TwaBla

Een levendige fantasie: Herkent u deze deun? Maar ik herhaal mijn vragen. Waar verdienen muziekmakers geld aan? Hoeveel is dat ongeveer? Welk voordeel hebben zij aan het meedoen aan en zelfs betalen voor een herkenningsmachine?

Voor de kansspelautoriteit is van belang dat het geen kansspel is omdat het herkennen van een stukje muziek vaardigheid en kennis vergt. Kenmerkend voor een kansspel is : De aanwijzing van de winnaars vindt plaats door enige kansbepaling, waarop de deelnemer in het algemeen geen overwegende invloed kan uitoefenen. In dit geval oefent de deelnemer wel een overwegende invloed uit. Het is te vergelijken met Raden Maar van Kees Schilperoort zaliger. 🤑

Als er geen businessmodel is, dan is het liefdadigheid. Er zal toch een verdien-structuur in moeten zitten. Gebruik gewoon een ander woord. 😜

Jouw businessmodel is gebaseerd op de veronderstelling dat muziekmakers bereid zijn om te betalen als iemand hun muziekstukje herkent. Waar verdienen muziekmakers geld aan? Hoeveel is dat ongeveer? Welk voordeel hebben zij aan het meedoen aan en zelfs betalen voor een herkenningsmachine?

Ik las dat het in de begeleidende email stond, al moet je bij Jasper wel goed doorvragen naar de exacte toedracht. Het lijkt erop dat deze freelancer (met wie al eerder zaken gedaan waren, dus hij zit in het betalingsbestand) een nota heeft verstuurd per email via de factoringsmij en op die factuur beide rekeningnummers heeft gezet, die van zichzelf nadrukkelijker. De factoringmij lijkt in de email aangegeven te hebben dat de vordering gecedeerd is en dat die alleen bevrijdend betaald kan worden door... Het is ook wel taalgebruik dat je moet kennen, trouwens. Geef ondernemers de kost die niet weten wat cederen is. Zo'n ondernemer print de factuur af en geeft die door aan de boekhouding, die vervolgens betaalt via reeds bekende rekeningen. Wat er in die mail stond, is dan al verdampt uit de werkprocessen. Maar Steven S. heeft uiteraard gelijk: het hangt ervan af HOE en WAT gecommuniceerd is. Voor de factoringmij is de afweging: wat is kansrijker? De freelancer dagvaarden (met wie de overeenkomst is aangegaan) of de ondernemer (die een onduidelijke factuur kreeg)...

Kijk ook eens bij concullega's zoals de Jippiebeurs, de Kledingbank Zeeland, Moeder aan Moeder Markt, de Babykinderbeurs en andere lokale fairs.

Wil je eraan verdienen?

Dan zal hij eerst gedagvaard moeten worden. Voor die dagvaarding bekijkt de deurwaarder of de incasso-jurist of er een duidelijke mededeling van cessie is gedaan. Dat blijkt niet uit Jasper's versie van de waarheid. Maar als dat wel het geval is, heeft uiteraard diegene gelijk die de wet aan zijn kant heeft. Jasper kreeg de factuur trouwens per mail, dus verwacht je dat de tekst in de mail duidelijk maakt dat het een gecedeerde factuur betreft. Als dat niet zo is, zou ik in zijn schoenen beide partijen erop wijzen dat de verrekening in eerste instantie tussen beiden is. Anders moet Jasper de factoringmij betalen en maar zien dat hij zijn geld terug krijgt van de freelancer.

Dan is een door de overheid opgelegde bodemprijs toch geen slechte zaak? Misschien zelfs een kwestie van beschaving. Er ontstaan aan de onderkant van de markt verschillende pockets van ZZPers die onder het minimum zakken. Als er een goede bodem ligt, kun je ook als werkgever redelijke tarieven hanteren. Op welk niveau die bodem vastgelegd moet worden en hoe, dat is nog even discutabel.

Uiteraard. Ik meende dat de freelancer onwillig was om zijn afspraken met de factoringmij na te komen. Daar mag Jasper best een telefoontje aan wagen. Maar daarna....

Ik ben het met Jasper eens. Hij heeft een factuur ontvangen van een leverancier en hij heeft die factuur netjes betaalt aan die leverancier. Dat die andere twee partijen onderling mot hebben, is niet zijn probleem. Hij hoeft dan ook geen moeite te doen om dat op te lossen.

Uit de vraag is af te leiden dat het niet perse om de chocolade gaat maar om de vorm.

Volgens mij is er geen sprake meer van 'eigendom code overkopen' nu de site opnieuw opgezet is in Wordpress. Advies is derhalve: door naar new business!

