Een biologische uitdaging

[Anoniem_2019]

Beste HL leden, hier een leuk verhaaltje en wat vraagjes,

 

Mijn vrouw, culinair journaliste besloot vorig jaar om in de zomer vier maanden wat te gaan werken in een restaurant op een biologische boerderij middenin de polder hier op walcheren. We verklaarden haar allemaal voor gek omdat ze praktisch niks verdiende en ik vond dat ze uitgebuit werd!

Nu zijn wij nogal culinair ingesteld. We moeten regelmatig restaurants 'spotten' en ook zijn wij altijd met eten bezig. Ook zijn wij altijd op zoek naar goede producten: 'gelukkige' vlees & vis (tilapia-filet in laten vliegen uit Taiwan vinden wij bijvoorbeeld onzin) en zoveel werken met seizoensgebonden producten van de boeren uit de omgeving. Mijn vrouw is een geweldige kokkin en ze zoekt in haar werk eigenlijk altijd een combinatie van koken en schrijven. Dit was voor haar dus een leuk project.

 

Naast de boerderij is er ook nog een camping, een winkel en een tuinderij. Er was ook nog een kaasmaker maar die is inmiddels verdwenen. Het restaurant heeft één groot voordeel: een schitterende boomgaard. Je kunt hier je biologisch maaltje oppeuzelen en vervolgens met je sigaartje heerlijk achterover leunen en luisteren naar het ruisen van de bomen (of je kinderen die elkaar weer aan het afmaken zijn). Al met al dus een heerlijke plek, je zit echt 'middenin' de boerderij. Je hoort de koetjes loeien, ruikt het hooi etc. Wij worden er in ieder geval altijd vrolijk van en vorig jaar jeukten onze handen ook al: wij vonden dat de toenmalige restauranthoudsters (twee biologische dames) veel te veel kansen lieten liggen. Er werd wel hard gewerkt maar niks verdient. Ook heb ik zelfs een keer staan afwassen omdat de ene dame te laat was en de andere ziek.

De winkel doet het wel goed geloof ik. Ik heb daar eens een tijdje met een bakkie koffie buiten gezeten maar er kwamen genoeg mensen op af.

 

Jullie raden 'em vast al: ze zijn nu nog op zoek naar ondernemers om het restaurant op poten te zetten. Er is een nieuwe manager aangesteld om de hele boerderij 'vlot te trekken'. Ze zijn onderdeel van de Loverendale groep, die meer boerderijen onder hun vleugel hebben.

 

We hebben gisteren een leuk gesprek gehad met de manager, die zelf zegt dat hij 'ondernemer en boer' is. Een helder, rustig mens met handen als kolenschoppen! Hoe dan ook, ik had er een goed gevoel bij.

Onze eerste vraag was dan ook: hoe zit het met de vergunningen? Nou, die bleken er dus niet te zijn. Dat betekent dus dat de hele opzet van vorig jaar eigenlijk zo illegaal als de neten was. De manager zou eens de gemeente polsen wat er zoal mogelijk zou zijn.

Ik vind dit echter wel een belangrijk iets: ik heb weinig zin om iets op te gaan zetten wat vervolgens dichtgegooid kan gaan worden.

Ik weet bijna ook zeker dat de gemeente geen horeca-vergunning gaat afgeven. Je kan natuurlijk zeggen, hoppakee, gewoon doen maar ook de manager had eigenlijk geen zin om dit project op drijfzand te gaan bouwen.

 

Ten tweede: de ondernemingsvorm. Hij stelde zelf voor om een VOF te maken, wat mij wel een goed idee leek. Ook zij hij dat je dan sterker staat als je naar de gemeente toe stapt. De vorige eigenaars van het restaurant huurden het restaurant. Als vennoot brengt hij dan de spullen in (van het restaurant) en de locatie. Hij deelt dan in de winst of het verlies natuurlijk. Het contract zou overigens een jaar lopen.

 

Wat denken jullie? Gewoon eens proberen voor de zomer en hopen op een goede afloop? Of netjes proberen aan de vergunningen te komen en de boel goed opzetten. Het laatste geniet mijn voorkeur maar ik heb weinig vertrouwen in de medewerking van de gemeente, dus dan ben ik bang dat er nooit iets van komt.

