Norbert Bakker

Los van het feit dat ik over Arbeidsongeschiktheidsrisico- en -verzekeringen publiceer en adviseer heb ik er zelf (uiteraard) ook een. Gelijk vanaf het begin af aan gedaan, in/na overleg met mijn vrouw. (aanrader, ook voor overlijdensrisico: bespreek dat samen) Als deskundige: beoordeel het risico van arbeidsongeschiktheid en verzekeringen voor dat je begint met ondernemen. Dan houd je namelijk ook de mogelijkheid open van vrijwillige verzekering bij het UWV (alleen mogelijk binnen 13 weken na aanvang ondernemerschap). Weliswaar geen vetpot en prijzig, maar iedereen wordt geaccepteerd, ongeacht medische conditie. Ik heb gekozen voor een verzekeraar die in voorwaardenrankings van Rolls (ja concullega's: dat kan echt!) onbetwist op nr 1 stond en ook voor het 5e achtereenvolgende jaar door het intermediair is uitgeroepen tot maatschappij met de beste performance. Een duidelijke keuze voor kwaliteit dus, niet voor prijs. Ter vergelijking met Iwan: de "verzekering van de mensen van O" komt niet voor in de voorwaarden top 25. En direct writers "Apeldoorn" en "daar plukt u de vruchten van" en, "kan dat nou niet anders" doen sinds anderhalf jaar niet meer mee aan de Rolls vergelijkingssoftware..beetje flauw : met hun autoverzekeringen zijn ze er wel als de kippen bij namelijk, maar ongetwijfeld heeft dat ook te maken met hun traditioneel lage AOV-ranking op zowel voorwaarden als prijs (naar eer en geweten: ergens vanaf de 17e plaats in 2007) Om de prijs wel betaalbaar te houden heb ik de wachttijd op 3 maanden gezet (eigen buffer voor de eerste 3 maanden) en de uitkeringsdrempel op 55% (want bij gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid heb ik - met het inkomen van mijn vrouw erbij - nog voldoende resterend inkomen). Ook heb ik daarmee rekening gehouden bij het vaststellen van het verzekerde bedrag Nog belangrijker dan het verzekerde bedrag zelf is het waardevast houden daarvan: ik heb gekozen voor een CBS geïndexeerde uitkering (het indexeren van het verzekerde bedrag vind ik persoonlijk niet zo belangrijk, indexering van de uitkering des te meer!) . Let hier vooral op bij het vergelijken van offertes: het verschil in contante waarde van de uitkering (en dus de premie) tussen een ongeïndexeerde uitkering en een 3 of 4% geïndexeerde uitkering kan oplopen tot meer dan 40%. Wie kiest voor een 1% index omdat dat € 10 per maand goedkoper is dan een 3% index bij een andere verzekeraar maakt een kostbare fout...

Een variabele "voorrang"-regeling? Lijkt mij omslachtig en als ik betaal voor extra service verwacht ik ook echt binnen 5 minuten geholpen te worden. Ideetje voor topservice helpdesk: servicelevel van max 5 minuten wachtijd, anders is het gesprek gratis en krijg je ook nog iets van een bonus van bijv een boekenbon. (vergelijkbaar met sommige supermarkten waar je je boodschappen gratis krijgt als er meer van 5 wachtenden in een rij staan) Zou zoiets werken, aanslaan?

Interessante stelling Fred. Is zo'n grote meerderheid van de Nederlanders inderdaad bereid extra te betalen voor "meer" service? Kijk eens naar internetverzekeringen en budget vliegmaatschappijen : die lijken toch vooral zo succesvol te zijn omdat mensen bewust kiezen voor weinig service tegen een zo laag mogelijke prijs?

