Wij dreigen een rechtszaak te verliezen die een werkneemster van 73 jaar tegen ons heeft aangespannen.
Haar contract kon bij het bereiken van de 65-jarige leeftijd niet ontbonden worden, omdat in haar arbeidscontract geen einddatum vermeld stond en er geen CAO van toepassing was. Aldus de mening van een geraadpleegde advocaat. Achteraf zijn hier wel twijfels over bij ons.
K. is dus voor 20 uur per week in loondienst gebleven. Met hetzelfde brutoloon als aanvulling op haar aow dus een fors hoger inkomen. Omdat er voor een 65-plusser geen verzuimverzekering kon worden afgesloten, is toen afgesproken dat zij bij ziekte niet meer dan de wettelijk verplichte 70% doorbetaald zou krijgen.
Omdat haar contract van 20 uur door veranderde omstandigheden, inmiddels veel te ruim was geworden, is haar diverse malen een ander contract aangeboden (activiteiten waar zij in de loop der jaren vele uren voor nodig claimde te hebben, worden nu door ons zelf en passant gedaan). Door haar halsstarrige weigering – zij was inmiddels 73 – zagen wij geen andere uitweg dan haar ontslag aan te vragen bij het CWI, dat om economische reden vrijwel meteen werd gehonoreerd.
Zaterdag 30 augustus ontvangt K de ontslagaanzegging en meldt zich ’s maandags 1 september om 8 uur ziek. Via collega’s geeft zij te kennen door de schok een veel te hoge bloeddruk te hebben en op advies van huisarts en zoonlief de komende drie maanden ziek te zullen blijven en laat vervolgens niets meer van zich horen. Controle bleek niet mogelijk omdat onze arbodienst meldde geen diensten te verrichten voor 65-plussers, iets waar zij later niet meer zeker van zijn. Bij het UWV kregen wij een vergelijkbare reactie.
Omdat wij onze salarisadministratie uitbesteed hebben en de mutaties gewoonlijk door K werden doorgegeven, werd de eerste maand abusievelijk 100% betaald. Uiteraard hebben wij dit bij de eerstvolgende gelegenheid gecorrigeerd naar 70%. Hierop laat zij weten zich niets te herinneren van een afspraak van 70% en eist 100% loondoorbetaling.
Voor de zekerheid hadden wij de ontslagbrief zowel per reguliere post als aangetekend verstuurd. Aangetekende post wordt alleen op werkdagen bezorgd en is dus maandag 1 september voor het eerst aangeboden. Zij beweert de brief van zaterdag niet te hebben ontvangen en eist 1 maand extra salaris. De aangetekende ontslagbrief werd pas ’s woensdags op het postkantoor opgehaald (gecheckt bij TPG).
Omdat het gebruikelijk is binnen ons bedrijf bij ziekte 100% loon door te betalen aan de verzekerde medewerkers, werd ons verweten onderscheid naar leeftijd te maken en ons aan leeftijdsdiscriminatie schuldig te maken. Onze opmerking dat zij zelf wel al jaren gebruik maakte van extra seniorendagen en dus verschil in leeftijd accepteerde, is totaal genegeerd.
Om een claim op loondoorbetaling zeker te stellen heeft zij, na afloop van het dienstverband van het UWV een deskundigenverklaring gevraagd en gekregen, waarin gesteld wordt dat zij de maanden daarvoor arbeidsongeschikt was en niet haar werk heeft kunnen hervatten. Onbegrijpelijk omdat UWV ons niet ter wille heeft willen zijn.
De deskundigenverklaring van het UWV waar de kantonrechter voor het grootste deel zijn oordeel op baseert is aantoonbaar ondeugdelijk en onprofessioneel. Onder andere het ‘protocol Wet verbetering poortwachter’ en ‘verzekering voor ziektekosten’ worden genoemd. Totaal irrelevante zaken als het om een 73-jarige gaat.
Inmiddels hebben we na twee rondes van verweer, het tussenvonnis in huis. De rechter neemt klakkeloos het oordeel van het UWV over en heeft ons verweer waarschijnlijk niet eens gelezen. Wij moeten bewijzen dat er een afspraak is gemaakt over de 70% loondoorbetaling bij ziekte, wat we dus niet kunnen omdat het een mondelinge afspraak is.
Wat als we het bedrag niet op kunnen brengen, de bank niet meewerkt en een faillissement volgt? Laat een rechtbank dit gebeuren? Heeft hoger beroep zin? Wij hebben een officiële klacht ingediend bij het UWV, kunnen we daar iets positiefs van verwachten? Einde verhaal voor ons?
Wij staan helemaal open voor tips, ideeën, steunbetuigingen, eigen-schuld-dikke-bult-opmerkingen.
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Ron Heijer
Ron Heijer
Wij dreigen een rechtszaak te verliezen die een werkneemster van 73 jaar tegen ons heeft aangespannen.
