Annedien Hoen

1. Creditfactuur er achteraan sturen. 2. In je Algemene Voorwaarden opnemen dat je sowieso administratiekosten in rekening brengt, ook als er voortijdg wordt afgezien van het gebruikmaken van jouw dienst.

Oh, maar met dié analyse kan ik het wel eens zijn. Om met geld bezig te zijn tijdens je start is wel slim hoor-- alleen schieten sommige mensen daar zó in door dat ze het menselijke aspect uit het oog verliezen. Sommige mensen maken zo hard reclame dat ze zichzelf uit de markt prijzen, er bestaat ook zoiets als "overkill" als het om zelfpromotie gaat bijvoorbeeld. Heb mededogen ;) Stel...je bent een starter...je hebt niks, je moet nog iets opbouwen, je hebt je droom, je idee en je goede wil, en voor de rest moet je nog maar zien of je kan gaan bewijzen dat je het kan en dat je er succesvol mee kunt zijn. Starters hebben niet alleen een groot lef en vertrouwen maar ook grote angsten en onzekerheden. Die drijft ze vaak tot opmerkelijke prestaties én zorgt ervoor dat ze soms hun doel voorbijschieten of te eager overkomen. Ik vind het daar (Sproutstart) trouwens wel beginnen te lijken alsof er onderlinge afspraken gemaakt zijn om elkaar veel te noemen in elkaar posts, naar andere posts te verwijzen et cetera. Naar mijn smaak straalt het een ons-kent-ons-kliekje-sfeer uit die alleen maar sterker wordt, ook omdat ze met elkaar handel lopen te drijven (wel logisch, dat krijg je op ondernemers-ontmoetingsplaatsen) alleen wordt het dan voor de herkenbaarheid en identitificatie iets lastiger. Het is soms alsof je hun emails met elkaar zit mee te lezen en dat voelt ietwat... je ne sais quoi. En ja, dan lijken al die opmerkingen en verhalen over eigen dingen eerder promotioneel en 'leurderig' bedoeld dan als een openhartig delen. Overigens kunnen geld verdienen en bezieling ook heel goed samen gaan; uit die opmerking van degene met wie je die discussie voert valt ook een groot oordeel over "geld" op te maken. Geld is, vind ik, niet meer of minder bezield dan een bergkristal of een altaarstuk, een bedrijf dat je opricht om milieuvriendelijke picknickbanken te produceren of de kop soep die je aan een dakloze geeft. Enne... strategie is voor iedereen. Ik heb een strategisch werkboek gemaakt, speciaal voor juist-niet-die-grote-bedrijven. :)

