TwaBla

Je doet wel aan postorder maar niet aan postlevering? Wellicht kun je die laatste schakel uitbesteden: orders kunnen afgehaald worden op een lokatie waar die detailhandelsbeperking niet geldt. De onafhankelijke postagentschappen waren een paar jaar geleden bezig om zich als afhaaladres voor postorders aan te bieden. Dat kost je ook geld, maar misschien niet zoveel als een tweede vestiging.

Mond-tot-mond is een prachtig fenomeen. Dat begint bij één zeer tevreden klant die je werk aanbeveelt aan anderen en je waarschijnlijk neeneemt naar nieuwe projecten. Je bouwt een groeiend netwerk op, en business komt als-vanzelf binnen. Waarschijnlijk kun je de verspreiding van dat virus zelfs in een schema weergeven. Dan wordt wellicht ook zichtbaar waar en wanneer en mogelijk zelfs waarom de verspreiding haperde. Een verschil van mening met een belangrijke opdrachtgever? Tijdgebrek? Stijgende kosten? Dalende investeringen? Nieuwe concurrentie? Het kan een tijdelijk fenomeen zijn, maar als ondernemer wil je niet afwachten tot het tij keert. Dus je moet initiatief nemen. Contact zoeken met opdrachtgevers die afgehaakt zijn, je relatienetwerk actief vernieuwen. En richt je niet alleen op het verleden, maar kijk ook eens wat breder. Misschien is het verstandig iets nieuws op te zetten in het verlengde van je huidige activiteiten. Verken de kantoormarkt bijvoorbeeld, want vaak worden directiekamers en vergaderruimtes op maat gemaakt. Snuffel eens aan stand- en evenementenbouw. Leg contact met bungalowparkbedrijven of themahotels. Open een blog over opmerkelijke zaken in de interieurmarkt, desnoods in het Duits of Engels als je daar ruimte voor expansie ziet. Blaas het virus weer nieuw leven in. Succes! ;)

Misschien dat hier sprake is van een paar misverstanden. De overheid stelt geld ter beschikking voor allerlei doelen. Doorgaans gaat dat geld naar instellingen die geen winstoogmerk hebben: stichtingen en verenigingen. Om de verschillende belangen uit mekaar te houden, dienen die instellingen een bestuur te hebben dat het primaire doel bewaakt. Voor zover mij bekend, wordt daarom niet geaccepteerd dat die instellingen bestuurd worden door mensen die een inkomen uit de activiteit halen. Kan best zijn dat de praktijk inmiddels anders is, maar dat zou me verbazen. Misschien dat de subsidievoorwaarden van jouw 60 miljoen de mogelijkheid bieden voor ondernemingen om aanspraak te maken op een bijdrage.

Vaag herinner ik me van Intel Inside dat die fabrikant aanvankelijk korting gaf aan afnemers die het logo voerden, tot die ineens dolgraag hun kwaliteit onderstreepten met die ingredient brand. Me dunkt dat de auteurs/merkrechterlijke kant ondergeschikt is aan een simpele machtsafweging. Je leverancier zal geen probleem maken wanneer je als afnemer groot genoeg bent e/o een bijdrage levert aan het merkimago. Ben je klein en doe je afbreek aan de merkreputatie, dan is je leverancier niet blij. Medion is groot, maar Siemens heeft er geen belang bij om zijn reputatie te koppelen aan Aldi-pc's.

Of een andere partner, als je het maar vaak genoeg zegt. :o

Mmm. Misschien is het mogelijk om te geloven en tegelijk de groepsdynamiek van een kerk/religie met enige afstandelijkheid te bekijken. Veel mensen ontlenen waarden en normen aan hun geloof. Dat is prachtig, vooral als die waarden en normen ons allemaal ten goede komen. Gij zult niet doden: ik ben het ermee eens. Het wordt anders wanneer kerken zieltjes gaan werven. En daar is de vergelijking met commercie interessant. In hoeverre kun je van medewerkers en klanten heilsoldaten maken? En wanneer is hun evangeliseringsdrift okay en wanneer slaan het door?

Mij viel vooral de overeenkomst met multilevel marketing en goeroe-achtige consultants op. Daar omheen zie je ware sekten ontstaan. Soms krijgt dat een heel fanatiek en fundamenteel karakter, en soms is het gewoon gezellig. Mensen willen blijkbaar graag ergens bijhoren. Misschien moeten we wat meer Heaven & HL prediken. 8) Oh, Nonex - waarschijnlijk is elke kerk een gemeenschap. Alleen zijn er niet zoveel kerken die hun leden volledige vrijheid gunnen. Vandaar het woord 'illusie'. Meestal zitten er wel gedragsregels aan vast. Gij zult niet....

