Ward van der Put

Kinderboeken zijn verhoudingsgewijs dure producties: het honorarium moet al gauw door tweeën worden gedeeld (auteur én illustrator), het binnenwerk moet in fullcolour worden gedrukt en het boek moet tegen een stootje kunnen (en dus worden gebonden). Verder vereist een kinderboek nogal wat publiciteit, want de uitgever moet het boek (a) eerst maar eens in de boekhandel zien te krijgen en (b) wil het in de boekhandel liefst op de presentatietafel hebben, niet ergens in een boekenkast. Daarvoor met de uitgever reclame maken en de boekhandel lokken met een hogere boekhandelsmarge. Voor mijn vakgebied (ICT-onderwerpen) zat Realist bijna goed: het auteurshonorarium is 10 tot 12 procent van de verkoopopbrengst. Dat is alleen wel 10 procent van de opbrengst ná aftrek van de boekhandelsmarge. Die schommelt rond 40 procent van de verkoopprijs (en kan bij groot inkopende boekenclubs oplopen tot 70 procent). Per saldo verdien je dan niet 2 cent maar eerder 2 à 3 euro per exemplaar. Dat was goed te doen in tijden waarin ik 3.500 tot 5.000 exemplaren van élk boek verkocht: dan kun je inderdaad 2 maanden fulltime aan een boek knutselen. Ik zat daarbij in een luxe positie omdat ik na enkele jaren een niet-terugvorderbaar voorschot kon bedingen op de helft van de eerste oplage/druk. (Als auteur ben je ook je eigen merk: als eerder werk goed verkocht, wordt nieuw werk snel door de boekhandel opgepikt.) Een belangrijke tweede bron van inkomsten was daarbij dat ik het zetwerk van het binnenwerk voor mijn rekening nam (voor een paginaprijs ergens tussen 5 en 10 euro, maar ook dat telt leuk door bij boeken van meer dan 300 pagina's). Als je een beetje handig bent met InDesign, kan de uitgever daarmee op de productiekosten besparen en houd jij er als auteur ook wat aan over. Die tijden zijn voorbij — in mijn tak van sport. Je verkoopt niet meer automatisch 3.000 exemplaren van een boek over Excel of 5.000 stuks van een boek over Windows: praktisch iedereen haalt de informatie tegenwoordig gratis van internet. Als er nog boeken worden gekocht, is dat in toenemende mate als e-book — voor een paar euro per download, maar dan schiet het met het auteurshonorarium ook niet op. (Het ligt bij e-books wel fors hoger, maar een hoger percentage van een verhoudingsgewijs veel lagere prijs is een bedrag waarvoor je niet meer twee of drie maanden aan een boek kunt knutselen.) Als boekenmens met een voorliefde voor verfijnde typografie vind ik de Word-PDF's die massaal als "gratis e-book" worden aangeboden zowel inhoudelijk als visueel misbaksels. Maak jezelf niet belachelijk, denk ik vaak, want dit ding had je evengoed als een paar webpagina's aan je WordPress-site kunnen hangen. Maar ook dat heeft de boekenconsumptie drastisch veranderd: een boek is iets dat je gratis krijgt in ruil voor je e-mailadres. Als je nog zoekt naar een onderwerp, dan zou ik tegenwoordig zeggen: schrijf het boek dat je zelf graag had gelezen! Als ik terugkijk op de tientallen boeken die ik heb geschreven (en de honderden die ik heb vertaald), zijn dat namelijk de boeken die je bijblijven. In jouw geval is dat misschien een App development voor iOS als je daar heel je hebben en houden in kwijt kunt; kennis van en liefde voor een vak kunnen lezers enorm waarderen. Vooral als dat boek zich ook nog leent voor een 'adoptie' in het onderwijs (verplichte literatuur voor beroepsopleidingen), heb je zó een uitgever gevonden. En anders mail je me maar even. ;) Goede tweede zijn boeken die inhoudelijk of grafisch een uitdaging waren. Daarvoor geldt dan vooral het cliché: de reis is de beloning. Boeken waaraan je graag ruikt als ze vers van de drukker komen en die kraken als je ze voor het eerst openslaat, heerlijk.

Wie zijn de aandeelhouders van de BV?

Een website die offline is, kan natuurlijk geen virus verspreiden. Als je de waarschuwing van Google voor malware bedoelt, dan moet je inderdaad even ingrijpen: Melding 'Deze site kan schade toebrengen aan uw computer'

Onder "bepaalde voorwaarden" (die helaas verder niet worden genoemd) is betaalde btw over aanloopkosten aftrekbaar als voorbelasting. Verder zou ik voor de zekerheid even kijken of er op de factuur misschien een Nederlands btw-nummer met de landcode NL vermeld staat, want dan weet je zeker dat het Nederlandse btw is (en bijvoorbeeld geen Amerikaanse sales tax die toevallig ook op 21% uitkomt). Fiscaal-juridische accuratesse is bij vertalingen helaas vaak ver te zoeken, dus voordat je het weet het sales tax of een andere tax ineens "btw".

