Norbert Bakker

25 vakantiedagen op 261 werkbare dagen is een kost van 9,5%. Ziekte vanaf dag 1 zit al in de opslag van 10% verwerkt die al in de factor 1,6 verwerkt zit. Kortom: je betaalt 1,9-1,6 = 30% meer voor iets dat 9,5% kost. Edit: voor de zuiverheid en volledigheid moet je die onderstaande 1,66% meerkosten voor doorbetaling 100% daar ook nog bij optellen, maar voor de conclusie maakt dat weinig uit In die door mij genoemde 10% zit alles, inclusief verzuim tijdens de wachttijd...dus vanaf dag 1. Sec verzekeren (100/70, wachttijd 2 weken) voor zakelijke dienstverlening kost ook geen 10%, maar 1,5-2%: de overige 8 tot 9,5% zijn voor verzuim binnen de wachtttijd, arbo en interventies...en dan schat ik dat nog hoog in. meerpremie 100% ipv 70% uitkering in eerste jaar is ongeveer 20%: in plaats van een verzekeringspremie van 1,25% betaal je dan dus 1,5% En de totale risicokosten van verzuim vanaf dag 1 nemen dan tot van 8,33% naar 8,33% x 1,2 = 10% Om voor een verschil in totale risicokosten van 10, 8,33 = +1,66% een opslag te betalen van 1,9 in plaats van 1,6 = +30,0% lijkt me dus niet alleen rijkelijk veel...maar grenzend aan regelrechte oplichting PS: Leuke materie, oude tijden herleven. :)

Als je het personeel gewoon zelf in dienst hebt, heb je ook al gauw een factor van 1.4 tot 1.5. Deze factor van 1.6 is dus al best schappelijk. Ik zal jullie de vele lange en soms ongekend felle discussies op HL over payrolling en "factoren" besparen, maar 1 ding is mij daaruit wel gebleken: het gaat niet om de factor x maal bruto salaris, maar om de meerprijs van payrolling ten opzichte van de totale werkgeverslasten+risicokosten (oa zieke en arbeidsongeschiktheid, arbo en interventiekosten) bij zelf in dienst nemen. Het verschil is de meerprijs die je betaalt aan payrolling voor de extra flexibiliteit / niet vast zitten aan een contract voor bepaalde of onbepaalde tijd. Voor olie en gas industrie liggen de werkgeverslasten en risicokosten wellicht al op 1,5 x bruto salaris, dus een payrollfactor van 1,6 is een meerprijs van 1.6/1,5= +6,6%. Dat is héél schappelijk...onwaarschijnlijk laag zelfs! Maar voor zakelijke dienstverlening zoals ICT is een payrolfactor van 1,5 of 1,9 vrij hoog : voor die sector liggen de werkgeverslasten op circa 15%, en de totale risicokosten voor kort verzuim (binnen wachttijd), verzekering lang verzuim, kosten arbo en interventies komen niet boven de 10% uit : Voor een werknemer liggen de totale werkgeverslasten + risicokosten dus onder de 125% van het bruto salaris. Dan is een factor 1,5 of 1,9 opeens wel een erg hoge meerprijs voor flexibiliteit en dienstverlening.

Beste Kris, Ik sluit dit topic vanwege een aan zekerheid grenzend vermoeden van een studie- of klantvraag. Dit is de 3e en laatste waarschuwing. Mocht e.e.a. naar jouw mening niet correct zijn, dan gaarne toelichting via PM

Beste Tonio, Een erg vervelende situatie, maar Stamrechtvragen vallen buiten de scope van dit forum. Dit topic gaat daarom op slot. Ik raad je aan je vraag te stellen op een stamrechtforum of goeievraag.nl Tevens advies om een stamrechtspecialist of fiscalist in te schakelen voor jouw ouders en jouzelf. edit: misschien dat een van de stamrechtspecialisten op dit forum je nog een persoonlijk bericht stuurt

Het kwartje valt dus toch nog niet :P :-[ Deze verkoopwinst valt onder deelnemingsvrijstelling, en is dus niet belast met VPB. Maar dat is dus niet zo.

Als de werkmij (of enig andere BV, natuurlijke persoon, ondernemingsvorm of rechtspersoon) zijn/haar IP verkoopt aan een derde, dan is dat belaste winst. Zit dat IP echter in een apart BV en verkoop je (als Holding) de BV met IP als geheel, dan valt die verkoopwinst (onder voorwaarden) onder de deelnemingsvrijstelling.

Beide zijn juist, want beide beweringen bedoelen - heel consistent - exact het zelde

www.mkbase.nl

Beste Zakenvragen, Verenigingen en stichtingen met een maatschappelijke of ideële doelstelling behoren niet tot de doelgroep van Higherlevel. Zie onze forumregels. Dit topic gaat daarom op slot.

Probleem is kennelijk dat het wel gebruikelijk is, maar niet per sé zinnig of praktisch. Dat geldt overigens voor wel meer bepalingen in (standaard) arbeidsovereenkomsten (...om nog maar te zwijgen van het standaard VOF-contract) Het is een op zich correcte maar erg grove manier van begrenzen. Daar zijn veel betere manieren voor De echte 'fout' zit 'm hier in het niet nader definiëren van het begrip cataloguswaarde. Bedrijven die gepokt en gemazeld zijn in bedrijfauto's voor werknemers (lease of eigendom), begrenzen niet de catwaarde maar leggen een maximaal budget vast (bij een vast kilometrage) of een maximale kilometerprijs. En beschrijven desgewenst dat het een representatieve gezinswagen (sedan, hatchback of station) moet zijn uit een bepaalde categorie en met een courante kleur.

Zie mijn aanpassing: normaliter is het de catwaarde waarover de bijtelling berekend zou worden als er wel sprake was geweest van bijtelling. Dat is de consumentencatalogusprijs inclusief bpm en btw Ik snap het, maar begrijpen doe ik het niet ;). Catwaarde en leaseprijs kennen geen lineair verband: Een duurdere auto kan een veel lagere afschrijving en lagere onderhoudskosten hebben, en daardoor een lagere leaseprijs. De kosten voor de vennootschap zijn voorspelbaar en beheersbaar door de leaseprijs en de kosten van meer- en minderkilometers Daarvoor zijn er lease-categorieën. Alleen lease toestaan in categorie B, C of D tot een bepaald maximum maandbedrag bij X km is meestal afdoende.

Voor de werknemer de cataloguswaarde waarover de bijtelling (*) berekend wordt. Dus de consumentenprijs incl. BPM incl. btw Waarom? Wat is het nut of belang voor de werkgever van het vermelden van dit maximum? (*)= ongeacht of er daadwerkelijk sprake is van bijtelling.

Ja...uiteraard. Het is een privé vermogensbestanddeel dat te gelde kan (en zal) worden gemaakt. Stoppen met ondernemen vanuit een eenmanszaak, gaan werken vanuit een (vastgoed)holding-werkmaatschappij en zorgen dat je voldoet aan alle eisen van goed bestuur (m.a.w. geen bestuurdersaansprakelijkheid) Het is - bij huidige wet- en regelgeving - het een of het ander: of je kiest voor de ondernemersfaciliteiten van de eenmanszaak, of je kiest voor de afscherming van je privé vermogen (waaronder het vastgoed) in een BV. You can't have both...

ik wel: Niet. Het gaat namelijk niet om het wel of niet betalen van belastingen als niet-ingezetene, maar om het betalen van sociale premies. Als niet-ingezetene kunt je je recht op AOW ook vrijwillig blijven opbouwen : dat kost jaarlijks 17,9% premie over het wereldinkomen (met een maximumpremie van € 5.088,- per jaar en een minimum van € 508,-)

Dat klopt , maar wereldwijde kostprijsdekking is gewoon verzekerbaar, via expat- of global traveller dekkingen. In principe kan iemand die volledig zonder vestigingsland of -plaats is, zich gewoon goed verzekeren.

Wie zegt dat ie een sociaal vangnet nodig heeft? Niets mis mee met iemand die zijn/haar eigen broek op kan houden, toch?

In aanvuling op Hans: als inderdaad sprake is van inbreuk op merken, patenten en/of auteursrecht (bij slaafse nabootsing per definitie) dan kan de rechthebbende jou niet alleen verhinderen dit product te verkopen, maar ook beslag leggen op jouw voorraad, eisen dat deze vernietigd wordt (op jouw kosten) en derving claimen. Die derving is minimaal gebaseerd op de door jou met deze producten gerealiseerde winst (die ben je dan sowieso kwijt), maar kan ook hoger uitvallen als wordt uitgegaan van de hogere verkoopprijs en -marges van de rechthebbenden. Lang verhaal kort: een zaak om zeer serieus te nemen. Heb je je aansprakelijkheidsverzekeraar al geïnformeerd of heb je op een of andere wijze de mogelijkheid van juridische ondersteuning?

Yep, maar daar helpt een BV meestal ook niet tegen. Een BV dempt bepaalde externe risico's (oa aansprakelijkheden zoals inbreuk op auteursrecht, wat overigens ook gewoon goed verzekerbaar is) en kan - mits je niet borg moet staan of privé meetekenen - ook de gevolgen van financiële verplichtingen beperken, maar zonder inkomen kun je nog steeds je hypotheek niet betalen Net als niet-huiseigenaren: door risico te lopen, maar zo bewust en verantwoord mogelijk

@Hetspel, Dat is dan fout. Omzet doet er totaal niet toe: alles draait om winst. Een BV wordt fiscaal pas interessant vanaf grofweg € 100.000,- winst per jaar per vennoot: in jullie geval dus 200.000,- Euro winst per jaar. Maar je kunt je zelf de moeite - denk ik - sowieso ook besparen uit risicotechnisch oogpunt, want het werkt niet: Qredits verlangt bij een krediet aan een startende BV dat de aandeelhouders/bestuurders ook privé borg staan. Voor een krediet van € 20.000,- betekent dat een borgstelling van minimaal € 10.000,- per persoon. In een VOF ben je beide hoofdelijk aansprakelijk te stellen voor het volledige bedrag ( € 20.000,-) maar deze extra aansprakelijkheid wordt ruimschoots gecorrigeerd door de lagere kosten, fiscale faciliteiten en geen verplichting DGA salaris. Ik denk dat jij en je vriendin de fiscale voor- en nadelen van een BV versus VOF moeten laten narekenen en adviseren door een goede en vooral objectieve boekhouder, accountant of fiscalist in plaats van door een vriend. Dan is de kans groot dat ze daarna heel bewust de keuze maakt voor of helemaal niet doen, of toch via een VOF. De keuze voor een BV bied je in dit geval weinig tot geen extra veiligheid en de zekere kosten over 5 jaar zijn een veelvoud van die € 10.000,- extra onzeker risico.

Ik snap eerlijk gezegd je vraag totaal niet, vooral niet vanwege de toelichting "WW?" in de topictitel die verder nergens meer terugkomt in de vraag. Dus mijn wedervraag is: welke vraag of vragen stel je nu concreet of had je willen stellen? Voorbeelden van duidelijke en concrete vragen zijn o.a.: - heb ik recht op WW? - kan ik de loondoorbetaling en afdracht loonheffing stopzetten? - kan ik uit deze situatie nog enig ander voordeel (oa verrekenbaar verlies, compensatie) halen - wat moet ik nu doen (wat een totaal andere vraag is dan "kan ik hier iets mee doen") Om die eerste vraag (recht op WW) alvast te beantwoorden: Dat hangt af van of jij als DGA verplicht sociaal verzekerd bent. En dat heb ik het over of je dat feitelijk - op basis van de huidige situatie bent -, en dus niet of er ook daadwerkelijk premie voor is afgedragen. Of je verplicht sociaal verzekerd bent hangt af van de aandelenverhouding in de groepsholding. Hoe zijn de aandelen van de groepsholding verdeeld over de uiteindelijke natuurlijke personen achter de tussen- en personal holdings boven de groepsholding? (Graag exacte percentages vermelden, zéér relevant voor het antwoord )

