Branko Collin

Hans. nogmaals, het gaat om de wet. Die schrijft specifiek voor hoe algemene voorwaarden tot je moeten zijn gekomen. Is er niet aan het voorgeschrevene voldaan, dan kun je de voorwaarden nietig verklaren. Zie bijvoorbeeld hier: http://www.wieringa-advocaten.nl/nl/weblog/2012/07/02/het-ter-hand-stellen-van-algemene-voorwaarden/pg/12 Kennis zelf is niet belast met enige intellectueel eigendomsrecht. Het is vrijwel altijd de uitdrukkingsvorm van de kennis die belast is; de tekst met een auteursrecht, de uitvindingen met een octrooi, een logo met een merk, enzovoort. Als de TS de cursusteksten omkat in plaats van zijn eigen teksten te schrijven, ligt het voor de hand dat de maker van de oorspronkelijke cursus een auteursrechtenclaim indient. (Daar was vooralsnog echter geen sprake van.)

Ik zie geen drempel die mij weerhoudt klant te worden, maar ik zie ook geen enkele prikkel aan de horizon die mij aanzet klant te worden. Als ik het goed begrijp, is jullie belangrijkste aanbod installatiegemak. De rest kan ik ook bij Dell of HP krijgen. Drempels zouden dus die pijnpunten bij de installatie zijn die je niet belooft weg te nemen. Een prikkel zou zijn als je klanten enorm opzien tegen het installeren van computers. Of die markt bestaat, durf ik niet te zeggen. Persoonlijke ervaring: bij mijn laatste baan, zestien jaar geleden, werd iedereen geacht (van receptionist tot IT-medewerker) nieuwe PC's zelf te installeren. Dat verliep over het algemeen vlekkeloos, al vraag je natuurlijk altijd wel hulp als je ergens vastloopt. Maar ook: mijn internetprovider biedt tegenwoordig een gratis installatiedienst aan (wat zij op hun beurt uitbesteden aan Guidion), dus blijkbaar hebben zij daar een behoefte vastgesteld.

Normaal gesproken ja. Ondernemers mogen vrijwel alles met elkaar afspreken en de algemene voorwaarden maken gewoon deel uit van die afspraak. Consumenten hebben een bepaalde mate van bescherming tegen onredelijke voorwaarden. Of dat hier geldt, durf ik niet te zeggen. (Om te beginnen zou je die cursus dan als consument gevolgd moeten hebben.) Of jij leerstof uit de cursus aanwendt om je eigen cursus op te zetten, lijkt me lastig te bewijzen, behalve als jij je voor jouw cursus alleen baseert op de leerstof van die andere cursus. Zodra jij onafhankelijk van die andere cursus de leerstof voor je eigen cursus samenstelt, is er toch niets aan de hand?

Gezien de grote hoeveelheid restauranthouders in Nederland die bezorgen, lijkt me dit geen dringend probleem. Maar zelfs een niet-dringend probleem kan nog storend zijn. Dit lijkt mij typisch het soort probleem waar je je tegen kunt verzekeren. Bestaan dergelijke verzekeringen? Als je je ertegen kunt verzekeren, zullen verzekeringsmaatschappijen ook wel in zo'n app zijn geïnteresseerd. Zij kunnen jou die app laten bouwen en zelf inzetten, of klanten korting geven als ze jouw app gebruiken. Mocht dit inderdaad een klein maar wijdverbreid probleem zijn, dan zullen de brancheorganisaties hier wel van af weten. Nu dit jaar de bedrijfschappen zijn afgeschaft, zullen er in dat landschap wel wat verschuivingen optreden, dus misschien dat je het beste eerst bij de KvK kunt navragen welke organisaties er in die branche actief zijn.

