Edward

Suuske, Voor de periode dat jij zelf nog vennoot was in de vof ben jij aansprakelijk te houden. Leveringen die plaatsvinden na omzetting in de eenmanszaak komen voor rekening en risico van jouw voormalige mede-vennoott c.q. de eigenaar van de eenmanszaak.

Het is lastig om hier in algemene zin even een uitspraak over te doen. In ieder geval snijdt het argument van de organisator weinig hout. Het zou wel erg gemakkelijk zijn om je van iedere aansprakelijkheid te ontheffen wanneer er geen resultaatverbintenis tussen partijen bestaat. Zo werkt het in Nederland niet. Ook bij een inspanningsverbintenis zal de organisator zijn/haar best moeten doen. Allesbepalend zijn de overeenkomst met de organisator en de verwachtingen die omtrent de beurs zijn gewekt c.q. de verwachtingen die jullie als standhouders redelijkerwijs van de beurs mochten hebben. Met andere woorden: Welke garanties zijn er in de overeenkomst gegeven? Welke verwachtingen heeft de organisator gewekt met betrekking tot de door haar te leveren inspannen, de bezoekersaantallen, de beurs en aankleding daarvan, etc..? Welk onderzoek hebben jullie als deelnemers zelf verricht met betrekking tot de beurs?

De hierboven aangegeven constructie van inlenen via een bemiddelingsbureau is niet zo vreemd, er zijn veel mensen die op deze manier bij eindopdrachtgevers werkzaam zijn. De keten die een uitvoerend opdrachtnemer verbindt met de eindopdrachtgever is niet bepalend voor de vraag of iemand als zelfstandige wordt aangemerkt, maar de manier waarop een invulling wordt gegeven aan de relaties. De `nieuwe´ brochure is niets anders dan een vertolking van vragen waarmee de belastingdienst is geconfronteerd in de afgelopen jaren. De brochure is alleen maar bedoeld als voorlichting. Er is sinds medio 2006 eigenlijk niets veranderd voor wat betreft de beleidsregel beoordeling dienstbetrekking. De brochures werken in dat kader alleen maar verwarrend.

Ik ben het geheel met Renep eens, er bestaat geen verplichting voor de opdrachtgever tot inhouding. Bij een Var-row dient de opdrachtgever wel te beoordelen of er sprake is van een fictief dienstverband.. De beleidsregel Beoordeling dienstbetrekking is daarvoor een belangrijke leidraad. Wanneer de opdrachtgever moet concluderen dat er sprake is van een fictieve dienstbetrekking dan is hij gehouden over het loon de loonheffingen in te houden.

Dat hoeft niet, hangt geheel af van de vraag hoe je de samenwerking ziet en invult. Daarbij zal het voornamelijk een samenwerking zijn waarbij de ene partij de andere factureert. De winst op een gedeelde bankrekening is wat lastig te construeren en ook zeker geen optie die aan te raden is.

Vertrouwen is een goede basis voor een samenwerking, een samwerkingscontract de garantie. De vraag is wat die samenwerking concreet moet inhouden en op welke basis je die wil aangaan Een partnership/samenwerking is hol begrip. Er zijn een groot aantal vragen die in dat kader beantwoord moeten worden. Zoals: 1 Wat is het doel van de samenwerking?; 2. In welke rechtsvorm wil jullie de samenwerking aangaan?; 3. Voor welke duur en in welke omvang?; 4. Verdeling lusten en lasten? Dit zijn zomaar even wat relevante vragen. Een samenwerking kun je in vele vormen gieten. Hier is geen vaste formule voor. Dat iemand daarvoor zomaar een bedrag noemt vind ik hoogst opmerkelijk. Wellicht ook zinvol om nog eens stil te staan bij de vraag of je echt een samenwerking wil aangaan met een totaal onbekende partij.