Ik zit een beetje in een spagaat en ik heb een beetje een idee dat ik teveel loop te mieren over de regeltjes, terwijl mijn vrouw al praktisch bezig is!

 

 

 

[Anoniem_2019]

Oei, wat een strakke vragen zeg. Manon als strenge manager...

 

We gaan de 24e (dus volgende week) pas 'echt' open, dus ook 's avonds. Dit weekend zijn we niet open geweest. Maar goed ook want er viel een personeelslid in mijn winkel uit door hersenvliesontsteking. Flink schrikken natuurlijk want daar kan je wel dood aan gaan. Gelukkig waren ze er op tijd bij dus die is gered. En snel weer aan het werk ja!

 

En tja, mooi weer dat merk je gelijk in de omzet, zowel hier in Middelburg als op Ter Linde. We hebben natuurlijk ook een restaurant (dit lijkt momenteel meer op een kantine en gaan we deze week aankleden) maar het leukste is natuurlijk om in de boomgaard te zitten.

Wat de marketing betreft, dat doet mijn vrouw. Zij is journaliste en weet welke tululuu-blaadjes zij daarvoor moet benaderen. Het viel me op dat 90% van onze klanten Duits waren (fijn want ik spreek een aardig woordje Duits) dus we gaan in de ons omringende bungalowparken en campings foldertjes neerleggen (leuk karweitje op de fiets).

 

De prijzen zijn bij ons niet idioot hoog, en dat komt doordat onze overhead ook niet hoog is. We hebben geen moordende huur om ons nek hangen en ook zijn de andere kosten niet hoog. Het prijspeil ligt iets boven een 'normaal' restaurant. Of dit de lading allemaal kan dekken weten we na de zomer pas. Dan pas kan je evalueren wat je over hebt gehouden en of de prijzen wat omhoog moeten.

Weet je, onze uitgangspunten zijn wat anders dan bij een 'normaal' restaurant. Het gaat hier niet om veel geld verdienen maar om een aantal zaken te combineren waar we toch altijd al mee bezig zijn: koken, werken en kids. Als we die drie dingen op een leuke manier deze zomer kunnen combineren en iedereen een leuke tijd heeft zijn we al tevree. En misschien draaien we kiet, dat is wat mij betreft ook okay. En misschien is het allemaal niks en houden we er volgend jaar weer mee op, dan hebben we het in ieder geval wel geprobeerd. Want zoiets niet aanpakken, dat blijft je dan de rest van je leven kwellen (had ik maar...).

 

Het is allemaal dus een beetje heikneuterig, maar dat vinden we ook leuk. Het hoeft allemaal niet zo afgemaakt en perfect en doordacht te zijn voor ons.

Ik heb natuurlijk weer een leuk verhaaltje om dit 'gevoel' te illustreren:

Ik ben een wandelaar en op een bepaalde dag was ik aan het wandelen in de Ardennen (the place to be!). Ik heb honger en loop middenin het bos een restaurant tegen het lijf. Ik naar binnen waar ik door een omaatje wordt begroet en naar een tafeltje wordt begeleidt. Omaatje schreeuwt wat dialect de keuken in en even later krijg ik een bord boerenvreten voor mijn neus die mij tot op de dag doet watertanden! Grote frikandellen, stampot en jus....hmmm. Kostte ook helemaal niks en met een dikke buik wandel ik verder.

En dat gevoel proberen wij onze gasten dus ook te geven. Bourgondisch, lekker tafelen en geen gezeur over een potje mayonaise!

[Erik!]

Als je de kinderen echt wil laten ravotten, moet je een berg rode overalletjes aan de kapstok hangen. Kunnen zij gerust hun gang gaan en de ongestoord ouders nog lekker genieten van extra kopje koffie. Heerlijk, als wij dan in de buurt zijn komen wij direct langs met drie kleine druktemakers.

[Ewout Wolff]

Ik ben ook ernstig geïnteresseerd in biologisch, kamperen heb ik ook diverse tryouts gehad (met baby's - niet doen).

