Norbert Bakker

Ja, je bent als webshop verplicht die € 79,00 heffing aan HBD te betalen. Als je al bij € 79,- heffing moet twijfelen of je webshop rendabel is, zou ik er niet aan beginnen. Bij een verzamelinkomen van minder dan € 18.000,- (dus ook inclusief loondienstinkomen) kun je overigens een verzoek tot vermindering van de heffing indienen. Daarnaast staat in het Regeerakkoord het voornemen vermeldt om de bedrijfsschappen per 01-01-2014 op te heffen, maar het is nog niet duidelijk of dat ook gebeurd. Vaag, de tekst op de site is toch duidelijk lijkt me: Kortom: zodra jij je als onderneming inschrijft bij de KvK en/of bedrijfsmatig verkoopt aan particulieren, ben je heffing verschuldigd aan HBD. Kennelijk is het HBD nog niet geheel duidelijk of je dit als hobby doet of als bedrijf, maar zodra jij je inschrijft bij de KvK is die keuze al gemaakt

Poeh, dat lijkt me wel erg weinig. De AOV advieskosten van de Rabo zijn al € 750,-, de onderhoudsvergoeding is € 25,- per maand. Dat is bij elkaar dus al € 1.050,- aan (niet-aftrekbare!) kosten in het eerste jaar, dus dan blijft in deze prognose nog maar € 27,50 per maand over voor de premie zelf! Ik denk dat - los van verzekerd bedrag en wachttijd - gemiddeld € 250,- per maand sowieso een veel realistischere inschatting is voor een schilder; zeker als je rekening houdt met de forse premiestijgingen van interpolis in jaar 2 en 3 door leeftijdafhankelijke premie, indexatie/vaste klim verzekerd bedrag en uitlopende starterskortingen. Het is bij Interpolis niet vreemd dat je in jaar 4 circa 50% meer betaalt dan in jaar 1.

Ken jij de vrijstellingsregeling?

Je kunt te zijner tijd natuurlijk ook eens contact opnemen met mede HL lid Jamie van Soest

Mijn ervaringen met business clubs:

Beste Desteef, Higherlevel is een ondernemersforum. Vragen voor of over een VVE horen hier niet thuis. Dit topic gaat op slot. Nee. Het is geen aansprakelijkheidskwestie maar een garantiekwestie. De fabrieksgarantie is verlopen, de wettelijke garantie mogelijk nog niet. Ten eerste is een VVE bij mijn weten geen zakelijke klant maar een vereniging van particuliere woningbezitters waarbij geen bedrijf of beroep wordt uitgeoefend. Ten tweede zijn de bepalingen over wettelijke garantie ook op B2B leveringen van toepassing. particulier, VVE of grootzakelijke klant maakt dus niets uit.

Vraagjes: [*]In hoeverre heb jij nu gebeld met die bouwfirma en ze gevraagd of de geboden prijs wel klopt, mede gelet op het feit dat die zelfde schroeven elders fors goedkoper zijn? Weet je al zeker dat geen sprake is/was van een misverstand o.i.d? [*]En Wat heeft het bedrijf zelf als reactie gegeven op de vraag waarom de prijs vooraf niet bekend was?

Hoewel in eerste instantie bedoeld als een soort zelfpromo-artikel, wel een goede inhoudelijke toevoeging aan de 75 bestaande topics over de FOR op Hl. Maar ik had deze bijdrage gisteren al intregraal gelezen op H**** ;) Paar kritische kanttekeningen: Dit is uiteraard niet zo: je hoeft de opgebouwde FOR niet ineens af te rekenen, je kunt er op dat moment ook nog een direct ingaande lijfrente voor kopen en belastinguitstel blijven genieten. Voor zakelijk dienstverleners gaat je redenatie redelijk op: creëer geen financiële molensteen en stort tijdig tussentijds af naar een lijfrente. Je maakt daarbij geen melding van de terugwenteltermijn, die is wel noemenswaardig relevant. Voor ondernemers met bijvoorbeeld zakelijk vastgoed op de balans gaat jouw verhaal niet op: daar kan het juist relevant zijn om de FOR hoog op te bouwen omdat de liquiditeiten vast in de stenen zitten. Bij verkoop van het bedrijf en het pand komen deze liquiditeiten weer vrij, waarna er een direct ingaande lijfrente aangekocht kan worden ter waarde van de FOR. "Gebruik de FOR waarvoor hij bedoeld is" is hier dus totaal anders! Zonder toelichting is dit onduidelijk. Essentie is dat een ondernemervermogen zakelijk moet zijn. Vandaar dat een zakelijk dienstverlener ook niet onbeperkt kan opbouwen zonder af te storten in een lijfrente: een ondernemersvermogen van een paar ton is niet zakelijk meer te noemen. Hoezo? Deze moet je toch even toelichten. Ik zie niet in waarom de FOR juist voor deze doelgroep interessant is. Het lijkt me dat juist voor oudere zelfstandigen de FOR helemaal geen goed instrument is, de opbouw is beperkt tot 17% van de pensioengrondslag, fors minder dan in menig pensioenregeling. Voor 55- of 60-plussers is vrijwillige voortzetting van de oude werknemerspensioenregeling weliswaar duur, maar een qua opbouw veel beter alternatief.

