Een tijd van komen en een tijd van gaan. (wanneer is het te laat)

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Weet je nog? Het moment dat het kwartje viel en je besloot om een bedrijf te starten? De hemel zou je bestormen, de wereld zou aan je voeten liggen. Werelddominantie zou slechts een kwestie van tijd zijn. Champagne bij de beslissing, champagne na de KvK inschrijving, champagne bij het tekenen van de huurovereenkomst, champagne bij het tekenen van de financiering, champagne bij de eerste klant, champagne bij de eerste binnengekomen betaling. Iedereen die niet onder een rots lag te slapen, zou van je horen. Jij had het gat in de markt gevonden.

 

Maar helaas was vooral jij die mening toegedaan. Klanten waren toch lastiger te vinden dan je dacht. De wereld was toch iets minder afhankelijk van jouw product of dienst. De champagnebubbels knapten een voor een en bij het laatste belletje spatte ook jouw droom uiteen. Jouw introductie op de markt bleek weinig opzienbarend. De honden blaften en de karavaan trok voorbij…

 

Je moet stoppen. Of niet? Als die ene offerte nou doorgaat… Ik ben een doorzetter, ik geef niet zo snel op. Afhaken is voor mietjes. Wat zal mijn omgeving wel niet denken? Ik kan toch niet zo snel opgeven? Ofwel: wanneer neem je die stap? Wanneer geef je aan jezelf toe dat doorgaan geen optie meer is? Is dat wanneer je die korte droge tik hoort wanneer die de meneer in een zwarte jurk die ze Edelachtbare noemen met zijn hamertje op het bureau slaat? Lijkt me rijkelijk laat… Is dat dan wanneer je een betalingsherinnering van een leverancier krijgt en je hebt even het geld niet op je rekening staan? Hmmmm…. Dat is nou net weer even te vroeg. Maar wanneer dan?

 

Het gekke is: Niemand kan je dat zeggen. Ja, achteraf. Dan zijn er tientallen die je precies weten te vertellen, op de minuut af, wanneer je beter had kunnen stoppen. Maar tot die tijd ben jij degene die met een handdoek in de hand staat te twijfelen of je al moet gooien of niet.

 

Ik heb het vaker gezegd: zorg dat je de cijfers in je vingers krijgt. En rap ook. Wie zijn administratie goed op orde heeft, kan daar veel informatie uithalen. Maar ja, we zijn zo druk met ondernemen, dat het er nog wel eens bij inschiet. Wie denkt dat ik mijn administratie punctueel op orde heb, heeft het gevloek van mijn boekhouder nog nooit gehoord wanneer ik weer eens drie dagen voor de BTW-aangifte met een vergeten stapel bonnetjes aankom… Maar die cijfers zijn zo verdomd belangrijk dat het de moeite waard loont om jezelf maar te blijven schoppen en je iedere keer maar weer voor te nemen opnieuw je leven te beteren. Wat zijn nou zo maar een paar dagelijkse vragen die de cijfers je kunnen vertellen?

 

Kan ik mijn rekeningen op dit moment betalen?

Voor het antwoord op deze vraag heb je de volgende gegevens nodig:

[*]De aankoopwaarde van alle bedrijfsbezittingen die voor een periode van minder dan een jaar zijn vastgelegd. Bijvoorbeeld grondstoffen, halffabrikaten. [*]De waarde van de voorraden

[*]Liquiditeitspositie (banksaldo, kasgeld)

[*]Debiteurenstand tot 60 dagen oud

Neem de waarde van de vlottende activa, minus de voorraden. Hierbij tel je de debiteurenstand en de liquide middelen bij op. Dit geheel deel je door de kortlopende schulden. Ligt de uitkomst tussen de 0,5 en 1, dan kun je rustig gaan slapen. Is de uitkomst lager dan 0,5 dan gaat het niet goed. Deze waarde wordt de Quick Ratio genoemd. De reden dat de voorraden niet meedoen in de berekening is om te voorkomen dat een grote incourante voorraad (die dus nooit meer het inkoopbedrag zal goedmaken) voor een hogere ratio zou zorgen.

 

Hoeveel geld is er nu eigenlijk beschikbaar?

Voor het antwoord op deze vraag heb je de volgende gegevens nodig:

[*]De aankoopwaarde van alle bedrijfsbezittingen die voor een periode van minder dan een jaar zijn vastgelegd. Bijvoorbeeld grondstoffen, halffabrikaten. [*]De waarde van de voorraden

[*]Liquiditeitspositie (banksaldo, kasgeld)

[*]Debiteurenstand tot 60 dagen oud

[*]Crediteurenstand

[*]Stand rekening courant

 

Deze is heel simpel: Trek het totaal van de crediteuren en rekening courant af van het totaal van de vlottende activa (aankoopwaarde bedrijfsbezittingen < 1 jaar vast + voorraden + liquiditeitspositie + debiteuren tot 60 dagen). De uitkomst is het netto werkkapitaal. Als dat positief is dan gaat het goed, negatief is niet goed.