Bedankt Hans, deze reactie doet mij deugd! (en dan te bedenken dat ik deze column eigenlijk had ingetrokken omdat ik het begin te langdradig vond) ;)

Onlangs werd ik op een zaterdagochtend uit mijn bed gebeld door de klantenservice van Tele2. Flashback naar medio september Toeval bestaat niet: op dezelfde dag dat mijn zakenpartner mompelt dat de door mij gedeclareerde telefoon- en internetkosten voor mijn thuiswerkplek aanzienlijk hoger zijn dan die van hem, klaagt mijn lieve vrouw over het gewicht van haar 17 inch "not so very” portable pc. En wat gebeurt? Die zelfde middag valt er een mooie reclamefolder van Tele2 door de bus. Een goedkoop internet- en telefoonabonnement-in-één, en als bonus een ultralight mini-laptop Eén klein probleem: we hebben ISDN, en de aanbieding geldt alleen voor analoge lijnen. De eerste telefonisch verkoopmedewerker van Tele2 is erg behulpzaam: Ik kan zelf de ISDN lijn bij KPN opzeggen. Dat duurt 3 weken en de levertijd van Tele2 is 4 tot 6 weken. Ik moest er nog maar even over nadenken: want ik kon tussentijds dus wel 3 weken volledig zonder telefoon en internet komen te zitten en nummerbehoud voor de vaste lijn is in dit geval niet mogelijk Even thuis overlegd en akkoord. De tweede verkoopmedewerker van Tele2 was echter van een heel andere slag: “kan niet, zo werkt de procedure niet.” Eerst moet ik ISDN opzeggen, en pas als dat gebeurd was kan ik mij aanmelden bij Tele2. De levertijd ook pas dan gaan tellen. Gevolg: 9 weken geen telefoon en internet . " "Niets aan te doen, procedures zijn nu eenmaal procedures." "Geen probleem Tele2,ook al duurt het langer. Het enige wat ik wel graag van u verlang is de zekerheid dat ik - al dan niet in afwijking van uw mooie procedures – na 9 weken ellende recht blijf houden op die mooie laptop." Nou dat kon dus ook niet… volgens de procedures. "Belt u over 3 weken nog eens, misschien dat de actie dan nog loopt..misschien ook niet." En nee, ook de afdelingsmanager viel niet te spreken, want die was vandaag afwezig. Er was vandaag niemand aanwezig die mij kon helpen. "Have a nice day." Terug naar die bewuste zaterdagochtend Jammer van mijn uitslaapochtend, maar ik ben blij verrast dat Tele2 überhaupt de moeite neemt om mij terug te bellen. Hoopvol wacht ik af iemand mij gaat bevestigen dat ik voor 2 maanden onbereikbaarheid inderdaad beloond ga worden met die mooie laptop. Helaas, de dame in kwestie belt met een totaal ander doel: namelijk om mij nogmaals uit te leggen hoe de technische en administratieve procedures van KPN en Tele2 werken en waarom aan mijn verzoek "dus geen gehoor gegeven kan worden." Zonde van de verbruikte lucht, speeksel en bandbreedte. Hoe de procedures werken weet ik inmiddels uitstekend. Ik heb ook niet om nadere uitleg daarvan verzocht: ik heb gevraagd om iets te doen in afwijking van die procedures. Ik corrigeerde haar "Nee, u KUNT het wel, maar u WILT het niet." Het "kunnen" is namelijk heel simpel: je stelt het klantbelang en de eigen sales even voorop en je bestelt één laptop extra voor die ene zeikerd, klaar. Weer een trouwe tevreden zeikerd erbij voor minimaal twee jaar. Dat de order intern allemaal pas akkoord gegeven kan worden nadat KPN er 3 weken over doet om een knop in een centrale om te zetten (nog zoiets dat niets te maken heeft met kunnen, maar alles met willen), doet dan allemaal