Graag zou ik advies krijgen op de volgende situatie en verrekening eerder 'verlies' uit 2004 en 2005: Ik krijg meerdere verschillende verhalen. Kort door de bocht: accountant zegt is waarschijnlijk 9 jaar verrekenbaar, belastingdienst zegt dat het 5 jaar verrekenbaar dus in 2011 is alles vanaf 2006 nog op te voeren en verlies 2004 en 2005 zijn vervallen (telefonisch contact belastingdienst, met diegene die mijn aanslag 2005 heeft gecorrigeerd). Ik kan hier op Higherlevel niet echt dezelfde vraag vinden (wel met verrekenbaar verlies uit onderneming ipv resultaat overige werkzaamheden).Hieronder een korte samenvatting per jaar (hoop dat het duidelijk genoeg is...) In 2002 gestart met activiteiten naast loondienst: negatief resultaat overige werkzaamheden is verrekend met inkomsten uit loondienst (volgens afspraak met belastingdienst bij startbezoek) 2003 idem, negatief resultaat overige werkzaamheden verrekend met inkomsten uit loondienst. 2004 idem, echter nadien in 2006 correctie, verlies is nu niet verrekenbaar met inkomsten loondienst omdat er nog geen winst gemaakt wordt. Afspraak is; verlies wordt gestald en kan met toekomstige winst verrekend worden. Mag geen negatief resultaat overige werkzaamheden meer opvoeren in toekomstige aangiften IB, wel administratie bijhouden zodat verliezen in de toekomst verrekenbaar zijn. Aangifte 2005 zal ook zo worden gecorrigeerd en bedrag (kosten) zal gestald worden. Ik word pas als ondernemer IB gezien als ik winst maak (en voldoe aan de overige criterea). Aanslag 2002 en 2003 worden niet gecorrigeerd (na overleg). 2005 aanslag is gecorrigeerd (2007), negatief resultaat overige werkzaamheden wordt gestald. 2006 nog steeds negatief reslutaat overige werkzaamheden, niet opgevoerd op aangifte (alleen inkomsten uit loondienst) 2007 weer negatief resultaat overige werkzaamheden, niet opgevoerd op aangifte (alleen inkomsten uit loondienst) 2008 resultaat overige inkomsten ongeveer 0 (inkomsten deels uit verkoop deel van bedrijf), niet opgevoerd op aangifte 2009 geen aangifte plicht (geen inkomsten uit loondienst en negatief resultaat overige inkomsten overige werkzaamheden, voldoe wel aan uren criterium), nog geen aangifte IB gedaan. 2010 aangifte gedaan door boekhouder als ondernemer, eerder verlies niet opgevoerd (ondernemersaftrek was voldoende), nog geen aanslag binnen. 2011 aangifte moet nog gedaan worden, redelijke winst (ondernemers aftrek en startersaftrek niet voldoende om op 0 te komen). Graag zou ik advies/uitsluitsel krijgen over de verrekenbaarheid van de kosten die gemaakt zijn in 2004 en 2005. Ook lijkt het mij (en de accountant) zinvol om alsnog aangifte te doen als ondernemer over 2009, nu ik vanaf 2010 aan het winstkenmerk voldoe (opvoeren ondernemersaftrek en die later kunnen gebruiken). Maar weet niet of dat opgaat. De belastingdienst heeft telefonisch meedegedeeld dat ik het verlies van 2006 zelf kan opvoeren op de aangifte IB 2011, maar weet niet of dat verstandig is of dat ik eerder met de belastingdienst moet overleggen (afspraak maken).

De crux zit hem in het feit dat jouw eenmanszaak feitelijk maar 1 opdrachtgever heeft waar jij voor werkt. Dat maakt in elk geval in fiscale zin als snel een verkapt dienstverband. Mogelijk kun je spreken van een gebrek aan gezagsverhouding, maar dan nog blijven de werkzaamheden beperkt tot resultaat uit overige werkzaamheden. Dit even als fiscale waarschuwende vinger. Ik denk ook dat de WAADI niet van toepassing is omdat - zoals eerder gezegd - je niet alloceert. Wil je een dienstbetrekking voorkomen dan zul je een van de volgende elementen weg moeten zien te nemen: - verplichting persoonlijk arbeid te verrichten; - verplichting opdrachtgever om jou te betalen; - aanwezig zijn van een gezagsverhouding tussen opdrachtgever en opdrachtnemer. Met name aan die laatste kun je normaliter wat doen, hoewel het wel moeilijk wordt indien je onder de vlag van de ander werkt....

Dan trek ik mijn opmerking in. Ik dacht dat € 1.200 omzet de max was. De vraag is wanneer er sprake is van een eenmanszaak. Ik neem aan dat je nog niet aan het urencriterium voldoet en voor de omzetbelasting kun je volstaan met een jaaraangifte. Het is niet zo dat je verplicht ben een administratie te voeren als je staat ingeschreven bij de KvK. Die verplichting vloeit voort uit de fiscale wetgeving, maar bij een minimale onderneming is het vastleggen van je omzet en bewaren van bonnetjes en bankafschriften al voldoende. Ik zou in jou geval niet moeilijk doen en de 1ste jaren je resultaat gewoon aangeven als resultaat uit overige werkzaamheid en pas als de onderneming wat meer "body" krijgt een winstaangifte doen. Succes, Odeon

Ik verwacht dit jaar een resultaat van ongeveer 14.000 en twee opdrachtgevers. Het lijkt me dat de belastingdienst vraagtekens over het aantal bestede uren kan hebben en/of vragen stelt of ik geen verkapte werknemer ben. Mijn opdrachtgevers zijn gevestigd in Europa en in de VS, niet in Nederland. Mijn vraag is stel dat de belastingdienst mij niet als ondernemer ziet. Kan ik dan los van het feit dat ik niet van de zelfstandigenaftrek en startersaftrek gebruik kan maken mij als verkapte werknemer beschouwen en zodoende van mij bedragen eisen m.b.t. de misgelopen werkgeverspremies? Of worden mij inkomsten dan gezien als resultaat uit overige werkzaamheden. Is het tevens zo dat als de belastingdienst het er niet mee eens is dat er dan automatisch een boete uitrolt voor het verkeerd aangeven van je status of blijft het slechts bij een verandering van de aanslag?