Ik ben absoluut een voorstander van het gebruik van OV, maar zit met een heel simpel en praktisch dilemma. OV kost tijd en tijd is geld. Tot voor een half jaar geleden gebruikte in het OV nog regelmatig omdat ik dicht bij het station woonde, maar sinds mijn verhuizing moet ik: Lopen naar de tram, tram naar station, overstappen in de trein (uitgaande van een rechtstreekse verbinding), bij aankomst overstappen op ander OV middel; lopen naar opdrachtgever. Ik reken alle wachttijden hierbij nog niet eens mee. Zou ik deze exercitie een paar keer per dag moeten herhalen dan moeten wij onze uurtarieven wel zeer dratisch omhoog bijstellen. Om een lang verhaal kort te maken: Tijd is geld. Dat geldt niet alleen voor urenfabrieken zoals wij, maar ook voor de vertegenwoordiger, de kapster in loondienst, de kantoormedewerker, bedenk het maar. Onze maatschappij is simpelweg niet op het OV ingesteld. De winkeltijden mogen dan wel zijn verruimd, half Nederland blijft trouw in de file staan vanwege de creche. Die gaat pas om half acht open en sluit om 18:30 uur. Tussentijds kan men net een werkdag draaien. Het belangrijkste argument is wel; OV heeft niet dezelfde mobiliteit als de auto. Zou het OV dezelfde mobiliteit en snelheid hebben, dan wordt het een serieus alternatief. Ik vrees echter dat we daarvoor moeten wachten op een volmaakte versie van Scotty's transporter.

Dit verdient enige nuancering. Het gaat erom vanuit welk perspectief je het bekijkt. De belastingdienst zegt heel eenvoudig "meldt je maar aan als ondernemer, dan beoordelen" wij wel of je ondernemer bent. Voor leken is het onbegrijpelijke aan het fiscale stelsel dat je voor de ene wet wel als ondernemer kunt worden aangemerkt, maar voor de andere wet niet. Dat is altijd weer lastig om uit te leggen. Iemand kan voor inkomstenbelasting geen ondernemer zijn, maar voor de BTW wel of juist omgekeerd. Zolang je de onderneming niet hebt aangemeld worden de inkomsten gewoon gezien als resultaat/inkomsten uit overige werkzaamheden. Juridisch is het ook vrij duidelijk. Op welke wijze wil je (en kun) je de onderneming profileren. Val je onder de categorie vrije beroepen dan kom je nog onder de inschrijfsplicht uit. Kies je voor een bepaalde rechtsvorm dan is de inschrijving op grond van de Handelsregisterwet verplicht.

Emotie viert hoogtij in dit soort kwesties. Ga niet voor eigen advocaat spelen, maar neem zo spoedig als mogelijk een ter zake deskundige advocaat in de arm om jouw belangen te vertegenwoordigen. Een vof is een rechtsvorm en daar kun je niet zomaar uitgezet worden. Wanneer één van de vennoten in een vof de samenwerking wil beeindigen dan betekent dit strikt genomen dat de vof beeïndigd dient te worden en de baten en lasten verdeeld moeten worden volgens de afspraken die tussen de vennoten bestaan. Als leidraad voor die verdeling geldt hetgeen is neergelegd in de vof overeenkomst. Bij gebreke daarvan gelden de wettelijke bepalingen. De mede-vennoot kan een slot vervangen en jou buiten sluiten, daarmee is de vof nog niet ontbonden en vereffend. Evenmin is een eenvoudige uitschrijving bij de KvK voldoende. Links of rechtsom, er zal een verrekening moeten plaatsvinden wanneer jullie niet meer met elkaar verder willen. Nogmaals, schakel z.s.m. een advocaat in. Veel succes.

Bij een vereffening zullen alle lasten en baten overeenkomstig de gemaakte afspraken verdeeld moeten worden. Wat er na uittreding van de derde vennoot aan wederzijdse rechten en plichten is ontstaan zal in de procedure uitgewezen moeten worden. Gelijk aan Saskia houd ik er evenmin van om in lopende zaken te treden. Dit doet de zaak in de regel geen goed.

