Norbert Bakker

Hulde Frans, had het zelfde artikel in gedachten (standaard link voor bedrijfsuitjes-vragen). Overigens heeft de Hoge Raad met haar Arrrest van december 2008 nogmaals bevestigd dat er niet persé sprake hoeft te zijn van aansprakelijkheid van de zijde van de werkgever, maar dat de werkgever op grond van diens zorgplicht gehouden is om (niet elders verzekerde) schade van werknemers ontstaan tijdens bedrijfstijd te vergoeden, of daarvoor een passende dekking te bieden.

Ik kan me de wereld eerlijk gezegd niet meer voorstellen zonder de emergendizer. ;D

@Ruben: grappig dat je dat voorbeeld noemt. Ik heb een jaar of 5-6 geleden een risicotechnische discussie gevoerd over uitgerekend dat product, was een casus van een studiedag. Of het toen al in productie was weet ik overigens niet: destijds was het m.i. vooral een gadget voor mokken die onder invloed van hitte van kleur veranderden, vandaar dat ik me ook niet iets kan herinneren over wat het precies voor goedje is en of dat nog voedselveiligheidsrisico's op kan leveren (kennelijk niet dus, anders zou het vermoedelijk niet in productie gegaan zijn) Een van de discussiepunten destijds was toen of het serviesgoed mogelijk onvolledige informatie doorgaf, of dat het een vals gevoel van veiligheid op zou leveren (bijv: hapje is aan bovenzijde en onderzijde niet te heet, maar in het midden wel). meeste aanwezigen toen vonden het een leuke gadget, maar zeker geen vervanger voor een goede oppassende ouder ;). ...maar ja, de techniek gaat uiteraard nog steeds vooruit.

Lees het hele bericht op spitsnieuws (website EZ tijdelijk niet bereikbaar... ???)

Precies, en zoals al in de eerdere PM aangegeven vermoed ik dat een rechter sowieso de termijn van het relatiebeding zal matigen: duur relatiebeding en contracttermijn moeten in een reele verhouding tot elkaar staan. 2 jaar relatiebeding bij een jaarcontract doet dat m.i. niet.

@Tarzaan: zie ook mijn eerdere PM. Hoe vervelend ook, je hebt het mis. Je relatiebeding is gewoon geldig, ook na beëindiging van een tijdelijk contract.

Risicotechnisch gezien (in een notendop): [*]wat zijn de kosten van deze technische / bouwkundige maatregel [*]wat zijn de neveneffecten (gevoeliger voor beschadiging, ongewenste interactie van bep. stoffen met voeding, minder isolerende werking m.a.w. sneller afkoelen van voeding)[*]wat zijn de alternatieven (organisatorische maatregelen: vaste plek voor hete borden, borden niet te heet laten worden, specifiek model voor zeer hete borden, gebruik onderborden, waarschuwing (pas op is heet), common sense (alles wat van het vuur afkomt is heet!) [*]wat is de te verwachten impact (kleine verbranding, op te lossen onder koude kraan, goede bio-feedback: slachtoffers leren het als het goed is snel zonder blijvende schade) Vermoedelijke uitkomst: impact gering, organisatorische maatregelen zijn veel goedkoper.

edit ;D (was leuk, maar we zullen het niet op de spits drijven)

@Rizzorizzo: tuurlijk, was ook een beetje flauw van me. :-\ Als boetedoening: wellicht kun je hier wat zinnigere informatie vinden in reactie op je vraag (edit: 2e opmerking verwijderd, anders blijven we bezig...)

Beetje ironisch nietwaar? Een eigenaar van een site die bemiddelt in betaald advies voor o.a. belastingadviseurs die zelf een vraag voor een belastingadviseur in een gratis forum stelt? ;D

