Norbert Bakker

Wat is het nu? een relatiebeding of een concurrentiebeding, of wellicht beide? Het verschil daartussen is erg groot en erg relevant! Een relatiebeding betekent dat jij als zelfstandige mag handelen zolang je niet aan de klanten van je werkgever komt, maar een concurrentiebeding kan betekenen dat je gedurende 6 maanden in een straal van zoveel kilometer van je oude werkgever niet werkzaam mag zijn, dus ook niet als zelfstandige! Voordat HL leden hier weer ellenlang gaan lopen doorzeuren ( ;)) over relatiebeding of concurrentiebeding, doe mij een grote lol en vermeld gewoon hier even de exacte - dus letterlijke - tekst van dat beding. Dan kunnen de specialisten gelijk aangeven of dit een relatie- of concurrentiebeding is, en kan de rest van de HL leden zich focussen op het plan zelf.

Dat lijkt hier inderdaad aan de orde ;) Dat lijkt me juist ERG relevant. Als het een derde partij is wil je graag verhaal plegen. Als het een eigen bedrijf is meestal juist niet. Anders had het ook weinig zin om het IE in een aparte BV te stoppen! Hooguit kun je de schadekosten intern doorbelasten naar de kostenplaats van de veroorzaker, maar dat is een boekhoudkundige aangelegenheid, geen juridische. Als de schade verzekerd is op een beroepsaansprakelijkheidsverzekering is het sowieso niet relevant: die verzekering dekt desgewenst het hele vennootschappelijke structuur van holding tot werkmij, inclusief IE BV. Verder intern regres is een interne kwestie: verzekeraar bemoeit zich daar niet mee. Interne aansprakelijkheid is ook uitdrukkelijk niet verzekerd, alleen de externe aansprakelijkheid richting klant/eindafnemer Als bestuurder ben je dat niet verplicht. Een bestuurder bestuurt de vennootschap, en dit is simpelweg geen bestuurshandeling. Op grond van goed ondernemerschap en ter beperking van verdere aansprakelijkheden dient na een eventuele fout de software uiteraard gecontroleerd en indien nodig aangepast te worden. Maar dat is iets totaal anders dan een eigen bedrijf aansprakelijk stellen voor de schade Mismanagement is nog geen bestuurdersaansprakelijkheid.

Uiteraard is dat ook een van de belangrijke criteria van beoordeling door een verzekeraar. Ik raad ook sterk aan om de contracten te laten opstellen of te laten beoordelen door een ter zake kundige jurist of advocaat. Het liefst ziet een verzekeraar meerdere opeenvolgende exoneratiebedingen. Bij iedere drempel zal de bewijstlast tot terzijdestelling of matiging door een rechter zwaarder zijn. Daarnaast ziet een verzekeraar bij voorkeur niet dat de maximale schade in de aansprakelijkheidsbeperkende bedingen uiteindelijk wordt beperkt tot het bedrag waarvoor het bedrijf verzekerd is, maar een lagere limiet. Zoals een verzekeraar dat omschrijft: "laat niet het achterste van andermans tong zien". In de modulaire branchevoorwaarden van ICT Office wordt de aansprakelijkheid beperkt tot € 1.000.000,-. Ook als uit oogpunt van risico de verzekerde sommen hoger zijn, wordt bij voorkeur wel deze limiet gehanteerd m.a.w. er wordt op dit punt dan niet in de overeenkomst afgeweken van de algemene voorwaarden

Als zowel BV1 als BV3 eigendom zijn van dezelfde (natuurlijke) personen heeft dit toch geen enkele zin? Alleen als de bestuurders van BV3 besluiten om hun eigen holding BV1 aansprakelijk te stellen. Dat lijkt mij een zeer onwaarschijnlijk scenario, tenzij je dit juist zelf bewust wil doen. Ik zie het nut er echter niet van in... Nogmaals: een schadelijdende van BV3 kan niet zo maar BV1 aansprakelijk stellen als BV3 de claim niet kan dragen. Dat kan pas bij bestuurdersaansprakelijkheid. Een softwarefout of beroepsfout is geen bestuurshandeling, en levert dus ook geen bestuurdersaansprakelijkheid op. De programmatuur IS het IE. De programmatuur is eigendom van de IE-holding, die deze software vervolgens ter beschikking stelt aan een werkmij die de software exploiteert. Eindgebruikers van de software hebben - mits goed contractueel geregeld - alleen te maken met de exploitatiemaatschappij.

