renep

Dus volgens het vof-contract met je vennoten en volgens de bank zit je nog in de vof, maar volgens het handelsregister niet meer? Vreemd. Als het vof-contract hier niet duidelijk over is, dan moeten jullie denk ik onderhandelen over de voorwaarden en het preciese verloop van de uittreding, en de bereikte overeenkomst op papier zetten. Daarna kan iedere partij naleving door de andere partij afdwingen. Nu zitten jullie op elkaar te wachten om de eerste stap te zetten en gebeurt er kennelijk niets.

Als ik rechter was van de incassozaak die zou kunnen komen, en ik zag staan: In de onderhandelingsfase die voorafgaat aan de overeenkomst: In de bevestiging van de bereikte overeenkomst: ... dan zou ik er niet veel moeite mee hebben om te oordelen dat kennelijk €0,125 per woord is afgesproken. Dat staat er namelijk. Bij een verschil van een factor 10 zou ik bovendien naar de redelijkheid kijken. € 0,125/woord komt in de buurt van normale tarieven voor tekschrijverij, € 0,0125/woord krijg je alleen bij kinderarbeid in lagelonenlanden en moet kennelijk een typefout zijn. Maar ik zou je wel in de gelegenheid stellen om met contracten, teksten en facturen aan te tonen dat het in jouw sector gebruikelijk is om € 0,0125/woord te betalen en dat de tekstschrijver dat zo begrepen moet hebben. Dan zou het aan de tekstschrijver zijn om uit te leggen waarom ze "dat is prima" zei na de absurde mededeling "Ik betaal op dit moment 1,25 cent per woord", hoe volgens haar de overeenkomst een factor 10 hoger is uitgekomen en hoe ze dat (bijvoorbeeld met e-mails) kan onderbouwen. Als zij zou zeggen "we hebben er nog eens over gebeld en toen bleek dat de opdrachtgever een typefout in die 1e mail had gemaakt, in de opdrachtbevestiging heeft hij dat gecorrigeerd", dan zou ik geneigd zijn dat te geloven. Dat zou eigenlijk best een interessante rechtszaak zijn :)

Wat zijn jullie precies overeen gekomen over de uittreding en afhandeling? Ben je per 31-12-2010 uitgeschreven als vennoot in het handelsregister?

Een tekstschrijver die dt-fouten op basisschoolniveau maakt, dat verklaart misschien het lage tarief. Ik lees hier geen eenduidige overeenkomst over het te betalen tarief in. Als de later gestuurde opdrachtbevestiging daar wel duidelijk over is, dan geldt die, lijkt mij.

Als jij aandeelhouder van de bv was, dan hoor jij te weten wat zijn status is, niet wij. Als het ding is ontbonden en vereffend, dan is hij op enig moment opgehouden te bestaan. Dan valt er niks meer te activeren en kun je alleen nog een nieuwe bv oprichten.

Huh? Wat zijn dat voor maffe teksten en tekstschrijvers waarover je middelt? Voor freelance tekstschrijvers moet je eerder denken aan 10 tot 40 cent per woord. Misschien was het een heel naïeve particulier, die in eerste instantie aannam dat de eerste de beste opdrachtgever wel een redelijk en gangbaar tarief zou voorstellen. Na een beetje zoeken en schrijven kwam ze er waarschijnlijk achter hoe absurd de afspraak was, en heeft ze de kans maar aangegrepen om tenminste in de buurt van een normaal tarief te komen.

Plein+ is kennelijk geen betrouwbare journalistieke nieuwsbron. Er is geen motie aangenomen om het urencriterium af te schaffen, er is vooralsnog slechts een kamermeerderheid voor een verzoek aan de regering om een onderzoek in te stellen naar alternatieven. Om precies te zijn luidt de aangenomen motie: Bron: Tweede Kamer Of er t.z.t. voor een alternatief opnieuw een kamermeerderheid is, moet nog maar blijken.

Dan kan ik me voorstellen dat je medevennoot de accountant eens naar de administratie wil laten kijken, want je gebruikt de gezamenlijke onderneming zonder medeweten van hem of haar kennelijk als privébank.

Je kunt een overeenkomst niet eenzijdig maken, die kun je alleen met 2 of meer personen/partijen aangaan. Maar fungeert hij kennelijk wel als basis voor de samenwerking? Of is dit alleen een eenzijdig concept dat je mede-vennoot nooit geaccepteerd heeft? En wat staat er in dat concept-contract over staken/ontbinden/splitsen? Los daarvan vraag ik me met Joost af of je niet te snel overgaat tot denken over splitsen. Het enige wat er aan de hand is, is dat je mede-vennoot kennelijk verrast is door bepaalde geldhandelingen. Nu kun je zeggen dat die boekhoudkundig correct zijn, maar dan moet je niet verbaasd zijn dat de accountant de boekhouding opvraagt om de verantwoording te kunnen checken. Een verzoek om verantwoording is toch nog geen blijk van wantrouwen? Ik zit zelf ook met de financieel-administratieve rol in een vof , en het zou bij mij niet opkomen om geldhandelingen te verrichten die voor mijn mede-vennoot als een verrassing komen. Heb je daar misschien een communicatief steekje laten vallen?

Hoe zou je tegenover je zakenpartners willen vastleggen dat jij de stekker er niet halverwege kan uittrekken? En hoe kun je van je zakenpartners vragen te investeren in een onduidelijk avontuur, zonder de mogelijkheid op enig moment te stoppen met verdere investeringen? Ik heb uit het verhaal een beetje de indruk dat jij alleen het idee inbrengt, en je zakenpartners de concrete investeringen in de vorm van werkzaamheden, waarbij jij zekerheden wilt, die je ondertussen aan jouw zakenpartners niet kunt bieden. Misschien moet je een stapje terug doen, blij zijn dat je zakenpartners met je mee willen gaan, en het risico accepteren dat ze ergens een grens trekken.

