RubenT

In jouw voorbeeld heeft de klant dan ook niet bewust gekozen voor een pakketkluis. Als de informatievoorziening dan niet goed genoeg was waar de zending af te halen was (wat zo te zien de 'schuld' van Amazon is), dan kan ik me voorstellen dat de klant niet blij is met de pakketkluis, en jij ook niet. Als er bij mij iets zou worden bezorgd, maar ik ben niet thuis, heb ik liever een bericht met: je kunt het afhalen in een pakketkluis die 24/7 open is, dan dat ik naar een afhaalpunt moet die van 9 tot 5 open is. Als de pakketkluis dus beter ingeburgerd raakt en een klant er echt voor kan kiezen (of goed van op de hoogte wordt gebracht), lijkt mij dat wel een positieve ontwikkeling. Dan is de pakketkluis of het afhaalpunt an sich niet het probleem, maar de communicatie. Daar is de verbeterslag dus te maken. Misschien wordt dan zelfs jij wel blij van een pakketkluis ;) Bedankt voor de waarschuwing

Volgens mij is dit ook het grootste probleem waardoor pakketkluizen in Nederland (nog) niet serieus van de grond zijn gekomen. Zolang het alternatief van (meestal gratis) thuisbezorging er is, waarom zou je dan kiezen voor zelf afhalen bij een pakketkluis? De klanten die nu al wel voor pakketkluizen kozen, waren zich waarschijnlijk bewust van het feit dat ze toch niet thuis zouden zijn bij de bezorgingpoging en dan was de pakketkluis dichterbij dan een te kiezen afhaalpunt. Om de pakketkluis populair te maken zal er een financiële prikkel moeten komen: thuisbezorging kost geld of afhalen bij een pakketkluis geeft korting. Als daar bovenop de voordelen zoals meestal betere 'openingstijden' dan een gemiddeld afhaalpunt goed worden gecommuniceerd, denk ik dat de consument wel enthousiast kan worden. Ook de leverbetrouwbaarheid zal omhoog gaan: er gaat ongetwijfeld minder mis als één busje naar een pakketkluis moet rijden waar hij 50 pakketten achterlaat, dan dat er langs 50 adressen moet worden gereden. Volgens mij biedt Nederland ook voldoende opties om die pakketkluizen op goede locaties te zetten. De dekking van bijv. supermarkten is enorm, vul het aan met tankstations en evt. winkelcentra (zoals Johan aangeeft) en je hebt in de meeste gevallen een pakketkluis 'om de hoek'. De vraag is wel wie de investering gaat doen, het zou immers zonde zijn als de pakketkluizen niet gebruikt (kunnen) worden door alle vervoerders. Er zal dus vanuit een collectief moeten worden geïnvesteerd om landelijke dekking te realiseren, waarbij ook onderhoud niet moet worden vergeten.

De vraag is of je dat ook erg duidelijk en overtuigend kunt communiceren naar dieven en overvallers. Als je een adres publiceert waar je naar eigen zeggen uitsluitend de klantenadministratie voert, heb je natuurlijk alsnog kans dat ze daar komen kijken of er toch wat te halen valt.

Dit is inderdaad ook hoe wij het benaderen. In ons geval wegen de kosten van de verzekering niet op tegen de kosten van (gelukkig incidentele) vermissing/schade, dus berekenen we die kosten door in onze kostprijs. Ik herken het gevoel van @nickys wel dat je soms moedeloos wordt van de (wan)prestaties van een vervoerder, maar de rol die zij in die afhandeling nemen ben je helaas met ze overeengekomen...