Voor mij is bezieling óók iets anders dan passie en drive. Om ze even uiteen te rafelen: Passie is hartstochtelijke liefde. Die vind ik nog wel behoorlijk bij "bezieling" horen, maar is wel gericht op een onderwerp, bezigheid of object om "hartstochtelijk lief te hebben". Dat hoeft niet per sé, je kan ook absolute passie ervaren, dat wil zeggen, je bent "in" die passie, de passie is in jou, je bént de passie, hoe je het ook beschrijven wil, zonder dat daar een onderwerp voor is. Maar in de praktijk richt passie zich meestal wel ergens op. Kunnen we met zekerheid stellen dat liefde een "gevoel" is? Weten we überhaupt wel wat een "gevoel" is, anders dan wat we hebben meegekregen van onze cultuur en wat de psychologie, neurowetenschappen en biochemici voor ons hebben gedefinieerd als begrip? Is het bijvoorbeeld een "weten" of "voelen" dat de definitie gebrekkig is, op het moment dat we handelen vanuit liefde of overweldigd worden door liefde? Drive is "drijfveer, gedrevenheid". Eigenlijk idem: je bent gedreven om iets te bereiken en is dus ook gericht op een onderwerp of toestand of "te bereiken staat" van iets. Je hebt een drive om mensen te helpen, een drive om rijk te worden, een drive om ondernemer te zijn, een drive om te groeien als mens. Dat impliceert altijd van punt A naar B, een ambitie dus. Het impliceert ook dat een persoon met een drive minder gelukkig is als hij of zij niet handelt naar die drive. Bezieling is volgens algemeen geldende opvattingen "inspiratie". Ik vind zelf inspiratie veel meer iets dat puur naar zichzelf verwijst dan passie en drive. Inspiratie en bezieling vinden vaak wel uitingsvormen, ze zetten vaak (maar niet altijd) aan tot handelen of ze hebben tot gevolg dat wàt je doet of maakt dan een bepaalde uitstraling of kwaliteit heeft ("Een geïnspireerd ontwerp", "Bezielde woorden"), maar deze begrippen bevinden zich ook in een veel abstracter domein. Wat is ziel, en wat dan dus bezieling? Wie of wat inspireert je dan ("De ingeblazen adem van de Geest", de van Dale blijft verre van zulke verwijzingen en noemt het "1. gevoel hoe men een klus, m.n. het maken van een kunstwerk, kan aanpakken"-- zelf vind ik dat een veel te beperkte omschrijving maar soit, blijkbaar willen ze zich niet branden aan religieuze en filosofische verwijzingen.) Toch ken ik bezielde danwel geïnspireerde mensen die geen dadendrang of zijnsdrang hebben. Die zijn vervuld en vredig met het bezield-zijn, zonder dat dit ze tot iets aanzet. Of misschien inspireert het bezield-zijn ze tot een ambitieloze vorm van leven. Of ze denken niet in termen van iets zijn/iets niet zijn en beschouwen het bestaan vanuit een niet-dualistische zienswijze. Ik ken ook ondernemers die ambitieloos ondernemen, die de bezieling ervaren om te ondernemen zonder dat hier een ambitie aan ten grondslag ligt, of die het ondernemerschap zien als manier om als mens te groeien maar bijvoorbeeld juist om te leren om dat te doen zonder aan het resultaat te hechten. (Om geen enkele gevoelsmatige consequentie te verbinden aan het "slagen " of "falen" daarvan) Daar kan je weer van zeggen dat ze dan dus de ambitie hebben om ambitieloos te zijn, en dat klopt dan ;), dus helemaal waterdicht is die redenatie van "bezieldheid zonder daden- of zijnsdrang" vaak ook niet. (Maar daarvoor ben ik dan ook weer niet genoeg aanhanger van de griekse (en moderne Westerse) denkschool om alleen maar waterdichte redenaties te "dulden". ;-) Voor sommigen is bezield ondernemen een strategie om zichzelf te ontwikkelen, sommigen voelen zich geïnspireerd om de wereld beter of mooier te maken en maken zich de beginselen van strategie meester om hier ook handen en voeten aan te geven. Sommigen hebben een visie die onrealistisch lijkt en op een dag hebben ze bijgedragen aan de wereldvrede en mogen daarvoor een Nobelprijs in ontvangst nemen, of zijn ze multimiljonair, of ze hebben aangetoond dat tijd niet lineair is, enzovoorts. Strategie is weinig anders dan "Wat wil je bereiken en hoe ga je dat doen?", in alle varianten die daarop te verzinnen zijn. Op het moment dat je vantevoren afweegt of je eerst zal stofzuigen of eerst zal dweilen ben je al bezig met een strategie om je woonkamer schoon te maken. Een monnik die een sutra leest over hoe een andere monnik antwoordde op een bepaalde vraag probeert hij hier de strategie aan te onttrekken die die persoon toepaste om verlicht te raken. Zo beschouwd zijn de tien geboden dus ook strategische beginselen om een "goed" leven te leiden. En een ondernemingsplan om een "goede" onderneming op te zetten. En geen strategie is ook een strategie ;)