Hoezo zou de holding daar onderdeel van zijn of worden behoudens bij bestuurdersaansprakelijkheid? Ik heb/krijg geen goed beeld van de vennootschappelijke structuur die je hier voorstelt. Er is een bedrijfsholding met daarboven personal holdings en onder de bedrijfsholding hangen 1 of meerdere werkmaatschappijen. Puur oordelend uit oogpunt van risico (en dus niet kijkend naar fiscale aangelegenheden) is het van belang om risico en eigendom IE te scheiden. Waar dat gebeurt is feitelijk niet zo relevant, zolang het maar plaatsvindt boven of buiten de werkmij. Iedere extra laag tussen risico en IE is mooi meegenomen, maar bij het goed uitvoeren van de bestuurshandelingen niet noodzakelijk. IE in de bedrijfsholding plaatsen lijkt mij dus ook een alternatief, en de exploitatie daarvan vervolgens in 1 of meerdere werkmaatschappijen. Soms wordt er voor gekozen om IE in een aparte vennootschap naast de bedrijfsholding te plaatsen - of tussen bedrijfsholding en werkmaatschappijen. Of zelfs geheel separaat van het bedrijf in een nieuwe venootschap die eigendom is van de personal holdings maar verder geen verband heeft met het bedrijf zef. De redenen waarom dat gebeurt zijn meestal fiscaal/bedrijfseconomisch van aard. Ook is het soms een vehikel waarmee later eenvoudiger externe investeerders aangetrokken kunnen worden voor specifieke IE zonder dat investeerders dan ook direct een belang krijgen in het bedrijf dat het IE uitnut/gebruikt. Voor dat doel wordt dan per specifiek IE een aparte BV opgericht; het us handig/verstandig om hier al bij aanvang rekening mee te houden zodat er later geen sprake is van verkoop bij het verschuiven van IE van de ene naar de andere BV. (Tenzij je dat uiteraard juist wel specifiek wil... daar zijn ook genoeg redenen voor te vinden) Al met al lijkt me dit ook vooral een kwestie van om de tafel gaan zitten met een goede fiscalist: scheiding van het risico kan op meerdere manieren, maar de fiscale consequenties zijn anders en het is sowieso verstandig om vooraf op de hoogte te zijn van de toekomstige keuzes en de voor- en nadelen van de diverse opties. Dat voorkomt dat je later - als er eenmaal waarde in de BV's is opgebouwd - voor vervelende verrassingen komt te staan bij verkoop of toetreding van een externe financier.

Het is altijd verstandig om IE buiten de risicosfeer van de werkmaatschappij te plaatsen, maar het heeft alleen echt effect als je vervolgens geen fouten in de bestuurdershandelingen maakt. M.a.w tijdig deponeren jaarstukken, belasting op tijd afdragen en geen financiële verplichtingen aangaan waarvan je weet dat je die niet kunt nakomen. Zolang je die bestuurdersaansprakelijkheid vermijdt is het IE veilig in een tussenholding of nevenwerkmij Dat is een vorm van interne aansprakelijkheid. Dat is een keuze, die meestal niet zo relevant is. De eindgebruiker claimt bij de partij waarmee een overeenkomst is aangegaan en heeft verder niets te maken met de eigenaar van de IE, er is ook geen rechtstreeks regresrecht van de eindgebruiker Meestal is 1 bv voor exploitatie IE genoeg. Los van het scheiden van IE en risico werkmij is verzekering contractuele aansprakelijkheid uiteraard ook een overweging. Ik zou in ieder geval aanraden daar offertes voor op te vragen, dat verplicht je verder nog tot niets en je hebt een indicatie van condities en kosten. Daarnaast verzorgt zo'n verzekering niet alleen vergoeding van de claim, maar met name ook de deskundige begeleiding bij schade door ICT specialisten. O.a. toetsing of er wel sprake is van aansprakelijkheid en zo ja tot welke omvang. Dit is ook van belang bij commerciële schikkingen, wat toch de meest voorkomende manier van claimshandling binnen de ICT is

Er is al contact geweest met TS naar aanleiding van een eerdere oproep. Deze hernieuwde oproep heb ik aangepast, zodat het wel voldoet aan de gebruiksvoorwaarden van Higherlevel