Zoals een dalende koopkracht. Voor inkomen uit eigen onderneming staat die namelijk al sinds 2009 in de min. Het is maar waar je de streep van 'onder de streep' trekt…

Vooral beginnende webwinkeliers (want dat zie ik dan toevallig) maken vaak dezelfde combinatie van twee denkfouten. Als je de winst uitgeeft aan voorraden (a) is dat geen investering en (b) blijft dat winst uit onderneming (WUO) waarover je veelal inkomstenbelasting moet betalen. Dat je die winst niet uitkeert maar in de VoF laat zitten, maakt niet uit: het is nog steeds belaste winst uit onderneming. Dat je die winst niet eens kunt uitkeren omdat die vast zit in je voorraden, maakt ook al niet uit: het is en blijft belaste winst uit onderneming. (Misschien moet iemand daar eens een stukje over tikken: die startersverwarring komt vaak voor.)

Als je bij de oprichting een goede VoF-overeenkomst hebt gesloten, is ook de beëindiging van de VoF daarin goed omschreven.

Met dat contract kun je twee kanten op. Enerzijds kun je er bij de curator mee aantonen dat je een nog te factureren vordering hebt. Anderzijds kan de curator die vordering juist afwijzen als het contract stelt dat de vordering pas ná twee maanden ontstaat. Als de vordering hoog genoeg is (en dat is vast zo als je maanden werk declareert) zou ik met het contract plus andere stukken die het bestaan en de hoogte van de vordering aantonen eens langsgaan bij een advocaat. Laat je advocaat het vervolgens aankaarten bij de curator. Lijkt me niet dat het zó in het contract staat, maar als je het zó wel voorlegt aan de curator, maak je weinig kans, want dan is het weerwoord: ja, maar ze gingen wél failliet. Laat een advocaat dat voor je doen. Praktische overweging mag daarbij, volgens mij, best zijn dat het bij software niet ongebruikelijk is dat je in elk geval een deel pas factureert na het succesvol afronden van een testfase bij de opdrachtgever. Als je in delen (op)levert, kun je in delen factureren. Tot slot lijkt het me wenselijk dat je de onbetaalde software of rechten daarop uit de boedel probeert terug te halen om te voorkomen dat de curator ze aan een derde verkoopt. Aangenomen dat de software nog wat waard is. Ook dat zou ik aan een advocaat voorleggen.

Dat is geen boeking van verkoop, maar van inkoop: je bezittingen (activa links) nemen toe en daartegenover staat een schuld aan een crediteur (passiva rechts). De te vorderen omzetbelasting neemt daarbij toe en die mag je als voorbelasting terugvragen, maar dan was het kennelijk géén margegoed want die koop je van particulieren zonder btw. Schakel een boekhouder in.

Dan heb je misschien privé-stortingen (voor die inkopen) verkeerd geboekt: niet het vreemd vermogen (crediteuren) maar het eigen vermogen verandert daarbij. Daarnaast lijkt het (met "bijna de helft van de omzet in dat jaar") of je de winst over het voorafgaande boekjaar niet aan het eigen vermogen hebt toegevoegd in de beginbalans voor het erop volgende jaar.

Een VoF heeft geen aandelen. Als je een onderneming wilt inrichten als een BV of NV, dan moet je gewoon een BV of NV beginnen. Wat je bij een VoF wel kunt doen, is allerlei afspraken maken over de verdeling van de winst. Die zou je in dit geval bijvoorbeeld voor een deel afhankelijk kunnen maken van het ingebrachte vermogen, zodat de vennoot die meer inbrengt daarvoor in ruil een hoger 'aandeel' in de winst ontvangt. Laat de "ervaren" vennoot B niet zelf een rare kerstboom optuigen, maar stuur je vrienden langs een (fiscaal) jurist of notaris. Dat lijkt mij de beste vriendendienst die jij ze op dit punt kunt bewijzen.

Branko, je argumentatie is zoals altijd sterk, maar ik heb moeite met dat "impliciet". Volgens mij kun je het exploitatierecht in het auteursrecht namelijk niet impliciet of stilzwijgend overdragen, maar moet dat expliciet. Dat volgt namelijk uit artikel 2 lid 3 van de Auteurswet 1912:

De algemene indruk is positief, maar ik vond de site traag laden en Google denkt er ook zo over. Wat ik inhoudelijk vooral mis, zijn resultaten en voorbeelden: 360 graden productfotografie verkoop je beter met 360 graden productfoto's.