En daar is de overeenkomst wel groot..... Nou...die dotcomschool stelt wel erg stellig dat het is "afgekeken". Als je zo'n eenvoudig concept kiest als huisstijl loop je dat risico nou eenmaal. "Een rode cirkel" zonder verder enige onderscheidende elementen is snel bedacht en snel gemaakt. Deze was ook een goeie:

Ik vind zelf bezieling het "gevoel" wel ontstijgen. Gevoelens zijn lang niet altijd goede raadgevers als je onderneemt; ondernemers zijn denk ik bovengemiddeld goede "gevoelsnegeerders en bezielingsvolgers". Je angst(en) kunnen negeren, je gevoel van teleurstelling en afgewezen-zijn kunnen omzetten in een drijfveer om er dubbel zo hard tegenaan te gaan; dat gaat voorbij aan je tijdelijke gevoeletjes en gaan uit van iets hogers, groters, misschien zelfs wel "neutralers" dan je gevoel. Als je terugkijkt denk je "Hoe ben ik dáár ooit doorheengekomen?"? Ik denk dat bezieldheid zowel je gevoel als je verstand weet te inspireren, want soms moet je gewoon even verstandig zijn (en dus je gevoel negeren) en soms gewoon je gevoel volgen, en wat nou maakt dat je daar wijze keuzes in maakt is me toch wel een beetje een raadsel soms ;)

Dat is een onderwerp waar ik ook lang mee heb geworsteld. Uiteindelijk trek je de conclusie dat het wel makkelijk is om iets heel bijzonders uit te vinden, maar dat de uitdaging er in zit om anderen tijdig van dat bijzondere te overtuigen. Je moet de timing goed hebben (niet te laat maar zeker niet te vroeg), je moet een duidelijke doelgroep hebben die je product kan begrijpen, je moet je uitvinding kunnen uitleggen in termen die je doelgroep aanspreken, en je moet het kunnen verkopen, is het niet aan de doelgroep dan toch aan een bedrijf dat je doelgroep kan bedienen. Ik had Izemail vijf of zes jaar geleden al uitgevonden, heb toen ruim twee jaar gewacht tot ik dacht dat de markt er ongeveer zou zijn, en heb toen erg veel tijd besteed aan "de boodschap", dat wil zeggen hoe breng je het product aan de man. Die aanpak blijkt nu te werken. dagdag Christine Een mooie best practice dus? Is de strategie inderdaad zo "simpel" of zou je voor een best practice toch wat meer dimensies van die manier van handelen in kaart moeten brengen?

Dat (academische vraagstuk) ik me af: er zijn toch duidelijk ondernemers die een voorkeur hebben voor 'ik' (bijvoorbeeld Karen Romme in Calimeromarketing, en Annedien ook), en anderen die een voorkeur hebben voor 'wij', evenzo met argumenten. Blijkaar is het toch een paktisch aspect van je marketing en promotie. Als ik het in het kader van ANNEDIENHOEN.NL over "wij" ga hebben mag je me óf enorm feliciteren, dat ik de "Albert Heijn Status" heb verkregen (en ga dan vooral advies inkopen bij de Annedien Hoen bij u in de buurt!) of wijs me er even fijntjes op dat de pluralis majestatis alleen voorbehouden is échte royalty ;)

