Norbert Bakker

Bij twijfel raadpleeg ik mijn boekhouder. Zijn mening is meestal dat het zakelijke kosten zijn is als je dat ook ten opzichte van een belastinginspecteur aannemelijk kunt maken. En uiteraard is op sommige kosten ook heel wat fiscale jurisprudentie van toepassing: ook daarom is het deskundige advies van een boekhouder of accountant prettig in dat soort kwesties.

Dat is heel simpel: in een prijs inclusief 19% btw is het BTW aandeel 0,19/1,19= 16%

"Free on board" betekent dat de goederen geleverd zijn zodra ze de reling van het schip passeren. Tot die tijd zijn de goederen eigendom van de verkoper en loopt deze ook alle transportrisico's. Vanaf levering is het transportrisico voor rekening van de koper. Bij later verlies of schade ben je dus wel betalingsplichtig: de goederen zijn immers al geleverd. De incoterm FOB bepaalt dus wanneer het eigendom en het risico overgaan van verkoper op koper. FOB regelt niet wie het vervoer regelt (c.q. het schip "stelt"): je doet er dus verstandig aan specifiek navraag te doen naar die transportkosten. Voor meer informatie over FOB en overige incoterms zie het uitstekende artikel op Wikipedia

Ideal wordt vooralsnog alleen gebruikt door de grootbanken (ABN, SNS, Fortis, Rabo & ING ). Als ik op basis van louter duurzaamheid "uit de onderbuik" een keuze uit die partijen zou moeten maken krijgt SNS de voorkeur vanwege hun ASN label.

Discussie over hoogte van schade? Dan maak je eerst (of alsnog..) gebruik van de mogelijkheid van contra-expertise door een onafhankelijke derde partij. Binnen veruit de meeste verzekeringsovereenkomsten worden de kosten daarvan gedragen door verzekeraar. Kom je er vervolgens nog niet uit? dan is de stap naar de rechter de meest voor de hand liggende. Een juridisch service-abonnement of een rechtsbijstandsverzekering kunnen de kosten daarvan dempen, maar zo niet dan loont het zeker de moeite om de casus eens aan een jurist of advocaat voor te leggen en te laten beoordelen wat je kansen zijn. doet je tussenpersoon er geen ene moer aan? Dan moet je hem toch even wakker kietelen. Hij heeft aantoonbaar tekort geschoten in begeleiding en advies? Nooit gewezen op de mogelijkheid van contra-expertise et cetera? Aanpakken die rotte appel! De meeste indruk maakt het indienen van een officiële klacht bij de AFM (autoriteit financiële markten). Maar je kunt de tussenpersoon ook nog nuttig inzetten: maak je ongenoegen schriftelijk kenbaar en meld daarbij dat je - bij het uitblijven van dienstverlening m.b.t. deze schade - een formele klacht bij hem en de AFM indient. Wellicht dat hij/zij dan alsnog voor je gaat vliegen. Niet vergeten na afwikkeling van deze schade afscheid te nemen van deze tent: volgende keer gaat het namelijk weer fout. Lees ook mijn recente column op het Sprout Expertlog over foute tussenpersonen en niet-uitkerende verzekeraars

Dit is op zich een vorm van productenaansprakelijkheid, dus ja. Maar... het betreft hier niet een gebrek aan/in het product zelf maar een verkeerd (niet beoogd gebruik). Als fabrikant ben je verantwoordelijk voor een deugdelijke toelichting, kinderveiligheidssluiting etc. Maar als jij schoonmaakmiddelen uit Slowakije importeert en die producten hier zonder goede Nederlandse gebruiksaanwijzing op de markt brengt bega je daarmee niet alleen een economisch delict maar ben je ook aansprakelijk voor de gevolgschade (die dan overigens zelden of nooit verzekerbaar is..)

Inderdaad: Je kunt die aansprakelijkheid afwijzen en de klant (zowel bedrijf als consument) doorverwijzen naar de oorspronkelijke fabrikant binnen de EU. Het is dan dus geen ketenaansprakelijkheid (bij import van buiten de EU wel: je bent zelf aansprakelijk maar je kunt de schade zelf proberen te verhalen op de buitenlandse fabrikant) Het moet hierbij uiteraard wel gaan om een gebrek in/aan het product zelf dat door de fabrikant is veroorzaakt (foutief ontwerp of verkeerd geproduceerd) en niet om gebreken die later ontstaan zijn bij het eigen vervoer of opslag e.d: die aansprakelijkheid behoud je uiteraad wel zelf

Import van buiten de EU? Zo ja, houd dan ook rekening met je productenaansprakelijkheid

Daarover verschillen we dan inderdaad van mening. Het UWV ziektewet en WIA vangnet dat niemand kent is m.i. een typisch voorbeeld van zowel slechte voorbereiding van de ZZP-er als ontoereikende voorlichting van de overheid. Zoals eerder vermeld is het m.i. een kleine moeite om ZZP-ers door KVK en belastingdienst niet alleen te laten informeren over de voordelen maar ook over de nadelen. De kern van mijn betoog is juist dat deze groep mensen helemaal geen "echte" Zelfstandige is. Ook daarin verschillen we dan van mening. Ik voorzie juist meer problemen en hogere maatschappelijke kosten als het probleem van de pseudo-ZZP-ers niet wordt aangepakt.

