StevenK

Andy, net zoals Paul lijkt het mij niet onverstandig wanneer je je door een deskundige laat bijstaan, al is het maar om een tweede blik op de materie te werpen. Het was voor mij vorige week toch wel een yes-moment toen ik in een langslepende zaak in de bezwaarfase toch een beslissing in het voordeel van mij cliënte kreeg. Ik weet zeker dat cliënte deze uitspraak zonder mij niet zou hebben gekregen. Het is daarnaast ook mijn ervaring dat juist bij juridisch-technisch ingewikkelde materie een goede uitleg door een deskundige bij kan dragen aan goed begrip van de materie door de commissie en daarmee een voor jou gunstig oordeel. Mogelijk kom je trouwens in aanmerking voor gefinancierde rechtsbijstand. In dat geval hoeft deze bijstand je niet veel te kosten.

vanwege de diverse ADSLverhuisrisico's zou ik je adviseren op het nieuwe adres een nieuwe ADSL aansluiting te nemen. Aangezien je toch via IP wilt gaan bellen, verhuis je dan je telefoonlijn naar een Voip provider, zoals bijvoorbeeld budgetphone en ben je daarmee meteen niet meer locatiegebonden.

Down, Als ik je berichten lees, heb ik bewondering voor je dat je nog steeds, ondanks dat je telkens weer tegenslagen krijgt, door blijft gaan om een vooruit te komen. Veel mensen in jouw situatie laten alles vallen en verwachten dat de maatschappij de boel voor hen regelt. De frustratie door elke nieuwe tegenslag moet groot zijn, vooral wanneer weer eens blijkt dat je weer verkeerd voorgelicht bent of je weer tijd hebt verloren omdat de mensen en organisaties met wie je te maken hebt, je van de regen in de drup helpen. (eigenlijk is het te zot voor woorden dat de KvK wel allerlei faciliteiten biedt wanneer je wilt gaan ondernemen, maar als het foutloopt, dan kunnen ze nergens mee helpen).

De BBZ gaat uit van het inkomen op basis van de Abw, en daar staat dat het inkomen van de zelfstandige: De vraag is dan wat er uit je boekhouding blijkt. Is die afschrijving een reële afschrijving of een fiscaal maximale afschrijving, die economisch heel anders zou moeten zijn?

Dat kan - juridisch gezien - niet. Als er geen stille vennoten zijn, is er sprake van een VOF. Voor het overige begrijp ik je ook niet helemaal: je zegt dat je de activiteiten staakt, maar er blijven wel inkomsten? Dan zijn de activiteiten toch helemaal niet gestaakt?

Maak er maar van 'minimaal 2 jaar in Nederland'. Als je je echt aan de regels wilt houden, dan betekent dit dat je je garantieafhandeling zult moeten voorschieten aan je leverancier, omdat je toch wel verplicht bent die garantieafhandeling 'zonder ernstige overlast' en dus binnen redelijke tijd te bieden.

In mijn ervaring is introduceer je daarmee wel het risico dat je iemand in huis haalt die weliswaar van verzekeren veel weet, maar de vraag of er sprake is van aansprakelijkheid en in hoeverre deze uitgesloten kan worden wordt vaak genegeerd. Nog afgezien van het punt dat een verzekeraar het liefst die risico's verzekert die op grond van wet, regel of overeenkomst zich niet voordoen, is het toch wel belangrijk om een goede mix van enerzijds goede voorwaarden, die op de juiste manier gehanteerd worden en anderzijds een daarop aansluitende verzekering te vinden.

Volgens mij is dat ook niet zo bedoeld, maar precies andersom: u mag de auto in Nederland *alleen* zakelijk gebruiken. Nu u in België woont, speelt dit probleem niet. Zou u in Nederland wonen, dan zou dat probleem spelen.

De persoon die je inhuurt vooraf een concurrentie- en geheimhoudingsbeding laten tekenen lijkt me dan het meest verstandig.

