StevenK

Het salaris van de curator wordt door de R-C vastgesteld, niet door de curator zelf. 11k voor een faillissement dat al bijna een jaar loopt is niet buitensporig. De belastingdienst heeft duidelijke regels over het wel of niet accepteren van een akkoord. In hoofdlijnen: dubbele percentage van de concurrente crediteuren, maar ook substantieel meer dan wanneer er geen akkoord is. Dit laatste leidt tot problemen wanneer er veel geld in de boedel aanwezig is en een forse belastingschuld, omdat de belastingdienst preferent is. Een hoger salaris voor de curator verkleint echter juist dit probleem. Stel 20k in de boedel, 100k belastingschuld. Bij een salaris van 5k zou de fiscus 15k krijgen, bij een salaris van 10k zou de fiscus 10k krijgen. Bij een akkoord moet je dan dus in ieder geval 15k respectievelijk 10k aan de fiscus bieden. De vraag is vooral welke informatie je hebt gebruikt over het salaris van de curator toen je het akkoord aanbood. Hoe ben je aan die informatie gekomen en hoe heb je die gecommuniceerd?

Nee.

Dat worden ze wel: allereerst is er de opdrachtgever die een eigen verantwoordelijkheid heeft, daarna is de commissie die erover adviseert en uiteindelijk de rechter die (marginaal) toetst. Jouw insteek is ook verkeerd: je richt je pijlen op de adviseur, terwijl jouw discussie met de gemeente is, niet met de adviseur. Het is aan jou de gemeente te overtuigen dat ze het advies van de adviseur niet moeten volgen.

Graag! Want wat je hier doet is niets anders dan met een enorme woordenbrij - kennelijk geschreven op een toetsenbord met een defecte enter-toets - iemand beschuldigen van strafbare feiten, zonder dat je ook maar één daadwerkelijk argument aandraagt. Als jij vindt dat de deskundige niet deskundig is, dan moet je *dat* aantonen, door zelf een deskundige in te schakelen. Niet door te proberen iemand zwart te maken.

Nee, dat mag niet. Als hij die aandelen weggeeft, dan zit daar een belaste waarde in. Waarom waarom kun je niet nu al aandeelhouder worden?

Een softwarepakket zoals jij bedoelt is over het algemeen een gebruiksrecht. De leverancier omschrijft welk recht jij verkrijgt door de aankoop en zult dus in die omschrijving moeten kijken. Bij de meeste 'home' versies zal iets opgenomen zijn dat het niet zakelijk gebruikt mag worden, dus wanneer je dat wel doet, handel je in strijd met de overeenkomst.

Het concept dat de bijtelling beperkt wordt tot de werkelijk gemaakte kosten heb je alleen bij een IB ondernemer, niet bij een DGA. Dus als jij vanuit een BV onderneemt, kun je daar geen gebruik van maken en heb je bijtelling over de catalogusprijs. En als de auto van na, ik meen juni 2006 is, is dat een prijs inclusief BTW *en* BPM.

Dat er in een andere verhouding (eigenaar / hoofdhuurder) iets misschien mis zit, maakt nog niet dat de contractuele verplichtingen van de onderhuurder daarmee vervallen. Nu zit dat zakelijk misschien anders maar laten we als voorbeeld een huurwoning nemen: woningbouw verhuurt woning aan huurder A. Huurder a verhuurt tegen regels van woningbouw in de woning onder aan Huurder B. Als woningbouw daarachter komt kan hij in meeste gevallen huurder B dwingen te vertrekken en vaak ook nog de huurovereenkomst met huurder A ontbinden. Beide zijn dan uit de woning en woningbouw kan woning dus aan ander verhuren of leeg verkopen. Dat zou de verhuurder van kantoorpand ook kunnen doen met TS en degene van wie TS het kantoor onderhuurt en staat TS dus feitelijk op straat. En kantoor kan dan leeg verkocht worden. Yup, maar dan nog steeds kan de onderhuurder niet opzeggen. De 'illegaliteit' maakt dat de verhuurder enig recht van spreken heeft, maar creëert geen nieuwe rechten voor de (onder)huurder.

En de verjaringstermijn voor die juridische stappen van je vrouw is drie jaar.