En ... heeft het nog wat opgeleverd? Yep: Die dienstbetrekking heb je als DGA juist wel. Langere opbouw en uitstel ingang pensioen tot max leeftijd 70 is gewoon mogelijk. Naast de DGA kan ook de IB ondernemer "pensioen" uitstellen, zie art 3.125 Wet IB 2001. Het enige dat op leeftijd 65 stopt (op grond van art 3.67 van diezelfde wet) is de mogelijkheid van FOR dotatie. Het omzetten van FOR in lijfrente kan bij actief ondernemerschap ook later, tot leeftijd 70 (of als je nog langer door wilt gaan kun je de FOR Reserve ook tot je 90e laten staan en laten vrijvallen aan de winst) Daadwerkelijke opbouw van ondernemers"pensioen" na leeftijd 65 is ook nog mogelijk: ook zonder FOR dotatie mag er - bij actief ondernemerschap - nog wel gebruik gemaakt worden van lijfrentepremies (bijv. bancair of via verzekeraar). Ook dat is mogelijk tot leeftijd 70. Conclusie: zowel DGA als IB ondernemer hebben voldoende mogelijkheden (en fiscale voordelen) om pensioen uit te stellen en langer op te bouwen. Het enige dat op leeftijd 65 stopt voor de IB ondernemer is de FOR dotatie, maar in plaats daarvan kan rechtstreeks in een lijfrente gestort worden.

Goed bedacht maar helaas... is al beoordeeld door een heel goede advocaat. De instelling heeft volledig volgens het boekje gehandeld, er was geen sprake van voortgezet dienstverband. uit mijn hoofd: hij is eerst een half jaar via een bemiddelingsorganisatie binnen het bedrijf actief geweest en pas daarna rechtstreeks op eigen contract. Al die tijd had hij ook meerdere opdrachtgevers. Op het moment van eerste contact tussen Hans en mij was hij al meer dan anderhalf jaar als ZZP-er werkzaam: dus pas toen begon hij uberhaupt na te denken over aansprakelijkheidsrisico's! Inderdaad vrij naief. Maar ik vind het wat te kort door de bocht om dat alleen op eigen verantwoordelijkheid af te schuiven: de overheid heeft hierin m.i. een voorlichtingstaak.

Je geeft geen info over product/sector. Daardoor blijft het allemaal wat vaag. Je kunt zelf in de market acces database checken of er aan bepaalde producten nog bijzondere restricities gesteld worden. Mijn advies blijft: eerst navragen bij de EVD Die kunnen je precies vertellen wat in zo'n document moet staan en wellicht ook helpen bij de (doorgaans verplichte) vertaling daarvan in het Arabisch en Engels.

Wat versta je precies onder "promoten"? Daadwerkelijke verkoop, bemiddeling in verkoop, consignatieverkoop? En wat voor product/sector? Ik zou eerst navraag doen bij de EVD Op hun site staat per land vermeld wat de lokale vereisten en gebruiken zijn, benodigde documenten, vergunningen etc.

Genomineerd voor de minst innovatieve catchphrase Anglicismen zijn "zeau ninetees" ;)

PZP: pseudo zelfstandige met problemen :-\

Wij bespaarden met het verlengde eerste boekjaar voor 4 BV's € 2.800,- aan kosten accountant. Daar kon echt geen procentje iva of vpb meer of minder tegenop. Desalniettemin een terecht punt: zowel de voor- als nadelen van een verlengd boekjaar moeten belicht (c.q. berekend en met elkaar vergeleken) worden

Overigens ben ik het hier roerend mee eens! (door schade en schande wijs geworden..helaas ). Ongeacht welke rechtsvorm jullie kiezen: bespreek de zwarte scenario's (overlijden, arbeidsongeschiktheid, conflicten, niet functioneren) vooraf en leg de handelwijze in geval van vast. Houdt er ook rekening mee dat een driemanschap een heel aparte vorm van samenwerking is (wederom zelf aan den lijve ondervonden). Als je gedrieën niet op één lijn zit is het vaak 2 tegen 1. Met zo'n direct overrompelende meerderheid vergaat beide partijen snel de lust tot inhoudelijke discussie. Historisch gezien werken triumviraten niet opperbest: aan jullie om het tegendeel te bewijzen!

