UwJurist

Laag beginnen, je merkt vanzelf waar de grens ligt. Bedenk dat bij een faillissement gemiddeld nog geen 7% wordt uitgekeerd aan schuldeisers ...

'Ik ga aan de slag' en 'we hebben aangegeven' suggereert iets anders.

Voor de gedeeltelijke vergoeding van rechtsbijstand wordt gemaakt van een puntensysteem, te weten het 'liquidatietarief'. Dit dekt zelden of nooit de kosten. Bij een simpele incassozaak tot 25.000 euro kunt u heel veel zelf doen, u hebt alleen een deurwaarder nodig voor het uitbrengen van de dagvaarding. Zie voor de details van het systeem https://www.rechtspraak.nl/Voor-advocaten-en-juristen/Reglementen-procedures-en-formulieren/Civiel/Paginas/Liquidatietarief.aspx

Jullie hebben het advies niet ter harte genomen nu je zelf blijft door klooien. 'Schoenmaker blijf bij je leest' zou ik (nogmaals) adviseren.

Met alle respect, weer iets dat een juridische leek ergens opsnort, zonder de context en de wet te kennen. Deze regel is enkel van toepassing bij een consumentenkoop van een nieuw product. Hiermee gaan 'gooien' richting de partijen die zich tot je wenden vertroebelt en dus bemoeilijkt je positie enkel. Wat zitten jullie toch te ploeteren???? Gaan jullie als leek zelf ook onder de bedrijfsauto's liggen om oliefilters te vervangen, de grote beurt te verrichten, enz., om maar iets te noemen? Penny wise, pound foolish!

Dit is een herhaling van zetten. Ja, en daarom adviseerde ik dus hierboven al dat de vraagsteller sluitende standaard documenten laat opstellen zodat hij het snelste af is van onterechte aanspraken/deze vermijdt.

Ja, C dient B aan te spreken. Leuk theoretisch. Maar in de praktijk gebeurt dit dus vaak niet. C spreekt vaak A aan. En als B wel wordt aangesproken verwijst deze C vaak onterecht naar A.

Dat gaat op basis van gebruikscijfers. Diverse instanties hebben lijsten opgesteld over de verwachten gebruiksduur. Bijvoorbeeld https://www.consumentenbond.nl/test/elektronica/levensduur-digitale-producten#item2 en https://www.technieknederland.nl/onze-leden/waar-staan-onze-leden-voor/gebruiksduurverwachting

Onjuiste veronderstelling van de consument, zie mijn antwoorden hierboven. In dit geval is duidelijk sprake van het volgende: De wettelijke garantie voor consumenten bevat geen vaste termijn, dus die 1 of 2 jaar is totaal niet relevant. Hooguit het eerste jaar garantie wordt overgedragen, maar dan ook alleen als overdracht daarvan niet wordt uitgesloten in de voorwaarden. De wettelijke garantie is zoals eerder beschreven. En in dit geval geldt dus overduidelijk dat - wie de eigenaar ook is - het product gewoon versleten is en er geen recht op gratis reparatie is. En voor wettelijke garantie moet de consument zich wenden tot zíjn verkoper, dus níet deze webshop. Ik zou een jurist de voorwaarden laten controleren én 2 - juridische sluitende (!) - teksten laten opstellen. 1. een standaardtekst om de zakelijke klanten heel duidelijk hierover informeren en aangever dat ze verplicht zijn dit mee te delen aan hun consumentenkopers. 2. een standaardreactie op consumenten die zich melden met een claim.

Nee, de wettelijke garantie voor consumenten bevat géén vaste termijn en is dus juist niet die 1 of 2 jarige garantie die de verkoper/fabrikant kán geven. "De wettelijke garantie betekent dat u altijd recht heeft op een goed product. Als een product niet deugt, heeft u recht op gratis reparatie, een nieuw product of teruggave van uw geld. Er is geen wettelijke garantietermijn in Nederland. Dit is omdat het ene product langer mee gaat dan het andere. Is het probleem met het product uw schuld? Dan heeft u geen recht op gratis reparatie, een nieuw product of teruggave van uw geld. Heeft u het product normaal gebruikt maar is het gewoon versleten? Ook dan heeft u geen recht op gratis reparatie." bron https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/bescherming-van-consumenten/vraag-en-antwoord/welke-garanties-heb-ik-op-een-product