Dat kun jij dus ook doen, zolang je het maar erg vrijblijvend houdt. Dat biedt voor de kandidaten wel weinig zekerheid, dus het is de vraag of je ze daarmee weet te overtuigen. Ze houden er wel inhoudelijke kennis aan over die ze ergens anders ook nog kunnen gebruiken, maar het is toch een investering om die periode geen inkomen (bij jou) te hebben. Mocht niet niet lukken om kandidaten te vinden omdat je ze te weinig zekerheid kunt bieden, dan kun je overwegen om ze een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd aan te bieden. Daarbij mag je een proeftijd van 2 maanden overeenkomen. Je zou ze kunnen laten starten in een junior- of trainee-functie, waardoor het salaris nog niet op het niveau is van een 'echte' trader en de kosten voor jou dus beperkt(er) zijn. Het is voor hen dan wel een stuk aantrekkelijker omdat ze een inkomen hebben. Jij hebt dan 2 maanden de tijd om ze te trainen en je keuze te maken. Als iemand de 'test' niet doorstaat, heeft dat je maximaal 2 maandsalarissen gekost. Dat is natuurlijk niet niks, maar dat is jouw ondernemersrisico. Als je er in je selectieprocedure voor zorgt dat je zo goed mogelijk kunt selecteren, bijvoorbeeld ook met een case, kun je het risico proberen te beperken. Een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd kan natuurlijk ook, maar bij minder dan 6 maanden mag je geen proeftijd overeenkomen. Een arbeidsovereenkomst voor drie maanden zou dan wel kunnen, daarna kun je inschatten of je iemand een contractverlenging aan wil bieden. Maar dan weet je op voorhand al wel zeker dat je die drie maanden aan loonkosten hebt, terwijl je het tijdens een proeftijd direct zou kunnen eindigen. Je zult dus je afweging moeten maken welk risico jij bereid bent om te nemen. Hoe beter jij in staat bent om goed te selecteren en vervolgens op te leiden, hoe kleiner je risico.

Ik neem aan dat die 12 uur jaarlijks is, anders is het erg veel, zoals Roel al benoemde. Hoe lang werkt deze belastingconsulent al voor je? Hoeveel uur factureerde diegene de afgelopen jaren? Heb je ook gevraagd om een toelichting op de verrichte werkzaamheden? Als je alleen stelt 'jullie hebben een fout gemaakt, graag crediteren', dan kan ik me voorstellen dat ze daar niet meteen aan meewerken. In goed overleg wordt vaak een hoop duidelijk en kun je een eind komen. Ben je bereid om voor € 1.080,- zulke juridische stappen te zetten? Heb je nagedacht over de kosten en tijdsinspanning die daarmee gepaard gaan?

Het is dan ook niet bepaald onterecht dat betalingsproviders alleen zaken willen doen met partijen die zich aan geldende wet- en regelgeving houden. Ik kan me voorstellen dat je goudsmid zijn adres liever niet openbaar wil hebben i.v.m. veiligheidsredenen, maar dat is nou eenmaal wel verplicht. Of daar betere oplossingen voor moeten komen is een ander vraagstuk.

Ja, dat valt als verzendende partij binnen jouw risico. Zolang de ontvanger niet heeft bevestigd dat de zending is ontvangen, of zolang niet bewezen kan worden dat de zending daadwerkelijk in ontvangst is genomen door diegene, valt dat nog binnen jouw risico. (Interessante aanvulling: zelfs als een track&trace-code aangeeft dat een zending is bezorgd, maar de ontvanger ontkent dat, is de zending eigenlijk nog niet goed afgehandeld. Je klant kan vrij eenvoudig aanvoeren dat het niet zijn/haar handtekening is die is gezet en bij een 'zending in brievenbus bezorgd'-melding kan een klant de ontvangst ook ontkennen. Een pakket afleveren bij de buren geldt eigenlijk ook niet als volledig correcte bezorging, tenzij de klant expliciet heeft aangegeven dat hij/zij daarmee akkoord is. Om het echt waterdicht te krijgen, zou de bezorger op het moment van bezorgen een foto/filmpje moeten maken dat de ontvanger de zending aanneemt, waarbij diegene zijn identiteitsbewijs naast z'n hoofd houdt, zodat je kunt zien dat het daadwerkelijk die persoon is.) Als je meer bij PostNL voor elkaar wil krijgen, zal je zendingen inderdaad verzekerd moeten verzenden. Voor een buspakje willen ze überhaupt niet erg hard lopen, daar doen ze niet eens navraag bij de bezorger. Dat is bij een pakket dan weer wel mogelijk.

Is het voor jullie de moeite waard om voor (waarschijnlijk maximaal) een paar dagen weer een of twee uur langer open te zijn? Verwacht je dan klandizie? Ik acht de kans groot dat de avondklok op korte termijn 'opnieuw' ingevoerd wordt, maar dan met betere onderliggende wetgeving. Voor nu zou ik het dus eerst maar eens afwachten, voordat je overhaaste keuzes maakt.

Dit ben ik met je eens en dat lijkt me niet wenselijk. Ik ben bang dat 'de publieke opinie' op het moment teveel neigt naar de mogelijkheid van het toepassen van die menselijke maat, omdat het bij de toeslagenaffaire zo gigantisch verkeerd is gegaan dat het wel goed of sympathiek voelt om dat soort zaken menselijker aan te pakken. Dat er menselijker gekeken kan worden naar zulke situaties lijkt me ook erg goed, maar volgens mij is het dan niet de goede uitwerking om veel vrijheid te creëren in wetgeving. Dat leidt namelijk tot subjectiviteit en dan zal dat het volgende onderwerp zijn waar we massaal over gaan vallen. Ik denk niet dat we in staat zijn om de volledige problematiek van de toeslagenaffaire even bloot te leggen, er komt niet voor niets een parlementaire enquête. Maar om toch een duit in het zakje te doen: het lijkt alsof 'het beleid' er te blind doorheen is geduwd en daardoor veel gezinnen enorm zijn gedupeerd. Volgens mij was dat niet te voorkomen door de menselijke maat te kunnen hanteren, want dan had een ambtenaar nog steeds de regels zo kunnen interpreteren en/of uitleggen dat iemand onterecht in de problemen kwam. Het feit dat het huidige beleid er zo doorheen werd geduwd en dat dáár niets aan is gedaan, is volgens mij meer het probleem. Als de ambtenaar meer de ruimte had gevoeld om aan te kaarten dat het volgens hem/haar niet helemaal klopte wat er nu gebeurde, had er wellicht al veel eerder ingegrepen kunnen worden. Dus, niet zozeer de menselijke maat in de toepassing van wet- en regelgeving is nodig, maar de menselijke inschatting om te beoordelen of die wet- en regelgeving goed toegepast kan worden en recht doet aan de situatie. De omvang van processen bij bijvoorbeeld de Belastingdienst is volgens mij zo groot, dat ze proberen het enorm te standaardiseren en dicht te timmeren, om het zo efficiënt mogelijk werkbaar te maken. Als daarbij de instructie is: niet nadenken, gewoon uitvoeren, dan kan het gigantisch mis gaan. De intentie is vast geweest om het objectief te laten zijn, maar je ziet tegenwoordig ook meer resultaten dat AI lelijk uit de bocht kan vliegen, omdat het (onbewust) met subjectieve data door mensen is gevoed. We laten het systeem onbewust discrimineren. Als wij AI moeten leren wat goed en fout is, pas je per definitie subjectiviteit toe. Daarom kun je, volgens mij, zo'n proces nooit blind z'n gang laten gaan en tegen de uitvoerders (in dit geval ambtenaren van de Belastingdienst) zeggen dat ze als schapen dat gewoon uit moeten voeren. Zij moeten, met hun kennis en ervaring, de ruimte krijgen om schoonheidsfoutjes aan te kaarten en zo het proces bij te schaven, te optimaliseren. Dát is volgens mij het stuk waar mensen voor nodig zijn en blijven. Dat is volgens mij de basis van wet- en regelgeving: een licht vergrijp wordt minder zwaar bestraft dan een zwaar vergrijp. Het is proportioneel. Het kan goed dat er wetgeving is waar dat nog veel verder doorgevoerd kan/moet worden, waarbij er nog veel meer staffels komen in de impact van een overtreding/vergrijp/misdrijf en de proportie van de straf die daarvoor opgelegd moet worden. Het lijkt me wel goed dat dat zoveel mogelijk wordt vastgelegd in wet- en regelgeving en dat dat niet allemaal aan het grijze gebied van de menselijke maat wordt overgelaten, want dan zal de subjectiviteit en het onrecht op termijn nog veel groter worden. Ik ben ook erg benieuwd wat hier uit gaat komen!