Het klopt dat er van een kale kip niets is te plukken. Als de deurwaarder een vrijwel lege bankrekening moet leeghalen of een leeg kantoor, dan schiet je daar niets mee op. Wat huiswerk voor jezelf zou dus kunnen zijn: zijn er aanwijzingen dat de schuldenaar best wat kan missen? Ik heb ooit zoiets bij de hand gehad. De wanbetaler had personeel, had tijdens de comparitie laten doorschemeren dat er nog een ton hun kant op kwam (meer dan wat ze mij schuldig waren), maar schermde na de zitting wel met een schuldhulpbureau. Dus ik ben daarna eens langs het kantoor gefietst, en inderdaad, daar zat het personeel nog, daar stond de auto nog voor de deur, enzovoort. (Overigens had ik wel de mazzel dat de klant persoonlijk aansprakelijk was voor de schulden van het bedrijf. Ik heb geen flauw idee wat ik bij een BV had moeten doen.) Voor mij ging de deurwaarder beslag leggen. Dat heeft toen flink wat schrik aangejaagd, want er verscheen een gewapende politieagent op kantoor samen met de deurwaarder, een datum werd geprikt voor de executieveiling en opeens was een betalingsregeling wel mogelijk (via de deurwaarder). Wat de kosten van de deurwaarder betreft, je moet je advocaat vragen om de rechter om toestemming te vragen de nakosten te verhalen op de schuldenaar. Mijn advocaat heeft dit trouwens uit zichzelf meteen bij de uitspraak geregeld. (Verzoekschrift ex art. 237 lid 4 rv. Nu ik nog eens kijk, is dit ook voor de advocaatskosten. Veel was het overigens niet wat ik kreeg, ongeveer de helft van de werkelijke kosten.)

Hard knallen is een voorwaarde, maar niet een garantie voor succes. Think Twice: Ligt eraan wat je doet. Voor een computerprogrammeur is luiheid juist een zegen, want dan sta je elke dag op met de gedachte: "wat kan ik maken dat ervoor zorgt dat ik nog minder hoef te doen?"

Mijn vallen enkele zaken op: - Prijzen staan alleen op de homepage vermeld, niet op de productpagina's. - Ik heb niet zo'n moeite met de prijzen, al snap ik de reactie van Norbert ook. Zolang die prijs enkele tientjes per maand is, kan ik dat in mijn hoofd uitdrukken als 'een (half) uurtje werk', wat niet veel is vergeleken met het aantal uren dat ik zo'n systeem zou gebruiken. - Als ik het goed begrijp is leasen beter dan huren, omdat je investeringsaftrek krijgt? Maar daarvoor moet je per jaar wel meerdere nieuwe pakketten bij jullie afnemen, anders verdampt dat voordeel. Dan heb je het al gauw over tien of fte's of meer, en dan zit je al gauw op het punt waar bedrijven een eigen systeembeheerder inhuren of een contract met een externe systeembeheerder hebben. Zie ik dat zo goed? - In je laatste nieuwsbericht spreek je de bezoekers met 'je' aan, elders met 'u' (stijlbreuk). - Is leasen een vorm van kredietverstrekking? Zo ja, zijn jullie dan niet verplicht ergens te vermelden dat geld lenen geld kost? (Ik weet te weinig van die regels af om er echt iets nuttigs over te zeggen, maar wou het even aanstippen.)

Dan heb je het geld dat van de belasting is, opgemaakt. Wijze les voor de volgende keer, maar dat moet je toch écht opzij zetten zodra je het binnenkrijgt. Misschien kun je de belastingdienst vragen of je vaker aangifte mag doen? Dan hoef je niet in een klap zo'n groot bedrag te betalen en is de verleiding minder groot om dat potje te gebruiken om andere gaten mee te vullen. Ik geloof je als je zegt dat je minder te besteden hebt dan iemand in de bijstand. Je bent niet de eerste ondernemer voor wie dat geldt. Wat betreft je andere issues, daar kunnen anderen beter hun licht over doen schijnen.

Als ik op jullie site kijk, zie ik dat er twee manieren zijn om in te loggen, via Facebook of met een account. Als ik voor Facebook kies, moet ik allerlei privacygevoelige informatie kado geven. Dat is geen optie. Als ik een account aanmaak, dan gelden er opeens allerlei algemene voorwaarden. Onder andere vervalt dan mijn recht om in Nederland een rechtszaak tegen Trustpilot te starten wegens laster. Ook dat is onacceptabel. Als je een account aanmaakt, hoef je niet een lijst met 300 vrienden op te geven en als je via Facebook inlogt, ben je niet aan allerlei absurde algemene voorwaarden gebonden. Het lijkt er dus op dat Trustpilot zelf ook wel snapt dat het vermelden van je verjaardag of het opgeven van je recht op een Nederlandse rechter eigenlijk onzin is. Ik stel voor dat Trustpilot een optie inbouwt om klachten in te dienen die niet van inloggen afhankelijk is.

Niet iedereen. In mijn vakgebied, het web, bleef iedereen tot lang na de GIF-octrooien waren verjaard GIF gebruiken. PNG werd pas populair toen het mogelijk werd om (met allerlei trucjes) transparante PNGs in Internet Explorer te gebruiken, want alfatransparantie is een heel nuttig feature wat in GIF niet voorkomt. Ik kan me wel voorstellen dat op andere vakgebieden GIF minder populair werd, maar dat zal toch ook weinig met octrooien te maken hebben gehad.

Ja, mogelijk wel.

Over foto's bestaat inmiddels jurisprudentie, als je die in de context van een nieuwsbericht citeert, dan mag dat onder voorwaarden weer wel: http://blog.iusmentis.com/2013/02/14/aggregatiesites-mogen-fotos-overnemen-van-de-rechter/ Daarbij twee kanttekeningen: 1) Arnoud Engelfriet geeft zelf al een geval aan waar foto's toch verboden werden. Hij probeert zelf een soort richtlijn formuleren op basis van de jurisprudentie, maar volgens mij is het ook een kwestie van welke rechter je aantreft, mocht het ooit zover komen. En met 1019rv in werking is dat lichtelijk een vorm van Russisch roulette. 2) Wat bij eerdere zaken misschien ook heeft meegespeeld is dat er iets als een nieuwsexceptie gold in Nederland, waarbij nieuwsmedia berichten van andere nieuwsmedia mochten overnemen. Die uitzondering is door het Europese Hof omvergetrokken: http://blog.iusmentis.com/2011/08/11/einde-van-de-persexceptie-in-het-auteursrecht/ Wat dat precies voor jou betekent kun je, ik herhaal het, het beste aan Arnoud Engelfriet vragen. Verder zou ik de Telegraaf nog eens bellen en vragen of je je verzoek wel aan de juiste persoon had gericht. De TMG is een grote organisatie, waar brieven in kunnen kwijtraken. "Ik heb ze een brief gestuurd" is dan niet hetzelfde als "ik heb ze gevraagd of het mocht".

Hm, interessant. Volgens mij kun je een licentie niet eenzijdig intrekken. Weliswaar kun je ophouden werken in licentie te geven of de licentie veranderen, maar mensen die een werk onder een licentie publiceren, mogen dat blijven doen ook als de rechthebbende later van gedachten verandert. Dat geldt echter alleen voor de werken die onder die licentie zijn gepubliceerd, niet voor nieuwe berichten in de newsfeed. Nu is er over krantenkoppen jurisprudentie in Nederland. Zo'n 15 jaar geleden heeft uitgever PCM de site kranten.com aangeklaagd. Deze site publiceerde de koppen van verschillende kranten en linkte rechtstreeks naar de artikelen. Met name dat laatste was PCM een doorn in het oog (helaas zou het te ver gaan uit te leggen waarom, want dan moet ik je gaan uitleggen wat voor misvattingen bedrijven destijds over het internet hadden). PCM verloor die rechtszaak. De rechter oordeelde dat wat kranten.com deed niets anders was dan citeren. Let op: de auteurswet zegt dat als je citeert, je onder bepaalde voorwaarden geen inbreuk maakt. Je hebt dan ook geen licentie nodig! Dat zou in jouw geval ook kunnen spelen. Evengoed kan het geen kwaad de Telegraaf te vragen of zij akkoord gaan met wat jij doet. Je zou er dan op kunnen wijzen dat ze zelf een RSS-feed ter beschikking stellen, dus dat blijkbaar al de bedoeling is dat er iets met die feed wordt gedaan. Gaan ze moeilijk doen, dan kun je ze eventueel vragen welke stappen je moet nemen om ervoor te zorgen dat jouw site binnen de werking van de kranten.com-uitspraak blijft. En ten slotte zou je deze vraag ook aan Arnoud Engelfriet kunnen stellen, want die beantwoordt dit soort vragen dagelijks op zijn blog: http://blog.iusmentis.com.