 

Als het fout gaat, kan ik dan ingeval van een faillissement mijn schulden betalen?

Hier gaat het om solvabiliteit. Kredietwaardigheid. De debt-ratio is de verhouding tussen het vreemd vermogen op het totaal vermogen. Is dat kleiner dan 0,5, dan gaat het goed. Je kunt ook de het vreemd vermogen delen door het eigen vermogen. Dan dient de uitkomst maximaal 1 te zijn.

 

Kan ik met mijn bedrijf voldoende weerstand bieden bij economische tegenwind?

Deel je bedrijfsresultaat door je rentekosten. Dan krijg je je rentedekkingsfactor Als je dit ieder kwartaal doet zie je het getal groter of kleiner worden. Loopt dit getal op, dan gaat het steeds beter, anders gaat het steeds een beetje minder goed. Het is afhankelijk van je branche rond welk getal je hoort uit te komen.

 

Iedereen kan in excel een template maken waar de W&V rekening en tussenbalans snel ingevuld kan worden. De formules om tot de ratio’s te komen staan hierboven. Hou deze gegevens ieder kwartaal (of beter nog iedere maand) netjes bij en je weet precies of je bergopwaarts gaat, of hard achteruit holt.

 

Verder is het goed om te weten dat winst maar beperkt belangrijk is voor de beslissing of je door moet gaan of niet. Cashflow is king, profit comes next. Als je na twee jaar ploeteren nog geen positieve cashflow kunt genereren, wordt het misschien tijd om eens flink achter de oren te krabben. En dat geldt dan voor de gemiddelde MKB starter. Er zijn natuurlijk altijd bedrijven, concepten of branches waar langere periodes verdedigbaar zijn.

 

Zoveel is duidelijk: als je pas aan stoppen denkt op het moment dat de deurwaardersexploiten en dwangbevelen als kogels om je oren vliegen ben je eigenlijk al te laat voor een kleerscheurloze aftocht...

[zrski]

Goede informatie Ruben, ik zou er alleen nog aan toe willen voegen dat de getallen natuurlijk niet altijd de overhand hoeven te hebben.

 

Als je ziet dat je achteruit holt dan kan je voor jezelf beslissen hoe lang je bereid bent om dat te doen. Dit is je eigen inschatting van het risico. Denk bij deze inschatting aan de champagne bubbels en forceer jezelf om realistisch te zijn. Persoonlijk heb ik besloten om deadlines in te bouwen waar ik veranderingen in de trend moet zien. Ook heb ik besloten om deze deadlines met mijn vrouw te bespreken, ik als ondernemer neem waarschijnlijk veel langer risico (en zie veel meer champagne) dan mijn vrouw. Zij (als moeder) kijkt er behoorlijk anders tegen aan. Gezamenlijk zijn we tot de variabelen gekomen :)

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Ik denk dat het voor iedere ondernemer goed is om een klankbord te hebben. Je opereert toch op een eiland. Jij ben degene met de visie, jij bent de expert. En dan kan je klankbord (ik heb er ook zo één thuis) met een simpele opmerking of vraag je ineens doen inzien dat je op de goede dan wel op de verkeerde weg zit. Ik heb met de column vooral een paar handreikingen willen geven om het onderbuikgevoel wat fundament te geven.

 

De deadlines - of wellicht beter gezegd 'meetmomenten' - zijn een goed instrument om je te dwingen zo objectief mogelijk te kijken naar de ontwikkeling van je bedrijf. Belangrijk is daarin om niet in de valkuil te stappen die "jamaaralsdan" heet. Neem de beslissingen op basis van wat NU bekend is, niet op basis wat misschien nog gaat komen.

 

Goede aanvulling zrski, reusje waard!

[Marcel (Up)]

Ik zou willen dat ik het laatste deel van je column (met de berekeningen) had uitgewerkt, 10X geprint en geplastificeerd boven mijn bed, op kantoor, in de badkamer, schuur en waar dan nog meer had gehangen.

 

Dit zijn super duidelijke feiten, die inderdaad iedereen in zijn vingers moet hebben. Nu er nog naar leven…. En dan gaat meestal die kop in het zand. Te bang om de werkelijke cijfers en dus de keiharde werkelijkheid onder ogen te zien ??

Denk het wel…..

 

[Ewout Wolff]

Toevoeging op het idee van Zrski - je partner is inderdaad een erg goede stok achter de deur. Ik merkte dat mijn vrouw erg zenuwachtig werd als ik stiller/bozer werd, of als zij een tijd niets over mijn bedrijf had gehoord.

