StevenK

De aansprakelijkheid voor schulden van de andere vennoot kan niet op grond van de wet worden gegrond, maar kennelijk is er in de hypotheekakte een afspraak gemaakt die verder dan dat gaat. De vraag lijkt mij wel of dit alleen de schulden betreft die bestonden op het moment van het sluiten van die overeenkomst of dat ook de nadien door uw ex-vennoot gesloten geldlening(en) daaronder vallen. Dat moet uw advocaat kunnen beoordelen.

Hier net zo: je voegt wat toe (overigens zonder terugkoppeling dat je iets aan je mandje hebt toegevoegd) en als je dan gaat afrekenen is het mandje weer leeg.

Ik zie zo op het eerste gezicht een onderscheid tussen platformkosten en verkeerskosten. maar misschien dat een beoordeling van het hele contract tot een ander standpunt zou leiden.

Het gaat hier niet om een merkinbreuk, maar op een inbreuk op een handelsnaam. De Vuittonzaak gaat over merkinbreuk. Daarbij komt dat het Hof zeker niet heeft gezegd dat je zomaar die naam mag gebruiken.

Nee, dat mag niet zomaar.

Ze kunnen die rechten en plichten enkel overnemen met instemming van de wederpartij. Dus als ze daar een probleem mee hebben, moeten ze dat probleem neerleggen bij Z, omdat Z bij de verzelfstandiging niet heeft gezorgd voor het doorleggen van die verplichtingen. Dit is anders als het beding zo is geformuleerd dat ook na verzelfstandiging of splitsing het beding op elk van de nieuwe onderneming(en) van toepassing is. Het is dus zaak de exacte inhoud van het beding, maar ook de verdere concrete omstandigheden van het geval, te (laten) beoordelen.

De verslagen zijn openbaar en daarom via de griffie van de rechtbank beschikbaar. Veel curatoren publiceren ze tegenwoordig op hun website en de meeste zullen ook zonder tegenstribbelen een afschrift beschikbaar stellen als daarom wordt gevraagd, maar ze zijn het niet verplicht.

Punt is dat je bij een voorzichtige bewoording achteraf kunt struikelen of het feit dat de bewoording niet voldoende juridisch sluitend is geweest. Daarom is het van belang dit soort dingen heel zorgvuldig te formuleren. het hoeft niet een botte sommatie te zijn, het mag ook heel vriendelijk zijn./

Dat is afhankelijk van de kredietwaardigheid van de klant. Ik heb in de tijd dat ik vooral zaken deed met stroperig langzaam betalende overheidsinstanties op basis van verpande facturen zeer hoge kredieten gehad.

Een curator schrijft de post aan de failliet duidelijk op de buitenkant 'van curator rechtstreeks aan gefailleerde'. Ik zou in die lijn op de buitenkant van de envelop zetten: 'van schuldeiser aan wanbetaler' ;)

Fax sturen waarin je de ontbinding van de overeenkomst inroept vanwege wanprestatie, verzoekt om instructies voor retourzending en - indien van toepassing - een termijn stelt voor terugbetaling en als daaraan niet wordt voldaan je rechtsbijstandverzekeraar inschakelen.

Koop op afstand is een bepaling voor consumentenkoop, maar hier gaat het om een 'eenvoudige' non-conformiteit: er is niet geleverd wat er is besteld en ook dat is grond voor ontbinding van de overeenkomst.

Maar weet je wel wie zijn klanten zijn? Want beslag leggen op een bankrekening bij iemand die weet dat er een vonnis is over het algemeen zinloos. Wat wel heel goed werkt is zijn klanten aanschrijven en vragen opgave te doen, met daarbij een kopietje van het vonnis of arrest...

Mijn ervaring is dat bij consumentenproducten de 'marge' vaak gebruikt wordt om de verhouding inkoop ex btw : verkoop incl btw uit te drukken.

Grote kans dat je nat gaat, omdat je inbreuk maakt op andermans handelsnaam.