Voor andere discussies over biologisch : begin gewoon een andere post !

 

Maarre....zullen we weer on topic gaan en vragen aan Zeemeeuw hoe het gaat met zijn boerderij/restaurant/meer ?

[Anoniem_2019]

Moe, moeier, moest?

 

Ik kan gelukkig maandag in mijn winkel over de toonbank hangen en zo wat uitrusten, want ik zit er soms aardig doorheen. Ook ben ik blij als ik weer eens wat administratie kan doen, dan kan ik zitten!

 

Tot overmaat van ramp heeft mijn trouwe gebutste Ford Mondeo (12 jaar oud) de geest gegeven. Mijn vrouw snort vervolgens een Peugeot 205 op voor €450 en daar tuffen we nu mee verder. Best leuk karretje hoor, maar op de snelweg mis ik toch mijn Ford. Ik wil mijn Ford Mondeo terug! En dan niet zo'n nieuwe natuurlijk, ik wil er wel een deuk in kunnen rijden zeg. Half NL rijdt al rond in zo'n nieuwe glimmende bak die ze eigenlijk niet kunnen betalen en daar doe ik dus niet aan mee.

 

Op de boerderij hebben we een opvoering van een toneelstuk en een open dag achter de rug. Bij het toneelstuk konden de mensen een menu vooraf nemen en dat liep prima. En wie denk je stond er met de open dag weer in de stromende regen bio-burgers te bakken op de (gas)barbeque? Yep, ikke weer. Maar toch zo'n honderd bio-burgers verkocht! (van eigen koe overigens). En daarnaast zat het restaurant ook vol.

 

Er zijn genoeg leuke momenten om de moed erin te houden. Daarnaast zijn er ook aanvaringen natuurlijk tussen ons die we gelukkig weten uit te praten. Ik zeg altijd dat samenwerken één van de grootste uitdagingen en testcases is voor je relatie, en dat klopt ook wel. Maar we laten ons niet zo snel uit het veld slaan.

 

Gelukkig pleegt mijn aanwezigheid in ons Bio-Restaurant geen roofbouw op de situatie in de winkel. Het schip wordt prima in de vaart gehouden door mijn personeel (ik houdt de boel wel in de gaten natuurlijk...) dus de boel stort niet in als ik er minder ben. Er wordt wel 'anders' verkocht, dat merk ik wel.

 

Mijn tijd is weer op, ik moet weer verder.

 

 

 

 

 

[Henri Kroeze]

Vanmiddag zijn we, op 'terugweg' van Zierikzee naar Port Zelande, even aangewipt in Ter Linde. Heerlijk gegeten en in de boomgaard gezeten. De kids hebben we amper nog gezien...

 

Heeft veel potentie! Pin apparaat zou handig zijn, ik heb flink moeten zoeken naar een dorpje met een werkende automaat om geld te kunnen halen... ;D

[Anoniem_2019]

En hoe is het nu afgelopen....

 

We zijn eerst eens een week samen op vakantie geweest in september. Lekker een huis midden in de polder in Zeeuws Vlaanderen. Tegen de Belgse grens aan dus genoeg plekken waar je lekker kan eten (waaronder Oud Sluis). We hebben daar eens heerlijk uitgerust en onze boerderij-ervaring eens een beetje 'in te laten dalen'.

 

Voor mij was het duidelijk: stoppen met die handel. Ik heb dan ook duidelijk gemaakt dat ik volgende zomer niet van de partij ben, mocht het restaurant weer opengaan. Want dat is momenteel nog steeds niet duidelijk: wat willen ze nu precies daar doen met het restaurant.

Mijn vrouw heeft dus de knoop doorgehakt en besloten er maar mee te stoppen. Ze vind het best wel jammer maar er heerst momenteel bijna complete radiostilte vanuit de boerderij en er is ook geen wil tot samenwerken.

Maar goed, wat mij betreft: ik heb het wel gezien. Het is goed geweest en ik wil weer als een razende Roeland in mijn winkel tekeergaan.