Mijn advies: als je toch kiest voor een BV als werkmaatschappij, richt dan ook gelijk de holdings erbij op. Dat scheelde bij ons fors bij zowel notaris als boekhouder (4 voor de prijs van 2, zeg maar...). Andere tips zijn een verlengd boekjaar (tot 01-01-2010) en direct btw vrijstelling voor de holdings aanvragen zolang daar nog niets in gebeurt. Dat scheelt je een hoop boekhoudkosten. Maar... de hamvraag is uiteraard of een BV voor jullie wel de meest optimale structuur is. Houdt daarbij rekening met het feit dat niet alleen kostentechnische aspecten (fiscale voor- en nadelen, verplichtingen etc) een rol dienen te spelen, maar ook de risicotechnische: als jullie werkzaamheden gevoelig zijn voor aansprakelijkheden biedt de BV - als last line of defence - de best mogelijke scheiding tussen zakelijk en privé vermogen.

Nee, toch niet. Het betreft hier niet lijfrentepremies maar de pensioenpremies van verplichte regelingen binnen bepaalde sectoren. Niet relevant dus als zo'n verplichte regeling niet op jou van toepassing is... Voor de bepaling van de grondslag voor de FOR (thans 12% van de winst) mag de pensioenpremie voor zo'n verplichte regeling aan de winst worden toegevoegd. Ja en nee. Het is niet een kwestie van mogen maar MOETen. De FOR is een papieren reserve waar vroeg of laat een lijfrente voor moet worden aangekocht. Dat kan ineens op leeftijd 65, maar dan moet de volledig opgebouwde reserve wel liquide aanwezig zijn om een (direct ingaande) lijfrente aan te kopen. Om de kans op het niet aanwezig zijn van voldoende middelen (door gebrek aan discipline of beleggingsverliezen) in met name de laatste opbouwjaren te vermijden doen ondernemers er verstandig aan tijdig (lees: zodra er liquiditeiten voor beschikbaar zijn) te beginnen met het omzetten van FOR reserve naar lijfrente. Dat kan tegenwoordig ook bancair en/of netto op feebasis bij de betere adviseurs. Daarmee worden woekerpolisdrama's vermeden..

Het slot zit er nog niet goed op ;D

In 4 seconden via google gevonden bij de belastingdienst:

De Tweede Kamer maakt zich niet alleen zorgen over de onverzekerde arbeidsongeschiktheidsrisico’s van ZZP-ers, maar ook over de rechtspositie van ZZP-ers bij aansprakelijkheid. Een schrijnend voorbeeld daarvan uit eigen praktijk: Hans is 45 en sinds kort ZZP-er. 3 dagen per week werkt hij als groepsleider in de dagopvang van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Voorheen deed hij dat in loondienst, maar zijn werkgever wist hem te overtuigen van de vele voordelen van het zelfstandig ondernemerschap boven het loonslaaf blijven: meer inkomen, meer inkomen en meer inkomen ..en vrijheid natuurlijk (alhoewel die vrijheid vooral voor de instelling zelf voordelig blijkt te zijn). En omdat Hans de overige 2 dagen actief is als ontwerper van websites en uitzicht had op nog een opdrachtgever in de zorg was een VAR-verklaring vooralsnog geen probleem. Over de nadelen werd niet gesproken: geen ontslagbescherming, geen recht op WW, geen pensioenopbouw, geen CAO, geen recht op loondoorbetaling bij ziekte en arbeidsongeschiktheid en geen beperking van zijn aansprakelijkheid bij eventuele schade. Hans is er inmiddels achtergekomen dat de voorzieningen voor arbeidsongeschiktheid (verzekering bij UWV of verzekeraar) en pensioen een groot deel van zijn aanvankelijke inkomensvoordeel teniet doen. So be it. Via een bevriende relatie werd Hans er op gewezen dat hij ook iets moest regelen voor zijn eigen aansprakelijkheid. Daarvoor kwam hij bij mij terecht. Hij had zelf al een voorstel ontvangen van een direct writer: voor € 175,- per jaar was hij klaar. Alleen sloot die verzekeraar aansprakelijkheid als gevolg van fysiek geweld uit, en dat was voor Hans wel een probleem: soms kon een patiënt “flippen” en moest hij/zij worden beetgepakt om letsel aan de patiënt of overige aanwezigen te vermijden. Daarbij kon het er soms ruig aan toe gaan. Eerst schakelde ik onze bedrijfsjurist in om de overeenkomst tussen Hans en de instelling te screenen. Daarin stonden rare dingen: Hans bleek vrijwel onbeperkt aansprakelijk te zijn voor alles wat hij voorheen in loondienst deed. Ook bleek de omschrijving van de werkzaamheden waarvoor Hans was ingehuurd buitengewoon vaag. Hans diende bijvoorbeeld ook medicijnen toe: zowel de reguliere als de incidentele verdoving van een “flipper”. Daarover stond echter niets in de overeenkomst vermeld. Uit verder onderzoek bleek dat Hans “formeel” nooit medicijnen had mogen toedienen in loondienst omdat hij daarvoor niet over de vereiste papieren beschikte. Hij had daarvoor destijds een “interne opleiding” gevolgd die, na enig doorvragen, vooral bleek te bestaan uit “learning on the job”. Hand schrok toen ik hem meedeelde dat schade als gevolg van het toedienen van de verkeerde medicijnen - of een te hoge dosis - niet alleen een ongelimiteerde privaatrechtelijke aansprakelijkheid opleverde, maar ook strafrechtelijke consequenties heeft. In loondienst zou dat ook een groot probleem voor de instelling zelf zijn, maar als zelfstandige stond hij er helemaal alleen voor. Op basis van de uitkomsten van ons onderzoek werd de instelling verzocht om aanpassing van de overeenkomst waarin de taken en bevoegdheden duidelijk beschreven stonden, inclusief het toedienen van medicijnen voor zover dat wettelijk is toegestaan. Ook werd voorgesteld om Hans schriftelijk te vrijwaren van aansprakelijkheid die niet verzekerbaar was voor Hans zelf. De reactie van de instelling was kort en bondig: na intern overleg was besloten om niet langer van de diensten van Hans gebruik te maken. Hans is inmiddels bij een andere zorginstelling werkzaam in loondienst, met een achteruitgang in salaris…. alle betrokkenen hebben hier een goede kater aan overgehouden en mijn persoonlijke ideeën over de kwaliteit van de zorg in Nederland zijn ook fors naar beneden bijgesteld. Mijn mening ZZP-ers doen er verstandig aan zich niet blind te staren op de inkomensvoordelen en zich ook te oriënteren op de nadelen. Ondernemen is risico lopen, maar verantwoord ondernemen is verstandig risico lopen. Laat de activiteiten waarvoor je ingehuurd wordt goed beschrijven: dit voorkomt een hoop problemen achteraf Onderschat de inhoud van een overeenkomst niet. Teken niet zomaar maar laat er door een deskundige naar kijken. Aanpassingen zijn vaker mogelijk dan men denkt: zeker als er tegengas wordt gegeven door een deskundige Kijk goed naar de uitsluitingen van een verzekeringsvoorstel. Laat ook dat door een specialist bekijken of vraag offertes via een specialist aan Maak waar mogelijk gebruik van vrijwaring: daarmee krijg je een deel van de bescherming die je genoot als werknemer weer terug. Een goede opdrachtgever is bereid hierover na te denken, zeker als verzekering moeilijk blijkt. De Tweede Kamer doet er verstandig aan dit probleem bij de wortel aan te pakken: het tegengaan van dit soort pseudo-ondernemerschap door vooral goede voorlichting. Het actief blijven stimuleren van deze vormen van ondernemerschap leidt in de toekomst anders tot grote problemen. Ondernemerschap is tegenwoordig een hype. Je bent bijna een loser als je op verjaardagen moet bekennen dat je nog loonslaaf bent. Ik zie wat dat betreft parallellen met de beleggingshype van eind jaren ’90: ook toen lieten mensen zich makkelijk gek maken en stapten ze en masse onvoorbereid in avonturen met onverantwoord grote risico’s. Laten we a.u.b. stoppen met het romantiseren van het zelfstandige bestaan. Bezint eer ge begint: ondernemerschap komt met verantwoordelijkheden. Wie als ZZP-er zijn/haar zaakjes niet goed regelt loopt kans in het privé (gezins!)vermogen aangesproken te worden.

M.i. kan het als DGA in ieder geval wel, tot maximaal leeftijd 70.(dezelfde eindleeftijd die in art 18a WLB vermeld staat voor werknemers, toch?). Daarover is ook wel wat documentatie te vinden op internet. En ik meen begrepen te hebben dat dit voor IB ondernemers ook mogelijk is. Zo ja, dan vraag ik mij af in hoeverre er feitelijk sprake is van discriminatie? Ik zal het eens navragen aan een van de vele fiscalisten in mijn netwerk...

Hmmm.. volgens mij mis ik het punt van dit artikel. Er wordt in art 18.A WLB toch geen onderscheid gemaakt tussen ondernemer of werknemer? En indien toch: dan valt dat toch te vermijden door pensioen in eigen beheer (m.a.w. als DGA van een BV) op te bouwen?

Was het je ook al opgevallen? ;D Des te verrassender is dat ie zelf een administratiekantoor zoekt. I don't get it (..because I didn't order it)