Niet zo handig (understatement). Regel dat een volgende keer a.u.b. vooraf goed. Een verzekeraar vereist melding van de schade zodra je daarvan op de hoogte bent , en daar kun je nu al niet aan voldoen. En mogelijk schaadt een niet-tijdige melding ook de mogelijkheden om de vermiste pakketten op te sporen of via expertise te kunnen vaststellen of het een vermissing of diefstal tijdens transport is of een incomplete levering Is de expediteur een Nederlandse partij? Zo ja, waarom kunnen ze jou die info dan niet alsnog verstrekken? En dan maar hopen uiteraard dat er ook een fatsoenlijke verzekering gekozen is (liefst een met een buyers interests: dan heb je in dit geval ook dekking als onduidelijk blijft of het een vermissing tijdens transport is of een incomplete levering vanuit de fabrikant) Is de expediteur een Buitenlandse partij, dan is de verzekering vermoedelijk ook in het buitenland (China) gesloten. In dat geval...veel succes, die zul je nodig hebben!

off topic: Is dat zo? Toen ik als eenpitter actief was had ik daarover juist afspraken gemaakt met concullega's (uitbesteding werkzaamheden), juist ook omdat een klant niet altijd kan wachten totdat ik weer beter ben en juist ook omdat je zelf over de kop werken terwijl je net weer beter bent niet erg verstandig is. Ik ben de eerste om toe te geven dat dit voor een hoop éénpitters niet kan, of niet eenvoudig te regelen is, maar het merendeel kan dit wél regelen maar heeft er nog nooit over nagedacht.

Dat lijkt me iets voor de modelovereenkomst en de jurist. Ik kan me zo voorstellen dat je daarin bijvoorbeeld vastlegt dat ze wel de intentie heeft om meerdere opdrachtgevers te krijgen, daar ook aantoonbaar inspanningen voor doet, en je bijvoorbeeld een termijn vastlegt waarbinnen dit moet gebeuren. Als je je vervolgens houdt aan die termijn (exit indien niet behaald), dan beperk je jouw risico imho tot acceptabele vormen.

In een standaard VOF overeenkomst staat helemaal niets vermeld over compensatie. Ook in een maatwerk-overeenkomst zou ik dat soort bepalingen overigens sterk afraden bij onverwachte en incidentele ziektegevallen. Essentie is immers elkaars lasten dragen, op basis van wederkerigheid en een evenredige verdeling van kosten en winst. "Compensatie" staat daar lijnrecht tegenover... voor zover het een redelijke termijn (van bijvoorbeeld 3 maanden) niet te boven gaat (Arbeidsongeschiktheid langer dan 3 maanden moet de vennoot zelf opvangen. Daar zijn andere oplossingen voor... heb ik me laten vertellen ::)) Andersom: als sprake is van verwachte en/of chronische ziekte, zijn vormen van compensatie en afspraken daarover juist wel raadzaam, juist om de lasten evenredig te verdelen. Linksom of rechtsom: het gaat om afspraken die je vooraf kunt maken, maar niet kunt gaan wijzigen op het moment dat een situatie zich voordoet.

@Chantal, allereerst welkom op Higherlevel! Inhoudelijk: als ze voldoende verschillende opdrachtgevers heeft én er geen sprake is van een gezagsverhouding zou het zo zeker kunnen. Maar omdat de Verklaring Arbeidsrelatie (VAR) per 01-01-2016 wordt afgeschaft zul je een goedgekeurde modelovereenkomst voor deze samenwerking moeten opstellen. Ik raad je aan daarvoor contact op te nemen met een ter zake kundige jurist. Je kunt ook op een andere manier inhuren/samenwerken en dat is via stoelhuur (zoals o.a. Kapsalon B doet) : in dat geval draait ze zelf haar eigen omzet, en betaalt ze jou voor het gebruik van jouw ruimte en voorzieningen. Het grote verschil tussen beide concepten is uiteraard van wie de klant is en blijft. Denk daar in ieder geval goed over na.