De bijtelling is gebaseerd op een forfait, waarin de werkelijke kosten geen rol spelen. De bijtelling wordt bepaald aan de hand van de in Nederland geldende consumentenprijs van de auto. Om diezelfde reden wordt ook met bijvoorbeeld een korting bij de aanschaf geen rekening gehouden. De werkgever handelt imho correct.

De verdeling van de winst in een VOF is vooral grond voor discussie. Als er geen afspraken zijn gemaakt over verdeling naar rato van de uren of andere normen, dan geldt als hoofdregel een 50/50 verdeling.

Compleet uitsluiten van aansprakelijkheid houdt voor de rechter vrijwel zeker geen stand. Betere maatregelen zijn: Hij heeft het ook niet over complete uitsluiting, maar over het uitsluiten van gevolgschade. Dat is zeker wel een haalbare kaart, mits aan de verdere eisen voor de geldigheid van algemene voorwaarden is voldaan.

De bescherming door voor BV te kiezen ligt niet zozeer in het gebied van de gebruikelijke civiele aansprakelijkheid die veelal met 'WA' of 'wettelijke aansprakelijkheid' aangeduid wordt, maar in het afschermen van het privévermogen in het geval van een deconfiture. De bescherming tegen civiele aansprakelijkheid zal gebruikelijk plaatsvinden middels goed geformuleerde - en ter hand gestelde - algemene voorwaarden en een goede aansprakelijkheidsverzekering. Wilt u voorkomen dat u privé aansprakelijk bent wanneer de onderneming verlieslatend mocht blijken, dan doet u er goed aan dit middels een BV of andere rechtspersoon af te schermen. Wel is dan van belang dat u niet in de veel voorkomende valkuil van de privé borgstelling valt of dat u struikelt over de minder bekende aansprakelijkheid voor belastingschulden. Daarnaast is het uiteraard van belang de regels van BW Boek 2 te volgen, teneinde niet tegen een formele bestuurdersaansprakelijkheid aan te lopen.

De EU markt mag niet worden verstoord. 'discriminatie' heeft daar niets mee te maken.

HL staat op eigen benen en wordt gedragen door de inzet van iedereen die hier - zonder directe tegenprestatie - probeert anderen te helpen. Dat er wat kosten gedragen worden door EZ of wie dan ook is helemaal niet interessant.

DIt is niet de eerste keer dat de kennis van zaken bij de KvK medewerkers tekortschiet :( Je kunt je gewoon uitschrijven, want je onderneming is gestaakt.

Ik draag het idee van een ondernemerspartij een warm hart toe. Ik vind echter dat ondernemen risico's nemen inhoudt en ik zie daarom niet in waarom een ondernemer recht zou moeten hebben op WW of op welke sociale voorziening, anders dan het sociale vangnet, ook. Wel zou ik een mogelijkheid om vrijwillig Verder wordt geschreven dat er sprake zou moeten zijn van een belastingverlaging. Hoe moet deze gefinancierd worden? Ik zou denken dat je dat juist zou moeten combineren met lagere overheidsuitgaven. Als de overheid minder subsidies etc verstrekt, dan is er ruimte voor belastingverlaging. Verder ben ik van mening dat de hele VAR afgeschaft moet worden en vervangen moet worden door de mogelijkheid dat iemand, bijvoorbeeld bij de belastingdienst, laat registreren dat hij geen aanspraak wenst te maken op sociale voorzieningen. Deze verklaring zal dan wel in persoon toegelicht moeten worden, zodat er geverifiëerd kan worden dat de aanvrager de risico's begrijpt. Een andere benadering van het privégebruik van zakelijke investeringen lijkt mij ook goed. Sowieso lijkt het mij goed dat de bijtelling gerelateerd wordt aan een percentage van de kosten, niet aan een percentage van nieuwwaarde. Al deze kosten blijken toch al uit de administratie. Bijvoorbeeld 50% van de kosten, tenzij met een sluitende administratie een andere verhouding aangetoond kan worden.