Expertise: -Als het goed is doet je portfolio the talking voor je-- je track record en evt. je opleiding/papieren. -Door b.v. artikelen (evt. op een weblog) te publiceren bouw je ook aan een reputatie als expert, en toon je je expertise aan (want je moet degelijk boven de materie staan wil je er over kunnen publiceren). Expertise plús geloofwaardigheid plús een bepaalde mate van dienstbaarheid uitstralen (b.v. door niet al te hoog van de toren te blazen (dat geldt althans voor NL) , benaderbaar zijn) zullen je conversie opschroeven. Je moet je ook afvragen wat voor soort mensen je wil aantrekken met je communicatie. De mensen die zich opstellen als zij, die het beter weten zullen waarschijnlijk mensen aantrekken die zich graag afhankelijk opstellen. Je kunt gerust uitstralen dat je weet waar je het over hebt, maar ik zie zelf dingen als twee sporen: in de rol van expert, coach of adviseur, en in de rol van mens. Uit je communicatie spreekt ook wat voor soort mens je bent, natuurlijk. Zelf heb ik gekozen voor klare taal; ik weet inmiddels uit ervaring wel waar ik goed in ben (dit heb ik met name "ontrokken" aan de feedback van mensen; ik laat de ervaring/mening van anderen dus wel leading zijn in waar ik goed in ben, dat kan ik zelf wel verzinnen maar daar heb ik niks aan) en dat communiceer ik ook... het leven is te kort voor wollig gedoe. Ik heb me misschien ook een beetje ontworsteld aan de zelfverpoldering (doemaargewoonisme). Het is denk ik wel een hele toer om daar een soort taoïstische balans in te vinden, dus wel je kracht uitstralen zonder dat je ego enorm loopt te toeteren. Ik heb eens gehad dat iemand het nodig vond om naar aanleiding van mijn site op te merken dat "bescheidenheid de mens siert, ik ben zelf huppeldepup topleverancier blabla, daar loop ik toch ook niet mee te koop?" ...weet niet precies wat zíjn probleem was ;) Er zijn dus mensen die een beetje allergisch reageren op zulks. Maar er zijn ook mensen die het juist aanspreekt, je doet namelijk de ander ook een plezier als je ze niet met een vergrootglas laat zoeken naar je meerwaarde. Sommige dingen zég je gewoon niet over jezelf (althans niet op je site ;-), maar ik vraag wel heel bewust aan mensen om, als ik merk dat ze graag met me werken, of ze zich lovend uitlaten, op te schrijven wat ze er goed aan vinden, en dat publiceer ik. Ik denk dat mensen trouwens ook véél meer op hun intuïtie afgaan met zoiets dan waar we in eerste instantie bij stilstaan of vanuitgaan. Of iemand congruent is, of iemand "klopt", of ze een goed gevoel krijgen bij wat er staat.

Wél in ik-vorm, maar blijf heel consequent in het vertalen naar wat jij voor de ander doet en betekent- hoe jij van waarde bent voor je (potentiële) klant. Hou het ook bondig. De meeste sites van coaches die ík ken verzanden in ronkende, voortborrelende zelfophemelarij en men begint dáár al met coachen. Voor de zich oriënterende mens (de meeste van je bezoekers) niet altijd even aangenaam dus- en dat heeft weer invloed op je conversie van passief geïnteresseerden naar prospects. Testimonials van tevreden klanten (fans) doen het trouwens érg goed. Die zeggen toch ook wat je gewoon écht niet over jezelf kan zeggen zonder dat mensen de verkeerde indruk krijgen ;)

Nou, dat is niet zo erg-- maar maak afspraken voor het geval dàt. Hier is duidelijk ineens een ander belang in het spel (geld) en dan krijg je dit soort gedoe. Die vriendin gedraagt zich wel een beetje egoïstisch, kinderachtig. Anderzijds voelt ze zich misschien door jou aangevallen. Veel mensen begrijpen ook niet goed hoe dat nou zit met auteursrecht enzo. Probeer het nog eens in goed overleg, ik neem niet aan dat je hier een rechtzaak van gaat maken? Jij bent gewoon een goede vriendin geweest al die tijd en die ander...tsja, die valt gewoon een beetje tegen? ;) Ga een kop koffie bij haar doen en leg uit waarom jij het redelijk zou vinden als ze jouw tijd en energie zou compenseren, en als ze daar niks mee kan ben je klaar.