niet ter zake. Het vereist wat extra handelingen en persoonlijke aandacht en interesse: Daar bestaat een woord voor: dat heet SERVICE. Service als bestaansrecht Kleine bedrijven leven van dat toverwoord. Mijn eigen bestaansrecht in de zakelijke dienstverlening bestaat - naast kennisoverdracht - alleen maar uit het verlenen van service. U heeft de gegevens niet bij de hand maar wilt het toch in dekking geven? Ik fiks het. De vandalismeschade is van invloed op uw no claim? Ik regel het. De opzegging is te laat ontvangen en dus zit u er weer voor 5 jaar aan vast? Niet als het aan mij ligt. De verzekeraar wijst de schade hardnekkig af? Ik ga voor u door het vuur. Medische uitsluitingen op de AOV? Ik ben koning second opinion. Allemaal zaken, klein en groot, die afwijken van vaste administratieve procedures, maar mogelijk zijn als mensen bereid zijn niet alleen te kijken naar de letterlijke tekst van een procedure maar ook naar redelijkheid en billijkheid. En uiteraard als mensen zich niet alleen verschuilen achter de bureaucratie van een ander (zoals een verzekeraar, KPN of Tele2). Boris Velthuijzen van Zanten vertelde op de Sprout Challengerdag van 2007 een hilarische anekdote over hoe hij voor 1500 Euro binnen een dag met wat vriendjes reclamefoto's regelde voor de Hotspotsbrochure van KPN. KPN zelf bleek daar namelijk 4 weken en minstens 30.000 Euro voor nodig te hebben: eerst werd een projectmanager aangesteld, die benoemde een locatiemanager en een modelmanager. Die gingen vervolgens locaties scouten, bij 3 instanties offertes opvragen voor fotomodellen en fotografen, terugrapporteren, vergaderen enz enz. Het was een sprekend voorbeeld van hoe grote bedrijven door al hun interne procedures en processen het zicht op de realiteit soms volkomen kwijtgraakt zijn. Niet meer de klant (in- of extern) staat centraal, maar het proces en de procedure zelf: een middel is doel geworden. Als bedrijven zelfs intern al geen “service” kunnen verlenen omdat ze vastgeroest zitten in procedures, moge het duidelijk zijn dat service naar buiten toe helemaal een utopie is. Het lijkt binnen de financiële dienstverlening en Telecom bijna een wetmatigheid: hoe groter een bedrijf wordt, des te minder service wordt er verleend. Uiteraard zien die bedrijven dat zelf anders: ze hebben een mooi callcenter voor al uw consumentenvragen met een mooi 0900-nummer, een keuzemenu en leuke muziekjes terwijl u lang wacht om iemand van vlees en bloed te kunnen spreken. Die persoon is goed getraind om u uit te leggen hoe alle administratieve en technische procedures van het grote bedrijf precies werken en hoe U zich daar het allerbeste aan kunt houden. Afwijken van deze procedures "Kan niet." Het toont ook aan waar startende en/of kleine bedrijven die grote logge bedrijven kunnen bedreigen. Wees wendbaar, creatief, servicegericht en vaak ook nog eens scherper geprijsd zonder de loden last van 20.000 man personeel en boekenkasten vol interne procedures om dat alles in het gareel te houden. Voor Tele2 is het helaas te laat. Jarenlang zijn ze succesvol challenger geweest van KPN (de Tele1), maar nu zijn ze gegroeid en volwassen geworden. Ik wacht daarom hoopvol de folders af van Tele3 of Tele4. In de tussentijd help ik mijn vrouw wel met sjouwen van die 10 kilo Acer…een beetje interne service kan immers ook nooit kwaad.

