1889

Toch jammer dat een bepaald gedeelte van Neerlandsch ondernemers van het soort 'snelle auto's-snelle praatjes-na een jaar failliet' is. Waar zou dat toch door komen? Gek gemaakt door Hollywoodfilms waarin krantenjongens miljonairs worden?

Kun je duidelijker uitleggen wat nu precies het verschil is met het 'no cure-no pay'-concept? En hoe kom je aan die 90%? Waar is dit op gebaseerd?

En vergeet de kosten van een payroller niet, mocht je de loonadministratie en aangifte loonbelasting willen uitbesteden.

Waarom zou ik als ooggetuige, nieuwsgierige of reaguurder naar zo'n site gaan en niet naar een nieuwssite waar de content al af is en klopt?

Inhakend op Fred; ik kan me op zich wel voorstellen dat ik een tijdschrift over vuurwerk zou kopen als het op de balie van de vuurwerkverkoper ligt, eind december. Maar wie zijn je lezers in mei? Heb je al een idee van hoe groot die groep is en hoe je die bereikt?

Je bedoelt ethisch verantwoord denk ik? Anders begrijp ik je vraag niet. Hoe dan ook; volgens mij hangen er geen ethische vraagstukken mee samen. Kinderen kunnen juist beter dan ouderen omgaan met reclame en mogen er dus best aan blootgesteld worden. Ik probeer zelf af en toe te adverteren in allerlei bladen en nieuwsbrieven van middelbare scholen. Lukt bijna nooit omdat onderwijsmanagers bij uitstek een publieke sector-mentaliteit hebben. Commercie=kapitalisme=fout. Reclame maken via aan school gerelateerde, maar niet direct door de school zelf georganiseerde evenementen lukt me vaak wel. Jaarboek, lustrumfeesten, sporttoernooien, culturele uitstapjes, schoolkrant. Bereik je dezelfde doelgroep mee, en wie weet bouw je op die manier een netwerk op waardoor je later wel in de communicatie-uitingen van de school zelf kan adverteren.

Dan is er niks aan de hand, zolang je aan de hand van bonnetjes kunt laten zien om welke onkosten het gaat en kunt uitleggen waarom die declaraties gemaakt zijn. Als je erg ruimhartig 'onkosten' vergoedt en de bedragen gaan omhoog, dan wordt het natuurlijk lastig vol te houden dat dit echt declaraties zijn en geen loon.

Om wat voor bedragen gaat het?

Handig, als je dan op iemand wacht die met het openbaar vervoer naar z'n afspraak komt, schrijf je je in voor die sms-service en kun je zorgen dat de koffie precies op tijd klaar is. Raar dat dit nog niet bestaat.

Ja, want er zijn natuurlijk landen waar ze die extra bladzijden zien als reden om je niet binnen te laten..... ???

Lijkt me trouwens wel lachen als je bosrijk/bosrijck heet en ook ontharingen doet. Maar goed, dat terzijde.

Ja, sterk. Zo klinkt het iets moderner en is het ook wat duidelijker wat je precies doet. Succes! PS - zonder die tussen-c, bosrijk.be is ook vrij! Kan hoe dan ook geen kwaad om dat domein te kopen, erg uniek dat die nog vrij is.

Bosrijk is op zich al een prachtig woord dat positiviteit, natuur, gezelligheid, etc. uitstraalt. Als je er Bosrijck van maakt straalt het ook nog iets van status/anciënniteit uit, en bosrijck.nl is nog vrij.

Dit is op basis van reacties van zowel ouders als leerlingen. De 30 à 40% die na een afgeronde lessenreeks nog even een mailtje stuurt of belt, doet dat om complimenten te geven. Die 60 à 70% waar ik niks mee van hoor zou ik inderdaad eens moeten uithoren met een klanttevredenheidsenquête, dit zit in de planning.

Mooie reacties. Crowdsource-consensus: Luisteren, kritiek serieus nemen, proberen tot een oplossing komen, in een uiterste geval ermee stoppen. En een mooie investeringssuggestie. Of waarom dan niet meteen camera's ophangen en de beelden verkopen aan Boiling Points. ;)

Zojuist heb ik geheel onverwacht, een ontevreden/boze klant te woord moeten staan. Niet om arrogant te doen ;) maar dat is in de twee jaar dat ik bezig ben nog nooit gebeurd dus het verraste me volledig. De casus Mevrouw x meldt haar dochter aan voor examentraining bij mijn instituut. Tijdens het intakegesprek leg ik onze werkwijze uit, zowel zij, haar dochter als ik zijn er enthousiast over dat we met elkaar in zee gaan. Na de eerste les hoor ik van mijn docent dat de leerling niet zo gemotiveerd was, maar verder alles goed ging. Vanmiddag kwam echter mevrouw x binnenlopen om op hoge toon verantwoording te eisen over 'het feit' dat de les van vorige week onder de maat was, dat de docent te passief was, niet ingreep bij het maken van fouten, etc. Kortom, een slechte les. Mijn antwoord Ik heb, er vanuit gaande dat de leerling een negatief beeld van de bijles heeft geschetst bij haar moeder in de hoop er dan mee te mogen stoppen, geantwoord dat de geuite kritiek niet klopt. Ik heb, samen met de docent, de kritiek punt voor punt weerlegd en daarbij als belangrijkste argument gebruikt dat de betreffende docent al lang naar volle tevredenheid van ouders, leerlingen en mijzelf lesgeeft, en over het algemeen op een veel hoger niveau (de docent geeft ook les aan studenten, en dit ging om een vmbo-leerling). Ik heb gezegd dat we graag verder gaan met les aan haar geven op de manier waarop we dat altijd al doen. Dit alles op een zo vriendelijk mogelijke toon, al kon ik een paar keer "mag ik mijn zin afmaken" en "wat u nu zegt, klopt gewoon niet" niet onderdrukken. Mijn vragen aan mijn mede-ondernemers * Als een klant je product bekritiseert, ga je dan in discussie over de kritiek of beloof je beterschap? * Als je een klant te woord staat en je bent echt verontwaardigd of boos, laat je dit dan (deels) zien? M.a.w.: "emotie is ook feedback" of alles inslikken omdat je geen scene wilt schoppen? * Voel je je beledigd als je kwaliteiten/je product, waarvan je weet dat de kwaliteit hoog is, in twijfel wordt getrokken? Of vat je het op als opbouwende kritiek en ga je ermee aan de slag? M.a.w. staat je trots in de weg van de vaardigheid om feedback te benutten?

Even de data in SPSS gooien en hup: * 30000e lid : 06-12-2009 om 09:14 uur * 250.000e bericht : 10-12-2009 om 07:58 uur

Er zijn ongetwijfeld fiscalisten op dit forum die je van een heel deskundig en gedetailleerd antwoord gaan voorzien. Maar waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Als jij van 7 uur 's avonds tot 1 uur 's nachts je aandacht gelijk verdeelt over je TV, je pooltafel en je werk, dan tel je voor die avond bij je urenadministratie 1/3*6=2 uur op. Simpel.

Slap hoor. Is het niet veel beter als je de gratis publiciteit gebruikt om je pizza's nog wat onder de aandacht te brengen, je verlies neemt en de student die het bedacht heeft inhuurt om een beter betalingssysteem te bouwen?

Lijkt mij ook dat je geen vergunningen nodig hebt, maar lees voor de zekerheid dit even door: http://www.kvk.nl/regio/amsterdam/wettenenregels/300_Verplichtingen_en_vergunningen/verplichtingenperbranche/default.asp

Prachtige column, doet me denken aan de processie van Echternach. Een bizar katholiek gebeuren in Luxemburg waar de deelnemers de hele mars lang steeds drie stappen naar voren en twee terug moesten doen. Het lijkt nergens naar en je denkt dat je er nooit komt, maar uiteindelijk ben je waar je moet zijn. Net ondernemen.

Als iemand uit/over Amsterdam komt, ik kan wel een lift gebruiken. Ik heb in de aanbieding: leuk gezelschap, sigaretten, goede gesprekken en de belofte me niet te bemoeien met je rijstijl.

Omdat ik beter inzicht heb in de kosten. Nu zit jij in een branche zonder veel kosten en met hoge marges, kostprijsberekeningen zijn dan minder belangrijk.

Leuke eerste post. Zou jij als ondernemer het aandurven om je klanten achteraf te laten bepalen wat je product of dienst waard is? Nee, want ik ben zelf beter daartoe in staat. Als ik zelf de prijs bepaal krijg ik i.i.g. niet te weinig, want ik zorg dat het kostendekkend is. Maar, en dat is misschien wel belangrijker: ik krijg zo niet te veel geld. Je wil niet je klanten meer laten betalen dan eigenlijk nodig is. Dat gebeurt bij prijsbepaling achteraf wel vaak denk ik, omdat niemand als een vrek bekend wil staan. En op lange termijn is die druk om te veel te moeten betalen niet goed voor de klantenbinding. Zou je het als opdrachtgever eng vinden of juist prettig om zelf achteraf een prijs te mogen bepalen voor een aan jou geleverd product? Zelfde verhaal, ik stel het op prijs als mijn collega-ondernemers goed nagedacht hebben over hun prijzen en mij dus een goede prijs voor een goed product in rekening brengen. Ik denk dat de eerste pleitbezorgers van waardebepaling achteraf, Martijn Aslander etc., er goed mee hebben verdiend omdat iedereen het verrassend vond en graag achteraf een goede prijs bepaalde. Nu het nieuwe eraf is en waardebepaling achteraf meer mainstream wordt, zou het concept wel eens minder waardevol kunnen worden.

Waarom wil je je zo vastleggen, en nog wel in je voorwaarden? Vragen je klanten daarom? Anders kan ik me geen reden bedenken om dat te doen. Frans Zodat klanten niet kunnen claimen dat ze niet gebonden zijn aan de nieuwe prijzen. Misschien wat ver gezocht. Verder ga ik 2008/2009 inderdaad nemen als CPI. En een korte aankondiging van de prijsverhoging sturen, wel zo netjes, zou ik zelf ook willen. Dank