TwaBla

Sinds wanneer hebben ze het Europese woord- en beeldmerk? Weet je zeker dat het zowel woord- als beeldmerk is; heb je de registraties opgezocht? Blijkbaar werd die merknaam door de registrator niet als te generiek beschouwd. Ben je actief onder de bewuste domeinnaam? Gebeurt er iets op dat domein? Er is een algemeen topic over merknamen, handelsnamen en domeinnamen.

Een belangrijk criterium bij de beoordeling van inbreuk is of er verwarring kan ontstaan waardoor lijkt dat jouw site iets met de merken in kwestie te maken heeft.

Je probeert de (exclusieve) vertegenwoordiging voor Nederland/Europa te krijgen. Je leverancier is blij dat iemand in Europa zijn producten wil verkopen. Er is onderhandelingsruimte voor je inkoopprijs, betalingstermijn, wellicht zelfs marketingsteun en eventueel voorraadrisico (afprijzen). Je kan vast hulp gebruiken bij onderhandelingen en contracten. Maar denk nou eens als ondernemer. Neem wat verantwoordelijkheid, neem wat risico. Als jij de vertegenwoordiger bent en de Indonesische merkeigenaar neemt niet de moeite om het merk in Europa te registreren, sta je nu en later veel sterker wanneer je de merkrechten zelf vastlegt. Maar hoe belangrijk is dat merk nou eigenlijk? Wat gebeurt er als iemand hetzelfde product bij jouw leverancier bestelt onder een white label? Of een vergelijkbaar product onder een andere naam? Je kan het niet helemaal dichttimmeren; je moet risico nemen. Ondernemen!

Een overheid die moeilijk doet over een adviesopdracht van 1000/1500 euro? In december....

De derde tip leent zich niet voor publicatie?

94wines heeft de backing van Baarsma, een wijngroothandel die ca een kwart van de Nederlandse markt in handen heeft (of een kwart van de distributie via slijterij). Innovatief, maar tegelijk wel erg nerdy: wijn in een genummerde fles met een metalic wrap en QR codes voor personalisering. Ik vind het een bierig businessmodel. Maar smaken verschillen. Baarsma doet trouwens aan affilliate-marketing via Daisycon. Zo kun je ook een klein wijnhandeltje beginnen. ;-D

Hangt ervan af wat de storing is. Als die storing schade veroorzaakt aan een productielijn auto's en één van die auto's raakt betrokken bij een ernstig ongeval... Een praktijkvoorbeeld uit het wereldje van de recalls. Een Nederlandse notenleverancier verkoopt een partij aan een Britse groothandel die de bakkerij van een supermarkt voorziet. Er blijkt een kippebeentje beland in de noten. Dat ontdekt de supermarkt pas nadat een klant terugkomt met een beschadigd gebit. De notenleverancier draait op voor de schade aan het gebit, voor de kosten en inkomstenderving van de supermarkt (die alle verkochte koekjes mbv extra publiciteit moet terughalen en een paar weken lang geen koekjes kan verkopen, tot de oorzaak gevonden is) en voor de kosten van de groothandel. Da's een miljoenenzaak geworden. Voor één partij noten. Wat voor moertjes verkoop je percies... :P

Zo te zien heb je talloze praktische vragen over het starten van een handelsonderneming. Misschien kun je jouw tijd beter besteden aan het oplossen van praktische problemen in plaats van tijd te verspillen aan principiële kwesties. Het risico dat iemand een hier volslagen onbekend Indonesisch merk gaat registreren is te verwaarlozen. Als je daar desondanks toch bang voor bent, registreer je het gewoon zelf. Wat bedoel je met een merk namaken? Een merk is een woord, een beeld en soms een geluid, een vorm of zelfs een geur. Op een meubelontwerp kan ook intellectueel eigendom berusten, maar dat heeft zelden iets met het merk te maken. Als jouw tuinstoeltjes uit Indonesië goed verkopen, kan een inkoper van een tuincentrum gewoon een partij vergelijkbare stoeltjes bestellen in Vietnam. Het merk is daarbij irrelevant, vrees ik.

Ze hebben in Amerika al merken zoals Skippy. Calve pindakaas is daarnet zo kansloos/kansrijk als DAF pindakaas.

Ga eens kletsen met Xindao of een vergelijkbaar bedrijf.

Je kan altijd een europese merkregistratie aanvragen. Zo versterk je je positie als distributeur/handelsagent. Andere mensen hebben daar vast meer ervaring mee.

Pindakaas kan je ook namaken. Je kan het alleen niet als Calve Pindakaas verkopen. Met een merk hou je namaak niet tegen. Maar wie maakt zich druk over een Indonesisch merk dat hier onbekend is?

Mijn computer is aangesloten bij een zogenaamde zoekmachine. Moet je ook eens proberen! Je voert de woorden wijn en handel en Volkskrant en NRC in et voila: een link. Er bestaat ook een video van de bijeenkomst waar die getallen genoemd werden (die had ik al eens gezien, vandaar) maar die kan ik zo snel niet meer vinden. Noem eens een voorbeeld waarin online verkoop van wijn ongetwijfeld haalbaar is, als je dichtbij de bron zit. Veel wijnboeren proberen het wel, maar hoe bereiken ze potentiële klanten in verre buitenlanden? Vente directe is overwegend ouderwets: een paar dozen over de toonbank. In dat kader is het ook interessant een vergelijking te maken: hoeveel kost het verzenden van een partij in vergelijking met het verzenden van individuele dozen? Dan snap je waarom die wijnboer in Frankrijk niet kan concurreren met het traditionele distributiekanaal. Zelfs genoemde dozen worden verkocht via de traditionele handel.