Mocht je inderdaad kiezen voor 2 eenmanszaken in plaats van VOF houdt dan t.a.v. verzekeringen rekening met het volgende; [*]aansprakelijkheid: 2 aparte dekkingen, maar bij voorkeur wel bij de zelfde verzekeraar en met wederzijds afstand van regres. Daarmee voorkom je dat in geval van schade een onzindiscussie ontstaat over welke verzekering/verzekeraar aangesproken moet worden. [*]inventaris/goederen: formeel zijn de bedrijfsmiddelen eigendom van 2 eenmanszaken. 2 mogelijkheden: beschrijf goed welke spullen van wie zijn (en verzeker dat desgewenst apart), of kies voor één polis op naam van een van eenmanszaken met vermelding van de 2e eenmanzaak als medeverzekerde en verdeel de kosten. Dat laatste is doorgaans een stuk praktischer en ook goedkoper (vanwege minimumpremies en poliskosten)

LOL ;D

[glow=yellow,2,3]TOP![/glow] Reageer FF op je eigen column Kees, dan kun je mijn reus in ontvangst nemen ;D. (ga voor het eerst van mijn leven een Telegraaf KOPEN)

LOL@Fred: Hormel Foods zit natuurlijk ook niet stil, ze blijven innoveren. Sinds kort is er dus ook:

Ik vermoed dat Fred de spijker op z'n kop slaat: werkgeversaansprakelijkheid draait primair om het al dan niet aannemelijk maken dat je als werkgever (ruim) voldoende serieuze inspanningen hebt verricht om de werkplek veilig in te richten en het personeel te instrueren. In tegenstelling tot de kantoorwerkplek is handhaving (controle) lastiger omdat dat - zoals jezelf terecht opmerkt - nogal een inbreuk maakt op de persoonlijke levenssfeer van de werknemer. Hoe wordt er door andere werkgevers in de praktijk mee omgegaan? Uit eigen praktijk blijkt dat erg divers: [*]een zeer groot (m.i. veel te groot) deel van de werkgevers heeft geen enkel noemenswaardig beleid op gebied van thuiswerkplek en instructie. Deze werkgevers lopen risico verantwoordelijk gesteld te worden voor daaruit voortvloeiende schade. [*]een minderheid verstrekt de juiste middelen en instructie, maar handhaaft/controleert niet [*]ik ben in 15 jaar tijd als adviseur risicomanagement slechts "3" bedrijven tegengekomen die de thuiswerkplek zeer sereus namen: zelf zorgdraagden voor inrichting en afstelling, thuiswerkplekonderzoek van de arbodienst en zelfs incidenteel (na afpraak.. dat wel) controle/update van de thuiswerkplek [*]Voor de vorm ook nagevraagd bij een landelijke arbodienst waar ik veel zaken mee doe: advies en instructie over thuiswerkplekken wordt wel meegenomen in de RI&E maar daadwerkelijk thuiswerkplek onderzoek vind binnen het MKB zelden plaats. Wellicht dat deze nieuwe uitspraak en dit topic daar weer eens extra aandacht aan kan schenken. Hoe zou je het m.i. moeten doen om iedere vorm van risico en aansprakelijkheid als werkgever zoveel mogelijk te vermijden: [*]beleid opstellen over de inrichting van thuiswerkplek en thuiswerkzaamheden in samenspraak met een goede arbo-dienst. [*]dat beleid vormt integraal onderdeel van het personeelshandboek [*]iedere werknemer verklaart schriftelijk het personeelshandboek te hebben gelezen en de daarin opgenomen regels na te komen [*]thuiswerkers ontvangen afzonderlijk instructie van HRM manager of arbodienst over de thuiswerkplek, inrichting, werkindeling, houding etc. [*]de inrichting wordt ofwel uitgevoerd door het bedrijf zelf of door derden in opdracht van het bedrijf [*]de inrichting wordt gecontroleerd door de arbodienst. In theorie klinkt het allemaal heel mooi, in de praktijk zie ik MKB bedrijven toch schrikken van de kosten daarvan: dus wordt er toch maar weer een laptop, fax en mobiel over de heg gegooid....