indien de belastingplichtige minderjarig is, (wordt) onder een met de belastingplichtige verbonden persoon mede verstaan: een bloed- of aanverwant in de eerste graad van de opgaande lijn (...) (3.91, lid 2, ond. c, Wet IB 2001) Dus daarmee is het TBS-vermogen, ongeacht de (on)gebruikelijkheid. Gelet op de aanmerkelijke kans dat van belastingheffing bij het kind geen sprake zal zijn (heffingskorting), leidt iedere euro rente tot een fiscaal voordeel. De kans is groot dat dit op bijzondere aandacht van de belastingdienst kan rekenen, waarbij de lening zelf, de hoogte van de rente en eventuele schenkingen als eerste zullen worden onderzocht. De bepaling die Ronaldinho aanhaalt, is mij bekend. Echter artikel 3.91 heeft het over het ter beschikking stellen van vermogensbestandelen van een belastingplichtige aan met de belastingplichtige verbonden personen. Een minderjarige, en zeker niet een minderjarige van 7 jaar, zal niet snel belastingplichtig zijn. Dit blijkt uit artikel 2.15 Wet inkomstenbelasting, waarin vrijwel alle inkomstenbestanddelen van minderjarige kinderen toegerekend worden aan de gezaghebbende ouder(s). Uitzonderingen zijn de inkomsten uit bv. het vakantiebaantje of de eigen onderneming van het minderjarige kind. Het belastbaar resultaat uit overige werkzaamheden als bedoeld in art 3.91, onderdelen a en b (waaronder de rente op een TBS-vordering) wordt toegerekend aan de ouder(s) die het gezag over het kind uitoefen(t)(en). Er is dus i.c. geen sprake van belastingheffing bij het minderjarig kind. Het door Ronaldinho aangehaalde artikel ziet m.i. dan ook de situatie dat een (meerderjarige) belastingplichtige een lening verstrekt aan een minderjarig kind en niet op de situatie dat een minderjarig kind een lening verstrekt aan een meerderjarige ouder. Dit in combinatie met de bepaling inzake het wettelijk vruchtgenot (waarbij ook de spaarrekeningen van de minderjarige kinderen worden toegerekend aan de gezaghebbende ouders), blijf ik vooralsnog van mening dat er in deze situatie sprake is van een kapitaalstorting, vergelijkbaar met het overboeken van geld van je eigen spaarrekening naar je onderneming, en niet van een lening (in fiscale zin). Maar als één van jullie dit anders ziet, hoor ik het graag. Nooi te oud om te leren ;) Odeon

Sander, vertel je nu vanuit concrete persoonlijke ervaring met deze materie (achteraf terugdraaien)? Of is dit pure theorie, in de trant van, de Belastingdienst zou het recht hebben om dit te doen. Zonder af te willen doen aan jouw deskundigheid, ik geloof er niks van dat het in de praktijk gaat zoals jij stelt. Ik heb wel eens gezien dat de ondernemersfaciliteiten achteraf zijn afgenomen en dat de "zelfstandige" alles als resultaat-uit-overige-werkzaamheden moest rekenen. Geen boetes er bovenop en al helemaal geen verrekening met de opdrachtgever. Daarnaast stelt de Belastingdienst zelf in de VAR verklaring, dat de verklaring achteraf - voor de toekomst - kan worden herzien. Omdat jouw theorie al snel gaat om hele grote bedragen (100K+), denk ik dat zo'n beslissing door de Belastingdienst altijd voor de rechter zal worden uitgevochten. Graag zie ik verwijzingen naar rechtspraak die jouw theoretische gang van zaken bevestigt.

De VAR-verklaring is ook 'gewoon' in de Nederlandse wet opgenomen en is bedoeld om opdrachtgevers te vrijwaren van het risico van het ten onrechte niet inhouden van loonheffingen en premies ten aanzien van schijnzelfstandigen. De aanpak van schijnzelfstandigen zelf vloeit voort uit de wetgeving omtrent inhoudingsplicht en staat op zich los van de VAR-verklaring. Overigens komt schijnzelfstandigheid ook in Nederland in bepaalde sectoren veel voor, alleen al daarom is het goed om ook eens over de grens te kijken hoe men daarmee om gaat. In Nederland kennen we niet het begrip zelfstandige in bijberoep, in de Nederlandse inkomstenbelasting valt die groep uiteen in resultaat uit overige werkzaamheden en winst uit onderneming. Het meest vergelijkbaar zou ROW moeten zijn, ware het niet dat de grens (kennelijk) op een ander niveau ligt, waardoor er enige overlap bestaat.

Een geruisloze doorschuif voor de inkomstenbelasting is niet mogelijk. Daarvoor is namelijk vereist dat de overnemer gedurende 3 jaar mede-ondernemer of werknemer in de onderneming is geweest. Dat is hier niet het geval. Ook als de meewerkaftrek is toegepast of als een eventuele beloning tot het resultaat uit overige werkzaamheden is gerekend en niet tot het loon, kan de doorschuifregeling (althans volgens de staatssecretaris) niet worden toegepast.

