Bert.

ik ben niet van plan om iets door te verkopen. Deze regel stond er in om aan te duiden dat er belastingtechnisch wel onderscheid maakt tussen particulieren en ondernemers voor inkomsten-en omzetbelasting. Volgens de douanewetgeving mag iedere persoon (mits in de EU gevestigd, enkele uitzonderinen nagelaten) een douaneaangifte doen. De vraag was dacht ik of ik als particulier goederen mag invoeren in een hoeveelheid die erop duidt dat de goederen niet bestemd zijn voor prive-gebruik. Wie gaat dat dat bepalen en aan de hand waarvan?

Het verschil tussen bedrijfsmatige invoer en invoer als particulier wordt pas interessant als je de waardegrenzen toe gaat passen waaronder een particulier geen invoerrechten/accijns/BTW af hoeft te dragen. Boven die waardegrenzen betaalt iedereen, dus particulier en bedrijfsmatig, evenveel. De douane kan mij niet verbieden als particulier een zending goederen in te voeren, ongeacht de hoeveelheid, als ik gewoon het volle pond aan invoerrechten/BTW/accijnzen betaal. Als ik die spullen in Nederland door ga verkopen zal de belastingdienst er wel weer interesse in hebben vanwege de af te dragen BTW, maar dat is geen douane-aangelegenheid. Verder is de vermelding van het EORI-nummer in de aangifte voor een bedrijf inderdaad vereist. Op de website van de douane staat een overzicht, ingekorte link

Bij deze bedragen is dat toch helemaal niet relevant (of mis ik hier iets)?

Als je wil weten wat het echt gaat kosten (dus met een reële factuur) zul je eerst moeten weten hoeveel invoerrechten er op dit product (metalen riem???) geheven worden. Invoerrechten kunnen varieren van 0 tot >100% van de waarde, zeker als het een product is waarop antid-dumpheffing geheven wordt. Je zult dus eerst moeten bepalen wat de goederencode is van dit product. De kosten zullen uiteraard hoger uitvallen als de leverancier bewust een lagere waarde opgeeft en de douane hierachter komt, dan betaal je alsog de volle mep aan invoerrechten plus een boete. Ondanks dat de leverancier de waarde opgeeft blijf je zelf (cq. DHL) aansprakelijk voor een juiste douaneaangifte, tenzij de Chinese leverancier DDP levert.

Over productaansprakelijkheid e.d. zal ik me niet uitlaten maar als je geen goederen (internationaal) vervoert heb je in ieder geval niet te maken met transportkosten, douaneformulieren en invoerrechten e.d. Vanuit die optiek geen slechte gedachte. De belangrijkste reden om te gaan importeren zal sowiesoe zijn dat een zelfde product in een ander land voor een lagere kostprijs gemaakt kan worden.

Je zou ook nog eens kunnen kijken op http://www.kvk.nl/download/Brochure%20startende%20ondernemer_tcm14-370777.pdf Theoretisch gezien zou je zelf in eigen persoon aangifte mogen doen, in sommige gevallen zelfs mondeling, Praktisch gezien is dat onuitvoerbaar, tenzij je de goederen zelf in je bagage vervoert. Maar zelfs in die gevallen kan het voorkomen dat de douane je doorstuurt naar een douane-expediteur.....

Je hebt helemaal gelijk, FOB maar ook CFR en CIF komen nog regelmatig voor bij containerzendingen, ik zie ze zelf ook regelmatig. Als je aansluit bij wat de ICC in het boek schrijft (in ieder geval sinds 2010) lijkt het erop dat weinig vervoerders het boek gelezen hebben. Maar zolang het geen problemen oplevert en iedereen zijn rekeningen netjes betaalt of uitbetaald krijgt kun je net zo goed XYZ op de factuur zetten. Ter lering en vermaak een stukje uit het "officiele" Incoterms boek FOB may not be appropriate where goods are handed over to the carrier before they are on board the vessel, for example goods in containers, which are typically delivered at a terminal. In such situations, the FCA rule should be used. Eenzelfde geldt voor CFR/CIF, in geval van containervervoer raadt de ICC aan CPT/CIP te gebruiken.

Zo gaat het helaas de meeste Incoterm discussies..... Punt blijft wel dat FOB niet geschikt is voor containervervoer en ook niet voor LC's.