 

Om ons allebei beter te laten voelen, heb ik haar voor de zenuwachtigheid een datum gegeven wanneer er verandering zichtbaar moest zijn; anders zou ik mijn bedrijf veranderen. En dat hielp haar, maar achteraf gezien was het voor mij ook een geweldige hulp.

[Kees de Kruiff - In Memoriam]

Zo zie je maar weer, menig man is net zo sterk als de vrouw die achter hem staat :)

 

Nu even serieus / serieuzer (met dank aan zrski): mannen zien (doorgaans) meer, vaker en langer champagne dan vrouwen. Zou dat ook de reden zijn dat er relatief meer door mannen dan door vrouwen geleide ondernemingen failliet gaan?

[djluc]

En in vervolg daarop: Hoe is het met de succesgevallen gesteld? Boeken mannen uiteindelijk grotere successen of verliezen we op alle punten? ;D

[R.I.P. - Fred Wiersma]

...

 

Nu even serieus / serieuzer (met dank aan zrski): mannen zien (doorgaans) meer, vaker en langer champagne dan vrouwen. Zou dat ook de reden zijn dat er relatief meer door mannen dan door vrouwen geleide ondernemingen failliet gaan?

 

Zou goed kunnen. De tegenhanger daarvan is dan dat vrouwen, omdat ze voorzichtiger zijn, niet zo snel sowieso een onderneming starten, en daarmee succesvol zijn, ook al zouden ze dat prima kunnen. "Elk voordeel heb se nadeel."

[StefanO]

Heb er ooit eens een onderzoek over gelezen. Conclusie was dat vrouwen sneller tevreden zijn. Houden het liever stabiel en beheersbaar. Mannen daarentegen gaan voor groei. Moet altijd meer en beter zijn. Eigenlijk machogedrag en leidt tot nemen van grotere risico´s. Leve het 'superieure' Y-chromosoom! ;).

 

Ben benieuwd hoe de dames dit ervaren...

[Eitje68]

Heb er ooit eens een onderzoek over gelezen. Conclusie was dat vrouwen sneller tevreden zijn. Houden het liever stabiel en beheersbaar. Mannen daarentegen gaan voor groei. Moet altijd meer en beter zijn. Eigenlijk machogedrag en leidt tot nemen van grotere risico´s. Leve het 'superieure' Y-chromosoom! ;).

 

Ben benieuwd hoe de dames dit ervaren...

 

Deze dame kan zich daar zeker wel in vinden. Manlief nam familiebedrijf over met 20 man personeel, binnen no-time waren het er 30.........40........50......tot bijna 60 ,bleef maar werk (en personeel aannemen) met alle consequenties vandien, bedrijf groeide maar organisatie erachter groeide niet genoeg mee waardoor veel stress.

Ik persoonlijk had liever gezien dat we bij een mannetje of 30 waren gestopt, bedrijf liep super en alles was prima te bolwerken maar er was geen stoppen aan!

 

Op dit moment echter weer moeten inkrimpen tot 40 vanwege wegvallende werkzaamheden gerelateerd aan de crisis en de opdrachtgever die daardoor zijn productie met 40% zag teruglopen.

[Henk de Greef]

Ik weet dat Ruben tot veel meer in staat is dan enkel de financiele benadering, dus daar gaat het me even niet om. Waar het me wel om gaat is dat het in deze column lijkt alsof een goede financiele huishouding een garantie biedt voor de doorgaan of stoppen beslissing.

 

De stelling dat de cijfers een mooie indicatie zijn voor hoe goed of slecht u er eigenlijk voor staat en daarmee hoe groot de kans (nog) is om tot een succes te komen, onderschrijf ik direct. Uit verschillende rapportages van oa graydon blijkt dat veel ondernemers niet eens een deugdelijke administratie voerden, wat derhalve wordt aangemerkt als oorzaak van faillissement. Daar ben ik het dus niet mee eens. Het is een typische omkering van oorzaak en gevolg. Het kan wel zo zijn dat u doordat u geen flauw benul heeft van de sores die u aanricht, blind op uw faillissement afstevent. Maar het kan niet zo zijn dat u failliet gaat omdat u geen deugdelijke administratie voert. Administratie is een weergave van de realiteit in cijfers. Een meetinstrument, dat aangeeft of uw zaak ziek ofwel gezond is, niet meer en niet minder. Maar helaas, dit instrument kan u niet beter maken. Net zoals de koortsthermometer geen koorts vermindert.

 

Desalniettemin denk ik toch dat het goed is om het instrument zorgvuldig te hanteren, want het is wel handig om een lichte verhoging tijdig te constateren. Dan zijn er vaak nog wel koortsverlagende middelen te vinden om het tij te keren. Dodelijke temperaturen daarentegen, hebben meestal geen fijne afloop.

 

Terugkomend op de doorgaan of stoppen beslissing, denk ik dat een financiele momentopname heel goed te gebruiken is als één van de criteria. Indien daaruit blijkt dat de zaak dodelijk ziek is, tja, dan is het helder. Maar in alle andere gevallen, zou ik ook andere criteria erbij willen halen.

