TwaBla

Je kan het online aanprijzen, terwijl je offline (bezorging) verkoopt. Kan het ook met andere gelatine dan Jell-o? Ze zijn wel leuk...

Bijna goed. ;D

Vandaag wijst Facebook zijn Nederlandse gebruikers op het lijstje Apps en Websites dat toegang heeft tot je profiel, je contacten en je activiteiten. In mijn overzicht zie ik usuals suspects zoals Hema en Airbnb die ik blijkbaar impliciet toestemming heb verschaft om in mijn data te neuzen, maar ook drie social media measurement services waarvan ik er twee niet herken: Simply Measured, Socialbakers en Brandwatch. Die zijn blijkbaar meegelift met een andere permission based service. Met Brandwatch heb ik samengewerkt, en daar waren ze heel trots dat ze ALLES van Facebook in hun eigen datawarehouse hadden. Ik vond het praktische nut van hun social media monitoring tools echter beperkt. Dus dan wordt A meer genoemd dan B, so what? Ook van het politiek gebruik van deze data ben ik niet onder de indruk. Targetten op mensen die mopperthema's en vreemdelingenhaat liken, veel succes. Maar hoe komen deze parasieten in mijn preferences terecht? Sluipen die bij iedereen binnen? En doen ze weleens iets interessants met al die data? Voorbeelden die relevant zijn voor ondernemers?

Jij bent op een wel heel extreme manier misleid. Je bent niet de enige, want er zijn meer ondernemers die vertellen dat in het verkoopgesprek de indruk werd gewekt dat er al opdrachten klaar stonden. Er zijn inmiddels meer ondernemers met advocaten aan de slag gegaan. Jij hebt ook advies van een advocaat gekregen. Er wordt geprobeerd daar wat coördinatie in te brengen, zodat niet X advocaten zich moeten inwerken in dezelfde materie. Daar heb je een mail over gehad. De dreiging van 250 euro extra kosten voor incasso word in praktijk niet waargemaakt. Elders in dit topic vind je suggesties om te gebruiken als je een brief krijgt van het incassobureau. ;)

De gemeente Hilversum zet zich in tegen tandbederf bij hangjongeren.

Deze advocaat dreigde zijn kosten in rekening te brengen als tegenvordering. Factoringbedrijven, incassobureaus en zelfs deurwaarders moeten ergens aan verdienen. Als de claim op ondernemers redelijk kansloos is, kloppen ze bij de opdrachtgever aan. No pay, no cure...

Er zijn nu enkele advocaten betrokken bij zaken van individuele ondernemers. Eén van hen suggereert om BOS Incasso en eventueel LAVG te attenderen (stuur een brief) op het bedriegelijk karakter van de activiteiten van Streya, te wijzen op het aantal gedupeerden dat klaagt en te verzoeken om de incasso-procedure te staken voordat er bij de rechter vernietigbaarheid op grond van wilsgebrek getegeneist wordt. == De manier waarop Streya zichzelf en zijn online gidsen presenteert, leidt tot dwaling bij benaderde ondernemers, en er is waarschijnlijk zelfs sprake van misleiding en bedrog. Kijk naar MijnDienstverlener.nl en zie dat circa 90% van alle genoemde ondernemers geen gebruik maakt van de mogelijkheid om profielgegevens toe te voegen. Een sterke aanwijzing dat er van wilovereenstemming bij een paar honderd ondernemers geen sprake is. Op diverse klachtensites geven ondernemers uiting aan hun boosheid op Streya dat hen in een overeenkomst gelokt heeft. Er is duidelijk sprake van wilsgebrek, en als dat voortkomt uit dwaling of misleiding zijn de overeenkomsten vernietigbaar. Een ondernemer de een beroep heeft gedaan op de opzegtermijn maakte het wilsgebrek reeds eerder kenbaar. Het bedrog is te zien bij verschillende activiteiten van Streya: Het Verkoopgesprek aan de telefoon bestaat uit een afsluitend deel waarin praktische afspraken vastgelegd worden (dit wordt opgenomen) en een voorafgaand promotiegesprek. In dit promotiegesprek wordt een valse voorstelling van zaken gegeven: Streya zou vele duizenden opdrachtgevers bereiken, er komen wekelijks aanvragen binnen die relevant zijn voor de aangesproken ondernemer. En er worden valse beloften gedaan over het aantal te verwachten aanvragen oftewel verkoopleads. Op de websites van Streya staan tellers die suggereren dat de online gidsen dagelijks honderden en maandelijks duizenden offerte-aanvragen ontvangt, terwijl die teller waarschijnlijk slechts het aantal bezoekers telt. In de online gids staan bovendien niet-bestaande ondernemers. Op de landkaart is te zien dat enkele bedrijven hun aanbod doen vanuit de Atlantische Oceaan. Er worden getuigenissen afgebeeld van onbestaande ondernemers. In social media maakt Streya gebruik van valse getuigenissen en nep-steunbetuigingen. Het merendeel van de likes op Facebook is afkomstig uit Egypte. Nederlandse ondernemers hebben geen baat bij aanvragen uit Egypte.