Soms is het ook een optie om de oorzaak van de negatieve schadevrije jaren weg te halen of de gevolgen daarvan (geen of weinig no claim-korting) op andere wijze te vermijden. Dat kan op diverse manieren: [*]neem 1 of meer schades alsnog voor eigen rekening. Geldt zowel voor WA- als casco-schades. Is een kwestie van uit (laten) rekenen wat naar de toekomst toe gunstiger is. [*]verhoog het oorspronkelijke aantal schadevrije jaren. Relatief veel mensen vergeten de schadevrije jaren die ze hebben opgebouwd als leaserijder of als niet-eigenaar van een auto. Bij veel verzekeraars kunnen deze jaren wel alsnog meetellen op grond van een eigen verklaring of leaseverklaring. Hiermee kun je - ook na schade - het aantal schadevrije jaren bij oude of huidige verzekeraar alsnog laten aanpassen. 3 extra schadevrije jaren kunnen net het verschil vormen tussen malustoeslag, geen korting of toch 40% aanvangskorting [*]controleer de schadehistorie. Vooral bij leaserijders worden relatief kleine schades nog wel eens ten onrechte meegeteld in de schadelast (die in een bonus/malus systeem sowieso voor eigen rekening genomen zouden zijn) [*]check "beperkt casco" schades: bij sommige verzekeraars zijn van buitenaf komende onheilen als ruitbreuk van invloed op de no claim , bij andere maatschappijen niet. O.a. bij Centraal Beheer is ruitbreuk van invloed op de no claim korting. [*]onderhandel! Je bent ondernemer dus een autoverzekering is niet het enige bedrijfmatige of ondernemersrisico dat verzekerd is of moet worden. Dit biedt ruimte voor onderhandeling: je wilt je belangen best onderbrengen bij adviseur X of maatschappij IJ, maar dan moet er wel extra no claimkorting worden verleend. Bij totaalrelaties is veel mogelijk, zelfs tot 60% no claimkorting voor een verzekeringnemer met negatieve schadevrije jaren

@ Conny: Helaas. :-[ Werkgevers mogen werknemers tot € 0,19 / km onbelast vergoeden, het meerdere is belast. De vraagsteller wil familie en vrienden een kilometervergoeding geven, dat zijn geen werknemers en daarom is alles belast.

Leuk onderwerp voor een volgende discussie, want ik waag o.a. te betwijfelen of vooral startende BV ondernemers in de praktijk zoveel minder persoonlijk financieel risico lopen. (Kijkend naar eigen ervaringen uit de opstartfase: voor alles en nog wat diende er privé te worden meegetekend ) PS: bedoel je wellicht ZPP-er ;D. Dat is een typo hoor. Maar daarin ben ik kennelijk niet de enige :)

Ik bedoel vooral een kostendekkende premie: dat is de premie waarbij zowel overheid als verzekeraars geen zware verliezen op verzekerde arbeidsongeschiktheidsrisico's lopen. de huidige UWV premie is kostendekkend, premies van verzekeraars ook. Geen extreme winsten, dus ook geen ruimte voor forse tariefsverlagingen. Jammer, maar gewoon de realiteit: arbeidsongeschiktheid is duur, zowel voor werknemers als ondernemers, dus is de verzekering daarvan dat ook. Wat mij betreft mag die aftrek voor iedereen verdwijnen, ZPP-er, ondernemer etc noem maar op. Ik zie namelijk niet in waarom een startende IB-ondernemer deze fiscale cadeautjes wel moet krijgen en een startende DGA niet

Ahem, weer dat wijdverspreide misverstandje: iedere ZZP-er heeft - bij aanvang binnen 13 weken - de mogelijkheid tot het krijgen van AO uitkering/ziekengeld via het UWV. Alleen betaal je dan wel zelf de kosten die de werkgever voorheen voor je betaalde. Daar zit 'm kennelijk dan ook direct het probleem: die prijs is marktconform, dus pittig, oplopend tot 12% van je winst, gemaximeerd tot een premiebedrag van circa € 4.500,- per jaar. Vroeger was een deel van deze verzekering (langdurige arbeidsongeschiktheid van minimaal 1 jaar) voor iedere zelfstandige verplicht verzekerd, sinds de afschaffing van de WAZ is de keuze facultatief: niet verzekeren (erg onverstandig), verzekeren bij het UWV (duur maar accepteert iedereen) of via verzekeraars (doorgaans minder duur maar wel medische selectie) Wel de lusten (uitkering) maar niet de lasten (premie betalen), dat gaat uiteraard niet werken. En fiscaal wordt het al gestimuleerd. Hetzelfde geldt wat mij betreft ook voor de WW: ik zou het - op persoonlijke titel - prima vinden als de WW open komt te staan voor freelancers. Ga er dan echter wel van uit dat de premie daarvoor snel zal stijgen.