Ik denk dat we lobbyen en netwerken in derde wereldlanden ook gewoon accepteren. Het is een verschil of er sprake is van corruptie of van het gunstig stemmen van mensen, doormiddel van het opbouwen van positieve relaties en bijbehorende relatie-geschenken, variërend van cadeaus tot aandacht tot invloed tot.... Uiteraard is het soms schemergebied, maar het lijkt me onmogelijk om zulke systemen te bannen uit de maatschappij. "Grooming" is een diepgeworteld sociaal psychologisch verschijnsel. Het leven is (helaas?) gewoon een beetje meer een popularity contest dan de meesten graag zouden willen geloven... Wat je uitvinders vaak ziet doen is een versnelling hoger gaan uitvinden, als ze in eerste instantie geen succes boeken. Dit blijft steeds de strategie om om te gaan met uitblijven van succes, en uiteindelijk...draaien veel mensen er op stuk denk ik. Gefrustreerd, berooid, verbitterd. De "onbegrepen uitvinder" is bijna archetypisch, maar er zijn ook mensen die hun best doen te communiceren met anderen, verantwoording nemen voor de kloof tussen hun denk- en belevingswereld en die van de maatschappij en proberen die te overbruggen. Je ziet ook de paradox tussen 'uitvinden als innerlijke noodzaak' (iets waar veel kunstenaars ook mee worstelen) en 'de maatschappelijke noodzaak' van uitvinden, waarbij met name de maatschappij zich niet goed realiseert dat alles in de 'gemaakte' wereld om hen heen ooit is uitgevonden. Misschen dat dat ook een stuk verantwoordelijkheid ligt voor uitvinders zelf, om zich te emanciperen en daar even (fijntjes ;-) op te wijzen, en inzichtelijk te maken voor anderen hoe uitvinden precies de crux van vernieuwing, éigenlijk van de beschaving is. (Nog los van de discussie of vooruitgang wel vooruitgang is, enz.) Leg dat filter eens over de perceptie van mensen heen. Alles, van klemspotje tot kleerhanger, van kleurenprinter tot klankschalen, van ... nou ja, u begrijpt me wel.... "Uitvinders- de voorhoede van vernieuwing."

Ja, als je bankje wil spelen voor starters is het een prima deal. :) De ondernemers die zich ondanks een 'gebrekkige' visuele identiteit toch weten te vestigen en bewijzen als ondernemer hebben het dan ook wel dubbel en dwars verdiend. Het helpt als je het goed voor elkaar hebt, maar het is geen kritieke succesfactor denk ik.

http://www.consumerwebwatch.org/dynamic/web-credibility-report-evaluate.cfm

Als je als dienstverlener actief wordt in salestraining heb je waarschijnlijk een investering nodig die te overzien is. Ik krijg visioenen van "Under Your Skin - Sales Training That Sticks!" met jou als boegbeeld.... ;)

Nee, geld is niet doorslaggevend, maar het is algemeen bekend dat de expertise van grafisch ontwerpers nogal eens onderschat wordt-- en men evenredig verbaasd is over de tarieven van mensen die iets professioneels voor je neer kunnen zetten. Aan een professioneel ontwerp hangt een professioneel prijskaartje. Maar ja, 'men' kan dat wel vinden dat dat belangrijk is, tel maar eens een paar duizend euro neer voor een goeie huisstijl en website als starter zijnde. Passen we hier De Wet Van De Witte op toe dan zien we al snel dat daar geen droog brood te verdienen valt (in de startersmarkt, voor designers...überhaupt dus een lastige markt voor welke aanbieder dan ook!!) Ik vrees toch dat het voor veel starters dan dus gewoon even afzien is, of kijken of je een bureau kunt vinden dat in termijnen betaalt wil worden bijvoorbeeld.