Nee zo gemakkelijk maakt de belastingdienst/douane het nu ook weer niet,,,, De aangifte wordt gedaan door een douane-expediteur of door de vervoerder (DHL,UPS, en dergelijke). Voor je BTW aangifte moet je de factuur gebruiken die je van de expediteur/vervoerder hetbt ontvangen. Op deze factuur moeten de juiste bedragen aan invoerrechten en BTW vermeld staan.

Hoi Maarten, Toch even een paar internet linkjes http://www.incotermsexplained.com/incoterms_letters_of_credit2.htm en http://www.incotermsexplained.com/incoterms_letters_of_credit_f_terms.html

Inderdaad, het voordeel van internet is dat je er alles kunt vinden en het nadeel is hetzelfde.... Als dan toch wil gaan Googelen zoek dan minimaal op FOB ICC Incoterms 2010. Deze "FOB definition" is voor lokaal gebruik binnen de USA en heeft weinig meer te maken met de Incoterms 2000 en 2010 van de ICC>

Met alle respect voor wikipedia, de beste bron voor Incoterms is en blijft de "officiele" ICC-publicatie. Bij FOB is het de verplichting van de koper om een overeenkomst te sluiten voor het vervoer van de goederen vanuit de overeengekomen haven van verscheping.De koper kan wel verzoeken om door de verkoper en vervoersovereenkomst af te sluiten, maar dan voor rekening en risico van de koper. Zelfs in dat geval heeft mijns inziens de verkoper geen recht op het BL. Het is verder zinloos te discussieren over welke verplichtingen een Incoterm inhoudt als de koper een verkoper een Incoterm afspreken die niet past bij wat ze voor ogen hebben (lees: verkeerd is).

Voor zover mij bekend moet je bij EXW ook zelf verpakken en laden en uiteraard de uitklaring regelen (en de kosten daarvan dragen). De verkoper heeft geleverd zodra de goederen worden opgepakt in het magazijn; dan moet je ook betalen. Op zich niets mis mee (EXW en DDU/DDP zijn uit oogpunt van risico de meest zuivere incoterms), maar elk voordeel heeft ook zijn nadeel. Incoterms regelen een hoop maar geen eigendomsoverdracht van de goederen, evenmin de prijs, hoe er betaald moet worden en eventuele contractbreuk. DDU is een term die in de laatste versie van Incoterms (2010) niet meer voorkomt, deze is vervangen door DAP/DAT. EXW is op zich wel veilig mbt het in ontvangst nemen van de goederen maar natuurlijk niet aan te raden voor goederen uit China, dat zou dan minstens FCA moeten zijn. Afgezien van het feit dat dit geen FOB-levering betreft is FOB wel een maritieme term maar niet het beste geschikt voor containervervoer. BIj FOB heeft de verkoper als niet-vrachtconctractant geen recht op het BL.

Inderdaad. Je zou nog kunnen overwegen om alleen het totaalbedrag op de factuur te vermelden dan is het pobleem ook opgelost.

Zie onderstaande quote van de belastingdienst over combinaties goederen/diensten, daarmee lijkt me je vraag beantwoord. Voorbeeld: bezorgkosten Verkoopt u goederen en zorgt u ook voor bezorging bij de klant? Dan geldt voor de bezorgkosten hetzelfde tarief als voor de goederen. Gelden voor de goederen verschillende tarieven? Dan berekent u de bezorgkosten in dezelfde verhouding als de goederen

Ik ben het er uiteraard mee eens dat het niet de bedoeling om invoerrechten te ontduiken maar dat was al uitgebreid becommentarieerd. Dat 50% van de antwoorden aanvechtbaar is komt ook doordat het vaak ontbreekt aan de juiste achtergondinformatie. Een trucje toepassen vanuit efficiency gebeurt wel vaker maar je zou dat niet aanraden als het om een container vol ging met een waarde van pak 'm beet 20.000 Euro. Juist dat soort details ontbreken vaak. Over de zin en onzin van de regels kun je inderdaad een aparte post opzetten, maar ze gelden wel voor iedereen. Ook bij een "zolderkamerondernemer" moet de BTW-administratie kloppen, daar hoort dus geen intracommunautaire verwerving in te staan die niet geleverd is..