 

Henk de Greef

[Marcel (Up)]

Een huishoudboekje is niet heilig, en een kind met hoge koorts hoef je ook echt niet per direct een pilletje te geven....

 

Maar het lijkt me wel handig te weten hoe hoog de thermometer staat of hoe laag het huishoudboekje.....

 

En je hebt gelijk : ook deze gegevens zijn niet zaligmakend.... Ik heb ook jaren op "gevoel" gedraaid en top jaren gehad.

 

[r.i.p. Ruben van den Oord]

@Henk de Greef:

 

Ik ben het tot op zekere hoogte met je eens. Er is meer in het zakenleven dan cijfers alleen. Er zijn talloze succesverhalen terug te vinden waarin een ondernemer uitsluitend zaken doet op 'fingerspitzengefühl'. Er wordt gefluisterd dat Richard Branson nog geen balans zou herkennen, al zou hij er mee in het gezicht geslagen worden. Zijn dyslexie zal daar zeker een rol in spelen. Maar voor alle mindere goden die hun stinkende best doen om hun zaak op te bouwen zal er meer nodig zijn om goede beslissingen te nemen. De cijfers die maandelijks terugkomen van de accountant of boekhouder-op-zolder zeggen hooguit iets over de periode die achter ons ligt. Niet over wat komen gaat.

 

Maar ik kom steeds ondernemers tegen die een 'jamaaralsdan' managementstijl er op nahouden. Ik maak me er zelf ook met enige regelmaat schuldig aan - eerlijk is eerlijk. Als je tegen zo'n ondernemer zegt: "Je cashflow loopt niet lekker" dan krijg je als antwoord "Ja, maar als Pieterse morgen betaalt, dan ben ik wel uit de zorgen". Helaas betaalt Pieterse in 9 van de 10 gelijksoortige gevallen niet morgen, maar ergens in de lente van 2010.

 

Het idee achter het bijhouden van je kerncijfers is dat je daarmee een trend kunt waarnemen. Bijvoorbeeld dat per maand de betalingstermijn van je debiteuren 2,6 dagen toeneemt. Of dat je voorraad iedere maand met 1% toeneemt. Dat lijkt niet veel, maar als je werkt met een marge van 30%, en je voorraad neemt in 1 jaar toe met 12%, dan is het helemaal niet zo gek dat je cashflow in je magazijn vast zit. En als je debiteurenstand dan ook in dat zelfde jaar met de waarde van een hele maand omzet stijgt, dan heb je al snel een probleem te pakken. In dat ene jaar is je cashflow dus afgenomen met 20%. Gevolg is dat je marge van 30% maar een netto geldstroom oplevert van 10%. Bij een begrote winst van 4% volgt daar simpel weg op dat je dat jaar 16% van je rekeningen niet op tijd kunt betalen. Ik heb het zo snel allemaal niet wiskundig onderbouwd, maar het zal ongeveer wel kloppen.

 

Wie maandelijks zijn kerncijfers in kaart brengt en die vergelijkt met de maanden ervoor en/of dezelfde periode vorig jaar, kan veel eerder bijsturen. En als al dat sturen niet helpt, kan het een ondersteuning zijn voor één van de meest moeilijke beslissingen in je leven.

[Marcel (Up)]

Wie maandelijks zijn kerncijfers in kaart brengt en die vergelijkt met de maanden ervoor en/of dezelfde periode vorig jaar, kan veel eerder bijsturen. En als al dat sturen niet helpt, kan het een ondersteuning zijn voor één van de meest moeilijke beslissingen in je leven.

 

Yep..... :-[

[Henk de Greef]

Ruben, je reageert vanuit je tenen ;D

 

Je schrijft bijna je hele column opnieuw, nu onderbouwd met cijfers ;D om mij ervan te overtuigen dat het belangrijk is om cijfers te hebben. Als je mijn betoog goed leest, zie je dat ik dat onderschrijf, maar dat ik daarbij graag wat meer informatie wil hebben, alvorens ik de beslissing tot stoppen of doorgaan zou nemen. Dus eigenlijk roepen we hetzelfde.

 

En maak je maar niet ongerust, want ik krijg ook jeuk van ondernemers die geen benul hebben van de geldstromen in hun eigen zaak. De slimme ondernemer loopt door zijn winkel, ziet een berg voorraad en kijkt dan hoeveel geld daar eigenlijk vast zit. en dat niet éénmaal per maand, maar vaker.

 

Cijfers zijn belangrijk, maar zonder idee wat erachter zit, waardeloos.

 

Groeten,

Henk

 

 

 

 

 

 

[Marcel (Up)]

Ik schuif mijn stoel aan, trek een biertje open, steek een onrechtmatig sigaretje op.... en bedenk, terwijl mijn vingers op het toetsenbord liggen te trippelen, hoe ik nu eens een zinnig weerwoord / antwoord kan geven uit de praktijk...