M.i. zijn er onder zelfstandigen - ondernemer of niet - geen schijnheilige profiteurs van het systeem. Geen straf zonder voorafgaande wet immers. De discussie gaat wat mij betreft meer over of het systeem zelf niet aangepast / aangescherpt moet worden omdat bepaalde facilitieiten mogelijk -gebruikt worden door mensen die daar eigenlijk - dat is onderwerp van deze discussie - geen recht op zouden moeten hebben (maar dat nu dus nog wel hebben) Niets. Onderwerp van discussie is juist of er misschien meer fiscaal verschil zou moeten zijn tussen ondernemers enerzijds en freelancers met één langdurige opdracht anderzijds

Ik dacht dat Onslow met een oude Ford Cortina prutste? ;D Nee FF serieus en on topic: dat er zowel onder de ondernemers als freelancers onfrisse types rondlopen is wel duidelijk, maar dat doet verder niet af aan dit onderwerp. De vraag is IMHO namelijk niet of het begrip "ondernemer" zoveel statusverhogender werkt dan Freelancer. Ook dat is een interessante discussie overigens, maar dit topic gaat primair over de fiscale faciliëring.

Zowel mijn grootouders als schoonouders waren "kleingrutters" (respectievelijk buurtsuper en groentenman). De zwaarte van dat zelfstandige bestaan deed al hun zoons en dochters al vroeg besluiten: liever loondienst! En het grappige is dat de problemen van dat loondienstbestaan de 3e generatie (ik incluis) juist weer deed besluiten vroeg of laat voor ons zelf te beginnen. ;). Het verschil? Die kleingrutters waren ECHTE ondernemers, redelijk wat van de huidige zelfstandigen zijn dat naar mijn mening niet: een te groot percentage is gelukszoeker met één lange opdracht waar ze in loondienst of bij een detacheerder tegen aangelopen zijn. Ze worden zelfstandig omdat ze hun salaris zo denken te verdubbelen. Grote onzin natuurlijk: want de sprong van een salaris van 50K naar een omzet van 100K is helemaal niet zo groot: je moet je kosten, belasting, pensioen, nabestaandenvoorziening, voorziening kortdurende arbeidsongeschiktheid, verzekering langdurige arbeidsongeschiktheid en last but not least een forse reserve voor slappe tijden er ook van bedruipen. En wie denkt meer over te houden door een groot deel van al deze voorzieningen gewoon niet te treffen, die is zeker geen ondernemer maar een onverantwoorde gokker (die dat maar al te vaak ook niet met de partner besproken lijkt te hebben, blijkt dan als het mis gaat) : ondernemen is geen risico lopen, ondernemen is verstandig en verantwoord risico lopen.

Natuurlijk, net zo als er daklozen zijn die hun vrijheid prefereren boven dat truttige burgermansbestaan..".... (sorry voor vies woord) ;D Nee, ik overdrijf natuurlijk. Maar er zit wel een kleine kern van waarheid in: er is ook een behoorlijke categorie zelfstandigen dat wellicht wel in loondienst zou willen werken, maar er eenvoudigweg niet (meer) voor in aanmerking komt: te ziek, te oud, te duur, gebrek aan opleiding, gebrek aan sociale vaardigheden et cetera. Juist deze categorie is zo typerend wel ZZP-er, tegen wil en dank, maar IMHO zeker geen ondernemer. Goed idee. Zie ook mijn eerdere colum ZZP-er bezint eer ge begint Zeker een interessant onderwerp, alleen jammer dat iets te veel ZZP-ers erg lange tenen lijken te hebben en niet tegen kritiek kunnen, laat staan ironie snappen. Enige tijd geleden een zeer kritische column over startende ZZP-ers geschreven op Sprout, alles gebaseerd op eigen ervaringen. Zowel forum als mailbox stroomde over van scheldpartijen, tot regelrechte bedreigingen aan toe.

Klopt, dit was alleen een reactie op de stelling van Micha Daar kunnen we nog eens op een ander tijdstip en in een andere draad een zinnige discussie over starten want ik ben persoonlijk van mening dat dat juist wel kan werken. Sterker nog: ik ben van mening dat juist de huidige overstimulering van de overheid pseudo-ondernemerschap en zeer slecht voorbereid zelfstandig bestaan aanwakkert. Het verbaast me dan ook niets dat uit recente cijfers blijkt dat relatief veel zelfstandigen (in ieder geval veel meer dan verwacht!) opereren op de rand van het bestaansminimum.