Volgens mij zijn er weinig ondernemers die kunnen bestaan van een webwinkel in wijn. Maar wat niet is kan nog komen. Al zie ik meer in de aanpak van Amazon die gewoon ergens een enorm wijnpakhuis opent, daar schapruimte verkoopt aan individuele wijnboeren, die hun handel (al dan niet met hulp van fans) zelf op de marktplaats verkopen, waarna de bezorging geregeld wordt voor minimale kosten. In de VS ketste dat af op regulering die dateert van de drooglegging. Het is echter de meest leane methode (afgezien van het Aldi-model) die ten dienste staat van de wijnboer. Het model waarin allerlei handelaartjes door wijnlanden reizen om persoonlijk dozen wijn af te halen om thuis met 100% brutomarge te verkopen, is een hinkebeen. Me dunkt dat er iets meer gedaan moet worden om een houdbare marktpositie in te nemen. Je zou je bv kunnen onderscheiden door wijn in bib (bag in a box) te verkopen. Dat zijn meteen mooie verzendcadeautjes. Er is goede wijn beschikbaar op bib en je kan waarschijnlijk eigen wijnen selecteren in dozen met een eigen design. Of bag in tube.

Introduceer het begrip zorganisatie en noem zijn specialiteit zorganisatie-advies. Oeps, dat was al bedacht. Je kan altijd nog uitwijken naar begrippen als Metazorg.

Hoeveel moet je verkopen om een redelijk ondernemersinkomen over te houden? De Volkskrant verkoopt circa tweehonderd dozen per maand. Wegener doet een slordige duizend dozen per maand. En dat zijn uitgevers die lezersaanbiedingen kunnen doen in hun kranten.

Voetbal is een spelletje. Je hebt twee ploegen en een bal nodig, meer niet. Er zijn maar weinig spelletjes waar zoveel geld in omgaat als voetbal. Fans geven een fortuin uit aan seizoenskaarten; media besteden een kapitaal aan uitzendrechten. Media verdienen dat terug aan reclame-inkosten van adverteerders, die als sponsors ook direct betrokken zijn bij clubs en spelers. Al dat geld trekt mensen aan die helemaal geen interesse hebben in het oorspronkelijke spelletje maar wel in machtsbundeling, zoals de fifasci in Geneve. Vroeger of later pikken de fans het niet meer dat hun sport gerund wordt door bejaarde zakspekkers die lak hebben aan transparante besluitvorming en de wetten in democratische landen. Als er één sector is die niet geholpen is met een extra fonds, is het voetbal wel. Clubs moeten gewoon leren dat je niet meer kan besteden dan er verdiend wordt.

Prachtig initiatief. Hoe wordt er bij KC Handel aangekeken tegen de voornemens van EZ om talloze semi-overheidsdiensten te bundelen onder een paraplu met de werknaam Ondernemersplein? Hebben jullie al een telefoontje gekregen van EZ of verwacht je dat ze straks toch een andere naam gaan bedenken? Misschien kunnen we op HL alvast een prijsvraag opzetten...

Suggestie: open een poll met de vraag "Koop je weleens wijn online?" met als antwoorden Regelmatig, Soms, Zelden en Nooit. Vraag mensen om hun antwoord toe te lichten. Hoe vaak per jaar? Hoe veel per keer? Wat besteed je per fles? Bij wie bestel je? Waarom? Kies je per land, per streek, per druif, per jaar, per label? Overigens zullen daar vooral mensen op reageren die weleens wijn online kopen.

mwah.... onder zzp'ers en freelancers wel - is mijn indruk. Heb inmiddels veel mensen gesproken - dank voor alle bovenstaande tips Aanbieders in het HOGE segment. Dat wordt interessant.

Wijn is zwaar, breekbaar en kwetsbaar. Met een webwinkel heb je bovendien een terugnameplicht. Vandaar dat de wijnhandel online eigenlijk helemaal niet goed loopt. De meeste consumenten kopen geen dozen en diegenen die dat wel doen, kopen niet van een vreemde. Je zal dus je eigen niche moeten creëren. Denk eens na over betere wijnen uit de nieuwe wereld. Ik weet niet hoe het zit met Europese tariefmuren, maar er worden in Chili, Washington en Zuid-Afrika ook heel bejoorlijke wijnen gemaakt. Daar vind je ook goeie niche-players zoals bv deze die met slimme verpakkingen experimenteert.

Het is blijkbaar geen GROTE trend. Misschien moet je niet bij de werkplek beginnen, maar bij de werkers. Er zijn er ook veel in de sfeer 55+, leuke handdruk en en actief als adviseur/investeerder. FD heeft vast een boel connecties in die sfeer.

Zijn allerlei varianten op. Tachtig procent van je omzet komt van twintig procent van je klanten. Tachtig procent van je winst... Het is geen regel, meer iets van een statistisch gegeven. Iedere ondernemer streeft naar omzetoptimalisatie en winstmaximalisatie. Lage marge en hoge omloopsnelheid kan meer winst opleveren dan hoge marge en lage omloopsnelheid. Het hangt allemaal af van je marktinschatting en reactiesnelheid.

Hier om de hoek zit een leverancier van verzorgingsproducten met fair trade ingrediënten. Verkoopadviesprijs is twee keer zo hoog als inkoopprijs.

Klassiek ketenconflict. Jij voegt als reseller niks toe. Als de leverancier direct verkoopt, maken ze meer winst - want jij zit er niet meer tussen. Dat je de markt mee ontwikkeld hebt, telt niet mee. Da's geen kartel, want er is geen sprake van verschillende leveranciers die onderling afspraken maken. Het is ook geen beperking van de mededinging, want er is geen mededinging. Er zit niks anders op dan een vergelijkbaar product vinden en de concurrentie aangaan. Of een leverancier interesseren om eenzelfde product te maken. Of alsnog de leverancier overtuigen.