BBZ is een voorschot in de vorm van een renteloze lening. De hoogte wordt bepaald door het te verwachten netto-inkomen uit eigen bedrijf. Na afloop van het boekjaar (meestal het kalenderjaar) wordt gekeken naar wat je werkelijk verdiend hebt en dat wordt verrekend.

Dat gaat 'm niet worden. Consumenten worden erg boos wanneer ze merk B in plaats van het bestelde A krijgen. Die zijn niet zomaar uitwisselbaar. Het kan wel gebeuren tijdens de bestelprocedure, als suggestie. By-ze-way: B is in de aanbieding komende week! Toch heb je in zoverre gelijk dat Amazon al huismerken heeft laten ontwikkelen, inmiddels goed voor 2% van het totale aantal verkochte producten. En je kan je een intelligente dienst voorstellen, zoals boodschappentips. U kunt 15 euro per kwartaal besparen als u overstapt van merk A naar B! Of advies om verpakking te besparen. 8)

De zanger Dotan laat zich volgens de Volksksrant promoten in social media door fake fans. De krant noemt het een trollenleger, de directe vertaling van troll army, maar het is de manager van de artiest die in opdracht talloze profielen heeft aangemaakt. Bestaat er zoiets als een social media multiple personality disorder? Ben benieuwd of er binnenkort meer celebs worden ge-out.

En het is met een omweg ook relevant voor kleinere ondernemers, want AH en wellicht ook eens Picnic ontwikkelen zoch tot platforms die ook door derden gebruikt kunnen worden. Kijk maar eens wat AH nu al doet voor kleinere levensmiddelmerken. ;) Dat gemechaniseerd verdeelcentrum van AH dient voor de toelevering van winkels, niet voor bestellingen van de webshop. Maar het scheelt wel laagbetaald werk.

Is een tractor ook een robot? En wat was het paard voordien dan?

Is blijkbaar een ontwikkelaar. Maak samen een ontwikkelplan, roadmap, flowchart. Breek die op in haalbare stappen. Ontwikkel die projectgewijs. Betaal projectgewijs. Aan een zelfstandige aannemer. Die je kan loskoppelen als het resultaat tegenvalt.

De Top-10 van vorige keer, gevolgd door de Bodem-10 van honderdvijftig gemeenten. Merk op hoe laag Rotterdam en Den Haag scoren...

Vandaag kreeg ik een brief van mijn gemeente, die blijkbaar actief meedoet aan het tweejaarlijks onderzoek van MKB Nederland naar de ondernemersvriendelijkheid van lokale overheden. Vorige keer stond Rijssen-Holten bovenaan. Zoiets kun je een benchmark noemen. Vergelijkbare partijen worden langs een maatstaf gelegd en vergelijken op diverse dimensies. Wie laag scoort kan zich optrekken aan degene die hoog scoort. Ook een dankbare bron van inkomsten voor de benchmarkende onderzoeksbureaus. De methode is in de loop der jaren veranderd. Eerst werd de vraag voorgelegd aan een panel van 18.000 ondernemers. Vorig jaar deden er 21.000 ondernemers mee. Dit jaar benaderen de gemeenten blijkbaar zelf ook ondernemers. Doordat de methode verandert, zijn de resultaten niet goed vergelijkbaar. Een panel heeft immers andere systeemfouten dan zo'n open werving. Wat wel weer interessant is, is dat je nou kan nagaan of zo'n panel niet heel andere karakteristieken heeft dan andere steekproeven. Geen van beide methoden is statistisch relevant. Een panel is op zich niet representatief en een open uitnodiging levert ook geen goede sample op. Dat zal MKB Nederland overigens worst zijn. Het is immers een mooi mediamoment en draagt bij aan bewustwording. Dus niet cynisch. Wat vinden we van dit onderzoek? Hebben gemeentes daar iets aan? Hebben ondernemers er belang bij?