In die situatie sluit je dan ook een opleidingsovereenkomst met een (geaccrediteerd) opleidingsinstituut. Daarnaast doe je daar kennis op die toepasbaar zal zijn bij (ongeveer) alle bedrijven in de betreffende sector. Het staat Kanon vrij om mensen een gratis opleiding aan te bieden en ze (na succesvol afronden) de mogelijkheid te geven om bij hem te solliciteren. Risico's die bij zo'n constructie wel naar voren kunnen komen: Er wordt in een opleidingsovereenkomst opgenomen dat er uitzicht is op een betaalde functie bij het bedrijf; De opleiding is op specifieke kennis/vaardigheden van het bedrijf gericht en minder op het vak in het algemeen; Deelnemers gaan tijdens de opleiding toch al 'aan het werk', waarbij ze wat opleveren voor het bedrijf. Bovenstaande risico's kunnen er (gecombineerd) voor zorgen dat het toch als (verkapt) dienstverband wordt gezien en dat is een situatie waar Kanon uit wil blijven.

Is dit een algemene training in aandelen daghandel, waarmee de 'cursist' bij een ander bedrijf ook iets kan? Of is het erg specifiek op jouw onderneming gericht? En gaan ze in die drie maanden ook al aan het werk, waarbij ze wat op kunnen leveren? Of blijft het echt bij een training waar voor jouw onderneming geen opbrengsten uit komen? Afhankelijk van het antwoord van TS op mijn bovenstaande vragen, is de kans wel aanwezig dat dit als dienstverband gezien zou worden. Een training van drie maanden is ook wel wat anders dan een weekje inwerken. Als het als dienstverband wordt gezien, wordt de constructie toch wel lastig...

De partij waarmee de klant de overeenkomst aangaat, is de verkoper. Dat is de partij die in eerste instantie aansprakelijk is. Als die verkoper het product binnen de EU inkoopt, kan de verkoper de kosten vervolgens wel op de voorschakel (dus de leverancier) verhalen. De vraag is dus of jij in dit geval echt de verkoper bent, of dat je de klant alleen de winkel binnenbrengt en vervolgens daar laat bestellen en afrekenen.

Dat zou inderdaad een manier kunnen zijn om dat te benaderen. En hoe wil je vanuit die insteek naar de waarde die je er op dit moment voor zou kunnen krijgen? De berekening 'wat had het gekost als we dit extern hadden laten ontwikkelen' is natuurlijk niet zo een-op-een te gebruiken om dan te stellen dat dat de huidige waarde is.

Dat begrijp ik, mijn voorbeeld was dan ook gechargeerd. Zoals ik onderaan mijn post aangaf lijkt het me zinvoller om dit op grotere schaal gestructureerd aan te pakken voor vele overheidsdiensten en aanverwanten. Interessant, dat wist ik niet. Dat lijken me bij uitstek voorwaarden die door de overheid gesteld moeten worden aan de erkende leveranciers, om ervoor te zorgen dat zo'n aanmeldproces uniform is. Graag gedaan, niet meer dan terecht om gebruik te maken van zo'n regeling, toch? Daar is 'ie voor ;)