Wanneer de pers een embargo schendt, zal de afzender een volgende keer het nieuws niet meer onder die noemer vooraf beschikbaar stellen. Bij de miljoenennota betekent zulks, dat redacties geen tijd meer hebben om op hun eigen manier verslaggeving voor te bereiden. Er is wederzijds belang bij een embargo. Maar dan dienen beide partijen zich daar aan te houden. De commotie rond de miljoenennota is vooral ook ontstaan, doordat menig ministerie vooraf al begint te lekken. Een embargo wordt doorgaans alleen gerespecteerd wanneer er een duidelijk belang is voor beide partijen. Als het de introductie van een nieuw product, activiteit of bedrijf betreft, is een embargo overbodig. Zo belangrijk is dat immers niet. Je hebt nieuws, of je hebt geen nieuws.

Het is niet verboden en het is zelfs geen ongeschreven regel. Je bent afhankelijk van de goodwill bij de ontvanger.

Nou vergis je je toch. Alsof vier neanderthalers bij mekaar kwamen en zeiden: "heb jij ook een gevoel dat er meer moet zijn?" Cultureel anthropologen (sommigen althans) menen dat religies zijn ontstaan toen stammen door verzamelsucces (en zeker landbouw) in staat waren om mensen vrij te stellen van de primaire taken. Er kwamen stamhoofden en priesters die hun bestaansrecht ontleenden aan contact met hogere machten. Die hadden ze waarschijnlijk ook nodig om gezag te verwerven. De rituelen die daarbij hoorden - het contact met de geesten - waren voorlopers van kerkdiensten. De kerk was er dus voor het geloof (maar ik gebruikte het woord 'kerk' eigenlijk als verzamelterm voor religie) en dat model is eindeloos herhaald. Ook in niet rooms-katholieke kerken die de illusie van gemeenschap scheppen. Alleen zijn ze daar soms wat meer wars van (levende) persoonsverheerlijking.

Serieus ondernemingsplan? Terwijl het alle ingrediënten van een get rich quick=scam heeft. Vooruitbetalen voor het 'recht om de naam te gebruiken', voor een website en reclamemateriaal en een beetje voorraad. Grote omzetvoorspellingen. Vage afspraken. En een afnemer die zit te spingen om extra inkomen. Alle reden om ook een waarschuwend geluid te laten horen. Maar het was misschien wat kort door de bocht. 8)

Wat is een kerk eigenlijk? Meestal is het een voorganger, een overtuigend verhaal, een presentatie met rituelen in een gebouw vol symbolen, een boek met richtlijnen voor gedrag, en boel aanhangers die zich conformeren. Waar zien we dat model meer? In fitness-klasjes, in televsieprogramma's, bij de padvinderij, bij sportclubs, in multilevel marketing en bij businessgoeroes. Maar ook bv Apple, Microsoft en Oracle werken met heilsoldaten. Denk verder aan Virgin, EasyJet en The Body Shop in de oude versie. Zijn er meer voorbeelden uit de zakenwereld?

Is het een ijsco? Is het een lollie? Nu verkrijgbaar in Engeland: volwassen snoep op een stokje.

Oneliners zijn lekker puntig. 8)

Factory Outlet Days Utrecht. B2B Marktplaats.

Klinkt inderdaad als de zoveelste multilevelmarketing-scam. Schuift u even vijfduizend euro, dan maken wij een website, reclame en krijgt u voor twintig jaar wellness shampoo en zeep. Er zitten legio alarmbellen in je verhaal, zeker voor financiers en investeerders.

Nieuw bericht vastgeplakt aan eerdere berichten. De data zijn wellicht aan vernieuwing toe? Zijn er bezoekers van de eerste klas die hun ervaringen en indrukken willen delen? De organisatoren vonden het een succes; wat vonden de deelnemers? ;)

Vraag van journalist is geplakt aan reeds lopende gedachtenwisseling - moderator. ;)

Heel goed. Misschien kun je werkzaamheden via je site standaardiseren, zodat het werk van de adviseurs en de rapportages aan hun klanten (en de overheid) vergemakkelijk worden. Tegen een redelijke vergoeding uiteraard.

