Hans v N

Vind het een sympathiek maar wel wat naïef idee. Aan de andere kant toon je wel lef door het hier zo te presenteren. Gaan ondernemen in Italië lijkt leuk maar dat gaat echt niet zomaar. Zo te zien spreek en lees je de taal niet of nauwelijks. Of heb ik het mis? Nu spreekt de jonge garde, zo heb ik ervaren, een redelijk mondje Engels maar de ambtenaren die je een vergunning moeten verstrekken en de politie die hem gaat controleren zullen dat niet eens proberen of kunnen het gewoon niet. Verkopen op de markt is in Italie vaak een laatste strohalm om een inkomen te vergaren dus zitten ze niet te wachten op scholieren die voor weinig geld drank verkopen. Dus zomaar ergens gaan staan is vragen om (grote) problemen. Er is wel wat te vinden op Internet. Naast een plaatsje op een van de markten moet je ook een vergunning zien te bemachtigen. Je kan ook "wild" gaan verkopen. 8) Zo zag ik op Miami beach regelmatig jongens met een koelbox achter op de fiets. Het geluid kan ik heel snel oproepen "Ice cold water, one dolar!". Deden heel goede zaken. Bij Wallmart kostte de flesjes van 500ml ongeveer 10 cent en het ijs voor vele koelboxen enkele dollars. Een volle koelbox was in 10 minuten uitverkocht. Maar in Milaan zou je te maken kunnen krijgen met andere "wild" verkopers die niet op concurrentie zit te wachten. Het is dus niet een echte tip, eerder een leuke gedachte. ;)

bron Maar hoe dat dan weer zit in een huwelijk waar de schulden en bezittingen, voor de effectieve scheiding en waar niets over is geregeld in de huwelijkse voorwaarden, feitelijk weer 50/50 zouden kunnen worden is mij (nog) onduidelijk. Zeker nu er één werkt, de 25% partner, om de schulden weg te krijgen.

Ik gebruik op dit moment Reeleezee en dat is inderdaad erg gemakkelijk. Maar wel vrij duur. Zie nu dat Acumulus ongeveer 25% kost. Ik heb een proefaccount aangemaakt. Is er toevallig een boekhouder of andere gebruiker die mij kan zeggen of ik de bestaande boekhouding geheel of gedeeltelijk over kan zetten van Reeleezee naar Acumulus?

Het hoeft, zeker de eerste tijd, niet zo duur te zijn. Je betaalt vaak meer als je veel transacties hebt (dus veel omzet) of als je ook een pas wil, maar die heb je met een prive rekening niet echt nodig. Rabobank bijv. heeft een startersrekening. Hij is zo te zien meteen opzegbaar (geen opzegtermijn) je kan dus na de startvoordelen gewoon overschakelen naar een goedkopere rekening (bijv SNS zakelijk). Als je Ideal betalingen wil ontvangen moet je overigens wel een zakelijke rekening hebben. Ook voor eventuele benzine bonnen is het eigenlijk een must en handig als je met relaties uit gaat eten.

Probleem bij dit soort vragen, niets ten nadele van TS, is dat we de informatie eenzijdig en gekleurd krijgen. Zo is de afweging om niet te betalen volgens mij alleen enigszins plausibel als men (heel) sterk denk te staan in een eventuele inbreuk zaak of zaken. De mogelijke reden die TS geeft namelijk het gewoon niet betalen wegens onvoldoende slagkracht van de tegenpartij, het is al eerder geopperd, kan ik me haast niet voorstellen. Mogelijk heeft de patentafdeling van de multinational redenen gezien, bijvoorbeeld door de uiteindelijk toegekende beschermingsomvang (zie ook post Cees), zonder de licentie te kunnen. Als dan de licentie niet opzegbaar is, blijft niet betalen de enige uitweg. Neem dan aan dat het gaat om een licentieovereenkomst voor onbepaalde tijd zonder dat er opzegging geregeld is. Is er iets in het licentiecontract geregeld over wanbetaling? Een andere mogelijkheid waar ik aan moest denken is het toepassen van andere technologie dan in de licentie is overeengekomen door de moedermaatschappij. Als dan een vast bedrag per maand/jaar is overeengekomen is ook hier niet betalen de enige manier om niet te betalen voor iets wat je niet toepast. Maar zonder de echte details te kennen blijft het speculeren. Als er al echte specialisten naar hebben gekeken en die zien er geen brood in wordt het wellicht tijd om het uit een heel ander vaatje te gaan tappen.