Wat zit er nu fundamenteel mis in de VAR en de beoogde opvolger? Ik ga hieronder even helemaal ‘los’ en dus een flinke lap tekst. Daartoe eerst drie vragen: 1. Wat wil de overheid nu wel en niet? 2. Wat wil de zelfstandige opdrachtnemer? 3. Wat wil de markt? Overheid De overheid ziet, mede door eigen falend beleid, maar dat is een andere discussie, een explosieve toename van het aantal zelfstandigen. Een deel daarvan, maar tegelijk het gros van de ingeschreven starters van de laatste 4 a 5 jaar, verricht werk dat anderen in dienstbetrekking doen onder gelijke omstandigheden. Echter, deze groep zelfstandigen doet vervolgens twee dingen (al dan niet bewust) 1. Over hun winst betalen zij geen premies sociale verzekeringen; 2. In hun IB-aangifte claimen zij ondernemer te zijn en doen zij een beroep op aftrekposten als de zelfstandigenaftrek, startersaftrek, MKB-winstvrijstelling, investeringsaftrek, aftrek van zakelijke kosten, toevoeging aan de fiscale oudedagsreserve, etc etc. Dus wat ziet de overheid: Ad 1: uitholling van de pot die de sociale verzekeringen financiert; Ad 2: tegelijk minder belastinginkomsten. Anders gezegd, vanuit de overheidsfinanciën een verlies-verlies-situatie. “Dus daar moeten we wat aan doen”, zoals het credo luidt als er vanuit de eigen opgestelde wetten onwenselijke bijeffecten optreden. Zo zit wetgevend Nederland immers in elkaar. Reparatiewetgeving. Wel De overheid wil dus dat alleen de ‘echte’ ondernemers geen premie hoeven te betalen voor de sociale voorzieningen en kunnen profiteren van de ondernemersvoorzieningen zoals hiervoor onder 2 aangehaald. Niet De overheid wil niet dat schijnzelfstandigen (doorgaans aangeduid als zelfstandigen die langdurig voor een of een beperkt aantal opdrachtgevers werken en dat ook doorgaans in gezagsverhouding doen) profiteren van de faciliteiten voor ondernemers terwijl hun opdrachtgevers niets bijdragen aan de sociale potten. Zelfstandigen De zelfstandigen willen inkomen. Punt! Veel ‘schijnzelfstandigen’ zijn niet vrijwillig op het idee gekomen om zich in te schrijven bij de KvK. Vaak zijn zij zich ervan bewust dat ze zich niet echt als ondernemer ‘gedragen’, maar tegelijk zien zij ook dat een 1 op 1 vergelijking met een werknemer in dienstbetrekking niet meer opgaat. Geen zekerheid van inkomen of verlenging van je opdracht, geen vakantiedagen, geen pensioen, geen ziektewet, geen WW, etc etc. Daar wil je dan voor gecompenseerd worden. En laat de overheid die ‘compensatie’ nu zelf mogelijk maken: “je presenteert je als ondernemers”. Wel De zelfstandige wil dus enige vorm van compensatie voor de onzekerheden die hij loopt en benut die door zich te presenteren als ondernemer. Niet De zelfstandige wil geen gezeur van de overheid t.a.v. diens positie als zelfstandige. In zijn ogen is hij geen werknemer meer, want veel minder zekerheden. Markt Wat de markt wil is vooral profiteren van wat er wettelijk mogelijk is. De behoefte aan flexibel inzetbare werkers is blijkbaar groot, gezien alle tamtam die nu speelt rond de VAR en diens opvolger. De markt wil ook zekerheid, liefst vooraf, dat er geen sancties achteraf door de overheid opgelegd kunnen worden. Vandaar dat de huidige VAR-systematiek ze ook als muziek in de oren klinkt. Opdrachtnemer kruist de juiste vakjes aan, krijgt een VAR-WUO of VAR-DGA en de opdrachtgever is gevrijwaard. Hoezee! Wel Flexibele inzet van arbeid, te ontbinden naar behoefte, zonder de extra werkgeverslasten. Niet Risico lopen dat achteraf alsnog premieheffing en loonbelasting verhaald worden op ze. Tussenstand Dat laat zich natuurlijk niet combineren. De overheid ziet ongewenste effecten van hun eigen wetgeving (pot sociale voorzieningen wordt minder gevuld en IB-opbrengsten dalen), de zelfstandigen zien zich niet als werknemers (veel meer risico) en de markt wil flexibiliteit en geen risico achteraf. Hoe is het zo gekomen? Simpel: met de introductie van de VAR heeft de overheid getracht de grenzen tussen dienstbetrekking en ‘freelancers’ en ondernemers te beslechten. De manier waarop is echter een aanfluiting en geeft – zeker sinds veel werknemers hun vlucht hebben gezocht tot een KvK-inschrijving – te denken. Er is in elk geval zeker niet geanticipeerd op de gevolgen van de VAR. Immers, de VAR doet: 1. in elk geval wat de markt wil (zekerheid vooraf en geen risico op naheffingen). 2. in zekere zin, ook wat de opdrachtnemer wil (kruis juiste hokjes aan, VAR-WUO of VAR-DGA binnen en dus je opdracht ook). 3. Maar de VAR doet niet wat de overheid wil. Ad 3: de kardinale fout binnen de VAR is de VAR-ROW. Resultaat uit Overige Werkzaamheden. Anders gezegd, de VAR die niet bestaat! De fiscus geeft op voorhand geen uitsluitsel over de fiscale status van de opdrachtnemer met als gevolg dat zowel opdrachtnemer als opdrachtgever in onzekerheid verkeren over mogelijke naheffingen van premies sociale verzekeringen en loonheffing. Dus wat doe je dan? Nou de markt eist een VAR-WUO of VAR-DGA, want die bieden die zekerheid voor hen vooraf wel en dus zonder die VAR’s geen opdracht. En de zelfstandige wil een opdracht, dus die gaat op zoek naar die VAR-WUO of VAR-DGA. En daar komt het tweede grote gat in de huidige wetgeving naar voren: met een beetje verstand kruis je de VAR-WUO of VAR-DGA zo bij elkaar op het aanvraagformulier. Is dat dan geen fraude vraagt u? Ja en nee. Nee, want je vraagt de VAR aan voor de toekomst. Je geeft dus aan dat je verwacht dat de kruisjes die je bij de diverse vragen gezet hebt, ook uitkomen. Ja, omdat je wettelijk ook verplicht bent om de VAR-aanvraag te wijzigen als de omstandigheden die je eerst aangekruist had, niet uitgekomen zijn. En juist dat laatste doen we niet! Want dat kost je je opdracht. Liever de fiscus niet informeren en je opdracht behouden, dan eerlijk inkomensloos thuis zitten. En laten we wel wezen, het ontbeert de fiscus duidelijk aan mankracht om te handhaven op de aangekruiste hokjes op alle VAR-aanvragen. Dus nemen we het risico. Gewoon omdat de opdracht belangrijk is en de pakkans klein. Wat doet de ZZP-modelovereenkomst dan? In elk geval een hoop stof opwaaien! De overheid wil met deze overeenkomsten in elk geval drie zaken bereiken: 1. de invloed van de markt (opdrachtgevers) tot het verplicht doen van zaken met een VAR-WUO of VAR-DGA uitbannen; 2. Aansprakelijkheid en financiële verantwoording niet alleen bij de opdrachtnemer leggen maar juist ook bij de opdrachtgever; 3. Voorkomen dat ‘schijnzelfstandigen’ een beroep doen op fiscale ondernemersfaciliteiten en dat zij het liefst terugkeren naar dienstverband met premieafdracht door de werkgever. In het verlengde daarvan hoopt de overheid dat veel ‘schijnzelfstandigen’ maar ook hun opdrachtgevers dan maar afzien van de huidige vorm van samenwerking. Devide and conquer Ook wel “Divide et Impera” in Latijn, toegeschreven aan Phillippus II van Macedonië. Letterlijk, Verdeel en heers. Blijkbaar is iemand wakker geworden bij de wetgevende macht na een avondje googelen op 'strategische politiek'. Met als gedachtegang: “aangezien de Belastingdienst niet in staat is om elke kleine zelfstandige te controleren op zijn VAR, kunnen we beter een verdeel en heers strategie toepassen waarin we de verantwoordelijkheid van de fiscale status van de opdrachtnemer ook neerleggen bij de opdrachtgever". Die luistert wel want controle binnen een dergelijke organisatie is veel eenvoudiger en veel impactvoller”. Angst kweken? Jazeker! Want als de leidende factor in de keten van werkzaamheden, de opdrachtgever, medeverantwoordelijk wordt gehouden, dan zullen zij zich wel twee keer bedenken voordat ze doorgaan met deze manier van handelen. En dat is al gaande. Ik sprak een zeer groot detacheerder die nu al hint op loondienst of gebruik van een ‘werknemers-BV’ die wel premieplichtig is voor de sociale verzekeringen. Bang voor de gevolgen van naheffingen als blijkt dat de modelovereenkomst niet in lijn ligt met de werkelijkheid van het werk dat de door hen gedetacheerden verrichten. Wat doet de markt dan? Zoals net gezegd: “wil je werken dan kom je maar in loondienst of regel je voor een X-bedrag per maand maar een eigen ‘werknemers-BV’”. Maar de markt wil in elk geval niet al te veel loondienst! Dus lijkt mij het een utopie dat de overheid erop kan rekenen dat opdrachtgevers ineens een arbeidsovereenkomst aangaan met dezelfde mensen die zij eerder als zelfstandigen inhuurden. Missie geslaagd? Nee! Een saillant detail daarin is de wetgeving die sinds 2015 van kracht is t.a.v. werknemers. Het aantal opvolgende tijdelijke contracten is verder beperkt en tegelijk worden werkgevers verplicht tot het betalen van een transitievergoeding bij einde dienstbetrekking. Zonder in details te treden, is het op zijn zachts gezegd opmerkelijk dat de overheid werkgevers verder bemoeilijkt om flexibel met arbeid om te gaan, terwijl ze aan de andere kant de regels voor ‘zelfstandigen’ hard aantrekken. Risico: meer ‘schijnzelfstandigen’ op straat omdat hun opdrachtgevers het risico niet aandurven. Of meer gedwongen zelfstandigen in een ‘werknemers-BV’, ook als ze dat per jaar LETTERLIJK 3.000 tot 6.000 euro meer belasting kost. En laat nu net diezelfde belastingdienst met de grootste aanbieder van de ‘werknemers-BV’ daar goede afspraken over hebben… Niets ten nadele van die aanbieder uiteraard! Maar het roept wel de vraag op of die afspraken juridisch houdbaar zijn? En ik dan als echte freelancer/ZZP-er/zelfstandige? Zoals zo vaak loop je dan op tegen de gevolgen van de situatie van een groep X die het lastiger maakt voor groep Y. Je hoeft in beginsel niet te vrezen voor je fiscale status, maar het brengt wel weer een enorme extra berg werk teweeg. Waar je nu 1 VAR kunt overleggen moet je dus straks met elke opdrachtgever een overeenkomst aangaan. En dan maar hopen dat de opdrachtgever dat ziet zitten en je dus de opdracht nog gunt. Voor nu dus lijdzaam toezien en wachten of er een beter alternatief komt. Ja, weinigen kunnen het grondig verpesten voor velen. Hoewel het in mijn ogen nu eens niet per se te wijten is aan die weinigen! En dus? Voor nu afwachten of de wijzen van de Senaat het evenmin zien zitten als ik en velen met mij. De zwakste schakel blijft het controle-apparaat van de fiscus. Er is geen mankracht om zich druk te gaan maken over deze groep zelfstandigen. Daarom denk ik ook dat het met de controle op de modelovereenkomsten ook wel mee zal vallen. Zoals eerder onder Divide and conquer aangehaald, zullen vooral de grote opdrachtgevers zich achter de oren krabben. Is er een oplossing? Die vraag stel ik mijzelf al jaren. Ik heb vaker gepleit voor een VAR-JA of een VAR-NEE. Een simpel onderscheid JA, je bent in loondienst, NEE, je bent het niet. Of iemand vervolgens zichzelf al dan niet terecht presenteert als ondernemer voor de IB is een zaak van de afdelingen inkomstenbelasting en omzetbelasting van de Belastingdienst. Helaas lost dat voor de beperkte controlemogelijkheden van de fiscus niets op. Maar dat is in essentie het probleem van de overheid. Daarmee kun je IMHO wel al een ding voorkomen: de perverse prikkel die nu uitgaat van de opdrachtgevers EN de VAR-systematiek om te komen tot een VAR-WUO of VAR-DGA. Met een VAR-JA of een VAR-NEE kun je de vragen op de aanvraag inperken en zo meer focus leggen op de essenties van een dienstbetrekking (verplichte persoonlijke arbeid, verplichting betaald te krijgen en aanwezigheid van een gezagsverhouding). Ik wil daar graag nog een suggestie aan toevoegen: Er is meer nodig voor een dienstbetrekking Ik denk dat de wetgeving t.a.v. de relatie tussen opdrachtgever en opdrachtnemer (of het nu in dienstbetrekking is of niet) volstrekt achterhaald is (of ingehaald, zo je wilt) door de feitelijke omstandigheden in de markt van zowel de opdrachtnemers als de opdrachtgevers. Niemand zit te wachten op rigide overeenkomsten met een onvoorspelbare uitkomst bij controle achteraf. De markt wil flexibiliteit, de opdrachtnemers willen inkomen en compensatie voor onzekerheid en de staat wil dat iedereen haar steentje bijdraagt. Wat is er dan mis met een tussenvorm voor freelancers die deels fiscaal voordeel krijgen voor hun onzekerheid, opdrachtgevers die deels bijdragen aan de pot sociale voorzieningen en die zonder risico voor de opdrachtgever ingehuurd kunnen worden als zodanig? Kan dan een dienstbetrekking niet voortaan bestaan uit de volgende 4 eisen: 1. Je moet je arbeid persoonlijk verrichten; 2. De wederpartij moet jou ervoor betalen; 3. Er is sprake van een gezagsverhouding tussen de opdrachtgever en jou; 4. Opdrachtgever en opdrachtnemer komen schriftelijk overeen dat opdrachtnemer dezelfde rechten heeft als iemand die in dienstbetrekking staat tot de opdrachtgever. Met punt 4 (door daar niet voor te tekenen) heeft een ‘freelancer’ de mogelijkheid om af te zien van rechten t.a.v. WW, WIA, vakantiegeld, verlenging van de opdracht, ziektewet, CAO-rechten, etc. Als aan voorwaarde vier niet voldaan is, dan kan die opdrachtnemer zich vervolgens ook voor de IB niet presenteren als ondernemer. Hij/zij kiest er dan bewust voor om ‘zelfstandig te zijn, zonder de ondernemersvoordelen. Ter compensatie zou dan de MKB-winstvrijstelling wel mogelijk moeten zijn en zou de opdrachtgever een vrijwaring moeten krijgen voor de loonheffingen, maar wel een stuk premie moeten betalen voor de sociale voorzieningen. Is dat nou echt zo complex? Vast wel, maar ik denk dat het in elk geval een flinke sprong voorwaarts is t.o.v. het geneuzel dat de modelovereenkomsten gaat opleveren. Hybride lijkt een modeterm te zijn, maar volgens mij in dit soort situaties uitstekend op zijn plaats.

Laten we voorop stellen dat het beslist geen domme vragen zijn. Persoonlijk irriteer ik me ook zeker niet aan je vragen. Ik kan me juist voorstellen dat je het idee hebt in een soort twilight zone te zitten tussen ondernemer en resultaatgenieter. En helaas is het ook echt een schemerzone. De lijn tussen ondernemerschap voor de IB en resultaatgenieter is niet scherp. Er zijn zeer veel opdrachtnemers die niet pasklaar in een kader te zetten zijn. Jij bent er daar blijkbaar een van. Zoals ik eerder stelde, zal het voor de fiscus lastig zijn om een gezagsverhouding te bewijzen en daarmee lastig om een buitenlandse dienstbetrekking te formaliseren in jouw IB. Als dat station gepasseerd is, dan blijft de vraag: ondernemer of resultaatgenieter? Je hebt jezelf al jaren fiscaal gepresenteerd als ondernemer. Waarom zou je daar nu van afwijken? Uit angst voor een mogelijke controle? Uit angst omdat je gelezen hebt dat de scheidslijn wel eens iets anders kan liggen? Vergeet niet dat die bewijslast bij de fiscus ligt! Een fiscus die ook dolgraag contracten aangaat met zzp-ers op langdurige basis, met name bij ICT en communicatie. Dus waarom zou je uit eigen beweging de boel gaan splitsen in een stukje ondernemerschap en een stuk resultaat uit overige werkzaamheden? Jij bent toch ondernemer? Dat beweer je middels je IB-aangifte al jaren. Bovendien baseer je je splitsing nu op de verkeerde gronden. Je vermoedt dat er wel eens sprake kan zijn van een verkapt dienstverband en daarom ga je een deel van je winst verwerken als resultaat uit overig inkomen. Huh? Dat heeft niets te maken met het onderscheid tussen ondernemer en resultaatgenieter! Anders gezegd, je kunt ook aan je geloof en standpunten vasthouden totdat de fiscus anders bewijst. En in de tussentijd er rekening mee houden wat de fiscale schade is als de fiscus haar bewijs rondkrijgt en dat geld apart zetten. Voor mij ben je beslist niet per se in verkapte dienstbetrekking en ook niet per se grotendeels resultaatgenieter. Maar goed, de details om daar meer over te zeggen, zijn niet compleet. Groet Joost