Er bestaan boeken vol regels voor dit soort teksten. Voor advertenties, brochures, brieven en websites. Wat het beste is, blijft uiteindelijk toch ook een kwestie van smaak en gewoonte - niet alleen van de afzender maar ook van de ontvanger/lezer. En die smaak verandert langzaam. De focus op IK is een ietwat Amerikaans fenomeen. Denk aan Britten die bescheiden (ahum) naar zichzelf verwijzen als ONE. En merk dat wij in ons zakelijk spraakgebruik al snel de IK vervangen door WIJ of zelfs de persoonlijke verwijzing vermijden. Er is dus aanleiding om spaarzaam te zijn met IK. Bij commerciele teksten is het aan te raden vooral het perspectief van de lezer te kiezen, aan te sluiten bij een veronderstelde interesse of behoefte. Om vervolgens een meer algemeen perspectief te kiezen. Vergelijk het met een sollicitatiegesprek. Een kandidaat die voortdurend zit te IKKEN komt al snel een beetje egocentrisch of zelfs egomanisch over. Je kan echter ook heel veel over jezelf vertellen door te praten over wat je waarneemt, interessant of van belang vindt. Maar uiteindelijk hangt het helemaal af van het gevoel dat je tekst oproept. Er zijn vast voorbeelden van teksten die helemaal vanuit een ik-perspectief geschreven zijn, die heel natuurlijk overkomen. De opkomst van weblogs is een voorbeeld van de toenemende ver-ikking, bijvoorbeeld. ;)

Misschien moet je dat dan eerst maar eens doen. Je hebt hier al vragen gesteld over een camping in Frankrijk, een webdesignbedrijf en nu ben je ineens een jongerenwerker. Het lijkt me dat je beter zelf wat moeite kan doen om dingen uit te zoeken voor je andere mensen om advies vraagt. Ik sluit dit topic.

Welzijnswerk draait grotendeels op subsidie van overheden en fondsen. Die accepteren doorgaans niet dat medewerkers bestuurders zijn. Je zal dus een doel moeten vinden dat niet reeds door anderen gediend wordt, waar behoefte aan is en waar je bestuurders bij kan vinden. Het doel van een stichting is niet werkgelegenheid bieden aan welzijnswerkers, da's een afgeleide. Je zal dan ook anderen van het nut van jullie initiatief moeten overtuigen. Heb je je nooit verdiept in de structuur van je vorige werkgever?

Je idee is hetzelfde, alleen de omstandigheden zijn veranderd. Nogal wiedes dat je je bedrijfsplan moet aanpassen. Nu zal je rekening moeten houden met concurrentie, en je daarnaar moeten positioneren. Voordeel is dat een ander het bestaan van een markt heeft aangetoond; nu kun jij je richten op de fouten die zij maken en de dingen die zij wellicht over het hoofd zien. First-to-market is niet perse het beste. Sterkte!

Er bestaat ook niet echt een doelgroep voor pindakaas. Hoewel: iedereen die pindakaas lust, misschien. Omdat het product al een tijd op de markt is, kunnen fabrikanten nagaan wie dat nou precies koopt en wie het eet. Maar echt precies is dat nooit. Fabrikanten leren bv dat ouders pindakaas gezond vinden (gezonder dan hagelslag) en dat kinderen later pindakaas blijven eten, dus wordt een marketingdoelgroep: kinderrijke gezinnen. Maar dan komt er weer een slimmerd die sambal in de pindakaas doet, voor de wat rijpere gebruiker. En zo voort. Je mag je doelgroep zo omschrijven als je zelf wilt. Het wordt natuurlijk een stuk praktischer als je daar vervolgens ook iets mee kan doen. Verkoop je bv perzische tapijten, dan kun je je doelgroep aanvankelijk omschrijven als 'iedereen die perzische tapijten mooi vindt', maar dan weet je nog niks. Misschien ontdek je echter dat dat doorgaans oudere huishoudens zijn met een conservatieve smaak. Dan kun je keuzes maken. Veel oudere huishoudens zien te bereiken, of misschien wel perzische tapijten interessant maken voor jonge stellen. De manier waarop je doelgroepen uitwerkt, is met andere woorden gericht op de praktische toepasbaarheid en de kans dat je marketinginspanning effectief is. Denk bv in contactmomenten, koopmomenten en gebruiksmomenten.

Dit topic is al een tijd geleden geopend, in een periode dat hier geharvest leek te worden. Mailadressen zijn nu versleuteld, dus dat oogsten is voorbij. Neemt niet weg dat er elders nog steeds adressen verzameld worden, dus het blijft interessant om te signaleren wie dat doet en wie zulke adressen gebruikt om te spammen. Doel is uiteindelijk het misbruik van zakelijke adressen tegen te gaan, door verzamelaars en adverteerders in een negatief daglicht te stellen. Geen boetes, geen gevangenisstraf - gewoon boze klanten die roepen: doe geen zaken met deze mensen! Dan wordt spammen namelijk onaantrekkelijk.