Ik heb 3 quotes altijd in mijn achterhoofd: "Those who fail to plan, plan to fail." en: "People who don't plan end op working for those who do." en: "A plan is the white man's dream." Alles op geheugen doen is trouwens erg belastend voor je RAM geheugen...vreet energie! Ik maak nu een tijdje gebruik van het GTD systeem, inclusief HPDA (om dit raadsel te ontrafelen kijk hier :-) en het neemt een hoop stress weg. Ik maak nog wel eens foutjes (tóch een geeltje ergens plakken, een losse notitie ergens laten slingeren, iets niet invoeren in mijn HPDA) maar het wordt een steeds waterdichter systeem-- tenzij ik 'm in mijn broek laat zitten en het in de wasmachine belandt... ;) Het geeft me regelmatig dat lekker opgeruimde, "Zo, wat zal ik nu eens gaan doen?"-gevoel. Mensen (ik incluis) melden bovendien een gestegen productiviteit, wat natuurlijk de doelstelling is van zo'n systeem. Het helpt bovendien je scope helder te houden en keuzes te maken. Niet geheel onbelangrijk :-) Dat vrije gevoel waarin je dít even aftikt, en dát even regelt, en zus even afmaakt, en zo even dichtfietst, en een lange periode de concentratie kan opbrengen om iets gecompliceerds te tackelen -- dat ik voorheen inderdaad vooral in de avonduren en op vrije dagen ervoer (herkenbaar!) heb ik nu ook op gewone dagen en op kantooruren. Je moet als ondernemer toch best wat dingen tegelijk jongleren en hoewel het de meesten van ons wel lúkt is het toch een hele opgaaf, vind ik. Bovendien is het zó ontzettend simpel om het nog véél gecompliceerder te maken dat je al snel verzuipt in vanalles. Nog even een abonnement op een extra nieuwsbrief, tijdschrift. Een dikkere internetverbinding, nog meer binnehalen, contact aanknopen met die-en-die, dat boek even via Bol bestellen, afspreken met Pietje en dan ook nog even bij Klaasje langsgaan en op de terugweg bij Truusje wat afgeven...twee mobiele abonnementen en een vaste lijn, ondertussen wil je ook nog je kennis op peil houden, verbeteringen doorvoeren in je bedrijf, betere software zien te vinden en leren gebruiken, enzovoorts. Om over vrienden, familie en hobbies maar te zwijgen :-) Als zelfs "nietsdoen" is ingepland... tijd voor een eenvoudiger ondernemersbestaan? Hoe doen jullie dit?