Beginnen bij het begin: wat zijn de feiten: onder welke condities is er geleverd / wie was verantwoordelijk voor het transportrisico? Wat staat hierover vermeld in de voorwaarden of overeenkomst? Het lijkt me dat je dit zo snel mogelijk moet laten beoordelen door een advocaat, die kan jou ook informeren over de verder te zetten stappen. Onderschat dit niet! . Zoals al eerder op HL is gebleken zijn al eerder ondernemers failliet verklaard die dachten volkomen in hun recht te staan. Dat is namelijk niet genoeg: je moet ook op het juiste moment de juiste (tegen)actie ondernemen.

Wat is het nu? een relatiebeding of een concurrentiebeding, of wellicht beide? Het verschil daartussen is erg groot en erg relevant! Een relatiebeding betekent dat jij als zelfstandige mag handelen zolang je niet aan de klanten van je werkgever komt, maar een concurrentiebeding kan betekenen dat je gedurende 6 maanden in een straal van zoveel kilometer van je oude werkgever niet werkzaam mag zijn, dus ook niet als zelfstandige! Voordat HL leden hier weer ellenlang gaan lopen doorzeuren ( ;)) over relatiebeding of concurrentiebeding, doe mij een grote lol en vermeld gewoon hier even de exacte - dus letterlijke - tekst van dat beding. Dan kunnen de specialisten gelijk aangeven of dit een relatie- of concurrentiebeding is, en kan de rest van de HL leden zich focussen op het plan zelf.

Dat lijkt hier inderdaad aan de orde ;) Dat lijkt me juist ERG relevant. Als het een derde partij is wil je graag verhaal plegen. Als het een eigen bedrijf is meestal juist niet. Anders had het ook weinig zin om het IE in een aparte BV te stoppen! Hooguit kun je de schadekosten intern doorbelasten naar de kostenplaats van de veroorzaker, maar dat is een boekhoudkundige aangelegenheid, geen juridische. Als de schade verzekerd is op een beroepsaansprakelijkheidsverzekering is het sowieso niet relevant: die verzekering dekt desgewenst het hele vennootschappelijke structuur van holding tot werkmij, inclusief IE BV. Verder intern regres is een interne kwestie: verzekeraar bemoeit zich daar niet mee. Interne aansprakelijkheid is ook uitdrukkelijk niet verzekerd, alleen de externe aansprakelijkheid richting klant/eindafnemer Als bestuurder ben je dat niet verplicht. Een bestuurder bestuurt de vennootschap, en dit is simpelweg geen bestuurshandeling. Op grond van goed ondernemerschap en ter beperking van verdere aansprakelijkheden dient na een eventuele fout de software uiteraard gecontroleerd en indien nodig aangepast te worden. Maar dat is iets totaal anders dan een eigen bedrijf aansprakelijk stellen voor de schade Mismanagement is nog geen bestuurdersaansprakelijkheid.

Uiteraard is dat ook een van de belangrijke criteria van beoordeling door een verzekeraar. Ik raad ook sterk aan om de contracten te laten opstellen of te laten beoordelen door een ter zake kundige jurist of advocaat. Het liefst ziet een verzekeraar meerdere opeenvolgende exoneratiebedingen. Bij iedere drempel zal de bewijstlast tot terzijdestelling of matiging door een rechter zwaarder zijn. Daarnaast ziet een verzekeraar bij voorkeur niet dat de maximale schade in de aansprakelijkheidsbeperkende bedingen uiteindelijk wordt beperkt tot het bedrag waarvoor het bedrijf verzekerd is, maar een lagere limiet. Zoals een verzekeraar dat omschrijft: "laat niet het achterste van andermans tong zien". In de modulaire branchevoorwaarden van ICT Office wordt de aansprakelijkheid beperkt tot € 1.000.000,-. Ook als uit oogpunt van risico de verzekerde sommen hoger zijn, wordt bij voorkeur wel deze limiet gehanteerd m.a.w. er wordt op dit punt dan niet in de overeenkomst afgeweken van de algemene voorwaarden

