.