Als sociaal experiment zeer interessant en leerzaam: kennelijk kloppen de managementtheorieën binnen grote organisaties niet, of zijn ze op z'n minst onvolledig. Niet meer dan logisch : de meeste van deze theorieën stammen nog uit de industriële revolutie. Het lijkt - afgezien van persoonlijke interesse - dat Semco niet echt een onderwerp voor de meeste HL leden is: die werken niet met 90 personeelsleden en topzware managementlagen zoals Semco deed voordat het experiment begon. En binnen veel kleine organisatie met vennoten en/of personeel wordt van nature al veel meer gewerkt met vertrouwen, openheid en liefde. Ik vind Semler een interessant persoon, Semco een interessant experiment, maar we hebben ook een voorbeeld dichter bij huis: BSO Origin van wijlen Eckart Wintzen. Ik kan iedereen aanraden "Eckart's notes" te lezen

Dit topic gaat op slot. Higherlevel is niet bedoeld voor huiswerk, studie, stage, scriptie en afstudeervragen. Verdere correspondentie kan desgewenst via PM Groet, Norbert HL Moderator.

Los van alle emotie: Wat is er contractueel overeengekomen ten aanzien van het vervoer? Je geeft aan dat daarover niets vermeld staat, wat mij vreemd overkomt. Meestal staat dat ook vermeld op de factuur (bijv. "levering franco" of levering af ....") Wie draagt dus het transportrisico: de leverancier of de afnemer?. bij een B2B levering mag je er niet op voorhand van uitgaan dat het transportrisico voor de leverancier is, zelfs niet als de leverancier zorgt voor verzending via een pakketdienst Bij een franco levering is de leverancier gewoon verantwoordelijk om de schade te vergoeden, bij een af fabriek levering niet: dan moet de afnemer zelf zorgdragen voor dit risico en dat al dan niet verzekeren, bijvoorbeeld bij/via DPD of via een eigen verzekering . De verzekeraar kan dan vervolgens ook verhaal plegen als sprake zou kunnen zijn van ondeugdelijke verpakking.

Done :)

Je hoeft niet voor ieder product een aparte polis af te sluiten. Er zijn webshops die 5.000 artikelen leveren, en dat past in principe allemaal onder 1 polis. Soms echter kan het handig zijn om specifieke producten of bedrijven juist wel apart te verzekeren, bijvoorbeeld omdat deze een hoger risico en dus hogere premie opleveren. Het is dan wellicht verstandig deze op een aparte (duurdere) polis te plaatsen en de minder risicovolle producten op een andere goedkopere polis. In jouw geval kun je bijvoorbeeld denken aan een aparte polis voor de deelnemingen die producten niet van buiten de EU importeren. Jij bent dan namelijk niet aansprakelijk voor schade als gevolg van een productiefout/ondeugdelijk product: in dat geval mag jij de eventuele claim van een schadelijdende wel direct doorschuiven naar de fabrikant of EU importeur.

Dan zou ik dat BV idee nog even parkeren ;). De minimumpremies bij Interpolis liggen rond de € 250,-. Alle door mij genoemde indicatieve premies zijn overigens jaarpremies, en er komt ook nog 21% assurantiebelasting overheen

Hangt heel sterk af van de omzet, soort goederen en de claimshistorie van de betreffende fabrikant(en) in de VS.. Op basis van een omzet van bijvoorbeeld € 100.000,- zou ik rekening houden met premies tussen de 4 en 8 promille, dan komt de omzetgebaseerde premie dus uit tussen de € 400,- en € 800,-. Maar kans is groot dat het sowieso een beursrisico wordt, en dan gelden wellicht hogere minimumpremies. Laat ik eens gek doen en je een advies geven dat ik niet vaak geef (en zeker niet in het openbaar): probeer het eens bij de Rabobank/Interpolis. Die accepteren soms risico's inclusief productenaansprakelijkheid voor premies waar andere verzekeraars nog niet eens de telefoon voor willen aannemen. Of ze dat ook voor voedingssupplementen uit de VS willen doen weet ik niet, maar het is de moeite van het proberen zeker waard!

Nee een doorgeefluik ben je zeker niet. Als importeur van goederen buiten de EU ben jij voor de EU de fabrikant en daarmee volledig en alleen verantwoordelijk en aansprakelijkheid voor schade als gevolg van een ondeugdelijk product. Jij bent aansprakelijk voor de claim van de klant. Jij of jouw verzekeraar moet dit afwikkelen. Vervolgens kan jij of jouw verzekeraar proberen die schade te verhalen op de oorspronkelijke fabrikant in de VS. Of die mogelijkheden er ook zijn hangt af van veel dingen: wegen de kosten van die inspanning op tegen de opbrengsten, zeker als er in de VS geprocedeerd moet worden? En wat ben je contractueel overeengekomen met de fabrikant? Zowaar heb je hier een beetje gelijk en begrijp ik nu pas je verwarring. Ik had me niet gerealiseerd dat ik de term richtlijn ook in andere betekenis had gebruikt. De codex is inderdaad een door de VN beheerde richtlijn = vrijblijvend. Vervolgens is een deel van deze Codex omgezet in Europese wetgeving en dat heet nu eenmaal een "Europese richtlijn"= niet verblijvend. 2 x richtlijn dus, maar met een totaal verschillende betekenis! Ik zou zeggen dat onbekendheid en aarzeling beide hele goede aanleidingen zijn om het gewoon goed uit te zoeken en ik hoop dat ik daar aan heb kunnen bijdragen ondanks de wederzijdse irritaties over toonzetting ;)

Ik pretendeer geen expert te zijn. Ik heb geprobeerd je te laten inzien dat je bepaalde aannames hebt gemaakt die - op basis van mijn kennis en ervaring niet kloppen. In casu: [*]verzekering van meerdere BV's moet op meerdere polissen: dat is niet zo [*]verzekeringen voor voedingssupplementen zijn gruwelijk duur: dat is ook niet zo [*]verzekeraars zijn huiverig voor verzekering van voedingssupplementen vanwege de Codex: ook dat is niet zo. De codex heeft helemaal niets van doen met productenaansprakelijkheid. Boetes voor verkeerde reclame-uitingen of verpakkingen zijn ook helemaal geen verzekeringsissue: er is immers geen sprake van zaak- of letselschade aan derden [*]De codex is wetgeving: dat is niet zo. De Europese richtlijn 432/2012 is wetgeving. Deze richtlijn is wel ontwikkeld op basis van de codex, maar is zeker niet de volledige codex [*]"slechts" een richtlijn is vrijblijvend: ik heb het helemaal niet over een richtlijn, ik heb het over een "Europese richtlijn". Dat is gewoon een ander wordt voor Europese Wet, het enige "vrijblijvende" daaraan is het moment van implementatie in Nationale Wetgeving. Nederland heeft dat direct gedaan op 14-12-2012. Dit zijn wat mij betreft straight antwoorden. Al met al vraag ik me af of jou beweegredenen om over te stappen van emz naar BV wel volledig kloppen of op z'n mist gebaseerd zijn op ongefundeerde aannames die ik - met mijn kennis en kunde - heb getracht bij te stellen Los daarvan: ook als je welbewust overstapt naar een of meer BV's denk ik dat het verzekeren van productaansprakelijkheid nog steeds een zeer verstandige zaak kan zijn. Doe er mee wat je wilt. Het is een vrij land dus je kunt deze mening en dit advies ook volledig naast je neer leggen. Dat is een totaal andere discussie die helemaal niets van doen heeft met jouw vragen. Als jij vervolgens in die discussie verwijst naar een site vol Godwins, dan reageer ik daar inderdaad een beetje cynisch op. De kern van de boodschap (waar ook wat mij betreft best een kern van waarheid in zit!) gaat verloren door een overvloed aan verwijzingen naar Nazi's, Maffiapraktijken en Swastika's.

Ah, stom van me. Ik was even vergeten dat alle nieuwe nationale en internationale wetgeving tegenwoordig wordt gepubliceerd op argusoog.org. Citaatje: Ik merk wel dat we hier te maken hebben met een echt kwaliteitsmedium. En ook de Swastika's ontbreken niet. ::) :P :-\ FF Serieus: De codex is geen wet. De Europese richtlijn 432/2012 is/wordt dat wel. Die richtlijn is van kracht geworden op 14-12-2012 en stelt regels omtrent welke gezondheidsclaims in reclame-uitingen en op verpakking zijn toegestaan.

Nee, niet vrijblijvend. Het moet gewoon de maatschappelijke norm worden. Dat hoeft geen enkel bedrijf zich meer op de borst te kloppen omdat ze aan MVO doen; bedrijven die het niet doen zijn simpelweg maatschappelijk onverantwoord aan het ondernemen. Als consument afnemer heb je dan de keuze: kies JIJ voor het vrije uitloop ei, of voor de legbatterij...

Ik vermoed dat daar zelfs een componentje bestuurdersaansprakelijkheid om de hoek komt kijken, of er in ieder geval gekeken wordt of er niet teveel is uitgedividend. Niet voor niets zijn de regels bij uitdividenden in de Flex BV-wetgeving in relatie tot pensioen aangescherpt

Yep, dat is wel een klassieker. Ondernemers die eigen beheer willen voeren willen al snel het fiscaal maximale gaan benutten. Te weinig adviseurs informeren ze over de keerzijde daarvan, zoals de gevolgen bij echtscheiding. Pas dan blijkt dat Eigen beheer via beschikbare premie soms helemaal niet zo'n gek alternatief was. Je bouwt wellicht wat minder op, en de liquiditeiten zijn wat minder vrij besteedbaar, maar je loopt niet tegen de verschillen tussen fiscale waarde en marktwaarde aan. Zelfs bij een redelijk basic middelloonregeling zonder na-indexatie is dit verschil al snel 25-30%. Heb jij 2 ton opgebouwd, moet je voor je ex-partner accuut 130 mille afstorten bij een verzekeraar. En dan blijkt natuurlijk ook nog dat je een groot deel van dat geld aan jezelf hebt uitgeleend voor die mooie Audi A6 ;)

...die dan nog steeds op één totaalpolis voor alle afzonderlijke werkbv's in eigendom van dezelfde aandeelhouder(s) meeverzekerd kan worden. Je hoeft dus niet bang te zijn dat losse verzekeringen met dito minimumpremies de kosten opdrijven. Stop met denken, en vraag gewoon via je tussenpersoon of verzekeraar (indicatieve) offertes op. Kans is groot dat je aannames niet kloppen.... Los daarvan: bij een omzet van een paar miljoen is een premie van een paar honderd euro per maand gewoon een fatsoenlijke premie. Ik denk dat je met premies van 3 tot 4 promille (te berekenen over de omzet een heel eind uit de voeten komt. Zolang jouw omzet beperkt blijft tot een paar ton, blijft de premie ook beperkt tot een paar tientjes per maand. Weer aannames.... ;) Door de strengere wettelijke eisen aan product en etikettering neemt het productaansprakelijkheidsrisico van verzekeraar juist af en nemen de acceptatiemogelijkheden toe, wat ook een gunstige invloed op de premie, condities en eigen risico kan hebben. De codex is een richtlijn, geen wet. Voor een verzekering gelden primair de wettelijke vereisten.

Dank. Maar het maximum aantal inschrijvingen is om praktische redenen (wil iedereen kunnen koken) beperkt tot 12. Er zijn dus nog 4 plaatsen beschikbaar.

??? Wie heeft het over afzonderlijk verzekeren? Er zijn voldoende oplossingen mogelijk waarbij 1 polis volstaat voor alle webwinkels tezamen. Heb je je ook al goed georiënteerd op de mogelijkheden (en kosten daarvan of heb je direct besloten dan maar voor de BV te gaan? Lijkt mij overigens dat het ook in de BV erg zonde is als een claim van een van de webshops gelijk ook alle andere shops onderuit haalt. Ook met BV is het verzekeren van aansprakelijkheid een verstandige optie, en zeker niet duur:

Waarom zou het niet kunnen? Je moet helemaal niets. Een schriftelijke arbeidsovereenkomst is geen wettelijke verplichting, verzekeringen ook niet. Maar beiden kunnen wel heel erg verstandig zijn om jouw risico's te beperken en jouw privé vermogen te beschermen. Oriënteer je op de informatie, zoals de KvK link in dit topic, en gebruik de zoekfunctie op dit forum: er zijn 245 bestaande topics op HL over personeel aannemen. Heb je vervolgens nog vragen, stel ze dan gerust

Onderwerp pensioen opbouwen als DGA is afgesplitst van dit topic