Als zowel BV1 als BV3 eigendom zijn van dezelfde (natuurlijke) personen heeft dit toch geen enkele zin? Alleen als de bestuurders van BV3 besluiten om hun eigen holding BV1 aansprakelijk te stellen. Dat lijkt mij een zeer onwaarschijnlijk scenario, tenzij je dit juist zelf bewust wil doen. Ik zie het nut er echter niet van in... Nogmaals: een schadelijdende van BV3 kan niet zo maar BV1 aansprakelijk stellen als BV3 de claim niet kan dragen. Dat kan pas bij bestuurdersaansprakelijkheid. Een softwarefout of beroepsfout is geen bestuurshandeling, en levert dus ook geen bestuurdersaansprakelijkheid op. De programmatuur IS het IE. De programmatuur is eigendom van de IE-holding, die deze software vervolgens ter beschikking stelt aan een werkmij die de software exploiteert. Eindgebruikers van de software hebben - mits goed contractueel geregeld - alleen te maken met de exploitatiemaatschappij.

Hoezo zou de holding daar onderdeel van zijn of worden behoudens bij bestuurdersaansprakelijkheid? Ik heb/krijg geen goed beeld van de vennootschappelijke structuur die je hier voorstelt. Er is een bedrijfsholding met daarboven personal holdings en onder de bedrijfsholding hangen 1 of meerdere werkmaatschappijen. Puur oordelend uit oogpunt van risico (en dus niet kijkend naar fiscale aangelegenheden) is het van belang om risico en eigendom IE te scheiden. Waar dat gebeurt is feitelijk niet zo relevant, zolang het maar plaatsvindt boven of buiten de werkmij. Iedere extra laag tussen risico en IE is mooi meegenomen, maar bij het goed uitvoeren van de bestuurshandelingen niet noodzakelijk. IE in de bedrijfsholding plaatsen lijkt mij dus ook een alternatief, en de exploitatie daarvan vervolgens in 1 of meerdere werkmaatschappijen. Soms wordt er voor gekozen om IE in een aparte vennootschap naast de bedrijfsholding te plaatsen - of tussen bedrijfsholding en werkmaatschappijen. Of zelfs geheel separaat van het bedrijf in een nieuwe venootschap die eigendom is van de personal holdings maar verder geen verband heeft met het bedrijf zef. De redenen waarom dat gebeurt zijn meestal fiscaal/bedrijfseconomisch van aard. Ook is het soms een vehikel waarmee later eenvoudiger externe investeerders aangetrokken kunnen worden voor specifieke IE zonder dat investeerders dan ook direct een belang krijgen in het bedrijf dat het IE uitnut/gebruikt. Voor dat doel wordt dan per specifiek IE een aparte BV opgericht; het us handig/verstandig om hier al bij aanvang rekening mee te houden zodat er later geen sprake is van verkoop bij het verschuiven van IE van de ene naar de andere BV. (Tenzij je dat uiteraard juist wel specifiek wil... daar zijn ook genoeg redenen voor te vinden) Al met al lijkt me dit ook vooral een kwestie van om de tafel gaan zitten met een goede fiscalist: scheiding van het risico kan op meerdere manieren, maar de fiscale consequenties zijn anders en het is sowieso verstandig om vooraf op de hoogte te zijn van de toekomstige keuzes en de voor- en nadelen van de diverse opties. Dat voorkomt dat je later - als er eenmaal waarde in de BV's is opgebouwd - voor vervelende verrassingen komt te staan bij verkoop of toetreding van een externe financier.