Zolang nergens uitdrukkelijk is bepaald dat rechten en plichten uit de oude overeenkomst zijn komen te vervallen, ben je onverkort gebonden aan het relatiebeding. Het antwoord is dus kort maar bondig: Ja

Een oproepcontract kan nog steeds. Vaak wordt gebruikt gemaakt van de overeenkomst met een uitgestelde prestatieplicht. Feit is echter dat wanneer de medewerker gedurende een termijn van drie maanden opeenvolgend iedere week tenminste 20 uren per maand werkzaamheden verricht, ontstaat er het rechtsvermoeden dat de medewerker op basis van een arbeidsovereenkomst aan het werk is. Dit is afhankelijk van het gemiddelde aantal uren over een periode van 3 maanden.

Deze gevolgtrekking verdient nuancering. Het gaat niet alleen om de sociale premies, maar ook om de belastingen. Daarnaast is het ook zonder het sociale vangnet mogelijk om zonder VAR te werken. Ik heb het al eerder opgemerkt, de VAR is niet zaligmakend, maar wordt door de opdrachtgever zalig verklaard. Het grote probleem ontstaat wanneer de opdrachtgever om een VAR vraagt, maar de opdrachtnemer deze niet kan overleggen. Gevolg: einde oefening c.q. geen opdracht. Terecht? Nee, er zijn meer wegen die naar Rome leiden, de ZZP-OKE constructie, Uniforce constructie, g-rekening, arbeidsovereenkomst voor de duur van de opdracht, zijn allemaal mogelijkheden waarmee opdrachtgever en opdrachtnemer tot elkaar kunnen komen. De VAR biedt de opdrachtgever alleen maar een eerste bescherming, maar daarmee is de kous allerminst af. Beide partijen dienen er steeds vanuit te gaan dat de opdrachtnemer als zelfstandige wordt aangemerkt en ook zo wordt behandeld. De beleidsregel beoordeling dienstbetrekking, die elders op dit forum is te vinden vormt daarbij een belangrijke leidraad. Dit is weliswaar een beleidsregel met veel open einden die opnieuw vragen oproept, maar als richtsnoer veelzeggend. De VAR is een mytisch figuur geworden. Men vraagt erom, denkt daarmee klaar te zijn en leeft er vervolgens niet naar. En daar kan juist het probleem ontstaan. In het bijzonder wanneer de opdrachtgever de opdrachtnemer als medewerker behandelt en v.v. de opdrachtnemer de opdrachtgever als werkgever beschouwd. Alsdan is de VAR het papier niet waard waarom deze is afgedrukt. Wanneer ontstaan nu eingelijk problemen? Wanneer iemand in de keten van opdrachtnemer tot opdrachtgever (en alle schakels daartussen) verzuimt om aan de afdrachtplichten te voldoen. Alsdan zal worden onderzocht wie inhoudingsplichtig is. Wat mijn nu ieder keer verbaasd - of eigenlijk ook niet - is de manier waarop constructies worden aangeprijsd, alsof men daarmee onder de VAR verplichting uitkomt. Ik meen zelfs eens op BNR te hebben vernomen dat één van de constructie voornoemd zo adverteert. Dat is echt onzin. De VAR is geen plicht, alleen maar een last waar door de opdrachtgever om kan worden gevraagd. Ook wanneer een opdrachtnemer de toelvucht zoekt tot de constructies voornoemd zul je moeten praten als brugman om de opdrachtgever te overtuigen van het feit dat jij geen VAR nodig hebt. Is de opdrachtgever niet overtuigt en blijft deze onverkort vasthouden aan zijn eis, dan blijft de VAR problematiek overeind. Wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen is dat men zich niet door angst ( vanwege de VAR) moet laten regeren in de keuze voor een bepaalde constructie, samenwerkingsvorm en/of rechtsvorm. ZZP-OKE en soort gelijke initiatieven hebben zoveel meer te voordelen te bieden. Weeg die opties af tegen de voor en nadelen die je ziet en maak dan een keuze. Laat die niet domineren dooor één vertrekpunt, zoals bijvoorbeeld de VAR. Het feit dat een constructie (nog) niet is afgeschoten of daarover geen vragen zijn gesteld dan wel door Justitie allerlei Verklaringen van geen bezwaar worden afgeeven zegt niet. het wil niet zeggen dat dit in de toekomst niet kan gebeuren. Voor wetgeving geldt echter de regel "geen bericht is goed bericht". Dat wil echter niet zeggen dat deze constructie gevrijwaard is van aandacht. Het antwoord op de vraag wat wel of niet geoorloofd is, is vooral voorbehouden aan de inspecteur en de politiek. Dat de VAR problematiek eenvoudig is, wil ik geenzins stellen. Het blijft een lastig verhaal. Het zou daarom goed zijn wanneer de overheid zich duidelijker uit zou laten over de vraag wel of niet premieplichtig. Daar zijn nog steeds twee kampen: het publieke vangnet (waar ook zoveel mogelijk mensen aan moeten bijdragen om de boel betaalbaar te houden) en de meer civiele gedachte. In het laatste geval geldt eigenlijk de regel dat wanneer je niet wil bijdragen aan de kosten, je op de regeling ook geen aanspraak kunt maken. In het laatste geval zou de problematiek van de VAR een stuk transparanter worden.