 

Het verhaal van Ruben klopt. Gewoon waar. Maar ik schets de situatie even compleet naar mijn eigen bedrijf, OK ?

 

Je tent loopt, het is druk. Gewoon te druk om het zonder personeel aan te kunnen. Gelukkig wel in de gaten dat personeel duur is. Dus : Part-timers ! Alleen voor de drukke middaguren en voor de drukke periode's extra inzetbaar.

 

Debiteuren worden groter en meer... geweldig, weer een nieuwe klant erbij, nog een grote ook.

 

We gaan een nieuwe folder uitgeven ("aangeboden" door je aangesloten organisatie oid) en je zult mee moeten doen. Extra inkoop.

 

Stel dat we nu eens vanuit persoonlijk zicht van de ondernemer kijken op het najaar. Sint, Kerst enzovoorst.

 

Personeel moet meer ingezet worden, soms dubbele uren. een folder ofzo verschijnt deze maand drie keer. Tijd om uit te pakken is er niet, dus tot diep in de nacht gaat de ondernemer terug om uit te pakken en te prijzen. Tegen 04.00 uur thuis, mail nakijken ivm bestellingen, bedje in, 06.45 uur eruit. Wekenlang, inclusief extra koopavonden en zondagen.

Wij zijn getrouwd van februari tot en met oktober....

 

Blij, dat er geen koopzondag is, kan ik mijn facturen maken en verzenden en misschien na 16.00 uur nog effe naar de speeltuin.....

 

Ja, je weet wat er speelt, dat je voorraad hoog is geworden, je personeel extra heeft moeten draaien, je facturen niet op tijd de deur uit zijn gegaan,

 

en helaas heb je ook nog even niet gekeken hoe het met je cijfers eigenlijk staat. Gek hé ?

Denkt men echt dat ik dit wekelijks of maandelijks ga doen ! Druk man, het gaat goed....

 

Helaas, ZELFS TOT NU TOE, heeft men mij er niet van kunnen overtuigen waar ik fout gegaan ben.

 

Laat factureren ? Gelukkig (praktisch) geen wanbetalers, zelfs zeer snel

Personeel ? Ja klopt. Viel op te bezuinigen. Cijfermatig dan..... Maar in mijn specifieke branche KUN je geen personeel aannemen voor 6 maanden. Men heeft goede kennis nodig. Dus ook in mindere tijden zijn ze daar...

 

Dit is dus inderdaad een "ja-maar" management stijl..... en ik vind nog steeds niet dat ik het fout gedaan heb.

 

Voor mij en mijn omgeving is het nog steeds een onduidelijk iets, waar het fout is gegaan....

 

TOTDAT je inderdaad de strategie van Ruben volgt. Maandelijks je kosten en baten in ogenschouw nemen....

 

En wat dan ? Personeel eruit ? Die heb je vanaf augustus weer nodig ! Dure folder eruit ? Misschien, levert extra omzet, maar ook extra kosten en investering.

Verhuizen naar betere locatie ? Ja, doen we effe...

 

Waarmee ik wil zeggen : Mijn boekhouding was ok, mijn cijfers inzichtelijk, zag ze omhoog gaan, ook de kosten, maar wilde (en zie nog steeds) niet inzien waarop te bezuinigen, en dus de cijfers recht te trekken.

 

Een zaak draaien doe je niet om de cijfers, dan was je boekhouder geworden. Een zaak ZIE je groeien, een toko van jezelf BELEEF je, wat een coach of klankbord ook zegt.

 

De zaak is je ziel en zaligheid, de zaak ben JIJ, en jij bent de zaak......wat die cijfers ook moge zegge.... hoe irrationeel dit ook is.....

 

 

Down

 

 

 

 

 

[Anoniem_2019]

De zaak is je ziel en zaligheid, de zaak ben JIJ, en jij bent de zaak

 

En daarmee is het eigenlijk allemaal gezegd. Ook geeft Down hier mee aan dat er gewoonweg een groot verschil is tussen theorie en praktijk. Je kan inderdaad alles als een robot proberen te managen, maar dan moet je niet slapen en zie je je kids nooit meer. Het is gewoonweg niet te doen zonder een onderdeel van je bedrijf te laten versloffen.

 

Als ik meer in de winkel sta versloft de boekhouding en omgekeerd! Dat is iets wat ik heb moeten accepteren. Ik krijg hiervoor op één of andere manier altijd door iemand voor op mijn lazer. Of het nou mijn echtgenoot, de accountant of de belasting is, ik krijg op mijn lazer!