Je snapt wat ik bedoel. Die VOF kun je net zo goed in het tweede jaar oprichten. Ik probeer te achterhalen wat de waarde van de vennoot in het eerste jaar is, en waarom die wel gelijk staat aan een hoge winst, maar niet aan de arbeid die de vragensteller inbrengt. Als dat duidelijk is, is het vermoedelijk makkelijker een antwoord te geven.

Waarom begin je een VOF met iemand die nauwelijks iets bijdraagt?

Zijn er andere methoden om de liquiditeit te verbeteren? Bijvoorbeeld een lening? Dan haal je ook de druk weg van de aspirant-aandeelhouders, want nu probeer je twee problemen tegelijk op te lossen.

Je zegt in je oorspronkelijke posting "volgens mij mag dit niet". Waarom denk je dat? Ik ben zelf geen detaillist, maar ben in de wet gedoken en heb op ondernemersplein.nl gekeken, maar ben nergens tegengekomen dat de verhuurder geen eisen zou mogen stellen, vandaar mijn vraag.

Uit wat jij citeert, blijkt niet dat je Ubuntu of een gewijzigde versie daarvan niet mag doorverkopen. De 'must not require' slaat op de procedure die het bedrijf Ubuntu zelf volgt om het product Ubuntu samen te stellen. "This policy [...] addresses the software that you will find in main and restricted, which contain software that is fully supported by the Ubuntu team and must comply with this policy." Wat Ubuntu hier zegt, is dat als jij wil dat ze jouw software opnemen in hun distributie, dan mag jij in geen geval eisen dat iemand voor jouw software moet betalen. Zoals Christine zegt: "Ik heb niet het idee dat TS zijn aanpassingen wil meeleveren in alle versies van Ubuntu." De GPL, de licentie waarop een groot deel van de software in Ubuntu is gebaseerd, zegt zelf niets over doorverkopen, maar des te meer over het toevoegen van restricties aan de GPL. Zo mag iedere gebruiker toegevoegde restricties verwijderen tenzij deze in een korte lijst van categorieën past. Er is geen categorie die jou toestaat verkoop van GPL-software te verbieden zolang je aan de andere voorwaarden voldoet. Zou Ubuntu dus een licentie bovenop de GPL hanteren die verkoop van de distributie of componenten verbiedt, dan zou Ubuntu zelf niet aan de GPL voldoen en daarmee inbreuk maken op de auteursrechten waarmee de componenten belast zijn. Ik vermoed dat we het inmiddels uit de pers zouden hebben vernomen als Ubuntu verboden was. Daarmee heeft Ubuntu wat mij betreft wel e.e.a. knullig geformuleerd. Als je, zoals jij vermoedelijk hebt gedaan, op zoek gaat naar 'de licentie van Ubuntu', kun je met een beetje gehaast lezen makkelijk concluderen dat je Ubuntu of afgeleiden daarvan niet mag doorverkopen. Dat is echter niet het geval. De pagina waar jij naar linkt gaat over het beleid dat Ubuntu hanteert bij het samenstellen van zijn product.

Tenzij je wat anders hebt afgesproken, mag je incassokosten in rekening brengen. Daarnaast kun je bij betalingsachterstand wettelijke rente eisen. Zelfs als deze middelen er niet voor zorgen dat de detacheerder sneller gaat betalen, verzacht het in elk geval de 'pijn' van vertraagde inkomsten.

Hoezo gratis? De debiteur is wettelijke rente verschuldigd, tenzij de betalingstermijn nog niet is verlopen.

Juist niet. Je betaalt IB over facturen en onderhanden werk. Het omgekeerde geldt namelijk ook: als ik op 31 december voor 100.000 euro facturen de deur uit doe en deze worden pas in 2015 betaald, moet ik toch IB over die 100.000 euro van 2014 betalen. Aan de andere kant is het wel gewoon een keus van de TS om de klanten vooruit te laten betalen. Hij had ook de klanten achteraf de lessen kunnen laten betalen, dan had hij nu met torenhoge kosten en geen inkomen gezeten. Die grote winst is dus een keus van de TS. Dat weer gezegd hebben zijn er allerlei belastingregels voor cadeaubonnen, abonnementen (en strippenkaarten?) die hier van toepassing zouden kunnen zijn of worden, dus wellicht is het nuttig daar een boekhouder of belastingadviseur eens naar te laten kijken. Toen ik aan voorhanden werk dacht, vroeg ik me af of daar geen omgekeerd verschijnsel van zou bestaan. Immers, als ik IB moet betalen over werkzaamheden die ik nog niet heb gefactureerd maar wel al heb uitgevoerd, waarom zou het omgekeerde dan niet gelden? Marcel Spruit schreef hieroverin 2013: "Een van de beginselen van goed koopmansgebruik is het matchings-principe, dat zegt dat je kosten en opbrengsten moet toerekenen aan het tijdvak waaraan ze gerelateerd zijn. Als je op 31 december een betaling ontvangt voor een dienst die je pas het volgende jaar gaat leveren, moet je die winst dus ook doorschuiven naar het jaar erop. Als je in december al werk hebt verricht wat je pas in het volgende jaar gaat factureren, neem je een post 'onderhanden werk' op." Misschien dat hij nog eens zijn licht kan laten schijnen over dit specifieke geval?

