TwaBla

Daar staat geen woord Frans tussen. Een licentie op een bestaande uitvinding brengt je sneller bij je doel dan zelf nieuwe uitvindingen moeten doen. Waarom wil je bescherming hebben? Heb je al merkbescherming overwogen?

Volgens mij is er vooral een negatieve lading rond dienstverleners die op social media niet zozeer meepraten maar vooral hun eigen boodschap uitdragen omdat ze zo driftig hun funnel aan het vullen zijn dat ze geen zicht hebben op andere zaken. Maar het kan best zijn dat selectiekantoren ook op zich ergernis opwekken. Is er verschil tussen selectie- en wervingskantoren?

Hoe doen ze dat? Meestal was dat uitbesteed aan instellingen zoals IMK. Die legt uit.

Okay, had ik verkeerd gelezen. Ik meen me te herinneren dat alleen de merkhouder naar de rechter kan stappen om een beroep te doen op merkinbreuk dmv parallelhandel. Als de merkhouder daar geen zin in heeft, kan de groothandel wellicht een beroep doen op onrechtmatige daad en met name ongerechtvaardigde verrijking. Daar zijn me geen voorbeelden van bekend. De uitdrukking meeliften wordt in verband van merkenkwesties vaak gebruikt voor resellers die wel de baet wensen, maar niet bereid zijn de costen te maken die de merkhouder graag ziet: reclame, inrichting winkel, kennis verkopers, service, et cetera. Meeliften wordt inderdaad gebruikt voor aanbieders van namaak, maar ook voor aanbieders van het origineel die bv via internet verkopen. In beginsel mag de leverancier online verkoop niet verbieden, maar die kan wel extra voorwaarden stellen. Typisch een voorbeeld van regulering en handhaving die in beweging zijn, want het Duitse Kartellamt bemoeit zich hier actief mee en de nMA haalt zijn schouders op. Al die persoonlijke motieven zijn niet relevant. De producent van het merk dat jij wil verkopen heeft er voor gekozen een overeenkomst te sluiten met een groothandel die het exclusieve recht heeft voor de EER en jij zoekt bewust een manier om die overeenkomst te ondermijnen. Dat noem ik spelen met vuur. En zo kom ik weer bij mijn eerste vraag uit.

Uit je profiel is op te maken dat jullie arbeidsbemiddeling mogelijk maken tussen oost en west. Jullie website bevat een overzicht van members: uitzendbureaus die in deze markt actief zijn. Members doen aan opt-in. Het is voorstelbaar dat je een lijst wil maken van uitzendbureaus die wel in deze markt actief zijn, maar geen lid zijn. Of van werkgevers. Misschien is met enige verduidelijking jouw risico beter in te schatten.

Inderdaad, een nuance is noodzakelijk. Ik ben ook ijscomaker (favoriet: dark choklat & morellen) maar geen ijscoverkoper. Een ijscoverkoper wil ijs verkopen en is zodoende maatschappelijk actief. Je kan zeggen dat elke ondernemer per definitie maatschappelijk actief is. Dat was ook de redenering van de KvK die een handelsregister moet bijhouden. Toch is de openbaarheid van dat register nu enigszins beperkt. Blijkbaar verschuift de balans in het denken. Aan de ene kant willen we weten met wie we zakelijk te maken hebben (publiek belang) en aan de andere kant hechten we belang aan privacy. De AVG heeft allerlei neveneffecten die niet bedoeld waren. Zo mag de Fraudehelpdesk nu geen gegevens meer bewaren (laat staan openbaren) van fraudeurs, zelfs niet als ze strafrechtelijk veroordeeld zijn. Alleen instanties met opsporingsbevoegdheid mogen dat van de Autoriteit Persoonsgegevens (uitspraak oktober 2021). De Fraudehelpdesk mag wel aan voorlichting doen van De Autoriteit. In algemene zin, dus Hoed u voor de Oplichter! Je ziet al aankomen dat consumentenprogramma's zoals Kassa, Radar, Opgelicht! en daarna ook snel Follow The Money met een verbod te maken krijgen op het noemen van namen. Op dezelfde gronden. Media hebben immers ook geen opsporingsbevoegdheid. Of toch wel? Het kan zijn dat opeenvolgende rechters (tot aan de hoogste toe) een andere afweging van belangen maken en het recht op privacy in balans brengen met andere maatschappelijke kwesties. We hebben immers niet zoveel aan opsporingsinstanties die niet opsporen. Ik vrees dat juristen het alle kanten op kunnen beredeneren. @k_zaremba > als de bedrijven uit jouw directory zelf de openbaarheid zoeken, kun je dat als toestemming (impliciete licentie) opvatten. Maar ik vergis me daar wel vaker in.

Suggestie is om aan enkele toekomstige klanten te vragen wat ze gewend zijn. Een enkele groenteboer of bloemist gaat nog regelmatig naar de veiling om zijn eigen producten in te kopen, misschien een viswinkel ook. Maar de meeste detaillisten krijgen dagelijks of een paar keer per week een vrachtwagen op bezoek van de groothandel, het DC of losse leveranciers die spullen komen brengen.

