StevenK

Joost, ik neem aan dat je doelt op het door de rechter aanpassen van de huur? Ja, dat kan, zie BW 7:303. Het is juist daar, waar huur van bedrijfsruimte heel erg afwijkt van woonruimte. Woonruimte kent de maximale huurstijgingen, bij bedrijfsruimte is het zo dat na minimaal vijf jaar na de vorige aanpassing, of bij contracten voor bepaalde tijd, na afloop van die periode, de rechter de huur wederom marktconform vast kan stellen. Wat mij alleen in deze kwestie nog wat onduidelijk is, is hoe het nu zit met die verlenging van vijf jaar. De huur loopt nu veertien jaar. Als er sprake is van de vijfjaarstermijn van 7:290 ruimte, lijkt het mij dat deze niet net verlengd is, maar juist nog ongeveer een jaar loopt. Misschien bedoelt TS te zeggen dat de opzegtermijn inmiddels verstreken en is dat de huurder daarom zekerheid heeft verlenging.

Een crediteur vraagt deze informatie veelal teneinde bij een faillissementsrekest zeker te zijn van steunvorderingen. Kortom: zeker niet verstrekken. Is er enig recht op het inzicht? Nee.

Ja, het geldt nog. U - of eigenlijk uw werknemer - doet er verstandig aan de rechtbank zo spoedig mogelijk te vragen het beding ter zijde te stellen of een schadevergoeding door de oude werkgever te laten betalen.

Deze vraag is niet te beantwoorden zonder het contract te kennen. Maar het is niet ongebruikelijk dat franchisecontracten goed dichtgetimmerd zijn. Daarbij is dit soort contracten veelal voorzien van zware boetebepalingen bij niet nakomen door de franchisenemer. Het daarom te meer van belang dat u uw positie door een deskundige, aan de hand van het contract, laat beoordelen.

Als er een overeenkomst is, dan kunt u in ieder geval die 200 euro van de 2e middag zonder problemen, desnoods via incasso of rechter, incasseren. Verder, als u schade lijdt doordat de wederpartij niet nakomt, is de wederpartij hiervoor aansprakelijk.

Wat ik hier mis is afspraken met de derden, zoals banken en crediteuren.

Als de domeinnaam 'ingepikt' is, kunt een WIPO arbitrageprocedure opstarten om deze terug te krijgen. Dat is een redelijk laagdrempelige procedure, hoewel het inhoudelijk geen makkelijke is. Voor meer informatie kunt u op http://www.sidn.nl/ace.php/c,727,5828,,,,Inbreuk_op_rechten.html kijken. Ook de doorlooptijd en kosten van zo'n procedure zijn goed te overzien.

Die vraag zal over het algemeen in goed overleg en anders door een externe deskundige beantwoord moeten worden.

Correct. In theorie is het mogelijk in de WSNP door te starten, maar dat gebeurt maar zelden. Wat de oplossing is, is afhankelijk van de hele situatie. Zoals Ruben al zegt doe je er heel verstandig aan bijstand te zoeken van iemand die verstand heeft van de materie en je kan begeleiden. Zo iemand kan dan onderzoeken of een minnelijke regeling haalbaar is, of een surseance een oplossing is of dat er misschien toch beter een doorstart vanuit een faillissement of na een WSNP gemaakt kan worden. Ik merk daarbij wel op dat het mijn ervaring is dat dit soort trajecten vaak veel tijd kosten. Overigens geldt voor bepaalde insolventiekwesties, waarmee voortbestaan van de onderneming gemoeid is, dat de Raad voor Rechtsbijstand een 'toevoeging' afgeeft, waardoor u enkel een eigen bijdrage betaalt voor in het inschakelen van een advocaat.

Het voordeel van de WSNP - als je toegelaten wordt - is dat je met behoorlijke zekerheid weet dat je na drie jaar schuldenvrij zult zijn. Maar er zijn veel nadelen, in de WSNP heb je nauwelijks rechten, zo wordt je post gelezen, bepaalt de bewindvoerder hoeveel je - in loondienst - van je salaris over mag houden en ga zo door. Mensen die in de WSNP zitten ervaren dit over het algemeen als heel zwaar!

Wel vanuit het oogpunt van de faillissementscurator, maar niet vanuit het oogpunt van de WSNP-bewindvoerder. Voor de WSNP gaat het namelijk niet zozeer om het verdelen van de boedel - die over het algemeen toch leeg is - maar om het zo goed mogelijk sparen in de WSNP periode. En voor dat sparen zijn de vaste lasten van groot belang. Overigens krijgt de boedel een percentage van de executieverkoopopbrengst, waardoor een executieverkoop altijd geld voor de boedel oplevert.

Mogelijk dat een bewindvoerder of curator de executie nog voor zal zijn met een onderhandse verkoop. Enkel wanneer verhuizen duurder is dan gaan wonen in een goedkope(re) huurwoning zal dit niet het geval zijn.