Dat moeten we dan ook niet overlaten aan het vrije spel der marktkrachten, maar door de overheid laten regelen op nationaal of Europees niveau. En dan niet Europa als excuus gebruiken om nationaal niks te regelen én handhaven. Bijkomend voordeel: als we dom werk duurder maken, is er een extra incentive tot mechanisering & robotisering.

Bij de distributiecentra van Albert Heijn werken 5000 mensen waarvan 40% op flexbasis. Bij de Home Shop Centers voor de webshop zijn 3000 tot 3500 mensen aan het werk met 80% flexpickers, zie De Groene. Het moet uit te rekenen zijn welke variant arbeidsintensiever is als het aantal webshopwerkers vergelijken wordt met het winkelpersoneel. Medewerkers in de Home Shop Centers vallen onder de winkel-CAO die geen toeslagen kent voor avond- en nachtwerk, een vals trucje van Ahold. Hoe dan ook: een aanzienlijk deel van die flexwerkers komt van uitzendbureaus die Polen, Bulgaren en Roemenen naar Nederland halen. In 2016 waren er 120.000 flexmigranten in Nederland, merendeels Pools. Die oosteuropeanen worden gehuisvest op vakantieparken, in verlaten kloosters en containerflats, oftewel werkhotels. Dat moet goedkoop, want het merendeel heeft back-home familie te onderhouden. Elk heeft zo'n 10m2 ter beschikking, waarvoor 300 tot 400 euro per maand verrekend wordt met het loon van ca 1200 euro bij fulltime werk. Eén container brengt zo ca 1800 euro per maand op aan huurinkomsten. Het kan overigens ook aardig, zoals in dit klooster Stella Maris. Uitzendkrachten in deze fulfilmentcenters hebben vaak een contractuele geheimhoudingsplicht. Wie klikt krijgt een boete van 500 euro. Wie zich ziek meldt, wordt na verbetering gestraft met minder werkuren. De Polen haken langzamerhand af. Die kunnen elders beter werk krijgen. In hun plaats worden nu Ukraïners geworven uit een streek waar ze aanspraak hebben op een Pools paspoort en in de EU mogen werken. Het modale inkomen in de Ukraïne is een paar honderd dollar per maand. Betere arbeids- en woonomstandigheden voor flexmigranten in Nederland maken de dienstverlening van webshops uiteraard duurder. Maar wie wil er nou dat zijn boodschappen ingepakt worden door gastslaven?

Er is een BV en een aantal aandeelhouders van die BV zijn bestuurders van een stichting terwijl een andere aandeelhouder tot directeur van de stichting is benoemd. Op zich geen probleem. Zulke constructies kunnen voor goede doelen ingezet worden of misbruikt. Het hangt dus van verdere omstandigheden af.

Dus een meubelmaker waardeert zijn voorraad reeds gemaakte meubels op de kosten van het materiaal, en bij Unilever staat de voorraad rookworst op de balans voor de vlees-, verwerkings- en verpakkingskosten? Just to make sure...

Zo te zien was je op zoek naar een excuus om je (wederom) lekker boos te maken op de overheid. Waarom vraag je niet aan andere ondernemers op dit forum hoe zij dit vraagstuk aanpakken?

Er meldt zich nu iemand die in september 2017 benaderd is door Streya. Het tweetrapsgesprek resulteerde toen niet in een bevesting. Er volgde ook geen mail of brief dat er een overeenkomst was afgesloten. Toch kreeg deze ondernemer eind vorig jaar ineens twee betalingsherinneringen, waarin gedreigd werd dat de kosten met 15% of tenminste 250 euro verhoogd zouden worden als incasso noodzakelijk was. Inmiddels is BOS Incasso ingeschakeld, die de kosten met 45,70 verhoogt. Dus geen 250 euro extra. Wat is de beste aanpak? Schrijven naar BOS Incasso dat van enige overeenkomst geen sprake is of was. Het aanbod is nooit geaccepteerd. En dus zijn alle vorderingen nergens op gebaseerd. Iemand een beter advies? Opmerkelijk: Streya factureert op naam van FlowFactoring, een bedrijf in Amsterdam dat voorfinanciert. FlowFactoring vindt het vast niet leuk dat deze inkomensstroom vol rotsblokken ligt. Straks trekt FlowFactoring aan het kortste eind, als ze voorschieten voor klanten die niet afrekenen. Dan heeft FlowFactoring een claim op Streya, als ik het wel heb. Vraag is: waarom gaat een factoringbedrijf in zee met zo'n dubieuze zaak? Ook die willekeurige boetebedragen van Streya zijn volslagen uit de lucht gegrepen. BOS Incasso gaat daar in ieder geval niet in mee.