Er zijn 3 soorten garantie. Dit wordt vaak door elkaar gehaald. Onder de wettelijke garantie kan je als verkoper niet uitkomen. Wettelijke garantie gaat namelijk altijd mee over op een nieuwe eigenaar. Het gaat volgens de wet vanzelf mee met het product. De nieuwe eigenaar heeft dus dezelfde wettelijke rechten als de eerste eigenaar van een product. Of een koper verkopersgarantie of fabrieksgarantie aan iemand anders kan doorgeven hangt af van de garantievoorwaarden. De verkoper of fabrikant bepaalt namelijk zelf zijn garantievoorwaarden. Daar kan in staan dat de garantie niet overdraagbaar is. Alleen de eerste koper krijgt dan verkopersgarantie of fabrieksgarantie. Dit moet je dus heel goed regelen in je algemene voorwaarden. En verder geldt het volgende. Als verkoper ben je verder qua wettelijke garantie altijd het eerste aanspreekpunt voor jou koper, dus de eerste koper. Maar de tweede koper moet zich wenden tot de eerste koper of de fabrikant. Zie voor meer o.a. https://www.consuwijzer.nl/garantie-reparatie-geld-terug/gekocht-maar-kapot/garantie

De expert op het gebied van digitale nomades die ik ken is Esther Jacobs die dit wiel heeft uitgevonden/uitgeplozen en anderen hiermee helpt: The 'no excuses lady'; speaker, author, book writing mentor, digital nomad. https://www.estherjacobs.info https://www.estherjacobs.info

Er staat ten eerste niet marktconforme prijs, maar marktconforme vraagprijs. De eis betreft dus de vraagprijs, niet de uiteindelijke prijs. Ten tweede staat er duidelijk: De marktconforme vraagprijs wordt bepaald door de gemiddelde waardebepaling van drie onafhankelijke taxateurs. De gemiddelde waardebepaling van de taxateurs is dus de marktconforme vraagprijs.

Dat lijkt weer een typisch gevalletje van onzorgvuldig opgestelde contracten. En wat bedoel jij precies? Immers, een recht van koop van het 'gehuurde' is (in principe) iets anders dan recht van koop van de 'onderneming'. Waarom zou deze bedrijfshal niet afzonderlijk verkocht kunnen worden? Kortom, er is meer informatie nodig. Wat wil de eigenaar/verhuurder exact? Wat staat er precies in de huurovereenkomst? Hoe verhouden die hallen etc. zich tot elkaar? Wat was de bedoeling van partijen? Is deze bepaling bewust overeengekomen? Etc. etc.

Nee, wie eist, bewijst. De wederpartij moet de vordering onderbouwen. Waarom laat je die jurist dit niet ook oppakken?? E.e.a. hangt met elkaar samen. Die heeft het volledige beeld, wij hier niet.

Dit zou ik zo zeker niet versturen ! Leken reageren bijna altijd (veel) te uitgebreid op juridische kwesties, waarmee ze zichzelf in de vingers snijden. En dat is hier zeker het geval. Zeker niet meer aangeven dan dat er geen enkele grond bestaat voor deze factuur/vordering en dat jullie de factuur dus betwisten/de vordering afwijzen. En vermelden 'Onder voorbehoud van alle rechten en weren'. En bovendien: hebben jullie geen tegenvordering gezien het feit dat hij o.a. personeel heeft geronseld !? Ik zou snel een jurist ondernemingsrecht inschakelen!

Het is een kwestie van onderhandelen, niet meer en niet minder. De verhuurder hoeft namelijk nergens genoegen mee te nemen. Elke euro die je kunt besparen is er een.

Alle huurders kunnen op één contract. Dan is het risico voor ieder even groot. Overigens zal elke huurder aansprakelijk zijn voor het geheel.