Easy one: de werkgever is de afdrachtplichtige van de sociale verzekeringen en niemand anders, dus is de vermeende werkgever voor de fiscus altijd de schuldige bij het ontduiken van die lasten. werknemers betalen zelf geen sociale lasten (hooguit dat een zeer beperkt deel wel aan hun in rekening wordt gebracht maar dan via de werkgever), en ZZP-ers al helemaal niet (zelfs de vrijwillige ziektewet en WIA verzekering voor zelfstandigen zijn gewoon premies die aan het UWV zelf betaald moeten worden, geen sociale lasten die door de belastingdienst geind worden )Wie dus zeker wil weten geen werkgever maar opdrachtgever te zijn kan zich grotendeels vrijwaren met VAR-verklaringen, G-rekeningen enz. Nota bene: ook als een zelfstandige een verkeerde voorstelling van zaken geeft (o.a. over aantal opdrachtgevers, rechtsvorm of wat dan ook) en je op grond daarvan als werkgever ten onrechte geen werkgeverspremies afdraagt voor een werknemer, is de werkgever de schuldige richting fiscus. je hebt dan hooguit een civielrechtelijke claim op de persoon zelf

De vraag die de fiscus IMHO primair stelt is of er sprake is van verkapt dienstverband m.a.w. het ontduiken van sociale lasten en premies, ongeacht hoeveel of welke categoriën er ook zijn. Daarnaast moet niet vergeten worden dat er ook een sociaal maatschappelijk probleem is: pseudo-ondernemerschap, m.a.w. mensen die met slecht advies of regelrecht valse voorwendselen worden gedwongen tot zelfstandig ondernemerschap en de consequenties daarvan niet of nauwelijks overzien, en zelden of nooit zorgen voor toereikende voorzieningen voor ouderdom, overlijden en ziekte of daar simpelweg het budget niet voor hebben.

Zolangzamerhand ben je wel een uitzonderingsgeval als je ziektekostenverzekering, auto of aansprakelijkheidspolis niet tegen een of andere collectieve korting zijn afgesloten. Toch zegt het wat mij betreft allemaal niets: een collectieve (werkgevers)korting van 45% op je auto bij Centraal Beheer lijkt leuk, maar toch is een andere aanbieder met gemak nog € 150,- per jaar goedkoper voor een individueel tarief! Het zelfde geldt voor bedrijfsaansprakelijkheidsverzekeringen: voor ZZP-ers in de dienstverlening (zowel zakelijk als bijv. Medisch) liggen de individuele minimumpremies tegenwoordig ver onder de € 100,- per jaar terwijl in veel collectieven en mantels de collectieve prijs veel hoger ligt. Rechtvaardigt m.i. ook de vraag: heeft het wel zin om dat soort producten/diensten collectief aan te bieden want zowel de korting per persoon als de verdiensten voor de mantelhouder zijn zeer gering? Ik spreek in dit geval uit ervaring: zelf - via vorige werkgevers - lang aan collectieven en mantels lopen trekken, maar de meesten zijn zelden succesvol. Ander voorbeeld: beroepsaansprakelijkheid. Wordt voor IT-ers collectief aangeboden via ICT Office / Aon en is keer op keer zonder uitzondering de duurste optie die ik mijn relaties voorleg. Altijd mooi als referentie dus, maar individueel maatwerk levert tot op heden in 100% van de gevallen een beduidend beter voorstel op. korting zegt IMHO niets als je als klant geen goed referentiekader hebt van wat het elders kost en wat de inhoudelijke verschillen zijn: want zeker bij diensten (telecom, verzekeringen, energie, Internet) geldt dat een fors goedkoper product wel eens onverwachte addertjes onder het gras kan bevatten zoals lange looptijden, specifieke uitsluitingen, et cetera.

Manon, Ik zit het net te lezen... prima artikel IMHO.

Best wel ;) P.S. Is Paul Claes nog steeds aan de Haagse Hogeschool verbonden? Paul is auteur van diverse standaardwerken op gebied van risicomanagement, verplichte studiekost voor mijn studenten (risicomanagement als module binnen diverse MBA opleidingen)