Uit de reacties bij Klacht.nl en Google Reviews valt op te maken dat de Onderneemt Groep uit Hoogeveen een online gidsplaatsing aanbiedt, eerst op proef, dan automatisch overlopend in een jaar voor 360 euro en daarna op basis van stilzwijgende verlenging nog meer geld. De gids is doorgaans in het format Onderneemt.nl. Ook hier is sprake van een tweetraps verkoopgesprek: een deel waarin beloften worden gedaan en afspraken gemaakt, en een bevestiging die opgenomen wordt. Uiteraard zijn alle beloften en afspraken uit het eerste deel niet opgenomen. Veel klagers maken later bezwaar tegen de stilzwijgende verlenging, zich niet bewust dat consumentenbescherming niet van toepassing is op ondernemers. De Onderneemt Groep werkt met een incassobureau (dat van dezelfde eigenaar is en op hetzelfde adres gevestigd was) dat het intimidatie-effect versterkt. Het blad De Ondernemer (van De Persgroep) stelt al in 2014 dat veel ondernemers zich opgelicht voelen. Als je d'r voor twee tientjes vanaf kan, bespaar je jezelf een boel gedoe. ;)

De dromen en drijfveren van de consument zijn één kant van de medaille; de haalbaarheid is een andere kant. Picnic doet spannende experimenten die opgeschaald wellicht financieel haalbaar blijken. Kunnen ze hun kosten niet dekken binnen de bestaande brutomarge op levensmiddelen (en nog wat overhouden voor de Brenninkmeijers) dan zal de consument toch voor de luxe het extra gemak van bezorging moeten betalen. Maar ik ben wel gecharmeerd van de Picnic-pitch ondertussen. Vraag is nog wel: hoeveel vers komt uit de directe omgeving? :P

Picnic door te de laagste prijs te bieden en gratis te bezorgen. Kijk ons eens stevig stampen, zei de muis tegen de olifant. Ze liggen er bij Lidl niet wakker van. Of toch wel? Picnic heeft een pilot service in Duitsland. Michiel Muller legt het goed uit: bus- versus taxi-model voor de last-mile. Zelf ontwikkelde bestelbusjes die melkboerrondjes rijden. Goed kijken naar online gedrag. Webshoppen voor food is een routine; de meeste klanten hebben een vast bestelmoment en 80% van de bestellingen is voorspelbaar. Het aandeel impulsaankopen daalt. Daar zie je al een waterscheiding opdoemen: routine en geplande aankopen online, impuls (funshoppen) offline... Ook het versverhaal is interessant. Picnic kan vraaggestuurd werken (pas orderen nadat bestellingen bekend zijn) en dagvers leveren, terwijl groenten bij de klassieke supermarkt toch vaak een dag of twee/drie in de keten verblijven. Voor de webshoppers van AH zijn groenten een gevoelige zaak. En lekker opportunisties: Picnic gaat retouren van Wehkamp oppikken. Doen ze ook met bibliotheekboeken. Toch weer een paar dubbeltjes bijverdiend. En als Bol.com via Picnic wil bezorgen kan dat ook. Picnic groeit snel. Er komen vijfhonderd man in dienst bij het fulfilment-center in Diemen. Ben benieuwd hoeveel Polen en Roemenen daar straks werken. In een prijstest van de Consumentenbond blijkt dat Picnic inderdaad A-merken voor een lagere prijs verkoopt. De koopjesjager kan desondanks beter bij AH terecht, want die wint met aanbiedingen. Nog goed ondernemersadvies van Michiel: niet eerst 100 problemen in theorie oplossen, maar gewoon starten en gaadeweg leren. Think, dare, do!

ING ziet dat Ahold met de aankoop van Bol.com die platform-functie realiseert in non-food, maar ze hebben niet gehoord dat De Boer al een paar jaar geleden vertelde dat AH die platform-functie ook in food wilde ontwikkelen. Inmiddels is het assortiment online veel groter dan dat van de grootste AH_XL. Dat megaformat biedt ruimte voor 10.000 SKU terwijl de webwinkel ruim over de 25.000 producten gaat. Inclusief Belgische producten en superfoods die in de Nederlandse winkels niet te vinden zijn. Bij zo'n platformfunctie past ook FBA (fulfilment by Ahold) maar of dat al gebeurt is mij niet bekend. Wehkamp, Prenatal en Blokker lijken al wel zover te zijn. Al weten we als buitenstaanders niet of de Philips-producten bij Prenatal nou door de winkel ingekocht zijn of voor rekening en risico van Philips zelf blijven.