Uiteraard zijn we hier om elkaar te helpen en van elkaar te leren maar de boodschap is duidelijk denk ik. Ik begrijp dat je er voor kiest om er voorlopig niet juridisch vol in te gaan om de schade te zo veel mogelijk beperken. Veel kosten maken met een geringe succeskans is inderdaad niet slim. En als er al diverse juristen zijn geweest die de handdoek in de ring hebben gegooid kan ik me voorstellen dat je zelf op zoek gaat naar een creatieve oplossing, mocht die er al zijn. Een van de weinige mogelijkheden om een steunvordering te krijgen is naast de verhuurder of de cateraar een andere licentiegever. Heb helemaal geen ervaring maar wellicht kan je die (laten) vinden bij het octrooicentrum. Verder zou je kunnen proberen, vanwege de blijkbaar erg uitdagende complexiteit, een universiteit naar de zaak te laten kijken. Er is vast een hoogleraar die er een mening over heeft.

Bedankt Lucien. Wat ik me wel afvraag is de escalatie die mogelijk ontstaat als toeleveranciers weet krijgen van een faillissementsaanvraag. Als het bedrijf nu op het randje hangt dan is de kans groot dat het heel snel fout gaat en je helemaal geen verhaal mogelijkheid meer hebt. Maar dat zijn risico's die TS samen met een specialist zoals Lucien en/of Steven zou kunnen inschatten. Vroeg me ook af of de licentie (inmiddels) is opgezegd en of de onbetaalde rekeningen worden betwist?

Ik zou beginnen bij TUV. Al denk ik niet dat dit voor kleine aantallen een haalbare kaart is. Om aansprakelijkheid te voorkomen, als je dat risico zo veel mogelijk wil uitsluiten, zou ik zeker ook naar leveranciers zoeken binnen Europa, zeker bij een product met brand en elektrocutie-gevaar. Of een goede verzekering afsluiten. :)

Heb geen verstand van incasso maar dan lijkt mij een kort geding handig, snel en relatief goedkoop. Maar dan is het op zijn minst vreemd dat Brinkhof zoiets niet heeft geadviseerd. Is daar een reden voor vraag ik me dan af? http://www.e-legal-incasso-advocaten.nl/ is een HL lid en weet vast meer. Heb hem een PM gestuurd.

En deze dan. Gewoon van Philips. Of deze op Ebay. Ik begrijp wat je bedoelt, denk ik. Maar is het ook zo dat alle types een goedkeuring moeten hebben? Is het niet zo dat bij vergelijkbare technologie er meestal sprake zal zijn van zogenaamde self certification. Met andere woorden ben je niet op zoek naar zaken die er niet hoeven te zijn, namelijk 100% getest inclusief een certificaat voor elk type?

Ik neem aan dat er een reden is waarom men niet meer betaalt. Is er gewoon geen geld meer of heeft men inmiddels de overtuiging dat het patent of de patenten niet zo hard zijn als eerst werd gedacht? Dan kan men nietigheid vorderen of gewoon niet meer betalen met het idee een sterke of zelfs zeer sterke zaak te hebben. Lijkt mij werk voor een (heel goede) gemachtigde. Die is ook niet goedkoop maar kan als het goed is wel je kansen inschatten.

Niet gehinderd door veel kennis ter zake gewoon even Google gebruikt. Heb het gevoel dat we door een bakker naar een recept voor brood worden gevraagd. Maar dat zal wel door het gebrek aan kennis komen. ;D Wellicht eens aan Wouter vragen. Neem aan dat hij ook als groothandel fungeert.

Ik zou, of helemaal niets doen, ze hebben immers nog steeds niet geprocedeerd in Nederland of anders (beter in mijn ogen) een briefje sturen volgens deze blauwdruk De redelijke vergoeding is prima te onderbouwen met de prijzen die elders voor dezelfde foto worden betaald.

Niet reageren, op de factuur in dit geval, is vaak best een goede tactiek. De boosheid van de tegenpartij is inmiddels waarschijnlijk een stuk minder. Gewoon een briefje of mail dat alles netjes is verwijderd met een excuus en de opmerking dat het voor jou hiermee opgelost is. Met de vriendelijke groeten aus Holland. ;D Helemaal niet meer reageren zou escalerend kunnen werken. Maar dat is psychologie van de koude grond mijnerzijds. 8)

Die bewijzen geven ze niet omdat daar al heel vaak naar is gevraagd. Ze antwoorden waarschijnlijk dat ze die bewijzen pas bij een eventuele rechtsgang op tafel leggen. Wat bedoel je precies met "collega"? Dat er al voor betaald is door een ander bedrijf doet volgens mij niet ter zake omdat je aangekochte licenties niet door kan verkopen tenzij het natuurlijk om één en het zelfde bedrijf gaat en dan nog moet je naar de voorwaarden kijken in de desbetreffende licentie. Vaak zijn die heel beperkt.

