Ward van der Put

Dan heb je misschien privé-stortingen (voor die inkopen) verkeerd geboekt: niet het vreemd vermogen (crediteuren) maar het eigen vermogen verandert daarbij. Daarnaast lijkt het (met "bijna de helft van de omzet in dat jaar") of je de winst over het voorafgaande boekjaar niet aan het eigen vermogen hebt toegevoegd in de beginbalans voor het erop volgende jaar.

Een VoF heeft geen aandelen. Als je een onderneming wilt inrichten als een BV of NV, dan moet je gewoon een BV of NV beginnen. Wat je bij een VoF wel kunt doen, is allerlei afspraken maken over de verdeling van de winst. Die zou je in dit geval bijvoorbeeld voor een deel afhankelijk kunnen maken van het ingebrachte vermogen, zodat de vennoot die meer inbrengt daarvoor in ruil een hoger 'aandeel' in de winst ontvangt. Laat de "ervaren" vennoot B niet zelf een rare kerstboom optuigen, maar stuur je vrienden langs een (fiscaal) jurist of notaris. Dat lijkt mij de beste vriendendienst die jij ze op dit punt kunt bewijzen.

Branko, je argumentatie is zoals altijd sterk, maar ik heb moeite met dat "impliciet". Volgens mij kun je het exploitatierecht in het auteursrecht namelijk niet impliciet of stilzwijgend overdragen, maar moet dat expliciet. Dat volgt namelijk uit artikel 2 lid 3 van de Auteurswet 1912:

De algemene indruk is positief, maar ik vond de site traag laden en Google denkt er ook zo over. Wat ik inhoudelijk vooral mis, zijn resultaten en voorbeelden: 360 graden productfotografie verkoop je beter met 360 graden productfoto's.

Zie je wel: AutoCorrectie is een lerend algoritme dat vanzelf steeds begripvoller wordt. ;D

De zelfstandigenaftrek is ingevoerd toen de inkomensgroei van zelfstandigen structureel achterbleef bij loonstijgingen. Toen die compensatie omsloeg in een overcompensatie, heeft men in verschillende fasen geprobeerd om het effect van de zelfstandigenaftrek te dempen, onder andere met de invoering van het urencriterium. In het lezenswaardige artikel Zelfstandigenaftrek: feiten, trends, alternatieven (PDF) beschrijft professor Vording de ontstaansgeschiedenis van de zelfstandigenaftrek en het urencriterium. Hoewel het artikel stamt uit 2004 (en cijfers van de periode 1990–2000 analyseert), noemt het veel interessante knelpunten die mij ook nu nog actueel lijken.

Vervolg vandaag in het FD (betaalmuur):

Volgens mij onderschat je hoeveel werk dat is; je kunt er een dagtaak aan hebben. Frequente prijswijzigingen zijn geen uitzondering: in sommige branches veranderen prijzen meerdere keren per dag. Kijk je een halve week niet om naar de site, dan is die al niet meer up-to-date. Daarnaast worden de aangesloten webwinkels waarschijnlijk horendol van je als je daar drie keer per week aanklopt om de laatste prijzen op te vragen. In de praktijk wordt dat dus anders opgelost: met een pull of push van data via productfeeds, datakoppelingen of een API. (Sommige vergelijkingssites gebruiken ook screen scrapers, maar de ontwikkelingskosten en foutgevoeligheid daarvan zijn hoog.) Verdiep je daar eerst in, vóórdat je webwinkels benadert, want anders is er een reëel risico dat een plaatsing op jouwe vergelijkingssite voor hen al gauw te tijdrovend of te ingewikkeld en daarmee te duur wordt. Verder denk ik dat alleen prijzen vergelijken niet meer van deze tijd is. Alle prijsvergelijkers hebben 'opgeschaald' naar meer dan alleen prijzen vergelijken. Een partij die de goedkoopste is, is ineens een stuk minder aantrekkelijk als daar een levertijd van twee weken tegenover staat, om maar een voorbeeld te noemen. Daar ligt dan nog een inhoudelijke uitdaging: wat zijn belangrijke kwalitatieve criteria voor de koopbeslissing van je bezoekers en hoe kwantificeer je die als je ze in een vergelijking gaat meten en wegen.

Het gevaarlijkst is kopers niet goed informeren over de bedenktijd en het recht van retour: de bedenktijd wordt dan automatisch verlengd van 14 dagen naar 1 jaar. Houd daarnaast rekening met garantie, want de wettelijke garantietermijn is al gauw minimaal 2 jaar. Waarom verwacht je bij een normale bedenktijd al financiële problemen? Ben je bijvoorbeeld actief in een markt waar het percentage retouren hoog ligt (zoals de vijftig procent bij Zalando)? Met een goed financieel plan en een liquiditeitsbegroting zou het eigenlijk geen onoverkomelijk probleem mogen zijn, zolang je maar een reële schatting van het aantal retouren aanhoudt.