Haar contract kon bij het bereiken van de 65-jarige leeftijd niet ontbonden worden, omdat in haar arbeidscontract geen einddatum vermeld stond en er geen CAO van toepassing was. Aldus de mening van een geraadpleegde advocaat. Achteraf zijn hier wel twijfels over bij ons.
K. is dus voor 20 uur per week in loondienst gebleven. Met hetzelfde brutoloon als aanvulling op haar aow dus een fors hoger inkomen. Omdat er voor een 65-plusser geen verzuimverzekering kon worden afgesloten, is toen afgesproken dat zij bij ziekte niet meer dan de wettelijk verplichte 70% doorbetaald zou krijgen.
Omdat haar contract van 20 uur door veranderde omstandigheden, inmiddels veel te ruim was geworden, is haar diverse malen een ander contract aangeboden (activiteiten waar zij in de loop der jaren vele uren voor nodig claimde te hebben, worden nu door ons zelf en passant gedaan). Door haar halsstarrige weigering – zij was inmiddels 73 – zagen wij geen andere uitweg dan haar ontslag aan te vragen bij het CWI, dat om economische reden vrijwel meteen werd gehonoreerd.
Zaterdag 30 augustus ontvangt K de ontslagaanzegging en meldt zich ’s maandags 1 september om 8 uur ziek. Via collega’s geeft zij te kennen door de schok een veel te hoge bloeddruk te hebben en op advies van huisarts en zoonlief de komende drie maanden ziek te zullen blijven en laat vervolgens niets meer van zich horen. Controle bleek niet mogelijk omdat onze arbodienst meldde geen diensten te verrichten voor 65-plussers, iets waar zij later niet meer zeker van zijn. Bij het UWV kregen wij een vergelijkbare reactie.
Omdat wij onze salarisadministratie uitbesteed hebben en de mutaties gewoonlijk door K werden doorgegeven, werd de eerste maand abusievelijk 100% betaald. Uiteraard hebben wij dit bij de eerstvolgende gelegenheid gecorrigeerd naar 70%. Hierop laat zij weten zich niets te herinneren van een afspraak van 70% en eist 100% loondoorbetaling.
Voor de zekerheid hadden wij de ontslagbrief zowel per reguliere post als aangetekend verstuurd. Aangetekende post wordt alleen op werkdagen bezorgd en is dus maandag 1 september voor het eerst aangeboden. Zij beweert de brief van zaterdag niet te hebben ontvangen en eist 1 maand extra salaris. De aangetekende ontslagbrief werd pas ’s woensdags op het postkantoor opgehaald (gecheckt bij TPG).
Omdat het gebruikelijk is binnen ons bedrijf bij ziekte 100% loon door te betalen aan de verzekerde medewerkers, werd ons verweten onderscheid naar leeftijd te maken en ons aan leeftijdsdiscriminatie schuldig te maken. Onze opmerking dat zij zelf wel al jaren gebruik maakte van extra seniorendagen en dus verschil in leeftijd accepteerde, is totaal genegeerd.
Om een claim op loondoorbetaling zeker te stellen heeft zij, na afloop van het dienstverband van het UWV een deskundigenverklaring gevraagd en gekregen, waarin gesteld wordt dat zij de maanden daarvoor arbeidsongeschikt was en niet haar werk heeft kunnen hervatten. Onbegrijpelijk omdat UWV ons niet ter wille heeft willen zijn.
De deskundigenverklaring van het UWV waar de kantonrechter voor het grootste deel zijn oordeel op baseert is aantoonbaar ondeugdelijk en onprofessioneel. Onder andere het ‘protocol Wet verbetering poortwachter’ en ‘verzekering voor ziektekosten’ worden genoemd. Totaal irrelevante zaken als het om een 73-jarige gaat.
Inmiddels hebben we na twee rondes van verweer, het tussenvonnis in huis. De rechter neemt klakkeloos het oordeel van het UWV over en heeft ons verweer waarschijnlijk niet eens gelezen. Wij moeten bewijzen dat er een afspraak is gemaakt over de 70% loondoorbetaling bij ziekte, wat we dus niet kunnen omdat het een mondelinge afspraak is.
Wat als we het bedrag niet op kunnen brengen, de bank niet meewerkt en een faillissement volgt? Laat een rechtbank dit gebeuren? Heeft hoger beroep zin? Wij hebben een officiële klacht ingediend bij het UWV, kunnen we daar iets positiefs van verwachten? Einde verhaal voor ons?
Wij staan helemaal open voor tips, ideeën, steunbetuigingen, eigen-schuld-dikke-bult-opmerkingen.
Bedankt voor het lezen in ieder geval.
Link naar reactie
https://www.higherlevel.nl/forums/topic/23431-in-hoger-beroep-tegen-werkneemster-van-73-jaar/Delen op andere sites
Aanbevolen berichten
32 antwoorden op deze vraag