Mag ik hotels opnemen in mijn reisgids? Mag ik ijscomakers noemen in mijn ijsgids? Ja dat mag.

Dat zijn twee wandtegels die elkaar tegenspreken. Je kan ook buffers opbouwen door je spaargeld te beleggen in grond, kunst, goud of non-fungibles.

Door datzelfde internet is er nu zoveel informatie dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Het wemelt bovendien van de goochemerds die een verdienmodel maken van het doorgeven van discutabele kennis over snelle opzetjes. Ga je zoeken op een bepaald aspect dan presenteert Google allerlei zoekresultaten met dubieuze aanbieders. Je kunt nog eens vragen bij Webwinkelforum, dat was altijd een betrouwbaar zusterforum van Higherlevel. Of kijken bij de marketingplan-checklist van de KvK. Misschien kunnen we hier op HL als collaborative effort* een webwinkelgids maken. (*en alle jargon uitleggen) Ik heb een eerste opzet gemaakt... Zou een online gids moeten zijn, met veel links (toolbox) en daarnaast ook allerlei praktijkvoorbeelden. Aanbod (assortiment, prijzen en diensten) bedenken en inrichten op z'n manier dat je kan leren en bijstellen = basis. Identiteit (naam, stijl, presentatie, tone-of-voice) bedenken en laten opzetten = basis. Website/shop (laten) opzetten met vindbaarheid (SEO/SEM) in gedachten = structuur. Vaststellen met welke content/context je de vindbaarheid/herkenbaarheid kan verbeteren = dynamiek. Newspagina, blog, newsletter, social media accounts inrichten = content. Partnernetwerk, populaire plekken en influentials identificeren = context. Experimenteren met meest kansrijke variabelen.

Je zal zelf moeten bepalen of je met de grote jongens kan en wil meespelen. Het is allemaal wat halfhartig. Je bent hier al jaren mee bezig dus je hebt niemand anders nodig om te verduidelijken dat je met vuur speelt. Het is geen middelbare school, volkstuin of internetforum waar iemand arbitrair bepaalt wat wel en niet mag. Je kan (al dan niet met hulp van een gespecialiseerde merkjurist) het risico nemen om deze grotere bedrijven te slim af te zijn. Of er met een boogje omheen. Meeliften met een gevestigd merk is precies de reden waarom die groothandel de markt juridisch afgebakend heeft (door een overeenkomst met de producent aan te gaan en zich te verzekeren van lokale merkrechten), dus die gaat niet sip zitten afwachten als jij hem uitdaagt. Kom dan straks niet klagen als je een schadeclaim krijgt. Een boogje eromheen is je eigen merk en je eigen verpakking voor een product dat redelijk generiek begint te worden. Daar wil de producent notabene aan meewerken. Import vanuit Engeland lijkt me kansloos, tenzij er een verdrag komt waardoor dat niet gezien wordt als import van buiten de ER.

Bij mijn weten alleen gebaseerd op locatie. Dat is leuk als geografie een rol speelt. Bij sieraden is dat helaas niet zo van belang. Bernna zou bv haar aanbod kunnen richten op kale mannen met baarden. Dan helpt Google Maps niet. Het leuke van social media is dat segmentering daar veel beter mogelijk is. Dan kun je soms meeliften met groepen die ontstaan rond socio-psychologische motieven. Het hele barbiers-fenomeen is een voorbeeld. Sowieso hipsters. Dat noemen we niche-marketing (bestond al eerder, wordt dankzij internet een stuk leuker) en levert inch-wide, mile-deep pockets op.

Je bent er zelf bij als je afspraken maakt, per telefoon en via mail. Jij kan dus voorkomen dat er onduidelijkheid ontstaat, door duidelijke afspraken te maken en niet achteraf allerlei redeneringen toe te voegen. Twee uur of drie uur voor een kennismaking is niet extreem. Jij hebt tijd gehad om een indruk op te doen en kan nu besluiten een andere freelancer te zoeken. Gedoe over dat laatste uur is tijd- en geldverspilling. Ik weet niet wat gangbare tarieven zijn, maar ik denk dat een echte goede expert een paar honderd euro per uur in rekening kan brengen, dat de doorsnee expert tussen de vijftig en tachtig euro rekent en dat je een goedwillende amateur voor een paar tientjes aan het werk kan zetten. Je kan ook afspraken maken met een resultaatbeloning, een performance-based fee.

Laten we die logica nou eens doortrekken. Er zijn wereldwijd 400 miljoen verkopers, dat een winkel beginnen is bij voorbaat een kansloze zaak. Tenzij je in je eentje voor een bepaalde groep relevant kunt worden, bijvoorbeeld omdat ze op loopafstand wonen. Op een platform zitten meer verkopers dan op je eigen site. Een platform heeft echter veel meer (kopende) bezoekers dan je eigen site. Maak de afweging. Philips heeft jaren verkocht via Amazon en Bol.com en is daar nu weer weg. Best interessant om te volgen welke merken en winkelketens deze platforms gebruiken als verkoopkanaal, zeker als ze ook zomaar weer verdwijnen. Rara waarom? Ik neem aan dat ze zien wat het kost en wat het oplevert. We kunnen met z'n allen theoretiseren, maar we kunnen ook vaststellen wat er werkelijk gebeurt. Bernna heeft een eigen webwinkel. Nu moet ze ontdekken hoe ze daar meer bezoekers naartoe trekt, of bezoekers gaan opzoeken in social media. Er staan suggesties in deze draad qua platforms. Soms zitten er ook aanknopingspunten in het product, de diensten er omheen en de verpakking. Maak er een bijzonder cadeautje van!