Heel kort door de bocht komt het er op neer dat je tegen jezelf moet zeggen "Nou ophouden met die onzin, en aan de slag". Dat is precies wat je, met een kleine omweg, ook met coaching en dergelijk voor elkaar krijgt. Als je dat dan ook daadwerkelijk doet, en elke neiging om te denken "Ik doe het morgen wel" resoluut de kop indrukt, zul je zien dat je vanzelf energie krijgt, en dat het allemaal eigenlijk best meevalt. Ik vind dat persoonlijk een beetje te eenzijdig (hoewel wel óók een hele goeie strategie, gewoon niet zeuren ;-)). Een blokkade laat zich niet altijd met zo'n houding oplossen. Stel... je loopt vast omdat je te weinig afleiding zoekt van je werk. Dan is "Hou op met die onzin en ga aan de slag" nou juist wat niét goed is voor je situatie omdat je jezelf dan alleen maar meer de blubber indraait. Stel...je loopt vast omdat je je onbewust grote zorgen maakt en verlamd van angst raakt. Die gevoelens dan afdoen als "onzin" lijkt me contraproductief. Ik denk dat je als ondernemer moet leren om te kunnen variëren met strategieën om met een lastige situatie om te gaan. Soms is het inderdaad een kwestie van "even de botjes eronder" (varianten als "Je even kwaad maken op..." worden ook veel gehoord ;-) maar soms is het ook een kwestie van juist wat minder hardvochtig tegenover jezelf zijn. "Wij ondernemers" kunnen al zo goed niet zeuren en doorbikkelen, en soms loop je daar in vast. Het doet me denken aan een Engelsman tegen wie je zegt:"I don't speak English"...een Engelsman gaat dan gewoon wat harder praten en denkt dat je hem dan wél verstaat. De spanningsboog tussen jezelf oppompen en laten leeglopen is een lastige om mee te leren omgaan, maar soms is even toegeven aan "niks doen" preciés wat je nodig hebt om er later weer met frisse moed tegenaan te gaan. Maar...het is ook moeilijk om je zaak even helemaal los te laten, even te "niksen" of te klungelen of te prutsen. Bovendien hecht een ondernemersego er vaak nogal waarde aan "druk" te zijn en ligt de angst voor mislukking, oplichters, plotseling opduikende concurrenten, arbeidsongeschiktheid etc. iets scherper afgetekend op de loer dan bij werknemers denk ik. Soms kan je ook weer té gemakkelijk zijn met jezelf en je blinde vlek of datgene dat je ontwijkt (om wat voor reden dan ook) ook te blijven negeren, omzeilen en goedpraten. Als eigenwijze ondernemer weet je vaak haarfijn waar dat precies zit-- ik zelf begin altijd erg te sputteren en pruttelen als iemand over iets begint dat ik zelf gráág laat voor wat het is ;) Soms bemoeien mensen zich inderdaad met iets waar ze zich niet mee hoeven te bemoeien, maar vaak slaan "we" denk ik ook goed advies in de wind omdat het in ons blinde vlekje zit en daar laten we het graag. Wat betreft dat werkritme; ik denk zelf dat alles waar je niet op termijn depressief van wordt een goed werkritme is. Ik denk bijvoorbeeld dat mensen die vooral in de nacht werken hun hormoonhuishouding/bioritme teveel in de war gooien, we zijn nou eenmaal geen nachtdieren. Ik ken ook mensen die alles in twee dagen doen, en dan zo superproductief zijn dat ze zich die andere 5 dagen andere bezigheden kunnen veroorloven. Een leuk boekje om hier eens op door te filosoferen is "Mijn Grootmoeder Had Nooit Gebrek Aan Tijd" van Bodil Jönsson. (Te koop voor net geen 4 euro bij de Slegte :-) ‘Er zijn verschillende redenen waarom ik zo’n sterke herinnering aan mijn grootmoeder heb, maar één reden wil ik speciaal noemen: mijn grootmoeder had nooit gebrek aan tijd. Dat gevoel kende zij niet. Twee generaties later hoor ik bij een generatie en een cultuur die zich inbeelden dat ze gebrek aan tijd hebben. Gebrek aan het enige wat een mens heeft.’ En een leuk stuk uit de review op Bookcrossing.com: "Herkenbaar vond ik bijvoorbeeld haar verhandeling over ‘voorbereidingstijd’. Dat hoeft niet persé tijd te zijn waarin je actief aan de slag bent. Je doet dan vaak juist allerlei onnodige klusjes, bent erg traag, en maakt jezelf vooral erg druk dat je deze deadline dus écht niet gaat halen. En dan haal je ’t toch weer. Volgens Jönsson omdat je gedurende de voorbereidingstijd onbewust al heel wat werk hebt verzet. Eén van haar stelregels is dus: neem je voorbereidingstijd in acht. En de tweede: zorg dat je tijd niet te zeer versnipperd is, maar probeer je tijd juist langgerekt te houden, zoals de zomers uit je kindertijd."

