Ward van der Put

Maken die editors iets waarop auteursrecht rust? Dan wil je ook dat dit bij de opdrachtgever/werkgever komt te liggen.

Totaal incl. btw: € 5.500 21% btw: € 954,55 Totaal excl. btw: € 4.545,45

Er zijn allerlei technieken om content te verrijken en ontsluiten voor andere talen en culturen, maar het begint met content in een taal die de doelgroep begrijpt. Gaat het om tiller·eu?

Jazeker, dat maakt inderdaad uit. Als het geen persoonsgegevens zijn, is de AVG niet van toepassing. Privéadressen zijn echter wél tot één persoon te herleiden (dat is het belangrijkste criterium) wanneer bijvoorbeeld op een adres maar één persoon woont. Het zou beter zijn als gegevens verder geanonimiseerd kunnen worden, bij adressen bijvoorbeeld tot postcodegebieden of provincies. We vormen zelf audiences van klantgegevens en dat is voor ML-toepassingen voldoende. Duidelijk, maar dat zou ik uit juridische zelfbescherming toch anders formuleren. De webwinkel betaalt en activeert de Power BI Connector in Shopify. Je kunt stellen dat de webwinkel daarmee een tweeledige opdracht geeft aan de Canadezen om de persoonsgegevens door te geven en aan de Oekraïners om de persoonsgegevens aansluitend verder te verwerken. In deze fase kom jij er nog niet aan te pas: het werkt ook zonder jou en, nog belangrijker, er kan ook buiten jouw schuld van alles fout gaan. Daarom zou ik concluderen dat het aan de webwinkel is om hiervoor verwerkersovereenkomsten te sluiten met de Canadezen en de Oekraïners.

Volgens mij ligt de verantwoordelijkheid primair bij de webwinkel als we de feitelijke verwerking van persoonsgegevens volgen: Persoonsgegevens van Nederlandse of Europese consumenten worden 1. in opdracht van een webwinkel in Nederland of de EU 2. verzameld en bewaard door Shopify in Canada 3. daar vandaan via de Power BI Connector in Oekraïne 4. doorgegeven aan een Power BI Server van Microsoft in de Verenigde Staten 5. waarop jij werkt voor de configuratie, data-analyse, presentatie, enzovoort. Het privacyprobleem ligt dan primair bij het feit dat Europese webwinkels persoonsgegevens van Europeanen buiten de EU verzamelen en bewaren. Het is ook de webwinkel die de persoonsgegevens van klanten vervolgens doorgeeft voor verdere verwerking, niet jij. Het is aan de webwinkel om daarvoor verwerkersovereenkomsten te sluiten.

Als je zo'n dagelijkse stok achter de deur nodig hebt, ontbeer je de zelfstandigheid die je als zzp'er of zelfstandig ondernemer nodig hebt. Dan schort er wat aan je intrinsieke motivatie en kun je misschien beter tijd en geld investeren in ontdekken wie je eigenlijk bent en wat je ambieert. Voor andere doelgroepen lijkt het me een erg dure wekker.

Dit verdienmodel heeft meerdere schaalvoordelen. Als je één keer per maand een paar pallets inkoopt, één keer per maand alle bestellingen inpakt en één keer per maand een lading rolcontainers aanlevert bij PostNL of DHL, bespaar je op inkoop, arbeid én logistiek. Afwijken van het standaardabonnement kan daarin een premiumservice met een premiumprijs voor Premium-accounts zijn.

De vraag doet denken aan anekdotes uit What They Don’t Teach You at Harvard Business School van Mark H. McCormack: Wie het weet mag het zeggen: wat mag zo'n logo kosten?

Hangt er inderdaad maar van af wat je invult. Als je voorzichtigheidshalve aanneemt dat de anonieme klant evengoed Nederlands zou kunnen zijn, rolt eruit dat je wel degelijk btw-plichtig bent in Nederland. Grootste probleem voor de vraagsteller is daarom dat je een ongewenste vorm van belastingontwijking benut (of ordinaire btw-fraude pleegt) als je via zo'n platform diensten levert aan, bijvoorbeeld, andere Nederlandse ondernemers. Als dat wordt toegestaan, wordt het binnen de kortste keren een fiscale sluiproute voor het btw-vrij inhuren van freelancers. Ik kan me niet voorstellen dat de Belastingdienst daarmee akkoord gaat.

De platformfictie geldt alleen voor goederen.

Weet je nou wel of juist niet waar je klanten vandaan komen?

Is huren/leasen inclusief servicecontract een idee? Dan is duidelijk bij wie ze voor de service moeten aankloppen (en beperk je meteen het risico dat je bestellingen misloopt).

Wanneer een webshop wordt afgestoten met potentie, betekent dat doorgaans: het stelt allemaal weinig voor, maar het kan misschien ooit nog wat worden. De huidige eigenaar kan of wil daar echter niet op wachten; het is dus aan jou als de koper om te achterhalen wat daarvoor de redenen zijn. Verder zou ik als starter zonder noemenswaardige ervaring in de webwinkelwereld wegblijven van alle K3-webshops: kids, kleding en kettingen.

Ik heb dit vraagstuk zelfs eens schriftelijk voorgelegd aan de Belastingdienst, juist omdat veel webwinkels destijds verkeerd btw berekenden. Kijk anders eens naar deze rekenvoorbeelden bij Sendcloud of dit voorbeeld van een factuur met verzendkosten.