Waarom niet splitsen? Ik kan beide aanvinken in de aangifte. Ik zie het 3D werk als winst en het IT werk als resultaat uit overige werkzaamheden. Of moet ik dan alles als ROW aanmerken? Je kunt toch ook deeltijd ondernemer zijn en tegelijkertijd in loondienst zijn? En ik had dat niet zelf verzonnen trouwens. Eerder in dit draadje: En wat betreft de huur aftrekken, ik baseer dat hierop: http://www.belastingdienst.nl/rekenhulpen/werkruimte/ Ik heb duidelijk hulp nodig en ik krijg het idee dat ik hier iedereen aan het irriteren ben met mijn blijkbaar domme vragen. Ik hoor graag of iemand een adviseur weet in Amsterdam.

Er lijken hier wat zaken door elkaar te lopen. Voor een goed antwoord is ook een heldere voorstelling van zaken nodig. Was er misschien sprake van informeel kapitaal? (zie ook: ECLI:NL:GHSGR:2012:BZ2233) Nee, er is geen sprake van informeel kapitaal. De Belastingdienst heeft de lening eveneens als zakelijk aangemerkt. Zo niet, hoe was dit alles dan vormgegeven? Had je een leningovereenkomst afgesloten met je bv? Wat voor rente heb je afgesproken? En was die overeenkomst wel zakelijk? Ik heb een leningsovereenkomst afgesloten met de BV met zakelijke bepalingen erin. Zoals zonet gemeld, heeft de Belastingdienst deze lening aangemerkt als een zakelijke lening. Een van de vragen van de fiscus aan mij was of een andere geldverstrekker onder dezelfde voorwaarden en gelet op de financiële toestand van het bedrijf ook een financiering zou hebben verstrekt. Mijn huisbank (waar ik alles zowel zakelijk als privé had lopen) heeft de financiering verstrekt aan mij in de wetenschap dat ik deze 1 op 1 zou doorlenen aan de BV. Gelet op het op dat moment aanwezige debiteurensaldo, is de lening met een aanvaardbaar zakelijk risico aangegaan. Ik kan me zo voorstellen dat een willekeurig andere geldverstrekker zo z'n bedenkingen zou hebben gehad met het verstrekken van een lening van 100.000 euro zonder voldoende zekerheden. Volgens mij is het vervolgens zo dat alle winst die uit die TBS voortkomt separaat moet worden aangegeven in Box 1 onder resultaat uit overige werkzaamheden. Ik ben nu nog aan het wachten op het standpunt van de fiscus over alle posten, maar ik heb het gevoel dat er ergens een denkfout wordt gemaakt door de fiscus. Maar goed, daar kan pas een oordeel over gevormd worden als de standpunten duidelijk zijn. Verder is het natuurlijk zo dat een faillissement niet betekent dat de bv is beëindigd. Sterker nog, door de opheffing van het faillissement gaat de onderneming 'vrolijk' verder. Wat betreft de lening, hoe stond deze lening op de balans van de bv voor het faillissement? En toen de bv failliet ging, wat is er toen met deze lening gebeurd? Is het dan niet zo dat jij privé ook je vordering hebt moeten indienen voor de lening die de bv met jou aanging? Zo niet, heb je dan niet feitelijk afstand gedaan van deze vordering? Dat zou dus eigenlijk een winstneming voor de bv zijn (belast voor de Vpb), tenzij er sprake is van een vrijstelling voor kwijtscheldingswinst. Hierdoor zou de winstneming alsnog niet tot belastingheffing in Box 2 leiden. Zover ik van de curator heb begrepen is de BV opgehouden te bestaan. De lening stond ook op de balans als een lening. Ik heb bij de curator kenbaar gemaakt wat mijn hele vordering is geweest. En nee, ik heb geen afstand gedaan van die vordering. Maar het gevolg is volgens mij wel dat het geld in privé niet meer ter beschikking wordt gesteld (je hebt er in dat geval namelijk afstand van gedaan als 'oninbare' vordering). En dan lijkt me die schuld weer een volledige privéschuld te zijn geworden, waarvan de rente aan de bank en aflossingen niet aftrekbaar zijn. Als je echter géén afstand hebt gedaan van de vordering, dan lijkt me dat de lening gewoon nog bestaat en dat de bv dus gewoon nog steeds rente betaalt voor de openstaande lening volgens de leningovereenkomst (mogelijk verlies voor de Vpb en winst wegens TBS voor jou privé). De lening is oninbaar geworden, naar mijn mening een verlies op grond van TBS. Enige wat dan een rol zou kunnen spelen, lijkt mij tenminste, is het moment dat de hele lening oninbaar is geworden (opheffing faillissement). In dat betreffende jaar zou de gehele lening moeten worden opgenomen als verlies uit TBS of het moment dat de BV failliet is gegaan. Of zit ik nu verkeerd te denken?