Klinkt alsof je het overzicht kwijtbent en daardoor inert wordt. Daar hebben we allemaal wel eens last van, alleen als het destructief wordt en ten koste van je business gaat is het tijd om handelend op te treden :-) Red Bull werkt wel even, maar is een upper (stofje dat je op een kunstmatige manier weer even energie geeft die me misschien eigenlijk helemaal niet écht hebt op dat moment, het 'ramt' door je vermoeidheid heen). Een vrij verkrijgbare, maar heel veel uppers en downers zijn vrij te verkrijgen en worden door de meesten van ons ook wel toegepast vrees ik :-[ 's Morgens een bak koffie (of meer) om wakker te worden, 's avonds een borreltje om te ontspannen...valeriaandragéetjes, Red Bulletjes, Melissethee, enz. enz.... klinkt onschuldig maar zijn dus stofjes om je energiepeil te reguleren en als je dat maar lang genoeg doet ontregel je de natuurlijke ritmes van je lichaam. Die geven zélf aan wanneer je piekt en wanneer je inkakt. Jezelf disciplineren heeft iets in zich van een hele negatieve associatie. Het gevaar bestaat dat je jezelf gaat corrigeren op een manier die misschien wel te onaardig is naar jezelf toe. Kijk eens of je dingen uitstelt, of je het gevoel hebt dat je het overzicht kwijtbent, of je misschien niet goed uitziekt van een naar virusje (griep) en ga gewoon even naar de huisarts voor een APK'tje :-) En kijk ook eens met een frisse blik naar je omgeving (kantoor, huis)...die weerspiegelt vaak haarfijn hoe het met je gaat. Mocht je niet weten waar je moet beginnen (opruimen geeft energie! werkt beter dan tien drankjes!) doe dan een stukje per keer. Al is het maar een opbergbakje of hoek of CD bewaarkast of .... http://www.salesquest.nl/hoe_gaat_u_uitstelgedrag_te_lijf.htm http://www.davidco.com http://www.whatsthenextaction.com

Link doet het niet...

Ik heb me eens laten vertellen dat er stammen zijn die het concept "competitie" niet kennen, en dus ook het concept "winnaar/verliezer" niet. Als je die uitnodigt voor een wedstrijdje hardlopen kijken ze je niet-begrijpend aan. Probeer maar eens uit te leggen aan iemand die niet in dat paradigma leeft wat er leuk is aan een wedstrijdje en aan één winnaar en minstens één, meestal meer verliezers.

Tja, die vraag doet zich wel vaker voor. We modereren ook vrij strikt op (of liever tegen) MLM, terwijl dat voor veel mensen gewoon een andere manier van zakendoen is. Het punt met al die heilsoldaten is dat ze hun geloof soms zo hardnekkig verbreiden. En sinds de leeuwekuilen dichtgegooid en de brandstapels geblust zijn, rest mij niet veel anders dan hard BOE roepen. Dan kan jij weer BAH roepen, namens iedereen met een open mind. Daar is een forum immers de juiste plek voor. BOE ;) Okay, helder-- de regels en hoe het event daar niet inpast. En TwaLevel is gewoon nog een ongelovige ThoMas ;-)...

Beetje crû om hetgeen Rikkert hier blijkbaar graag plaatst (voor de open minded, uiteraard) maar af te doen als "sekte". Eenieder mag toch op zijn eigen manier uitdrukking geven aan zijn/haar idee van succes en dit aan anderen door willen geven? En als we op "sektarisch" moeten gaan meten dan ken ik nog wel wat evenementjes die daar ruimschoots aan voldoen, maar welke dat zouden zijn zeg ik NIE. ;D Wie zou er uiteindelijk de rechter moeten spelen die gaat beslissen of dit op HL thuishoort?

Dank je. Maar je weet niet of het verkoopt he ;) Met dat één-pagina concept zit je in elk geval al goed ;-) Zeer mooi. Vooral die klepel die beweegt is een leuk detail. Niet teveel irrelevante poespas. Het werk spreekt voor zich. Natuurlijk verkoopt het!

Ik denk dat er bij veel mensen ook gêne bij komt kijken. In deze maatschappij word je erg op je uiterlijk afgerekend. Niet iedereen heeft daar lak aan, niet iedereen er zin in om daarop "gekeurd" te worden... want zeg nou zelf-- daar letten we toch allemaal op als we naar "about us" gaan? Ik merk dat ik ook vaak vooroordelen heb op basis van foto's. Hele knappe mannen zijn bijvoorbeeld ook in het echt best wel heel aardig, helemaal niet verwaand ;D Het schijnt wel enorm goed te werken, om jezelf benaderbaar te maken en mensen sneller een gevoel te geven bij wat je doet. Als thin slicing methode erg handig.

Een MSN-gesprek met een collega onderneemster inspireerde me tot het volgende... Edit: even samengevoegd met de rest