kloek

Ik ben bezig met een project, waarvoor ik door een buitenlandse fabrikant een product moet laten assembleren. De fabrikant moet de onderdelen vooruit kopen en verlangt een aanbetaling van zo'n beetje 95%. Mijn zorg is niet de productie of kwaliteit, maar dat de fabrikant in de tussentijd omvalt, voordat er wordt afgeleverd. Na wat voorzichtig inlezen lijkt me een vooruitbetalingsgarantie via mijn bank de oplossing die brengt wat ik wil bereiken. Een en ander lijkt gestandaardiseerd, maar toch ben ik er huiverig voor: zitten er adders onder het gras? Mis ik niet wat? Je zou een en ander dan uit de tekst van die standaard moeten kunnen halen, maar die kan ik niet vinden. Het gaat om URDG 758 regelgeving. Mijn vraag aan de mede-forummers is of dit lastige materie is? Ook echt ervaring met "claims" ?

Grappige discussie, temeer omdat de wetgever unieke nummers vraagt. Praktisch zijn dat opvolgende nummers uit de ons bekende reeks: 1,2,3,4,5,... Maar dat mag elke reeks zijn, desnoods een door de computer gegenereerde reeks willekeurige nummers, waarbij we steeds de eerstvolgende kiezen uit de reeks: A15, E19, D23, B05, C11,.... Zolang ze maar uniek zijn, en eenmalig gebruikt. De reeks wordt dan een referentielijst of formule die nodig is om de "volgorde" op te zoeken. Dat een andere reeks (of combinatie van reeksen) dan de voor de hand liggende (1,2,3,4,5,xxx) behoorlijk onhandig is (voor jezelf, voor een buitenstaander of de inspecteur van de belasting) mag evident zijn, maar lijkt me niet verboden.

Wijze les? VPS up-to-date houden, en/of een hostingprovider kiezen die dataverkeer afkapt na gebruik van de bundel? Dat laatste is wel zo makkelijk.

Bovendien, de belastingdienst ziet natuurlijk liever dat een schuld afbetaald wordt dan niet. In dat perspectief zal de belastingdienst je niet over de kling jagen en je de schuldsanering in forceren; dat dient hun eigen (ook toekomstige) inkomsten niet.

Er zijn gewoon scenario's bedenkbaar waar de richtlijn mank gaat. Je kunt dan niet meer voldoen naar de letter van de wet, maar nog wel naar de geest van de wet. Ik heb zelf zo'n opdracht gehad. Een van de eisen van de opdrachtgever (een overheidsorgaan) was om de arbeid zelf te verrichten. Ik had prima een collega kunnen sturen die mijn werk over had kunnen nemen, maar de opdrachtgever zelf stond dat niet toe. De reden was eenvoudig: staatsveiligheid. Dan is het dus de wetgever zelf, die een (begrijpelijke) zwaarder wegende wet voor laat gaan. Ik zou niet hebben voldaan aan het toetings-criterium, want "De werknemer moet persoonlijk arbeid verrichten.' en dus arbeidsovereenkomst. Maar naar de geest van de wet was er toch echt geen werkgeversgezag.

Valse facturen CJIB Korte samenvatting: Eerder aan bod gekomen in deze forum - valse facturen - maar dit maal door fraudeurs gestuurd uit naam van het CJIB. Het voorbeeld is interessant, omdat er ook KvK gegevens, in combinatie met kenteken "zijn misbruikt". En natuurlijk, omdat boetes meestal klakkeloos betaald worden, waarvan fraudeurs misbruik maken. CJIB: Nepmails en vervalste bekeuringen En een voorbeeld van een vervalste bekeuring En inderdaad, afgezien op het eerste oog is alles correct, behalve rekeningnummer. Waarom vind je dit interessant of wil je dit delen?: Behoeden van de mede-ondernemers voor dit soort fraude. De aquisitiefraude was al bekend, dit is een "nieuw aangeboorde markt" voor fraudeurs. Verontrustend ook.

En als je het email adres googled? De meeste mensen laten voldoende sporen achter zodat hun email adres wel op het internet te vinden is.

Een wiretransfer internationaal kan via een clearing house gaan. Meestal is dit een centrale bank, of een commerciele bank, waar beide banken (van zender en ontvanger) ook een account hebben. Vervolgens bestaat de kans op fouten. Speciaal als het via een clearing bank gaat. Maar heden ten dage, met swift en IBAN gaat het bij de ontvanger vrijwel nooit meer mis. Dus hooguit een mismatching gebruikersnaam van de rekening. En dan de laatste optie, waardoor het uit het geautomatiseerde proces valt - de "strenge controle" vanwege verdacht lijkende transactie. Dan komt dit op de stapel voor handmatige verificatie, omdat de bank nou eenmaal moet voldoen aan een zorgvuldigheidseis (denk alleen al aan dat zij de bron van het geld moet controleren tegen witwassen, etc.) Ik zou zelf rekening houden met de laatste optie. Dus de transactie is uit de batch gevist om handmatig te worden gecontroleerd.