 

Ondernemers zijn vaak geen cijfermensen. Ze moeten dus 'samenwerkingsverbanden' smeden met wel cijfermatige mensen (accountant, banken). Terwijl de ondernemer onderneemt moeten deze cijfermensen wel hun werk doen, anders gaat het fout. Als een ondernemer geen signalen krijgt van wie dan ook onderneemt (en investeert) hij lekker door.

 

Ik sta nu ook op een punt dat ik denk 'is dit nog leuk en steven ik niet op een ramp af'. Dat is iets waar ik afgelopen half jaar intensief mee bezig geweest ben. Nieuwe accountant genomen, cijfers klaar en uitvogelen hoe ik de komende drie jaar financieel de boel ga aanpakken. Daarnaast flink verbouwd in de winkel (met wisselende resultaten...) dus ik heb afgelopen half jaar bijna geen klant gezien. Dat is verkeerd, dat weet ik. Maar als ik die andere activiteiten niet doe zal ik omzet gaan missen (verbouwen) en weet ik niet of het wel de moeite is om door te gaan (financieel). Dus in deze heb ik de zaken ook niet perfect voor elkaar.

 

Zoals het nu naar uitziet zal ik gaan stoppen. De kosten gaan me de komende jaren boven het hoofd groeien en ik ben dat gezeik over dat geld beu. Ik ben mijn 'drive' kwijt, ik wil wat anders gaan doen. En daar zijn we weer terug bij de kern van de zaak: de ondernemer zelf. Hij/zij is degene die de boel wel op zijn schouders moet dragen en de boel in goede banen moet leiden. En dat lukt me nu effe niet meer!

 

 

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Down schetst heel helder de dagelijkse praktijk. Ook ik ben van mening dat de ondernemer zich meer met zijn klanten moet bezighouden dan met het invoeren van bankafschriften. Maar als je volop met je klanten en je bedrijf bezig wil zijn, maak dan de afspraak met je boekhouder dat hij op maandag alle in- en verkoopfacturen krijgt, en op vrijdag een 7- of 8-tal kerncijfers in een spreadsheet zet. Het enige wat de ondernemer dan hoeft te doen is naar de grafieken kijken, en beslissingen nemen.

 

Best of both worlds?

[Minter]

Inderdaad een ondernemer moet doen waar hij/zij goed in is, daarnaast zou de ondernemer een team van professionals om zich heen moeten hebben die hem/haar kunnen ondersteunen.. Hierbij kun je denken aan een boekhouder, een webdesigner enz..

 

hiermee kan de ondernemer zich richten op zijn bedrijf en niet met allerlei randzaken..

[Henk de Greef]

Ik geloof dat ik wat losgemaakt heb.

 

Blij met de reacties. De verhalen van Down en Zeemeeuw spreken me zeer aan. De dagelijkse praktijk, ik noem het de waan van de dag, leidt ertoe dat de minder leuke klussen op de achtergrond verdwijnen. Ik ben er misschien niet zo open in, maar heb de beslissing voor mijzelf een aantal jaren geleden mogen nemen. Dat was moeilijk en leerzaam. Ik weet ondertussen voor mezelf wel waar het mis ging, maar dat is enkel een rationalisatie achteraf. Destijds zag de wereld er heel anders uit. Uiteindelijk ben ik ook door signalen van buitenaf wakker geworden. De accountant verklaarde mij min of meer voor gek en de bank zegde het vertrouwen op. Als ondernemer geloof je in je zaak en maak je jezelf boos omdat die mensen jou niet meer geloven. Achteraf ben ik ze dankbaar, want nu, nu alles achter de rug is, ben ik blij dat ik ervan af ben.

 

Het is voor buitenstaanders erg makkelijk om oorzaken aan te wijzen. Oorzaken van falen. Maar zo simpel is het niet. Ik denk persoonlijk dat het goed is om zelf met de handen aan de kar te hebben gestaan, want dat geeft in ieder geval een inlevingsvermogen in de ondernemers. Hoewel dat ook voor iedere ondernemer weer anders is....

 

Mijn idee is dat cijferaars de oorzaak zien in cijfers, Verkopers in verkoop, Marketeers in marketing en ga zo maar door. Ergens hebben ze allemaal gelijk, maar er zal geen ondernemer zijn, die alles 100% goed doet. Als ondernemer moet je het geheel overzien en de goede adviezen van alle partijen afwegen in hoeverre ze voor jouw zaak van belang zijn. Dat is lastig en vraagt af en toe een beetje afstand van de materie, want als je er middenin zit, zie letterlijk tussen de bomen het bos niet meer. Het gekke is dat ik achteraf het dankbaarst ben voor de meest kritische adviezen die ik heb gekregen.

 

Henk de Greef

 

 

 

[Marcel (Up)]

De zaak is je ziel en zaligheid, de zaak ben JIJ, en jij bent de zaak

 

En daarmee is het eigenlijk allemaal gezegd. Ook geeft Down hier mee aan dat er gewoonweg een groot verschil is tussen theorie en praktijk. Je kan inderdaad alles als een robot proberen te managen, maar dan moet je niet slapen en zie je je kids nooit meer. Het is gewoonweg niet te doen zonder een onderdeel van je bedrijf te laten versloffen.

