Branko Collin

ICTrecht.nl zegt dat het auteursrecht van een door een stagiair gemaakt werk, aan de stagiair behoort. Ze citeren daarbij een uitspraak van de Hoge Raad. BNO (de ontwerpersbond) voegt daar aan toe dat rechten in het stagecontract kunnen worden overgedragen. Ik vraag me dan af waar ze zich daarbij op baseren. Volgens mij kunnen rechten alleen worden overgedragen als nauwkeurig is omschreven hoe de werken eruit zien. Complicerende factor is dat je deze werken niet in je eentje hebt gemaakt; je bent dus niet de enige rechthebbende. Je zou eventueel kunnen aangeven dat zonder jouw toestemming het stagebedrijf de producten waar jij aan hebt meegewerkt ook niet mag gebruiken, cq aan klanten verkopen, maar dat lijkt me wel een paardenmiddel.

One does not simply log on to HL and ask for a meme generator... oh wacht, ik zie dat je al antwoord hebt.

Bedankt voor de terugkoppeling.

Ik zag dat ook al in een andere "Wat vinden jullie van mijn...?" De introductie hier was oorspronkelijk veel uitgebreider.

Dat zat ik ook te denken, maar volgens mij is zijn doel een tekst te schrijven die zó aantrekkelijk is, dat mensen zelfs zonder voorbeeld willen inschrijven op zijn nieuwsbrief: "Ik wil een aanmeldformulier met een tekst creëren die mensen verleid om zich aan te melden voor de nieuwsbrief." (Ik zie nu dat de bijzin ook op de hele hoofdzin kan slaan in plaats van op – zoals ik eerst dacht – alleen "een tekst".)

Ik snap 'em niet helemaal. Er zijn meerdere facturen, sommige onder 1000 euro, sommige boven 1000 euro. Is het totaalbedrag dat de klant weigert te betalen meer of minder dan 1000 euro? Want als het (veel) meer is, dan heeft de klant ongelijk. Je hoeft namelijk niet per factuur een aparte rechtszaak te starten.

Waarom uberhaupt een captcha? Je gaat sowieso om bevestiging vragen (via een no-reply-adres, neem ik aan), en het doel van spammers is niet zich op je nieuwsbrief te abonneren... ik snap hem niet helemaal.

Als ondernemer voor de IB krijg je allerlei belastingvoordelen die je als resultaatgenieter of werknemer niet hebt. Dus by all means, verzin iets slims om maar geen IB-ondernemer te hoeven zijn, daar worden mijn straten en dijken uiteindelijk alleen maar beter van onderhouden.

Als je gezamenlijk iets koopt, dan heet dat een gemeenschap, ook wel bekend uit het huwelijk in gemeenschap van goederen en naar ik vermoed de VVE en de VOF. Er is een hele titel in de wet die zich bezighoudt met wat een gemeenschap precies inhoudt. De registry's zien het registreren van een domeinnaam overigens niet als het overdragen van het eigendom van die domeinnaam; ze zien de registrant als een 'houder'. Of dat veel verschil uitmaakt, betwijfel ik; een domeinnaam is overdraagbaar, dus je bent in elk geval eigenaar van een soort van recht.

Bij mijn weten ben je niet verplicht je BTW-nummer op je website te vermelden, alleen als je zaken via die website doet. Een webwinkel is het altijd verplicht, iemand met een contactformulier is het mogelijk verplicht, iemand met alleen een digitale brochure die vervolgens zijn zaken via de telefoon of in persoon doet is het niet verplicht. Voor zover ik weet, althans. Als ik het mis heb, zie ik graag het betreffende wetsartikel tegemoet.

Verkijk je niet op de locatie. In een en dezelfde gemeente kun je binnen vijf minuten van winkelpanden met een huur van 200 euro per vierkant meter naar 2000 euro per vierkante meter gaan. En locaties kunnen om allerlei redenen opeens een stuk aantrekkelijker worden. De koper vertelt je misschien dat hij geïnteresseerd is in de boedel, maar de werkelijke interesse is dan de locatie. Wat wil je oud-oom?

Hoe lang speelt dat verhaal met celebrity's die financiële producten aanprijzen dan al? Ik had het gevoel dat dat redelijk recent was.

De wet zegt dat de opdrachtgever te allen tijde mag opzeggen (omgekeerd niet), maar dan wel een redelijke schadevergoeding verschuldigd is. Zoals je het nu oplost, lijkt mij correct. (Zoek in het burgerlijk wetboek naar Overeenkomst van Opdracht.) Wat strategisch de beste oplossing is, durf ik dan weer niet te zeggen. Ik zou het zelf op persoonlijk contact gooien (over de telefoon of in persoon), maar misschien is dat een dingetje van mijn generatie.

Zoiets kan inderdaad een visexpeditie worden, waarbij het maar de vraag is of je iets vangt, en waarbij jij de belangrijkste deelnemer kan blijken te zijn. Jij kent immers de tegenpartij veel beter dan je advocaat of je deurwaarder hem kent. Zelfs al had je een bankrekening, wil dat niet zeggen dat er ook iets op staat. Zaken waar je tijdens de executie achteraan zou kunnen gaan: - boedel - bankrekeningen - licenties - aandelen in andere bedrijven En misschien ook: - schulden (van een ander aan jouw wanbetaler)

Je hebt in de VS sinds kort iets als FOSTA/SESTA, twee wetten die in theorie zelfs het linken naar pornografie strafbaar maken – en dat geldt voor iedereen in de keten, ook de platformen. (Die wetten zijn ogenschijnlijk ingevoerd om seksslavernij tegen te gaan, maar zijn er in de pratijk om sekswerkers te straffen.)

Bedoel je Aarsman? Die bestaan nog steeds. Zaten eerst op de Overtoom, zijn later naar de Achtergracht verhuisd. Bij de verhuizing gooiden ze veel incourante handel bij het grofvuil, waar ik voor ongeveer 4 jaar aan servetten, champagneglazen en een karaf aan heb overgehouden. Score!

De voorraad raakt toch een keer op? Lijkt me heel raar dat je drie keer de waarde wil neerleggen voor iets wat je slechts één keer kunt verkopen. En die voorraad kun je wel weer aanvullen, maar dan moet je iemand als je oud-oom wel in de zaak houden. Als die zegt: "ik heb de poen, ik ga op Hawaii wonen", dan loopt de werkelijke waarde van de winkel zo de deur uit. Dan hou je alleen nog de goodwill over, maar die is gebaseerd op lokale kennis; online kent niemand je oud-oom of zijn winkeltje. Wat ik maar wil zeggen, ik vind het een raar verhaal.

Zie ook deze discussie van eerder dit jaar. De verkoop van stimulerende middelen via een webwinkelinterface is de laatste tijd in het nieuws in Amsterdam. Een straatverkoper van lachgas laat klanten het lachgas online bestellen en levert het dan ter plaatse af (voor de duidelijkheid: koper en verkoper bevinden zich fysiek in dezelfde ruimte). De verkoper ziet dit als online verkoop gekoppeld aan bezorging. Beide zijn legaal. De gemeente Amsterdam ziet dat als straatverkoop: illegaal. Dus dat muisje krijgt nog een staartje, maar ik gok dat dit soort dingen gemeentes nerveus maakt.

Volgens mij kun je een overeenkomst van opdracht altijd intrekken, je hoeft het niet eerst over wanprestatie o.i.d. te hebben. Wel ben je dan verantwoordelijk voor eventuele kosten.

Er is een Europese rechtspersoon, de SE, maar die is nogal duur en ik weet ook niet of hij hier van toepassing is.

Ik zie dit wel vaker, mensen die veel geld verdienen, dat eigenlijk niet willen opgeven, om dan uiteindelijk op hun 35ste toch met pensioen te gaan ... om vijf jaar later een wijnbar te openen of hun helikopterbrevet te halen.(Beginnen veel masseurs niet ook zo?)

Ik wil daar wel verder over babbelen, maar dit lijkt me daar niet de geschikte draad voor.

Dat heet in privacytaal de grondslag. Privacywetgeving verbiedt niet het gebruik van persoonsgegevens. Privacy verbiedt het gebruik van persoonsgegevens zonder grondslag. En er is vrijwel altijd een grondslag. Je kunt niet zomaar willekeurig bakstenen uit een gebouw halen – lijkt mij een prima grondslag. Zoals het in de EU en in Nederland wordt bekeken, is privacy een grondrecht. Botsende grondrechten, zoals privacy en vrijheid van meningsuiting in dit geval, moet je altijd tegen elkaar afwegen. Lees dit stukje op Iusmentis: Wie toestemming onder de AVG vraagt, snapt de AVG niet (of heeft een nieuwsbrief). (Dit heeft nog zijdelingser met deze zijsprong te maken; het gaat in op een specifieke grondslag, namelijk toestemming, en geeft aan waarom je deze grondslag eigenlijk nauwelijks nodig hebt.)

Even terzijde over het privacyaspect: een pseudoniem is een persoonsgegeven. Een bericht kan persoonsgegevens bevatten. Een verzameling berichten die elk afzonderlijk geen privacyinbreuk maken, zou in zijn geheel een persoonsgegeven kunnen vormen. Iets houdt niet op privacyinbreuk te zijn als iemand een pseudoniem gebruikt.

De FMB's door één persoon laten beheren lijkt me sowieso onverstandig. Geef minstens twee personen toegang, zelfs al is er een primair verantwoordelijk voor het beantwoorden/doorsturen. Verder lijkt me de oude secretaresse nogal een kampioen. Ze is naast secretaresse ook nog eens boekhouder, archivaris en accountmanager in een ("de boekhouding, de dossiers, maar ook in het contact naar onze klanten"). Uit het bovenstaande kan ik in elk geval niet afleiden dat de vervanger een slechte secretaresse is. Misschien is ze wel een totaal ander takenpakket gewend? Hoe kan het dat jullie er pas na twee maanden achter komen dat dingen scheef lopen?