Nee, bemiddeling is iets totaal anders dan detachering.

Ik ook.

Het grootste probleem daarmee is dat je (althans volgens het contract) compleet machteloos staat als het detacheringsbureau te laat of niet betaalt. En je loopt inderdaad een dubbel debiteurenrisico: dat van de eindklant én het detacheringsbureau. Ik zou deze voorwaarde dus weigeren. Wat is het argument? Daar zit iets in, want als ze jou moeten betalen voordat ze zelf betaald krijgen, hebben ze een financieringsprobleem. Voor de bank is dat overigens goed nieuws, want die verdient daaraan. Je kunt daaraan tegemoet komen door een langere betalingstermijn te accepteren, dan heeft het detacheringsbureau geen overbruggingsfinanciering nodig.

In plaats van awards uit te delen voor een beetje googlen, kan je werkgever misschien beter studieboeken uitdelen, of geschoolde werknemers in dienst nemen. Niks nieuws onder de zon, compressie wordt behandeld bij het vak informatietheorie in de opleiding wiskunde, informatica of elektrotechniek. Hop, aan de studie. Maar om de een of andere reden zit compressie in de hoek van koude kernfusie, bolbliksem en perpetuum mobile, waar steeds weer andere schimmige uitvinders de suggestie levend weten te houden dat ze iets bijzonders bedacht hebben, en waar mensen geloven dat je zonder kennis iets spectaculairs kunt creëren.

Het ís een huidige compressietechniek. Microsoft wil het zelfs toepassen voor dynamisch geheugenbeheer in Windows 8, las ik laatst (kopje "Memory combining"). Sinds de jaren 70 doen operating systems hun best om memory pages met identieke inhoud te combineren en pas fysieke kopieën te maken als een van de pages wordt gewijzigd (copy on write). Zoiets kun je ook doen met de inhoud van bestanden. Je gaat op zoek naar meervoudig voorkomende blokken data en vervangt die door verwijzingen naar één exemplaar ervan in een referentietabel. Daar kun je spectaculaire demootjes mee maken, want een referentie is veel kleiner dan de data die het vervangt. Bij een niet-kritisch publiek kun je zelfs het element 'meervoudig' laten vallen en gewoon de inhoud van de bestanden in de referentietabel stoppen. Wel zo makkelijk. Je gecomprimeerde bestanden zijn dan piepklein (desgewenst past een bepaald bestand in 1 bit, maar 256 bytes klinkt spannender), maar je referentietabel is navenant groter.

Dat is een algoritme met een referentietabel, vertelt het filmpje. Met een voldoende grote referentietabel kun je elk digitaal bestand met de Huffman-codering in 1 bit opslaan.

Dat is geen kwestie van raadzaam of interessant, het is op een zeker moment wettelijk verplicht. De verplichting je bedrijf in te schrijven begint als je bedrijf van start gaat (binnen een week, meen ik), niet pas als de verkopen beginnen. Je leveranciers hebben er namelijk ook recht op je bedrijf in het handelsregister te kunnen opzoeken, zodat ze kunnen checken wie er achter het bedrijf zit en waar ze de factuur naartoe kunnen sturen. Dus ja, ik zou me gewoon inschrijven.

Leverancier (de gebruiker) en afnemer (de uitbetalende partij) mogen overeen komen dat de afnemer de facturen opmaakt. Die moeten dan wel voldoen aan de factuurvereisten die gelden voor verkoopfacturen van de leverancier. Dat laatste is zeker van belang als de leverancier een btw-plichtige ondernemer is.

Wat is je vraag aan iemand met die ervaring?

Dat is inderdaad een algemeen geaccepteerde internetstandaard ('zich gedragen' omvat dan o.a. robots.txt respecteren), maar vziw niet juridisch afdwingbaar. Zie bijvoorbeeld Informatieverzamelaars vs. Robots.txt (Bart Beuving, 2008, destijds advocaat): Ik sluit me bij Spanish Connection aan: webcrawlen is op zichzelf toegestaan, maar wat je met de opgehaalde gegevens doet kan juridisch discutabel zijn.

Omdat een rechter ooit bepaald heeft dat de wet zo moet worden uitgelegd (stond op de site van de KvK).

Je kunt voorbeeldbepalingen vinden in openbare overheidscontracten, zoals deze OVEREENKOMST TOT OPDRACHT TEVENS INHOUDENDE AKTE OVERDRACHT AUTEURSRECHT van de Provincie Zeeland.

Je kunt niet zomaar af van een verplichting. Afhankelijk van de situatie kan je klant: [*]de opdrachtnemer in gebreke stellen en naleving afdwingen, en/of [*]de overeenkomst opzeggen Wat de voorwaarden betreft kan je klant zich misschien op het standpunt stellen dat die niet ter hand zijn gesteld en daarom geen onderdeel uitmaken van de overeenkomst. Maar uit dit verhaal is me niet duidelijk of dat nodig is. Alle verantwoordelijkheden van de hand doen in de voorwaarden houdt ongetwijfeld geen stand voor de rechter.

Je paypal-account is een bankrekening. Als je daarnaast een rekening bij abnamro hebt, is dat een 2e bankrekening. De oplossing is om beide in je boekhouding op te nemen en alle afzonderlijke transacties op beide rekeningen in te boeken.

De KvK zelf doet er VZIW niets mee, maar stelt de documenten (tegen een kleine betaling) ter beschikking aan derden. Denk aan concurrenten, kredietbeoordelaars, grote crediteuren, nieuwe zakenpartners e.d. Praktisch gezien zijn je gedeponeerde documenten dus openbaar. De website van de KvK zegt hierover: