Hide Sidebar
-
Wil je onze Nieuwsflits ontvangen?
Deze verzenden we elk kwartaal.
Wie is er online?
1 lid, 89 GastenBreng jouw businessplan naar een higher level!
Op dit forum worden alle onderwerpen m.b.t. ondernemerschap besproken.
- Stel jouw ondernemersvragen
- Antwoorden/oplossingen van collega ondernemers
- > 75.000 geregistreerde leden
- > 100.000 bezoekers per maand
- 24/7 bereikbaar / binnen < 6 uur antwoord
- Altijd gratis
Ook interessant:
Cookies op HigherLevel.nl
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Quibke
Quibke
Na een aantal jaren een winkel gedraaid te hebben en het door drukte het eigenlijk niet meer alleen aan kon, begon ik na te denken over de vraag of ik personeel nodig zou hebben. Toch niet heel gemakkelijk. Kom op zeg! Ik ben maar een kleine, startende ondernemer, vind het leuk wat ik nu doe, en wil eigenlijk ook niet “groots” overkomen als “die meneer met personeel”.
Nog een half jaar laten sudderen, totdat er, zeker op een drukke zaterdag, steeds meer klanten wegliepen omdat men te lang moest wachten. Ik deed natuurlijk alles nog alleen: advies, verkopen, kassa en inpakken. Niet meer dan normaal, dacht ik.
Vrij snel zagen ook klanten in dat het zo niet verder door kon gaan, en plotseling stond er op een mooie zaterdagmiddag om 16.55 uur een moeder met een meisje in de winkel. Moeder had de laatste maanden gezien hoe druk het werd, wist dat dochter een baantje zocht, en, heel grappig, maar nu ik zelf dochters heb heel herkenbaar, vertrouwde (!) ze mijn bedrijf genoeg om dochter te laten solliciteren.
Jongens, jongens, wat was ik trots ! Er kwam iemand solliciteren! BIJ MIJ!! Voor ik het wist, had ik het meisje als zaterdaghulp aangenomen. Zonder nadenken. Maar ik was nu (egostrelend) potverdikkie wel iemand met personeel!! Hah!
Zie je nou wel, dat die kleine jongen groot kan worden?!
Dit eerste meisje is 6 jaar in dienst geweest. Heeft heel de verdere groei van mijn bedrijf meegemaakt, en in de loop der jaren is ze uitgegroeid tot een echte rechterhand. Dit meisje was ook erg nauw betrokken bij mijn privé-leven. Een meisje wat nog erg bleu is qua verkoopervaring maar ook qua levenservaring, deel je op een zaterdag veel mee. Zij liet foto’s zien van haar vakantie, ik vertelde over mijn gezinnetje. De band met haar was erg intens. Zoals ik al zei, bloeide het kleine meisje op tot een volwaardige medewerkster die mijn bedrijf compleet kende, alle ins en out wist, en waarop ik volledig kon vertrouwen!
Na de verhuizing van een C3 locatie naar een A1 locatie ging het snel: ook op de doordeweekse middagen kwamen er dames bij, en het zaterdagteam werd uitgebreid naar 3 man. Euh... dames dus!
Op dat moment gebeurt er ook iets met jezelf. Je bent niet meer alleen maar ondernemer... nee, je bent nu ook baas, en coach en manager!
Je hebt je personeel dusdanig opgeleid, dat zij zelfstandig kunnen opereren. Die eerste middag vrij (zogenaamd) is ongekend! Maar... waar je voor moet oppassen: Het kan er ook insluipen, om “lui” te worden:
“Och, de dames zijn er, ik kan gerust een uurtje later beginnen/een uurtje eerder stoppen.” Goh, en nou net in dat uurtje komt die héél speciale klant, die naar de eigenaar vraagt, en verbaasd is dat die er niet is...
En blijf ook voor ogen houden, hoe goed en betrouwbaar je personeel ook is, HET IS NOG STEEDS NIET HUN TOKO! Zij staan er gewoon voor het geld. "Ja, nee, da’s niet waar, mijn personeel niet!" Wel waar. Hoe goed ze het ook met je voor hebben, ZIJ gaan ’s avonds naar huis en laten de tent achter zich. Jij niet. Klaar. Geen discussie over mogelijk. En mijn personeel was echt hun gewicht in goud waard, maar dat is gewoon realiteit.
Maar in de loop der tijd verandert er bij jezelf ook iets. Je krijgt verantwoordelijkheden: je moet salarissen uitbetalen, op tijd zelfs... wanneer je niet voldoende aanstuurt, gaat men hun eigen plan trekken, en raak je het overzicht kwijt. Je bent niet meer die goedzak, waarmee je een biertje gaat drinken na de koopavond. Nee... Je bent ineens de baas... brrrr...
En denk ook aan de andere aspecten die er bij komen kijken:
[*] Verzekeringen
[*] Pensioenen
[*] Bedrijfsspaarloon regelingen
[*] Zwangerschappen
[*] Ziekte
[*] Iemand blijkt alsnog onbetrouwbaar: hoe daarmee om te gaan?
[*] Wie berekent salarissen / vrije dagen / zorgt voor salarisstroken / jaaropgaven / kosten hiervan?
[*] Vakantie? Vrije dagen?
[*] Privé-relaties die beëindigd worden. Huilen. Ben je nu baas, manager, of stuur je ze naar huis? Wie betaalt die uren? Ze is in principe niet vrijwillig naar huis gegaan...
Allemaal voorbeeldjes, en zo nog tientallen te noemen, om wel of geen personeel aan te nemen. Je leert ermee omgaan. Voor de één is het een gezellig team wat samen de toko runt, voor de ander is het allemaal strakker geregeld.
Ook al ben je een leuk en gezellig team, zorg in ieder geval voor een degelijk contract en een goede salarisafhandeling (zoals salarisstroken, overuren en jaaropgave).
Persoonlijk vond ik dit een gigantische overgang. Een winkel waar iedereen door de eigenaar geholpen werd, naar een flinke zaak met personeel, waardoor het, hoe je het ook wend of keert, het allemaal onpersoonlijker wordt. Men wordt namelijk niet meer geholpen door de eigenaar zelf, maar door “een meisje achter de kassa” . Je verliest hierdoor klanten, maar aan de andere kant, wordt “dat meisje” ook een vertrouwd gezicht.
Je ontkomt er ook niet aan soms de verkeerde aan te nemen. Tja... En dan is het dus goed, je zaakjes goed geregeld te hebben!
Ik mag in mijn handjes knijpen: in 8,5 jaar tijd is er maar 1 persoon opgestapt, die anders diezelfde middag haar ontslag had gekregen. Zoals gezegd is het eerste meisje iets meer dan 6 jaar in dienst gebleven, en voor de rest heb ik nooit geen verloop gehad.
Mits je ze goed opleidt, verdient personeel zichzelf in goud terug. Maar de baas zal altijd en eeuwig aanwezig moeten zijn, hoe goed zijn personeel ook is, het ís en blijft zijn toko!
“ik gun u veel personeel” (m.a.w. ik gun u hiermee veel sores toe), een veelgehoord grapje, is gelukkig niet voor iedereen weggelegd. Zorg dat de contractuele zaken op orde zijn, en je kunt veel plezier hebben van je personeel, en zij van hun baan!
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
12 antwoorden op deze vraag