Dat er in een andere verhouding (eigenaar / hoofdhuurder) iets misschien mis zit, maakt nog niet dat de contractuele verplichtingen van de onderhuurder daarmee vervallen.

Nee, dat is te beschouwen als 'verduistering', 'diefstal' en 'eigen rechter spelen'. Goed voor de omzet van de advocatuur, slecht voor jou.

Zoals hierboven al aangegeven: koop breekt geen huur.

Alle methodes om een waardering te bepalen zijn enkel hulpmiddelen om jouw eigenlijke vraag te beantwoorden: hoeveel kun je uit dat bestaande klantenbestand halen. Daar moet je je op richten. Wellicht kun je een deskundige inschakelen die daar voor jou een inschatting van maakt, maar ook kun je zelf proberen dat in te schatten, op basis van je eigen kennis en kunde. In ieder geval is een waardering op basis van een methode als uitgangspunt nemen, zonder daarbij je blik te richten op wat jij ervan kunt maken in mijn ogen de omgekeerde wereld.

Zonder gezien te hebben wat je misschien gaat tekenen, is mijn advies helder: niet tekenen.

De kern van jou vraag is of je je kunt verhalen op die goederen. Aangezien er geen sprake is van verpanding, heb je een rechter (en diens vonnis) nodig om die goederen openbaar te mogen verkopen. Beslag leggen is niet nodig, omdat je een retentierecht uit kunt oefenen.

Dat is een kwestie van heel precies uitzoeken wat er in alle overeenkomsten staat, daar is op basis van deze vraag niet genoeg over te zeggen.

Je vraagt hoe je vermogen buiten het faillissement kunt houden. Dat noemen ze Actio Pauliana.

Er zijn allerlei mogelijkheden om vanuit een uitkering te starten, maar het uitgangspunt is dan wel 'eerst overleg, dan doen'. En dan moet er ook sprake zijn van een reële businesscase. Wordt aan die uitgangspunten niet voldaan, dan is er gewoon sprake van iemand die niet beschikbaar is voor de arbeidsmarkt, omdat 'ie andere dingen doet. En dan is er geen recht op uitkering.

Nee, zo werkt het niet. Wettelijke garantie houdt in dat de verkoper de garantie af moeten handelen en zich juist niet mag verschuilen achter anderen. Als TS iets verkoopt met op de doos '3 jaar garantie', dan zal TS daarvoor moeten zorgen en is het het probleem van TS hoe hij eventueel daaraan verbonden kosten verhaalt op de zijn leverancier. De enige verantwoordelijkheid die voor de importeur geregeld is, is bij productaansprakelijkheid. Maar dat is iets van geheel andere orde.

Uitgangspunt is dat het uitgevoerde werk betaald zal moeten worden. ps: 'wilt' is *geen* derde persoon enkelvoud van willen.

Dat had voorkomen kunnen worden als de verhuurder afstand had gedaan van zijn rechten. Dat is toch volstrekt onredelijk? Sterker nog: de huurtermijn is dwingend recht. Ja. Pas na de eerste verlenging kun je een aanpassing van de huurprijs proberen te bereiken. De bottomline is eenvoudig: je hebt een contract getekend. Dat moet je nakomen. En kun je dat niet, dan ben je failliet.

Ik vind het percentage laag. Voor faillissementen geldt namelijk hetzelfde als voor belasting betalen: iedereen zoekt alle mogelijkheden om er zo min mogelijk aan kwijt te zijn. Overigens heb ik wel eens een cursus faillissementsrecht gehad waarbij een ervaren rechter-commissaris vertelde dat zij uitging van fraude in tenminste 50% van de faillissementen.

Het invoeren van vervalsingen is strafrechtelijk verboden (337 Sr), parallelimport is hooguit een inbreuk op de rechten van de merkhouder en daarmee civiel.

Ik zou hoe dan ook dat klaagschrift opstellen en indienen, al is het maar omdat het OM daarmee gedwongen wordt de beschikbare processtukken over te leggen.

Eerste google hit: Voorbeeld klaagschrift En voor de goede orde: zo'n klaagschrift kun je op elk moment vanaf dat justitie met een onderzoek bezig indienen.