 

Als ik meer in de winkel sta versloft de boekhouding en omgekeerd! Dat is iets wat ik heb moeten accepteren. Ik krijg hiervoor op één of andere manier altijd door iemand voor op mijn lazer. Of het nou mijn echtgenoot, de accountant of de belasting is, ik krijg op mijn lazer!

 

Ondernemers zijn vaak geen cijfermensen. Ze moeten dus 'samenwerkingsverbanden' smeden met wel cijfermatige mensen (accountant, banken). Terwijl de ondernemer onderneemt moeten deze cijfermensen wel hun werk doen, anders gaat het fout. Als een ondernemer geen signalen krijgt van wie dan ook onderneemt (en investeert) hij lekker door.

 

 

Zeemeeuw en ik liggen hierin op exact dezelfde golflengte.... Bij mij deden inderdaad de "cijfermensen" hun werk niet goed, en/of grepen veel te laat in. Dat is natuurlijk ook wat Ruben bedoelt : Laat je regelmatig, een keer per week informeren !

Helaas werkt het niet alijd zo. Ik heb regelmatig om de tafel gezeten met mijn boekhouder... Maar door een snelle babbel en nog sneller gekrabbel op papier ivm cijfers, zag ik al snel zoveel bossen, dat er geen boom meer aan te pas kwam.

 

@ Henk : de waan van de dag zoals jij het noemt, is niet zozeer dat de niet leuke klussen naar de achtergrond verschuiven. Die horen er gewoon bij, vond het niet eens erg.

Het is meer dat je als ondernemer (winkelier in ons geval) steeds meer bezig bent met managen van je personeel, onderhoud contacten, afspraken leveranciers, contracten enzovoorts. Ik zou nu heel anders in de praktijk staan dan toen. Nu zou ik al een insteek hebben als "managen" ipv verkopertje spelen.

Leergeld is duur, maar je kunt er veel van opsteken.

 

Ik vind het jammer dat ik de laatste jaren niet meer heb kunnen doen, wat ik graag deed : Winkeliertje spelen....

 

 

(Aan de andere kant ben ik zo wel veel meer "ondernemer" geworden, dan een "winkelier" )

[Anoniem_2019]

Ik hoor hier vaak 'ga naar je boekhouder' en 'neem maar een coach'. Maar wie gaat dat betalen...? ???

 

Je boekhouder helpt je graag, maar stuurt even graag vette rekeningen. En een coach kan je nieuwe inzichten geven, maar hoe zet je deze om in kassagerinkel?

 

Kleine baas... dat betekent een mentaliteit hebben van alles zelf willen doen. Je moet wel delegeren natuurlijk maar je geeft liefst zo min mogelijk uit handen. Bovendien, elke week je cijfertjes bekijken: wordt je daar niet doodzenuwachtig van? En net voor het weekend! Kan je je het hele weekend lekker zorgen lopen maken...

 

Er zijn wel eens slechte jaren. In het begin van het jaar denk ik altijd dat ik op de fles ga (veel inkopen en niks verkopen). Ik run de zaak nu al zo'n vijftien jaar en soms gaat het goed, en soms wat slechter. Ik raak niet gelijk in paniek als ik een slecht jaar heb gehad.

Een accountant bekijkt je zaak cijfermatig en kan je geen adviezen geven over hoe je prettig moet leven. Want dat geven die cijfers niet aan. Je kan een jaar de grootste lol gehad hebben en geen reet gepresteerd hebben! Heerlijk, ik verlang er nu al naar terug. Gewoon aankeuteren en de boel eens op zijn beloop laten, was ik toen ongelukkig? Welnee! En toen liep de accountant ook te mopperen hoor.

 

Ik moet nu weer denken aan mijn held Menno. Niks geld en carriere, maar passie voor brood bakken. En dat vervolgens omzetten in een bedrijf. Of dit bedrijf nu succesvol is weet ik niet, maar ik vind hem wel succesvol.

[Henri Kroeze]

Ik weet niet of een boekhouder het antwoord is op aan zien komen van 'problemen'. Ik heb een prima boekhouder die alles regelt volgens de regeltjes en aangiftes etc 'doet'. Maar het gevoel voor wat er werkelijk omgaat in je winkel, dat lees ik niet in die cijfers. Of een voorraad toeneemt, en in welke segmenten of onderdelen of wat ook, zo gedetailleerd levert een boekhouder dat niet aan.

 

Zo wil ik een duidelijk onderscheid tussen 'inkoop voorraad' en 'overige kosten'. Sinds een half jaar houd ik dat voor mezelf bij in een spreadsheetje en dat levert veel meer inzicht dat de boekhoudcijfers.