De petitie heeft dus meerdere doelen, waar de titel/naam de indruk wekt dat het alleen om de kosten gaat. Ik ben het wel met jullie eens dat het in de praktijk niet heel soepel werkt. Dat voelt vrij omslachtig. Deze vind ik dubbel. In principe brengt iedere overdracht van persoonsgegevens beveiligingsrisico's met zich mee. Dat moeten we niet negeren, maar vanuit die gedachte een proces zo veilig mogelijk maken. Dit 'risico' kun je ook aankaarten als je je gegevens invult om een pizza bij Thuisbezorgd te bestellen. Ik zie de link tussen of een authenticatiemethode wel of niet intuïtief is en de kans op fouten tijdens het zakendoen niet. Dat het wat omslachtig aanvoelt en je dat niet intuïtief noemt, kan ik me in vinden. Maar waardoor wordt de kans op fouten tijdens het zakendoen dan vergroot? De RVO heeft een compensatieregeling in het leven geroepen, waardoor de financiële impact voor je organisatie erg klein kan worden. Verder bestaat gratis natuurlijk niet, dus de kans dat je hiermee in de hand werkt dat de kosten voor eHerkenning dan via een andere weg aan het bedrijfsleven wordt belast, lijkt me groot. Interessante, wat marktwerking versus overheidsregulering betreft. Dat de erkende leveranciers enigszins aan banden moeten worden gelegd lijkt me goed, maar anderzijds kan hun onderlinge marktwerking er natuurlijk voor zorgen dat die aanvullende kosten zo laag mogelijk blijven. Volledig verbieden zal bovenstaand antwoord in de hand werken. Heb je concrete aanleiding om te denken dat de beveiliging niet in orde is? Of vraag je dit ook aan Thuisbezorgd als je daar die pizza bestelt? Ik ben het met je eens dat er goed toezicht moet zijn op overheidsinstanties (en aanverwanten) wat betreft hun beveiliging bij de verwerking van persoonsgegevens, die noodzaak hebben we recent bij de GGD natuurlijk ook wel gezien. Of het dan zinvol is om dat nu specifiek bij eHerkenning af te dwingen, vraag ik me af. Volgens mij moet dat op veel grotere schaal gestructureerd gedaan worden. Ben ik het met jullie eens dat eHerkenning niet echt een state of the art proces/product is? Zeker. Deze petitie komt echter op mij over dat jullie het vervelend vinden dat je geld moet betalen voor eHerkenning, ervan balen dat het niet zo eenvoudig is als bijvoorbeeld vingerafdrukscanners of gezichtsherkenning (over privacy gesproken) en dan ook een actueel onderwerp als beveiliging van verwerking van persoonsgegevens er nog even bijhalen, om het wat meer body te geven. Of dit echt zoden aan de dijk gaat zetten? Ik vraag het me af.

Een ondernemingsplan is niet het doel, maar een middel om je goed voor te bereiden en de kans op slagen zo groot mogelijk te maken. Als je dat gestructureerd uitwerkt kom je zaken tegen die je nog moet inventariseren of uitzoeken. De antwoorden op die vragen heb je nodig om je slagingskans zo groot mogelijk te maken. Zoals Ward al intern linkte naar diverse topics over ondernemingsplannen, is er met wat Google-zoekwerk ook genoeg te vinden, o.a. bij de KvK. Een deel van het ondernemingsplan gaat dan ook over de financiële kant. Enerzijds welke kosten jullie verwachten te maken, anderzijds welke opbrengsten jullie gaan realiseren. Als jullie nog niet weten waar de omzet vandaan moet komen, is dat nog wel een cruciaal vraagstuk om uit te zoeken. Wat hebben jullie daarvoor al onderzocht? Wordt het vergoed door zorgverzekeraars? Hebben jullie die al benaderd? Ik neem aan dat jullie momenteel in loondienst zijn in dezelfde sector, biedt dat geen ingangen om antwoord te krijgen op deze vraag?

Als er zo'n last van je schouders valt lijkt me dat een mooi yes-moment, Hans! Succes met de afwikkeling de komende tijd!

De BTW over de omzet aan Belgische klanten moet aan de Belgische fiscus worden afgedragen. De diensten die Bol.com vanuit LVB aan je levert is een Nederlandse transactie, dus dat is geen Belgische omzet. Dat heeft dus alleen betrekking op de Nederlandse fiscus.

Je kunt met die compagnon samen een nieuwe BV oprichten, waarvan jullie personal holdings de aandelen hebben. Die nieuwe BV staat dan los van de werkmij die jullie met z'n drieën hebben. Je kunt daarnaast ook samen met die compagnon een VOF oprichten. Beide opties zijn dus mogelijk, maar wat de meest gunstige optie is, hangt van de situatie af. Ik neem aan dat jullie bij de oprichting van jullie huidige bedrijf ook de afweging tussen BV en VOF hebben gemaakt, die factoren zijn nu opnieuw van belang om af te wegen. Aangezien jullie voor je huidige bedrijf een BV hebben gekozen, denk ik dat dat voor jullie nieuwe onderneming ook de meest logische vorm is. De fiscale voordelen van de VOF waren blijkbaar al niet meer aantrekkelijk genoeg, of het risico bij een VOF was bijvoorbeeld te groot.