Ja, zo doen ze het vrijwel allemaal. Of dacht je dat theemerken zelf theeplantages hadden? Je koopt product X in en verpakt het als merk Y. Jij bent dan uiteraard verantwoordelijk en aansprakelijk voor dat product. Je loop geen grote risico's maar je mag geen omgepakte goederen verkopen waar een of meerdere patentrechten rusten. Normaal gesproken zal een wasmiddelfabrikant daar niet zo'n punt van maken zolang het kleinschalig blijft maar met het ompakken zet je als producent ook de deur open voor een kopie. En dan verdien je er niets meer aan. Bij scheermesjes zie je dat al.

Als je kan bewijzen dat de commerciële waarde en dus de schade veel lager is dan de rekening zou ik een veel lager tegenbod doen en als dat niet geaccepteerd wordt het gewoon laten zitten. Naar mijn weten procederen ze (nog) niet en als ze dat wel gaan doen pakken ze geen zaak waar op voorhand de hoogte van de claim al ter discussie stond.

Is nog lastig om de 'schade' te bepalen als de rechthebbende zijn foto's doorgaans niet verkoopt. ;) Inderdaad. bron Ius mentis Daarmee is de directe schade van een door een concurrent zelf genomen foto in mijn ogen nihil, immers waar je niet voor betaald hebt kan geen schade opleveren. Er kan nog wel sprake zijn van andere schade, bijvoorbeeld omzetverlies maar daar lijkt me in een heel andere geografisch gebied geen sprake van. Ik zou dus de gegevens van die zogenaamde rechtmatige eigenaren nagaan. Laat hem de eventuele schade maar aantonen en daarna zou ik eventueel een tegenbod doen. Procederen zal inderdaad niet snel gebeuren maar voorkomen is altijd beter dan genezen.

Bij Credit Card bedrijven wordt al heel lang aan data mining gedaan. Niemand zal daar van opkijken en er is volgens mij ook niemand die zich daar ooit zorgen over heeft gemaakt. Je krijgt leuke inzichten met deze data. Bijvoorbeeld: Maar nu zijn we als het ware allergisch gemaakt door bedrijven als Facebook en Google. Denk maar aan de reuring die ontstond rond Watsapp. En dan is die niesbui nog maar net klaar en dan komt ING er met een stevige dosis pollen overheen. Ook nog in een tijd dat ze storing op storing hebben met online bankieren en daar de klant de schuld van geven. Wat ik dus vooral vreemd vind is de timing. Het zou zomaar briljant kunnen zijn achteraf maar vooralsnog is het uitermate knullig en onprofessioneel.

Mooi product dat ik vorig jaar op een camping in Umbrië zag maar dan met de kooltjesmaker aan het eind. Toen werd het een Umbrische bbq genoemd. Erg leuk om zo de koken. Wel heel warm. Ik vraag me wel af of een webshop met showroom op afspraak gaat werken? Heb je hier positieve ervaringen mee met andere producten? Je zal best wat verkopen, en mogelijk wil je het bewust beperkt houden, maar ik zie meer potentie. Mij lijkt het zeker ook de moeite om een goede groothandel te zoeken en zo de hele recreatiemarkt te bewerken. Ik ken wel een groothandel die meer van dit soort producten heeft maar nog niet deze. Ook zij moeten regelmatig met wat nieuws komen. Het lijkt mij bij uitstek ook een product om te plaatsen op een wat ik maar even "veldje" op de camping noem. Wellicht kan de campingeigenaar de braai verhuren of werken met een reserveringssysteem. Voor mij zou het zeker een meerwaarde hebben als ik wist dat er een of meerdere beschikbaar waren op een camping. Bij uitstek de manier om de andere campinggasten te leren kennen. Heb de website even vluchtig bekeken en daar moet meer beleving in. Mij lijken youtube filmpjes een must om de beleving over te brengen. Bij de voorwaarden lees ik dat jullie zelf "de Gebruiker" en dat is toch op zijn minst verwarrend.

Vreemd dat de media het meteen op één hoop gooien met data mining zoals o.a. Google en Facebook dat doen. Dat laatste is soms heel irritant. Meest irritante vond ik de dag na mijn verjaardag (wordt al een dagje ouder ;)) de advertentie voor incontinentie materiaal voor mannen op Facebook. Snap nu soms nog niet dat ik me niet meteen heb afgemeld. Minder moeite had ik met de advertenties waarin opgemerkt werd dat heel veel vrouwen van mijn leeftijd interesse in mij zouden hebben. ;D Maar wat ING wil doen heeft niet veel te maken met het schieten met hagel zoals Facebook maar juist met extra service. Als ik al jaren te veel betaal voor mijn energie of een verzekering dan wil ik dat wel weten en als ik regelmatig uit ga eten ben ik wel in voor een superaanbieding in een goed restaurant. Zeker als ik daar zelf voor kan kiezen. Dat ze het in alle openheid doen en meteen uitleggen dat er niets zonder toestemming gebeurd wordt "beloond" met hoon en scepsis. Of dat slim of juist dom was zal de tijd leren. PS: Ik heb geen aandelen ING en ook geen ING pas trouwens.