De overeenkomst was zo te zien niet met de agency maar met de individuele ontwikkelaar. De opdrachtgever heeft tot een bepaald punt ook betaald. Daarna is extra functionaliteit toegevoegd en ontstond een meningsverschil over de afspraken. De opdrachtgever heeft vervolgens zelf gedaan waar de agency mee dreigde, haar site gemigreerd (naar een ander platform) en een lager niveau. Me dunkt dat je als bureau nogal wat steken hebt laten vallen. Het hangt sterk af van de communicatie tussen opdrachtgever en developer of je uberhaupt een claim hebt. Maar het oogt allemaal tamelijk onprofessioneel. De developer biedt aan om een site te maken voor een achteraf te bepalen vergoeding; dat is niet hetzelfde als een blanco cheque.

En dus heb je een overheid nodig (en vakbonden) die een bodem leggen in wat uiteindelijk een level playing field moet worden, geen level graveyard. Regels om het milieu te beschermen, regels om werkomstandigheden naar acceptabel niveau te brengen, regels en afspraken over sociale zekerheid, zelfs een minimum uurvergoeding. Marktwerking kent geen regels. Zelfs een simpele vrijwillige brandverzekering is al een afwijking van de marktwerking, omdat deelnemers een risico delen.

Je kreeg de factuur van het Factoringbedrijf, niet van de freelancer?

Die race naar de bodem kennen we bijvoorbeeld in de textielsector, waar niemand meer een boterham kan verdienen. Gevolg is: we kopen jeans en t-shirts voor vrijwel niets, in de hele waardeketen moeten mensen van een bestaansminimum leven en aan het begin wordt de aarde uitgemelkt om de katoenproductie te verhogen. Het is zelfs zo dat er steden zijn in Italië (Prato) waar tienduizenden illegale Chinezen werken voor Chinese uurtarieven (zzpers) om het label Made in Italy te kunnen handhaven. Die hebben ook geen tijd om op vakantie te gaan. De klucht van verdringing heeft geen happy end.

Hoe werkt dat dan? De muzikant die blij is dat hij als zzper 16 euro per uur mag vragen voor een optreden, maar zich afvraagt of de tijd die hij besteedt aan oefenen meetelt: is dat een tweederangs ondernemer? Hoe zou je die indelen in onze samenleving? Tweederangs of misschien wel derderangs? Al die ondernemers die geen goede onderhandelingspositie hebben: allemaal minderwaardig? Gecreëerd door het kabinet? Hoe zie je dat?

Gooi niet teveel belemmeringen op. Als je naar mitsen en maren gaat zoeken, vindt je er steeds meer. Jouw collega heeft een bestand van zorgers_zonder_personeel en wil dat delen als jij de markten gaat bedienen die zij nog niet afdekt. Begin gewoon je eigen bedrijf en maak een afspraak over de vergoeding van de diensten die je van haar afneemt of met haar deelt. Gebruik de eerste twee jaar om te leren. Houd in je achterhoofd dat je altijd nog kan loskoppelen; als de zzpers eenmaal ook voor jou werken zijn die niet meer haar 'bezit'. Misschien bevalt de samenwerking zo goed dat je over twee jaar de boel samenvoegt. Learn-on-the-job! Kunnen jullie samen goed overweg?

Je denkt veel te ingewikkeld. Met belasting bedoel je hier BTW? En wat zijn de 'netto kosten' van die shirts? Ga je dan weer met BTW zitten foefelen? Het zijn gewoon reclamekosten. Die tel je op bij de andere kosten en breng je in mindering op je omzet. De rest volgt vanzelf.

Probleem is net als bij de omroepen en het parlement: hoe organiseer je dat anno 2019. Abonnees, lidmaatschappen, stemming, referenda, online likes and follows? Wie vertegenwoordigt de jeugd? Bij BOKT zitten de meesten. Paardenmeisjes laten meepraten over pensioenen?

Misschien is de vorm belangrijker dan de smaak. Maar een markt is wel een prima plek om marktonderzoek te doen. Hoe reageert de klant? Mag ook een braderie zijn, een popfestival of een fancy fair. Bestaan die nog?

De Commissie Regulering van Werk komt met een tussenrapport en start zo een brede discussie over de vraag: ‘In wat voor land willen we werken?’ In Zipconomy een interview met Hans Borstlap.

De regel moet handhaafbaar zijn, maar het gaat uiteindelijk niet om alle individuele gevallen. Wel om structureel misbruik. Wanneer PostNL bijvoorbeeld kan berekenen dat hun opgelegde bezorgtarieven nooit dekkend zijn (16 euro per uur opleveren, na aftrek van kosten zoals de bedrijfswagen) moeten de teugels aangetrokken kunnen worden. Idem in de tuinbouw en horeca. In de zorg en bouw lijkt de markt nu zijn werk wel te doen.

Investeer in je passie. Volg een intro-cursus bij Callebaut.