Niets is voor een advocaat zo mooi als een cliënt die hier de (financiële) ruimte voor geeft. Maar de financiële risico's zijn substantiëel. ff beslagleggen en procecederen over een paar ton kost je alleen aan griffierechten en deurwaarderskosten al meer dan 5000 euro. Overigens zijn die kosten er niet wanneer je de vordering in reconventie instelt. Laat de bank dus maar komen met die dagvaarding en zorg dat de pitbull klaar staat.

De term zal veelal niet 'salaris' zijn, maar wel zal in het plan opgenomen moeten worden op welke wijze de privéuitgaven van de ondernemer in spé gefinancierd zullen worden.

Nee, er is geen juridische basis om inzicht in de crediteuren - of in welk deel van de administratie dan ook - te eisen.

Dat is juist. En het is een relatief laagdrempelige procedure, waardoor je de kosten ook overzichtelijk kunt houden.

De wet (BW 7:653) maakt het onderscheid niet, maar als je naar het hele artikel kijkt, en dan vooral lid 4, dan zie dat het onderscheid er wel is. Daarbij komt nog dat er jurisprudentie is waarin het benaderen van relaties van de ex-werkgever als handelen in strijd met het goed werknemerschap en daarmee onrechtmatig wordt gezien, terwijl er niet eens een specifiek relatiebeding overeengekomen is. Een relatiebeding verbiedt een werknemer ook niet om bij concurrenten in dienst te zijn, het verbiedt het contact met klanten van de ex-werkgever. In die zin valt het beding niet eens onder de werking van 7:653, omdat er geen verbod is ten aanzien van het werkzaam zijn, maar enkel ten aanzien van de klanten waarmee gewerkt wordt. Een relatiebeding dat de werknemer verbiedt bij de klant in dienst te treden, valt uiteraard wel onder de werking van 7:653.

Naar mijn mening is er zelfs geen sprake van het 'schuldloos' criterium. De wet bepaalt nu eenmaal dat de mogelijk er is. Ter grootte van het gemiste inkomen over de periode dat het beding gelding heeft. Door bij voorbaat al een vergoeding hiervoor te be(p)(t)alen of door ipv een concurrentiebeding een relatiebeding te hanteren.

Zou je zo vriendelijk willen zijn hier even Jip en Janneke taal van te maken ? Sorry; vakverdwazing :) Als je iemand failliet wil laten verklaren, dan moet je als schuldeiser niet alleen het onbetaald laten van je eigen vordering bewijzen, maar moet je ook aannemelijk maken dat er op zijn minst nog één andere schuldeiser een opeisbare vordering heeft. Veel rechtbanken nemen niet genoegen met alleen een verklaring van de aanvrager, maar verlangen ook een verklaring van één of meer andere schuldeisers. Wanneer je nu een schuldeiser inzicht geeft in de crediteuren, weet de schuldeiser welke crediteuren hij kan benaderen met het verzoek een steunverklaring op te stellen.

Omdat de wet bepaalt dat een werkgever die een werknemer met een concurrentiebeding beperkt, aan de werknemer een vergoeding verschuldigd kan zijn. Het is gebruikelijk dat in dit soort procedures deze vordering tevens ingesteld wordt. De schadevergoeding wordt door de werknemer gevorderd, voor het geval de rechter het concurrentiebeding toch in stand houdt. Let wel: het concurrentiebeding geldt voor de werknemer en het is dus de werknemer die de vordering instelt, niet de werkgever, hoe graag die dat ook zou willen. De werkgever zou hooguit een vordering uit onrechtmatige daad in kunnen stellen omdat het contractueel beperken van de werknemer, terwijl daarmee, nu zij het product niet meer voeren, geen enkel redelijk belang gediend is.