Helaas, bij zuivere vermogensschade (financieel nadeel als gevolg van het niet, niet tijdig of niet naar behoren nakomen van een overeenkomst) kun je zo'n aansprakelijkheidsbeperkend beding hanteren, of meerdere zelfs. Of het ook werkt in geval van schade is in het uiterste geval ter beoordeling aan de rechter. Voor productenaansprakelijkheid (zaak- en/of letselschade als gevolg van ondeugdelijk product) heb je die mogelijkheid niet: dit is dwingend (Europees & Nederlands) recht: je mag die aansprakelijkheid niet afwijzen noch beperken. Er zijn wel andere alternatieven om kans op en gevolg van schade te beperken, anders dan alleen verzekering van financiële gevolgen. Denk daarbij aan [*]exitcontroles fabrikant [*]goede gebruiksaanwijzing [*]instructie/oplever/verkoopprotocol (niet op jouw business van toepassing, maar kan voor andere apparatuur zeer verstandig zijn) [*]garantiebepalingen & controle op handhaving (denk bij dat laatste o.a. aan het verzegelen/lakken van schroeven zodat de garantie - en productenaansprakelijkheid - vervalt zodra iemand de accu openmaakt) Een ander alternatief wat soms door fabrikanten aan importeurs met enig volume wordt aangeboden is de mogelijkheid van vendor liability: het meeverzekeren van de importeur/verkoper op de aansprakelijkheidsverzekering van de oorspronkelijke fabrikant. Vooral voor fabrikanten in de VS is dat niet ongebruikelijk. Voor Chinese fabrikanten komt dat vooralsnog vrijwel niet voor: ook omdat veel kleinere fabrikanten überhaupt geen aansprakelijkheidsverzekering hebben... ze houden daar wel van een gokje immers.

Mijn gebruikelijke advies (in samenspraak met HRM adviseurs en arbodiensten): Faciliteer (de middelen), instrueer (de juiste instellingen, houding, werkwijze, rustpauzes) en maak desgewenst ook nog gebruik van software RSI tools zoals die van FNV bondgenoten...meer kun je als werkgever niet doen. Een enkeling gaat nog een (kostbare maar lovenswaardige) stap verder en laat de werkplek helemaal custom afstellen: bureau, stoel, monitor, monitorarm, muismat, polssteun, telefoon etc. Ook thuiswerkplekonderzoek door een Arbodienst behoort tot de mogelijkheden Wedervraag: waar ligt de balans in de verantwoordelijkheid tussen werkgever en werknemer voor het volledige computergebruik van de werknemer. Ben jij als werkgever ook (mede)verantwoordelijk voor de niet-ergonomische houding van de werknemer tijdens de vele nachtelijke uren World of Warcraft spelen (actuele casus bij een klant van mij: RSI-klachten bij een hardcore gamer)

Ok, dan heb ik gelukkig niets gemist. ;) Formeel kan het wel, alleen het is niet erg verstandig als er structureel gebruik van gemaakt wordt. Ik heb me laten vertellen dat het min-max contract dat probleem in ieder geval oplost. Wat is jouw mening daarover? ---------------- @anonieme kneuzenuitdeler "toegeven dat je iets niet weet is ook een kunst":(Diepe zucht) . Is hier niet aan de orde joh.... De vraag die ik aan Kees stelde was of waarom het niet "MAG", m,a,w,: of er sinds kort iets formeel "verboden" is aan 0-urencontracten. Zo ja dan zou ik dat inderdaad nog niet geweten hebben. Ook de reden om het te vragen uiteraard. Maar nul-urencontracten zijn niet verboden, het mag dus wel , alleen is het vaak erg onverstandig. Dat was mij al lang bekend. Moet ik nu aan jou toegeven dat ik iets al wel wist?

@Kees: waarom mag een nul-uren contract in deze situatie niet? Andere optie: min/max contract. Wat vind je daarvan? Zou dat in deze situatie wel/ook mogelijk zijn?

@Almedo. Kleine aanvulling, dan weet je ook waarom er - vooralsnog - niemand reageert. Productenaansprakelijkheid voor importeurs is een beetje ondankbaar onderwerp voor een verzekeringsadviseur. Het is geen standaardproduct dat op iedere hoek of on-line aangevraagd kan worden. Advisering en offertes opvragen/najagen kost naar verhouding veel tijd, en die kosten worden bij lange na niet gedekt door de provisievergoeding in het product gedurende de eerste paar jaar (10 tot 20% van de jaarpremie). Bovendien loop je als adviseur de kans dat de klant de uiteindelijke offertes alsnog te duur vindt en daarom helemaal niet accepteert. Houd - afhankelijk van omzet en beoordeling product/leverancier - rekening met premies tussen € 500,- en € 1.500,-. Andere bottlenecks voor verzekering en acceptatie vormt de deugdelijkheid van het product zelf. Wie garandeert dat het werkt zoals het zou moeten? De ervaringen met elektronica uit China zijn wisselend (ontploffende batterijen, in brand vliegende accu's van de Ipod Nano). Bevat het een CE-markering? (neem aan van wel: anders mag je de goederen niet eens invoeren) De dienstverlening is simpelweg te kostbaar om geheel vrijblijvend aan te kunnen bieden. Daarom is dit voor de meeste MKB adviseurs alleen lonend in de volgende situaties: [*]klant wordt totaalrelatie, dus ook - voor zover van toepassing - transport/verblijf, AOV, overlijdensrisico, inventaris, auto en bijv. particuliere verzekeringen [*]klant betaalt voor het advies een vooraf overeengekomen fee (die desgewenst weer verrekend kan worden met eventuele provisie-inkomsten) Indien je hiertoe bereid bent kun je bij meerdere partijen terecht met MBK en importexpertise , zoals Rabo/Interpolis, Aon MKB, Meeùs of ondergetekende. Wellicht dat ook Jelle de Boer van SFZ (een ander HL-lid met verzekeringsexpertise) je nog nader van dienst kan zijn

@Kees: lijkt mij dat iemand probeert de ecbte Martijn Kaandorp te beschadigen? Vooral het vermelde hotmailadres lijkt er wel erg duimendik bovenop te liggen. Al dus een nieuwe episode van CSI:Higherlevel ;) Iets voor een Mod?

Wel als die AVB ook dekking biedt voor productenaansprakelijkheid voor importeurs van goederen van buiten de EU. Kwestie van de juiste verzekeraar zoeken, of dat laten doen door een ter zake kundige adviseur: daar zijn ze/we tenslotte voor. Het zal een vereiste zijn vanuit je eigen verzekering: anders is geen regres mogelijk Nee, je mag je productenaansprakelijkheid als importeur van goederen van buiten de EU niet uitsluiten of beperken

FYI: Becam=DSB, Frisia=DSB, Postkrediet =DSB. Lenen.nl=DSB DSB leent niet aan ondernemingen, maar - na enig aandringen - wel aan ondernemers. Voral op basis van een tweede of derde hypotheek, vandaar de hierboven genoemde (relatief) lage tarieven: het zijn hypothecaire financieringen. Vergeleken met andere hypothecaire leningen zijn ze niet meer zo goedkoop... Wie forse overwaarde heeft op de eigen woning maakt dus een kans. Negatieve verhalen over DSB en Afab zijn er in overvloed, maar van welke geldverstrekker tegenwoordig niet? Kennelijk steekt het veel mensen ook dat dat beide oprichters hoog in de Quote 500 staan? Zoals eerder gemeld in een ander Topic hebben DSB en Afab beduidend minder oninbare leningen dan menig grootbank: kennelijk doen ze hun selectie dus wel goed.

Er staat al een concept overeenkomst regeling durfkapitaal op het forum die wel verwijst naar de Wet Inkomstenbelasting 2001

Dat klopt, maar de financieringsmaatschappij van de dealer accepteert - tot op heden - makkelijker; daar betaal je een prijs voor in de vorm van een renteopslag. Met 1 subtiel verschil: er wordt ook rekening gehouden met de slottermijn (de verkoopwaarde van de auto na einde van de overeengekomen financieringsperiode). Over deze slottermijn betaal je geen aflossing, alleen rente.

Kleine yes om een felle maar faire concurrentiestrijd te winnen Iets grotere yes als de klant aangeeft dat vooral de kwaliteit van ons advies en de kracht van ons netwerk de doorslag gaf. Nog grotere yes als de klant de naam van de voornaamste concurrent noemt Specifieke namen noemen is niet nodig

Precies. Zowel voor jezelf (!) als t.b.v. financiers heb je gewoon een businessplan nodig.