Jialin, Welkom op het forum van Higherlevel. Dit forum heeft onder meer tot doel om andere ondernemers te laten leren van vraagstukken die leven. Willen we aan dat doel beantwoorden dan zijn gerichte vragen nodig die leiden tot een algemene conclusie. Om discussie in goede banen te leiden is het van belang om vragen gericht te stellen. Jouw vraag is heel algemeen. Kun je deze meer concretiseren? Alsdan kan daar ook gericht antwoord op worden gegeven.

Om een lang verhaal kort te maken. Je hebt een bedrijfsruimte nodig om de aanvraag voor in te dienen. Op het eerste gezicht lijkt het erop dat dit zorgt voor een "kip of ei" discussie. Je kunt deze spiraal doorbreken door in de de huurovereenkomst ontbindende voorwaarden op te nemen waarbij de huurovereenkomst alleen wordt aangegaan indien en voor zover alle voor het beoogde doel noodzakelijke vergunningen formele rechtskracht hebben verkregen.

Dit soort vragen hoor niet thuis in het forum, maar in vraag en aanbod. Wat mijn nou intrigeert aan deze vraag, hoe beoordeel je een "goed voorbeeld van een (interim-)contract". Als jurist krijg ik zeer regelmatig contracten/aanbiedingen/offertes van freelancers onder ogen waar het nodige aan schort. Ongetwijfeld doet iedere het naar zijn mening goed. Waarop beoordeel je een dergelijk format?

Waar baseer je dit op? Ik ben het met je eens wanneer je zegt dat in sommige gevallen de termijn nadelig kan uitpakken. Maar om nu te zeggen dat dit in veel gevallen zo is, gaat mij te ver. De wetgever heeft vooral zekerheid willen bieden met de termijn en alle overige regels v.w.b.huurbescherming. Voor startende ondernemers is de termijn een groot risico. Echter hier geldt dat je de termijn als basis kunt nemen en er aanvullend best afwijkende afspraken in het voordeel van de starter kunnen worden gemaakt. Dat is de contractvrijheid die je hebt als partij. Natuurlijk is daar wel instemming van de verhuurder voor nodig, maar uiteindelijk beslis de huurder of hij onder de gegeven voorwaarden bereid is om een overeenkomst aan te gaan. Is dit laatste zo? Ik heb juist een hele andere indruk, dat er juist meer kleine exclusieve winkels komen en veel mensen dat van harte toejuichen. Om maar een voorbeeld te nemen: V&D. Het warenhuis heeft al jaren last van afnemende klandizie. Vollgens mij is het ook geen kwestie van een budget, maar eerder van slim inkopen. Wanneer en bedrijf zich vestigt in een omgeving waar de kans op concurrentie van een groot winkelbedrijf latent is, dan is het juist zaak om daar goed om te anticiperen. Assortiment is één, maar er zijn veel meer factoren waarmee een winkel zich wezenlijk kan onderscheiden. Dat gewijzigde omstandigheden zich kunnen voordoen wil ik niet over discussieren. Maar ook in dergelijke gevallen hoeft het geen kwestie van David tegen Golliath te worden. Door je gezamelijk te organiseren is er wel degelijk iets te ondernemen jegens een verhuurder.