Kunnen die personen meer aantonen dan alleen de directe cijfers van hun aandeel (zoals likes op social media)? Hebben jullie Google Analytics (goed) ingericht? Daar kun je waardevolle data uithalen waar je bezoekers vandaan komen en in hoeverre ze converteren. Komen er daardoor ook meer bezoekers via social media op jullie website? En kopen die? Social heeft daarnaast nog een (mogelijke) waarde voor naamsbekendheid, waardoor mensen op een later moment misschien aan jullie denken en tot aankoop overgaan. Dat is wel lastiger goed aan te tonen, maar zou via onderzoek naar jullie naamsbekendheid kunnen. Hoeveel lezers haalt zulke content zoals een blog? Wat is het doel van de blog? Zit er een link in naar jullie product(en) en klikt iemand daarop? Kopen ze? Daarnaast, waar delen jullie die blogs? Zijn ze informatief, deelbaar door anderen (bijv. op social media)? Daarmee groeit jullie naamsbekendheid ook weer. En komen er daardoor mensen naar jullie website? En kopen ze? Zo'n actie zou je kunnen proberen te meten via een kortingscode, of de vraag die jullie al stellen waar mensen vandaan komen. En waar resulteert dat in? Een hoger conversiepercentage? Lagere bounce? Langere tijd op de website? Meer pagina's bekeken? Welke stijging is dat op relevante zoekwoorden voor jullie? Waar dus ook interessant zoekvolume op zit. Zie je dat terug in het aandeel organisch verkeer? Niet iedere marketingactiviteit is helaas zo direct tot omzet (of winst) door te rekenen, naamsbekendheid is bijvoorbeeld lastiger te meten en te concretiseren. Maar er is toch een hoop inzicht te krijgen, bijvoorbeeld met Google Analytics.

Dat zou inderdaad een goede invulling zijn. Ook nog het overwegen waard om er een holding tussen te zetten, waarin jullie personal holdings dus aandelen hebben. Onder die holding zit dan de werkmij. Dat geeft de nodige voordelen, o.a. in risicospreiding en fiscaliteit. Daarover is online (en op HL) genoeg informatie te vinden.

De verdeling van aandelen wordt meestal op basis van inbreng gedaan. Dus wie brengt er kapitaal, expertise, middelen etc. in? De beloning van arbeid zal via een management fee staan, dus probeer dat los van de aandelenverdeling te zien. Als jullie overeenkomen dat persoon A meer uren dan B en C gaat werken voor jullie bedrijf, zal persoon A een hogere management fee (kunnen) krijgen.

Dat is het nut van een intracommunautaire levering: zo hoef je niet in ieder land waar je iets koopt bij die fiscus aangifte te doen en BTW terug te vorderen. Het hoge BTW tarief in Nederland is 21%, in Duitsland is dat 19%. Dat is het verschil waar Bert op doelt.

En wat hebben je drie (marketing)collega's daarover te zeggen? Welke resultaten zien zij? Kunnen je marketing collega's daar een rol in spelen? En die marketing bureaus? Die zullen toch ook met enige structuur aan hun opdracht bij jullie zijn begonnen? Het klinkt alsof er € 50.000 in het kantoor van marketing is gegooid met als enige boodschap: "doe er wat leuks mee!" Marketing bureaus en je marketeers zouden toch goed in staat moeten zijn om (met jou) doelen op te stellen en te bedenken hoe jullie daar gaan komen. Die activiteiten moeten dan zo goed mogelijk meetbaar worden gemaakt, zodat jij volgend jaar (en hopelijk tussentijds) beter kan zien wat wel en niet goed heeft gewerkt.