Er lijken hier wat zaken door elkaar te lopen. Voor een goed antwoord is ook een heldere voorstelling van zaken nodig. Was er misschien sprake van informeel kapitaal? (zie ook: ECLI:NL:GHSGR:2012:BZ2233) Zo niet, hoe was dit alles dan vormgegeven? Had je een leningovereenkomst afgesloten met je bv? Wat voor rente heb je afgesproken? En was die overeenkomst wel zakelijk? Ik kan me zo voorstellen dat een willekeurig andere geldverstrekker zo z'n bedenkingen zou hebben gehad met het verstrekken van een lening van 100.000 euro zonder voldoende zekerheden. Volgens mij is het vervolgens zo dat alle winst die uit die TBS voortkomt separaat moet worden aangegeven in Box 1 onder resultaat uit overige werkzaamheden. Verder is het natuurlijk zo dat een faillissement niet betekent dat de bv is beëindigd. Sterker nog, door de opheffing van het faillissement gaat de onderneming 'vrolijk' verder. Wat betreft de lening, hoe stond deze lening op de balans van de bv voor het faillissement? En toen de bv failliet ging, wat is er toen met deze lening gebeurd? Is het dan niet zo dat jij privé ook je vordering hebt moeten indienen voor de lening die de bv met jou aanging? Zo niet, heb je dan niet feitelijk afstand gedaan van deze vordering? Dat zou dus eigenlijk een winstneming voor de bv zijn (belast voor de Vpb), tenzij er sprake is van een vrijstelling voor kwijtscheldingswinst. Hierdoor zou de winstneming alsnog niet tot belastingheffing in Box 2 leiden. Maar het gevolg is volgens mij wel dat het geld in privé niet meer ter beschikking wordt gesteld (je hebt er in dat geval namelijk afstand van gedaan als 'oninbare' vordering). En dan lijkt me die schuld weer een volledige privéschuld te zijn geworden, waarvan de rente aan de bank en aflossingen niet aftrekbaar zijn. Als je echter géén afstand hebt gedaan van de vordering, dan lijkt me dat de lening gewoon nog bestaat en dat de bv dus gewoon nog steeds rente betaalt voor de openstaande lening volgens de leningovereenkomst (mogelijk verlies voor de Vpb en winst wegens TBS voor jou privé).

Wat Herman zegt: Je kunt niet aan jezelf verhuren. De BV kan wel aan de eenmanszaak (lees: aan jou) verhuren. Jij kunt ook aan de BV verhuren (dat heet dan 'terbeschikkingstelling van vermogensbestanddelen aan een bv waarin je een aanmerkelijk belang hebt', en zorgt ervoor dat het pand in box 1 terecht komt (resultaat uit overige werkzaamheden). Een pand kopen om (belastingheffing over de) winst uit te stellen, helpt alleen als je al een pand hebt dat je gaat vervangen en in dat pand een flinke stille reserve zit. Dan kun je winst uitstellen via een herinvesteringsreserve. Dat gaat niet als je met je normale bedrijfsactiviteiten winst maakt: dat is gewoon belast. Het geld dat je in het pand stopt, komt op je balans terecht en is geen negatief resultaat. Op dat pand kun je afschrijven, maar een pand kopen zodat je met de afschrijving je winst kan drukken, is doorgaans niet een hele goede reden. Een uitzondering is uiteraard als je de MIA kunt toepassen en dat pand willekeurig kunt afschrijven (Vamil), omdat het een nieuw pand is met bijvoorbeeld een BREEAM ´very good´ label, of een vergelijkbaar certificaat van GPR Gebouw.

1) Ja maar kijk ook even hier (dus toestemming wettelijk vertegenwoordiger nodig) 2)Nee, je kan wel zorgen dat je intreding van je broer gelijk doet met balansdatum, want dan heb je balans al. Dan hoeft er alleen nog gekeken te worden of er stille reserves etc zijn. Voor het gedeelte dat je onderneming gestaakt wordt moet berekend worden of er winst is. Er zijn diverse faciliteiten in de inkomstenbelasting om eventuele stakingswinst te reduceren. Ik verwacht dat je weinig activa op de balans hebt staan en de omvang van je onderneming is klein. Met de stakingswinst zal het dus wel los lopen denk ik. 3.Ja zeer handig omdat per 31 december ook je winstaangifte maakt. 4)Ja zie boven. Je zou ook na moeten denken over een vof-contract. Voorbeelden staan op de kvk-site. 5)Je zou ook na kunnen denken om je broer op de loonlijst te zetten. Als je toch kiest voor een vof: Kan je broer voldoende uren draaien in de vof? heb je het idee al overlegd met andere wellicht jullie ouders, aangezien deze toch wettelijk vertegenwoordiger zullen worden, voor zover ik kan zien is de onderneming wel heel erg klein. Hierdoor kan je op praktische bezwaren stuiten dat bijvoorbeeld allebei de vennoten niet meer kunnen voldoen aan het urencriterium of wellicht dat je doorschuift naar resultaat uit overige werkzaamheden waardoor je veel aftrekposten mis kan lopen. Lijkt mij dus niet iets wat zo maar moet doen. Misschien nog even wachten? Wat je ook doet: heel veel succes met maken van een afgewogen beslissing.

Hoi Annaa, Van harte gefeliciteerd met het aanbod :).Waar ik mee zou beginnen is te kijken welke kosten je moet maken als je het contract via de onderneming laat lopen. Ik zou dan bijv de volgende inschatting maken: Opbrengst per maand in onderneming Kosten per maand in onderneming (minus) AOV-verzekering (strikt genomen loopt deze via de ib, maar voor het gemak even hier onder elkaar) Autokosten (bijvoorbeeld kilometers x 19 cent) Verkoopkosten (kosten die je maakt voor het klanten werven) Kantoorkosten (papier / inkt / telefoon etc etc) Algemene kosten (kosten boekhouder/verzekering andere kosten contributies die noodzakelijk zijn...) Andere kosten die je kan verzinnen Computeraanschaf delen door 60 maanden resultaat is winst (eigenlijk jouw ondernemersloon) Hier heb je al een aardige inschatting hoe het loopt. Vervolgens zou een inschatting gemaakt moeten worden wat de belasting is in de onderneming om op het netto bedrag uit te komen en dit te kunnen vergelijken op netto-niveau. Ik verwacht dat jij onder resultaat uit overige werkzaamheden gaat vallen en dan zijn de verschillen niet zo groot met belastingvoordelen. Dus als je op bruto-niveau vergelijkt kan dit al een goede indicatie geven of het zinvol is om het via de onderneming te laten lopen. Als je geen resultaat uit overige werkzaamheden hebt, maar ondernemer bent dan heb je recht op veel meer fiscale faciliteiten. Dat zou bijvoorbeeld vanaf 2016 voor jou aan de orde kunnen komen. Zoals ik al zei: ik zou eerst beginnen met op bruto niveau vergelijken. Dat is dus het loon vergelijken met de verwachte winst per maand (jouw ondernemersloon).

Wat betreft de artiestenregeling hebben we allemaal veel ervaring. De vormen die hierboven geschetst worden, op het betalen van de factuur van het podium aan een gezelschap waarin iedereen met een VAR-wuo of dga komt, heb ik allemaal zelf gedaan, gebruikt en gezien. Vaak heeft het podium zelf een voorkeur. Sommige podia nemen zelfs een eigen impresario in de hand. Zo speelde ik met een band 1 keer in het kwartaal in de Heeren van Aemstel in Amsterdam. Daar staan ze erop dat de uitbetaling via 1 door hen aangewezen verloningsbureau gaat. Deze hield dan een percentage in voor de adminstratie en hield de loonheffing / werknemerspremies. Vervolgens kregen wij een netto geldbedrag op de rekening gestort, welke aangegeven werd bij de inkomstenbelasting onder resultaat uit overige werkzaamheden. Dat is volgens mij de manier zoals dit zou moeten werken. Aan de andere kant van het verhaal hebben we ook met gageverklaringen gewerkt, en ook bij podia zoals kroegen gespeeld die erop stonden dat je we juist een gageverklaring gebruiken, en jawel, zelfs podia die erop stonden dat we over het gehele bedrag de KVR MOESTEN gebruiken. Het gebeurd. Ik snap dat wel, want dat geeft minder administratieve last voor het podium, maar wij moesten daarentegen officieel het gehele bedrag op de gageverklaring moeten kunnen dekken met bonnetjes. Dit lukte uiteraard prima. En ik heb nog nooit, maar dan ook nooit van een band gehoord die alleen hierop controle heeft gekregen. Ik kan me wel voorstellen dat als er ook andere zaken spelen, ze dit onderdeel bij de BD meenemen. Maar stel nou dat wij een stichting opzetten, een inhoudsplichtigenverklaring aanvragen, deze ook krijgen (iemand tips?), vervolgens een uitkoopsom met BTW op factuur naar het podium sturen met een kopie van de verklaring erbij, en vervolgens zelf zonder de administratieve kosten van een impresario de loonheffing/werknemerspremies afdragen en dat als loon uitbetalen? De muzikanten (wij als band) werken dan voor de stichting. Maar is dat verantwoord, zeker als we zelf ook in het stichtingbestuur zitten. Want op die manier zouden we ook de inkomsten en kosten uit platen en merch laten vallen onder de boekhouding van de stichting. Ik vind trouwens het idee om het optreden zelf en de zaken naast de optredens als plaatverkoop gescheiden houden geweldig. Ik ga daar ook eens induiken. Ik zou dan met mijn eenmanszaak bijvoorbeeld de platenverkoop en de merch kunnen indekken. Maar hoe betaal ik de rest daar dan hun verdiensten weer voor? Is dit dan weer verantwoord, in het beginsel wellicht wel maar later? Lastig lastig lastig lastig....

Ok bedankt, Het is dus niet toegestaan om deze credit te boeken op een post en zo als resultaat mee te laten rekenen. Zou het voor u überhaupt wat uit maken dat de omzet/baten hoger zijn bij een uiteindelijk negatief resultaat? Want ik begrijp dat de Bel. dienst niet graag een negatief resultaat uit overige werkzaamheden verrekend met loon uit dienstbetrekking. Mvg

Pin me niet vast op de antwoorden, maar volgend mij is het niet verplicht je in te schrijven bij de kvk. Maar het biedt wel voordelen zoals klanten zien dat je een kvk nummer hebt en kan meer vertrouwen geven. Ook zal het je bij de belastingdienst kunnen helpen om als ondernemer voor de IB gezien te worden. Als de belastingdienst je voor de IB als ondernemer ziet biedt dit ook weer voordelen. Hoeveel belasting je gaat betalen hangt er vanaf of je deze winst als resultaat uit overige werkzaamheden opgeeft. Bij een jaarloon van uit loondienst van 15000 zal je over de eerste 4000 euro extra ongeveer 36,5% belasting betalen (dus tot een totaal jaarloon van ongeveer 19000 euro) daarna zal je in de 2e schijf komen en 42% belasting gaan betalen. Als je als ondernemer wordt gezien dan heb je extra rechten welke je eventuele fiscale winst verlagen. zoals mkb vrijstelling, en als je aan urencriterium voldoet ook zelfstandigen aftrek e.d. Wat je moet afdragen is inderdaad btw. Maar daarnaast ook belasting over je eventuele winst. Verder heb je natuurlijk ook kosten maar deze draag je niet af. Deze trek je van de omzet af. Dit is wat ik je erover kan vertellen. Mocht er iets in mijn reactie staan wat niet klopt. Dan hoor ik het graag

Bedankt voor het meedenken, Brood en TwaBla, hier kan ik me in vinden: ontvangsten zonder aantoonbare kosten of factuur worden belast als resultaat uit overige werkzaamheden. Brood, jij stelde dat dit geen gevolg voor de KOR heeft, dus geen btw over deze overige werkzaamheden. Omdat de gedachtegang is dat er geen dienst is geleverd, klopt dat?

Is het ook mogelijk om het aandelenbelang uit te stellen, tot de partner fulltime voor de bv gaat werken? Dan hoef je namelijk niet aan de gebruikelijk looneis te voldoen van de fiscus. Op een bepaald overdrachtstijdstip zal de waarde bepaald moeten worden. Deze zal dan betaald moeten worden. Als er niet cash betaald kan worden zou bijvoorbeeld de koopprijs schuldig gebleven kunnen worden. Jij hebt dan een vordering op degene die de aandelen overneemt. Deze vordering zou langzamerhand afgelost kunnen worden dmv bijv opname van een extra winstrecht of via het loon. Let er wel op dat er met een bv altijd zakelijk gehandeld moet worden. Het is overigens ook niet ongebruikelijk dat bij goedlopende bedrijven de bank gedeeltes financiert. Bij voorkeur participeren dmv een holding bv. Als bijv dan de aandelen van de werkmij verkocht valt de winst in de holding maatschappij en is deze niet direct belast. Bovendien heb je nog een extra 'line of defense' bij aansprakelijkheid of faillissement. Gebruikelijk loon verminderen gaat niet zomaar. Sinds kort is het zelfs zo dat de fiscus nog een extra instrument in handen heeft gekregen namelijk het vergelijken met de meest gebruikelijke dienst betrekking. Dan moet de fiscus bewijzen dat het loon hoger is dan 44.000 euro. Wil je het loon lager dan zul jij dat moeten bevestigen. Dit dien je te doen dmv overleg met de inspecteur met behulp van onderbouwde feiten. Zoals ik eerder al vermeld heb, zou je ook kunnen kijken of je kan wachten met participatie in de bv. Je hoeft dan namelijk geen rekening te houden met de gebruikelijk looneis. Andere vraag: is het financiële plaatje binnen de structuur wel goed bekeken? Daarmee bedoel ik de geldstromen die straks tussen de bv's komen te lopen. De fiscus is namelijk extra alert op onzakelijke leningen bij bv's Dat hangt helemaal af van de constructie en de activiteiten. Je loopt overigens het risico dat de winst van de eenmanszaak resultaat uit overige werkzaamheden wordt en dan kan het fiscaal wel eens veel minder interessant zijn om er nog ez op na te houden, maar dat zou de specifieke situatie uit moeten wijzen. Als een ez blijft bestaan zullen zaken goed gescheiden moeten zijn.

Het lijkt me onwaarschijnlijk dat je 2 aanslagen krijgt voor de lokale heffingen. Uit je verhaal maak ik op dat je B&B gewoon op hetzelfde adres zit als je eigen woning. Volgens mij krijg je dus als privépersoon gewoon nog steeds 1 aanslag. De hoogte van die ene aanslag kan natuurlijk wel iets hoger worden na verloop van tijd, vanwege het feit dat er meer mensen (dus meer vervuiling, meer water-, stroom- en gasverbruik) op je perceel vertoeven. Het lijkt me ook dat je dus de administratieve splitsing (75% privé en 25% op de balans) dus niet moet zien als een fysieke splitsing (2 aparte percelen). Het lijkt me alleen niet iets om al enthousiast mee te gaan doe-het-zelven, als je niet erg thuis bent in boekhouden. Omdat je waarschijnlijk ook voor je water-, stroom- en gasverbruik maar één rekening krijgt, zul je een deel daarvan naar rato kunnen aftrekken van de winst. Net zoals je een deel van je hypotheek(rente) naar je onderneming kunt schuiven. Voor dat deel van de hypotheek heb je dan uiteraard in privé geen hypotheekrenteaftrek meer, maar ook geen eigenwoningforfait. Let er ook nog even op in hoeverre je ondernemer wordt. Je kunt ondernemer zijn voor de omzetbelasting, maar dat hoeft nog niet te betekenen dat je ook ondernemer voor de inkomstenbelasting wordt. Ik acht die kans op het laatste behoorlijk aanwezig, vreemd genoeg vanwege het eerste criterium ("Maakt u structureel winst?") in verband met bezettingsgraadproblematiek. In dat geval is je winst overigens simpelweg alsnog met inkomstenbelasting belast als resultaat uit overige werkzaamheden, waarbij je geen ondernemersfaciliteiten krijgt (zelfstandigenaftrek, mkb-winstvrijstelling). Reken echt eens wat conservatieve scenario's door en 'vergeet' niet voor het gemak wat kosten: Schoonmaakkosten, welkomsgeschenkjes, verzekeringen, inventaris, beddengoed, linnengoed, apparaten, btw, toeristenbelasting, opzeggingen / annuleringen, bankkosten, borg, spullen die achteraf 'ontbreken', schade, vernieling, diefstal, huisdieren, onderhoud, reparatie aan kachel, ketel, etc. Je hebt ontzettend veel van dit soort kleine en soms weinig voorkomende kosten, maar uit ervaring kan ik zeggen dat die dingen uiteindelijk enorm aantikken. Verder is het ook nog zo dat je verantwoordelijk wordt voor het innen van toeristenbelasting. Of dat van toepassing is op een B&B is afhankelijk van je gemeente. Tot slot is dit misschien nog wel interessante lectuur, voor zover je die al niet gevonden had: Stappenplan bed & breakfast starten http://www.ondernemersplein.nl/stappenplan/bed-breakfast-starten/ http://www.bedandbreakfastboeken.nl/accommodatie_aanmelden/informatie_over_b_b_starten Startersgids 'Handboek Bed & Breakfast' (PDF) https://www.bedandbreakfast.nl/handboek Bed & Breakfast magazine http://www.bedandbreakfastnieuws.nl/bladen.html Bed & breakfast en belastingen http://www.belastingtips.nl/prive/eigen_woning/verhuur_kamer_bed_and_breakfast_en_belastingen/

Beste BHW, Het is schijnbaar wat verwarrend, daarom is het goed een aantal zaken uit elkaar houden. Er zijn verschillende LLP's. Ik ga even uit van de LLP onder het recht van het Verenigd Koninkrijk. Een LLP zelf kwalificeert nooit voor de Inkomstenbelasting omdat zij zelf namelijk geen natuurlijk persoon is. De LLP uit de VK komt voor op de "Lijst Gekwalificeerde buitenlandse samenwerkingsverbanden" van de belastingdienst. Uit deze lijst kan je opmaken dat deze als transparant gezien wordt. Dit is vergelijkbaar met de Nederlandse VOF of maatschap. Het enige voorbehoud is, dat je de LLP niet contractueel zo moet inrichten dat het op een BV o.i.d. gaat lijken. Dat betekent, dat met betrekking tot de leden (members) individueel gekeken wordt onder welke belasting zij vallen. Er wordt als ware doorheen gekeken (transparant). Natuurlijke personen vallen onder de Inkomstenbelasting en rechtspersonen onder de vennootschapbelasting. Als natuurlijk persoon kan worden betwijfeld of je voldoet aan de voorwaarde in artikel 3.4 Wet IB 2001, namelijk: "rechtstreeks wordt verbonden voor verbintenissen betreffende die onderneming". Dit komt door de beperking in de aansprakelijkheid van de LLP. Dat betekent dat de winst wordt gezien als resultaat uit overige werkzaamheden. Als beroepsbeoefenaar voldoe je wel aan de voorwaarde in artikel 3.5 Wet IB 2001, te weten: "In deze afdeling en de daarop berustende bepalingen wordt mede verstaan onder ondernemer: de beoefenaar van een zelfstandig beroep". Een wettelijke definitie ken ik niet van beroepsoefenaar. In de jurisprudentie die ik helaas niet zo paraat heb, wordt deze wel ruim gezien. Als beroepsbeoefenaar geniet je dus winst uit onderneming en kan er recht ontstaan op ondernemersfaciliteiten. Nadelen zijn administratieve verplichtingen naar Companies house en HMRC en een provider voor een Brits vestigingsadres. Succes met je plannen Met vriendelijke groet, Ido van der Gragt O.a. member van Joint Activities LLP Bron: Lijst Gekwalificeerde samenwerkingsverbanden.pdf

Oke, duidelijk. In het verleden heb ik inderdaad alles aangegeven als resultaat uit overige werkzaamheden op mijn normale aangifte.

Dat is de brief die Marcel bedoelt. Relevant is niet zozeer wie wat heeft gedaan, maar wie welk deel van de winst krijgt. Als de winstverdeling is gebaseerd op verrichte arbeid, dan zal dat redelijk overeenkomen. Daar zullen jullie (hopelijk schriftelijke) afspraken over hebben gemaakt. De fiscus baseert de uitnodiging tot het doen van winstaangifte waarschijnlijk op basis van de omzetcijfers uit de aangifte omzetbelasting. Daaruit blijkt niet wat de winstverdeling is, dus krijgen jullie beiden een uitnodiging. Als je wat anders vindt, kun je dat aangeven. Het kan ook zijn dat de fiscus afhankelijk van de ingediende aangifte nog weer tot een andere conclusie komt. Hoe heb je in het verleden de inkomsten aangegeven? Als resultaat uit overige werkzaamheden, of helemaal niet?