Met alle respect Ladybird, maar je geeft wel een erg eenzijdige belichting van het huurcontract. De termijn van 5 jaar is juist in de wet/huurovereenkomst opgenomen om de belangen van de huurder te dienen. De huurder van bedrijfsruimte heeft doorgaans juist zekerheid van een lange termijn omdat deze op de locatie bekendheid bij het publiek verkrijgt, de goodwill. Dat is de achterliggende gedachte achter de huurtermijn van 5 jaar. Eigenlijk is dit zelfs 2x 5 jaar. Een huurder kan wel tot beeindiging van de huurovereenkomst overgaan, de verhuuurder zit er minimaal 10 jaar aan vast. De huurder kan er wel degelijk onderuit wanner hij maar alert is op het verstrijken van de termijn en tijdig tot opzegging overgaat. Zoals Nonex ook al zegt heeft een huurder de vrijheid om te bepalen met wie hij een overeenkomst aangaat en waar en kan in de overeenkomst ook nog het nodige worden bedongen in het voordeel van de huurder. Dat laatste uiteraard alleen voor zover de verhuurder hierin mee wil gaan. Voor wat betreft het kapotconcurreren door een groot winkelbedrijf vraag ik mij af wat de meerwaaarde is van de kleine ondernemer. Deze moet in het grootwinkelbedrijf geen bedreiging zien, maar juist een kans om zich te onderscheiden.

Er zijn twee dingen die gescheiden dienen te blijven, de hoofdelijke aansprakelijkheid en de doorstart van de BV. Een aansprakelijkstelling is in beginsel een formaliteit, of daar ook een verhaalsactie uit voortvloeit is nog maar de vraag. De Bank zal de aansprakelijkstelling willen handhaven, ongeacht alle perspectieven van de BV. Pas wanneer de BV erin slaagt de perspectieven waar te maken en het krediet in te lossen zal de Bank genegen zijn af te zien van de aansprakelijkstelling.

Bij certificering van aandelen, wordt een aandelenpakket in het bezit van een speciaal voor dit doel opgerichte stichting overgedragen. Deze stichting is meestal een STAK, oftewel een Stichting Administratiekantoor. De STAK geeft op haar beurt weer certificaten uit die in het bezit komen van certificaathouders. De STAK sluist het dividend op de aandelen door naar de certificaathouders. Doordat de certificaten dezelfde vermogensrechten hebben als de aandelen hebben ze ook dezelfde waardeontwikkeling als de aandelen. Het bestuur van het administratiekantoor oefent de zeggenschapsrechten uit die aan de aandelen verbonden zijn. Daarbij is het ook mogelijk dat het administratiekantoor aan de certificaathouders advies- en of instemmingsrechten geeft. Dit moet dan wel in de statuten worden opgenomen. Voor wat betreft de overdracht van de vennootschap is het geheel de vraag op welke wijze het besluit tot overdracht tot stand komt.

Alles staat of valt met de manier waarop opdrachtgever en opdrachtnemer zelf een invulling geven aan de opdracht. Er zijn vele mogelijkheden om het risico voor beiden te beperken, dit kan onder meer in de contractensfeer. Maar pas op, papier is niet zaligmakend. Wanneer de opdrachtgever jou gelijk behandeld aan iedere willekeurige werknemer dan kan er al snel sprake zijn van een fictief dienstverband. Wanneer doet het probleem zich voor? Wanneer een van beide partijen nalaat om zijn verplichtingen met betrekking tot de betaling van belastingen en premies niet nakomt.

Enkele wetenschappers van Stanford University willen internet opnieuw bouwen. Het huidige internet voldoet niet en kent te veel en te complexe problemen die niet eenvoudig opgelost kunen worden. De wetenschappers willlen daarom een hele nieuwe blauwdruk ontwerpen. ontwerpen. Zij zullen hiervoor op 21 maart aanstaande op Standford hun ideeen lanceren. Waar men naar toe wil is vooral een snel, veilig internet. Lees er meer over op: http://cleanslate.stanford.edu/index.php

In aanvulling op hetgeen Saskia van de Griek hiervoor reeds heeft geschreven merk ik op dat het geheel afhangt van de wijze waarop de samenwerkingsovereenkomst is geformuleeerd. In de regel wordt in overeenkomsten (ongeacht de vorm daarvan) een bepaling opgenomen waarbij partijen overeenkomen dat de rechten en verplichtingen uit die overeenkomst door de ene partij niet zonder toestemming van de andere partij kunnen worden overgedragen aan een derde. Eigenlijk is dat een beetje een loze bepaling omdat overeenkomstig artikel 159 boek 6, Burgerlijk Wetboek voor die overdracht - zoals hiervoor al is opgemerkt - een verklaring/overeenkomst tussen de drie betrokken partijen benodigd is. Als uitzondering op de regel voornoemd wordt in overeenkomsten ook wel eens opgenomen of bedongen dat een contractpartij vrij is om de rechten en verplichtingen uit de overeenkomst over te dragen aan een willekeurige derde, zonder dat daarvoor de toestemming van de andere contractpartij vereist is. Het hangt er dus geheel vanaf hoe de samenwerkingsovereenkomst is geformuleerd.

Wanneer het de bedoeling is om met meerdere personen een onderneming te voeren, maar daarin niet iedere geldschieter ook als beherend vennoot moet worden aangemerkt, dan is een Commanditaire Vennootschap (CV) de meest voor de hand liggende rechtsvorm. In een CV zijn alleen de beherende vennoten hoofdelijk aansprakelijk. De stille (commanditaire) vennoot is slecht aansprakelijk voor het aandeel dat hij/zij in de onderneming heeft geïinvesteerd, tenzij deze ook beheershandelingen (gaat) verrichten. Wanneer de onderneming in de Vof constructie wordt gedreven dan betekent dit dat de overige 9 formeel geen deelneming hebben in de Vof. Het kan dan hooguit zo zijn dat door deze 9 een lening is verstrekt. Dat zal uit de boekhouding moeten blijken. De constructie met het garagebedrijf en taxibedrijf is uiterst vreemd. In een eenmanszaak is maar één persoon de eigenaar. Die persoon staat ook bij de KvK als zodanig ingeschreven. De grote vraag is dan ook hoe de overige personen aan de bedrijven zijn verbonden?

Een algemeen advies. Kijk eerst eens in de huidige arbeidsovereenkomst wat daarin is geregeld ten aanzien van nevenactiviteiten/werkzaamheden. Het opstarten van een onderneming kan daar onder omstandigheden ook al toe worden gerekend. Om een lang verhaal kort te maken: Geef een werkgever niet meer prijs dan nodig is. Dat je in privétijd bezig bent om een ondernemingsconcept uit te werken hoeft een werkgever niet eerder te weten dan vlak voor het moment U. Wanneer de werkgever er lucht van krijgt dat je bezig met met iets anders dan zijn bedrijf kan dat wel eens nadelig uitpakken. Succes.