U werkt als vrijwilliger voor een ANBI.

Zoals @Rik ·ook al aangaf: btw voor aanvullende producten en diensten volgt de btw van het hoofdproduct. Pas de btw van het geleverde product dus eveneens toe op de verzendkosten óf op het totale factuurbedrag. Van die if-elseif-else beslissingskerstboom met hard-coded "postnl" en "dhl" krijg je later trouwens ook spijt, maar dat terzijde.

Wat mij dan verbaast, is dat de topicstarter geen waarde hecht aan het .com-domein: als je een naam intikt in de adresbalk of omnibox van een webbrowser en op Ctrl+Enter drukt, kom je meestal daar uit namelijk... Een permanente server-side redirect verschijnt in het geheel niet in de zoekresultaten. Bij de meeste andere omleidingen wordt de bron na verloop van tijd ook vervangen door de bestemming omdat er niets (meer) te zien is.

Is de concurrent Nederlands of Belgisch? Nederlandse jurisprudentie geldt niet in België... België kent een aparte wet die onrechtmatig gebruik van een .be-domeinnaam bestrijdt; daarin wordt verwarring met een merk of handelsnaam expliciet genoemd.

Is er — nu Kannix, Magnix en Wilnix alle onmogelijkheden hebben besproken — nog ruimte voor het verkennen van mogelijkheden die de vraagsteller als startend ondernemer wél heeft? 😘

A fool with a tool is still a fool. De tellingen in jouw ideaalbeeld van een dashboard voor sitestatistieken zijn merendeels vanity metrics. Ze zeggen weinig of niets over hoe Higherlevel daadwerkelijk wordt gebruikt. Ze melden daardoor niet hoe goed of slecht we ervoor staan. En ze geven geen richting aan verbeteringen.

Het "Welkom op" neemt nóg meer ruimte in beslag op de homepage en is al helemaal overbodig: aan de titelbalk, de adresbalk en het logo zie je ook waar je beland bent. Schrijven is schrappen geldt evengoed in webdesign. Higherlevel is geen website voor statistieken. Als de statistieken zó afleiden van de toptaken waarvoor Higherlevel wél bedoeld is, kunnen we ze ook schrappen. Less is more.

Is de domeinnaam een merknaam of handelsnaam van jou? Gebruikt je concurrent de domeinnaam actief door deze te noemen? Wat wordt er gedaan met nog belangrijkere top-level domeinen zoals .com?

Er staan op dit moment twee verzameltopics bovenaan in “Meest gelezen” om de doodeenvoudige reden dat een topic van bijvoorbeeld 20 pagina's gemiddeld nu eenmaal 10 keer meer pageviews krijgt dan een topic van 2 pagina’s. De meettermijn maakt dan minder uit: een zwaargewicht met veel meer pagina's is op elke termijn in het voordeel als je alleen pageviews telt. Meer in het algemeen zijn toplijsten als self-fulfilling prophecy een statistisch gedrocht: wanneer je bezoekers verwijst naar wat andere bezoekers lezen, worden veelgelezen topics nog meer gelezen. Ik zou er alleen niet zo’n punt van maken, want in het grotere geheel is het “Meest gelezen”-blok een relatief onbelangrijk detail: uit statistieken blijkt namelijk ook dat verreweg de meeste bezoekers helemaal niet op de homepage binnenkomen, maar in een specifiek topic.

De topicstarter kent de jurisprudentie kennelijk al: De topicstarter kent daarnaast klaarblijkelijk verschillende overheidsbesluiten en relevante literatuur specifiek over dit onderwerp: Helaas verwijst de topicstarter nergens concreet naar een bron. Wel vraagt hij of zij wat niet-juristen nu van rechterlijke uitspraken vinden, zonder die uitspraken te noemen of citeren. Dat noemen we in slecht Nederlands een fishing trip.

De Apache 2.0 License is irrevocable, dus je kunt eerder onder deze licentie uitgebrachte software niet meer onder een andere licentie brengen. De Apache 2.0 License biedt echter een mogelijkheid om closed source te maken van open source: als auteursrechthebbende kun je een nieuwe versie uitbrengen onder een andere licentie, een mogelijkheid die veel andere open-source licenties direct of indirect verbieden. De belangrijkste voorwaarde voor relicensing is dat jij de enige auteursrechthebbende bent. Je kunt geen open-source code van anderen ‘closen’. Daarnaast staat de Apache 2.0 License het maken derivative works toe: je kunt afgeleide werken maken die closed source zijn, zolang je daarin maar aangeeft dat er open-source code in zit waarvoor de Apache 2.0 License geldt. Daarmee heeft je klant de mogelijkheid om verschillende open-source componenten te combineren tot iets unieks dat closed source is. Wat verder voor de overname van belang is, is of je klant de open-source software slechts gebruikt (voor het leveren van een dienst bijvoorbeeld) of als product verkoopt aan klanten. Dat laatste is lastig voor de overnemende partij, want die neemt niet alleen de verplichting op zich om de Apache 2.0 License op te leggen aan klanten, maar moet ook figuurlijk kunnen verkopen dat er geld wordt gevraagd voor iets dat open verkrijgbaar en “dus” gratis is.