De geschiedenis van sterke drank is best interessant. Veel sterke dranken zijn als geneesmiddel ontstaan, omdat alcohol een goed oplosmiddel is voor kruiden. Dan krijg je kruidenbitters. Een ander deel is voortgekomen uit de noodzaak om drinkbaar spul mee te nemen op lange bootreizen. Bier en wijn bedierf, maar gin en rum bleven lang goed. In de Royal Navy kregen matrozen dagelijks een drankje met één deel rum, vier delen water, wat suiker en citroen. Een grog! Waar is het recept geregistreerd? Welk voordeel heeft dat? Iets meer achtergrond is van belang, want een artisanale producent heeft doorgaans een andere aanpak dan een industriële. Je mag ook in Engels of Duits reageren. Met andere talen weet ik niet of veel mensen het nog kunnen lezen. Welkom op HL!

Ben je zonodig bereid en in staat om een juridisch gevecht aan te gaan? Want anders zitten we hier straks weer een enorm schijnconflict op te bouwen dat in praktijk nooit gaat plaatsvinden. Het vraagstuk over parallelimport is een domein waarin enorme belangen spelen, met als gevolg dat de jurisprudentie altijd een beetje in beweging is. Net als het poolijs. Soms breekt er een brok af ter grootte van een provincie. Opvallend in jouw zaak is dat de producent meezoekt naar achterdeurtjes. Je praat over een dealer in Nederland die exclusieve rechten heeft. Je noemt deze handelaar ook de Nederlandse merkhouder. Die dealer fungeert ook als groothandel en levert schijnbaar aan andere resellers in de ER. Het is niet helemaal duidelijk wat die exclusieve rechten zijn: exclusief voor Nederland of exclusief voor de ER? De optelsom: niet je vingers aan branden. Niets staat je in de weg om bij de producent een private label te laten maken.

Ook telefonisch en via email komen overeenkomsten tot stand. Drie uur is niet buitensporig, in tegendeel. Je bent zelf verantwoordelijk voor de selectie van mensen die je inhuurt en voor de afspraken die je maakt, dus wordt het lastig om achteraf te gaan beknibbelen. Dus eens met RubenT dat je beter kunt afrekenen en door naar de volgende...

Dat lijkt me een misverstand dat we nog eens wat uitgebreider aan de orde moeten stellen. Je ziet het ook bij inbreuk op auteursrecht, dan mensen denken dat het geen kwaad kan omdat er geen kwade opzet was. Net als bij fietser en automobilisten gelden er verkeersregels in het handelsverkeer.

Het is een lange leerschool, met vallen en opstaan. Als eens gedacht over een Instagram-shop of een Facebook-winkel? Of zelfs Etsy? Die laatste is ooit opgezet voor mensen die zelf dingen maken!

Hij/zij wil mensen betalen met een zakelijk pas waarop de prive-naam niet te zien is, schat ik zo in. We moeten extra voorzichtig zijn met tussen de regels door lezen, maar je zou het kunnen vertalen als een zakelijke rekening op naam van de zaak, niet van de ondernemer. Betalen met een pasje doen we doorgaans in winkels en restaurants. Lila Seras kan misschien verduidelijken hoe hij/zij afrekent met medewerkers.

Er zijn al vier topic over dit thema, waarvan deze de meest uitgebreide behandeling biedt. Aandacht in de media biedt geen juridische oplossing. Het idee dat je willens en wetens inbreuk moet maken voordat je verantwoordelijk bent, is een beetje naief. Tegelijk is het wel interessant om vast te stellen dat er advocaten zijn die een verdienmodel maken van het opsporen en aanschrijven van inbreukers.

Ik miste even welke van deze redenen niet van toepassing zijn...

Het is een algemeen probleem in BtoB waar vanouds een traditie bestaat in personal selling. Je zal je moeten verdiepen in de werking van online marketing en social selling. Kijk eens naar dit verhaal over content marketing formats in de funnel van Orbit Media.

Zowel een ongevraagd telefoontje als een ongevraagde mail is in strijd met de regulering. Maakt niet uit of ze op sales of op kennismaking gericht zijn. Daar gelden in België trouwens ook regels voor.

Nee hoor. Het is altijd goed om met verschillende scenario's achter een vraag rekening te houden, ook toneelstukjes. Het is alleen niet zo beleefd om zulke gedachten hardop te delen. Maar met enkele vragen er-om-heen kun je al een boel verduidelijken. Daarom zijn de wat bredere gedachtenwisselingen rond zo'n vraag vaak interessanter dan het platte antwoord.