Feitelijk stelt de wet je verplicht om een norm te stellen: een minimaal aantal stuks per uur waardoor het norm-uurtarief minimaal gelijk of hoger is dan het voor de leeftijd geldende minimum loon . Of als de dienst fluctueert: meer dan 1 norm. Wie niet voldoet aan de norm heeft/houdt wel recht op het minimumloon, maar je kunt er dan als werkgever voor kiezen deze persoon niet meer op te roepen als oproepkracht of het dienstverband voor bepaalde tijd niet te verlengen als er geen verbetering optreedt. Ik ken een bedrijf dat vertalers inhuurt als oproepkracht (dus in loondienst) en betaalt op basis van het aantal woorden. Er wordt onderscheid in beloning gemaakt tussen makkelijke teksten en moeilijke (bijv. juridische en/of technische documenten) . Door het inhuren als oproepkracht maakt het ook geen verschil of er de ene maand 2 en de andere maand 8 diensten gedaan worden: zolang er maar niet een dusdanig structureel gebruik onstaat dat een vast dienstverband impliceert (maar dat is een totaal ander onderwerp)

Voor een bancaire financiering zijn maar 2 dingen echt belangrijk: een kloppende exploitatie van de onderneming en de kwaliteit van de ondernemer. 30% winst op een jaaromzet van een ton lijkt mooi, maar de hamvraag is of de onderneming na overname door jou ook nog zulke mooie cijfers gaat draaien. Wat een verstandige bank dus vooral gaat beoordelen zijn jouw kwaliteiten als ondernemer en welke visie en focus jij hebt. (Wat ga je anders doen, waarin verschil jij van de vorige eigenaar). De kredietcrisis maakt het voor iedereen moeilijker om een krediet aan te vragen, no doubt about that: de kredietbeoordeling is een stuk strenger geworden: ook bij geringe twijfel wordt de aanvraag niet geaccepteerd. Rabobank heeft op dit moment inderdaad meer spaargeld. Dat houdt - IMHO - echter niet in dat deze bank - die overigens een coöperatie is van volledig zelfstandige banken - veel soepeler met de acceptatie omgaat dan andere banken. Hooguit dat het tarief iets gunstiger kan zijn (maar zelfs dat betwijfel ik) € 25.000,- lijkt mij op basis van omzet en winstmarge alleszins haalbaar, zelfs als je de extra kosten (dus dalende winstmarge) voor de financiering zelf in ogenschouw neemt. Maar als die € 25.000,- de volledige overnamesom is zou ik mij als bank wel driftig achter de oren krabben: wie verkoopt er nu een bedrijf voor minder dan één x de bruto winst? Als dit - aan de andere kant - slechts een financiering is om een overeengekomen deel van de overname vooraf te financieren en de rest via een meerjarige opting-out constructie, dan is de vraag of die kosten en methode niet een te groot beslag leggen op de liquiditeiten van de onderneming. Hoe dan ook komt het te financiëren bedrag op mij laag over, en vraag ik mij af of een doorlopend krediet daar wel de meest voordehandliggende optie voor is: een doorlopend krediet is vooral bedoelt om tijdelijk over meer liquiditeiten in de exploitatie te kunnen beschikken, niet om een overname te financieren.

Stukloon. Stukloon mag overigens nog steeds, o.a. TNT Post en concurrentie passen het toe, net als garnalenpellers. De randvoorwaarde is wel dat het tot uurloon herleide stukloon niet lager mag liggen dan het minimumloon. Dat heeft te maken met de CAO voor deze sector. Overigens is het nog steeds niet helemaal verboden binnen de land- en tuinbouw: het mag o.a. bij specifieke seizoensarbeid. Maar ook dan geldt dat het stukloon niet lager mag zijn dan het minimumloon