[Joost Rietveld]

Hoi Zeemeeuw

 

Ik kan hier heel erg kort over zijn:

 

Als je een vof start, dan is elke vennoot hoofdelijk aansprakelijk voor alle schulden van de vof. Zijn de vergunningen er niet en spreekt de gemeente de vof daarop aan, dan loopt elke vennoot privé risico.

 

Nog los van dwangsommen om de tent te sluiten, denk ik ook aan omzetderving wat een verlies op de investeringen teweeg zal brengen omdat er geen omzet is.

 

Is er een ondernemingsplan? Zijn er prognoses? Is er marktonderzoek verricht?

 

Een leuke plek waarvan je als ondernemer denkt dat er mensen komen, is niet genoeg! Werk aan de winkel dus.

 

Vergunningen op orde maken en zorgen dat je een redelijk inzicht hebt in de financiële toekomst. Een starterscoach zal jullie beslist een hoop ellende kunnen besparen.

 

Groet

Joost

[Anoniem_2019]

Tja, ik weet dat het allemaal wat 'shaky' klinkt. Maar je geloof dat er helemaal niks op dat soort boerderijen volgens harde commerciële lijnen wordt opgezet hoor. Dankzij die manager waait er wel een frisse wind door die boerderij en de oude garde loopt daarom ook knorrend weg. Diegene die de winkel runt, stopt er ook al mee. Er moet ineens namelijk openheid van zaken gegeven worden en geld verdiend worden...

 

Kijk, ik kan me er geen buil aan vallen hoor. We investeren wat, maar dat zijn geen idiote bedragen. En ik zie het een beetje als een samenwerking. Wij hebben affiniteit met de plek en de biologische zaak. We kunnen met verschillende plannen naar de gemeente stappen en kijken hoe rekbaar de zaken zijn. Zo ben ik bijvoorbeeld een keer naar de gemeente gestapt en heb gevraagd wat er mogelijk zou zijn om activiteiten te ontplooien in de ruimte boven de winkel. Er is meer mogelijk dan je denkt!

 

Ik kan me suf schrijven aan plannen en spreadsheets, maar ik ga eerst eens even brainstormen en kijken wat de mogelijkheden zijn. Dit is niet een business waar je gelijk een keihard franchise-concept tegenaan kunt gooien, en dat is trouwens ook niet hoe ik iets op wil zetten. Ik wil met zo min mogelijk middelen iets maken, dus oude troep van de rommelmarkt halen en een tweedehands oven etc.

 

Ook wil ik nog een illegale drankstokerij, een wietplantage (ook biologisch) en een gokhal openen. Die mensen van de camping houden vast ook wel van een drankje, wietje en een gokje op zijn tijd... (voor meelezende ambtenaren, dit is een grapje).

 

Vandaag hebben we trouwens een mail gekregen van de manager. Hij wil inderdaad een vof opstarten met een verdeling van 70% voor ons en 30% voor hemzelf. Zo wordt hij onze 'dragon' eigenlijk!

[ronaldinho]

Kijk, ik kan me er geen buil aan vallen hoor.

 

Behalve dan als die manager besluit om eens flinke verplichtingen aan te gaan, die niet kan nakomen, en jij daarvoor persoonlijk aansprakelijk wordt gesteld. Een VOF is namelijk niet vergelijkbaar met bijvoorbeeld een BV, waarbij jouw risico, als je het goed doet, beperkt blijft tot je eigen inbreng.

[Anoniem_2019]

Ik ben op de hoogte van de risico's. Ik wil dan ook pas dat deze VOF van de grond komt als de boel goed in de stijgers staat. Dat zal dus op korte termijn niet gebeuren. Ik snap wel wat deze man wil, hij wil wat vers bloed door de boerderij laten stromen en ik vind het een daad van vertrouwen dat hij gelijk deze stap wil maken. Hij neemt natuurlijk ook risico. Toch wil ik eerst een goed plan maken en natuurlijk eens gaan kijken wat het allemaal gaat kosten.

 

De 'biologische scene' loopt niet over van commercieel denkende mensen, maar er is idealisme genoeg. Een combinatie van deze twee moet mogelijk zijn!

[TvG]

Waarom geen CV i.p.v. VOF. Hierbij is die manager de stille vennoot die als kapitaal de inventaris e.d. inbrengt. M.i. is de aansprakelijkheid beter geregeld dan bij een zuivere VOF.

[ronaldinho]

Dan eerder andersom, de manager de beherend vennoot en Zeemeeuw de stille vennoot. Anders blijft Zeemeeuw volledig aansprakelijk. Maar dan ligt het er wel aan wie naar buiten toe treedt, etc.

 

Je zou dan eventueel ook nog aan een winstdelende lening kunnen denken, maar dan ben je dus geen (mede)eigenaar.

[Anoniem_2019]

... en waarom geen stichting oprichten met als doel om jongeren met een handicap te werk te stellen? Mijn zoon heeft zelf een verstandelijke handicap en zit op speciaal onderwijs, dus zo kwam ik op dat idee. De boerderij is ook nog eens een 'zorgboerderij' maar dat was ook nog iets wat volgens de manager in ontwikkeling was. We kunnen echter wel gebruik maken van deze status.

 

Kijk, we gaan daar toch niet zitten voor het grote geld en ik denk dat wij veel meer kans hebben om op zo'n manier medewerking van de gemeente te krijgen.

 

ik heb het volgende plan:

- dit jaar aanmodderen, de boel op proberen te zetten en bedrijfsplan te schrijven.

- gemeente benaderen met opzet stichting of vof commercieel idee.

- eventueel combinatie met de boerderijwinkel zoeken, want deze komt volgend jaar ook nog eens vrij.

 

De focus ligt dan op volgend jaar. Dat geeft ons de tijd om de boel goed op te zetten.

 

 

 

 

 

[De Ketchupmaker]

Heeft de provincie met het oog op de bestemming hier ook niet iets over te zeggen? Als je gaat voor zorgboerderij met winkel dan zal de provincie daar ook kennis over hebben en zijn er eventueel subsidiestromen beschikbaar.

[Anoniem_2019]

Even een update:

 

Er komt een VOF met als vennoten mijn vrouw en de Boerderij (CV). Ik werk wel mee maar houd me verder bemoei ik me niet met het management van het restaurant. We hebben dit besloten omdat er hier echt geen twee kapiteins op het schip kunnen! De administratie van de VOF kan mee in de jaarrekening van de Boerderij en bovendien zijn de verzekeringen dan ook in orde. Ook wil de Boerderij zelf ook nog wat investeren dus dat komt allemaal wel rond.

We zijn gisteren wezen inventariseren maar er moet niet dramatisch verbouwd worden of zo, eigenlijk het grootste deel van de faciliteiten is er al (koelkast, spoelkeuken, opslagruimte, wc's in orde etc.). We hebben een oude bar opgesnord en voor de rest sprokkelen we praktisch alles tweedehands bij elkaar! Hier en daar een likje verf en dan kan Sergio zijn drie sterren gaan inleveren in Zeeland ;D.

 

De winstverdeling is overigens 30% Boerderij en 70% voor mijn vrouw, wat ik niet onredelijk vind. Mijn vrouw investeert wat eigen geld in het restaurant en de rest kan ze van mij lenen. Maar kan het nu ook investeren?

 

Ik vraag me nu echter af hoe ik die lening het beste kan opvoeren? Kan ik als eenmanszaak investeren in een VOF of is het gewoon een privé-actie?

 

 

 

 

[Anoniem_2019]

Zo en hier dan het verslag van de opening met de Pasen van ons biologische restaurantje!

 

We hebben ons in de weken voor de opening helemaal het schompes gewerkt om het op tijd (redelijk) af te krijgen. Schilderen, voorraad aanleggen, kassa installeren etc etc. Ook moest ik weer zonodig aan twee rare stroomdraadjes zitten dus ik heb mijn portie electriciteit voor deze zomer ook weer gehad!

 

Hoe ging het nu: wel, ondanks de vermoeidheid ging het prima! Er kwam geen kruimel terug en de klanten waren tevreden. :Ééééééénig dat u dit doet hier in deze heeeerlijke omgeving. Ik heb me helemaal suf geouwehoert want iedereen wilde weten over het hoe en wat van het restaurant.