Het is ronduit schandalig dat accountants, advocaten, juristen etc. tijd rekenen voor urenspecificaties. Die uren hoor je standaard bij te houden en gratis te verstrekken. In bijvoorbeeld de advocatuur is het verboden hiervoor kosten in rekening te brengen. Het lijkt mij dat een zelfde soort regeling (zou moeten) gelden voor accountants.

Nu begrijp ik wat je bedoelt. Ik ging ervan uit dat je met 'hoe' bedoelde op welke grond, maar je bedoelt op welke manier. De optie ontbinden kwam al in mijn eerste reactie van 9 september jl. al kort aan de orde. Daar gaf ik aan dat wanprestatie nodig is als grond voor ontbinding. 2. Ontbinden Je kunt een huurovereenkomst echter ook ontbinden wegens wanprestatie (de populaire term, formeel heet het: toerekenbare tekortkoming). Onder het je niet gedragen als goed huurder valt ook overlast. Hier komt wel dossieropbouw bij kijken, en dus bewijslast (getuigen, emails etc. etc.). " Manier Een verhuurder zal inderdaad (bijna) altijd naar de rechter moeten om de ontbinding daadwerkelijk te realiseren, zie het wetsartikel dat ik hieronder citeer. Als er voldoende dossier is en sommaties tot staken overlast of betalen of wat dan ook niet helpen, zeg je ontbinden en ontruiming met een brief aan én start je een procedure waarin je bij de rechter (sector kanton) ontbinding en ontruiming vordert. Artikel 7: 231 BW 1. Ontbinding van een huurovereenkomst met betrekking tot een gebouwde onroerende zaak alsmede een woonwagen in de zin van artikel 235 en een standplaats in de zin van artikel 236 op de grond dat de huurder tekortgeschoten is in de nakoming van zijn verplichtingen, kan slechts geschieden door de rechter, behoudens in het geval van lid 2 en van artikel 210. 2. De verhuurder kan de overeenkomst op de voet van artikel 267 van Boek 6 ontbinden op de grond dat door gedragingen in het gehuurde de openbare orde is verstoord en het gehuurde deswege op grond van artikel 174a van de Gemeentewet dan wel op grond van een verordening als bedoeld in artikel 174 van die wet is gesloten, door gedragingen in zodanig gebouw in strijd met artikel 2 of 3 van de Opiumwet is gehandeld en het desbetreffende gebouw deswege op grond van artikel 13b van die wet is gesloten, of zodanig gebouw op grond van artikel 17 van de Woningwet is gesloten. 3. Van lid 1 kan niet ten nadele van de huurder worden afgeweken.

Dat weet je wel als leest wat ik daarover schreef hierboven.

Ook hier geldt net als bij mijn antwoord pal hierboven, dat de aard van de partij niet van belang is, maar de aard van de huurovereenkomst/het gehuurde. En naast woonruimte, heb je 'middenstandsbedrijfsruimte' en 'overige bedrijfsruimte. De verschillen tussen de soorten bedrijfsruimten en huurbescherming en (voor overige ruimte slechts) ontruimingsbescherming heb ik juli 2021 al uitvoerig behandeld: Er zijn twee soorten bedrijfsruimten: modcomment: spoiler tags toegevoegd ivm lange tekst klik op "toon verborgen inhoud" link hieronder om de gehele tekst te kunnen lezen

Wie/wat partijen zijn, is níet relevant. Een bedrijf kan woonruimte huren, een particulier kan een loods of atelier huren. Het gaat erom hoe de huurruimte gekwalificeerd wordt. En dat is in dit geval overige bedrijfsruimte.

Nee, ook deze stelling van je klopt niet. Dat geldt voor huurwoningen. Niet voor overige bedrijfsruimte. Je link verwijst ook naar het woningmarktbeleid. Het is dus zoals ik hierboven aangaf de huurder die naar de rechter zal moeten om om ontruimingsbescherming (dus niet ontbindingsbescherming) te vragen

De eerste vraag is of men telefonisch of via mail/app reageert. Qua bewijslast is een telefonisch reactie namelijk zwakker, tenzij je gesprekken opneemt. Verder hangt het van de exacte reactie af. 'Kom maar langs' (waarvoor?) is een stuk minder sterk dan: ja, is goed doe maar.