StevenK

Er is geen 'verkeerd bedrag': je vraag namelijk dat bedrag terug aan btw dat aan jou in rekening is gebracht, niet een ander bedrag. Dat het bedrag niet 21% over de waarde is boeit niet zo.

Het lijkt me duidelijk dat je die 500,-- in 2012 verwerkt.

Waarom? Er zijn genoeg faciliteiten zoals BBZ en WSNP. Waarom zou de overheid daar nog meer in moeten doen? De ondernemer heeft er toch zelf voor gekozen risico's te lopen? Omgaan met die risiso's is onderdeel van het ondernemer zijn. Wat ik overigens in mij praktijk te vaak zie, zijn ondernemers die een oplossing aangereikt willen zien, maar daarvoor niet diep willen gaan. Om het nog maar niet over de groep te hebben die gratis advies vanzelfsprekend vindt.

Maakt niet uit, want kennelijk wordt aan jou 2,19 BTW in rekening gebracht, dus die krijg jij terug.

Maar dat is nu precies het probleem: op het moment dat er sprake is van een mogelijke faillissementsaanvraag door een advocaat, dan moet je je wel zorgen gaan maken want de enige zekerheid dat een faillissementsaanvraag niet toegewezen wordt, is wanneer je 100% zekerheid hebt dat de aanvrager geen opeisbare vordering heeft. Het bijkomende probleem van een éénmaal uitgesproken faillissement is dat bij een verzet (indien het faillissement bij verstek uitgesproken is) of hoger beroep niet alleen heel korte termijnen gelden (respectievelijk 14 en 8 kalenderdagen na uitspraakdatum), maar dat dan ook alle daarna in beeld gekomen crediteuren een rol gaan spelen: bij een verzet of hoger beroep moet je namelijk aantonen dat met alle schuldeisers een afdoende regeling hebt getroffen. Je hebt helemaal gelijk dat lang niet elke aanvraag tot een uitgesproken faillissement leidt, maar er zijn ook veel faillissementen die onnodig uitgesproken worden. (overigens, maar dat geheel terzijde, is een veel gehoorde uitspraak van cliënten dat ze na een faillissement netto meer te besteden hebben, omdat ze gewoon in loondienst zijn gaan werken en het vrij te laten bedrag veel hoger is dan wat ze ooit als ploeterende ondernemer overhielden)

De curator wil dat weten omdat hij wil voorkomen dat de goodwill van de boedel weglekt doordat het personeel met werk verdwijnt naar derden.

Nu vertel je iets heel anders: 1. je liet je *wel* bijstaan 2. je zorgde dat het geld er was Dat is iets heel anders dan je niet al te veel zorgen te maken, want voor een faillietverklaring is een opeisbare vordering met daarnaast nog een andere, niet opeisbare, vordering voldoende. En er hoeft geen sluitend bewijs overgelegd te worden, want de norm is of het aannemelijk wordt gemaakt, niet of het buiten kijf staat.

Hoe goed bedoeld ook: dit soort foute adviezen zijn de verhalen waarmee de mensen een paar dagen later met een faillissementsvonnis (en een appeltermijn van 8 dagen) op mijn stoep staan.

Gewoon (laten) incasseren. Verstandig is om je correspondentie vanaf nu in overleg met je incassopartij te doen, zodat je geen steken laat vallen in de dossieropbouw. (Het is mijn ervaring dat in incassozaken waar de cliënt met ons de correspondentie afstemt het slagingspercentage stukken hoger is)

Dat zegt de wet: voorschot betalen, in beginsel op basis van het gemiddelde van de drie maanden ervoor:

Dat er bedrijven zijn die niet op tijd betalen, wil niet zeggen dat het toegestaan is. Er staat niet voor niets in de wet dat als het salaris nog niet bepaald kan worden op de betaaldatum, de werkgever verplicht is een voorschot te betalen.

Dat zeg ik: na afloop van de periode, dus direct na afloop van de periode is het salaris opeisbaar. (BW 6:38)

Dat klopt niet. Het salaris moet betaald worden op de eerste dag van de periode volgend op de periode waar het salaris betrekking op heeft.

Als wat je nu, met een faillissement in zicht, nog weggeeft, wordt door de curator teruggedraaid. Gebruik liever die overwaarde om je crediteuren af te kopen.

Ik lees er geen verhalen, maar uitspraken en arresten over.

Ik ben daar niet zo zeker van. Je kunt na een faillissement een jaar zonder inkomen zitten, en laatst las ik dat de belastingdienst en het UWV het verdacht vinden als je een jaar geen enkel inkomen hebt en toch niet doodgaat van de honger. Ze noemen dat "windhappen". Ik ben daardoor mijn correspondentie met diverse instanties van jaren geleden in een heel ander licht gaan zien. Maar ook 'verdacht vinden', whatever that may be, is nog geen faillissementsfraude. Er moet sprake zijn van echte wanbestuur, waarvan de bestuurder ook nog eens er niet in slaagt aan te tonen dat hij of zij heeft gedaan wat verwacht mocht worden om de problemen te voorkomen, waarna er een rechter en daarna eventueel een hoger beroep aan te pas komt, alvorens er een bestuursverbod opgelegd wordt.

Die kans is nul. 'bona fide' != 'faillissementsfraude'

Ik zie twee oplossingen. De eerste is betaling via een escrow, wat in juridische zin ook betaling achteraf is, de tweede is betaling aan de deur. Het laatste is iets dat in bijvoorbeeld de meubelbranche gebruikelijk is.

Duidelijk verhaal. Op basis van dit verhaal zeg ik dat het er sterk op lijkt dat je sterk staat. Wel zou ik behalve storneren ook duidelijk vastleggen dat waarom je de afboeking niet accepteert, zodat je wanneer het procederen wordt kunt bewijzen dat je duidelijk hebt aangegeven waarom je hebt gestorneerd.

Of het winst of verlies is ligt eraan hoeveel je voorraad op dat moment waard was. In ieder geval moet je dat bedrag in de resultaatrekening verwerken. (en ook in je btw aangifte)

Niet doen. Hoe handig en verstandig het ook lijkt, de enige zekerheid die je hebt is dat als het fout gaat, dat meestal begint met het - per direct - stopzetten van de kredietfaciliteit, zodat je zeker weet dat je je geldschieters niet terug kunt betalen.

Nee, natuurlijk niet. De naam de van de BV verandert niet de identiteit van de BV.

Waarom kies je eerst voor faillissement en niet direct voor de gang naar de WSNP? Een faillissement wordt nooit direct omgezet naar een wsnp. danny Sterker nog: als je weet dat WSNP een optie is, maar je vraagt faillissement aan, dan loop je grote kans dat je omzettingsverzoek afgewezen wordt.

Nee, dat is niet mogelijk. Je hebt de schuldeisers daarvoor nodig, maar die zullen daar niet in mee willen gaan, omdat ze weten dat hij niet betaalt. Hooguit kun je proberen je schuldeisers af te kopen. Het alternatief is dat jij alle rekeningen betaalt en desnoods via de rechter jouw vordering dan op je compagnon verhaalt.

Over opnames betaal je geen belasting, net zo min als stortingen tot aftrekposten leiden.