Het is altijd verstandig om IE buiten de risicosfeer van de werkmaatschappij te plaatsen, maar het heeft alleen echt effect als je vervolgens geen fouten in de bestuurdershandelingen maakt. M.a.w tijdig deponeren jaarstukken, belasting op tijd afdragen en geen financiële verplichtingen aangaan waarvan je weet dat je die niet kunt nakomen. Zolang je die bestuurdersaansprakelijkheid vermijdt is het IE veilig in een tussenholding of nevenwerkmij Dat is een vorm van interne aansprakelijkheid. Dat is een keuze, die meestal niet zo relevant is. De eindgebruiker claimt bij de partij waarmee een overeenkomst is aangegaan en heeft verder niets te maken met de eigenaar van de IE, er is ook geen rechtstreeks regresrecht van de eindgebruiker Meestal is 1 bv voor exploitatie IE genoeg. Los van het scheiden van IE en risico werkmij is verzekering contractuele aansprakelijkheid uiteraard ook een overweging. Ik zou in ieder geval aanraden daar offertes voor op te vragen, dat verplicht je verder nog tot niets en je hebt een indicatie van condities en kosten. Daarnaast verzorgt zo'n verzekering niet alleen vergoeding van de claim, maar met name ook de deskundige begeleiding bij schade door ICT specialisten. O.a. toetsing of er wel sprake is van aansprakelijkheid en zo ja tot welke omvang. Dit is ook van belang bij commerciële schikkingen, wat toch de meest voorkomende manier van claimshandling binnen de ICT is

Er is al contact geweest met TS naar aanleiding van een eerdere oproep. Deze hernieuwde oproep heb ik aangepast, zodat het wel voldoet aan de gebruiksvoorwaarden van Higherlevel

Als sociaal experiment zeer interessant en leerzaam: kennelijk kloppen de managementtheorieën binnen grote organisaties niet, of zijn ze op z'n minst onvolledig. Niet meer dan logisch : de meeste van deze theorieën stammen nog uit de industriële revolutie. Het lijkt - afgezien van persoonlijke interesse - dat Semco niet echt een onderwerp voor de meeste HL leden is: die werken niet met 90 personeelsleden en topzware managementlagen zoals Semco deed voordat het experiment begon. En binnen veel kleine organisatie met vennoten en/of personeel wordt van nature al veel meer gewerkt met vertrouwen, openheid en liefde. Ik vind Semler een interessant persoon, Semco een interessant experiment, maar we hebben ook een voorbeeld dichter bij huis: BSO Origin van wijlen Eckart Wintzen. Ik kan iedereen aanraden "Eckart's notes" te lezen

Dit topic gaat op slot. Higherlevel is niet bedoeld voor huiswerk, studie, stage, scriptie en afstudeervragen. Verdere correspondentie kan desgewenst via PM Groet, Norbert HL Moderator.

Los van alle emotie: Wat is er contractueel overeengekomen ten aanzien van het vervoer? Je geeft aan dat daarover niets vermeld staat, wat mij vreemd overkomt. Meestal staat dat ook vermeld op de factuur (bijv. "levering franco" of levering af ....") Wie draagt dus het transportrisico: de leverancier of de afnemer?. bij een B2B levering mag je er niet op voorhand van uitgaan dat het transportrisico voor de leverancier is, zelfs niet als de leverancier zorgt voor verzending via een pakketdienst Bij een franco levering is de leverancier gewoon verantwoordelijk om de schade te vergoeden, bij een af fabriek levering niet: dan moet de afnemer zelf zorgdragen voor dit risico en dat al dan niet verzekeren, bijvoorbeeld bij/via DPD of via een eigen verzekering . De verzekeraar kan dan vervolgens ook verhaal plegen als sprake zou kunnen zijn van ondeugdelijke verpakking.

Done :)

Je hoeft niet voor ieder product een aparte polis af te sluiten. Er zijn webshops die 5.000 artikelen leveren, en dat past in principe allemaal onder 1 polis. Soms echter kan het handig zijn om specifieke producten of bedrijven juist wel apart te verzekeren, bijvoorbeeld omdat deze een hoger risico en dus hogere premie opleveren. Het is dan wellicht verstandig deze op een aparte (duurdere) polis te plaatsen en de minder risicovolle producten op een andere goedkopere polis. In jouw geval kun je bijvoorbeeld denken aan een aparte polis voor de deelnemingen die producten niet van buiten de EU importeren. Jij bent dan namelijk niet aansprakelijk voor schade als gevolg van een productiefout/ondeugdelijk product: in dat geval mag jij de eventuele claim van een schadelijdende wel direct doorschuiven naar de fabrikant of EU importeur.