Of jij de regeltjes bureaucratische onzin vind doet er niet toe. Iemand stelt een vraag en verwacht naar ik mag ik aannemen daarop een antwoord waarmee hij later niet in de problemen komt met de belastingdienst of andere overheden. Het zal in de praktijk ongetwijfeld zo zijn dat de belastingdienst bij enkele pakketjes minder streng controleert, daar hebben ze ook de middelen niet voor. Uit de vraag blijkt overigens niet over het over een pakketje gaat of over een container vol, ook niet of de afnemer in China mag weten wie de oorspronkelijke verzender is. Afgezien daarvan, je kunt wel klagen over de regeltjes maar daar verdien je uiteindelijk als "trade consult" wel je boterham mee.

Wat uiteraard niet wil zeggen dat dit compliant is met de wet-en regelgeving.

Als je even verder kijkt op de site van de douane waar je al deze bedragen vandaan gehaald hebt lees je onder ander ook het volgende: "Dit onderdeel is alleen bedoeld voor particulieren die goederen ontvangen uit het buitenland van organisaties en bedrijven" . Met meerdere zendingen per week <22 Euro ben je geen particulier maar bedrijfsmatig bezig en gelden deze bedragen niet. Zoals Logic4All al terecht opmerkte "bij "normale commerciele" zendingen moet er gewoon aangifte bij de douane worden gedaan" De enige mogelijkheid dat je geen invoerrecht betaald is wanneer het bedrag aan invoerrechten onder de boekingsgrens van 10 Euro blijft.

Niet echt mijn ding, boekhouding, maar ik lees wat dingen die me wat vreemd voorkomen... "Maar beter is om gewoon een voorraadadministratie te gaan voeren en je inslag bij elke verkoop te boeken." Als je in Nederland wijn in opslag het dan heb je toch al een door de belastingdienst/douane goedgekeurde (en gecontroleerde) voorraadadministratie vanwege je AGP-vergunning????

Goederen die vanuit Duitsland rechtstreeks naar China geleverd worden kun/mag je niet in je Nederlandse BTW aangifte opgeven alsof je ze intra-communautair vanuit Duitsland verworven hebt, ze worden immers niet in Nederland geleverd. "Net doen alsof" omdat er "geen haan naar kraait", is zowiezo niet de manier om zoiets aan te pakken......... Wat er wel moet gebeuren hangt af van de leveringscondities (Incoterms), in dit geval is het belangrijkste om te weten wie de uitvoeraangifte doet. Het handigste in dit geval is om door de Duitse leverancier de uitvoer aan te laten geven. De Nederlandse BV koopt de goederen dan "op zee", dus nadat ze uitgeklaard zijn. De Nederlands en Duitse BTW-regels zijn dan op deze aankoop niet meer van toepassing, de Duitser kan dan inderdaad zonder BTW factureren. Als de Nederlandse BV in Duitsland de uitvoeraangifte zou laten doen is in beginsel (eventuele vereenvoudigingen uitgezonderd) de verkoop van het Duitse naar het Nederlandse bedrijf in Duitsland belast met BTW. Die dan later teruggevraagd moet worden etc. dus een stuk ingewikkelder.

Helemaal mee eens, Robbert zou best eens bij DHL kunnen informeren hoe ze aan de bedragen zijn gekomen. Waarschijnlijk is het invoerrechten percentage geen 12% geweest.. Voor Robbert trouwens nog een leuke besparing mogelijk want Pakistan valt sinds 01.01.2014 onder het "APS plus", dus praktisch alles in te voeren met 0% invoerrechten. Voor dit soort relatief lage waarde zendigen kan de oorsprong met een factuurverklaring aangetoond worden.

USA kent inderdaad geen BTW maar sales tax. Of je taxes betaalt aan Amazon zal toch wel op hun factuur staan?

Een leveringsconditie betreft de afspraken die je met de verkoper hebt gemaakt over de levering, dus wie betaalt transport/verzekering/douanerechten, wie loopt het transportrisico etc. Zoals Logic4l al geschreven heeft worden deze vaak aangeduid met een Incoterm. De mogelijkheid bestaat dat de verkoper DDP geleverd heeft (dus alles betaald heeft), dan ontvang je van UPS helemaal geen factuur.

Opes, ik was dit net aan het wijzigen maar je was me voor, Ik snap dat je de douanewaarde versus de waarde voor BTW bedoelt, die kan ik ook niet matchen. In theorie zouden de binnenlandse transport/verzekering/handlingskosten 799-55,80-465=278 Euro bedragen maar dat lijkt me erg veel.