Volgens mij kun je al enorm veel producten vergelijken op algemene vergelijkingssites zoals BESLIST.nl en Kieskeurig en op gespecialiseerde vergelijkingssites zoals Pricewatch van Tweakers voor elektronica en de 'kledingzoekmachine' Kleding.nl. Als dát geen concurrenten zijn, ben ik wel heel benieuwd: wat wil je dan precies gaan vergelijken?

In hoeverre is TDD (test-driven development) doorgedrongen tot outsourcing? Kun je bijvoorbeeld een paar honderd unittests in India of Pakistan neerleggen en op basis daarvan iets goeds terugverwachten? Heeft iemand daar ervaring mee?

Het lijkt mij inderdaad ook vergelijkbaar met de schijnzelfstandigheid van bezorgers van PostNL, alleen wordt juist die niet altijd meer geaccepteerd: in december 2015 concludeerde de rechtbank Noord-Holland dat er bij twee pakketbezorgers van PostNL inderdaad sprake was van schijnzelfstandigheid en verkapte loondienst.

Klinkt als een ballonnetje oplaten met gebakken lucht. En dat is dubbelop. Of meer iets voor de rubriek Vraag & Aanbod. Slotje?

Is het slechts een concept of heb je ook al iets werkends?

De zin is inmiddels dan ook aangepast:

Je hinkt op twee gedachten. Enerzijds wil je een professionele markt bedienen (horeca en horecagroothandel), maar anderzijds heb je op een of andere manier verzonnen dat die groothandels rechtstreeks aan particulieren moeten verkopen. Waarom? Enkel voor de clicks?

Aangezien ongeveer de helft van de webshops stopt binnen 2 jaar, zou ik zeggen: waag een poging onder hoede van je vader (want die heeft ervaring met zijn webshop) en geef er een vastere vorm aan als de webshop nog bestaat rond je 18e verjaardag.

Het een sluit het ander niet uit... Vierhonderd containers halen we niet, maar het proeven en vergelijken lukt al best aardig. ;D On topic: als de TS niet kan/wil aanstippen wat hij wil vergelijken, kunnen we hem nauwelijks op weg helpen. Volgens mij is er geen product of dienst waar niet al een of andere vergelijkingssite voor bestaat, dus het idee is waarschijnlijk niet uniek, maar hooguit beter dan wat er al is.

Hoe de machine precies heet, weet ik niet, maar die boekverpakking noemen krimpfolie.

Ik ging uit van de oorspronkelijke (huiswerk)opgave, want het terugrekenen leek het probleem. ;D

Bij een verkoopprijs van € 3,36 is je marge afgerond 63%: Kostprijs1,00 Marge 63%0,63 –––– Inkoopprijs groothandel1,63 Marge groothandel 30%0,49 –––– Inkoopprijs detailhandel2,11 Marge detailhandel 50%1,06 –––– Verkoopprijs excl. btw3,17 Btw 6%0,19 –––– Verkoopprijs incl. btw3,36

Je zou kunnen overwegen om te starten met een gemeenschappelijke VoF die later in een BV wordt omgezet. De voorwaarden voor die omzetting en meer algemeen een stop/go kun je formaliseren in een vennootschapsakte of een separate intentieverklaring. Ook je andere hete hangijzers, zoals de eigendom van de deels gemeenschappelijke software, kun je dan direct vastleggen. (Dat kan met een notariële of onderhandse akte, maar laat het wel door een jurist doen; niet gaan copypasten met gefundenes Fressen van internet.)

Afschrijving bedrijfspand

Kun je hier wat meer over vertellen? Doel je hierop een soort van affiliate? Ja, daarmee kun je het vergelijken. Deze app kan veel verkeer naar (bijvoorbeeld) Marktplaats leiden en daar kan voor jou een cost per click (CPC), cost per lead (CPL) of cost per sale (CPS) tegenover staan — precies zoals bij affiliate marketing. Als je het echter rechtstreeks onderling regelt, zonder tussenkomst van een affiliatenetwerk, kan dat voor beide partijen gunstiger uitpakken.

Als zij direct 60% van de omzet aan de BV factureren, is het juist redelijk dat jij op jouw beurt loon naar werken ten laste van dezelfde BV krijgt — bijvoorbeeld door als directeur in dienst te treden van de BV. Anticipeer nu ook alvast op latere groei, want daarin wijzigt de reële kostenstructuur. Het is dan misschien niet handig om tot in lengte der dagen 60% aan ontwikkelkosten te betalen wanneer de software redelijk is uitontwikkeld en de BV feitelijk vooral kosten voor sales en support maakt. Voor de intellectuele eigendom is het daarnaast misschien verstandig die 60% in tweeën te splitsen: een deel voor de (directe variabele) kosten per opdracht en een ander deel voor (indirecte semivariabele) kosten van een softwarelicentie.