Wat realist hier al zegt, het is zo eenvoudig om een boek te maken (tekstverwerking, print) en uit te geven (online via je eigen website), dat er geen enkele belemmering is om het te doen. Zelfs kosten niet, aangezien digitale print superkleine oplages mogelijk maakt. Dus waarom niet? Als je het wilt, gewoon doen! Als het je om geld verdienen gaat, dan is het andere koek. Want het hier beschreven voordeel is van toepassing op iedereen, dus rijk worden van boeken ... is voorbehouden aan een handvol mensen. Maar dat leek me niet de insteek van de topic starter.

Nou, laten we dat maar niet doen. Altijd fascinerend waarom iemand dat afwijst. 300 Jaar geleden was zo'n beetje iedereen zzp-er en zag de maatschappij er (relatief) goed uit en bloeide de economie als nooit tevoren. Bang voor het onbekende moet geen argument zijn om het niet te doen. Bang voor de "zwakkere positie van sommige werknemers"? Ooit gehoord van vergelijkingssites zoals glassdoor? Feit is dat arbeid dan vele malen goedkoper zou zijn (zonder de verplichte premies en de bureaucratie die veel van de premies opsoupeert), wat ten guste komt van ondernemer én ZZP-er (de voormalige werknemer). Mijn persoonlijke mening is dat we een onhoudbaar systeem hebben (breder dan de arbeidsrecht-vorm discussie), waar een steeds kleiner wordende groep productieven de groter wordende groep improductieven moet onderhouden. Omdat we een systeem hebben met beslissing door meerderheid van stemmen, komt ooit het moment dat ondernemen niet meer loont (in dit land/belastingklimaat), en we aangekomen zijn bij 100% socialisme. En we weten allemaal hoe het met de voormalige sovjetstaten is afgelopen: faillissement van vermeende opgebouwde rechten. Dat is de enige weg uit.

Als je je doelgroep bij naam kent, gebruik je vrijwel nooit internet advertenties om deze doelgroep te benaderen. Dan zijn er veel effectievere methodes om contact te zoeken. Google adworks is als je juist je doelgroep niet kent (bij naam/persoon/entiteit).

Een relatie beding lijkt me voor een relatie. Een advertentie uiting via Google is niet geadresseerd aan de specifieke relatie van je (voormalige-) werkgever. Een advertentie uiting via Google is per definitie gericht aan een breder publiek, dan een specifieke entiteit. Als je namelijk reclame zou maken voor specifieke entiteiten (de relaties van de voormalige werkgever), dan zou je helemaal geen Google gebruiken natuurlijk.

Of het veel is lijkt me afhankelijke van de hoeveelheid werk? Als je nu eens aan een betere richtlijn vasthoudt: bijvoorbeeld €100,00 per uur. Daar krijg je geen boekhouder voor, maar lijkt me een echte accountant. Mijn accountant was voor 30 uur klaar, voor 2 BV's, gebroken boekjaar, en wat advieswerk, en digitaal aangeleverde administratie. Waarschijnlijk gedaan door de assistent-accountant, en gevalideerd door de accountant zelf.

Hele interessante discussie. Als je een stap terug doet, en even niet over de praktisch invulling/oplossing denk, maar over de hamvraag: Vertrouw ik mijn vervoerder voldoende om mijn paketje af te leveren? Het is uiteindelijk een vertrouwenskwestie, iets wat een aanbieder van pakketpost moet verdienen. Ik zie dat zelf als de hoofdvraag, maar ook daar waar de oplossing moet worden gezocht. Als er proefondervindelijk te weinig vertrouwen instaat in een pakketbezorger, zul je met een andere partij in zee moeten gaan.

Zoals hierboven ook al is aangehaald, zelfs de belastingdienst heeft veel freelancers in dienst, die regelmatig meerdere jaren aaneengesloten voor de belastingdienst werken. De belastingdienst zou moeten weten dat in de IT de klussen echt wel jaren kunnen duren - je hebt het niet over een schilderklus. De meeste overheidsaanbestedingen zijn per 6 maanden. Dus kom je dat scenario nooit boven de 2 klussen per jaar. Ik vind het argument kolder, en zou in beroep gaan. Niet bang zijn, belastingdienst kan ook bluffen, en uiteindelijk is het niet aan de inspecteur van de belastingen, maar aan de (belasting-)rechter.

Kenteken staat erbij. Het is een vorm van referentie natuurlijk, want uniek. Maar het vereist een extra slag, want diverse jaren geven diverse incasso bedragen voor hetzelfde kenteken :-\

Dat lukt me niet meer, dat mag slechts binnen 120 minuten na het posten. Misschien dat een admin dat kan doen?