Nurecht heeft gereageerd. Zoals te verwachten komen ze met dezelfde relevante wetgeving en uitgangsputen die daarbij zijn gegeven. Nurecht is het dus in grote lijnen eens met onze eerdere conclusie (na de post van Ludi) en is vooralsnog niet in voor te toekennen van extra rechten. Ook niet mbt tot het theezakje.

Tja, een theezakje, een vaatwastablet in een folie, een scheermesje, voor mij part een verpakte tampon dan zit je wat mij betreft op een grens of net daarover omdat dat in de winkel zeker niet mag maar ik kan me voorstellen, analoog aan de voorbeelden van prof. Loos, en het voorbeeld van de blisterverpakking, dat je net wat verder mag gaan dan je in de winkel zou mogen dat een rechter een afweging zou kunnen maken in het voordeel van de consument en de consument toestaat om het product retour te sturen waarbij 1 zakje enz wordt verrekend met de aankoopprijs. Hier zijn we het dus eens. 8) Maar dat was natuurlijk niet het twistpunt. Mag iemand een (niet verzegelde) fles shampoo openmaken zijn/haar haar wassen en de zaak terugsturen? Ik heb geconcludeerd dat de fles is niet meer te verkopen is en daarmee de schade gelijk is aan de aankoopprijs. Omdat de consument ook de verzendkosten terug moet dragen is herroepen in de praktijk niet aan de orde omdat weggooien voor de consument goedkoper is. Het zelfde geldt mi.i voor alle niet per portie verpakte goederen omdat, zoals ik eerder betoogde, de verkoper de kwaliteit en de veiligheid niet meer kan garanderen en hij dus naar de maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet verplicht kan worden de aangebroken terug te moeten nemen onder aftrek van de schade van 1 slok, wasbeurt enz. Het product is onverkoopbaar en de schade dus gelijk aan de verkoopprijs. Wellicht moet je de vraag in deze alinea eens voorleggen op het rechtenforum en dan ben ik benieuwd hoeveel juristen het met jou eens zijn?

Je mag als ondernemer zelf kiezen aan wie je wel of niet levert. Zeker als er nog geen sprake is van een handelsrelatie. Daar kunnen diverse redenen voor zijn. Is het omdat ze verkopen op rekening naar het buitenland te riskant vinden zou je kunnen afspreken dat vooraf betaald wordt. Als er sprake is van een beperking die contactueel aan hem opgelegd is dan lukt het wellicht om een keer via een Engels bedrijf te kopen, of je dat nu zelf opzet of niet, maar daarna heb je kans dat de volgende leveringen mislukken. Het kan ook dat de productie capaciteit beperkt is en men eerst de Engelse markt wil ontwikkelen. Dat zag ik recent bij opblaasbare voortenten voor caravans. Ik zou inderdaad eens goed doorvragen waarom ze niet willen leveren en de oplossing zoeken aan de hand van die informatie.

Maakt niet zo veel uit of een product werkelijk sneller bederft na uitproberen, je kan de kwaliteit eenvoudig weg niet meer garanderen bij een verbroken zegel (zie mijn vorige post) en daar ben je wettelijk toe verplicht. Dus cosmetica die verzegeld is mag je m.i. na verbreken van de verzegeling uitsluiten van het recht van ontbinding. Hier zijn we het al over eens. Behalve alfatrion dan. ;) Daarmee vervalt ook de relevantie van de vraag voor Romano of iemand verbruiksartikelen letterlijk gedeeltelijk mag consumeren in het kader van het recht om een product uit te proberen. Maar de vraag blijft interessant voor andere ondernemers op HL die geen verzegelde producten verkopen maar wel een verbruiksartikel, zo zijn er bijvoorbeeld diverse mensen hier die thee verkopen. Mag een consument de verpakking openen en een kop thee zetten? Volgens prof. Loos mag iemand wel een waterkoker proberen om een kopje thee te zetten (analoog aan koffie) maar hij spreekt nergens over het recht om ook een theeverpakking te openen en gedeeltelijk (beperkt) te consumeren. Nogmaals, wellicht kan hier geen beroep worden gedaan op Artikel 230p nieuwe wet maar wel op de beginselen van Burgerlijk Recht. Heb ergens een artikel gezien dat neerkomt dat als men misbruik maakt van een recht, dat recht vervalt. De juristen (genieten lekker van het weekend) weten wel waar ik dan op doel. Wellicht afsplitsen in een nieuw topic?