Je kunt, als ik het goed begrijp, op hetzelfde voorwerp zowel een auteursrecht als een modelrecht hebben. Van modelrechten weet ik niets af (behalve dat ze een stuk korter duren dan auteursrechten), maar van auteursrechten weet ik dat twee dezelfde werken elk met een eigen auteursrecht belast kunnen zijn. Zolang jij maar volkomen onafhankelijk dat werk bedacht hebt, heb je niets te maken met het auteursrecht van de ander. Bewijzen dat je niets van het andere werk afwist, kan nog knap lastig zijn. Zo heeft George Harisson van de Beatles een keer een auteursrechtenzaak verloren over zijn beroemde nummer My Sweet Lord. Hij had dat onafhankelijk geschreven van het nummer He's So Fine van Ronnie Mack, maar later bleek dat hij dat laatste nummer onmogelijk nooit gehoord kon hebben, omdat het zo bekend was.

Zoals het hier staat uitgelegd, is etiketting van het keuzevermogen "in beginsel eenmalig, en wijziging van keuze is uitsluitend bij wezenlijk veranderende omstandigheden mogelijk". Het lijkt me dus dat je zowel bij het starten van de onderneming (het punt vanaf wanneer er sprake gaat zijn van een keuzevermogen) als bij het in gebruik nemen van de ruimte voor de onderneming kunt etiketteren. Maar misschien bedoelde je dat, Prinsrachid, en moeten we je uitspraak lezen als "het criterium is niet het starten van de onderneming, maar het gebruik van de ruimte"? (Immers, pas rond de tijd dat je een onderneming start kun je ook pas (een deel van) de woning voor die onderneming gaan gebruiken?)

BTW in het land van de koper geldt volgens mij alleen voor elektronische diensten, maar in hoeverre is software een elektronische dienst? Dat is mij nog steeds niet duidelijk. BD zegt dat elektronsiche diensten "diensten [zijn] die over het internet of een digitaal netwerk worden geleverd. Ze zijn grotendeels geautomatiseerd en kunnen niet zonder informatietechnologie worden geleverd. Voorbeelden: onlineverkeersinformatie en -weerberichten, onlinedagbladen en –tijdschriften, onlinegegevensopslag, toegang tot of downloaden van software." Ik lees dat als volgt: als ik jou laat betalen voor toegang tot een website waar je software kunt downloaden (het downloaden is de dienst), dan valt dat onder de nieuwe regels. De software zelf zou daar dan niet onder vallen? Maar elders zegt de BD dat een elektronische dienst onder andere ook het "bouwen en onderhouden van websites en software" is. Terwijl die dienst niet over het internet wordt geleverd. Software wordt (meestal?) in-house ontwikkeld, het is alleen het product dat digitaal wordt geleverd.

Wat hij misschien bedoelde is dat de belastingdienst niet terugkomt op een eerdere beslissing. Als jij een VAR aanvraagt en ze verlenen dat, dan blijft die VAR gewoon geldig, ook al blijkt later dat je maar1 opdrachtgever hebt (werkgever is een term die werknemers gebruiken). Volgens mij ben je echter wel verplicht de bd op de hoogte te stellen van de gewijzigde omstandigheden. Ik weet ook niet wat er gebeurt als je tegen ze liegt (bijvoorbeeld als je eigenlijk wel zeker weet dat je de bulk van je inkomsten van die ene 'klant' gaat krijgen).