De keuken was natuurlijk net Fawlty Towers. Soms en er vloog wel eens een bord naar mijn kop maar we hebben het voor elkaar gebokst. De kinderen hebben genoten en wij hebben nog wat centjes kunnen verdienen ook. Daarnaast lekker gegeten ook!

 

 

[Louise]

Ik zie een YES-moment! ;)

[Manon GJ]

Hoi!

 

Leuk leuk leuk!!! Heb helemaal zin om te komen ipv productjes in te voeren achter mijn pc :-).

 

Super dat het zo goed ging en dat het eten zo lekker is bevonden.

 

Go go, dat er nog maar veel mooie dagen mogen volgen.

 

Groetjes, Manon

 

PS, mijn blog (met mening) nog gelezen lately ;D

[Henri Kroeze]

Nou dat moeten we dan maar eens zelf gaan ondervinden... !! ;D

 

Ik begrijp dat de kids lekker kunnen ravotten terwijl pa en ma lekker aan een glaasje wijn nippen?

 

 

Helemaal super!!!

[Manon GJ]

Hé ik proef een biologische HL lunch ;D

[TwaBla]

 

Hoe is het eigenlijk met die horeca-vergunning afgelopen?

 

Dat intrigeert me, want een boerderijwinkel die eetbare/drinkbare producten verkoopt en piknik-tafels in de boomgaard zet, is waarschijnlijk geen horeca. Of toch wel? Enfin, blijkbaar is ook dat probleem opgelost...

[Anoniem_2019]

Yep, je kinderen kunnen lekker in de bomen klimmen, op skelters scheuren etc. Ook kan ik ze te werk stellen in het restaurant (appeltjes schillen). Wij vinden het belangrijk om 'kindvriendelijk' te zijn omdat wij dat eigenlijk nooit in andere restaurants aantreffen. Wij zijn ook al bezig met een flinke 'speelhoek' in het restaurant, maar het is meer de bedoeling dat ze lekker naar buiten gaan en door de modder gaan rollen.

 

Na de zomer gaan we verder evalueren en gaat mijn vrouw naar de gemeente. Het heeft verder nu weinig zin om dit te doen omdat we de boel nu verder willen 'aftasten' en 'fine-tunen' . Effe kijken hoe het gaat en de kinderziektes eruit halen.

Om vergissingen te voorkomen: er is een winkel en een restaurant, de twee werken verder niet samen. Het restaurant is een apart gedeelte.

 

Ik heb er inderdaad ook over nagedacht, hoe zit dat nou met horeca en niet-horeca? Bakker Bart (bij mij op de hoek) heeft net flink verbouwd en er zijn nu ook zitjes bijgekomen waar je die vieze Bartzooi naar binnen kunt werken. Dit is dan eigenlijk toch ook geen winkel meer? Hmm, hier en daar kan de boel nog wel wat opgerekt worden blijkbaar.

 

 

[Marcel (Up)]

Wij kamperen sinds een jaar of vier bij een boerencamping. De strekking daar is : dit is een boerencamping dus geen gemaaid grasveld, daar loopt de geit voor rond. En....alles voor de kinderen !

 

Stel je een behoorlijk weiland voor met een 30-tal gezinnen met caravan of vouwwagen, met jonge kinderen. Overal trapauto's, skelters en trampoline's. Boer fietst heel de dag rond en is echt de opa van de kids. Zwembad doen we niet aan, zelf meenemen ! Wat ze wél doen : Rondjes rijden met de paarden, waar de kinderen op of mee mogen. Samen alle dieren voederen, stukje "opvoeding" bijbrengen ivm natuur (helaas nodig bij sommigen....)

's avonds maakt hij samen met de kinderen een kampvuur, een grote bak brooddeeg.... iedereen stokken zoeken en roosteren die klont ! Nee, niks schoonmaken, die tak, gewoon, een punt er aan maken en klots een homp deeg eraan !

En wanneer er door zware regen een tent onderloopt, pakt iedereen bij de boer materiaal, en staat in de stromende regen te zwoegen, om dat gezin "droog" te houden !

 

En geen gezeik achteraf wanneer je kind eens heel de nacht heeft lopen krijsen....

 

Iedereen let op elkaars kinderen en buiten een schaafwond gebeurt er niets. Er is geen krant, geen zwembad, geen campingwinkel, niets. Maar wel een saamhorigheid zoals je die zelden ziet tegenwoordig !

 

Mijn kinderen (en wij ook !) willen de komende jaren nergens anders meer naar toe.....

 

Die rode overall-etjes in geval van Zeemeeuw vind ik geweldig ! Wij nemen alleen kleren mee die 's ochtends aangaan, en 's avonds ritueel verbrand worden....

 

Eén nadeel.... wanneer de kids (eindelijk) op bed liggen, wordt het vuur opgestookt voor de ouders. Iedereen neemt zijn eigen drankje mee, en sluit aan bij het fikkie, lekker buurten.....tot diep in de nacht of vrolijke ochtenduurtjes.....

Gelukkig weet iedereen van elkaar waarom je de volgende ochtend er niet helemaal bij bent ;)

[Manon GJ]

Hé Marcel dat klinkt geweldig voor de kids!!!

 

Enne......douchen??? Haha ik ben een beetje verwend ;D

[Anoniem_2019]

Kamperen... is er bij mij een beetje uitgesleten.

 

Rond mijn 23e ben ik op de fiets gestapt en heb ik een maand lang rondgetrokken door het midden van NL. Kweetniet waarom maar ik had er gewoon zin in. Lekker gekampeerd, gekookt op mijn primus en de ultieme vrijheid. Goed dat ik dat toen gedaan heb want ik zou bij god nu niet meer weten wanneer ik dat in kan plannen!

Het jaar daarop heb ik dat nog een keertje dunnetjes overgedaan en toen ging ik het werkende leven in. Ik had dus altijd goede herinneringen aan kamperen.

 

Okay, mijn vrouw en ik moeten de kinderen elke zomervakantie iets te bieden hebben. Ze vinden het leuk om met andere kids te spelen dus wij gaan kamperen! Ik krijg gelijk weer visioenen van fluitende vogels, frisse lucht en koken op mijn primusje.

Dus wij een familietent aangeschaft (tweedehands) en een hele zooi kampeerspullen. Iedereen blij dus.

Maar dan de praktijk. Eerst die hele zooi in de auto krijgen is een hele toer, heel anders dan wat spullen in je fietstas wurmen. Dan het opbouwen van de tent is ook veel meer werk dan ik mij kan herinneren.

Maar goed, alles wel en niet zeuren ouwe knorrepot!

Dan gaan we slapen met zijn allen.... kinderen, honden en vermoeide volwassenen. Mijn dochter snurkt aan de ene kant en ik aan de andere kant, dus mijn vrouw kan niet slapen. Bij elk konijn wat door de struiken ritselt vliegen de honden tegen het dak van de tent aan en ik erbij inclusief hartinfarct. Midden in de nacht heb ik er genoeg van en doe ik de honden in de auto waar het feest natuurlijk gewoon doorgaat.

's Ochtends wordt ik krakend en piepend wakker en wil ik alleen maar een kopje thee... dat duurt ook weer een uur natuurlijk.

Dan wil ik gaan douchen maar de boel is daar bezet.... en hoe kom ik godsnaam aan een sterke bak koffie hier? Hebben we het complete espresso-apparaat dan niet meegenomen? En die irritante lui naast ons met dat akelige kind mogen ook graag in hun Audi stappen en zo snel mogelijk wegrijden!

Gelukkig is het een kwartiertje rijden naar thuis waar we de volgende nacht heerlijk in ons eigen bedje slapen. Overdag gaan we naar de camping en hebben de kinderen en wij het prima. Tussendoor lekker naar het strand en zo zijn we vorige zomer doorgekomen.

 

Ik laat het kamperen dus maar over aan de liefhebbers en moet helaas accepteren dat met het terugtrekken van de haargrens ook het kampeerbloed blijkbaar verdwenen is....