Het is geen stelling, maar puur ervaring, zoals die trouwens ook uit diverse relevante rechtssociologische onderzoeken blijkt: om te beginnen is ieders verhaal subjectief en op het moment dat iemand een adviseur inschakelt is er vaak al zoveel gebeurt, dan in de ogen van de cliënt de dingen die na het eigenlijke probleem zijn gebeurd veel belangrijker zijn. Daardoor wordt al - bewust of onbewust - mogelijk relevante informatie weggelaten. En dat is vooral jammer als diezelfde informatie achteraf op tafel verschijnt. Ik denk dat het risico dat je als adviseur teveel aan de hand van (het verhaal van) de cliënt loopt groter is wanneer het persoonlijke contact minder is. En dan krijgt je bijvoorbeeld de situatie die ik recent meemaakte: de wederpartij stelde bij antwoord dat de ondertekenaar 'geen enkele rol in de onderneming speelde'. De man die de onderneming ter zitting vertegenwoordigde wist direct al in zijn eerste zin te melden dat de betreffende ondertekenaar 'de man van het geld, de eigenaar die over alle investeringen besliste' was. Ik weet zeker dat die adviseur liever die informatie voor het schrijven van zijn conclusie had ontvangen. En het is juist dat risico, dat naar mijn ervaring groter is wanneer de afstand tot de klant groter is. En dat probleem speelt zeker niet alleen in het juridische, maar in elk gebied waar geadviseerd wordt. Een verzekeringsadviseur zal beter uit kunnen leggen hoe het nu zit met de meldingsplicht van eerdere weigeringen of veroordelingen of het invullen van het stukje over de 'regelmatige bestuurder' dan dat die uitleg op een website effectief over zal komen. Dit staat nog geheel los van het punt dat de kwaliteit van de dienstverlening bij advies naar de aard van de dienstverlening in het maatwerk zit. Je kunt niet goed adviseren als je niet over alle informatie beschikt. En je kunt dan wel je advies indekken met een mooie disclaimer waarin je aangeeft dat het advies gebaseerd is op de door de klant verstrekte informatie, maar met die disclaimer dien je meer jezelf en je eigen aansprakelijkheidsverzekeraar dan de klant.

Waar ik niet alleen veel mogelijkheden zie, maar wat ik ook al zie gebeuren is dat online samenwerking tussen adviseurs tot veel betere en snellere dienstverlening leidt. Ik zie dat alleen niet zozeer als het online aanbieden van diensten. Online diensten waarbij de communicatie tussen aanbieder en cliënt niet persoonlijk plaatsvindt, gaat juist ten koste van de kwaliteit. Eén van de grootste uitdagingen van de juridische dienstverlener is het vormen van een objectief beeld van de casus. Bij online communicatie is het probleem dat de klant zelf denkt te kunnen bepalen welke informatie wel en niet van belang is nog een stuk groter dan IRL. Daarnaast speelt het online aanbieden van goede informatie een steeds grotere rol. En dan doel ik niet op een site waar een tipje van de sluier opgelicht wordt met telkens de opmerking 'schakel ons in voor meer informatie', maar meer op de manier waarop via wiki-achtige sites en fora informatie wordt geboden zonder dat er een concrete tegenprestatie is.

De reden waarom de verzender dit doet, is het voorkomen van invoerrechten. In je administratie boek je als factuur de stukken waarop jij de betaling hebt gebaseerd.

De conclusie dat het zwart is, lijkt mij kort door de bocht. Indien er afgekocht wordt, is het gebruikelijk dat de afkoopsom mede de borg omvat. Als er echter niets op papier staat, dan lijkt mij een beroep erop dat die borg niet verrekend is haalbaar.

Hoe is dat gegaan? Is daar iets van op papier gezet?

De verstandigde tactiek lijkt mij dan met de huurbescherming als basis een onderhandeling over een uitkoop in te gaan, in de wetenschap dat de verbouwing tot een onbetaalbare huur zal leiden.

Je denkt dat je 3,8% betaalt, maar dat komt omdat je ten onrechte naar de inkoopprijs inclusief BTW kijkt. Als ondernemer moet je alle sommetjes exclusief BTW maken. Als je bij sommige inclusief BTW gaat rekenen, dan ben je appels met peren aan het vergelijken.

Klopt dat bedrag van die 'bijna 2 ton' ? Is het niet een excuus om jullie weg te jagen? Jullie zitten er 13 jaar, dus waarschijnlijk kan er over twee jaar herzien worden en dat is natuurlijk een fors dreigement.

Of je nu in NL inkoop of daarbuiten, je vertrekpunt is toch altijd dat je een inkoopprijs hebt. Je sommetje klopt: als jij 80 inkoopt en 100 incl. btw verkoopt, dan heb je weinig marge. Is dat niet genoeg, dan moet je een hogere verkoopprijs hanteren.

ja, dat mag (nog wel).