Dan zou ik dat BV idee nog even parkeren ;). De minimumpremies bij Interpolis liggen rond de € 250,-. Alle door mij genoemde indicatieve premies zijn overigens jaarpremies, en er komt ook nog 21% assurantiebelasting overheen

Hangt heel sterk af van de omzet, soort goederen en de claimshistorie van de betreffende fabrikant(en) in de VS.. Op basis van een omzet van bijvoorbeeld € 100.000,- zou ik rekening houden met premies tussen de 4 en 8 promille, dan komt de omzetgebaseerde premie dus uit tussen de € 400,- en € 800,-. Maar kans is groot dat het sowieso een beursrisico wordt, en dan gelden wellicht hogere minimumpremies. Laat ik eens gek doen en je een advies geven dat ik niet vaak geef (en zeker niet in het openbaar): probeer het eens bij de Rabobank/Interpolis. Die accepteren soms risico's inclusief productenaansprakelijkheid voor premies waar andere verzekeraars nog niet eens de telefoon voor willen aannemen. Of ze dat ook voor voedingssupplementen uit de VS willen doen weet ik niet, maar het is de moeite van het proberen zeker waard!

Nee een doorgeefluik ben je zeker niet. Als importeur van goederen buiten de EU ben jij voor de EU de fabrikant en daarmee volledig en alleen verantwoordelijk en aansprakelijkheid voor schade als gevolg van een ondeugdelijk product. Jij bent aansprakelijk voor de claim van de klant. Jij of jouw verzekeraar moet dit afwikkelen. Vervolgens kan jij of jouw verzekeraar proberen die schade te verhalen op de oorspronkelijke fabrikant in de VS. Of die mogelijkheden er ook zijn hangt af van veel dingen: wegen de kosten van die inspanning op tegen de opbrengsten, zeker als er in de VS geprocedeerd moet worden? En wat ben je contractueel overeengekomen met de fabrikant? Zowaar heb je hier een beetje gelijk en begrijp ik nu pas je verwarring. Ik had me niet gerealiseerd dat ik de term richtlijn ook in andere betekenis had gebruikt. De codex is inderdaad een door de VN beheerde richtlijn = vrijblijvend. Vervolgens is een deel van deze Codex omgezet in Europese wetgeving en dat heet nu eenmaal een "Europese richtlijn"= niet verblijvend. 2 x richtlijn dus, maar met een totaal verschillende betekenis! Ik zou zeggen dat onbekendheid en aarzeling beide hele goede aanleidingen zijn om het gewoon goed uit te zoeken en ik hoop dat ik daar aan heb kunnen bijdragen ondanks de wederzijdse irritaties over toonzetting ;)

Ik pretendeer geen expert te zijn. Ik heb geprobeerd je te laten inzien dat je bepaalde aannames hebt gemaakt die - op basis van mijn kennis en ervaring niet kloppen. In casu: [*]verzekering van meerdere BV's moet op meerdere polissen: dat is niet zo [*]verzekeringen voor voedingssupplementen zijn gruwelijk duur: dat is ook niet zo [*]verzekeraars zijn huiverig voor verzekering van voedingssupplementen vanwege de Codex: ook dat is niet zo. De codex heeft helemaal niets van doen met productenaansprakelijkheid. Boetes voor verkeerde reclame-uitingen of verpakkingen zijn ook helemaal geen verzekeringsissue: er is immers geen sprake van zaak- of letselschade aan derden [*]De codex is wetgeving: dat is niet zo. De Europese richtlijn 432/2012 is wetgeving. Deze richtlijn is wel ontwikkeld op basis van de codex, maar is zeker niet de volledige codex [*]"slechts" een richtlijn is vrijblijvend: ik heb het helemaal niet over een richtlijn, ik heb het over een "Europese richtlijn". Dat is gewoon een ander wordt voor Europese Wet, het enige "vrijblijvende" daaraan is het moment van implementatie in Nationale Wetgeving. Nederland heeft dat direct gedaan op 14-12-2012. Dit zijn wat mij betreft straight antwoorden. Al met al vraag ik me af of jou beweegredenen om over te stappen van emz naar BV wel volledig kloppen of op z'n mist gebaseerd zijn op ongefundeerde aannames die ik - met mijn kennis en kunde - heb getracht bij te stellen Los daarvan: ook als je welbewust overstapt naar een of meer BV's denk ik dat het verzekeren van productaansprakelijkheid nog steeds een zeer verstandige zaak kan zijn. Doe er mee wat je wilt. Het is een vrij land dus je kunt deze mening en dit advies ook volledig naast je neer leggen. Dat is een totaal andere discussie die helemaal niets van doen heeft met jouw vragen. Als jij vervolgens in die discussie verwijst naar een site vol Godwins, dan reageer ik daar inderdaad een beetje cynisch op. De kern van de boodschap (waar ook wat mij betreft best een kern van waarheid in zit!) gaat verloren door een overvloed aan verwijzingen naar Nazi's, Maffiapraktijken en Swastika's.