Daar wil ik nu tegenover zetten wat er van die voorraad verkocht wordt. Helaas heb ik met mijn assortiment een 'handicap' namelijk dat veel artikelen vaak maar eenmalig leverbaar zijn en ik dus op voorhand moet beslissen hoeveel ik van een artikel wil inkopen. Ik krijg geen tweede kans. Het laatste half jaar heb ik iets te vaak naar m'n zin misgegokt met als gevolg een gedeelte van de voorraad die veel te groot is.

Andere artikelen kan ik wel opnieuw bestellen, maar de kunst hierbij is om je 'long tail' niet te lang te maken. Hoe vaak blijf je bijbestellen? Als je op een gegeven moment een artikel nog 2x per kwartaal verkoopt, is een herhaalinkoop van 36 stuks niet meer verantwoord.

 

Ik heb helemaal niets met cijfers. Tenminste, niet met boekhoudcijfers. Ik vind mijn eigen cijfers veel interessanter. De kunst is om te achterhalen wat die cijfers zijn. Dus toch maar met dat spreadsheet aan de gang...

[djluc]

Zijn je boekhouder-cijfers dan gewoon niet verkeerd? Niet in de zin van feitelijk onjuist maar in de zin van: Verstrekken niet de juiste informatie? Ik zou geen 2 administraties willen voeren om dat op te lossen?

[retail]

Ik hoor hier vaak 'ga naar je boekhouder' en 'neem maar een coach'. Maar wie gaat dat betalen...? ???

 

Je boekhouder helpt je graag, maar stuurt even graag vette rekeningen. En een coach kan je nieuwe inzichten geven, maar hoe zet je deze om in kassagerinkel?

 

Kleine baas... dat betekent een mentaliteit hebben van alles zelf willen doen. Je moet wel delegeren natuurlijk maar je geeft liefst zo min mogelijk uit handen. Bovendien, elke week je cijfertjes bekijken: wordt je daar niet doodzenuwachtig van? En net voor het weekend! Kan je je het hele weekend lekker zorgen lopen maken...

 

 

Een goede boekhouder of accountant kosten geld maar zolang zij optimaal gebruik maken van alle aftrekposten dan leveren zij meer geld op dan dat zij kosten.

Probleem is alleen dat veel boekhouders de standaard zaken aftrekken en zich niet verdiepen in wat er nog meer kan.

Zo kan je in de detailhandel standaard een x procent van de omzet aftrekken aan breuk en diefstal, noem mij een boekhouder die dit standaard doet.

 

Met een coach is het het zelfde verhaal, de baten moeten tegen de kosten opwegen.

Veel ondernemers hebben last van bedrijfsblindheid of hebben het te druk, omdat zij dagelijks bezig zijn met de onderneming, om eens goed met een andere blik naar de onderneming te kijken.

 

In tegenstelling tot Zeemeeuw wil ik graag wekelijks de cijfers zien, toen ik nog in de detailhandel zat was dit eenvoudig te doen door zaterdags alle kassabonnen op te tellen.

Ik had daarbij al een lijstje van de vaste kosten, eigen salaris en de inkoopbonnen.

Met een simpel sommetje van optellen en aftrekken wist ik wat de winst was die week.

Één van de redenen dat ik het zo deed was ook dat het personeel naast hun salaris elke week "zwart" een x procent van de winst kregen ter stimulatie.

[R.I.P. - Fred Wiersma]

 

...

Ik heb helemaal niets met cijfers. Tenminste, niet met boekhoudcijfers. Ik vind mijn eigen cijfers veel interessanter. De kunst is om te achterhalen wat die cijfers zijn. Dus toch maar met dat spreadsheet aan de gang...

 

Dit is een mooi punt. In de literatuur wordt een onderscheid gemaakt tussen financial accounting (het klassieke boekhouden) en management accounting, wat in NL wel vaak management informatie genoemd wordt.

 

Er zijn overeenkomsten hiertussen, en dat moet ook, want beide vormen moeten op elkaar aansluiten, maar de rol van boekhouden is vooral vastleggen ten behoeve van externe partijen (fiscus, bank, aandeelhouders). Winst bijv is een rekbaar begrip, want op legale wijze zo laag mogelijk neergezet vanwege fiscale redenen.

 

Management informatie is veel meer bedoeld voor de interne sturing van een onderneming. Welke producten doen het goed? Halen we de prognoses? Hoe gaat het met de omloopsnelheid? Zijn de marges OK? Wat zijn de effecten van die marketingcampagne geweest? Etc etc.

 

Een goede boekhouder kan een deel van die management informatie ook (helpen) opleveren, maar m.i. is dat de taak en de verantwoordelijkheid van de ondernemer zelf. Alleen de ondernemer weet welke informatie hij nodig heeft voor de bedrijfvoering.