Ik laat mijn motorrijtuigenbelasting afschrijven door middel van een automatische incasso door de belastingdienst. Nu probeer ik per regel van het bankafschrift een document te koppelen, maar voor deze afschrijvingen krijg je niet een factuur van de belastingdienst; ik heb alleen een "Mededeling Motorrijtuigenbelasting". Is er een soort van referentie nummer of document wat kan worden gebruikt (en ik misschien heb gemist) ? Hoe doen jullie dat? Ik snap ook dat wat de belastingdienst niet geeft, zij ook niet kan vragen. Deze referentie is enkel voor mijn eigen overzicht - of beter - voor het overzicht als de administratie naar de boekhouder gaat.

Wat ik nog wil delen is dit: - Rechtsbijstand maakt een afweging of het het waard is. De behandelaar is meestal ook geen expert. Het kan dus best zijn dat de Rechtsbijstand er geen brood in ziet, en je met een kluitje in het riet stuurt gebaseerd op gebrekkige kennis. - Bewijslast voor factuur ligt toch bij de verzender? Behoudens uitzonderingen, met name bij overheidsdiensten wordt verondersteld dat post wel degelijk aankomt. Misschien ook wel een terechte aanname, want dat gaat 99% geautomatiseerd. Maar de permanente oplossing is natuurlijk waar je naar moet streven, dus een post adres wat door iedereen (h)erkent wordt.

Een nieuwe auto komt tegenwoordig met standaard 2 jaar garantie. De meeste merken bieden tegen een vast bedrag een verlenging van de garantie met wel 5 jaar (totaal 7 jaar fabrieksgarantie). Deze dekt dan voor een vast bedrag de post "onvoorzien". Uiteraard zit regulier onderhoud daar niet in, maar die zit ook standaard in het leasecontract verdisconteerd. Een lease maatschappij is natuurlijk niet "goedkoper". Zij zitten er tussen om geld te verdienen. Het enige wat zij doen is een stukje uit handen nemen (service en zorgen) en voorfinanciering. Als je beide zelf kunt en wilt doen, is dat goedkoper. Als je de initiële kosten kunt dragen, is dat mogelijk aantrekkelijker dan leasen. Bovendien bied het je de vrijheid om te doen en laten wat je wilt, zonder aan een leasecontract vast te zitten. Als de werkzaamheden wijzigen, kun je met eigen bezit gewoon de auto tussentijds verkopen.

Wat is goedkoop en waar begint de duurkoop. Ik heb zelf mogen ervaren op het moment dat ik service nodig had. Mijn server (fysiek, geen VPS of shared) begaf het. Duurde een week voordat de oorzaak gevonden was: spanningspiek had de hele machine doorgebrand. Helaas, het service contract was dermate mager dat het dus een week duurde. Gelukkig had ik zelf bij een andere partij al een nieuwe server gehuurd, maar ik had dus duidelijk een betere service moeten nemen om niet een week te hoeven wachten. Of - waar ik nu maar zelf tot de conclusie kwam dat het te lang zou duren - een noodplan hebben om nieuws te huren in het geval dat. Natuurlijk had ik wel zelf een online backup, zodat er geen data verloren was gegaan. Conclusie: iedere no-no kan hosten. Dat kost ook geen drol. Waar je voor betaald is service. Dat is de moeilijkheid, hoeveel service heb je nodig? Een en ander is afhankelijkheid van hoe lang mag je down zijn, wie verzorgt de backup, etc. etc. En wat de kwaliteit van die service uiteindelijk is, weet je pas als je het nodig hebt (de reality check). Of je doet de keuze op recensies (van andere mensen die de reality check hebben doorlopen).

In ieder geval contact zoeken met de inspecteur van de Belastindienst, en situatie voorleggen. Verder een interessante casus. Ik kan het niet onderbouwen met feiten, maar mijn gevoel is dat de curator nalatigheid kan worden verweten, indien jij van je verantwoordelijkheden kan worden gekweten (heet dat zo?). Dus als je voldoende duidelijk hebt gemaakt van de consequenties om de onderliggende BV niet mee te nemen. Stel dat er nu een faillissement geforceerd wordt van de onderliggende BV, omdat deze onbestuurbaar is geworden, wie is daarvoor dan verantwoordelijk? Edit: had jij niet tijdens de surséance een AvA moeten beleggen, om de bestuurder te wijzigen van de werkmaatschappij, naar jouw privé persoon? Eventueel met goedkeuring van de curator indien nodig?

Hoe kan een curator nu een onderliggende BV over het hoofd zien? Heb je dit niet aan de curator gemeld, of is faillissement afgewikkeld zonder jouw input?

Misschien is Middeling sterk wisselende inkomens een optie? Je betaald niet minder belasting, maar smeert het uit over de jaren, waardoor je misschien aftrekposten beter kunt optimaliseren.

Als de doelgroep zakelijk is, kan testen onder een Non Disclosure Agreement mogelijk zijn?