Ja, dat is waar. Er wordt een vrij te laten bedrag bepaald, dat ruwweg overeenkomt met de bijstandsnorm.

Dat verschil, zoals gezegd, per geval. Het leerstuk van de (on)bevoegde vertegenwoordiging is een gerecht dat wordt bereid met alle omstandigheden van het geval als ingrediënten, op smaak gebracht met een dressing van redelijkheid en billijkheid. Om een voorbeeld uit een dossier te noemen: een onbevoegde (al 2 jaar niet meer in dienst) tekende een leasecontract voor een copier. Het apparaat is daarna door het bedrijf in gebruik genomen en toen de rekening niet betaald werd, kwam het verweer dat er door een onbevoegde getekend was. De rechter maakte daar korte metten mee. Ander voorbeeld: dochter speelt een actieve rol in de onderneming van vader, maar is formeel niet bevoegd. Zij geeft opdracht aan de accountant om jaarrekeningen te maken voor de vijf BV's. Achteraf is pa niet tevreden over de kwaliteit van het werk en de hoogte van de rekening. ook hier werd het verweer dat dochter niet bevoegd was, verworpen. Yep, hier worden ook zaken verloren duck mode>

Dat ligt eraan waar uw man voor heeft getekend, wat er verder in de diverse overeenkomsten staat. Het is zaak eerst de precieze inhoud hiervan te achterhalen, vooral van wat er met de bank overeengekomen is. Is er een venootschapscontract?

Op u rust de bewijslast dat er sprake is van een oproepcontract. Zoals ik het nu lees, kunt u dit niet bewijzen en is er zeker wat voor te zeggen dat - op grond van de wet - de werknemer een overeenkomst onbepaalde tijd heeft. Mogelijk kunt u dit bewijs wel leveren door de genoemde andere personen te laten verklaren dat zij ook een oproepcontract hebben. Als er geen bewijs is voor het oproepcontract, dan betekent dat dat hij conform het wettelijke vermoeden een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd heeft om 19 maal per vier maanden te werken. Normaal gesproken kunt u iemand alleen ontslaan met ontslagvergunning of via de rechter. Het voorstel van de tegenpartij is in dat licht niet heel vreemd.

Nee, die huuraanpassing kan alleen plaatsvinden, wanneer partijen het daar over eens zijn of wanneer het contract ruimte biedt voor een éénzijdige aanpassing van de huur. Is er geen overeenstemming waar die wel vereist is, dan kan de rechter de knoop doorhakken.

Voor bedrijfspanden, in tegenstelling tot woningen, geldt geen maximale huurverhoging. Wanneer het echter BW 7:290 ruimte betreft en voor een restaurant is dat het geval, dan is er wel sprake van huurbescherming. Dat betekent dat wanneer er geen overeenstemming is over de verhoging, de verhuurder de huurder niet zomaar eruit kan zetten. Komt er geen overeenstemming, dan kan de rechter ingeschakeld worden om de hoogte van de huur te bepalen.

Door niet alleen goed te onderbouwen waarom je het krediet nodig hebt, maar ook te onderbouwen hoe u het geleende gaat terugbetalen. Niets is voor een geldverlener zo slecht als onzekerheid. Ik zou zeggen, maak een concreet plan over de aflossing van de lening.

U zult alles wat u in de dagvaarding wordt verweten moeten weerleggen.

In de dagvaarding staat of u zelf verweer kunt voeren of dat u verplicht bent een advocaat in te schakelen. Wat er opgesteld moet worden is een 'conclusie van antwoord' waarin inhoudelijk op de dagvaarding wordt gereageerd. Indien u echter niet bekend met de bewijsregels, dan is de kans groot dat u een verhaal opstelt waar de rechter weliswaar sympathie mee kan hebben, maar geen enkele beslissing op kan gronden.

Heel jammer. In eerste instantie was het nu juist de bedoeling dat er een EU verordening zou komen, om te zorgen dat de rechten van de consument dezelfde zouden zijn in de hele EU. Nu het zoals ik hier lees een richtlijn wordt, verandert er niets aan de mogelijkheden van de consument om zijn rechten te doen gelden. Allereerst vereist een richtlijn implementatie in de wetgeving van de lidstaten, waarbij de richtlijn alleen maar minimumnormen stelt (en dus de genoemde garantietermijn nog steeds in NL langer zal zijn). Daarnaast dient de nationale wetgeving dan richtlijnconform uitgelegd te worden. De kracht van een verordening zou er juist in zitten dit die hele impementatie en uitleg stappen op nationaal niveau uit de weg geruimd zouden worden.

Of er sprake is van 7:290 ruimte of 7:230a ruimte blijkt over het algemeen wel uit de tekst van het huurcontract, zeker als een ROZ-model is gebruikt.

Voor de goede orde: hiermee bedoelde ik zeker niets negatiefs!

griffierechten moet niet een probleem zijn, dat zal niet in de duizenden euro's lopen, toch? 2,2% van de vordering, met - voor natuurlijke personen - een maximum van 1148.