Zie je wel: AutoCorrectie is een lerend algoritme dat vanzelf steeds begripvoller wordt. ;D

De zelfstandigenaftrek is ingevoerd toen de inkomensgroei van zelfstandigen structureel achterbleef bij loonstijgingen. Toen die compensatie omsloeg in een overcompensatie, heeft men in verschillende fasen geprobeerd om het effect van de zelfstandigenaftrek te dempen, onder andere met de invoering van het urencriterium. In het lezenswaardige artikel Zelfstandigenaftrek: feiten, trends, alternatieven (PDF) beschrijft professor Vording de ontstaansgeschiedenis van de zelfstandigenaftrek en het urencriterium. Hoewel het artikel stamt uit 2004 (en cijfers van de periode 1990–2000 analyseert), noemt het veel interessante knelpunten die mij ook nu nog actueel lijken.

Vervolg vandaag in het FD (betaalmuur):

Volgens mij onderschat je hoeveel werk dat is; je kunt er een dagtaak aan hebben. Frequente prijswijzigingen zijn geen uitzondering: in sommige branches veranderen prijzen meerdere keren per dag. Kijk je een halve week niet om naar de site, dan is die al niet meer up-to-date. Daarnaast worden de aangesloten webwinkels waarschijnlijk horendol van je als je daar drie keer per week aanklopt om de laatste prijzen op te vragen. In de praktijk wordt dat dus anders opgelost: met een pull of push van data via productfeeds, datakoppelingen of een API. (Sommige vergelijkingssites gebruiken ook screen scrapers, maar de ontwikkelingskosten en foutgevoeligheid daarvan zijn hoog.) Verdiep je daar eerst in, vóórdat je webwinkels benadert, want anders is er een reëel risico dat een plaatsing op jouwe vergelijkingssite voor hen al gauw te tijdrovend of te ingewikkeld en daarmee te duur wordt. Verder denk ik dat alleen prijzen vergelijken niet meer van deze tijd is. Alle prijsvergelijkers hebben 'opgeschaald' naar meer dan alleen prijzen vergelijken. Een partij die de goedkoopste is, is ineens een stuk minder aantrekkelijk als daar een levertijd van twee weken tegenover staat, om maar een voorbeeld te noemen. Daar ligt dan nog een inhoudelijke uitdaging: wat zijn belangrijke kwalitatieve criteria voor de koopbeslissing van je bezoekers en hoe kwantificeer je die als je ze in een vergelijking gaat meten en wegen.

Het gevaarlijkst is kopers niet goed informeren over de bedenktijd en het recht van retour: de bedenktijd wordt dan automatisch verlengd van 14 dagen naar 1 jaar. Houd daarnaast rekening met garantie, want de wettelijke garantietermijn is al gauw minimaal 2 jaar. Waarom verwacht je bij een normale bedenktijd al financiële problemen? Ben je bijvoorbeeld actief in een markt waar het percentage retouren hoog ligt (zoals de vijftig procent bij Zalando)? Met een goed financieel plan en een liquiditeitsbegroting zou het eigenlijk geen onoverkomelijk probleem mogen zijn, zolang je maar een reële schatting van het aantal retouren aanhoudt.

Volgens mij kun je al enorm veel producten vergelijken op algemene vergelijkingssites zoals BESLIST.nl en Kieskeurig en op gespecialiseerde vergelijkingssites zoals Pricewatch van Tweakers voor elektronica en de 'kledingzoekmachine' Kleding.nl. Als dát geen concurrenten zijn, ben ik wel heel benieuwd: wat wil je dan precies gaan vergelijken?

In hoeverre is TDD (test-driven development) doorgedrongen tot outsourcing? Kun je bijvoorbeeld een paar honderd unittests in India of Pakistan neerleggen en op basis daarvan iets goeds terugverwachten? Heeft iemand daar ervaring mee?

Het lijkt mij inderdaad ook vergelijkbaar met de schijnzelfstandigheid van bezorgers van PostNL, alleen wordt juist die niet altijd meer geaccepteerd: in december 2015 concludeerde de rechtbank Noord-Holland dat er bij twee pakketbezorgers van PostNL inderdaad sprake was van schijnzelfstandigheid en verkapte loondienst.

Klinkt als een ballonnetje oplaten met gebakken lucht. En dat is dubbelop. Of meer iets voor de rubriek Vraag & Aanbod. Slotje?

Is het slechts een concept of heb je ook al iets werkends?

De zin is inmiddels dan ook aangepast: