Beste BiancaD, allereerst welkom op Higherlevel! Zie hier de uitleg van de urenkortingsregeling En hier ook een rekenvoorbeeld (waarbij de genoemde "vrijgestelde uren" voor jou niet van toepassing zijn/ op 0 staan) Citaat: Die laatste alinea toont ook direct het addertje van deze regeling: je wordt bij een tijdelijke klus permanent gekort op je WW. Houdt daar dus rekening mee. Nota bene Als je toch al van plan bent structureel te gaan ondernemen, kun je ook kijken of de WW startersregeling voor jou nog een optie is. Hiervoor is wel van belang dat je nu al direct duurzaam aan de slag kan als ondernemer: het hangt dus vooral af van hoe lang jouw opleiding nog duurt en of je in de tussentijd je huidige werkzaamheden als ondernemer kunt uitvoeren.

Leren is een goede insteek. Ik lees dat je al boekhouden in je opleiding hebt gehad en door Henk bent verwezen naar het Hanboek Ondernemen van de Belastingdienst. Kijk ook eens bij de startersinformatie van de Belastingdienst. Je stelt op zich goede vragen, maar ik zie wel wat ontbrekende basisbeginselen. Als het uiteindelijk niet lukt om de essentie te doorgronden, en je hebt geen geld om die kennis in te kopen, dan is ondernemen misschien toch niet iets voor jou. Juist in de startfase is het belangrijk de administratie goed in elkaar te zetten, anders moet je dat achteraf allemaal corrigeren en kom je misschien ook in de problemen met de Belastingdienst in het geval van controle. Een paar dingen die ik eruit pik: genoemde shirtjes zijn geen bedrijfskosten, dus niet aftrekbaar. Hetzelfde geldt voor een rijbewijs. De bus van je ouders kun je voor zakelijke doeleinden huren en de kosten wel aftrekken als bedrijfskosten. Persoonlijke verzorging, dus je eigen nagels en visagie, ook niet. Of je ondernemer bent voor de BTW kun je (meestal) niet zelf beslissen; daar zijn regels voor. Aanloopkosten zijn aftrekbaar voor zover aantoonbaar.

Maar zolang de bullshit veel te rijk beloond wordt zul je blijven zien dat kinderen hun studie daarop afstemmen. Scholing voor vakmanschap wordt zwaar ondergewaardeerd in Nederland en daarom zie je een ruim tekort aan echte vaklieden. Mensen die pro-EU zijn zien hier echter een voordeel in. Die vaklieden importeren we dan uit Oosteuropese landen. Dat is precies ook de reden dat ik tegen de EU ben omdat ik vind dat een economie van een land zelfvoorzienend moet zijn waarbij ook de lokale bevolking dus voldoende diversiteit kent. Dus Nederland zit aan de grenzen van diversiteit, maar heeft te weinig diversiteit en als oplossing wil je alles decentraliseren, met als gevolg nog minder (lokale) diversiteit, terwijl het gebrek aan diversiteit zorgt voor een influx aan vakmensen uit Oost-Europa? Of mis ik ergens de omslag tussen vaardigheidsdiversiteit en culturele diversiteit in dit verhaal? Wat is nu je punt. Je citeert twee op zich zelf staande reacties (noemt dit een verhaal) over een complex vraagstuk en dan verwacht je een compleet bruikbaar antwoord (verhaal)? Nergens zeg ik dat de oplossing voor de teruglopende diversiteit ligt in decentralisatie. Al zou het wel een stuk helpen. Mijn opmerking ging met name over de omvang. Wat ik stel is dat Nederland nu aan de grens zit qua omvang en diversiteit. Je kunt je ogen er voor sluiten maar het kraakt en piept aan meerdere kanten, zoals bv (ouderen)zorg / studie / pensioen enz. Daarnaast zijn er regelmatig nog wel eens wat botsingen mbt culturele achtergronden, zo is er een bekende Nederlander op straat bij daglicht in koelen bloede vermoord. En last but not least is er een politicus die al jarenlang geen privé leven kent. Er zullen hoogstwaarschijnlijk best wel vakmensen vanuit Oost-Europa naar Nederland komen maar er zijn er ook genoeg die geen besef hebben van de regels in Nederland of lak hebben aan deze regels en zo Nederlandse vakmensen uit de markt prijzen die zich wel netjes aan de regels houden. Dit gebeurt al op grote schaal en Ukraine-verdrag zal daar beslist niet aan meehelpen. Daarnaast komt er nog wel het nodige mee aan criminaliteit, zie bijvoorbeeld de zakkenrollers in Amsterdam en "professionele" bedelaars bedrijven. Dat zorgt inderdaad voor de nodige diversiteit, maar ik zit er persoonlijk niet zo op te wachten. Je moet eens uitleggen hoe jij ziet dat decentralisatie tot gevolg heeft dat er nog minder sprake is van (lokale) diversiteit. Ik zou juist eerder het tegenovergestelde verwachten. Op dit moment heeft Nederland baat bij een hogere maatschappelijke diversiteit en wat minder culturele diversiteit. Dat laatste is nu eenmaal zo gegroeid en zal je moeten leren accepteren, maar het kan geen kwaad om even op de rem te trappen. Het eerste kun je zeker wel wat aan doen en zal ook leiden tot de afname van de zogenaamde bullshit-jobs. Daarnaast kun je als burger ook het nodige doen door diensten af te nemen van lokale ondernemers. Natuurlijk kost het wat meer maar vaak krijg je voor die meerprijs juist de service die je graag als klant wilt genieten. Waar ik een hekel aan heb zijn mensen die in de winkel om de hoek gaan kijken en vervolgens dan via internet gaan bestellen. Ook dit zal een effect hebben op de afname van bullshit-jobs. Bedankt voor de toelichting dat je, zoals ik al dacht, binnen 24 uur tijd 2x de term diversiteit inderdaad op 2 verschillende manieren hebt gebruikt. Wat betreft centralisatie: ik beweer niets: ik somde slechts jouw betogen op, waarbij uiteindelijk bleek dat de term diversiteit erg divers werd gebruikt ;) Centralisatie creëert wel altijd een behoefte aan eenvoudig overzicht, maar dat is er niet, dus kunnen hele lagen managers en consultants de werkelijkheid samenvatten in vuistdikke rapporten. Is advies daarom bullshit? Of is het pas bullshit als het slecht advies is? Door de complexiteit van de samenleving weten de meeste mensen van het meeste dingen bijna niets en sommigen weten van iets kleins bijna alles. Dat schept ook weer ruimte voor de cowboys, die weten dat de ander iets niet weet en dus dat diegene niet weet dat hij het zelf ook niet weet, maar de mantra's klinken overtuigend en vol goede moed wordt er dan geïnvesteerd in een vestiging in Second Life of een whatever. Is presenteren bij Astro-TV een bullshit-job? Of hangt dat samen met het (mentale) effect bij de beller? Er is schijnbaar een eeuwige, niet te stillen behoefte naar contact met gene zijde of advies van boven: er is dus zeker vraag. Er is ook een niet te stillen vraag naar bevestiging van genomen keuzes en een eeuwige behoefte aan bezig zijn met verbeteren. Bij de kwesties mbt ouderenzorg, pensioenen en studies zou je kunnen betogen dat dat niet zo zeer aan de omvang ligt, maar aan de samenstelling en dus de demografische omkering, maw vergrijzing: een steeds kleiner deel van de bevolking draagt de lasten van de gehele samenleving. De oplossing uit het verleden was: veel kinderen en gemiddeld niet te oud worden. Senicide is echter moreel verwerpelijk en een nieuwe babyboom zorgt weer voor andere problemen: een sterkere bevolkingsgroei nadelig is voor de woonruimte, luchtkwaliteit en de infrastructuur. Dus voor de levensstandaard in het algemeen. In het kader van jouw betoog is de export van kapitaal middels oa Oost-Europese vakmensen, die hier komen om de familie aldaar te onderhouden, inderdaad een gevolg van onderwaardering van fysieke arbeid. Ipv een handelstekort een arbeidstekort. Het onderwijs is een vreemde wereld: fysiek werk werd door velen weggezet als iets voor sukkels en technisch werk is decennialang weggezet als iets voor nerds. Combineer dit met onzekere tieners die een opleiding moeten kiezen en het is geen verrassing dat er te weinig technische mensen en te weinig vakmensen zijn. (Tel er het vooroordeel bij op dat 'meisjes slecht zijn in wiskunde' en dat 'timmeren/electronica niets voor meisjes is' en de pool potentiële studenten is alvast mentaal gehalveerd.) Daarnaast is het inderdaad zaak om via (om)scholing te trachten zoveel mogelijk mensen een nuttige bijdrage te laten leveren aan de samenleving. Dan komen we echter in de discussie: 'Wat is nuttig?' die net iets anders is dan 'wat is bullshit?' en voor we het weten gaat het over het basisinkomen ;) Marktwerking is overigens een illusie, zoals TwaBla al zegt. Ik ben zo'n aap die niet stil kan zitten: als er geen vraag zou zijn naar mijn vaardigheden, zou ik gewoon video's gaan maken. Wel zonder adviezen erin, maar vol gekke ideetjes ;)

Volgens mij zit het antwoord niet in opleiding. Met jouw ervaring zou je zo aangenomen kunnen worden om les te geven als ervaringsdeskundige bíj zo'n opleiding. De meeste ondernemers komen nooit tot een bedrijf met 10 medewerkers. Een van de andere suggesties vond ik wel sterk - als je een 3e en 4e bedrijf begint word je ook steeds groter. Mijn suggestie: een mentor die een bedrijf gehad heeft met 100+ medewerkers kan jou zeker verder helpen. Browncow.nl kan je wel helpen.

Bieden de 2 bedrijven die je nu hebt geen toekomst om te groeien? Misschien als je daar zelf aan het roer staat en/of naast de huidige managers staat dat het meer groeipotentie heeft dan je denkt? Of zoals geopperd dat je vanuit één van je bedrijven (of alle 2) meerdere zelfde kleine bedrijven start daar uitvoerend managers op zet en dat jij uiteindelijk aan het coperate directeursroer van alle bedrijven die samen één groot bedrijf vormen? Anders, met het oog op starten groot/groeibedrijf, is bedrijfsovername wellicht een optie? Kijk in een voor jouw aantrekkelijke branche welke bedrijven er te koop zijn. Dan, samen met de verkopende ondernemer het bedrijf runnen en overnemen. Praktijkervaring en ervaar je van daaruit welke skills je mist en welke opleiding daar dan het beste past. Een algemene managersopleiding zegt namelijk ook niet alles, wellicht een business opleiding wel. Maar welke dan het beste voor jou zal zijn heeft mede te maken met het nivo (mbo, hbo, universitair) welke binnen jouw bereik ligt en welke aanvullend is met de skills die je nu al wel hebt.

Beste Forum leden, Ik wist niet waar deze vraag thuis hoorde en vond hem het meest geschikt bij deze catagorie. Excuus als dit niet juist is. Ik ben een ondernemer van 25 jaar oud, en momenteel in het bezit van 2 goed lopende bedrijven in 2 compleet verschillende sectoren. Deze bedrijven zijn zelf voorzienend en hebben een bedrijfsleider en draaien momenteel helemaal zonder aandacht van mij. Zelfs zo dat ik nu op rondreis ben door zuid amerika. Nu zullen veel mensen hier tevreden mee zijn, maar ik helaas niet. En ik ben dan opzoek naar een nieuwe uitdaging. Beide bedrijven die ik nu heb groeien elk jaar 20/30% ongeveer en hebben gezamelijk 20 personeels leden. Maar de groei zag binnen een aantal jaar stagneren en dan zullen ze niet veel groter worden. Dit heeft voornamelijk te maken met de huidige markt. Nu heb ik altijd gedroomd van een wat groter bedrijf, maar heb ik daar simpel genoeg niet de skill set voor. Small business heb ik geleerd door vallen en opstaan maar zodra het uit dat segment gaat heb ik er geen kaas van gegeten. Heb helaas nooit mijn hbo afgemaakt, nu is mijn vraag wat raden jullie aan om te doen qua studie/curcus wat nog kan met mijn leeftijd. Vind het helemaal niet erg om weer de study banken op te zoeken. Heb verschillende kleine curcussen gevonden zowel nationaal als internationaal. Maar ik wil geen verkeerde keuze maken en graag een skillset leren om echt een fors bedrijf te starten of over te nemen. Bij voorbaat dank voor jullie moeite en antwoorden! [verandering: titel]

Zelf heb ik een opleiding gedaan Small Business Retail Management. Of ik daar opgeleid ben tot ondernemer laat ik even in het midden. Maar heb je een goed idee, ga het uitvoeren is mijn advies! Kom je kennis te kort kan je het op verschillende manieren inwinnen. Succes!

Beste Ondernemers, Afgelopen week hebben mijn vader het een en ander besproken over het autobedrijf van mijn vader. Naast de in -en verkoop van auto's, de garage en de lease maatschappij wil mijn vader nog een tak binnen het bedrijf creëren. Namelijk de 'auto verzekering'. Op dit moment lopen de autoverzekering (+- 300 auto's) van de zaak via een assurantiekantoor in de regio. Hij heeft aan mij gevraagd of ik deze tak binnen het bedrijf op me wil gaan nemen (op dit moment nog niet actief binnen het bedrijf). Het moet gezien worden als een los bedrijf met kantoor binnen het pand van de overige bedrijven. Ik ben op dit moment 23 jaar en heb 2 jaar geleden de opleiding Small Business & Retail Management afgerond aan de Hogeschool Rotterdam. Daarnaast heb ik diverse cursussen gedaan zoals Nevi 1 (inkoop) en de WFT basis module. Na enige research op internet heb ik het een en ander al gevonden, voornamelijk dat de markt aardig aan het verzadigen is en dat het online aanbieden van verzekeraars direct aan de consument invloed heeft op de omzetten van de assurantie kantoren. Bij het verkopen van nieuwe auto's is er een mogelijkheid om een eventueel een autoverzekering aan te bieden. Zodat het 'totaal plaatje' bij eenzelfde garage is onder gebracht. Wat ik concreet zou willen weten is of jullie ervaringen/tips voor mij hebben die ik mee kan nemen in het businessplan en of het gelet op de trends en ontwikkelingen binnen de assurantie branche het wel verstandig is om een assurantie kantoor te beginnen. Mochten er zaken niet duidelijk zijn, neem dan gerust contact op. Groeten, Michael

HL is een forum voor en door ondernemers. Wil je vriendin haar eigen bedrijf beginnen, dan moet ze daar zelf invulling aan geven. Dat doet ze hier het beste door zelf de discussie aan te gaan, zodat ze zelf kan reageren wanneer forumleden meningen, tips en adviezen geven, danwel nadere vragen stellen om de beste tips te kunnen geven. Wellicht meldt zich in de tussentijd een mede MWD'er die wel weet hoe ze daar haar brood mee kan verdienen. Een eerste vraag: heeft haar opleiding niet aangegeven wat voor werk ze met die opleiding kan doen? Waar zijn haar studiegenoten terecht gekomen? Misschien moet ze maar eens een reünie organiseren...

Hai Rob, Leuk dat je verder denkt over Crowdfunding in plaats van of naast geld lenen bij Qredits. Zoals ik je tijdens de Innosquadsessie met Nico al meldde, ben ik voor leuke lokale initiatieven een enorme fan van Symbid. Omdat dat het enige platform is waarbij je crowdfunders mede-aandeelhouder kunnen worden in je bedrijf. En als mensen mede-aandeelhouder zijn van een lokaal bedrijf speelt dat in hun achterhoofd mee bij beslissingen over waar ze hun geld uitgeven. Als je wilt gaan crowdfunden buiten een platform om is mijn advies simpel: Als jullie willen dat de crowd jullie gaat helpen deze droom te realiseren, moet je zorgen dat de crowd weet hoe ze dat kunnen doen. En jullie crowd kan veel groter zijn dan de mensen waar jullie nu aan denken. Wil je dat? Stop dan met blijven nadenken over hoeveel mensen voor 100 euro willen meedoen en op jullie 'zolderkamertje' een heel ondernemingsplan uitwerken en gaan bedenken bij welke mensen je kunt gaan leuren of zij met een klein beetje geld willen meedoen. Maar ... (onderstaand lijstje is in een minuut of 10 getikt en dus niet compleet, maar een voorzet) 1. Claim vandaag nog het domein beachvolleybalcentrum... .nl of indoorstrand... .nl (vul op de puntjes de plaatsnaam in en ik denk dat volleyballers wel weten wat je op een indoorstrand kunt en die dus beter is om ook niet-volleyballers te interesseren). 2. Zet er een gratis WordPressthemaatje op. 3. Ga vanaf morgen op die website delen wat jullie droom is, dat jullie al vergevorderd zijn met een aantal zaken, maar dat jullie ook nog een hoop dingen nodig hebben. Want je hebt eigenlijk geen geld nodig, maar naast de huur ook een aantal dingen die je met dat geld kunt kopen. (zand, volleybalpalen, strandstoelen, reclameborden, leuke muurschildering, een echte website, een bar en ga zo maar door ;o)) En dat hoeft vast niet allemaal gloednieuw te zijn, wel goed en mooi. Zet boven aan je lijstje dat je een verhalenverteller zoekt die jullie wil helpen jullie verhaal met de crowd te delen. Is een leuke case voor iemand die geld wil verdienen met het enorm populaire storystelling om als voorbeeld te kunnen gebruiken. Misschien is er op HL wel iemand die dat leuk vindt om te doen. ;) 4. Mail een artikel over jullie droomplannen naar het plaatselijke krantje. En vraag of je er over iets mag aanleveren voor het blaadje cq de nieuwsbrief van de volleybalclub(s) in de regio. 5. Ga vervolgens online je vorderingen delen en deel op 1 pagina van je website welke mensen en welke bedrijven al hebben toegezegd mee te helpen. Door dat te delen komen anderen op het idee ook te helpen. Als je toezegt dat meehelpers op een groot bord in het centrum komen te staan hoef je wellicht minder cadeaubonnen in te wisselen (De crowdfunding van Petra was geweldig, maar zij heeft een winkel en verkoopt met flessen drank veelgekochte producten. Jullie situatie/handel is heel anders) 6. Vraag de buurt, de leden van volleybalclub, leerlingen van een creatieve opleiding oid om mee te denken over een naam voor jullie centrum. Maak er een prijsvraag van waarbij je iets aardigs weggeeft. Goed voor de PR. 7. Vertel op je website ook dat je uiteraard geld nodig hebt (en bijvoorbeeld dat jullie graag in contact komen met mensen die jullie plan gaaf vinden en bereid zijn komend jaar wat spaargeld bij jullie weg te zetten tegen een hogere rente dan de bank geeft). Met andere woorden, ga zorgen dat er in jullie regio een buzz ontstaat dat jullie iets gaafs willen gaan doen. Dan zou het zomaar kunnen dat allerlei mensen waar jullie nu zelf niet opkomen jullie willen helpen. En dat ene meneer Van der Leegte, Van Doorne of Philips of een lokale ondernemer die wat meer centen heeft dan gemiddeld, zich zelf bij jullie meldt dat die het leuk vindt jullie te gaan ondersteunen. En dan heb je straks wellicht helemaal geen bank meer nodig en is het centrum al voor de start bekend in de regio. Tot zover mijn twee centen. Leuk bedrijfsidee! Succes ermee!

opleidingskosten, altijd lastig. De algemene regel is dat als het gaat om het op peil houden van vaardigheden die je in je onderneming gebruikt, de opleidingskosten aftrekbaar zijn. Als het gaat om het opdoen van nieuwe kennis en vaardigheden, zijn het geen ondernemingskosten, maar kun je de kosten wel opvoeren als persoonsgebonden aftrek. Aan deze aftrek zijn iets meer voorwaarden verbonden. Als ik je conservatorium-opleiding even wegdenk uit het stukje, staat er: "ik ben gitarist en speel tegen betaling mee in een jazz-combo om mijn vaardigheden op peil te houden en te verbeteren". Dan zijn de kosten daarvoor m.i. gewoon aftrekbaar in je onderneming. Ter overweging de uitspraak van Hof Den Haag van 20 oktober 2009 over een ondernemer die haar volledige hbo-opleiding in de onderneming wilde schuiven.

Beste HL leden, Ik run vanaf 2004 een netwerkorganisatie onder de naam KennisKring de Ronde Tafel gericht op ondernemende managers en ondernemers die (proces)innovaties sneller willen herkennen en vervolgens de voor hun relevante innovaties beter willen implementeren in de eigen organisatie. In 2014 ga ik dit unieke concept uitrollen over Nederland in 35 regio's. in mijn eerste gesprekken met potentiële regiomanagers krijg ik te horen dat de deelnemersbijdrage die ik vraag laag gevonden wordt in relatie tot de waarde van de dienst die ik lever. Ik vraag 475 euro voor vijf bijeenkomsten per jaar van 3-4 uur. Als je kijkt hoe duur kennis is in workshops en opleidingen dan hebben zij wellicht een punt. ik lever feitelijk een vijftal workshop achtige bijeenkomsten over actuele onderwerpen en een netwerk waarin de deelnemers tussendoor laagdrempelig kunnen "kennisshoppen" bij de overige deelnemers. Nu ik in Nederland meerdere nieuwe KennisKringen ga starten is dit natuurlijk het moment om eventueel een andere prijstelling in de markt te zetten. Ik ben benieuwd naar jullie zienswijze op de prijs van 475 euro i.r.t. de waarde van het concept voor de deelnemers. Bijgevoegd heb ik een factsheet over het concept. Beschrijving_KennisMatch_KennisKring_2014.pdf

Ik ben vorig jaar gestart met een eenmanszaak, maar blijk de bedrijfsauto in dit nieuwe jaar niet meer nodig te hebben omdat de opdrachten daarvoor uitblijven. Nu kan ik goed doorwerken zonder bedrijfsauto, maar mijn vraag is of het slim is deze te verkopen c.q. in te ruilen voor een particuliere auto. Het gaat om een VW Caddy uit 2011 met grijs kenteken, in Nederland gekocht. Ik heb wel veel km gemaakt, maar deze zijn goed zakelijk te verantwoorden ivm de aanloopperiode (stages en opleiding) waar ik de auto nog wel voor nodig had. Punt is nu dat ik geld over wil houden, omdat ik een praktijkruimte nodig heb. Alvast bedankt, al veel gelezen en ik kom hier alleen niet uit als 'startende ondernemer' (val onder kleine ondernemingsregeling in Nederland). Groet, Cathlyn

Er zijn, voor zover ik weet, alleen subsidiemogelijkheden voor opleidingen tot vrachtwagenchauffeur als de opleiding bestemd is voor het beroepsgoederenvervoer (SOOB of STOOF). De subsidie is bedoeld om mensen en transportondernemers te stimuleren om wat te doen aan het (dreigende) chauffeurs tekort. Subsidie is dus niet voor ondernemers die zelf een auto voor eigen vervoer hebben rondrijden. Maar ik denk dat als jij aannemelijk kan maken dat je je rijbewijs nodig hebt voor de zaak dat die kosten gewoon door de zaak betaald kunnen worden. Blijkbaar lacht iemand zich hier de ballen uit zijn broek om je vraag (gezien het reusje) maar er zijn zo ontiegelijk veel subsidiemogelijkheden (voor ondernemers/ ondernemingen) dat je vraag niet eens zo gek is. Groet, Ferry

Beste Mensen, Hopelijk niet te rommelig door slaapgebrek en lichte dyslectie. Ben ook door een handicap waardoor ik geen opleidingen heb kunnen volgen autodidact. Belangrijker me dunkt ; ik ben een creatieve en enthousiaste ondernemer. Graag wat feedback ; ik heb sinds ca. 5 jaar een nog klein maar in potentie veelbelovend bedrijf, dat ik van de grond af in mijn eentje aan het opbouwen ben en op de een of andere manier de crisis heeft weten te overleven. Niet makkelijk maar toch. Wat te doen echter zoals nu bij ziekte, administratieve/belasting en vooral ; nu enige leverings achterstand ? Wat zijn bij ziekte en leverings / betalings achterstand mijn rechten en plichten ? (ik kan het echt nergens vinden) ik krijg het te druk en kan het alleen niet meer aan (op zich positief dus) zeker niet als ik eens ziek ben zoals nu (een ernstige ontsteking waardoor ik niet representatief was en tot voor kort een periode van enkele maanden niet kon afspreken en daardoor de brood nodige opdrachten misliep en ernstig vermoeid, tijdelijk maar was vrij langdurig en gaat nu wat beter), geen vervanging. Op de website mijn ziek melding / gesloten / wegens ziekte / personeels tekort en de achterstand in enkele leveringen die geen prioriteit, geen bepaalde deathline, hebben onder mededelingen gezet (om potentiele toekomstige clienten (de meeste mensen orienteren zich heel erg ver tevoren op mijn product, ik ben naar verwachting binnenkort weer beter en kan met hen ver tevoren afspraken inplannen) niet af te schrikken niet op de hoofd bladzijde homepage maar onder actuele mededelingen op de homepage) leest men algauw over heen. Of men accepteerd het domweg niet dat er sprake is van ziekte, financiele achterstand, personeelsgebrek, geen onwil dus maar overmacht. Het is ondoenlijk om iedereen behalve via de website persoonlijk van ziekte / personeelsgebrek / achterstand op de hoogte te stellen die energie en tijd ontbreekt mij nu juist, en auto reply (sms/mail) leest men ook overheen, men babbelt dan vrolijk terug en verwacht dan nog antwoord en de keren dat ik daar zo zakelijk, vriendelijk en correct mogelijk op inga ontaard het vanuit de vaak niet maar vaa ook wel (en niet geheel onlogisch) onbegripvolle client algauw in oneindige en vaak agresieve discusies met ernstige bedreigingen (je houdt je hart vast als je failliet zou gaan of langer ziek zult zijn), die je juist als je (tijdelijk maar niet heel kort) ziek bent juist niet erbij kan gebruiken. Heb een kleine achterstand opgelopen. Moet ik om mezelf tegen onbegrip clienten als ik niet snel genoeg de achterstand in weet te lopen te beschermen beter nu al surceance van betaling aanvragen ? Me failliet laten verklaren ? Dat wil ik niet ! Door bedrijven schuldhulp verlening wordt het "slechts een achterstand" genoemd waar ze niet bij kunnen helpen. Pas als er sprake is van beduidende "schulden" kunnen zij iets doen. Ze adviseren me mijn bedrijf niet uit te schrijven. Hoe loop ik -door mijn handicap kan ik niet naar de bank- zonder buffer de ontstane achterstand in ? ik heb sinds ca. 5 jaar een nog kleine maar in potentie zeer (!) veel belovende zaak maar door een onzichtbare maar officiele handicap fysiek geen toegang tot banken. Zij wijzen me bij voorbaat af op het feit dat ik daar niet heen kan, nog voor ze mijn plannen hebben gelezen, en anderen op het feit dat ik nog geen beduidende en door acountant goedgekeurde goede jaar cijfers bij de plannen heb. Ik weet als vakvrouw heel goed wat ik nodig heb om mijn veel belovende en mij inmiddels zeer duidelijke doelen te bereiken maar ben niet geschoold in het correct omschrijven van de financiele zijde van een ondernemingsplan. en geen geld dat te laten doen. ik kom er wat mij betreft wel maar nu slechts tergend nodeloos langzaam. Zijn er instanties, stichtingen personen of bedrijven die mij enkel op succes fee / no cure no pay basis zouden willen helpen ? En die bereid zijn op afstand of aan huis mij te helpen (gezien mijn handicap waardoor ik volledig aan huis gebonden ben.) Sta echt op het punt van afglijden of het ten positieve weten te keren en naar prachtige hoogten klimmen. Wil zo graag maar weet niet hoe met mijn handicap en zonder begripvolle sociale bank, goede stille danwel actieve venoten (er is wel intresse, er was bv een sociale investeerder geintresseerd, mijn concept spreekt velen aan, ook vragen regelmatig mensen of ze (ik heb ook een (nu nog) kleine groothandel) afnemer of franchise nemer kunnen worden, ik kan ze gedegen opleiden en blijvend met liefde en veel aandacht begeleiden maar ik wil ze niet zonder goede cijfers en financieel en juridisch goed onderbouwde plannen binnen halen ze niet verleiden met mij in zee te gaan zonder dat ze mooie cijfers aan de bank kunnen laten zien.) , weet nu niet hoe zonder financieen en buffer mijn doelen te bereiken, hoe de achterstanden in te lopen en wat sneller dan nu verder te kunnen bouwen. Heb geen bezittingen of zekerheden op een (nog te) kleine collectie waar ik mee werk na. Zodra ik die collectie serieus verder uit kan breiden zal het wat ik aan mijn conculegae's in deze branche met de nodige voorraad zie per direct booming business worden. Nu kan ik zonder ruimte tot investeren maar heel langzaam uitbreiden. Te langzaam om snel genoeg de ontstane achterstand in te lopen. Alle vragen beantwoord ik graag. Ik had teveel geschreven, weer gedelete, beter gaandeweg de vragen beantwoorden, anders schrikt mijn rap neergeklopte overdosis aan info jullie direct al af, terwijl ik erg uitkijk naar jullie feedback. Misschien kunnen we samen denkend ergens komen. ik zal niet altijd even snel kunnen antwoorden maar kom geregeld terug. Dank alvast voor jullie feedback !

Hallo, Een kinderdagverblijf heeft 2 vennoten. We noemen ze A en B A heeft het KDV 13 jaar geleden gestart met een andere vennoot. 7 jaar geleden heeft B zich ingekocht door de oud compagnon van A uit te kopen. Er is door A een (zo nu blijkt wurg-)contract opgesteld wat door ontwetenheid van B is getekend. Het was naar aanleiding van een standaard VOF contract met wat aanpassingen. Verdeling van winst was op basis van urencriterium en een deel vaste verdeling. Samenwerking lijkt aanvankelijk goed te gaan, maar na al 1 jaar begint e.e.a. scheurtjes te vertonen. A verzuimt taken op zich te nemen. B neemt meer en meer taken op zich (gevolg van bovenstaande) en draait (logisch) ook meer uren. A maakt van haar werk ook steeds meer haar thuis. Personeel lastig vallen met prive problemen etc. Klachten van klanten en personeel over A B volgt een opleiding HBO Middlemanagement om de zaak naar een hoger niveau te tillen. Dit resulteert in flink aantal nieuwe klanten en een steeds sterker team (10 werknemers) binnen het KDV. A ziet steeds meer werkzaamheden niet meer zitten en in meerdere gesprekken over de laatste jaren geeft A ook aan geen onderneemster te zijn. Laatste jaar is e.e.a. geescaleerd. A neemt totaal geen verantwoording meer, laat al haar taken verslonzen, en als ze ze al doet, is het half. Meer en meer komt het besef dat ze het niet kan. B heeft zich ondertussen ziekgemeld en loop bij de huisarts met klachten die neigen naar burnout-achtig. A en B hebben inmiddels gesprekken gevoerd en tot de conclusie gekomen dat het niet zo verder kan. A eruit, B eruit, verkopen of stoppen. Echter ziet A het als 'haar kindje' (ze is immers met de onderneming met een andere vennoot gestart) en wil het bedrijf niet verlaten. Als B echter vraagt om zich dan uit te laten kopen, wil A dat ook niet, opheffen wil ze ook niet. Resumé: B mag er niet uit, want A geeft aan dat niet aan te kunnen om ondernemer te zijn. A wil er niet uit, want 'zij heeft het gebracht tot wat het nu is' ??? ??? A wil er nu plots wel uit, maar met de hoofdprijs (later meer) Onderneming stoppen wil A niet, want ja, dat kost je geld. A is nu op een punt gekomen dat ze er toch wel uit wil, ze ziet het psychisch ook niet meer zitten (ze is ook onder behandeling hiervoor) Het komt er een beetje op neer dat A wel de (maximale) lusten maar niet de lasten wil. B heeft A vervolgens een mooi bod gedaan door A haar opgebouwde kapitaal en een deel 'extra' te bieden. Gezien de sombere toekomst en de onzekere branche een net bod. Tot zeer kort geleden wilde dit maar al te graag, want dan 'was ze er maar vanaf, ze kon het niet meer aan'. Echter zag A onder druk van haar ex partner (die het wurgcontract bedacht had, zo nu blijkt) de dollartekens weer in de ogen en eist nu het volle pond conform contract. Het contract stelt dat bij uittreding van 1 van de vennoten de andere vennoot naast het opgebouwde kapitaal ook nog 20% van de gemiddelden van 3 voorgaande jaren en 2 komende jaren (op basis van prognoses) moet worden uitbetaald, in het kort dus gewoon nog 1 jaar pure winst. De onderneming is klein en de rekensom komt simpelweg uit op een uitkoopkapitaal van meer dan wat het bedrijf aan liquide middelen heeft. B heeft echter een dossier opgebouwd van alle besprekingen (onbedoeld) die tot nu toe met (o.a. mediators en gesprekspartners) zijn geweest. Hierin zitten: - Afspraken over dat B alle taken dus op zich neemt en A dus minder - Klachten van OC over A - Alle werkzaamheden welke A verzaakt - Alle gesprekken tussen A en B over de moeizame samenwerking - etc etc (dossier is daadwerkelijk 1 ordner dik!) Daadwerkelijke vragen aan dit forum: - Hoe reeel is de vraag van A om meer te vragen aan uitkoopvergoeding dan het bedrijf kan opbrengen (sidenote: dit kan einde KDV betekenen ivm onvoldoende reserves. lees: nul) - Kan B A uit de VOF stoten met dit dossier achter te hand? Hoe sterk is zoiets? - Tips en trucs Bedankt namens een slecht slapende echtgenote. Gerwin

Bijna. Ondernemers hebben recht op de mkb-winstvrijstelling, waardoor 14% van hun winst niet belast wordt. Dat is tof, maar de keerzijde is dat 14% van je kosten ook niet belast worden. Concreet betekent dat, dat een opleiding van 2500,- je belastbare winst met 2.150,- verlaagt en dat scheelt je (met een inkomen tussen de 19.000 en 50.000) bij 42% belasting en 5% bijdrage zorgverzekeringswet 1.010,- in de belastingaanslagen.

Volgens mij heet een Raad van Toezicht in het bedrijfsleven een Raad van Commissarissen en is bij kleine bedrijven 1 commissaris gebruikelijker dan een hele raad. Daarnaast komt je relaas op mij wat dubbel over en de vraag van de ondernemer wat raar. Enerzijds is er een ondernemer die luistert naar adviezen en door zijn eigen hoofd en buikgevoel te volgen een bedrijf heeft opgebouwd dat een inkomen biedt aan 12 mensen. Daar heb ik bewondering voor in een tijd waarin bijna niemand meer doorgroeit naar werkgeverschap. Jij schrijft dat eigenlijk ook te hebben, maar aan de andere kant heb je blijkbaar niet genoeg vertrouwen in hem om hem zijn bedrijf te laten runnen. Elke ondernemer maakt fouten. Gelukkig maar, want ondernemerschap kun je op geen enkele opleiding leren. Daar is maar één leerschool voor: de praktijk. En van de dingen die niet goed gaan leer je het meest. ;D Maar waarom heeft de ondernemer je niet om een achtergestelde lening gevraagd? Bijvoorbeeld een waarvoor hij persoonlijk garant staat zodat jij de zekerheid hebt die je wilt en met een rentepercentage en afbetalingsregeling die afhankelijk zijn van de resultaten van het bedrijf? Kweetniet hoor, maar 35% van het eigendom van je bedrijf weggeven omdat je (tijdelijk) cash nodig hebt, geeft mij het gevoel dat er meer achter zit... Tot zover mijn twee centen, succes ermee.

Beste mede forumgebruikers, Al jaren lang heb ik diverse business concepten bedacht, maar nooit daadwerkelijk uitgevoerd. Over een kleine drie maanden ben ik klaar met mijn hbo opleiding commerciele economie. Voor mij voelt het als de juiste tijd om nu stappen te nemen in de richting van ondernemerschap. Vanaf zomer vorig jaar verkoop ik geimporteerde artikelen via marktplaats, en dat gaat best goed, maar wil het een gezicht geven en het professioneler aanpakken. Oftewel het beginnen van een webshop. Onlangs gesproken met iemand van de ING, waarbij ik dit idee voorlegde en vertelde dat dit puur een orientatie fase voor me is. Hij vond dat ik er goed over na het gedacht. Naast dit idee heb ik nog een online business concept waarin ik vertrouwen heb, maar ik heb investeerders nodig om dit concept goed in de markt te zetten en uit te professionaliseren. Het basis ontwerp is al gemaakt. Iets houdt me tegen om daadwerkelijk grote stappen te maken en door te zetten. Ik kan zelf aardig veel om veel kosten te besparen. Echter zit er een blokkade in m,n hoofd dat me onzeker maakt. Het heeft voornamelijk betrekking op de dingen als: wat zijn de administratieve lasten? Kan ik beide concepten onderbrengen onder een bedrijfsnaam? Hoe ga ik op zoek naar investeerders? Als het online concept niet aansluit, hoe zit het dan met het investeringsbedrag, ben ik dan hoofdelijk aansprakelijk? Daarnaast hebben mijn ouders nogal een sceptische houding. Ik zou het liefst willen denken: "Screw it, just do it". Zijn hier ervaren ondernemers die mij kunnen vertellen hoe ze met een onzekere startperiode zijn omgegaan en wat echt de doorslag gaf om te beginnen. En hoe je er nou op terug kijkt? De hoofdzakelijke redenen dat ik wil beginnen is om te laten zien dat ik zelfstandig iets moois kan neerzetten op een succesvolle manier en de vrijheid. Alle hulp is welkom1

Hallo allemaal, Hopelijk kunnen jullie antwoord geven op mijn volgende vragen. Ik ben 26 jaar oud en heb een wajong uitkering. In september start ik een deeltijd opleiding aan de ITV Hogeschool voor Tolken en Vertalen. Om alvast een portfolio op te bouwen en ervaring op te doen in het vertalersvak wil ik graag hier en daar wat opdrachten aannemen. Hoe zit het met deze verdiensten als je niet ingeschreven staat als zelfstandig ondernemer? Ik verdien bij maar heb geen werkgever. Ben ik verplicht deze inkomsten op te geven aan de Belastingdienst ook al gaat het om een paar honderd euro per jaar? En hoe kan ik de opdrachtgever "wit" laten betalen zonder dat ik hem een btw factuur kan sturen? Als je voor een opdrachtgever werkt moet je dan altijd een kvk nummer hebben ook al is het bijverdienen "hobbymatig"? Alvast bedankt voor jullie reacties. Groetjes

Binnen het mbo aandacht voor ondernemerschap is noodzakelijk voor alle opleidingen, immers veel vaklieden gaan op termijn als zzp er starten. De module certificeerbare eenheid ondernemerschap (CEO) zal resulteren na een positief examen in een certificaat ondernemerschap. Momenteel gaan totaal 3000 studenten starten over heel Nederland met delen van de module, de eerste groep is geslaagd zie Persbericht Datum : 26-6-2012 Nieuwe certificaten Ondernemerschap voor jonge mbo’ers uitgereikt Heerhugowaard - Als eerste roc in Nederland heeft het Horizon College het nieuwe landelijk erkend certificaat CE Ondernemerschap voor jonge mbo’ers uitgereikt. Tijdens een feestelijke bijeenkomst op dinsdagmiddag 26 juni in Heerhugowaard ontvingen 12 leerlingen het nieuwe certificaat. Zij volgden afgelopen schooljaar met succes de cursus Bouwstenen voor Ondernemerschap. Doel van deze cursus is om jonge mbo’ers die de ambitie hebben ondernemer te worden, kennis te laten maken met het vak en hun vaardigheden op dit gebied te ontwikkelen. De twaalf leerlingen die het nieuwe certificaat kregen uitgereikt, volgen allemaal een opleiding Haarmode. Jan Ferwerda, coördinator Ondernemerschap bij het Horizon College, is trots op de leerlingen die het certificaat CE (Certificeerbare Eenheid) Ondernemerschap hebben gehaald. ‘Een goede voorbereiding is essentieel voor goed ondernemerschap, dan liggen er volop kansen. De cursus en het certificaat bieden hiervoor een prima basis.’ Nieuw landelijk erkend certificaat Het Horizon College bood de cursus al aan als contractactiviteit voor volwassenen en reguliere deelnemers die een ondernemersvariant binnen hun opleiding hebben, zoals detailhandel, groothandel en horeca. Nieuw is nu dat bij reguliere opleidingen die geen ondernemersvariant kennen de leerlingen de cursus kunnen volgen en een landelijk erkend ondernemerscertificaat kunnen halen. De cursus is een extra onderdeel van de opleiding. Tijdens de cursus komen drie onderdelen aan bod: marketing, financieel beheer en het opstellen van een ondernemingsplan. Om een zo goed mogelijk beeld van het ondernemerschap te geven wordt er samengewerkt met de Kamer van Koophandel, de Rabobank en andere partijen die van belang zijn bij het ondernemerschap. Verankeren in onderwijs Aanleiding om de cursus voor jonge mbo’ers te starten is de behoefte vanuit de overheid om ondernemerschap goed te verankeren in het onderwijs. Met het nieuwe certificaat kunnen leerlingen die bijvoorbeeld een opleiding in de techniek, zorg, welzijn, haarmode of sport & bewegen volgen hun ambities waarmaken en goed voorbereid een eigen onderneming starten. Voor meer informatie, kijk op www.horizoncollege.nl/bouwstenen. groet Roelf Jager

Algemeen over startende ondernemers De aanloop begint vaak met een periode van maanden die (vrijwel) inkomensloos is. Als er al omzet wordt gedraaid dan wordt dat vaak meteen weer ingezet om bijvoorbeeld voorraad uit breiden, benodigde hardware aan te schaffen of andere zaken zoals een goede website. De starters die vanaf de allereerste dag een goed inkomen uit hun bedrijf halen zijn een uiterst kleine groep. Het zijn volgens mij vaak de mensen die vanuit een werknemerspositie iets op zijn gaan zetten en op een goed moment ontslag nemen om zich volledig op hun bedrijf te gaan focussen. Als je kijkt naar de groep mensen die in de WW terecht komen dan zijn er grofweg 3 groepen Mensen die door solliciteren een nieuwe baan proberen te bemachtigen Mensen die door een opleiding te volgen hun kans op de arbeidsmarkt willen vergroten Mensen die een eigen bedrijf willen starten om zelf verantwoordelijk te worden voor hun inkomen De eerste groep krijgt 70% van het laatst verdiende loon, in ruil verwacht de samenleving dat er gesolliciteerd word. Als ik het goed heb komt het voor de tweede groep voor dat zij ontheffing krijgen van hun sollicitatieplicht en in sommige gevallen ook de opleiding vergoed krijgen. De derde groep krijgt vrijstelling van de sollicitatieplicht, moet de uren bijhouden en wordt gekort op de uitkering zodra er commerciële activiteiten worden ontplooit. Onder commerciele activiteiten worden ook zaken als het benodigde marktonderzoek gerekend, dat is nog voor de onderneming omzet gaat draaien. Als marktonderzoek uitwijst dat er geen makrt is, is er toch gekort op de uitkering. In de nieuwe regeling krijg je als starter ongeveer 50% van je laatst verdiende loon en is er geen sillicitatieplicht. Als je als overheid als doel hebt om mensen zo snel mogelijk weer terug te krijgen in het arbeidsproces dan lijkt het voor de leek erop dat ondernemerschap de meest succesvolle is die direct geld in het laatje brengt voor de werkloze. Deze ex werknemer wordt immers meteen flink gekort op de ww uitkering dus ondernemerschap is the way to go. Dat staat haaks op de ervaringen van de meeste ondernemers op dit forum, namelijk dat de opstartfase een periode is van veel uren tegen weinig omzet. (En dat is niet hetzelfde als omzet) De nieuwe regeling maakt het er in mijn ogen voor de meeste starters niet eenvoudiger op. Als je naar de leefsituatie gaat kijken komt er nog een ander aspect bij. Terugvallen aar de ww is met de stijgende kosten voor veel mensen al zuinig aan moeten doen en snijden in kosten die niet nodig zijn. Gaat er nog meer af dan wordt het er niet makkelijker op. Het lijkt mij aannemelijk dat een starter met een partener nog wat extra druk voelt van de partner om zo snel mogelijk te gaan presteren en het extra inkomenverlies zo snel mogelijk te compenseren. Klinkt op zich als een goede aanmoediging maar iedere (ex) starter weet dat de eerste stappen op het pad dat ondernemerschap heet gepaard gaan met veel twijfels en onzekerheden en plaatsvinden buiten de eigen comfort zone. Niet echt ideaal aangezien de partner van de meeste (startende) ondernemers een belangrijke bijdrage levert aan (toekomstig) succes maar in deze fase een negatieve invloed kan hebben. Voor singles die op zichzelf wonen pakt dit nog ongelukkiger uit. Zijn gaan met deze nieuwe regeling in een keer zoveel zoveel achteruit dat ik verwacht dat alleenstaande werklozen deze keuze niet zullen maken tenzij ze een zeer goedkoop huishouden runnen of nog wat eigen geld hebben om te investeren. Persoonlijk denk ik dat als deze regeling ingevoerd word het aantal mensen dat een eigen bedrijf overweegt dit pas gaat doen aan het einde van de looptijd van hun WW uitkering. Misschien dat ze tussen het solliciteren door alvast voorwerk gaan doen maar dan lopen ze tegen wetmatigheden van ondernemerschap aan die zeggen dat succes alleen komt als je al je focus kunt richten op je eigen bedrijf. Wie op deze manier zijn bedrijf start zal terughoudend zijn als het om het aanmelden van het bedrijf bij de KvK. En het niet hebben van een KvK nummer maakt dat veel belangrijke stappen niet genomen worden. Als deze regering het creëren van nieuwe jonge bedrijven door werklozen belangrijk vind dan geloof ik niet dat deze regeling daar een bijdrage aan levert.

In mijn ervaring start een succesvolle ondernemer altijd vanuit een concreet idee, en niet vanuit "ik wil graag ondernemer worden". Ben Woldring had eerst een web site met telefoonvergelijkingen, en pas bij succes daarvan begon hij te denken over ondernemerschap. Dat is ook mijn ervaring. Ik had een mooie vaste baan, had toen een mooi idee, heb daar een jaar aan gewerkt terwijl ik in loondienst was, en kreeg toen het idee "hey, dit moet ik voor mezelf doen, in een eigen bedrijf". Het feit dat jij geen concreet idee hebt betekent volgens mij dat je gewoon naar school moet blijven gaan en hard moet studeren, tot dat je je eureka moment hebt. Bovendien, een goede opleiding brengt je altijd verder in de maatschappij. Als je 12 bent en je hebt een buitengewoon IQ, dan kun je toch niet meer hebben dan halverwege gymnasium, of zo. Ik zou een fatsoenlijke opleiding afmaken, en pas daarna, of tijdens die opleiding, gaan ondernemen. Ik las daarnet een stukje in Business Insider over wat je moet doen om bij Google te werken. Google vraagt niet om een diploma, Google vraagt om een diploma van een Ivy League universiteit. Dat wil zeggen, zonder een diploma van Harvard of Princeton kom je er bij Google niet in. Dat begrijp ik, ik selecteer ook altijd streng op opleiding. En waarom zou je als ondernemer voor jezelf lagere eisen stellen dan Google? Je wilt toch het beste bedrijf zijn? Waarom zeg ik dit? Ik heb twee kinderen, en die heb ik behoorlijk aangestoken met het ondernemerschap virus. Ik weet zeker dat ze allebei op enig moment een mooi bedrijf zullen hebben. Maar uit eigen beweging maken ze eerst een goede opleiding af. Ook dat idee heb ik blijkbaar goed bij ze geplant :-)

Het urencriterium is in het leven geroepen om ondernemers te onderscheiden van mensen die bijverdiensten hebben bovenop inkomsten uit salaris of inkomsten uit de eigen woning. De ondernemers die op basis van dit criterium overblijven en met recht zich ondernemers mogen 'noemen', worden 'beloond' met een aftrekpost die financieel voordeel biedt ten opzichte van de belasting die verschuldigd is wanneer je volledig in loondienst bent. Dus fiscaal bezien kun je beter ondernemer zijn dan werknemer. Om dit belastingvoordeel te kunnen behalen, moet aan de eis van een minimaal aantal te besteden uren in het kader van de onderneming worden voldaan. Er wordt als eis gesteld, dat er 1225 uren per jaar aan de onderneming moet worden besteed, wil je in aanmerking komen voor de belastingvoordeel. Dit komt doorgaans neer (op jaarbasis) dat er 3 werkdagen (van 8 uur per dag) per week moet worden besteed aan de onderneming. 3 werkdagen als je uitgaat van een tijdsbesteding zoals die bij een full-time betrekking in loondienst-verband zou moeten worden gemaakt. (met een gemiddeld aantal vakantiedagen van ca 25 dagen per jaar). Aangezien je later in het jaar pas zult starten met je onderneming, kan het betekenen dat je wellicht niet zult toekomen aan de gestelde eis. Er komt wegens de latere start in het jaar, een grotere druk te staan op de aantal uren dat je nog kunt spenderen aan de onderneming. Maar het aantal uren hierboven genoemd is ruim bemeten. Ruim bemeten in die zin, dat veel indirecte uren, zoals uren die besteed worden aan opleiding of aan reis-tijd en administratieve handelingen, ook die worden meegeteld voor het urencriterium. Het verdient daarom de aanbeveling om nu al te starten met het bijhouden van de uren die je maakt in het kader van de onderneming. Voorzover het voornemen een onderneming te starten, niet meer aan twijfel onderhevig is. De praktijk heeft bij mij uitgewezen dat niet zo snel om een uren-lijst wordt gevraagd als de verdiensten uit de onderneming op termijn reeel blijken te zijn. Maar er kan altijd om een uren-staat worden gevraagd door de inspecteur. Ik hoop dat je iets hebt aan deze toelichting.

Omdat het een tijdje geleden is, de column nog maar een keer: Het grote taboe, falen, depressie en erger. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, dit is geen gezellig onderwerp, dit artikel gaat over de negatieve impact die het uitblijven van zakelijk succes kan hebben op de psyche van de ondernemer. Niemand kan er omheen, al een tijdje zitten we in een periode van economische crisis. Bedrijven en particulieren hebben minder te besteden en dat vertaalt zich naar minder omzet in veel branches. Op dit moment ziet het er voorlopig nog niet naar uit dat we op korte termijn duidelijk herstel kunnen verwachten. Bedrijven zullen moeten zien te overleven door kostenbesparingen door te voeren. Veel ondernemers komen daardoor nu in de problemen. Het zal voor veel ondernemers moeilijker worden om de zakelijke en privé-eindjes aan elkaar te knopen. Minder omzet, minder winst, bezuinigen, het zijn allemaal rationele onderwerpen. Ratio is de manier waarop vele ondernemers het zakelijke leven benaderen. Het is ook een manier om je te distantiëren van je van emotionele gevoelens. En dat kan best handig zijn op het moment dat er beslissingen genomen moeten worden die zakelijk gezien gewoon moeten maar emotioneel gezien een grote aanslag plegen op de ondernemer. Bij die bedrijven waar het steeds moeilijker wordt om de eindjes aan elkaar te knopen, loopt de psychische druk voor de ondernemer op. Minder omzet betekent keuzes maken om alle rekeningen te kunnen blijven betalen. Als dat steeds moeilijker wordt dan kan het zijn dat er nog meer bezuinigd moet worden. Dat begint misschien met werktijdverkorting voor de werknemers. De volgende stap kan een kleinere bedrijfsruimte zijn om de kosten nog verder te drukken. Wordt lastig als je pas 1 jaar van de 5 contractjaren er op hebt zitten. De volgende stap kan zijn dat je tot de conclusie komt dat je misschien mensen moet gaan ontslaan. Nu ken ik ondernemers die daar weinig moeite mee hebben maar het ontslaan van medewerkers gaat mensen over het algemeen niet in de koude kleren zitten. Voor de eenpitters die geen downscale mogelijkheden hebben om bijvoorbeeld in personeel te snijden, is de kans aanwezig dat de onderneming zelf niet voldoende inkomsten genereert om alle kosten te kunnen betalen. Rationeel zijn deze moeilijke keuzes nog wel te maken maar gevoelsmatig kunnen al die beslissingen en de lange termijn gevolgen (onbewust) een behoorlijke aanslag zijn op de mentale reserves van de ondernemer (en zijn gezin). Doordat beslissingen veelal vanuit de ratio worden genomen, wil het gevoel nog wel eens in de knoop komen te zitten. Des te harder komt de klap dan aan als het doordringt tot de mens achter de ondernemer. Voor een aantal ondernemers is stopzetting of een faillissement onvermijdelijk. En daar sta je dan als stoere ondernemer met zijn onuitputtelijke doorzettingsvermogen; door het verlies van jouw bedrijf deelt het lot jou een psychologische dreun uit waar je even geen weerwoord op hebt. Dan zul je iets moeten doen wat veel ondernemers niet gewend zijn te doen, en dat is gaan praten over al je zorgen, en dat gaat over gevoel, daarover praten betekent kwetsbaar zijn. Vaak verlies je niet alleen het vertrouwen in je onderneming maar ook het vertrouwen in jezelf en daarmee ligt het gevoel te hebben gefaald om de hoek. Je zal echt niet de eerste zijn die het falen van de onderneming ervaart als een persoonlijk falen. Falen is dan al snel toe moeten geven dat het niet is gegaan zoals jij had verwacht. Er zullen vele ‘had ik maar’ scenario’s door je hoofd gaan spelen. De gedachte die dan steeds maar weer terugkomt is de vraag; “who is to blame?” Voor veel ondernemers is hun bedrijf hun leven, want ZIJ zijn het bedrijf. Bedrijfsidentiteit en persoonlijke identiteit zijn vaak zeer nauw in elkaar verweven. Het failliet of falen van het bedrijf wordt een persoonlijk en mentaal faillissement en daarmee komt het erg dicht bij jezelf. Niet alleen ben je dan je bedrijf kwijt, ook het allergrootste goed wat een ondernemer (elk mens) heeft raakt de ondernemer kwijt: je raakt jezelf kwijt. Ondernemers die hun falen rechtstreeks koppelen aan hun eigen identiteit hebben grote kans depressief te worden en dat kan vervolgens snel een zware depressie worden. Uit crisisperioden van de afgelopen decennia weten we dat de geestelijke nood bij ondernemers enorm hoog op kan lopen. Wie de faillisementsverhalen op dit forum wel eens leest, kan zich misschien voorstellen hoe het is als de zoveelste deurwaarder voor de deur staat terwijl je weet dat het geld er echt niet is. Nadenken over de gevolgen van beslagleggingen doe je liever niet. Falen als ondernemer is tot daaraan toe, als het je gezin treft ben jij als kostwinner, en nog zwaarder, als vader, als man, ook nog eens een mislukking. Wie zich de faillissementen van de varkensboeren uit de jaren 80 kan herinneren, herinnert misschien ook nog aangrijpende reportages van mensen die er geen heil meer in zagen. Ook de MKZ crisis in de jaren 90 heeft beroepsgroepen tot wanhoop gedreven. En nu is het de agrarische sector die naast de economische crisis ook nog eens getroffen word door de Q-koorts. Maar deze economische crisis treft niet allen de boeren, nu worden vrijwel alle branches getroffen. Hoe het allemaal verder moet, is vervolgens aan jou om uit te zoeken. En alweer aan reacties hier op het forum is soms af te leiden hoe slecht een aantal ondernemers zijn voorbereid op de gevolgen die het staken van de onderneming heeft. Het zijn de onderwerpen waarin wordt gevraagd of er een soort van vangnet is zoals dat er voor werknemers is in de vorm van de WW. Maar helaas, daarvoor ben je ondernemer geworden, dat zijn de risico’s. De statistieken Dat een dergelijke crisis mensen tot wanhoop drijft, is goed te begrijpen. Voor sommige mensen gaat die wanhoop zover dat ze de hand aan zichzelf slaan. Cijfers zijn moeilijk te vinden. Voor de MKZ-crisis varieerden de aantallen tussen de 4 en de 10. Het werkelijke aantal zal nooit iemand weten. Toen was het een crisis die boeren trof, deze crisis treft vrijwel alle Nederlanders en dus ook de ondernemers. Afhankelijk van welke bron je raadpleegt, slikken in Nederland tussen de 500.000 en 1.000.000 mensen een antidepressiva. In totaal zijn er jaarlijks 400.000 mensen die denken aan zelfmoord. Ongeveer 100.000 van deze 400.000 mensen doet daadwerkelijk een poging tot zelfdoding. Daarvan belanden er 15.000 in het ziekenhuis. Officieel overlijden er jaarlijks ongeveer 1.350 mensen door zelfdoding. Ik denk echter dat het cijfer aanmerkelijk hoger ligt. Niet alleen is het niet meer verplicht een doodsoorzaak bij het overlijden op te geven - het jaar van invoering van deze maatregel gaf een daling in het aantal zelfdodingen te zien - ook zijn er zelfdodingen die niet als zodanig (h)erkend worden. Denk maar eens aan eenzijdige ongelukken. Een aantal van dit type ongelukken zijn een bewuste poging om te proberen het leven te beëindigen. Ook een overdosis medicijnen kan aangezien worden voor een natuurlijke dood als er geen duidelijke aanwijzingen zijn dat er iets anders heeft gespeeld. Er wordt vaak gedacht dat er bij elke zelfdoding altijd een afscheidsbrief is geschreven, dat is absoluut niet waar. Ik ken een aantal mensen die na hun poging tot hun eigen afgrijzen wakker werden. Van enkele van hen weet ik dat ze nooit een afscheidsbrief hebben geschreven. Sommigen hebben anderen zelfs nooit iets laten weten van de strijd die ze aan het strijden waren. Maar helaas zijn er meer mythes die helaas niet bijdragen aan het bespreekbaar maken van het onderwerp zelfmoord / zelfdoding. Om een ander zeer hardnekkig misverstand gelijk maar even naar het land der fabelen te verwijzen. Wie denkt dat zelfdoding alleen voor ‘losers’ is nog een ander stukje statistiek. Onder miljonairs komen 3 maal zoveel zelfdodingen voor dan het landelijke gemiddelde. Hun drijfveren om rijk te worden zijn tevens hun ondergang. Drijfveren die vaak ontstaan zijn door het gevoel alleen iemand te mogen zijn als je geslaagd bent (lees in hun geval, bezit hebt). Zij ontdekken op de harde manier dat geld het leven kan veraangenamen maar absoluut geen garantie is voor levensgeluk. Wie een laag zelfbeeld heeft blijft negatief over zichzelf denken ongeacht de verzameling sportauto’s in de garage of het grote aantal partners waarmee ze de lakens delen. Het zijn surrogaten die geen vervanging zijn voor echte liefde voor jezelf en liefde van anderen. In de onderzoeken wordt vaak gesproken over risicogroepen, die zijn (helaas) niet uitgesplitst naar beroepsgroep. Kijk je naar de karaktereigenschappen van deze risicogroepen dan lijken een aantal daarvan verdacht veel op eigenschappen die voor een ondernemer van belang zijn. Zo zijn mensen met suïcidale gevoelens vaak zeer gericht op de gevoelswereld van anderen, kunnen de behoeften van anderen behoorlijk goed aanvoelen en vervolgens invullen, en goh is dat niet een fijne eigenschap voor een ondernemer? Kunnen voelen waar je klanten behoefte aan hebben. Ook komt soms een doorgeschoten zorgbehoefte om anderen te helpen, een eigenschap die je met name in de zorgsector veel tegenkomt. Een andere eigenschap is het doorzettingsvermogen van deze mensen. Ze gaan door tot het einde, elke keer weer zien ze een lichtpuntje en weten ze weer te overleven. En ook deze eigenschap zie je bij veel ondernemers terug. Ze gaan soms zover dat je denkt: \”man stop er gewoon mee, verander je businessmodel\”. Maar het is nu net dat doorzettingsvermogen dat maakt dat sommigen tegen alle verwachtingen in slagen en vervolgens op handen gedragen worden. Anderen uit dezelfde poel krijgen nooit iets van de grond, iets dat lang niet altijd aan de persoon zelf hoeft te liggen. Het is vaak ook een kwestie van op het juiste moment in tijd net die ene persoon of die ene oplossing vinden die jou verder helpt. Dat maakt de scheidslijn tussen zakelijk succes en persoonlijk falen in mijn ogen vaak flinterdun. De signalen Het meest moeilijke voor de omgeving, en door ontkenning en het almaar doorgaan soms ook voor jezelf, is het zien van signalen die kunnen wijzen op depressie en suïcidale gevoelens. Hieronder volgt een opsomming van een aantal signalen die een aanwijzing ‘kunnen zijn’ dat het in iemands leven niet verloopt zoals verwacht. Ik schrijf bewust ‘kunnen zijn’, waarnemingen zijn immers subjectief. [*]Obsessief bezig zijn met het leed van anderen. [*]Doorgeschoten behoefte om de wereld te veranderen. [*]Lichte obsessie voor aan de dood gerelateerde onderwerpen. [*]Een wens tot zelfdoding uitspreken, altijd serieus nemen, ook als het als grap gebracht word. [*]Sarcastische houding ten aanzien van onderwerpen die betrekking hebben op de dood. [*]Groot gebrek aan activiteit, nergens zin in hebben, geen energie. [*]Vermijdingsdrang in de breedste zin. [*]Ontkenningsgedrag als het gaat om (het nemen van) eigen verantwoordelijkheden. [*]Ontvluchten van de eigen verantwoordelijken door substitutie (zie bv het leed van anderen). [*]Teruggetrokken leven leiden, weinig contact met de buitenwereld. [*]Emotioneel overreageren als iemand direct of indirect kritiek uit. [*]Moeite hebben met het stellen van grenzen, teveel van zichzelf (weg)geven. [*]Snel wisselende stemmingen, het ene moment vol goede moed, 5 minuten later niks meer zien zitten. [*]Sterke identificatie van de eigen persoonlijkheid met maatschappelijke problematiek en sociale doelen. [*]Verandering van de persoonlijkheid in enkele maanden tijd. Het meest belangrijke signaal is misschien wel als je merkt dat iemand in een relatief korte periode, enkele maanden tot een half jaar, sterk van (sociaal) gedrag verandert. Het terugtrekken uit het sociale leven kan een sterke aanwijzing zijn dat er serieuze problemen zijn. Als mensen snel veranderen dan kun je dat mogelijk herkennen doordat ze vragen (en de antwoorden daarop) zoveel mogelijk willen ontwijken. Menig gesprek met een ondernemer begint vaak over het weer of voetbal maar gaat dan vaak snel over naar “hoe gaat het met je bedrijf ?”. Als het de ‘falende’ ondernemer teveel wordt dan zal hij allerlei tactieken gaan ontwikkelen om dit soort gesprekken te vermijden bijvoorbeeld door het gespreksonderwerp keer op keer te veranderen om zo vragen over zichzelf uit de weg te gaan. Het begint met de alledaagse gesprekken bij het schoolplein, het losse gesprekje bij de supermarkt op zaterdag. En zo langzaam vindt deze vorm van ontwijking van onderwerpen ook plaats binnen de eigen kring. Praten met het masker komt ook heel vaak voor, sterker nog, mensen die suïcidaal zijn, behoren eigenlijk tot de categorie top acteurs. Suïcidalen kunnen glashard zeggen dat het goed goed gaat, soms voel je alleen in je onderbuik dat er iets niet helemaal klopt. Als je op dit moment doorvraagt, kan het zijn dat je ineens een stoere ondernemer ziet veranderen in een huilend hoopje mens dat het niet meer ziet zitten en eindelijk eens zijn verdriet kwijt kan. Euforie gevolgd door zeer negatieve uitlatingen. Het ene moment nog allerlei kansen zien voor het bedrijf, het volgende moment verzuipen in de onoverzichtelijke bedrijfsvoering en het helemaal niet meer zien zitten. Bij sommigen zit deze bipolariteit gewoon in hun genen, anderen kunnen door omstandigheden dit gedrag (tijdelijk) vertonen. Stevige uitlatingen die gaan over onrechtvaardigheid. Daar waar het niet goed gaat, willen mensen zich nog wel eens richten op de problemen van anderen. Het kan gaan over een medewerker met wie het privé alleen maar tegenzit. Het kan gaan over het onrecht dat de eigen beroepsgroep wordt aangedaan of juist die beroepsgroep die overal mee weg lijkt te komen. Onderwerpen over politiek, regelgeving en onrechtvaardigheid. In privésituaties zie je dit soort mensen zichzelf helemaal verliezen doordat zij druk bezig zijn anderen te helpen met het oplossen van hun problemen. Lovenswaardig natuurlijk maar voor hen zuiver ontwijkend gedrag. Misschien ken je ze wel, mensen die alles voor anderen over hebben, vaak omringd zijn door de (tijdelijk) zwakkeren of (tijdelijk) hulpbehoevenden in onze maatschappij. Sarcastische uitlatingen met toespelingen op zelfdoding zijn een duidelijk signaal dat het goed mis kan zijn. Ook zeer emotionele reacties op soms relatief onbelangrijke zaken zijn een duidelijk signaal dat er meer aan de hand kan zijn Hoe ga je er dan mee om. Misschien ben je door het lezen van het voorgaande stuk wel in gaan zien dat er iemand in jouw omgeving is die wel heel erg past in het geschetste profiel. Ook kan het zijn dat je je ineens realiseert dat je zelf depressief bent alleen het tot nu toe niet hebt erkend. Wat als je deze signalen bij anderen herkent Zelfdoding is het waarschijnlijk een van de grootste taboes in onze maatschappij en daarmee een van de meest moeilijke onderwerpen om over te praten. Niet in de laatste plaats omdat de mensen die met deze gevoelens rondlopen de laatste zullen zijn die zich kwetsbaar op zullen stellen door toe te geven dat zij tegen deze gevoelens strijden. Wat erg belangrijk is in elk gesprek, maar zeker in gesprekken met iemand die bezig is een overlevingsstrijd te leveren, is deze een veilige omgeving te bieden. Daarmee bedoel ik niet dat je alle pillen op moet ruimen en de bestekla van een slot moet voorzien; iemand die er echt een eind aan wil maken, vindt altijd wel iets. Wat ik bedoel is een veilige omgeving om te kunnen praten. Als je iemand wil openen, moet je zorgen dat je afstemt op de juiste golflengte, dat contact legt met die ander. Laat maar zien dat jij je open durft te stellen, dat creëert een sfeer waardoor de bereidheid om te praten toeneemt. Verder is het erg belangrijk dat die ander voelt dat er van jou geen waardeoordeel uit gaat. Zoals ik het hier beschrijf, klinkt het allemaal vrij eenvoudig maar hou er rekening mee dat het even tijd kost om iemand het gevoel te geven dat er veilig gepraat kan worden over het onderwerp zelfdoding. Met de overgevoeligheid van iemand met suïcidale gedachten is een gesprek beginnen dan al een uitdaging op zich. Belangrijk is om te blijven benadrukken dat wat iemand anders ook voelt en hoe dat misschien ook tegen je eigen gevoel in gaat de ander te laten voelen dat dat oké is. Dat die gevoelens, hoe moeilijk ook, er mogen zijn en dat dat niks af doet aan de mens die deze persoon is. Suïcidale gevoelens accumuleren en als iemand er niet over kan praten, raakt het voorraadvat voller en voller. Een heel belangrijke uitlaatklep voor suïcidalen is de mogelijkheid om - zonder het gevoel te hebben te worden veroordeeld - te kunnen praten over deze gevoelens. Maak daarbij niet de fout dat je zegt dat je deze mensen begrijpt, want dat doen alleen die mensen die ook op de rand van de afgrond hebben gestaan. Wees daar dan ook gewoon eerlijk over. Het contact verbreekt echt niet als jij voorzichtig aangeeft dat je niet kan invoelen wat het is. Dat maakt ook niet echt uit omdat luisteren zonder veroordeling in een veilige omgeving voor meer dan 50% bijdraagt in het afblazen van de geaccumuleerde suïcidale gevoelens en het draagt bij aan het helingsproces. Ben je bereid deze mensen ook echt te helpen, laat ze dan weten dat ze op je kunnen rekenen en je altijd (24 uur 7 dagen per week) kunnen bellen. Besef wel dat dit committent ook betekend dat je niet na 2 telefoontjes midden in de nacht kunt zeggen, \”ja hoor es ik heb ook nog een leven\”. Wat ook weer niet wil zeggen dat jij geen grenzen mag stellen. Naast deze vorm van sponsorschap is het erg belangrijk dat er gewerkt gaat worden aan de psychische oorzaken achter de depressie en suïcidale gevoelens. Help daarom deze mensen met het zoeken en vinden van de juiste hulpverleners en met het vinden van lotgenoten waarmee ze samen kunnen praten over hun gevoelens. Ga je op zoek naar hulp houdt dan voor ogen dat hulpverlening alleen zin heeft als er een connectie is tussen cliënt en hulpverlener. Als die er niet is, heeft het geen enkele zin om hier tijd in te steken. Een goede hulpverlener weet dit maar helaas zijn niet alle hulpverleners bij machte om hun onvermogen te erkennen als het niet lukt met een cliënt de voor het proces noodzakelijke vertrouwensband op te bouwen. Met die hulpverlener hoef je geen medelijden te hebben, geen click is op naar de volgende. Soms betekend dat even zoeken, soms is het bij de eerste meteen al raak. Wat als je jezelf herkent in de signalen en je (nu) weet dat het niet goed met je gaat? Belangrijk is om te beseffen dat je niet alleen bent en dat deze gevoelens ook niet raar zijn. Ik schreef het al eerder, alleen al in Nederland heb je 400.000 lotgenoten die ook weten wat het is om met de gedachten en gevoelens rond te lopen. Dat betekent praktisch dat ieder mens contact heeft met 1 of enkele mensen die ook met deze gedachten rondlopen. Laat je daarbij niet verblinden door succes, want succes wil nog lang niet altijd zeggen dat mensen ook gelukkig zijn door dat succes. Regelmatig zijn er op tv programma’s te zien waarbij mensen vertellen over de buitenkant en wat er werkelijk achter de schermen speelt. Schaamte, angst, wantrouwen, gebrek aan eigenwaarde, gebrek aan zelfvertrouwen, gebrek aan energie, negatief denken, het gevoel hebben in een vacuüm te zitten, allemaal gevoelens, kenmerken en gedachten die horen bij een zware depressie, met of zonder suïcidale gevoelens. Wat het ook nog eens lastig maakt is dat geen van deze verschijnselen optisch zichtbaar zijn. Iemand met een gebroken been heeft zichtbaar moeite met lopen. Iemand met een gebroken leven heeft gips om zijn hart. Mensen die geen idee hebben hoe dit voelt, komen met honderden adviezen, “ga er eens wat vaker uit”, “joh, een week vakantie en je kunt er weer tegenaan”. Dat gaat op voor fysieke vermoeidheid, maar een zware depressie gaat veel dieper dan alleen het fysieke vermoeidheid, het is mentale uitputting. Na jaren van roofbouw is de koek op, de batterij leeg. Er is geen reserve meer om nog op krachten te komen. Dat betekent dus ook vaak dat doorgaan op de huidige voet geen optie meer is. Om te beginnen aan het helingsproces zul je keuzes moeten maken. Dat kan betekenen verlies van werk en soms zelf gezin. Maak jij die keuzes niet dan doet het leven dat wel voor je. Spanningen lopen dan overal op tot het moment dat de bom barst en je daarmee weer iets verliest. Wie blijft doen wat ie altijd heeft gedaan, blijft altijd overkomen wat hem altijd al overkwam. Wie de film terugdraait, ziet dan vaak dat depressie een sluipmoordenaar is die langzaam je leven binnendringt. Achteraf kun je goed zien waar je steeds vaker jezelf tekort deed doordat je ver over je eigen grenzen bent gegaan. Daarmee doe je ook niet langer wat jij wilt maar ben je bezig in de behoeften van anderen te voorzien. Dat kunnen die klanten zijn die steeds meer eisen voor hetzelfde geld. Die werkgever die je een richting opdrijft die jij niet op wilt maar omdat je een hypotheek hebt ontslag niet wilt riskeren. Of het is die partner die veeleisender wordt en jij met vele kleine stapjes langzaam jezelf weggeven hebt. Later ga je pas inzien hoe ongelijkwaardig deze relaties waren. Zit je er middenin dat is dat je referentie. Net zoals je niet van de ene op de andere dag depressief kunt worden, ben je dus ook niet van de ene op de andere dag van je depressie af. Hoe snel dat proces van heling verloopt, daar heb je wel invloed op. Wie bewust kiest de confrontatie met de werkelijkheid aan te gaan, zijn verlies van toekomstperspectief te nemen, begint dan al aan de weg omhoog. Wie in de ontkenningsfase blijft hangen en doormoddert, komt feitelijk geen stap verder. Vanuit de ‘comfortzone’ lijkt het een aantrekkelijke optie, niks veranderen betekent dat alles blijft zoals het is en het niet erger kan worden. De dood lijkt soms een aantrekkelijke optie en is op dat moment de enige overgebleven optie die mensen nog zien als ze niet uit het leven kunnen halen wat er in zit. Wie daar geweest is, weet ook dat het geen optie is omdat niemand echt dood wil. Wat mensen wel willen, is een nieuw leven. Zodra er een nieuw levensdoel is, komt er focus en kan de energie gericht worden ingezet. De weg omhoog bestaat dus voor een belangrijk deel uit het herontdekken wie jij bent en wat er belangrijk is in jouw leven. Dat betekent uitzoeken naar waar jouw energie naartoe moet. Persoonlijke waarden zijn een hele goede indicator voor de richting waarin jouw nieuwe leven gestuurd moet worden en waar levensgeluk in het verschiet ligt. Vervulling van persoonlijke waarden om levensgeluk te ervaren lijkt een van de best bewaarde geheimen in onze maatschappij. Het is zo simpel maar bijna niemand kent dit geheim en past het ook toe. Dus vind je persoonlijke waarden en je hebt richting. De uitdaging zit hem er nu in om op zoek te gaan naar die waarden. Dat proces maakt ook weer heel veel los. Het is een weg van ups en downs, van vallen en weer opstaan. Het is ook een weg die je - als het even kan - moet zien te bewandelen met steun van anderen. Hoewel het niet eenvoudig is, raad ik je aan op zoek te gaan naar hulp. Misschien heb je in je eigen netwerk iemand die goed met mensen om kan gaan, misschien is het de huisarts waar je goed mee kunt praten. Belangrijk is dat je zelf op zoek gaat, de oplossing belt zelden aan. Ga zelf op pad, via huisarts naar GZZ of een andere hulpinstantie of kijk of je een therapeut, coach of counselor kunt vinden waar je een klik mee hebt. Twee zaken zijn belangrijk; 1 je moet er je echte gevoel kwijt kunnen zonder het idee te hebben dat bepaalde onderwerpen onbespreekbaar zijn; 2 je moet het gevoel hebben dat je vooruit gaat. Veel therapeuten schijnen nogal erg van aanhoren en praten te houden maar uiteindelijk gaat het ook om het verwerven van inzichten en het zelf doen. De juiste mensen zullen je met zachte dwang aansporen die wegen in te slaan. Jezelf weer uit die put trekken, is geen gemakkelijke weg maar ik weet uit eigen ervaring en die van anderen dat het leven een hele andere betekenis krijgt als je door dit proces heen bent. Geluk is dan de gewoonste zaak van de wereld en niet onhaalbaar zoals het nu lijkt. Een stukje over de schrijver van dit artikel Een aantal jaren geleden had ik een leuk klein winkeltje en een online webshop min of meer samen met mijn ex vrouw. We hadden toen het geld en de bedrijfsruimte om er iets leuks van te maken. Mijn ex-vrouw had het achteraf niet zo op het ondernemersleven door het ontbreken van bepaalde zekerheden die dat leven nu eenmaal met zich meebrengt. Het was bij haar veel ‘ja zeggen en nee doen’. De strijd waar we indertijd in belandden heeft er toen toe geleid dat mijn energie na een aantal jaren tot nul gezakt was. Uiteindelijk is ons huwelijk als vuurwerk uit elkaar gespat en was dat ook het einde van mijn onderneming die een belangrijke plaats in mijn persoonlijke leven innam. Het heeft in die tijd weinig gescheeld of ik had een eind aan mijn leven gemaakt. Na anderhalf tot twee jaar in eenzaamheid strijden tegen een zware depressie verdwenen deze gevoelens en kon ik weer langzaam na gaan denken over het opbouwen van een nieuw leven. Het was vooral een eenzame strijd op zoek naar manieren om te overleven en om in te gaan zien dat ik als mens oké was en daarvoor helemaal geen zakelijk succes nodig had. Met die levenservaring heb ik de afgelopen jaren een aantal lotgenoten gecoacht naar een nieuw leven. Dit artikel is dan ook gebaseerd op ervaringen van de afgelopen jaren en eigen onderzoek naar de achterliggende oorzaken van depressie en zelfdoding. In deze periode heb ik ook familie en nabestaanden begeleid maar toch vooral lotgenoten geholpen hun leven weer op de rails te krijgen. Ter afsluiting Zelfdoding, zelfmoord is een zeer complex onderwerp dat zich niet in een kort artikel even uit laat leggen. Dat blijkt ook wel uit het feit dat de hulpverlening in veel gevallen niet in staat is mensen met een doodswens goed te begeleiden. Vandaag de dag zijn er helaas nog veel psychologen, psychiaters, huisartsen, coaches, counselors, therapeuten, SPV’ers, enz. die het onderwerp zoveel mogelijk uit de weg gaan. Als een hete aardappel worden mensen met een doodwens doorgestuurd omdat hulpverleners de verantwoordelijkheid niet op zich durven nemen. Vanwege de complexheid van deze materie kan ik ook niet in dit artikel even de oplossing aanbieden. Ieder mens is uniek en daarom vraagt ieder mens om een eigen, unieke aanpak. Een mix van verschillende methodieken die afgestemd worden op de behoefte en noodzaken van het moment. Methoden die aanzetten tot ander gedrag met als eindresultaat een nieuw leven. Simpel gezegd willen mensen niet dood maar is het op een gegeven moment de enige uitweg die ze nog zien. Help mensen te ontdekken wie ze zijn. Analyseer hoe mensen zover hebben kunnen komen zodat ze meer inzicht krijgen in de achtergronden. Dat maakt dat mensen gaan snappen hoe het zover heeft kunnen komen. Met de juiste hulp kunnen suïcidalen, na een niet te onderschatten periode van strijd, een nieuwe draad oppakken en kunnen deze mensen aan een heel nieuw leven beginnen. In mijn omgeving ken ik velen die na een relatief korte periode van begeleiding weer in staat zijn zelf het leven op te pakken en vanaf dat moment weer te werken aan verandering van hun gedrag en heling van hun pijn. Met ‘een relatief korte periode’ bedoel ik enkele maanden. De strijd tegen depressie en suïcidale gevoelens is te vergelijken met een emotionele draaikolk waar mensen zonder hulp bijna niet uitkomen en er uiteindelijk ook in verdwijnen. Het is ook deze draaikolk die al hun energie opeist zodat er nauwelijks nog energie over is voor iets anders. Haal ze weg uit de draaikolk en er blijft energie over om aan andere zaken te werken. Toch blijft het nog een tijd opletten, mensen kunnen alsnog ineens kopje ondergaan maar de gevaarlijkste dreiging (de draaikolk) is dan geen direct gevaar meer. Dat loskomen/losmaken uit de draaikolk is dus cruciaal ! De rode draad bij suïcidaliteit draait om het verliezen van de eigen identiteit. Naast therapieën zijn er ook zelfhulpboeken. Twee boeken om mee te beginnen: Het Zin!boek te vinden op www.zinboek.nl Het boek IK, gezond egocentrisme, te vinden bij de managementboeken www.hetikboek.nl Zie deze als een eerste opstapje, loop verder gewoon eens de bieb in en kijk daar wat je aanspreekt. Je bent begonnen aan een nieuw avontuur waarbij je alleen zelf weet wat er te ontdekken valt. Luister ook naar wat anderen zeggen en schrijven. In 2 jaar tijd heb ik een kleine 2 meter boek met aan psychologie gerelateerde onderwerpen gelezen. Interessante boektitels kwamen als vanzelf op mijn pad. Daarnaast heb ik nog een counselors opleiding gevolgd. Het heeft voor mij geresulteerd in eindelijk snappen waarom de dingen zo zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. Met wat googlen is er ook op internet wel het een en ander te vinden over dit onderwerp. Helaas is niet alles even zinvol en sommige sites staan vol met in mijn ogen bedenkelijke content. Hieronder enkele organisaties die zich bezighouden met zelfdoding. Zo is er het GGZ initiatief www.113online.nl. Hier kun je terecht op het forum en voor een live chat met vrijwilligers die een luisterend voor kunnen bieden en je verder kunnen helpen bij het vinden van een hulpverlener. Een aantal regionale GGZ instellingen organiseren zelf groepsgesprekken met lotgenoten. Daarnaast is er nu nog EX6, ooit begonnen als lotgenoten vereniging, nu langzaam onderdeel uit makend van 113online. Voor nabestaanden is er de Ivonne van de Ven Stichting www.ivonnevandevenstichting.nl In Belgie kun je terecht voor hulp en informatie bij het Centrum ter preventie van zelfdoding (CPZ) www.preventiezelfdoding.be. Naast de reguliere zorg kun je met je verhaal ook terecht bij coaches en counselors die je verder kunnen helpen. Struin rond op internet, kijk op fora wat men schrijft over het onderwerp zelfdoding en hoe lotgenoten daar mee omgaan. Hun verhaal kan jou helpen meer inzicht te krijgen in je eigen gedrag en daarmee helpen tot het verkrijgen van nieuwe inzichten. Ieders situatie is uniek en vraagt om een individuele benadering om te kunnen bepalen welke route genomen kan worden. Twijfel niet te lang, ga, probeer iets en ontdek of het wel of niet past. Ga alleen door met een hulpverlener als je voelt vooruit te gaan. Laat je zeker geen jaar of langer aan het lijntje houden want dan werkt de therapie gewoon niet. Het meest belangrijke wat deze periode mij heeft gegeven is vriendschap met mijzelf en daardoor een rotsvast vertrouwen in mijzelf en in de toekomst. Anoniem reageren op dit artikel Zoals op elk artikel kun je ook op dit artikel reageren. Nu kan ik mij voorstellen dat je misschien iets wil schrijven maar niet wil dat dit wordt gekoppeld aan jouw online identiteit. Om het toch mogelijk te maken een reactie te plaatsen kun je mij een PM sturen met het verzoek jouw reactie (of een deel) anoniem te plaatsen. Ben je bang dat ook dat teveel van jou prijsgeeft dan kan ik het nog verder anonimiseren door jouw reactie te herschrijven in mijn woorden. Aan jou de keuze welke optie je prefereert. Het spreekt voor zich dat jouw identiteit op geen enkele wijze naar buiten zal komen tenzij jij dat zelf aangeeft.